Πάει κι ο Νοέμβρης, ολοκλήρωσε τον φυσικό του κύκλο. Ας τον αποχαιρετήσουμε, απόψε…
Τα περιστέρια τα έχουμε συνηθίσει στην πλατεία Συντάγματος… Είναι κάτι που το περιμέναμε, όταν πηγαίναμε στον Άγνωστο Στρατιώτη, πριν μπουν τα καγκελόφραχτα οδοφράγματα, μπροστά στη Βουλή.
Όμως στην Αθήνα, περιστέρια μπορούμε να δούμε σε πολλές περιοχές, όπως στην πλατεία Βάθη ή στην πλατεία Αττικής, απ’ όπου είναι και τα περιστέρια που βλέπετε…
Σάββατο πρωί, με ηλιοφάνεια κι αυτά, πλάσματα του Θεού που περιμένουν από μας να τα θρέψουμε, ανταποκρίνονται στο κάλεσμα για ένα κομμάτι ψωμί… Τους αρέσει και το δείχνουν…
Εντυπωσιάζει η τάξη με την οποία ανταποκρίνονται στο κάλεσμα μας για φαγητό… Το καθένα θα πάρει αυτό που του αναλογεί. Δεν τα διακρίνει η απληστία των ανθρώπων. Έχουν υπομονή.
Τα βλέπω, τα παρατηρώ, τα φωτογραφίζω… Δεν τα φοβίζει η παρουσία μου… Ανέχονται όλες τις «παραξενιές μου», να πάω κοντά τους, να κλείσω στο φακό μου, τις πιο προσωπικές στιγμές τους…
Μου φαίνεται πως ο Νοέμβρης έφυγε γρήγορα. Κυνηγημένος θαρρείς κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της καθημερινότητας που βάζει τη σφραγίδα της σε ότι αγγίζει και σηματοδοτεί καταστάσεις. Μετράει ώρες πια, ανάποδα… Η Δευτέρα θα φέρει μαζί της, πέρα από τη νέα εβδομάδα κι ένα νέο μήνα, τον Δεκέμβρη, που θα κρατά στο χέρι τις δικές του υποσχέσεις ότι, τάχα μου, είναι σε θέση να υλοποιήσει εκείνα που άφησε στη μέση ο Νοέμβρης…
Αλλά δεν άφησε και πολλά, εδώ που τα λέμε… Μια χαρά τα πήγε… Κι εμείς προσαρμόσαμε τις ανάγκες μας πάνω του και ρυθμίσαμε έτσι τις υποχρεώσεις μας, ώστε, γενικά, να μπορείς να το πεις και καλά…
Ολοκληρώσαμε τον «ΤΥΠΟ των σιδηροδρομικών» και είμαστε στην τελική ευθεία για τον «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ Σιδηρόδρομο». Κι αυτός αναμένεται να ολοκληρωθεί μέσα στην εβδομάδα που έρχεται…
Αλλά και η «ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ» μπήκε σε ένα δρόμο για να είναι έτοιμη μέσα στο πρώτο 15νθήμερο του Δεκέμβρη… Μια – μια, κλείνουν οι εκκρεμότητες, σε επαγγελματικό επίπεδο…
Αλλά ο Νοέμβρης ήταν, από πολλές απόψεις, καλός στης ζωή μου… Έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω κι άλλους καλούς φίλους, να φιλοξενηθώ στα σπίτια τους, να γευθώ μια καλή και γόνιμη συναναστροφή, ωφέλιμη, από όποια μεριά κι αν την δεις…
Νιώσαμε το κρύο, είδαμε βροχές, χειμώνας είναι… Φυσιολογικά πράγματα… Διαβασάμε κι αυτό το μήνα αρκετά βιβλία, πολλά από τα οποία τα βρίσκετε δημοσιευμένα σ’ αυτή εδώ την ιστοσελίδα, επειδή, όπως και να το κάνεις, είναι ωραίο να μοιραζόμαστε πράγματα…
Και το κάνουμε με πολύ ωραίο τρόπο εδώ, στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Γνωριζόμαστε, συζητούμε, σχολιάζουμε, ανοίγουμε θέματα για εποικοδομητική συζήτηση… Και μεγαλώνει συνεχώς η παρέα μας. Ενώ είμαστε στον 8ο χρόνο λειτουργίας μας, φτάσαμε και ξεπεράσαμε τα 800.000 «κλικ» από διαφορετικές Ι.Ρ. κι αυτό, αν μη τι άλλο, περιποιεί τιμή στον διαχειριστή του, σε κείνον που έχει την ευθύνη για την καθημερινή ενημέρωση του…
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι υπάρχει ένα συμπαγές αναγνωστικό κοινό που μετράει, κάτι παραπάνω από 600 καθημερινές επισκέψεις… Κι αυτό μου δίνει κουράγιο και δύναμη να συνεχίσω να δίνω αυτή την καθημερινή μάχη με το χρόνο…
Ξέρω, ο καιρός φεύγει… Δεν μας περιμένει να τακτοποιήσουμε τις εκκρεμότητες μας, αυτό αποτελεί ευθύνη μας, έξω και πέρα από το χρόνο, όπως τον έχουμε ορίσει… Ο Νοέμβρης, πάντως, που μας αποχαιρετάει σε λίγο, έβαλε τη σφραγίδα του σε πολλά και σημαντικά πράγματα που μας αφορούν… Φυσικά, όχι μόνος του… Με τη συναίνεση μας και με τις πράξεις μας…
Ευχαριστώ, Γιάννη! Τα λόγια σου βάλσαμο στην καρδιά μου… Έχουμε από τη φύση μας, ως άνθρωποι, ανάγκη από φίλους, αληθινούς, υπαρκτούς, αν μπορούμε να ακουμπήσουμε σε μια δύσκολη ώρα… Οι καλοί φίλοι, είναι σαν τον δροσερό ίσκιο ενός αειθαλούς...
Ευχαριστώ, Γιάννη! Τα λόγια σου βάλσαμο στην καρδιά μου… Έχουμε από τη φύση μας, ως άνθρωποι, ανάγκη από φίλους, αληθινούς, υπαρκτούς, αν μπορούμε να ακουμπήσουμε σε μια δύσκολη ώρα… Οι καλοί φίλοι, είναι σαν τον δροσερό ίσκιο ενός αειθαλούς δέντρου πλατύφυλλου σε καιρούς καύσωνα…
Ξέρω, είναι λίγο άτοπο να δίνω ένα τέτοιο παράδειγμα, την ώρα που βιώνουμε ένα χειμώνα που μας οδηγεί σε λίγο στην καρδιά τους, αλλά έτσι το αντιλαμβάνομαι, προσωπικά. Και πίστεψε με, ανάλογη εφαρμογή με προσδοκία την ανάγκη να είμαστε πιο κοντά ο ένας στον άλλον για να αισθανόμαστε ζεστά, έχει και στο χειμώνα…
Έχεις την ζεστή καλημέρα μου, από την παγωμένη Αθήνα…
Σχόλια (2)