Με τον Ρήγα, το γάτο μας θα σας αποχαιρετίσω αυτές τις τελευταίες ώρες του Δεκέμβρη και του 2012. Τον Απρίλη της χρονιάς που έρχεται ο Ρήγας θα γίνει δύο ετών... Μεγάλωσε! Και το φέραμε σπίτι μωρό το Πάσχα του 2010... Με το μπιμπερό έπινε το γάλα του.

Ο Λάμπρος τον έχει υπό την προστασία του. Η αλήθεια είναι ότι μας έχει κερδίσει όλους με τα νάζια του. Εδώ έχει ανέβει πάνω στο γραφείο του. Το θεωρεί πολύ φυσικό να κάθετε ανάμεσα στα βιβλία του σχολείου του. Κανένα πρόβλημα... Τι λέτε καλέ που θα έχει πρόβλημα...

Ούτε που ταράζεται καθώς τον φωτογραφίζουν. Εκεί που ζορίζεται στ' αλήθεια είναι στα ταξίδια. Τον χαλάνε... Το αυτοκίνητο, ιδιαίτερα στις στροφές, είναι μεγάλο πρόβλημα που δεν ξέρει να το διαχειριστεί. Δεν ξέρω πώς το αντιμετωπίζει ή μάλλον καταλαβαίνω αν λάβω υπόψη μου τα νιαουρίσματα απελπισίας...

Καμιά φορά στη διάρκεια της μέρας τον παίρνει ο ύπνος και τότε βρίσκει ένα χώρο δίπλα μας, στον καναπέ, στην καρέκλα κάτω από το τραπέζι της κουζίνας ή στην καρέκλα του γραφείου μου... Κάπου ψηλά πάντως. Να εποπτεύει την κατάσταση, αν χρειαστεί να ξυπνήσει...

Δείτε τι χαριτωμένος είναι όταν κοιμάται. Ο Λάμπρος τα κατάφερε να τον “αιχμαλωτίσει” στο φακό του κινητού του. Διπλώνει και τα ποδαράκια του. Το απολαμβάνει πολύ χαλαρά. Αισθάνεται ασφαλής. Ξεκουράζεται γιατί θα ρθει κι η νύχτα που ως αιλουροειδές θα κάνει τις βόλτες του στο σπίτι.

Και για να ισορροπήσει λίγο αυτό το κυριακάτικο δημοσίευμα ας δούμε τον Ιβάν και την Σπίθα όπως τους κατέγραψα στο βίντεο τις λίγες μέρες των Χριστουγέννων που βρέθηκα κάτω στο Ελληνικό Αρκαδίας. Βέβαια έχετε δει αρκετές φωτογραφίες του Ιβάν, αλλά όπως και να το κάνουμε, άλλη χάρη έχει το βίντεο. Η εικόνα που κινείται... Έτσι δεν είναι;