“Σταθμός” στον Οκτώβρη το ατύχημα μου με τη VESPA, η είσοδός μου και η χειρουργική επέμβαση στη Γναθοχειρουργική κλινική του ΚΑΤ. Ξεχωριστή εμπειρία. Έχετε ήδη διαβάσει πολλά, όλες τις ημέρες που έμεινα μέσα...

Απόψε μας αποχαιρετά κι ο Οκτώβρης... Κι εμείς εδώ στο Site συνηθίζουμε μια μικρή αναφορά στο μήνα που φεύγει και που έτσι όπως εξελίχθηκε δεν ήταν και ο πιο συνηθισμένος μήνας της ζωής μου...

Μπήκε φουριόζος με πολλές γιορτές γενεθλίων και κατέληξε στη σουίτα 3020 του νοσοκομείου ατυχημάτων ΚΑΤ. Δεν μπορείς να πεις, όλα τα είχε ο φετινός Οκτώβρης... Σαν να μη του έφταναν οι δυσκολίες που έτσι κι αλλιώς αντιμετωπίζουμε από τα σκληρά οικονομικά μέτρα, ήρθε και το ΚΑΤ να μας... αποτελειώσει...

Ας είναι, όλα τελείωσαν καλά... Το φευγιό του Οκτώβρη με βρίσκει ξανά στο γραφείο μου να διεκπεραιώνω τις δυσκολίες της καθημερινότητας.

Το χρειαζόμουν... Εννιά μέρες εκτός παραγωγής μου “κόστησε”. Βέβαια δεν ήμουν κι εντελώς εκτός παραγωγής... Είχα μαζί μου το κομπιούτερ μου κι έγραφα και διάβαζα όσα συνέβαιναν στην επικαιρότητα από τις σελίδες της ειδησεογραφίας και συμμετείχα σ' αυτό που λέμε ζωή με την ευρεία της έννοια...

Έγραφα κανονικά το κομμάτι μου στη στήλη “Επισημάνσεις” στο ΡΕΘΕΜΝΟΣ. Μόνο ένα μάθημα, αυτό της προηγούμενης Τετάρτης δεν έκανα στα Σεμινάρια Δημοσιογραφίας κι αυτό για “τεχνικούς” λόγους. Όντας με εισαγωγή στο ΚΑΤ δεν ήταν δυνατόν να βρίσκομαι στον Κολωνό, στα γραφεία του “Πολύτροπου Τέχνης” κοντά στα παιδιά μου...

Τέτοια μικρά διορθώνονται... Να, σήμερα, μια μέρα μετά το εξιτήριο μου το μάθημα έγινε κανονικά...

Μένει σε μένα να... αποκωδικοποιήσω τα μηνύματα που ήθελε να μου δώσει ο Οκτώβρης και να βάλω μια τάξη στα πράγματα. Θα το κάνω. Πρέπει να το κάνω. Το χρωστώ στον εαυτό μου.