Δείτε το βρώμικο ρόλο του Τύπου. Από την εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ το σημερινό πρωτοσέλιδο. Ένας αχταρμάς και κάπου στα ψιλά δυο λέξεις για τη χθεσινή απεργία... Το μεγαλείο της προπαγάνδας...

Κινητοποιήσεις εργατικές... Έτσι προβάλλει η ΒΡΑΔΥΝΗ τη χθεσινή Γενική Απεργία που προκήρυξαν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ... Ένα ζωνάρι, κορυφή στην πρώτη σελίδα...

Η εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ προβάλει μ' αυτόν τον τρόπο τη χθεσινή απεργία. Τουλάχιστον δίνουν μια διάσταση στην επόμενη απεργία. Κάτι είναι κι αυτό...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 20/10/2012

Ας το ξεκαθαρίσω από την αρχή. Σποραδικές απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στις πολιτικές της κυβέρνησης που εφαρμόζει κατ' εντολή των δανειστών, δεν είναι δυνατόν να έχουν κανένα αποτέλεσμα...

Δείτε πόσες έχουν κάνει μέχρι τώρα από κοινού, ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και θα καταλάβετε τι λέω. Κανέναν δεν συγκινούν. Ούτε αυτούς για τους οποίους γίνονται, ούτε και τους εργαζόμενους που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν...

Η μεν κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα, εκτιμώντας ότι στην ουσία τη βοηθούν αυτές οι μεμονωμένες ντουφεκιές στον αέρα να περάσει “ανώδυνα” τα σκληρά αντεργατικά μέτρα που μήνες τώρα σχεδιάζει.

Οι δε εργαζόμενοι που δεν βλέπουν να έχει κανένα αποτέλεσμα ένας τέτοιος αγώνας χωρίς γενικότερο συντονισμό και σχέδιο δράσης μακράς πνοής και προοπτικής...

Ο προβληματισμός που μπαίνει, έχει να κάνει με το πώς ένα μεροκάματο 50 ευρώ (για όσους το έχουν) έχει την αξία του και δεν έχει κανένα νόημα να το στερήσουν από τον ήδη πολλαπλά επιβαρυμένο οικογενειακό προϋπολογισμό που και το τελευταίο ευρώ, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, μετράει .

Ναι, ίσως αν ήταν ευδιάκριτο στον απλό εργαζόμενο και τον άνεργο πως υπάρχει πραγματική διάθεση και πίστη ότι τα συνδικάτα θέλουν να συγκρουστούν και να αλλάξουν την κατάσταση θα ήταν εκεί, δίπλα τους.

Ωστόσο το γεγονός των μικρών, αριθμητικά, συγκεντρώσεων στις πορείες φαίνεται να μην έχει ανησυχήσει τις ηγεσίες τους. Δεν εξηγείται ότι, παρά το γεγονός πως ακόμα και εσωτερικά στις μαζώξεις των Ομοσπονδιών της δύναμης της ΓΣΕΕ ακούγονται τέτοιες απόψεις, αυτοί συνεχίζουν την ίδια “πολιτική' με τις ντουφεκιές στον αέρα...

Αρνούμαι να πιστέψω ότι αυτές οι ηγεσίες είναι συμβιβασμένες... Τόσο ώστε να μην να μην αντιλαμβάνονται ούτε το συμφέρον τους. Ότι δηλαδή πριονίζουν το ίδιο το κλαδί που κάθονται.

Αναρωτήθηκαν άραγε ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος τους σε μια απόλυτα ισοπεδωμένη χώρα και αν ναι, θέλουν να τον παίξουν έναν τέτοιο ρόλο; Να έχουν συμβάλει δηλαδή με την απραξία τους και την έλλειψη συντονισμού στις κινήσεις τους στο να έχουμε επιστρέψει κυριολεκτικά στον εργασιακό μεσαίωνα;

Ίσως δεν το ξέρουν ή κάνουν πως δεν το αντιλαμβάνονται, αλλά ας τους το πούμε από τούτη εδώ την ταπεινή στήλη. Κάτω στη βάση, εργάτες συζητούν και προβληματίζονται πολύ έντονα για το αύριο. Ένα αύριο όλο και πιο σκοτεινό και αβέβαιο. Κι αν οι ηγεσίες δεν παίξουν το θεσμικό τους ρόλο, θα τους ξεπεράσει η ίδια η ζωή.

Πολύ γρήγορα θα βρεθούν μπροστά τους. Και τότε θα αναρωτιόνται πού έκαναν το λάθος. Πριν φτάσουμε σ' αυτό το αδιέξοδο για τους ίδιους, ας αφουγκρασθούν τον κόσμο κάτω. Καζάνι που βράζουν είναι. Ζήτημα χρόνου πότε θα εκραγεί. Γιατί θα εκραγεί, δε χωρεί καμιά αμφιβολία. Μόνο ένας τυφλός κομματικά δεν θα μπορούσε να το δει. Έτσι τους ξεπερνά η ζωή και μένουν ουραγοί στην κοινωνία. Θέλουν άραγε, έναν τέτοιον ρόλο;

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομώνυμη στήλη μου.