Απογευματάκι Κυριακής κατά τις 7. Οι εκδηλώσεις για τα τέσσερα χρόνια αγώνων της ΕΚΑΠ φτάνουν στο τέλος τους. Και τώρα, θέατρο... «Περικλέους Επιτάφιος (Θουκυδίδου ΙΙ 34-46)» ... Από την θεατρική ομάδα "Νεάπολις" με τον Άγγελο Χατζά και την Αργυρό Λαγαρά που ξεκινούν διαβάζοντας κάποια αποσπάσματα από διαφορετικά έντυπα. Κάποιοι γύρω μου ενοχλούνται “Δεν είναι αυτός ο Επιτάφιος” λένε... Ας είναι, αυθόρμητες αντιδράσεις...

Ο κόσμος παρακολουθεί την παράσταση με πολύ προσοχή. Εντυπωσιακό. Αν και το αρχαίο κείμενο έχει τη σύγχρονη μετάφραση Κακριδή, δεν παύει να είναι ένα σοβαρό κείμενο. Δείτε τη απόσταση που χωρίζει τους ηθοποιούς από τους θεατές. Κι εκείνοι έχουν καθίσει στο χορτάρι πάνω στο γκαζόν κι έχουν τεντώσει τις κεραίες τους. Δεν υπάρχουν και μικρόφωνα...

Το ξέφωτο στο πάρκο είναι το ιδανικό σκηνικό για την παράσταση. Ούτε φανταχτερά ρούχα, ούτε τίποτα... Όσο πιο λιτά γίνεται... Είχα χρόνια να δω κάτι τέτοιο και το απόλαυσα. Δε λείπουν βέβαια και οι καλοί γείτονες... Κάποιος κάτοικος πάνω από το Συνεργατικό Καφενείο βρήκε εκείνη την ώρα να κάνει τις δουλειές του... Κανένας σεβασμός στη δουλειά των συνανθρώπων τους...

Παίζουν τους ρόλους τους και οι θεατές τους παρακολουθούν. Και θέλει πολύ προσοχή. Κάθε λέξη του κειμένου είναι σημαντική. Ευρηματικός οι σκηνοθετικές παρεμβάσεις των ηθοποιών. Βοηθούσαν να κατανοήσουν καλύτερα τα πράγματα... Δεν είναι εύκολη υπόθεση το θέατρο. Ιδιαίτερα όταν παίζεται σε ανοιχτό χώρο...

Η θεατρική παράσταση του “Επιταφίου” φτάνει σε λίγο στο τέλος της 50λεπτά κράτησε. Αλλά η νύχτα έρχεται... Ευτυχώς που είχαν προνοήσει να βάλουν μικρούς προβολείς. Να σημειώσουμε την παρέμβαση του Στέφανου στο τέλος που ζήτησε να πει πόσο φασιστικό ήταν το κείμενο του Σοφοκλή και να το εμπλέξει με τον... υιό Μπους και τους Χρυσαυγίτες. Έλεος, Στέφανε...