Έτοιμη η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ, το περιοδικό της ΠΕΤ ΟΤΕ που έχω την ευθύνη έκδοσης
Αυτή είναι η πρώτη σελίδα του νέου τεύχους του περιοδικού της ΦΩΝΗΣ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ που επιμελούμαι δημοσιογραφικά από το 1983, την αρχή ως συνεργάτης στη μηνιαία, τότε, εφημερίδα και στη συνέχεια ως τακτικό προσωπικό της ΠΕΤ-ΟΤΕ μέχρι σήμερα. Για να το διαβάσετε όπως κυκλοφορεί πατήστε ΕΔΩ.
Μ’ αρέσει όταν ολοκληρώνεται μια εκδοτική προσπάθεια της οποίας έχω την ευθύνη… Και μ’ αρέσει πιο πολύ όταν αυτή την όμορφη εμπειρία μου τη μοιράζομαι μαζί σας από αυτή τη ζεστή γωνιά του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.Στην ΠΕΤ ΟΤΕ εργάζομαι πλήρες ωράριο ιδιωτικών υπαλλήλων από το 1984 μέχρι σήμερα και ευελπιστώ, αν όλα πάνε καλά, να πάρω τη σύνταξη από εδώ… Κάποτε το περίμενα πώς και πώς να συμβεί αυτό στην ολοκλήρωση του εργασιακού μου βίου, αλλά τώρα πια με όσα βλέπω να συμβαίνουν γύρω μου, έχω χαμηλώσει τον πήχη των προσδοκιών μου…
Ας είναι… Το γραφείο μου είναι ζεστό, στο κέντρο της Αθήνας και η συνεργασία μου με τους διοικούντες την ΠΕΤ ΟΤΕ, άψογη. Έχω έτσι το χρόνο, καθώς προετοιμάζω το περιοδικό της ΦΩΝΗΣ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ ή καθώς ενημερώνω το Site της ΠΕΤ ΟΤΕ να κάνω κι άλλα πράγματα, στο περιθώριο αυτής της δράσης.
Βλέπεις πάντα υπήρξα δημιουργικός στη δουλειά μου κι αυτό ήταν κάτι που μου άρεσε πολύ στη δημοσιογραφία. Το να κάνεις τόσα πράγματα είναι καλό και για εσένα και για εκείνους που σε ακολουθούν στο διαδίκτυο…
Η ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ για λόγους, μάλλον οικονομικούς, είναι πια τριμηνιαία. Έτσι, για έναν επαγγελματία, το στήσιμο της δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολο…
Κάθε ταξίδι όμως στον κόσμο της δημοσιογραφίας είναι συναρπαστικό. Από όπου και αν το πιάσεις και όπως και αν το δεις… Πραγματικά, μπορώ να σας το επιβεβαιώσω εγώ, που το ζω 33 συνεχή χρόνια, είτε στα έντυπα που επιμελούμαι, είτε στις εφημερίδες από τις οποίες πέρασα…
Το να προβάλω σωστά και υπεύθυνα τη δράση της συνδικαλιστικής οργάνωσης προφανώς δεν είναι κάτι που αφορά εμένα μόνο. Πιο πολύ αφορά τα ίδια τα συνδικαλιστικά στελέχη. Αλλά με την καλή συνεργασία, εφόσον υπάρχουν οι προϋποθέσεις, όλα γίνονται.
Επιβάλλεται όμως, διότι ζούμε σε μια εποχή γενικότερων αμφισβητήσεων προς τους θεσμούς, επομένως και στα συνδικάτα, αλλά σε εκείνους που τα εκφράζουν. Κι ωστόσο, όλοι γνωρίζουν ότι κάνουν κάποιες πολύ σημαντικές δράσεις, χρήσιμες για τους απλούς εργαζόμενους.
Στο κάτω – κάτω, ο καθένας αντιλαμβάνεται πως, μόνος του δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα. Έτσι αν αφήσει κανείς στην άκρη την όποια αμφισβήτηση, συνεχίζει να στηρίζει αυτές τις οργανώσεις που οι… καλοί δανειστές μας στις συζητήσεις που κάνουν (διαβουλεύσεις τις λένε για να ακούγονται πιο… σοβαρές) θέτουν ζητήματα εργασιακών σχέσεων και συνεχή μείωση των μισθών.
Επιθυμούν διακαώς να επιστρέψουμε στον μεσαίωνα, να μην υπάρχουν συνδικαλιστικές οργανώσεις που να αντιστέκονται σθεναρά στις παράλογες απαιτήσεις των αφεντικών και γενικότερα, να δίνουν ένα κομμάτι ψωμί αποκλειστικά και μόνο για την επιβίωση. Και πρέπει να τους είναι και ευγνώμονες, οι εργαζόμενοι…
Τέτοια σοβαρά ζητήματα και προβληματισμούς θέτει η ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ, ως ένα από τα ελάχιστα σοβαρά έντυπα που κυκλοφορούν πια σε χαρτί, στην αρθρογραφία τους. Και ενθαρρύνει και τους αναγνώστες που την παίρνουν σπίτι τους να γράψουν και να διατυπώσουν και τις προσωπικές τους απόψεις. Επειδή ο διάλογος βοηθάει…
Αν κι αυτό δεν έχει συμβεί μέχρι στιγμή στα χρόνια που έχω τη δημοσιογραφική ευθύνη του περιοδικού, εμείς δεν θα πάψουμε να το τονίζουμε στις σελίδες της ΦΩΝΗΣ. Και, πού ξέρεις, κάποτε μπορεί να επωφεληθούν από αυτή την προμήθεια… Θα μπορούσε να το πεις και προνόμιο…
Σχόλια (0)