Αυτές τις φωτογραφίες θα τις δείτε στο Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ. Ζωντανή ιστορία...
Στις 11 το πρωί, της 7/6/2023, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της Έκθεσης Φωτογραφίας του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ και όλα ήταν έτοιμα από πολύ νωρίς. Οι άνθρωποι του Σωματείου είναι εκεί, για να σας δείξουν τα πάντα και να σας ξεναγήσουν στα εκθέματα. Ακόμα όμως και τώρα να πάτε, τις φωτγραφίες θα τις δείτε στο διάδρομο που οδησγεί στα γραφεία του Σωματείου.
Η Έκθεση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Μουσείου Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων στο Μέγαρο ΗΣΑΠ του Πειραιά. Ή αλλιώς για να γίνει πιο κατανοητό, για να πάτε ως εκεί θα διαλέξετε μια καθημερινή μέρα για να είναι ανοιχτό το Σωματείο, θα πάρετε τον Ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και θα κατέβετε στο τερματικό σταθμό του Πειραιά. Εκεί ρωτάτε και θα σας πούν.
Τα εκθέματα είναι φωτογραφίες των σταθμών του ΗΣΑΠ, των συρμών και των χώρων εργασίας του χθες και του σήμερα. Μια όμορφη αναπόληση στο παρελθόν. Κι αν δεν το ξέρει κανείς αυτό, πώς μπορεί να χτίζει το μέλλον; Όμορφες στιγμές νοσταλγίας.
Για όσους δεν καταφέρουν να πάνε τότε στα εγκαίνια, η Έκθεση θα παραμένει ανοιχτή καθημερινά από τις 9:00 π.μ. μέχρι και τις 14:00 για αρκετό καιρό. Μπορείε ωστόσο να κάνετε ένα τηλέφωνο στο Σωματείο 2105228664, 2104190755 και εκείνοι θα σας πουν. Η είσοδος είναι ελεύθερη. Είναι ευκαιρία, να κατέβετε μια βόλτα στον Πειραιά!
Μην την χάσετε αυτή την ομορφιά! Η Έκθεση περιέχει θησαυρούς που αξίζει να του δει κανείς. Εξάλλου ο Ηλεκτρικός σιδηρόδρομος εμπνέει πάντα όμορφα συναισθήματα. Και να ξέρετε ότι εκεί, θα υπάρχουν χαμογελαστοί άνθρωποι για να σας ξεναγήσουν.
Οι κάλπες στην ΕΣΗΕΑ άνοιξαν σήμερα το πρωί κι έως αύριο το βράδυ θα διεξάγονται οι πιο κρίσιμες - δεν είναι σχήμα λόγου αυτή τη φορά - εκλογές στην 98χρονη ιστορία της Ένωσής μας. Οι πιο κρίσιμες, αλλά και κατά γενική διαπίστωση οι πιο βουβές, τουλάχιστον κατά την προεκλογική περίοδο· ίσως και οι πιο αμήχανες.
Και πολλοί πιστεύουν ότι η πληθώρα των συνδυασμών, που είναι περισσότεροι από κάθε άλλη φορά, θα είναι αντιστρόφως ανάλογη με τον αριθμό εκείνων που θα έρθουν να ψηφίσουν. Εκφράζονται φόβοι για αποχή, που μπορεί να οφείλεται σε απογοήτευση, σε θυμό για το τι έκανε και κυρίως τι δεν μπόρεσε να κάνει το απερχόμενο Διοικητικό Συμβούλιο ή και σε αδιαφορία. Κι αυτό είναι το χειρότερο...
«Ανοίγοντας» το μήνυμα, θα υποθέσετε πως είναι ένα ακόμη της Δημοσιογραφικής Ενότητας, σε μια ύστατη προσπάθεια να προσελκύσει τυχόν αναποφάσιστους ψηφοφόρους. Ωστόσο, δεν πρόκειται γι' αυτό. Είναι μια έκκληση προς συναδέλφους να συμμετάσχουν στην κορυφαία διαδικασία του κλάδου. Ας αναρωτηθούμε, τι θα κάναμε αν δεν μπορούσαμε να ψηφίσουμε; ...αν κάποιοι μας στερούσαν αυτό το δικαίωμα; ...αν δεν είχαμε την ελευθερία και το δικαίωμα να επιλέξουμε;
Ασφαλώς είμαστε ελεύθεροι να μην πάμε στην κάλπη. Αλλά είναι ελευθερία να μην ασκείς ένα δικαίωμά σου; Τα πολιτικά, τα κοινωνικά, τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν καταργούνται μόνο από τους «άλλους». Ενίοτε καταργούνται από εμάς τους ίδιους! Αναμφισβήτητα, υπάρχει κύμα δυσφορίας και απαξίωσης της ΕΣΗΕΑ.
Ένωση Συντακτών όμως δεν είναι μόνο η Διοίκησή της, αλλά όλα τα μέλη της. Ας αναλάβουμε λοιπόν όλοι τις ευθύνες μας, συμμετέχοντας. Ιδιαίτερα η νέα γενιά η οποία ενώ βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάσμα της κοινωνικής και οικονομικής στασιμότητας, ακόμα και καθόδου με την ανεργία να καλπάζει, δεν ήρθε ποτέ κοντά στο σωματείο.
Μόνο συμμετέχοντας, το νέο αίμα του κλάδου μπορεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, συνειδητοποιώντας μάλιστα πως οι δημοσιογράφοι δεν είμαστε ένα από τα πολλά γρανάζια στη μηχανή της ενημέρωσης, αλλά η ίδια η μηχανή. Είναι διαπιστωμένο εξάλλου ότι κάθε τι που δεν ανανεώνεται, δεν παρακολουθεί τις εξελίξεις και δεν προσαρμόζεται σ' αυτές, βυθίζεται σε τέλμα και παύει να λειτουργεί.
Από ένα e-mail του Δημήτρη Κουμπιά που μου ήρθε πριν από λίγο... Διότι τα e-mail και τα SMS συνεχίζουν να έρχονται σε ρυθμό πολυβόλου...
Από πολύ καιρό τώρα, αφουγκραζόμενοι την σάπια κατάσταση περιμέναμε ότι στο τέλος κάτι θα συμβεί και κάτι θα γίνει…
Θεωρούσαμε αδιανόητο μία Ελλάδα πού γέννησε ήρωες να μη έχει σήμερα να παρουσιάσει κάποιους πού χωρίς να είναι εντεταγμένοι σε κάποιο κόμμα, θα προέβαιναν σε πολιτική διαμαρτυρία για τα όσα μας συμβαίνουν, για τα όσα μας επιβάλλουν, και για τα όσα άλλα μας ετοιμάζονται…
Δεν ξέρουμε αν η παραπάνω κίνηση θ΄ αντέξει στον χρόνο, άν θα κρατήσει «όσο καιρό χρειάζεται…», αν θα γίνει και η Ελλάδα Ισπανία…
Όμως, το ότι βρέθηκαν κάποιοι Έλληνες με τέτοιο αγωνιστικό φρόνημα κι΄ άφησαν τις δουλειές τους, τις οικογένειές τους, τον ελεύθερο έστω χρόνο τους, για να κατέβουν σε μόνιμη διαμαρτυρία, είναι παρήγορο πού δείχνει ότι η Ελλάδα ζεί και δεν πέθανε, έστω κι΄ αν κάποιοι θέλουν όπως – όπως να την πεθάνουν…
Και πρέπει να γίνει κι΄ αυτό για να συνειδητοποιήσουν επιτέλους και οί πολιτικοί μας ότι οί καιροί της λευκής επιταγής «ψηφιστήκαμε και ότι θέλουμε κάνουμε…» πέρασαν, κι΄ ότι θα πρέπει να μάθουν να σέβονται και τον λαό από τον οποίον πηγάζει η καλοπέρασή τους…
Κι΄ ακόμη, ότι αν θέλουνε να κοιτάζουν ίσα και δίκαια στα μάτια τους Έλληνες πολίτες θάπρεπε και οί ίδιοι να ζητήσουνε περικοπές από τους μισθούς τους, τις ίδιες και περισσότερες πού επέβαλλαν στον λαό κι΄ όχι να καλοτρώνε, να καλοπίνουνε αυτοί και τα παιδιά τους και ο Ελληνικός λαός να εκτελεί τα φιρμάνια και τις συνταγές της Τρόϊκας και της Πεντόϊκας πού αυτοί οί ίδιοι με τις κλεψιές και τις παγαποντιές τους μας φέρανε…».
Η ΓΣΕΕ εκφράζει τη ριζική και έντονη διαφωνία της στο νέο πακέτο μέτρων (εκποίησης του δημόσιου πλούτου, νέων δραματικών περικοπών μισθών και συντάξεων, άγριας φοροεπιδρομής) που εξήγγειλε η κυβέρνηση.
Μέτρα άδικα, ανισομερή και αναποτελεσματικά, συνέχεια της συνταγής ενός αποτυχημένου μνημονίου, που το μόνο που πετυχαίνουν είναι την συνέχεια της άδικης επιβάρυνσης των Ελλήνων πολιτών, την αποδυνάμωση του κόσμου της εργασίας, την εφιαλτική αύξηση της ανεργίας, τη διεύρυνση της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων. Μέτρα που δυστυχώς κινούνται στον ίδιο φαύλο κύκλο διεύρυνσης του χρέους και του ελλείμματος βυθίζοντας τη χώρα σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση.
ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ, ΚΑΤΕΧΟΝΤΕΣ, ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ και ΦΟΡΟΚΛΕΠΤΕΣ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΠΙΝΟΥΝ «ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΚΟΡΟΪΔΩΝ».
Κυβέρνηση και Τρόικα συνεχίζουν αδιαφορώντας πλήρως για τις κοινωνικές επιπτώσεις και τα αδιέξοδα στην οικονομία. Αντί για μέτρα αναδιανομής εισοδημάτων και αναπτυξιακών πρωτοβουλιών που θα βγάλουν τη χώρα από την ύφεση, εκποιούν τα πάντα υποθηκεύοντας κάθε παραγωγική προοπτική για την ανάπτυξη της χώρας.
Πρόκειται για καταστροφική νεοφιλελεύθερη συνταγή, όπως υπαγορεύεται από την Τρόικα, η οποία δεν αντιμετωπίζει κανένα από τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας. Εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα των τοκογλύφων δανειστών, των κερδοσκόπων, των τραπεζιτών και των κάθε λογής επιχειρηματιών που πλουτίζουν σε βάρος της χώρας και των εργαζομένων.
Αυτή η πολιτική και κάθε πολιτική που απαλλάσσει τους επιχειρηματίες, τα κέρδη τους, το μαύρο χρήμα, τους αυθαιρετούντες απ’ όπου και αν προέρχεται δεν δίνει λύσεις και δεν έχει μέλλον. Όσο οι πολιτικές αυτές συνεχίζονται, τόσο θα συνεχίζονται οι αντιδράσεις και οι κινητοποιήσεις των συνδικάτων. Η ΓΣΕΕ στα πλαίσια συντονισμού του απεργιακού της αγώνα συγκαλεί την Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011 σύσκεψη με τις Ομοσπονδίες μέλη.
Η ΓΣΕΕ από κοινού με την ΑΔΕΔΥ πραγματοποιούν συλλαλητήριο διαμαρτυρίας το Σάββατο 4 Ιουνίου στις 11 π.μ. στην Πλατεία Κλαυθμώνος και προετοιμάζουν νέες κινητοποιήσεις σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο καθώς το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα εντάσσεται σε συνολικό σχέδιο άγριας λιτότητας για όλους τους λαούς της Ευρώπης.
Λίγο πιο χαλαρά, πηγαίνοντας προς τις κάλπες της ΕΣΗΕΑ... Η επιλογή του βίντεο είναι της ποιήτριας Παυλίνας Παμπούδη ανεβασμένο πριν από λίγο στο Facebook.
Ολοκληρώνεται απόψε η προεκλογική εκστρατεία των υποψήφιων για τις εκλογές της Ένωσης Συντακτών. Αρκετά νέα πρόσωπα επικοινωνούν μαζί μου, να μου πουν γι' αυτούς και για το τόλμημα τους να είναι υποψήφιοι.
Όπως η Ματίνα Παπαχριστούδη, ένας δικός μας άνθρωπος που θα πάρει και την ψήφο μου γιατί είναι καταπληκτικό παιδί.
Με χιούμορ πάντα, η Ματίνα κάνει γνωστό ότι κατεβαίνει υποψήφια ως εξής:
Μας λένε καταρρέουν τα ΜΜΕ, δεν μας λένε ότι αυτοί καταρρέουν
Ανατροπή και όχι διαχείριση
Της Ματίνας Παπαχριστούδη, υποψήφια για ΕΣΗΕΑ, ΠΟΕΣΥ με την "Πρωτοβουλία για την Ανατροπή" (Financial Crimes, Αριστερό Ριζοσπαστικό ΜΜΕτωπο, Σπάρτακος, Ανένταχτοι).
Καταρρέουν τα ΜΜΕ, κραυγάζουν. Οι περισσότεροι εξ' αυτών μετείχαν με ποικίλους τρόπους στο πάρτυ των προηγουμένων ετών. Έρχονται λουκέτα στον Τύπο, φωνάζουν. Οι περισσότεροι εξ΄αυτών, μανατζαρέοι, διαχειριστές με το εύκολο χρήμα φίλων τους, στελέχη στις δημοσιογραφικές ελίτ, όχι μόνο συμμετείχαν στη διαπλοκή αλλά την πολυέπλεξαν ακόμη περισσότερο. Την επέβαλλαν από τα βασικά άρθρα των εφημερίδων τους ως και το μικρά μονόστηλα. Και εξαφάνισαν όσους τόλμησαν να φωνάξουν κάπως περισσότερο για δημοσιογραφία, δεοντολογία, αξιοπρέπεια...Όσους τόλμησαν εδώ και δυο χρόνια΄-ήδη από το λουκέτο στον Ελεύθερο Τύπο- να απαιτήσουν την ανατροπή στη συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Θα αντέξουν μόνο λίγοι, λένε. Οι περισσότεροι εξ΄αυτών ενδιαφέρονται μόνο για τη δική τους επόμενη μέρα, να διατηρήσουν τα προνόμια τους. Του χρήματος και της εξουσίας νομής και διαχείρισης. Και είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα για αυτό. Και επειδή στις παλιές εποχές των παχιών αγελάδων, της εύκολης ροής χρήματος και διαπλοκής, αυτοί αποφάσιζαν, αυτοί επέβαλλαν, τώρα αντί να αποδείξουν πως είναι ικανοί, απλώς επιτίθενται σε αυτούς που δεν αποφάσιζαν, στους πολλούς που έπαιρναν και συνεχίζουν να παίρνουν λίγα. Τα Μέσα θα κλείσουν, εκφοβίζουν. Και δεν λένε πως είναι ικανοί να τα κλείσουν πράγματι, αρκεί να μη χάσουν αυτοί τα προνόμια τους. Για αυτό ως αυθεντίες διαχείρισης απαιτούν, λοιδωρούν, υπακούουν, επιτίθενται σε όποιον αμφισβητεί, ρωτά, δημοσιογραφεί. Εκφοβίζουν, τρομοκρατούν, απολύουν, καταδικάζουν. Βιάζονται από θέσης ισχύος-για να μη χάσουν αυτοί τα προνόμια τους- να επιβάλλουν μειώσεις μισθών, απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία. Αυτή είναι η πολιτική διαχείρισης που προτείνουν σε δύσκολες εποχές. Δεν έχουν τίποτε καινούργιο, καμία ιδέα να εμφανίσουν. Σε ειδικές περιπτώσεις, σαν αυτές των εκλογών στην ΕΣΗΕΑ αύριο και μεθαύριο, ενεργοποιούν και το σύστημα εκλογικής αντιπροσώπευσης. (Εγώ είμαι εδώ για εσένα, ψήφισε με και θα σε θυμηθώ. Προς άγραν πελατών και όχι ψηφοφόρων). Και θυμούνται: Τη δημοσιογραφία (που κατέστρεψαν), τη δεοντολογία(που καταπάτησαν), την κρίση( που διαχειρίστηκαν), την κοινωνία (που συκοφάντησαν), τις εργασιακές σχέσεις(που κατέστρεψαν). Από τη θέση του συνδικαλιστή ή από τη θέση υποβολέα στο αυτί του συνδικαλιστή, τρέχουν τις τελευταίες μέρες να μαζέψουν ψηφουλάκια. Για να παραμείνουν σε θέση ισχύος και να κάνουν τα ίδια και χειρότερα. Έχοντας ήδη φροντίσει για το χρίσμα από τους εργοδότες που επιδιώκουν τη μεταρρύθμιση, αναδιοργάνωση, αναρρύθμιση του συστήματος διαπλοκής. Κανείς δεν τους είπε ότι η πρόταση τους για γαλέρες ΜΜΕ, με σκλάβους εργάτες της πληροφόρησης αντί για δημοσιογράφους είναι μια ακόμη αποτυχία τους; ΜΜΕ υπήρχαν και θα υπάρχουν. Με άλλη μορφή, άλλη οργάνωση, άλλους τρόπους. Και αυτά τα Μέσα χρειάζονται δημοσιογράφους. Οι θέσεις εργασίας με 300 και 500 ευρώ επίσης θα υπάρχουν. Τα δικά τους Μέσα όμως είναι βέβαιο πως θα εξαφανιστούν χωρίς τους πολλούς, αυτούς που πάντα, ακόμα, ξέρουν τι είναι δημοσιογραφία, αξιοπρέπεια, δεοντολογία. Σε αυτές τις εκλογές δεν διακυβεύεται απλώς η αξιοπρέπεια μας. Κρίνονται οι όροι της διαμόρφωσης στη δημοσιογραφία την επόμενη μέρα των ΜΜΕ. Για αυτό λοιπόν Ανατροπή και όχι διαχείριση.
Σημειώστε και ένα ακόμα που μου έκανε εντύπωση για την ευθύτητα του:
Για πρώτη φορά στα 27 χρόνια της δημοσιογραφικής μου καριέρας, αποφάσισα να ασχοληθώ ενεργά με τα προβλήματα που βασανίζουν τον κλάδο μας. Ειδικά μετά την προσωπική μου περιπέτεια, 9 μήνες άνεργος χωρίς ταμείο ανεργίας και χωρίς ασφάλιση, νιώθω δυνατός και είμαι έτοιμος να παλέψω με κάθε τρόπο για ένα καλύτερο αύριο.
Γιώργος Φρίμης - Δημοσιογραφική Ενότητα.
Στα μαγαζιά άνθρωποι της “Συσπείρωσης”πέρασαν και μοίρασαν φυλλάδια με τη διακήρυξη της. Σεμνός. Δεν είπε ούτε το όνομά του. Να 'ταν έτσι η πλειοψηφία των ανθρώπων του κλάδου, όλα θα ήταν διαφορετικά, αλλά...
Είναι ώρα αποφάσεων πάντως. Η ΕΣΗΕΑ πρέπει να αλλάξει ρώτα, να γίνει πιο μαχητική, πιο διεκδικητική, πιο υπερασπιστική απέναντι στους δημοσιογράφους που καλύπτει και εκπροσωπεί... Θα είναι αυτή που ελπίζω να τα καταφέρει να υπογράψει μια σύμβαση ικανοποιητική για τον κλάδο και να σταματήσει τους εργοδότες που σκέφτονται πώς θα βρουν τρόπους να μειώσουν τους μισθούς των δημοσιογράφων για να αυξήσουν τα εκδοτικά τους κέρδη.
Ο κόσμος αλλάζει Κωστή, εμείς; Αυτό είναι το ζητούμενο. Από μέσα μας πρέπει να ξεκινήσει η αλλαγή.
Ολοκληρώνεται σήμερα η απογραφή του πληθυσμού και των κατοικιών χωρίς να προκύψει κανένα πρόβλημα στην όλη διαδικασία. Στη συντριπτική του πλειοψηφία οι πολίτες συνεργάστηκαν με προθυμία με τους απογραφείς.
Το ωραίο είναι ότι πολλοί επεδίωξαν να απογραφούν στον τόπο που γεννήθηκαν πιστεύοντας ότι έτσι θα παρουσιάσουν περισσότερους κατοίκους ευελπιστώντας ότι έτσι θα πάρουν και περισσότερα χρήματα. Ακόμα κι εμένα με πήραν τηλέφωνο από το Δήμο Μίνωα, στον οποίο είναι το χωριό μου, ζητώντας μου να απογραφώ εκεί. Αρνήθηκα ευγενικά. Δεν θα το έκανα ποτέ και επιπλέον είχε ήδη περάσει από το σπίτι μου στην Αθήνα, ο απογραφέας. Αυτό, μάλλον, τους αποθάρρυνε και δεν επέμειναν. Έτσι με έβγαλαν από τη δύσκολη θέση της άρνησης.
Στην επόμενη δεκαετία, αν ζούμε και είμαστε καλά κι αν έχουμε πετύχει το στόχο να ζούμε εκεί, θα απογραφούμε κι όλας. Τι πιο φυσιολογικό από την απλή και καθαρή αλήθεια; Μακάρι να λειτουργούσαμε έτσι όλοι. Αυτός ο τόπος θα είχε μια καλύτερη τύχη, στα σίγουρα...
Περί της απογραφής. Δείτε ΕΔΩ ένα καλό δημοσίευμα από την internetική πύλη του ΠΟΝΤΙΚΙΟΥ.
Μας καθήλωσε επτά μήνες τώρα. «Ξεκοκαλίσαμε» το βιβλίο. Και τώρα, σήμερα, το τελευταίο επεισόδιο...
Παρελθόν και παρόν συναντιούνται για να γράψουν το φινάλε στις ιστορίες των ηρώων μας... Η κόρη της Άννας, η Σοφία μεγαλώνοντας αντιμετωπίζει το βάρος της οικογενειακής της τραγωδίας και αποφασίζει να φύγει και να χτίσει τη ζωή της μακριά από την Κρήτη.
Η αφήγηση της ηλικιωμένης Φωτεινής θα τελειώσει και η Αλέξις, η κόρη της Σοφίας, με πλήρη πλέον γνώση της ταυτότητάς της, θα πρέπει να πάρει τις αποφάσεις της και να συνεχίσει τη ζωή της.
Στη σκιά της Σπιναλόγκας, θα ειπωθούν οι αλήθειες, θα επιτευχθεί η κάθαρση και η παλιά με τη νέα γενιά, μαζί πλέον, θα ατενίσουν με καθάριο βλέμμα το μέλλον...
Δείτε περισσότερα πράγματα ΕΔΩ από το πρόγραμμα του MEGA.
Σημερινό δημοσίευμα στον "Ελεύθερο Τύπο" για τις εκλογές στην Ενωσης Συντακτών. Ας πάμε όσο το δυνατόν περισσότεροι για να αλλάξουμε αυτή την τελματωμένη κατάσταση. Ας δώσουμε φτερά στο συνδικαλιστικό μας σωματείο να δώσει αξιοπρεπείς μάχες, μπροστά στα δύσκολα προβλήματα του κλάδου...
Διαβάστε προσεκτικά το κείμενο που μου έστειλε με e-mail ο Δημήτρης Κουμπιάς. Περιγράφει όλα όσα ζήσαμε αυτά τα δύο χρόνια από τη διοίκηση της συγκεκριμένη Ενωσης. Και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Αυτός είναι και ο πιο σοβαρός λόγος για τον οποίο δεν πρόκειται να τους ψηφίσω στις μεθαυριανές εκλογές. Κανέναν από όσους ευθύνονται για την κατάντια του κλάδου. Κ Α Ν Ε Ν Α Ν!
Προβληματίστηκα έντονα αν θα έπρεπε να ζητήσω για μια ακόμη φορά την ψήφο σας - τρίτη στην ΕΣΗΕΑ και δεύτερη στην ΠΟΕΣΥ - στις επερχόμενες εκλογές. Δεν μετείχα άλλωστε και στην πιο πετυχημένη και αποτελεσματική Διοίκηση της Ένωσης Συντακτών. Για την αναποτελεσματικότητα αυτήν όλα τα μέλη του Δ.Σ. έχουμε το μερίδιο που μας αναλογεί, κυρίως ως παρατάξεις· διαφορετικού μεγέθους όμως είναι η ευθύνη των παρατάξεων με τέσσερις και τρεις εκπροσώπους και άλλη η ευθύνη των τεσσάρων παρατάξεων με έναν εκπρόσωπο η καθεμία.
Η συμμετοχή μιας παράταξης στο προεδρείο - ο υπογράφων στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικότητας είχε τη θέση του ταμία, ως εκπρόσωπος της Δημοσιογραφικής Ενότητας - δεν άλλαζε τους συσχετισμούς στη λήψη καθοριστικών αποφάσεων.
Μιλώντας για αναποτελεσματικότητα, δεν αναφέρομαι μόνο στο πώς χειριστήκαμε την πρωτόγνωρη - για τον κλάδο και τη χώρα γενικότερα - κρίση, αφού ομολογουμένως δεν υπάρχει προηγούμενη εμπειρία στην αντιμετώπισή της· δεν είχαμε τη μαγική συνταγή και κάποιες φορές αυτοσχεδιάζαμε. Αναφέρομαι σε θέματα ακόμη και λειτουργίας της ΕΣΗΕΑ, που μπορούσαν να ρυθμιστούν, ανεξάρτητα από την κρίση.
Φυσικά δεν μπορούσε η Ένωση να μην αντιδράσει στη χιονοστιβάδα των γεγονότων που ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2009 με το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου».
Αναγκαστικά, μοναδική μέριμνα του Συμβουλίου ήταν η αναζήτηση τρόπων αντίδρασης, όχι πάντοτε επιτυχημένων, στα εργασιακά προβλήματα, όπως οι απολύσεις, οι μειώσεις μισθών (στην ΕΡΤ ξεπέρασαν το 35%), το κλείσιμο ΜΜΕ, οι επιζήμιες αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς, η ελαστική απασχόληση με μπλοκάκια και η απειλή διακοπής της λειτουργίας δημοτικών ραδιοσταθμών· με αποκορύφωμα την ουσιαστική άρνηση των εργοδοτών να υπογράψουν Συλλογικές Συμβάσεις, με στόχο να προχωρήσουν - με τις ευλογίες της κυβέρνησης - σε ατομικές και επιχειρησιακές.
Ούτε να μη δώσουμε τη μάχη για την ένταξη των συναδέλφων που εργάζονται σε ειδησεογραφικά sites στο Ταμείο Συντάξεων, για δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις εγγραφής τους στην ΕΣΗΕΑ. Μια μάχη που χάθηκε το περασμένο καλοκαίρι, με την εξάλειψη από το σχετικό νομοσχέδιο του άρθρου 67, που ρύθμιζε ένα θέμα το οποίο είχαμε θέσει στην Ιδρυτική Διακήρυξη μας (2/4/ 2008) και αναδείξαμε με αλλεπάλληλες ανακοινώσεις - αναρτήσεις στο site μας (www.dimenotita.gr), αλλά και με διαβήματα. Χάθηκε μια μάχη, όχι όμως ο πόλεμος.
Ωστόσο, αυτά τα πρωτόγνωρα προβλήματα και η αναζήτηση τρόπων αντιμετώπισής τους δεν έπρεπε να μας εμποδίζει να υλοποιήσουμε όσα είχαμε υποσχεθεί προεκλογικά όλες σχεδόν οι παρατάξεις. Από την - προσπάθεια έστω - αλλαγής του απαρχαιωμένου Καταστατικού και την εκκαθάριση του Μητρώου, μέχρι την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας της Ένωσης και τον εξορθολογισμό της λειτουργίας των υπηρεσιών. Εμπόδιο δεν ήταν η κρίση, αλλά η έλλειψη βούλησης. Εξ αιτίας της μη εκκαθάρισης του Μητρώου, φθάσαμε στο σημείο να διαπραγματευόμαστε για τις Συλλογικές Συμβάσεις με εργοδοτικές Ενώσεις που οι πρόεδροί τους είναι... μέλη της ΕΣΗΕΑ.
Οι προτάσεις μας
Για τα προαναφερόμενα, υπήρξαν προτάσεις της Δημοσιογραφικής Ενότητας οι οποίες όμως έπεσαν στο κενό.
Σε μια από αυτές - πρωτοκολλήθηκε αλλά δεν συζητήθηκε - προτείναμε:
«Η Ένωση Συντακτών να διαθέσει μικρό μέρος των αποθεματικών της για την καταβολή των 43 € που πληρώνει μεγάλος αριθμός ανέργων συναδέλφων μας στον ΕΔΟΕΑΠ, προκειμένου να συνεχίζεται η ιατροφαρμακευτική περίθαλψή τους από τον Οργανισμό, όσο διαρκεί η ανεργία τους. Επισημαίνεται πως οι άλλες τρεις Ενώσεις που τα μέλη τους είναι μέτοχοι του ΕΔΟΕΑΠ καταβάλλουν τα ποσά που αντιστοιχούν για τα άνεργα μέλη τους.
Σύμφωνα με τωρινά στοιχεία του ΕΔΟΕΑΠ, στο μητρώο του είναι εγγεγραμμένοι συνολικά 584 άνεργοι έναντι 241 το καλοκαίρι του 2009. Εξ αυτών οι 345 είναι μέλη της ΕΣΗΕΑ (126 το 2009), οι 134 της ΕΠΗΕΑ (65 το 2009), οι 44 της ΕΣΗΕΜΘ (32 το 2009) και οι19 της ΕΠΗΕΘ (16 το 2009). Το ετήσιο ποσό για το σύνολο των ανέργων ανέρχεται στις 301.344 ευρώ, το οποίο επιμερίζεται: 178.029 στην ΕΣΗΕΑ, 88.236 στην ΕΠΗΕΑ, 22.704 στην ΕΣΗΕΜΘ και 12.384 στην ΕΠΗΕΘ.
Το ετήσιο κόστος για τις Ενώσεις, με την πρωτοφανή έξαρση της ανεργίας ίσως ξεπεράσει κατά πολύ τις 300.000 ευρώ έως το τέλος του χρόνου. Και το μεγαλύτερο μέρος πρέπει να το πληρώνει η ΕΣΗΕΑ, αφού οι άνεργοι των άλλων Ενώσεων είναι λιγότεροι. Μεγάλο το κόστος βέβαια, αλλά έχουμε χρέος να το αντιμετωπίσουμε».
Τους ανέργους αφορούσε και μια προσπάθεια ένταξής τους σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα που ανέλαβε «να τρέξει» ο υπογράφων, με απόφαση του Δ.Σ. λίγο πριν από το Πάσχα. «Πάγωσε» όμως για μετά τις εκλογές, «για να μην ωφεληθεί εκλογικά ο Κουμπιάς»
Αλλά και για την αντιμετώπιση της κρίσης η Δημοσιογραφική Ενότητα, σε ανύποπτο χρόνο -το καλοκαίρι του 2009, επί κυβέρνησης Ν.Δ. - είχε υποβάλει πρόταση στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ και προς τα κόμματα, στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, ζητώντας να ληφθούν μέτρα για τον Τύπο, με προϋπόθεση τη διατήρηση των θέσεων εργασίας. Τονίζαμε μεταξύ άλλων στην πρότασή μας:
«Πιστεύουμε ότι η συνέχιση της λειτουργίας των περισσοτέρων ΜΜΕ αντιμετωπίζει μεγάλο κίνδυνο λόγω των συσσωρευμένων χρεών παλαιότερων ετών, τα οποία σήμερα είναι δύσκολο να εξυπηρετηθούν. Ο κίνδυνος αυτός θα γίνει ακόμη μεγαλύτερος, εάν οδηγηθούμε το επόμενο διάστημα σε μεγαλύτερα επιτόκια εξυπηρέτησης του δανεισμού. Το σύνολο των δανειακών υποχρεώσεων των ΜΜΕ να αναχρηματοδοτηθεί με ένα νέο ομολογιακό δάνειο χαμηλού επιτοκίου και αρχικής χαριστικής περιόδου πληρωμής, το οποίο θα καλυφθεί - με βάση τις νόμιμες τραπεζικές διαδικασίες - από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, από τα 28 δισ. Ευρώ» (που είχε διαθέσει η τότε κυβέρνηση).
Η πρόταση απορρίφθηκε τότε και πολύ αργότερα, όταν είχε ξεσπάσει η κρίση, κάποιοι στο Συμβούλιο παραδέχτηκαν πως ήταν «στη σωστή κατεύθυνση».
Για το Προεδρείο
Μια ακόμη παράμετρος δυσλειτουργίας της Ένωσης, είναι αναντίρρητα η αδυναμία έγκαιρης ανάδειξης του προεδρείου· λόγω εκλογικού συστήματος, αλλά και προσωπικών φιλοδοξιών. Και φυσικά δεν μπορεί να είναι υπερήφανα τα μέλη του απερχομένου Δ.Σ. που χρειάστηκαν πάνω από επτά μήνες για να συγκροτηθούν σε σώμα, παρά τις προσπάθειες ορισμένων μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων. Μιλώντας στο Συμβούλιο ο Π. Ράμμος για το ποιοι ευθύνονται για τη μη συγκρότηση προεδρείου (πρακτικά της συνεδρίασης 1ης Δεκεμβρίου 2009), υπογράμμισε:
«Δεν θα μιλήσω αρνητικά για τη Δημοσιογραφική Ενότητα. γιατί πραγματικά έχει κάνει προτάσεις ο Δημήτρης ο Κουμπιάς. Διαφωνώ σε πολλά ζητήματα ριζικά με το τι πρεσβεύει η παράταξή του, τι προτάσεις έχει κλπ, αλλά στο θέμα της συγκρότησης δεν μπορεί παρά να του αναγνωρίσουμε όλοι ότι έχει κάνει προτάσεις- και αυτό και εκείνο και το άλλο, ψάχνει να βρει μια διέξοδο».
Και τελικά (όπως γράφτηκε στο site μας), «καταλυτικά λειτούργησε η πρότασή μας, στις 12/01/10, για παραίτηση των μελών του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, σε συνδυασμό με την απειλή δυο συναδέλφων ότι θα προσφύγουν στο Πρωτοδικείο ζητώντας το διορισμό Διοίκησης. Και την Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010 - λίγο πριν συμπληρωθούν... οκτώ μήνες από τις εκλογές-, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ συγκροτήθηκε σε Σώμα».
Γράφοντας όλα αυτά, δεν παραγνωρίζουμε βέβαια το πρόβλημα της Οικονομίας και την κρίση, που πάντως κάποιοι χρησιμοποιούν σαν πρόσχημα. Και το πρόβλημα γίνεται εντονότερο όταν είμαστε αιχμαλωτισμένοι σε μια πολιτική λιτότητας, που δίνει προτεραιότητα στη μείωση των ελλειμμάτων, αδιαφορώντας για τις συνέπειες σε ύφεση, ανεργία και κοινωνική δυστυχία.
Σωρεύει βέβαιο κοινωνικό πόνο με αβέβαια οικονομικά αποτελέσματα και εκτοξεύει την ανεργία.
Οι προκλήσεις
Οι εργοδότες, με τις ευλογίες της κυβέρνησης, όχι μόνο αρνούνται να συνάψουν καινούργιες Συμβάσεις, ευελπιστώντας στις επιχειρησιακές, αλλά κατά τη διάρκεια των κατ' επίφαση «διαπραγματεύσεων» με τις Ενώσεις των εργαζομένων καταπατούν και τις ισχύουσες.
Με «κούρεμα» μισθών και κεκτημένων, προσπάθεια επιβολής εκ περιτροπής εργασίας και υποχρεωτικών ρεπό που θα ελαχιστοποιούν την αμοιβή της κυριακάτικης εργασίας και με τη συγχώνευση τμημάτων διαφορετικών επιχειρήσεων σε ενιαία Newsrooms, με πρόσχημα την κρίση επιδιώκουν να κατεδαφίσουν τα πάντα, ή μάλλον ό,τι έχει απομείνει ακόμη όρθιο.
Πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση, χαρακτηρίζουμε τις επικείμενες εκλογές σαν «τις κρισιμότερες στην ιστορία της Ένωσης». Στην τωρινή συγκυρία δεν θα πω το αυτονόητο, αφού η πρωτόγνωρη κρίση όλο και θα βαθαίνει. Θα ήταν φυγομαχία να αποφύγω τη συμμετοχή στις εκλογές, «θέτοντας εαυτόν μακράν του εχθρού». Να βγάλω τη στολή του συνδικαλιστή για να φορέσω ενδεχομένως κάποια άλλη ή να αναζητήσω την ηρεμία μου· γνωρίζοντας ότι η επόμενη διετία θα είναι πιο δύσκολη. Και δεν αντιμετωπίζεται με χάϊδεμα αφτιών και επαναστατική απεργιακή γυμναστική.
ΥΓ: Στο κείμενο αυτό θα βασιζόταν η ομιλία μου στη «Γενική Συνέλευση». Ωστόσο, ελλείψει... ακροατηρίου περιορίστηκα στον υποχρεωτικό από το Καταστατικό απολογισμό του Ταμία και τοποθετήθηκα στο θέμα του «απολογισμού» του Προέδρου, λέγοντας: «Ούτε υπερψήφισα, ούτε καταψήφισα τον απολογισμό, γιατί το κείμενο που διάβασε νωρίτερα ο κ. Σόμπολος και μας παρουσίασε χθες, λίγες ώρες πριν από τη συνέλευση στο συμβούλιο, δεν είναι απολογισμός. Μπορεί να είναι ρεπορτάζ, απομνημονεύματα, πιθανόν απολογία... Απολογία για το τι έγινε και κυρίως τι δεν έγινε κατά τη διάρκεια της θητείας του. Απολογία για τη μη υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων - παρά τη σιγουριά του και τις διαβεβαιώσεις για ευνοϊκή κατάληξη των διαπραγματεύσεων -, την πρόταση να μειωθούν οι μισθοί· ακόμη και για την ανακολουθία του στο θέμα της αλλαγής του εκλογικού συστήματος. Αν είχε παρουσιάσει απολογισμό, θα έπαιρνα θέση με την ψήφο μου. Τώρα, απλώς απέχω».
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!