Οι κάλπες στην ΕΣΗΕΑ άνοιξαν σήμερα το πρωί κι έως αύριο το βράδυ θα διεξάγονται οι πιο κρίσιμες - δεν είναι σχήμα λόγου αυτή τη φορά - εκλογές στην 98χρονη ιστορία της Ένωσής μας. Οι πιο κρίσιμες, αλλά και κατά γενική διαπίστωση οι πιο βουβές, τουλάχιστον κατά την προεκλογική περίοδο· ίσως και οι πιο αμήχανες.

Και πολλοί πιστεύουν ότι η πληθώρα των συνδυασμών, που είναι περισσότεροι από κάθε άλλη φορά, θα είναι αντιστρόφως ανάλογη με τον αριθμό εκείνων που θα έρθουν να ψηφίσουν. Εκφράζονται φόβοι για αποχή, που μπορεί να οφείλεται σε απογοήτευση, σε θυμό για το τι έκανε και κυρίως τι δεν μπόρεσε να κάνει το απερχόμενο Διοικητικό Συμβούλιο ή και σε αδιαφορία. Κι αυτό είναι το χειρότερο...

«Ανοίγοντας» το μήνυμα, θα υποθέσετε πως είναι ένα ακόμη της Δημοσιογραφικής Ενότητας, σε μια ύστατη προσπάθεια να προσελκύσει τυχόν αναποφάσιστους ψηφοφόρους. Ωστόσο, δεν πρόκειται γι' αυτό. Είναι μια έκκληση προς συναδέλφους να συμμετάσχουν στην κορυφαία διαδικασία του κλάδου. Ας αναρωτηθούμε, τι θα κάναμε αν δεν μπορούσαμε να ψηφίσουμε; ...αν κάποιοι μας στερούσαν αυτό το δικαίωμα; ...αν δεν είχαμε την ελευθερία και το δικαίωμα να επιλέξουμε;

Ασφαλώς είμαστε ελεύθεροι να μην πάμε στην κάλπη. Αλλά είναι ελευθερία να μην ασκείς ένα δικαίωμά σου; Τα πολιτικά, τα κοινωνικά, τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν καταργούνται μόνο από τους «άλλους». Ενίοτε καταργούνται από εμάς τους ίδιους! Αναμφισβήτητα, υπάρχει κύμα δυσφορίας και απαξίωσης της ΕΣΗΕΑ.

Ένωση Συντακτών όμως δεν είναι μόνο η Διοίκησή της, αλλά όλα τα μέλη της. Ας αναλάβουμε λοιπόν όλοι τις ευθύνες μας, συμμετέχοντας. Ιδιαίτερα η νέα γενιά η οποία ενώ βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάσμα της κοινωνικής και οικονομικής στασιμότητας, ακόμα και καθόδου με την ανεργία να καλπάζει, δεν ήρθε ποτέ κοντά στο σωματείο.

Μόνο συμμετέχοντας, το νέο αίμα του κλάδου μπορεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, συνειδητοποιώντας μάλιστα πως οι δημοσιογράφοι δεν είμαστε ένα από τα πολλά γρανάζια στη μηχανή της ενημέρωσης, αλλά η ίδια η μηχανή. Είναι διαπιστωμένο εξάλλου ότι κάθε τι που δεν ανανεώνεται, δεν παρακολουθεί τις εξελίξεις και δεν προσαρμόζεται σ' αυτές, βυθίζεται σε τέλμα και παύει να λειτουργεί.

• Από ένα e-mail του Δημήτρη Κουμπιά που μου ήρθε πριν από λίγο... Διότι τα e-mail και τα SMS συνεχίζουν να έρχονται σε ρυθμό πολυβόλου...