Το νοσοκομείο “Μητέρα”, ψηλά στην Κηφισιά, δίπλα στο Υγεία όπου μπήκε χθες στο 6.00 η κόρη μου. Και στις 11.50 έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο κοριτσάκι 3.150 κ.

Στο δωμάτιο 216 του δεύτερου ορόφου, είναι. Λίγη ώρα μετά την επέμβαση προτίμησα να... φωτογραφήσω την πόρτα του δωματίου της... Η εγγονή είναι πολύ νωρίς για να δει το φως της δημοσιότητας...

Απολαύστε τη όμως από εδώ, σαν πριγκίπισσα, μέσα από το σκίτσο – φωτό που έστειλε η Ερατώ στο Facebook. Κάπως έτσι θα 'ναι φαντάζομαι... Μόλις τη δω κι εγώ από κοντά θα σας πω τις εντυπώσεις μου...

Κι ο Πάνος, το προχωράει ακόμα περισσότερο... Την “είδε” μεγάλη πια να μου δίνει ένα φιλάκι... Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας. Είναι, τελικά, ευλογία μεγάλη να έχεις φίλους...

Αλλαγή ατζέντας... Από το δράμα της χθεσινή ανάρτησης, στη χαρά και στη συνέχεια της ζωής... Την ώρα που εμείς ανεβάζαμε χθες εδώ τη φυσική αντίδραση των συγγενών της 25χρονης χωριανής μου απέναντι στους βιαστές της με αφορμή ένα δημοσίευμα της ΝΕΑΣ ΚΡΗΤΗΣ, η Ειρήνη, η κόρη μου έδινε στο “Μητέρα” τη δική της μάχη να φέρει στη ζωή την κόρη της...

Ξημερώματα 5.20 χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι... Ήταν η Ειρήνη που είδε να σπάνε τα νερά της, εκείνο το σημάδι, ότι δηλαδή η γέννηση είναι άντε πόρτας... Έφυγε με τον Χριστόφορο, τον σύζυγο της, για το “Μητέρα” και στο σπίτι ετοιμάζονταν να πάνε η μητέρα της με το αδελφό της τον Λάμπρο...

Εγώ δεν μπορούσα να πάω... Είχα σε εξέλιξη, στο τελευταίο στάδιο μάλιστα τη ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ, μα η καρδιά μου και το μυαλό μου, ήταν εκεί... Στις 10 με ενημέρωσαν ότι η μικρή μπήκε στο χειρουργείο. Η γέννα θα γινόταν με καισαρική τομή... Μία η ώρα το μεσημέρι είχα τελειώσει με τη ΦΩΝΗ και με τη μηχανή ανέβηκα στο “Μητέρα”.

Ήταν εκεί, εκτός από τη μητέρα της και τον Λάμπρο, τα πεθερικά της και οι φίλοι των παιδιών, Ματίνα με το σύζυγος της. Κάθονταν στο καφέ, στο ισόγειο του νοσοκομείου... Η Ειρήνη είχε γεννήσει το κοριτσάκι της, υγιέστατο, 3.150 κ. και ήδη είχε μπει στη διαδικασία να τακτοποιηθεί στο δωμάτιο της. Το 216, του δευτέρου ορόφου...

Την είδα για λίγο... Δεν με άφησαν περισσότερο από 10 λεπτά. Η ασφάλεια είναι αυστηρή και τηρεί τα ωράρια επισκεπτηρίου, δυο ώρες το μεσημέρι (11 – 1) και τρεις ώρες το απόγευμα (5 – 8).

Έλαμπε το πρόσωπο της... Ήταν ταλαιπωρημένη, αλλά χαρούμενη. Το ίδιο κι ο Χριστόφορος. Και πολύ σωστά. Έφεραν με τον καλύτερο τρόπο στον κόσμο μια νέα ψυχή...

Έφυγα κι εγώ χαρούμενος... Μια τέτοια ώρα είναι όμορφη. Έκανα μια ανάρτηση στο Facebook για να μοιραστώ αυτή τη μεγάλη χαρά με τους φίλους. Δείτε ΕΔΩ. Είναι εντυπωσιακή η ανταπόκριση. Η μπαταρία του κινητού εκφορτίστηκε από τη συνεχή χρήση... Θεώρησα σωστό να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς που έσπευσαν να μου ευχηθούν. Ως αργά το βράδυ συνέβαινε αυτό. Και μου άρεσε πολύ... Άσε που από το μεσημέρι είχα μπει ήδη, σ' ένα καινούργιο ρόλο: Παππούς!...

Πώς είναι να είσαι παππούς; Ρωτάνε οι φίλοι... Δεν ξέρω ακριβώς, είναι λίγες ώρες που έχω αυτά νέα συναισθήματα. Μαθαίνω κι εγώ. Και είμαι γεμάτος αγάπη και τρυφερότητα γι' αυτή τη νέα ζωή και για τα παιδιά μου. Ο χρόνος είναι βέβαιο ότι θα βγάλει κι άλλα...

Το σπουδαίο είναι ότι βλέπεις να ανοίγονται δρόμοι συνέχισης της ζωης. Ειρήνη, Χριστόφορε να σας ζήσει το μωράκι... Και να φέρει χαρά και ευτυχία στο σπιτικό σας... Κουράγιο και δύναμη!

Γεμάτο ένταση το χθεσινό πρωτοσέλιδο της ημερήσιας εφημερίδας του Ηρακλείου ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ. Είναι λίγο πριν ή λίγο μετά το δικαστήριο όπου ο σύζυγος της 25χρονη που έπεσε θύμα, επιχειρεί να επιτεθεί στους δυο βιαστές. Οι αστυνομικοί δείχνουν να δυσκολεύονται να τον κρατήσουν. Πόση δύναμη χρειάζεται να έχει για να κρατηθείς...

Αν και φρόντισαν να φυγαδεύσουν τους κατηγορούμενους από πλαϊνή πόρτα των δικαστηρίων εν τέλει συγγενείς της 25χρονης κατάφεραν να πλησιάσουν. Οι πληροφορίες μάλιστα ανέφεραν πως ο κουνιάδος της έδωσε στον έναν μια μπουνιά στο πρόσωπο... Δεν είχα τη δυνατότητα να πάρω την εφημερίδα ολόκληρη, έτσι οι πληροφορίες είναι λίγες...

Μια μικρή συνέχεια στο θέμα που το Ιούλιο, όταν ήμουν στο χωριό έκανε ιδιαίτερη εντύπωση καθώς όπως λέγαμε, κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες. Δείτε ΕΔΩ για να θυμηθούμε μαζί τι έγραφα τότε...

Ποια είναι η συνέχεια; Το εξώφυλλο της ημερήσιας εφημερίδας ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ που μου τράβηξε το ενδιαφέρον καθώς τα παρακολουθώ, λόγω δουλειάς, καθημερινά ήταν η αφορμή να το ψάξω λίγο περισσότερο

Το βλέπετε κι εσείς στην ανάρτηση, όπως βλέπετε κι άλλες φωτογραφίες από αντιδράσεις συγγενών του θύματος. Μέσα στο κείμενο βλέπετε και το μονόστηλο της ΠΑΤΡΙΔΑΣ.

Παρά τρίχα γλίτωσαν το λιντσάρισμα οι δύο άνδρες που καταγγέλλεται ότι βίασαν μια 25χρονη μητέρα τριών παιδιών πριν από περίπου ένα μήνα σε περιοχή του δήμου Μινώα Πεδιάδος. Ο σύζυγος και οι συγγενείς της κοπέλας είχαν βρεθεί στο Δικαστικό Μέγαρο και αξίωναν να πληρώσουν οι φερόμενοι ως δράστες όπως τους αξίζει.

«Να πληρώσουν όπως τους αξίζει. Η γυναίκα μου είναι τρομοκρατημένη. Έχουμε ξεσπιτωθεί και φοβόμαστε να βγούμε έξω. Έχω τρία μωρά παιδιά και κινδυνεύουμε όλοι. Τα κτήνη, οι ελεεινοί, οι άνανδροι...», ανέφερε εξοργισμένος και συνάμα συντετριμμένος ο σύζυγος της 25χρονης λίγο μετά την απόφαση και κατά την έξοδο των δύο δραστών από το Δικαστικό Μέγαρο του Ηρακλείου, όπου και προσπάθησαν να τους λιντσάρουν οι συγγενείς του θύματος.

«Κτήνη»

«Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν εκτέλεση. Κατέστρεψαν, σακάτεψαν, έκαναν άχρηστη μια γυναίκα. Την ψυχή της, τη ζωή της, τα πάντα», δήλωσε παράλληλα ο κουνιάδος της 25χρονης, ενώ μίλησε στους δημοσιογράφους επίσης σε έξαλλη κατάσταση και η κουνιάδα του θύματος, η οποία ανέφερε πως η αγανάκτηση είναι μεγάλη.

«Εδώ κι ένα μήνα τραβάμε του Χριστού τα πάθη. Δύο κτήνη, δύο βιαστές έβγαλαν την ψυχή, διέλυσαν ένα κοριτσάκι 25 χρονών, και τους είχαν έξω εδώ κι έναν μήνα. Η κοπέλα είναι με φάρμακα. Δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Έχει τρία ανήλικα παιδιά. Πήγαινε στη δουλειά της για 20 ευρώ μεροκάματο και τη σταμάτησαν με τη μηχανή και την έσυραν δεν ξέρω πόσα μέτρα και την είχαν σαν ζώο μέσα στα χωράφια. Ούτε στα ζώα δεν κάνουν αυτό που κάνανε...», είπε η κουνιάδα της 25χρονης για την επίμαχη ημέρα.

• Δείτε ΕΔΩ άλλο ένα δημοσίευμα για το ίδιο θέμα.

Την ώρα που συζητείται στην χώρα μας το ξεπούλημα της γης και του ορυκτού μας πλούτου αυτό το απόσπασμα από την ταινία ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ.

Λουκιανός Κηλαηδόνης - Θα 'ρθούν Καλύτερες Μέρες. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο... Το καλό θα ήταν να ξέρουμε πού θα είμαστε εμείς, τότε...

Και για να κλείσουμε αυτά τα βίντεο θέλω να σας δώσω κάτι από τον Γιάννη Χαρούλη που λέει ένα τραγούδι που αγαπούσα πολύ όταν το άκουγα από τα χείλη του Κώστα Μουντάκη. Αλλά δεν είναι κακό και σ' αυτή την εκτέλεση. Ακούστε τη...

Πολύ γρήγορα περνά ο καιρός που φτάνουμε και ξεπερνούμε τα 10.000 “κλικ”. Έτσι, αισίως φτάσαμε συνολικά τα 550.000 “κλικ” από τη μέρα που δημιουργήθηκε αυτό το Site, πριν έξι χρόνια. Το εντυπωσιακό είναι ότι αφορά εισόδους από διαφορετικές Ι.Ρ. στην ιστοσελίδα μας.

Και είναι εντυπωσιακό γιατί δεν έχει γίνει καμιά ξεχωριστή διαφήμιση... Καμιά... Λιθαράκι – λιθαράκι, έχει χτιστεί όλο αυτό το οικοδόμημα... Χρειάστηκαν να γίνουν 3.179 αναρτήσεις (ετούτη εδώ που διαβάζετε είναι η 3.180...) χρειάστηκε μια καθημερινή επικοινωνία μαζί σας με συνοδηγό την επικαιρότητα η οποία εκφράζονταν πότε με φωτογραφίες και πότε με λεκτικές εικόνες...

Αυτό είναι το ωραίο... Δεν προσπαθούμε να εντυπωσιάσουμε. Καθόλου. Η επιλογή των θεμάτων που δημοσιεύουμε έχει να κάνει με απλά καθημερινά πράγματα. Τέτοια που ίσως να τα ζείτε κι εσείς, αλλά ανάκατα όπως πέφτουν πάνω σας, να μην τα αξιολογήσατε με τον τρόπο που το κάνει αυτό το Site.

Σ' αυτό το όμορφο διαδικτυακό ταξίδι σύντροφος είναι η υπευθυνότητα που δεν κραυγάζει, δεν προκαλεί, αλλά προσπαθεί με ήρεμο τρόπο να δώσει αυτό το διαφορετικό που τη χαρακτηρίζει. Τον τόνο της ήπιας δημοσιογραφικής προσέγγισης...

Και το κάνουμε συνειδητά αυτό, επειδή θεωρούμε ότι σε τέτοιες δύσκολες εποχές χρειάζονται ήρεμες φωνές που δεν προσθέτουν προβλήματα, αλλά προσπαθούν να χαλαρώσουν τις ψυχές μας. Δεν ζούμε σε άλλον κόσμο από το δικό σας... Τον ίδιο αέρα αναπνέουμε, τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουμε, τους ίδιους αγώνες δίνουμε καθημερινά για να σταθούμε όρθιοι, με αξιοπρέπεια και να δώσουμε μάχες με ειλικρίνεια...

Το γεγονός ότι υπάρχετε, είσαστε δίπλα μας κι επικροτείτε την προσπάθεια, είναι που μας δίνει περισσότερη δύναμη να συνεχίσουμε... Δεν είναι εύκολο σε σκληρούς καιρούς να προσπαθείς να διατηρείς την ακεραιότητα σου και να σκορπίζεις την ελπίδα ότι μπορεί αυτός ο κόσμος να αλλάξει, να γίνει καλύτερος, αν το θέλουμε στ' αλήθεια κι εμείς...

Τέτοια δείγματα γραφής δίνουμε καθημερινά, εδώ... Σταθερά. Στην ίδια κατεύθυνση. Πηγαίνετε όσο θέλετε πίσω... Ακόμα και στο Blog που λειτούργησε δυο χρόνια προτού στηθεί το Site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ... Τα ίδια πράγματα θα δείτε.

Σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά από την καρδιά μου για την τιμή που μου κάνετε να με ακολουθείτε... Ακόμα και τότε που η σελίδα μπορεί να είναι εκτός (όπως συνέβη για μια ώρα την περασμένη εβδομάδα...) όταν κάτι έγινε στο σέρβερ της On Screen που μας φιλοξενεί, όλα ήταν καλά...

Έτσι συνεχίζουμε, απτόητοι, να δίνουμε τις καθημερινές μάχες από τούτο το ιντερνετικό μετερίζι που όποιος γνωρίζει τον τρόπο που υλοποιείται, καταλαβαίνει ότι δεν είναι και τόσο εύκολο.

Έχουμε όμως την αγάπη σας και την αποδοχή σας και σας διαβεβαιώνω ότι δεν υπάρχει πιο σπουδαίο από αυτό. Όπως κάναμε τόσα χρόνια μέχρι τώρα, έτσι και θα συνεχίσουμε. Δε χωράει καμία αμφιβολία... Όποιοι μας γνωρίζουν μπορούν να σας το βεβαιώσουν...

Δευτέρα σήμερα, τίτλοι εφημερίδων που θα δούμε στο περίπτερο και έχουν να πουν κάτι στον αναγνώστη. Δείτε εδώ την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ. Όχι, δεν αφορά τους κατά γράμμα κυνηγούς ο τίτλος... Για όλους εμάς λέει, που μας έχουν βάλει στο στόχαστρο αυτές τις μέρες... “Μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές” που λέει κι ένα άλλο τραγούδι...

Το σοβαρό είναι αυτό... Ότι θυσίες κι αν έχουμε υποστεί (και δεν είναι καθόλου λίγες...) τίποτε δεν δείχνει ότι κινούμαστε στη σωστή κατεύθυνση, ότι δηλαδή κάπου στο βάθος του τούνελ φαίνεται λίγο φως... Το αντίθετο... Το χρέος μεγαλώνει... Να χαρώ εγώ οικονομολόγους και πολιτικούς του γλυκού νερού... Μη μας “σώζετε” άλλο...

Για δες που η ΕΣΤΙΑ ανακαλύπτει στο πρωτοσέλιδο της “Συμπτώματα εθνικής καταθλίψεως”... Άντε; Δεν το πιστεύω... Αν άρχισε και η ΕΣΤΙΑ που στηρίζει με τα μπούνια τις πολιτικές των τροϊκανών δανειστών μας σε βάρος μας τότε, μα την αλήθεια, κάτι σοβαρό συμβαίνει εδώ... Δεν πρόκειται για τη γκρίνια και τη μιζέρια ενός λαού, αλλά ότι η “ψυχική εξουθένωσης των Ελλήνων πολιτών” είναι υπαρκτή...

Η μόνη εφημερίδα που δεν αναφέρεται στις “αποφασιστικές” δηλώσεις των υπουργών Παιδείας ότι στις 11 Σεπτεμβρίου τα σχολεία θα ανοίξουν κανονικά είναι η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Προτιμά και σωστά, κατά τη γνώμη μας, να δώσει το νέο, επίσημο πρόγραμμα του σχολείου, αντί να προβάλλει αμάσητη την κυβερνητική προπαγάνδα... Ποιος δεν γνωρίζει ότι ο φετινός Σεπτέμβρης θα είναι δύσκολος, πολύ δύσκολος;

Κάτω από αυτό το φοίνικα μέσα στο πάρκο έγραψα το σημείωμα που θα διαβάσετε σήμερα. Ήταν ένα όμορφο δειλινό... Δεν κρατήθηκα και την ώρα που τράβηξα τη φωτογραφία την ανέβασα και στο Facebook.

Και μια από τις συκιές μέσα στο πάρκο που... περιποιήθηκα... Τέτοια δέντρα που έχουν καρπό αυτή την εποχή, μπορείς να βρεις ακόμα πολλά, μέσα και έξω από το πάρκο σε μια μικρή απόσταση...

Είχα καιρό να την κάνω μια τέτοια βόλτα καλοκαιριάτικα, στο πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα... Ήταν που απουσίαζα εκτός Αθηνών, όλο τον Ιούλιο και που τον Αύγουστο όλο και κάπου κοντινά την έβγαζα τα Σαββατοκύριακα...

Χθες όμως το αποφάσισα... Ώρα 5.30 το απόγευμα, ξεκίνησα... Ελάχιστος κόσμος κυκλοφορεί αυτή την ώρα, ακόμα και στο πάρκο που τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. Οι πιο σώφρονες θα βγουν μετά τις 7. Θα περιμένουν να πέσει λίγο ο ήλιος. Να γίνει πιο δροσερή η μέρα...

Όσο κι αν φυσάει ένα ελαφρύ αεράκι σίγουρα υπάρχει μια ζέστη στην ατμόσφαιρα... Μόνο τα τζιτζίκια συνεχίζουν απτόητα τα τραγούδια τους... Γι' αυτό το καλοκαίρι καλά κρατεί. Τίποτα στην ατμόσφαιρα δεν δείχνει ότι τελειώνει. Κι ας το ξέρουμε καλά πως αυτή τη Δευτέρα θα επιστρέψει άλλη μια φουρνιά ανθρώπων που τα κατάφερε να κάνει και φέτος διακοπές με οποιοδήποτε τρόπο και με όποια μέσα...

Ήρθα με τα πόδια... Ήθελα να περπατήσω. Ήξερα ότι αυτό θα το έκανα μέσα στο πάρκο, αλλά σε κάθε περίπτωση μου αρέσει και στην υπόλοιπη διαδρομή. Μόνος, χωρίς παρέα. Καμιά φορά είναι κι έτσι ωραία... Μπορείς και στοχάζεσαι κι απολαμβάνεις καλύτερα τη διαδρομή χωρίς περισπασμούς.

Έψαξα και βρήκα πρώτα συκιές για να εξασφαλίσω τα 5-6 σύκα της μέρας μου... Χαρτογράφησα την περιοχή. Είδα ποιες τα έχουν ήδη ώριμα και ποιες τον Σεπτέμβρη. Έτσι θα μπορώ να τις επισκεφτώ και μια άλλη ώρα, αν τα καταφέρω...

Ύστερα κατά τις 7 ήρθα και κάθισα πάνω σε μια λαξευμένη πέτρα με ιστορία, μέσα στο πάρκο κάτω από ένα φοίνικα. Τον βλέπετε στην κορυφή αυτού του δημοσιεύματος. Είναι ήσυχα εδώ, είναι ωραία. Που και που περνάει κανένα παιδί με ποδήλατο, ή ένα σκυλί δεμένο, παρέα με το αφεντικό του...

Καθώς προχωρεί η νύχτα πολλαπλασιάζονται οι άνθρωποι που έρχονται για περίπατο. Τα 140 στρέμματα πρασίνου στο κέντρο της Αθήνας είναι ένας θησαυρός μοναδικός... Πιο δίπλα στις κούνιες κάποια μικρά παίζουν ανέμελα... Αναρωτιέμαι αν υπήρξα κι εγώ παιδί... Πρέπει, η Στασούλα στο χωριό, μου είπε πού έκανα τα πρώτα μου βήματα... Για φαντάσου... Τα πρώτα μου βήματα...

Το “Συνεργατικό καφενείο” και η “Πολιτεία” είναι ακόμα κλειστά... Φαντάζομαι το Σεπτέμβρη θα ανοίξουν, αλλά μας έχουν λείψει. Και οι παρέες των παιδιών... Δυο μήνες τώρα πάνε που έχω να τους δω. Από το βράδυ της 31 Ιουνίου, όταν δώσαμε εκείνα τα περίφημα δρώμενα στο πάρκο και το βίντεο για τα τρία χρόνια κρίσης, δουλειά της Δημοσιογραφικής Ομάδας και του Ράδιο-Ιστόφωνου...

Ο ήλιος γέρνει σιγά – σιγά και καθώς δροσίζει όλο και περισσότερο, η σκαλιστή αρχαία πέτρα που κάθομαι μοιάζει να έχει τραβήξει όλο τον ήλιο του μεσημεριού και είναι πραγματικά ζεστή... Θα καθίσω λίγο ακόμα... Μ' αρέσει εδώ.. Το πάρκο είναι μια ανάσα ζωής, δροσερή αναγκαία για μας που είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε σε πολυκατοικίες – κουτιά...

• Μια πρόταση για του Βορειοελλαδίτες που βιώνουν κι αυτοί τα προβλήματα του καλοκαιριού. Δείτε ΕΔΩ...

Γιώργος Φανουργάκης. Θραψανιώτες αγγειοπλάστες... Μου έστειλε το σύνδεσμο του You Tube και θέλω να τον μοιραστώ μαζί σας... Πάντα το χωριό μου, είναι ότι καλύτερο έχω...

Επειδή η φαντασία μας μπορεί να κάνει τα πράγματα όπως θέλει... Κι όλα μπορούν να αλλάξουν αν εμείς το θέλουμε στα αλήθεια και το επιδιώξουμε με όλη μας την καρδιά...

Αυτό είναι το βίντεο για το οποίο μιλάει ο Σπύρος στο γραφτό του. Δείτε το είναι μικρό, όμορφο και χαριτωμένο. Έχει βεβαίως μια αδυναμία. Δεν έχει ελληνικούς υπότιτλους, μπορείτε όμως να δείτε τη γλώσσα του σώματος. Βοηθάει πολύ...

Το κείμενο που ακολουθεί το διάβασα πριν από λίγο στο site, Protagon. Είναι του φίλου μου Σπύρου Σεραφείμ, ραδιοφωνικού παραγωγού που τα τελευταία χρόνια αποδεικνύεται δεινός αρθρογράφος. Με έβαλε σε σκέψεις και είπα να τις μοιραστώ μαζί σας...

Αν καταφέρει να κάνει το ίδιο και σε σας τότε έχει πετύχει το σκοπό για το οποίο τα έγραψε αυτά τα λόγια, ο Σεραφείμ:

Υπόθεση εργασίας: Σου έλεγαν ότι έχεις να ζήσεις άλλα πέντε χρονάκια. Τι θα ήθελες να κάνεις; Τα παιδιά, έχουν ήδη τις απαντήσεις...

Πιθανώς, διαβάζεις αυτό το κείμενο και κάθεσαι κάπου, άρα μπορείς να σκεφτείς πιο άνετα τι θα έκανες αυτά τα 5 χρόνια ζωής. Μην το σκέφτεσαι. Το πρόβλημα και το όλο θέμα ξεκινά από το γεγονός ότι... κάθεσαι. Το ίδιο και το παιδί σου. Αν δεν έχεις, τότε εκείνο/α των φίλων σου, των συγγενών σου, των γειτόνων, των συναδέλφων. Μάθε, λοιπόν, ότι τα παιδιά μας θα ζήσουν κατά πέντε έτη λιγότερο από τη γενιά μας και προς τα πίσω, ακριβώς λόγω της καθιστικής ζωής - και αυτό θα συμβεί για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Δε χρειάζεται να περιγράψουμε τον τρόπο ζωής μας -από καναπέ σε καρέκλα γραφείου, με κάποια ηλεκτρονική συσκευή στα χέρια- ούτε να υπεραναλύσουμε τις αρνητικές συνέπειες του καθισιού.

Τι θα έκανες, λοιπόν, αν είχες 5 χρόνια ζωής; Η designedtomove.org σκέφτηκε να μας ενεργοποιήσει, να δώσει κίνηση στη ζωή μας - και στα παιδιά μας. Βασικά, εκείνα έβαλε να απαντήσουν στην ερώτηση «τι θα έκανες αν είχες πέντε χρόνια ζωής;». Έφτιαξε και ένα πολύ όμορφο βίντεο με πρωταγωνιστές το μέλλον αυτού του πλανήτη. Και να οι μηχανές του χρόνου, τα φάρμακα για την ίαση των ασθενών, οι νίκες επί παγκόσμιων πρωταθλητών, οι έρευνες για εξωγήινους, ιδού οι ερμηνείες μπροστά σε κοινό εκατομμυρίων ανθρώπων, να οι βόλτες στο φεγγάρι μέσα στις απαντήσεις τους, με ολόκληρα κομμάτια αμηχανίας, γλυκιάς προσμονής για το αύριο και όρεξης για ζωή.

Όπως μου είπαν κάποιοι που τους το έστειλα, αυτό το βίντεο κόβει σουλάτσα εδώ και πάρα πολύ καιρό στο διαδίκτυο. Εντάξει, δεν το ήξερα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά και για δράση, άλλωστε. Πάρε το παιδί σου, λοιπόν, βγείτε έξω, περπατήστε, αρχίστε να ζείτε με έναν άλλο τρόπο ζωής, που θα έχει κίνηση, άρα περισσότερη υγεία, επομένως θα δώσεις πίσω επιπλέον πέντε χρόνια ζωής στο τέκνο σου.

Άντε, τι κάθεσαι, σήκω, βγάλε την παντόφλα, περπάτα, κουνήσου - άντε, «σκουριάσαμε»...

Βάλτε και το δικό σας το μυαλό να κάνει θετικές σκέψεις... Τις χρειαζόμαστε. Να ξεφύγουμε από την παγίδα της καθημερινότητας που μας βάζει στο περιθώριο και όχι στο κέντρο των εξελίξεων. Κι αν καταφέρετε και κάνετε “φωναχτά” τις σκέψεις σας και να τις καταγράψουμε εδώ, τότε αυτό το Site θα έχει πετύχει, έναν από τους στόχους του.

Να ενεργοποιήσει με τη θεματολογία του, ανθρώπους που σέβονται και αγαπούν τη ζωή και αντιλαμβάνονται τι μεγάλο προνόμιο είναι να αναπνέουμε παραγωγικά αυτόν τον αέρα...

O Μιχάλης Καλογεράκης, ένας εφευρέτης και πολυμήχανος ηλεκτρολόγος μηχανικός και ηλεκτρονικός από την Κρήτη, μιλάει στον δημοσιογράφο Ιωσήφ Παπαδόπουλο για όσα έχει επιτύχει στους τομείς της αιολικής και ηλιακής ενέργειας και στις εναλλακτικές μορφές καυσίμου που παράγει, χρησιμοποιώντας σάπια φρούτα, σακχαροκάλαμο και νερό με την μορφή υδρογόνου.