Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της ΦΩΝΗΣ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ που ξεκινήσαμε να στήνουμε τον Ιούνιο, λίγο πριν φύγω στο χωριό μου για διακοπές τον Ιούλιο και ολοκληρώσαμε πριν δυο μέρες σε μια δύσκολη συγκυρία καθότι, Αύγουστος. Δείτε το ολόκληρο ΕΔΩ, όπως θα κυκλοφορήσει τυπωμένο...

Εξαντλώντας και τα τελευταία περιθώρια που είχαμε, βγήκε η ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ τ. 255... Όχι δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο, αλλά έπεσε στη χειρότερη συγκυρία, μέσα στον Αύγουστο που όλοι έλλειπαν κι όσοι ήταν εδώ είχαν επωμιστεί του κόσμου τις δουλειές και τις ευθύνες με αποτέλεσμα να μην προχωρεί η έκδοση...

Να όμως που ολοκληρώθηκε. Η συνεργασία πρώτα με τη Νικολέττα και στη συνέχεια με την Αμαλίτσα στην ΚΑΜΠΥΛΗ υπήρξε άψογη... Όπως πάντα, άλλωστε...

Κι ευτυχώς που ήταν εδώ ο Πρόεδρος με τον Γραμματέα για να του ρίξουν με τελική ματιά και να δώσουμε το “τυπωθείτω”... Χθες επέστρεψε και η Γωγώ. Ο Δήμος είναι εδώ, πολύ καιρό τώρα...

Στην ΠΕΤ ΟΤΕ προετοιμάζονται για τη φετινή μετάβαση στη ΔΕΘ και τη συμμετοχή στη διαδήλωση. Το σκέφτομαι σοβαρά να πάω φέτος.

Θα ήταν μια καλή αφορμή για ζωντανό ρεπορτάζ τόσο στο Site, όσο και στο περιοδικό μας με το πούλμαν που έχουν δρομολογήσει... Για την ώρα ο Θεόφιλος, ως Οργανωτικός Γραμματέας, έχει αναλάβει την οργάνωση του πούλμαν. Από πού θα είναι η αφετηρία του, τι ώρα θα φύγει, πόσο θα μείνει στη Θεσσαλονίκη και τι ώρα θα επιστρέψουν Αθήνα. Ακούγεται πολύ κουραστικό να πας και να έρθεις αυθημερόν στη συμπρωτεύουσα, αλλά άμα δεν οδηγείς εσύ, μπορείς να πάρεις και έναν υπνάκο στη διαδρομή...

Σκέψεις καθώς, άλλη μια εργάσιμη εβδομάδα ολοκληρώνεται σήμερα Παρασκευή κι ένα ελεύθερο Σαββατοκύριακο απλώνεται μπροστά μας... Ελεύθερο, τρόπος του λέγειν δηλαδή, γιατί πάντα αφήνουμε τόσα πράγματα να κάνουμε που καμιά φορά, έτσι στριμωγμένα που είναι, μοιάζουν με καθημερινές. Μόνο ωράρια και δεσμεύσεις τέτοιου είδους δεν υπάρχουν... Κατά τα άλλα η πάστα η δική μας, είναι φτιαγμένη να αισθάνεται καλύτερα καθώς η δημιουργικότητα είναι μέρος της ζωής μας, πια...

Εξάλλου, ως παππούς οφείλω να χαλαρώνω λίγο τους ρυθμούς... Έτσι κάνουν οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας. Διότι πρέπει να αρχίσουμε να μπαίνουμε στο πετσί του νέου ρόλου μας; Μόνο που αυτό θα γίνει σιγά – σιγά και χωρίς πίεση. Η εγγονή μου είναι ροδοκόκκινη, μια σταλιά και... εύθραυστη. Έτσι χθες που ανέβηκα στο “Μητέρα” και την είδα φοβήθηκα να την πάρω στα χέρια μου. Τη χάιδεψα μόνο λίγο και την παρακολούθησα τι όμορφα που ηρεμούσε και προσπαθούσε να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον, κοντά στους γονείς της...

Πρέπει να σας πω ότι είναι υπέροχη. Κάτι σαν τη φωτογραφία της Ερατώς... Μια αληθινή πριγκίπισσα... Το συναίσθημα που ένοιωσα σπουδαίο και μεγάλο... Τι είναι αυτό το πράγμα, αλήθεια;

Η αφίσα για την κινητοποίηση των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ στη ΔΕΘ, φέτος... Για το πρώτο Σάββατο του Σεπτέμβρη είναι προγραμματισμένη. Το σκέφτομαι σοβαρά φέτος να πάω για ρεπορτάζ με το πούλμαν της ΠΕΤ ΟΤΕ...