Κάτω από αυτό το φοίνικα μέσα στο πάρκο έγραψα το σημείωμα που θα διαβάσετε σήμερα. Ήταν ένα όμορφο δειλινό... Δεν κρατήθηκα και την ώρα που τράβηξα τη φωτογραφία την ανέβασα και στο Facebook.

Και μια από τις συκιές μέσα στο πάρκο που... περιποιήθηκα... Τέτοια δέντρα που έχουν καρπό αυτή την εποχή, μπορείς να βρεις ακόμα πολλά, μέσα και έξω από το πάρκο σε μια μικρή απόσταση...

Είχα καιρό να την κάνω μια τέτοια βόλτα καλοκαιριάτικα, στο πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα... Ήταν που απουσίαζα εκτός Αθηνών, όλο τον Ιούλιο και που τον Αύγουστο όλο και κάπου κοντινά την έβγαζα τα Σαββατοκύριακα...

Χθες όμως το αποφάσισα... Ώρα 5.30 το απόγευμα, ξεκίνησα... Ελάχιστος κόσμος κυκλοφορεί αυτή την ώρα, ακόμα και στο πάρκο που τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. Οι πιο σώφρονες θα βγουν μετά τις 7. Θα περιμένουν να πέσει λίγο ο ήλιος. Να γίνει πιο δροσερή η μέρα...

Όσο κι αν φυσάει ένα ελαφρύ αεράκι σίγουρα υπάρχει μια ζέστη στην ατμόσφαιρα... Μόνο τα τζιτζίκια συνεχίζουν απτόητα τα τραγούδια τους... Γι' αυτό το καλοκαίρι καλά κρατεί. Τίποτα στην ατμόσφαιρα δεν δείχνει ότι τελειώνει. Κι ας το ξέρουμε καλά πως αυτή τη Δευτέρα θα επιστρέψει άλλη μια φουρνιά ανθρώπων που τα κατάφερε να κάνει και φέτος διακοπές με οποιοδήποτε τρόπο και με όποια μέσα...

Ήρθα με τα πόδια... Ήθελα να περπατήσω. Ήξερα ότι αυτό θα το έκανα μέσα στο πάρκο, αλλά σε κάθε περίπτωση μου αρέσει και στην υπόλοιπη διαδρομή. Μόνος, χωρίς παρέα. Καμιά φορά είναι κι έτσι ωραία... Μπορείς και στοχάζεσαι κι απολαμβάνεις καλύτερα τη διαδρομή χωρίς περισπασμούς.

Έψαξα και βρήκα πρώτα συκιές για να εξασφαλίσω τα 5-6 σύκα της μέρας μου... Χαρτογράφησα την περιοχή. Είδα ποιες τα έχουν ήδη ώριμα και ποιες τον Σεπτέμβρη. Έτσι θα μπορώ να τις επισκεφτώ και μια άλλη ώρα, αν τα καταφέρω...

Ύστερα κατά τις 7 ήρθα και κάθισα πάνω σε μια λαξευμένη πέτρα με ιστορία, μέσα στο πάρκο κάτω από ένα φοίνικα. Τον βλέπετε στην κορυφή αυτού του δημοσιεύματος. Είναι ήσυχα εδώ, είναι ωραία. Που και που περνάει κανένα παιδί με ποδήλατο, ή ένα σκυλί δεμένο, παρέα με το αφεντικό του...

Καθώς προχωρεί η νύχτα πολλαπλασιάζονται οι άνθρωποι που έρχονται για περίπατο. Τα 140 στρέμματα πρασίνου στο κέντρο της Αθήνας είναι ένας θησαυρός μοναδικός... Πιο δίπλα στις κούνιες κάποια μικρά παίζουν ανέμελα... Αναρωτιέμαι αν υπήρξα κι εγώ παιδί... Πρέπει, η Στασούλα στο χωριό, μου είπε πού έκανα τα πρώτα μου βήματα... Για φαντάσου... Τα πρώτα μου βήματα...

Το “Συνεργατικό καφενείο” και η “Πολιτεία” είναι ακόμα κλειστά... Φαντάζομαι το Σεπτέμβρη θα ανοίξουν, αλλά μας έχουν λείψει. Και οι παρέες των παιδιών... Δυο μήνες τώρα πάνε που έχω να τους δω. Από το βράδυ της 31 Ιουνίου, όταν δώσαμε εκείνα τα περίφημα δρώμενα στο πάρκο και το βίντεο για τα τρία χρόνια κρίσης, δουλειά της Δημοσιογραφικής Ομάδας και του Ράδιο-Ιστόφωνου...

Ο ήλιος γέρνει σιγά – σιγά και καθώς δροσίζει όλο και περισσότερο, η σκαλιστή αρχαία πέτρα που κάθομαι μοιάζει να έχει τραβήξει όλο τον ήλιο του μεσημεριού και είναι πραγματικά ζεστή... Θα καθίσω λίγο ακόμα... Μ' αρέσει εδώ.. Το πάρκο είναι μια ανάσα ζωής, δροσερή αναγκαία για μας που είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε σε πολυκατοικίες – κουτιά...

• Μια πρόταση για του Βορειοελλαδίτες που βιώνουν κι αυτοί τα προβλήματα του καλοκαιριού. Δείτε ΕΔΩ...

Γιώργος Φανουργάκης. Θραψανιώτες αγγειοπλάστες... Μου έστειλε το σύνδεσμο του You Tube και θέλω να τον μοιραστώ μαζί σας... Πάντα το χωριό μου, είναι ότι καλύτερο έχω...