Μερικές φωτογραφίες από εκείνη τη μέρα… Δεν θα τις δείτε στα δυο δημοσιεύματα που κάναμε τότε, επειδή μας τις έστειλαν με e-mail. Εδώ υπογράφουμε τα έγγραφα που απευθύνονται στο κράτος, αμέσως μετά τον γάμο μας…


Ανθρώπινες στιγμές, τρυφερές… Από αυτές που όταν τις ζεις είναι υπέροχες και μοναδικές, αλλά είναι και ωραίες όταν τις ξαναβλέπεις αργότερα, επειδή κάποιος φωτογράφος, φίλος, φρόντισε να τις απαθανατίσει με το φακό του. Αληθινά ωραίες…


Λίγο πριν ή λίγο μετά το γάμο μας στο σπίτι του Στήβ και της Έστερ, τι σημασία έχει… Η φωτογραφία έχει μέσα της πολλές γλυκιές αναμνήσεις. Δυο άνθρωποι αποφασίζουν να ενώσουν τις ζωές τους για πάντα… Δεν είναι και μικρό πράγμα. Χρειάζεται τόλμη και δύναμη.


Υπάρχει γάμος χωρίς χορό; Όχι, προφανώς… Έτσι ακόμα κι εγώ που δεν φημίζομαι για τις δεινές χορευτικές ικανότητες μου, χόρεψα τα ελληνικά που είχε φροντίσει να φέρει ο Γιάννης, ο σύζυγος της Τζίνας που εδώ χορεύει μαζί μας… Πραγματικά ήταν όμροφα.


Με μια παρέα φίλων στο σαλόνι του Στήβ και της Έστερ. Από αριστερά οι γονείς της Άννυς της συζύγου του Κώστα, Λίτσα και Χρήστος και δεξιά η Γεωργία Κουνούπη που είχαμε τη χαρά να είναι μαζί μας στο γάμο μας. Όμορφες θύμισες πριν από ένα χρόνο…

Αποτελεί μια πολύ όμορφη στιγμή για μένα (για μας…) το γεγονός ότι πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τη μέρα που παντρευτήκαμε με την Σούλα Αργυροπούλου. Και, συγχωρείστε μου που στο προσωπικό μου ιστολόγιο θα δώσω λίγο χώρο  στα «Δικά μου», να θυμηθώ πράγματα.

Επειδή ο καιρός φεύγει γρήγορα και ο κίνδυνος να θεωρήσουμε μερικά πράγματα δεδομένα, ώστε να βαλτώσει η σχέση, παραμονεύει, πάντα…

Θυμάμαι που ξεκινήσαμε να κάνουμε το ταξίδι μας στον Καναδά για να γνωρίσω τα παιδιά της Σούλας που έμεναν στο Βανκούβερ, από τη μεριά του Ειρηνικού Ωκεανού… Είχαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας τον γάμο, αλλά ιδιαίτερα η κόρη της Σούλας, η Έστερ, ήθελε πριν, να με γνωρίσει… Αυτό ενείχε και τον κίνδυνο της απόρριψης…

Οι φόβοι της Έστερ ήταν πολύ ανθρώπινοι… Ήθελε να δει με ποιον θα μοιράζονταν την υπόλοιπη ζωή της η μητέρα της. Και επειδή το παρελθόν μας έχει και εμπειρίες όχι και τόσο καλές, εμείς που ερχόμαστε και από άλλο γάμο, η αγωνία της ήταν βάσιμη.

Έτσι πήγαμε και ζήσαμε εκεί δεκαπέντε μέρες… Θα πρέπει να θεωρήσω ότι την κέρδισα, αφού η Έστερ έθεσε το θέμα του γάμου να γίνει εκεί και μάλιστα να είναι η ίδια κουμπάρα και ο αδελφός της, Κώστας.

Όλα έγιναν εύκολα, γρήγορα και χωρίς τις πολυδαίδαλες διατυπώσεις ενός κράτους που ταλαιπωρεί τους πολίτες του, όπως είναι η Ελλάδα. Εκεί, το κράτος του Καναδά σέβεται του πολίτες του, αλλά και του κόσμου. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ δυο δημοσιεύματα που έκανα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ για να ξαναθυμηθούμε τις στιγμές…

Ένα χρόνο μετά, τι σημαίνει για μένα (για μας…) αυτός ο γάμος; Με βάση το Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή: Ο γάμος είναι θεϊκός θεσμός, τον οποίο καθιέρωσε και εδραίωσε ο Ιεχωβά στην Εδέμ. Ο γάμος φέρνει σε ύπαρξη την οικογενειακή μονάδα, τον οικογενειακό κύκλο. Ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός, έπλασε τον άνθρωπο αρσενικό και θηλυκό και θέσπισε το γάμο ως την κατάλληλη διευθέτηση για τον πολλαπλασιασμό της ανθρώπινης φυλής. (Γε 1:27, 28) Ο πρώτος ανθρώπινος γάμος τελέστηκε από τον Ιεχωβά, σύμφωνα με την περιγραφή των εδαφίων Γένεση 2:22-24.

Ο γάμος σχεδιάστηκε για να αποτελεί μόνιμο δεσμό ενότητας ανάμεσα στον άντρα και στη γυναίκα, ώστε να υπάρχει αλληλοβοήθεια μεταξύ τους. Συμβιώνοντας με αγάπη και εμπιστοσύνη, θα μπορούσαν να απολαύσουν μεγάλη ευτυχία. Ο Ιεχωβά δημιούργησε τη γυναίκα ως σύντροφο του άντρα χρησιμοποιώντας ως βάση το πλευρό του άντρα, καθιστώντας έτσι τη γυναίκα τη στενότερη σαρκική συγγενή του άντρα στη γη, δική του σάρκα. (Γε 2:21) Όπως τόνισε ο Ιησούς, ο Θεός, και όχι ο Αδάμ, ήταν εκείνος που είπε: «Γι’ αυτό, ο άνθρωπος θα αφήσει τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα προσκολληθεί στη σύζυγό του και θα γίνουν μία σάρκα». Η διατύπωση αυτού του εδαφίου φανερώνει ότι η μονογαμία ήταν το αρχικό πρότυπο για το γάμο στα μάτια του Ιεχωβά Θεού.—Ματ 19:4-6· Γε 2:24.

Έτσι το βλέπουμε κι εμείς κι έχουμε δει πολλές ευλογίες σ’ αυτό το χρονικό διάστημα. Είμαι καλά και νιώθω έτσι δημιουργικός με κέφι και διάθεση για ζωή και προσφορά.

Ξαναείδα τη ζεστασιά του σπιτιού κάτω από μια άλλη οπτική. Μ’ αρέσει να ξεκουράζομαι εκεί, να περνώ το χρόνο μου, να γράφω (το καλύτερο μου…), να δημιουργώ στη δουλειά μου που αγαπώ και συνεχίζω να την υπηρετώ χωρίς άγχος, αλλά με το χαμόγελο στα χείλη.

Ένα χρόνο μετά, νιώθω πολύ καλά τι σημαίνει οικογένεια… Και τι να αγαπάς και να μοιράζεσαι πράγματα. Και πόσο ωραίο είναι να βρίσκεις κοινά πράγματα να κάνεις και να μοιράζεσαι τα θετικά που προκύπτουν… Ένα μόνο χρειάζεται να βελτιώσω ακόμα: Το περπάτημα που θα κάνει καλό στην υγεία μου. Αλλά τώρα που καλοκαιριάζει και μεγαλώνει η μέρα θα το παλέψω περισσότερο και θεωρώ ότι θα κάνω πρόοδο…

Ένα χρόνο μετά, νιώθω πιο γεμάτος… Μοιράζομαι πράγματα κάτι που σπάνια έκανα στο παρελθόν καθώς τα σημαντικά και δύσκολα ήταν μόνο για μένα κι αυτό ήταν βάρος ασήκωτο… Το ξέρουν πολύ καλά αυτό οι μοναχικοί άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες…

Ένα χρόνο μετά, αισθάνομαι γεμάτος, χαρούμενος, ευτυχισμένος… Έχουμε τους αδελφούς μας τους φίλους μας… Κάνουμε παρέες, ταξίδια, συζητάμε, ανοίγουμε τις καρδιές μας και κάνουμε πιο όμορφη τη ζωή μας…

Και ξαφνικά νιώθεις ότι χωρίς να υποχωρούν φοβερά τα προβλήματα αυτό δεν σου στερεί τη χαρά. Εσύ αισθάνεσαι γεμάτος από όλες τις απόψεις. Ίσως επειδή αλλάζει ουσιαστικά η οπτική από την οποία βλέπεις τα πράγματα.

Ευχαριστώ τον Ιεχωβά που έφερε στο δρόμο της ζωής μου έναν τόσο υπέροχο άνθρωπο, όπως η Σούλα… Μπορώ να ακουμπήσω πάνω της, μπορώ να μιλήσω γι’ αυτά που με πονάνε στην καθημερινότητα μας… Και καθώς βιώνουμε τον καιρό του τέλους, δεν είναι και κάτι εύκολο.

Από την αρχή της σχέσεις μας με τη Σούλα δεν θεωρήσαμε τίποτα αυτονόητο… Είπαμε ότι θα το παλεύουμε καθημερινά να αποδεικνύουμε την αγάπη μας από τα πιο μικρά ως τα πιο μεγάλα πράγματα. Έτσι πορευτήκαμε ως τώρα και είδαμε πολύ θετικά αποτελέσματα στη ζωή μας. Έτσι θα κάνουμε και στη συνέχεια, στα χρόνια που μας απομένουν και που θέλει ο Ιεχωβά να ζήσουμε ακόμα… Την ευχαριστώ για όλα…

Από το χθεσινό πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ ήταν φανερό ότι κάτι ετοιμάζονταν για τον γενικό διευθυντή του Διεθνούς Φεστιβάλ Αθήνας και Επιδαύρου κ. Φάμπρ. Μάλιστα και το τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντίθετο μ’ αυτή την τοποθέτηση. Πάντως όλη αυτή η ιστορία, δείχνει τον ρηχό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τα πράγματα.


Προηγήθηκε βέβαια η κατακραυγή που ενορχηστρώθηκε κυρίως από εφημερίδες που πρόσκειται στην αντιπολίτευση, όπως αυτό το πρωτοσέλιδο του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ. Κάνει πρώτο του θέμα μια ανοιχτή επιστολή ηθοποιών και σκηνοθετών που ζητούν να παραιτηθεί ο υπουργός Πολιτισμού κ. Μπαλτάς. Ανθρώπων έργα… Δεν μας κάνει καθόλου εντύπωση…

Δεν ξέρω αν πήρατε είδηση τι ακριβώς συνέβη με τον κ. Γιαν Φαμπρ. Είχαν φροντίσει να δώσουν οι αντιπολιτευόμενες εφημερίδες έμφαση στο θέμα, τονίζοντας μερικά αρνητικά στοιχεία. Σας έχουμε μαζέψει μερικά πολύ σημαντικά πράγματα εδώ…

Φυσικά αργότερα προέκυψε το μέγα θέμα με τις αποκαλύψεις των Wikileaks. Αυτά σε μια ημέρα Σαββάτου που δεν θεωρείται ημέρα ειδησεογραφίας… Κι όσο σκέφτομαι τις σημερινές κυριακάτικες εφημερίδες που έχουν κλείσει από την Παρασκευή, τίποτα από αυτά δεν θα έχουν…

Ανακοινώθηκε λοιπόν χθες το απόγευμα και επίσημα η παραίτηση του Γιαν Φαμπρ από την θέση καλλιτεχνικού διευθυντή του Ελληνικού Φεστιβάλ, ο οποίος με επιστολή του στον υπουργό Πολιτισμού Αρ. Μπαλτά ανακοινώνει το λόγο παραίτησής του από την θέση καλλιτεχνικού διευθυντή του Ελληνικού Φεστιβάλ:

«Δεν επιθυμώ να εργαστώ σε ένα εχθρικό καλλιτεχνικό περιβάλλον, στο οποίο προσήλθα με ανοιχτό μυαλό και ανοιχτή καρδιά. Εύχομαι στους Έλληνες καλλιτέχνες καλή τύχη στη δουλειά τους και στο Φεστιβάλ τους», αναφέρει στην επιστολή του ο Βέλγος καλλιτέχνης. Από την πλευρά του ο κ. Μπαλτάς δηλώνει μεταξύ άλλων ότι «η επιλογή της παραίτησης υπήρξε αποτέλεσμα της συντονισμένης επίθεσης που δέχθηκε ο Γιαν Φαμπρ από πολιτικά κόμματα, ΜΜΕ και μέρος του καλλιτεχνικού κόσμου».

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης που εξέδωσε πριν από λίγο, το υπουργείο Πολιτισμού:

«Με μεγάλη του λύπη ο υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, κ. Αριστείδης Μπαλτάς, έλαβε την ακόλουθη επιστολή παραίτησης:

«Με την παρούσα, εγώ, ο Jan Fabre, παραιτούμαι από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή (curator) του Ελληνικού Φεστιβάλ. Αποδέχτηκα την πρόταση του Υπουργού Πολιτισμού της Ελλάδας να προβώ σε καλλιτεχνικές επιλογές με πλήρη ελευθερία. Αυτό δεν φαίνεται να είναι πλέον δυνατόν στην Ελλάδα. Δεν επιθυμώ να εργαστώ σε ένα εχθρικό καλλιτεχνικό περιβάλλον, στο οποίο προσήλθα με ανοιχτό μυαλό και ανοιχτή καρδιά. Εύχομαι στους Έλληνες καλλιτέχνες καλή τύχη στη δουλειά τους και στο Φεστιβάλ τους».

Jan Fabre, 2 Απριλίου 2016

Στο σημείο αυτό, πρέπει να επισημανθεί ότι ο Jan Fabre προσήλθε ουσιαστικά ως εθελοντής για να συνεισφέρει στην Ελλάδα της κρίσης. Με αυτό κατά νου, ανέλαβε να οργανώσει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα το Ελληνικό Φεστιβάλ αυτοπεριορίζοντας το σύνολο των οικονομικών του αξιώσεων στο ποσό των 20.000 ευρώ για κάθε χρόνο που θα παρείχε τις υπηρεσίες του, τόσο ως καλλιτεχνικός υπεύθυνος του θεσμού, όσο και για τις παραγωγές της ομάδας του.

Η επιλογή της παραίτησης υπήρξε αποτέλεσμα της συντονισμένης επίθεσης που δέχτηκε ο Jan Fabre από πολιτικά κόμματα, Μ.Μ.Ε. και μέρους του καλλιτεχνικού κόσμου. Οι επιτιθέμενοι χαρακτήρισαν συλλήβδην ως ανθελληνικό ένα δομημένο τετραετές πρόγραμμα, το οποίο αποσκοπούσε όχι απλώς στη διεύρυνση του ούτως ή άλλως διεθνούς χαρακτήρα του Φεστιβάλ, αλλά και στη διεθνοποίηση της ίδιας της ελληνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Θεώρησαν persona non grata έναν διεθνώς καταξιωμένο δημιουργό και απαξίωσαν συνολικά και οργανωμένα το καλλιτεχνικό του έργο καταρρακώνοντας έτσι κάθε έννοια ελευθερίας στην καλλιτεχνική έκφραση. Σε απόλυτο συγχρονισμό, Μ.Μ.Ε., αποσπασματικά και στοχευμένα εστίασαν σε ένα ελάχιστο σημείο ενός έργου του, παράγοντας πλήρως παραπλανητικές εντυπώσεις και παίζοντας με το δημόσιο αίσθημα.

Οι βεβιασμένες αντιδράσεις των καλλιτεχνών, πριν καν ανακοινωθεί το πλήρες πρόγραμμα του Φεστιβάλ, μέσα μάλιστα από την παραπειστική επιχειρηματολογία περί αφελληνισμού του θεσμού, οδηγούν σε θλιβερούς συνειρμούς σε σχέση τόσο με την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, όσο και με την επιδιωκόμενη θέση της στο σύγχρονο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Η εξέλιξη αυτή αποτελεί ενδιαφέρουσα αντιστροφή αυτού που κατά κανόνα συμβαίνει στην ανθρώπινη ιστορία, όπου οι πνευματικές δυνάμεις διεκδικούν την ελευθερία του λόγου και υπεραμύνονται αυτής έναντι της πολιτικής εξουσίας. Στη δική μας ιστορία φαίνεται δυστυχώς να συνέβη το αντίστροφο.

Εξυπακούεται ότι ο Υπουργός σε συνεργασία με το Δ.Σ. του Φεστιβάλ θα αναλάβει άμεσα τις απαραίτητες πρωτοβουλίες για την καλύτερη δυνατή λειτουργία του θεσμού.»

• Οι πληροφορίες είναι από το http://www.huffingtonpost.gr/

Τέτοιους ανθρώπους με ζήλο στην κήρυξη των καλών νέων θα τους έχετε δει και στην πόρτα σας… Όμως δεν γνωρίζουμε πάντα την ιστορία τους… Δείτε μια, για ενθάρρυνση…

Αληθινές ιστορίες, από αυτές που φτάνουν στο e-mail μου. Μου γράφει αδελφή: Ο γιος μου ο μεσαίος, ο Χρήστος, όταν έκανε κοινωνική πήγαινε σε ένα χωριό που είχε λίγους αδελφούς και τους έκανε τη ΣΚΟΠΙΑ. Κάποιες φορές όταν πήγαινα να τον δω, πηγαίναμε μαζί και λίγο νωρίτερα για να δούμε κάποιους αδελφούς λίγο παραπάνω καθώς ήταν απομακρυσμένοι. Χαιρόταν τις επισκέψεις.

Βέβαια πιο πολύ παίρναμε εμείς παρά δίναμε, καθώς ήταν παραδείγματα πίστης αυτά τα άτομα. Εκεί γνώρισα μια πολύ ηλικιωμένη αδελφή. Ζούσε σε ένα σπίτι από αυτά τα ασβεστωμένα, τα πολύ παλιά, με τα δοκάρια από κορμούς δέντρων στο ταβάνι, πολύ χαμηλά και μάλιστα μπαίναμε από μια μικρή κοντή πορτούλα.

Θα νόμιζε κανείς ότι μπαίναμε σε άλλη εποχή. Όπως έχω συνήθεια να κάνω πάντα, όταν γνωρίζω ηλικιωμένους αδελφούς, την ρώτησα πως γνώρισε την αλήθεια. Η εμπειρία της απίστευτη.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι σχεδόν όλοι οι πολύ ηλικιωμένοι αδελφοί. Δηλαδή πάνω από ενενήντα χρονών μου λένε παρόμοιες εμπειρίες και έχω φτάσει σε κάποια συμπεράσματα.

Λοιπόν η αδελφή σε απάντηση της ερώτησης μου, πώς γνώρισες αδελφή την αλήθεια άρχισε ως εξής:

Εγώ αδελφούλα μου (βλέπεις εγώ για την ηλικιωμένη αδελφή ήμουν μικρή και με αποκαλούσε αδελφούλα) γνώρισα μόνη μου την αλήθεια. Δεν είχα κανέναν, ούτε μελέτη να μου κάνει, ούτε συνάθροιση να παω...

Από τότε που ήμουν μικρή στο χωριό με τους γονείς και τα αδέλφια μου, ο πατέρας μας έλεγε να διαβάζουμε το άγιο βιβλίο. Αυτό ήταν μια μικρή γραφή που την είχε από το στρατό, μόνο οι ελληνικές γραφές, με σφραγίδα μάλιστα της βασιλικής οικογένειας τότε…. Μας διάβαζε καμιά φορά τα βράδια του χειμώνα, κάτω από το φως της γκαζόλαμπας λίγα λόγια από το Θεό, όπως τα έλεγε..

Όταν άρχισα να μεγαλώνω, με πάντρεψε σε ένα χωριό μακριά από το δικό μας. Τότε τα κορίτσια έφευγαν από τους γονείς, και τέλος αυτό ήταν, τους έβλεπα τους γονείς μου κάθε ποσά χρόνια. Η ζωή μου πλέον ήταν μέσα στην οικογένεια της πεθεράς και μάλιστα πιο πολύ για υπηρέτρια παρά για νύφη… Άαααλλα χρόνια αδελφούλα μου τότε, σκληρά για της νύφες...

φεύγοντας λοιπόν καθώς με αποχαιρετούσε ο πατέρας μου έδωσε αυτό το άγιο βιβλίο. Κορίτσι μου, μου είπε... Να το διαβάζεις και όταν είσαι χαρούμενη και όταν είσαι λυπημένη, να δοξάζεις τον Θεό και να διαβάζεις το βιβλίο του… Έτσι κι έκανα, όταν έβρισκα λίγο χρόνο διάβαζα το βιβλίο. Ο χρόνος περνούσε πολύ δύσκολα για μένα καθώς αργούσα να κάνω παιδί και με πλήγωνε η πεθερά μου. Τελικά μετά από κάποια χρόνια έκανα ένα παιδάκι... Όμως δυστυχώς μετά από λίγο μου πέθανε. Αυτό ήταν αρκετό για να είμαι η καταραμένη της οικογένειας, ήμουν αυτή που έφταιγε για κάθε κακό. Όταν η σοδιά δεν πήγαινε καλά, έφταιγα εγώ, όταν έβρεχε το Πάσχα έφταιγα εγώ…

Εμένα όμως το μόνο που με απασχολούσε ήταν, τι έγινε το παιδάκι μου που πέθανε. Ακολουθώντας του πατέρα τη συμβουλή, διάβαζα το βιβλίο. Άρχισα να καταλαβαίνω ότι το παιδί μου θα αναστηθεί όταν ο Θεός θα το πει. Πήρα της μεγάλη απόφαση να ρωτήσω τον παπά. Πάτερ μου του λέω, "τι έγινε το μωρό μου, πού είναι, πότε θα γυρίσει πίσω, πότε θα το αναστήσει ο Θεός;" Ο παπάς έγινε έξω φρένων..

"Τι είναι αυτά που λες; Το παιδί το πήρε ο Θεός, είναι αγγελούδι και δεν το δίνει πίσω". Χαντακώθηκα... Πήγα σπίτι έψαξα πάλι και βρήκα τα λόγια του Ιησού για την ανάσταση. Την άλλη Κυριακή μετά την εκκλησία του δείχνω. "Πάτερ", του λέω, "το άγιο βιβλίο κοιτά τι λέει, εσύ μου λες άλλα".

Ούτε λίγο ούτε πολύ αδελφούλα μου, ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε. "Πέταξε το αυτό του σατανά το βιβλίο. Εγώ τι σου λέω θα ακούς" μου φώναξε. Αυτό ήταν, εγώ είχα εμπιστοσύνη στον πατέρα μου. Τον παπά τον μίσησα, δεν ξαναπήγα ποτέ στην εκκλησία. Όμως άρχισα να διαβάζω πιο πολύ τη Γραφή. Έμαθα ότι ο Θεός θέλει να συγχωρούμε και δεν με πλήγωνε πια η συμπεριφορά της πεθεράς μου, έμαθα ότι πρέπει να προσεύχομαι, έμαθα ότι όλα αυτά που διαβάζω πρέπει να τα λέω και στους άλλους. Είχα καταλάβει ότι η Βασιλεία του Θεού θα έλθει στη γη όπως ήταν στον ουρανό. Άρχισα λοιπόν να λέω αυτά που διάβαζα και στις άλλες νεαρές γυναίκες που είχαμε στο χωριό. Μετά, με κάποιες που τους άρεσαν, διαβάσαμε ότι πρέπει να "συνερχόμεθα" και αρχίσαμε να μαζευόμαστε και να διαβάζουμε από το άγιο βιβλίο. Κάποιες είχαν κι αυτές μικρές Γραφές. Δηλαδή είχαμε κάνει μια μικρή ομάδα και εξετάζαμε τις Γραφές.

Εκείνον τον καιρό περίπου, επισκέφτηκαν το χωριό κάποιοι κύριοι, ντυμένοι με τα καλά τους και μιλούσαν για το Θεό. Έτρεξα αμέσως και το πρώτο πράγμα που ρώτησα ήταν «μήπως μπορείτε να μου πείτε που είναι το μωρό μου που μου πέθανε»; Αμέσως μου άνοιξαν μια αγία Γραφή και μου έδειξαν την ελπίδα της ανάστασης. Αυτή την ελπίδα που είχα καταλάβει κι εγώ."Αυτό ήταν" είπα, "βρήκα την αλήθεια". Το ίδιο συμφωνήσαν και οι άλλες γυναίκες, οι περισσότερες.

«Ελάτε είπα τους αδελφούς» είμαστε κι άλλες που πιστεύουμε αυτά τα πράγματα και διαβάζουμε μόνες μας τη Γραφή". Ήλθαν λοιπόν οι αδελφοί στο σπίτι μου και βρήκαν ολόκληρο όμιλο, έτοιμο να προχωρήσει στην αλήθεια. Μας έδειξαν το όνομα του Θεού και μας φάνηκε απόλυτα φυσιολογικό να έχει όνομα ο Θεός, χάρηκα τόσο πολύ όταν έμαθα το όνομα Ιεχωβά.

Έτσι λοιπόν άρχισαν να έρχονται οι αδελφοί, μας άφησαν βιβλία, μας έφεραν Γραφές ολόκληρες, εμείς είχαμε μόνο της ελληνικές. Βέβαια άρχισε και ο διωγμός, ήρθε πόλεμος αλλά τελικά κάποιες από εμάς βαφτίστηκαν.

Μπορείς να φανταστείς αδελφέ, πώς ένιωσα ακούγοντας αυτή την εμπειρία. Συγκλονιστικό! Το πνεύμα του Ιεχωβά να συγκεντρώνει αυτές τις ταπεινές γυναίκες, να μαζεύεται ο σπόρος, να βγαίνουν τα φυντάνια και μετά να έρχονται οι αδελφοί και να βρίσκουν έδαφος καλλιεργημένο. Έτσι ενεργούσε τότε το πνεύμα του Θεού μας, αλλιώς την εποχή που γνώρισαν οι γονείς μου και αλλιώς σήμερα. Όμως πάντα μπροστά με τον τρόπο του ο Ιεχωβά κατευθύνει τα πράγματα. Τέτοιες εμπειρίες με παρόμοιες εξελίξεις, έχω ακούσει από αδελφούς μεγάλους. Όλοι τους είχαν μια Γραφή και διαβάζοντας, κατάλαβαν τι έπρεπε να κάνουν.

Ο άλλος αδελφός είχε αντιγράψει εδάφια από τη μικρή του Γραφή όσο έβοσκε τα πρόβατα και πήγαινε στα χωριά και άφηνε τα γραμμένα εδάφια... Αν είναι δυνατόν! θα σκεφτεί κάποιος… Κι όμως είναι...

Ακόμη και τώρα που τα ξαναθυμάμαι νιώθω το ίδιο συγκλονισμένη όταν σκάφτομαι πόσο πείθομαι για μια ακόμη φορά στη ζωή μου ότι ο Ιεχωβά έχει διαλέξει αυτό το λαό για λαό του κι εγώ είμαι στην πλεονεκτική θέση να είμαι ένα μικρό μέλος της δίκης του οργάνωσης.

Όπως μπορούσα καλυτέρα σου μετέφερα το πνεύμα της εμπειρίας αυτής, καθώς η αδελφή μας έλεγε πολλές, πάρα πολλές λεπτομέρειες…

Υ.Γ.: Θα πρέπει να παραβλέψεις αδελφέ τα ορθογραφικά μου λάθη καθώς μεγάλωσα στο εξωτερικό και τα ελληνικά μου τα έμαθα μόνη μου. Φυσικά στο κείμενο που διαβάσατε εσείς δεν είδατε τίποτα, γιατί δεν υπήρχαν…

Θα μπορούσε να είναι κι έτσι, όπως το καταγράφει η εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στο πρωτοσέλιδο της. Μια κούφια συζήτηση στη Βουλή που πέρα από τους εντυπωσιασμούς, δεν πρόσφερε απολύτως τίποτα.


Ως τις 4 το πρωί κράτησε η συζήτηση… Ε, και; Δείτε πώς παρουσίασε το θέμα η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ. Και δεν ήταν μακριά από την πραγματικότητα. Θα μπορούσες να το παρουσιάσεις και σαν ένα… θόρυβο χωρίς ουσία…


Όχι, δεν μας κάνει καθόλου εντύπωση ο τίτλος της ΑΥΓΗΣ. Πρόκειται για μια κομματική εφημερίδα του κύριου μέρους στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Μ’ αυτόν τον τίτλο προωθεί την πόλωση ανάμεσα στους οπαδούς.


Ο Γιώργος Κουρής, γνωστός ως εκδότης της ΑΥΡΙΑΝΗΣ κάποτε, δεν πρωτοτυπεί. Στην ίδια γραμμή κινείται και με την KONTRA NEWS. Με τους ξύλινους τίτλους που δεν λένε τίποτα, πέρα από τις επιθυμίες της κυβέρνησης που αυτή την περίοδο στηρίζει.


Χαμηλού επιπέδου το πρωτοσέλιδο των ΝΕΩΝ του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη. Βλέπεις ο εκδότης της, Σταύρος Ψυχάρης έχει εμπλακεί με τη δικαιοσύνη και το… μαγαζί δεν πάει καλά. Οι πληρωμές στους εργαζόμενους, αργούν.


Και μέσα σε όλα αυτά, η νέα καθημερινή εφημερίδα του Γιώργου Τράγκα, ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, είδε μέσα από τη συζήτηση στη Βουλή περί διαπλοκής… εκλογές… Υπερβολή; Σαφώς! Ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης που τις ζήτησε, δεν τις πιστεύει…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 02/04/2016

Περίπου δέκα ημέρες είχαν στη διάθεση τους ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του, προκειμένου να προετοιμάσουν τις πολυαναμενόμενες ομιλίες του. Και πράγματι τα στοιχεία που παρουσία ο Αλέξης Τσίπρας ήταν αρκετά για να σκιαγραφηθεί το ήδη γνωστό: πως οι προηγούμενες κυβερνήσεις της μνημονιακής εποχής δημιούργησαν με τις παρεμβάσεις τους, νομοθετικές και παρασκηνιακές, ένα δίχτυ ασφαλείας για τη γιγάντωση της διαπλοκής μεταξύ πολιτικής εξουσίας, κεφαλαίου και μέσων ενημέρωσης…

Θα μπορούσε λοιπόν να πει κανείς ότι ήταν εντός θέματος ο πρωθυπουργός. Αλλά, αναρωτιόμαστε, αρκεί αυτό; Δεν είδαμε, ούτε ακούσαμε συγκεκριμένα ονόματα. Γενικά και αόριστα, ίσα να γίνεται κουβέντα και να ενισχύεται η πόλωση…

Οι πρωτοβουλίες που ανακοίνωσε (εξεταστική για τις κομματικές δανειοδοτήσεις, επανεξέταση των δικογραφιών που αφορούν πολιτικά πρόσωπα, δημιουργία επιτροπής επαναδιαπραγμάτευσης της συμφωνίας του εξωδικαστικού συμβιβασμού με τη Siemens) μπορούν να φωτίσουν υποθέσεις που βρίσκονται εδώ και χρόνια στα συρτάρια… Θα προχωρήσουν όμως; Έχουμε ακούσει τόσα κατά καιρούς που αμφιβάλουμε ότι έτσι θα γίνει.

Το σύνολο του πολιτικού συστήματος οφείλει από δω και πέρα να επιλέξει να ταχτεί, είτε με το δημόσιο συμφέρον, είτε με το μικροπολιτικό και βραχυπρόθεσμο όφελος. Ενδιάμεσος δρόμος δεν υπάρχει. Και η επιλογή για την εμπέδωση του αισθήματος δικαίου δεν αποτελεί ούτε «υπεκφυγή», ούτε «στάχτη στα μάτια».

Τελικά, δεν ξέρω αν η συζήτηση στη Βουλή είχε κάποιο νόημα ή κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα, πέρα από τη γύμνια της αντιπολίτευσης και, κυρίως, των κομμάτων του παλαιού δικομματισμού, τα οποία είναι αδύνατον να υπερασπιστούν το αμαρτωλό παρελθόν τους με σοβαρά επιχειρήματα.

Είναι τραγικό να ακούς τους πλέον επιφανείς εκπροσώπους του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, να μιλούν για διαφάνεια, αξιοκρατία και αντιλαϊκισμό. Ορισμένες φορές καταντά γελοίο και ενοχλητικό. Ο κ. Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι κατά τη διαδικασία των εσωκομματικών εκλογών στη Ν. Δ. δεν τον στήριξαν οι καναλάρχες, αλλά ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ. Όμως δεν απάντησε στο πώς ακριβώς από αουτσάιντερ, έγινε το απόλυτο φαβορί. Ούτε για τις κωλοτούμπες των συγκροτημάτων Τύπου και τη στήριξη που του έδωσαν από ένα σημείο και μετά.

Βεβαίως και από την πλευρά της κυβέρνησης δεν ακούστηκαν τα ονόματα που διέρρεε τις προηγούμενες μέρες. Θύμισε μεν τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου στη Δικαιοσύνη και τις επονείδιστες (ν) τροπολογίες, αλλά πέραν αυτού, ουδέν. Η συζήτηση δεν πρόσθεσε κάτι νεότερο από ότι ήδη ξέραμε. Όμως το ηθικό πλεονέκτημα κερδίζεται με τις πράξεις και όχι με τις εξαγγελίες.

Ορισμένα από όσα είπε ο κ. Τσίπρας τα έχει ξαναπεί ήδη από την προεκλογική περίοδο της αναμέτρησης του Ιανουαρίου 2015. Τα έργα περιμένουν οι πολίτες και όχι κινήσεις με στόχο την κοινωνική και κομματική συσπείρωση…

Τελικά, μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπέκυψε στο προφανές. Όπως ο κάθε αρχηγός της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης, κατέληξε να ζητήσει εκλογές, αν και όπως είπε ούτε ο ίδιος περίμενε ότι θα το έκανε. Είναι έκπληξη; Όχι. Η πεπατημένη όμως είναι η ευκολότερη οδός. Ιδιαίτερα όταν το έδαφος είναι επικλινές. Και είναι εν προκειμένω για την Ν.Δ. Τα πεπραγμένα των προκατόχων του κ. Μητσοτάκη και των συνεργατών  τους, ιδιαίτερα δε του Αντώνη Σαμαρά, υποχρέωσαν τον νέο αρχηγό της Ν.Δ. να επιχειρήσει να στρέψει τη συζήτηση σε άλλες ατραπούς.

Ούτε κουβέντα για το τελευταίο αποκαλυφθέν, τα περί ιδιοκτησίας και όχι απλής διαχείρισης της offshore εταιρίας στις Παρθένες Νήσους από τον στενό συνεργάτη του προκατόχου του προέδρου της Ν.Δ., Αντώνη Σαμαρά, Σταύρο Παπασταύρου. Σχεδόν καμιά υπεράσπιση των πεπραγμένων Σαμαρά. Εξ’ ου και για τις νομοθετικές παρεμβάσεις που συνιστούσαν ευθεία παρέμβαση στη Δικαιοσύνη επί των προηγούμενων κυβερνήσεων η μοναδική δικαιολογία «ψηφίστηκα από τη Βουλή». Και τελικά απόπειρα ολοσχερούς στροφής της ατζέντας εφ’ όλης της ύλης. Η ταμπακιέρα έμεινε σχεδόν ολοσχερώς εκτός. Πώς να τους εμπιστεύεσαι τέτοιους πολιτικούς;

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Τα πρόσφατα χρόνια οι επιστήμονες και οι μηχανικοί έχουν αφήσει, με πολύ κυριολεκτικό τρόπο, τα φυτά και τα ζώα να τους διδάξουν. Μελετούν και αντιγράφουν χαρακτηριστικά του σχεδίου διαφόρων πλασμάτων—πρόκειται για έναν κλάδο γνωστό ως βιομιμητική—προσπαθώντας να δημιουργήσουν νέα προϊόντα και να βελτιώσουν την απόδοση των ήδη χρησιμοποιούμενων μηχανημάτων. Καθώς θα εξετάζετε τα επόμενα παραδείγματα, ρωτήστε τον εαυτό σας: “Σε ποιον αξίζει πραγματικά η τιμή για αυτά τα σχέδια;”

Μαθήματα από τα Πτερύγια της Φάλαινας

Τι μπορούν να μάθουν οι σχεδιαστές αεροσκαφών από τη μεγάπτερη φάλαινα; Από ό,τι φαίνεται, πολλά. Μια ενήλικη μεγάπτερη φάλαινα ζυγίζει περίπου 30 τόνους—όσο ένα φορτωμένο φορτηγό—και έχει σχετικά άκαμπτο σώμα με μεγάλα πτερύγια που μοιάζουν με φτερά πουλιών. Αυτό το ζώο, που έχει μήκος 12 μέτρα, διαθέτει αξιοσημείωτη ευκινησία κάτω από το νερό. Για παράδειγμα, όταν αναζητάει την τροφή της, η μεγάπτερη φάλαινα μπορεί να κολυμπήσει κάνοντας ανοδικούς σπειροειδείς κύκλους κάτω από ένα υποψήφιο γεύμα καρκινοειδών ή ψαριών, δημιουργώντας συγχρόνως ένα ρεύμα από φυσαλίδες. Αυτό το δίχτυ φυσαλίδων, με διάμετρο μόλις ενάμισι μέτρο, παγιδεύει τα πλάσματα που είναι στην επιφάνεια. Στη συνέχεια η φάλαινα καταβροχθίζει στη στιγμή το συγκεντρωμένο γεύμα της.

Εκείνο που εντυπωσίασε ιδιαίτερα τους ερευνητές ήταν το πώς αυτό το πλάσμα με το άκαμπτο σώμα περιστρέφεται σε κύκλους που μοιάζουν απίστευτα μικροί. Ανακάλυψαν ότι το μυστικό βρίσκεται στο σχήμα των πτερυγίων της φάλαινας. Το πρόσθιο άκρο των πτερυγίων της δεν είναι ομαλό, όπως το φτερό ενός αεροπλάνου, αλλά οδοντωτό, με μια σειρά από εξογκώματα που αποκαλούνται φύματα.

Καθώς η φάλαινα γλιστράει στο νερό, αυτά τα φύματα αυξάνουν την άνωση και μειώνουν την αντίσταση. Πώς; Το περιοδικό Φυσική Ιστορία (Natural History) εξηγεί ότι τα φύματα κάνουν το νερό να περιστρέφεται γρήγορα και ομαλά πάνω από το πτερύγιο, ακόμη και όταν η φάλαινα αναδύεται σχηματίζοντας πολύ απότομες γωνίες. Αν το πρόσθιο άκρο του πτερυγίου ήταν ομαλό, η φάλαινα δεν θα μπορούσε να κάνει τόσο κλειστούς ανοδικούς ελιγμούς επειδή το νερό θα πάφλαζε και θα στροβιλιζόταν πίσω από το πτερύγιο παύοντας να δημιουργεί άνωση.

Ποιες πρακτικές εφαρμογές υπόσχεται αυτή η ανακάλυψη; Τα φτερά των αεροσκαφών που θα βασίζονταν σε ένα τέτοιο σχέδιο θα χρειάζονταν προφανώς λιγότερα πτερύγια κλίσης ή άλλα μηχανικά βοηθήματα για τη μεταβολή της ροής του αέρα. Τέτοια φτερά θα ήταν ασφαλέστερα και πιο εύκολα στη συντήρηση. Ο εμβιομηχανικός Τζον Λονγκ πιστεύει ότι κάποια μέρα σύντομα «μπορεί κάλλιστα να βλέπουμε όλα τα αεριωθούμενα να έχουν εξογκώματα όπως αυτά που υπάρχουν στα πτερύγια της μεγάπτερης φάλαινας».

Αντιγραφή των Φτερών των Γλάρων

Ασφαλώς, τα φτερά των αεροσκαφών αποτελούν ήδη αντίγραφα του σχήματος των φτερών των πουλιών. Ωστόσο, πρόσφατα οι μηχανικοί έδωσαν νέα διάσταση σε αυτή την αντιγραφή. «Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα», αναφέρει το περιοδικό Νέος Επιστήμονας (New Scientist), «έχουν σχεδιάσει ένα πρότυπο τηλεκατευθυνόμενο μοντέλο με την ικανότητα που διαθέτει ο γλάρος να αιωρείται, να εφορμά κάθετα και να ανέρχεται με ταχύτητα».

Οι γλάροι εκτελούν τις θαυμαστές ακροβατικές κινήσεις τους λυγίζοντας τα φτερά τους στις αρθρώσεις του αγκώνα και του ώμου. Αντιγράφοντας αυτό το ευέλικτο σχέδιο φτερών, «το πρότυπο μοντέλο των 60 εκατοστών χρησιμοποιεί έναν μικρό κινητήρα για να ελέγχει μια σειρά από μεταλλικές ράβδους που κινούν τα φτερά», λέει το περιοδικό. Αυτά τα φτερά με το έξυπνο σχέδιο παρέχουν στο μικρό αεροσκάφος τη δυνατότητα να αιωρείται και να εφορμά κάθετα ανάμεσα σε ψηλά κτίρια. Η Αεροπορία των ΗΠΑ αποβλέπει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην κατασκευή ενός τέτοιου πολύ ευέλικτου αεροσκάφους που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην έρευνα για χημικά ή βιολογικά όπλα στις μεγαλουπόλεις.

Απομίμηση των Ποδιών του Γκέκο

Και τα χερσαία ζώα, επίσης, έχουν πολλά να διδάξουν. Λόγου χάρη, η μικρή σαύρα που είναι γνωστή ως γκέκο, το κοινό μας σαμιαμίδι, έχει την ικανότητα να αναρριχάται σε τοίχους και να γαντζώνεται ανάποδα σε οροφές. Ακόμη και στους Βιβλικούς χρόνους, το συγκεκριμένο πλάσμα ήταν γνωστό για αυτή την εκπληκτική ικανότητα. (Παροιμίες 30:28) Ποιο είναι το μυστικό της ικανότητας που έχει το γκέκο να αψηφά τη βαρύτητα;

Η ικανότητα που έχει το γκέκο να προσκολλάται ακόμη και σε επιφάνειες τόσο λείες όσο το γυαλί οφείλεται στις μικροσκοπικές τριχοειδείς δομές, τις λεγόμενες σμήριγγες, που καλύπτουν τα πόδια του. Τα πόδια δεν εκκρίνουν κόλλα. Αντί για αυτό, αξιοποιούν μια πολύ μικρή μοριακή δύναμη. Τα μόρια πάνω στις δύο επιφάνειες προσκολλώνται μεταξύ τους χάρη στις πολύ ασθενείς ελκτικές δυνάμεις που είναι γνωστές ως δυνάμεις βαν ντερ Βάαλς. Φυσιολογικά, η βαρύτητα υπερνικά εύκολα αυτές τις δυνάμεις, πράγμα το οποίο εξηγεί γιατί δεν μπορείτε να σκαρφαλώσετε σε έναν τοίχο ακουμπώντας απλώς πάνω του τις ανοιχτές παλάμες σας. Ωστόσο, οι μικροσκοπικές σμήριγγες του γκέκο αυξάνουν την έκταση της επιφάνειας που έρχεται σε επαφή με τον τοίχο. Οι δυνάμεις βαν ντερ Βάαλς, πολλαπλασιαζόμενες από τις χιλιάδες σμήριγγες των ποδιών του γκέκο, παράγουν αρκετή έλξη ώστε να συγκρατούν το βάρος της μικροσκοπικής σαύρας.

Σε τι θα μπορούσε να χρησιμεύσει αυτή η ανακάλυψη; Συνθετικά υλικά φτιαγμένα κατ’ απομίμηση των ποδιών του γκέκο θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναλλακτικά αντί του Βέλκρο—μια ακόμη ιδέα δανεισμένη από τη φύση. Το περιοδικό Δι Ικόνομιστ (The Economist) παραθέτει τα λόγια κάποιου ερευνητή ο οποίος είπε ότι ένα υλικό φτιαγμένο από «ταινία γκέκο» θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα χρήσιμο «σε ιατρικές εφαρμογές όπου δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν χημικά συγκολλητικά μέσα».

Σε Ποιον Αξίζει η Τιμή;

Στο μεταξύ, η Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος σχεδιάζει ένα ρομπότ με πολλά πόδια που περπατάει σαν σκορπιός, ενώ μηχανικοί στη Φινλανδία έχουν ήδη κατασκευάσει έναν ελκυστήρα με έξι πόδια ο οποίος μπορεί να ξεπερνάει εμπόδια όπως θα έκανε ένα γιγάντιο έντομο. Άλλοι ερευνητές έχουν σχεδιάσει ύφασμα με μικρά «ελάσματα» που αντιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο ανοιγοκλείνουν τα κουκουνάρια. Κάποια αυτοκινητοβιομηχανία κατασκευάζει ένα όχημα που αντιγράφει το σχέδιο ενός ψαριού, του οστράκιου, το οποίο παρουσιάζει εκπληκτικά μικρή αεροδυναμική αντίσταση. Άλλοι δε ερευνητές μελετούν τις ιδιότητες που έχουν τα όστρακα του αμπαλόνε να απορροφούν τους κραδασμούς, με σκοπό να κατασκευάσουν ελαφρύτερο και ισχυρότερο εξοπλισμό για τη θωράκιση του σώματος.

Η φύση έχει προμηθεύσει τόσο πολλές καλές ιδέες ώστε οι ερευνητές έχουν δημιουργήσει μια βάση δεδομένων η οποία ήδη περιλαμβάνει χιλιάδες διαφορετικά βιολογικά συστήματα. Οι επιστήμονες μπορούν να ερευνούν αυτή τη βάση δεδομένων για να βρίσκουν «φυσικές λύσεις στα κατασκευαστικά τους προβλήματα», λέει το περιοδικό Δι Ικόνομιστ. Τα φυσικά συστήματα που περιέχονται σε αυτή τη βάση δεδομένων είναι γνωστά ως «βιολογικές ευρεσιτεχνίες». Φυσιολογικά, ο κάτοχος διπλώματος ευρεσιτεχνίας είναι το άτομο ή η εταιρία που κατοχυρώνει νομικά μια καινούρια ιδέα ή μηχάνημα. Αναφερόμενο σε αυτή τη βάση δεδομένων με τις βιολογικές ευρεσιτεχνίες, το παραπάνω περιοδικό λέει: «Αποκαλώντας τις βιομιμητικές επινοήσεις “βιολογικές ευρεσιτεχνίες”, οι ερευνητές τονίζουν απλώς ότι, στην πραγματικότητα, ο κάτοχος του διπλώματος ευρεσιτεχνίας είναι η φύση».

Πού βρήκε η φύση όλες αυτές τις ευρηματικές ιδέες; Πολλοί ερευνητές αποδίδουν τα φαινομενικά μεγαλοφυή σχέδια που είναι έκδηλα στη φύση σε εκατομμύρια χρόνια εξελικτικών πειραματισμών. Άλλοι ερευνητές, όμως, καταλήγουν σε διαφορετικό συμπέρασμα. Ο μικροβιολόγος Μάικλ Μπίχι έγραψε στην εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times) το 2005: «Η έντονη παρουσία σχεδίου [στη φύση] παρέχει ένα αφοπλιστικά απλό επιχείρημα: αν κάτι μοιάζει, περπατάει και φωνάζει σαν πάπια, τότε, εφόσον δεν υπάρχουν πειστικά στοιχεία προς το αντίθετο, έχουμε βάσιμους λόγους να συμπεράνουμε ότι είναι πάπια». Ποιο είναι το συμπέρασμά του; «Δεν πρέπει να αψηφούμε το σχέδιο απλώς και μόνο επειδή είναι τόσο προφανές».

Βεβαίως, ο μηχανικός που σχεδιάζει ένα ασφαλέστερο και πιο αποδοτικό φτερό αεροσκάφους αξίζει να λάβει την τιμή για αυτό που σχεδίασε. Παρόμοια, εκείνος που επινοεί έναν πιο αποτελεσματικό επίδεσμο —ή ένα πιο άνετο ύφασμα ή ένα πιο λειτουργικό όχημα— αξίζει την τιμή για αυτό που σχεδίασε. Στην πραγματικότητα, ο κατασκευαστής που αντιγράφει το σχέδιο κάποιου άλλου χωρίς να αναγνωρίζει το σχεδιαστή ή να του αποδίδει την πρέπουσα τιμή μπορεί να θεωρηθεί ποινικά υπόλογος.

Όσον αφορά, λοιπόν, τους άρτια εκπαιδευμένους ερευνητές, οι οποίοι προκειμένου να επιλύσουν δύσκολα κατασκευαστικά προβλήματα καταφεύγουν σε φτωχές απομιμήσεις των συστημάτων που συναντώνται στη φύση, σας φαίνεται λογικό να αποδίδουν στη μη νοήμονα εξέλιξη την ευφυΐα που προϋποθέτει η επινόηση της αρχικής ιδέας; Αν το αντίγραφο απαιτεί νοήμονα σχεδιαστή, τι θα λεχθεί για το πρωτότυπο; Πράγματι, ποιος αξίζει περισσότερη τιμή, ο δεξιοτέχνης καλλιτέχνης ή ο μαθητής που μιμείται την τεχνοτροπία του;

Λογικό Συμπέρασμα

Έχοντας εξετάσει στοιχεία που πιστοποιούν την ύπαρξη σχεδίου στη φύση, πολλοί σκεπτόμενοι άνθρωποι έχουν τα ίδια αισθήματα με αυτά του ψαλμωδού, ο οποίος έγραψε: «Πόσο πολλά είναι τα έργα σου, Ιεχωβά! Τα πάντα με σοφία τα έφτιαξες. Η γη είναι γεμάτη από τα δημιουργήματά σου». (Ψαλμός 104:24) Ο Βιβλικός συγγραφέας Παύλος οδηγήθηκε σε παρόμοιο συμπέρασμα και έγραψε: «Διότι οι αόρατες ιδιότητες [του Θεού], δηλαδή η αιώνια δύναμη και η Θειότητά του, βλέπονται καθαρά από τη δημιουργία του κόσμου και έπειτα, επειδή γίνονται αντιληπτές μέσω των πραγμάτων που έχουν φτιαχτεί».—Ρωμαίους 1:19, 20.

Εντούτοις, πολλοί ειλικρινείς άνθρωποι οι οποίοι σέβονται τη Γραφή και πιστεύουν στον Θεό θα αντέτειναν πως ο Θεός μπορεί να χρησιμοποίησε την εξέλιξη για να δημιουργήσει τα θαύματα του φυσικού κόσμου. Τι διδάσκει, όμως, η Αγία Γραφή;

• *** g 9/06 σ. 4-8 Τι Διδάσκει η Φύση; ***

Κλείνουμε σήμερα αυτή την εκτενή αναφορά μας στην Αράχωβα με αφορμή τις όμορφες φωτογραφίες που τραβήξαμε… Με ένα χαμόγελο που χρειαζόμαστε σ’ αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάμε…


Στη Σούλα αρέσουν τα καπέλα. Έτσι στην επάνω φωτογραφία δοκίμασε ένα και φυσικά το καταγράψαμε ως μοναδικό το γεγονός. Φυσικά και οι γούνες άρεσαν, αλλά το μπατζετ αυτή την περίοδο ήταν μάλλον απαγορευτικό. Τελειώνει και ο χειμώνας…


Γενικότερα πάντως και στη Σούλα και στη Χάρις, όπως και σε όλες τις γυναίκες αρέσει να κοντοστέκονται στις βιτρίνες ή στα σταντ έξω από τα μαγαζιά με τις μινιατούρες αυτοκινήτων ως μικρά δωράκια. Η σοβαρότητα με την οποία τα περιεργαζόταν μου έκανε εντύπωση.


Αυτά σε ότι αφορά το, ας το πούμε3 μικρό παρασκήνιο… Γιατί κρατήσαμε ελάχιστες τέτοιες στιγμές. Μας αρέσει κι εμάς, όπως και στους περισσότερους, η σοβαρότητα που όμως δεν φτάνει τα όρια της σοβαροφάνειας… Ας δούμε λοιπόν μερικές ακόμα φωτογραφίες από εκεί.


Και βεβαίως μια φωτογραφία που έβγαλαν οι φίλες… Ο φακός φαινόταν στη Χάρις ότι… κοίταζε αλλού, μου το επισήμανε. Της εξήγησα ότι ήθελα εκείνες να είναι αριστερά και δεξιά τους η Αράχωβα… Όχι, πείτε μου: Δεν είναι υπέροχη αυτή η φωτογραφία;


Υπάρχουν και οι εντελώς ζωντανές φωτογραφίες, όπου βλέπουν κάτι, το δείχνει χαρακτηριστικά η Χάρις και οι υπόλοιποι βλέπουν. Προσωπικά, αυτές είναι που μου αρέσουν περισσότερο. Είναι πιο δημοσιογραφικές και περιέχουν μηνύματα μέσα στο καρέ. Με λίγη προσοχή θα το διακρίνετε…


Συχνά αυτοί που εμφανίζονται, συχνά ούτε που το αντιλαμβάνονται, όπως αυτή εδώ… Η ψιλή βροχή έχει σταματήσει, οι ομπρέλες έχουν μαζευτεί και ο κόσμος έχει βγει και περπατάει… Και το στιγμιότυπο είναι ωραίο, μοναδικό… Για παρατηρήστε το λίγο, παρακαλώ.


Τελευταία φωτογραφία από την Αράχωβα… Αργότερα πήγαμε στη «Φτερόλακκα» για φαγητό και προς το απόγευμα πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα… Θα θέλαμε να καθίσουμε κι άλλο, αλλά είχαμε αφήσει πίσω μας ένα «μωρό» κι έπρεπε να επιστρέψουμε νωρίς. Αλλιώς το σκεφτόμαστε σοβαρά να ακούσουμε την πρόταση της Χάρις…