Για πότε ο χειμώνας γίνεται… φθινόπωρο, μέσα σε 24 ώρες, ούτε που το καταλαβαίνεις
Τις χαρακτήρισα εικόνες φθινοπωρινές καθώς χθες το πρωί βρέθηκα στο παλιό Δημαρχείο της Αθήνας, εκεί κάπου στην Κλεισθένους, στην πλάτη του, δηλαδή. Μου έκαναν εντύπωση τα πεσμένα, κιτρινισμένα φύλλα και άνοιξα το κινητό μου τηλέφωνο για να τα φωτογραφίσω. Ήταν ήδη μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα σε αντίθεση με όσα μας έλεγαν οι μετεωρολόγοι.
Κι ενώ η μέρα ήταν ηλιόλουστη, όπου δεν σε έβλεπε ο ήλιος την έκανε την ψυχρούλα του. Στο μεταξύ το κέντρο της Αθήνας είχε λίγο κόσμο. Η αγορά υπολειτουργούσε. Μην ακούτε για γιορτινά ωράρια μαγαζιών… Ναι, αυτά ήταν ανοιχτά, αλλά αρκεί αυτό; Χρειάζονταν και άνθρωποι που να έχουν λεφτά, για να τα χαλάσουν. Κι όταν προσμένεις το κοινωνικό μέρισμα για να ανασάνεις, τι αγορές να κάνεις;
Ίδια η εικόνα στο μικρό παρκάκι του παλιού Δημαρχείου… Μια καθαρίστρια του Δήμου Αθηναίων προσπαθούσε να μαζέψει τα πεσμένα φύλλα από τον πεζόδρομο. Λέω, προσπαθούσε γιατί, ενώ αγωνίζονταν να το κάνει αυτό με ευσυνειδησία και τα μάζευε, έπεφταν με το πρώτο αεράκι, νέα… Ένας φαύλος κύκλος που αποδείκνυε στην πράξη, τη ματαιοδοξία του πράγματος.
Κάθομαι σε ένα μικρό παρκάκι στην οδό Αθηνάς, μπροστά από το ξενοδοχείο Grecotel Pellace Athena και γράφω αυτές τις γραμμές. Χειρόγραφα. Όπως μου άρεσε πάντα να κάνω. Και το απολαμβάνω. Αργότερα σπίτι μου θα δακτυλογραφήσω αυτές τις σημειώσεις και θα τις κάνω… την ανάρτηση που διαβάζετε. Τίποτα από ότι βλέπετε εδώ, δεν έχει γίνει χωρίς κόπο και προσπάθεια. Οι τακτικοί αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ το γνωρίζουν αυτό…
Δεν ξέρω πόσο υγεία έχει αυτός ο ήλιος του τελευταίου δεκαήμερου του Δεκεμβρίου. Δεν είναι καθόλου λίγοι αυτοί που έχουν αρπάξει μια γρίπη ή που τους περιτριγυρίζει ήδη, δυσκολεύοντας τη ζωή τους και την καθημερινότητα τους. Το βλέπεις στον περίγυρό σου, το ακούς να συμβαίνει ανάμεσα στους φίλους σου. Αυτή η εναλλαγή… εποχών, ασφαλώς έχει τις επιπτώσεις της στην υγεία μας.
Κάθομαι και παρατηρώ τους ανθρώπους. Τρέχουν βιαστικοί. Να προλάβουν, τι; Ο χρόνος είναι άπιαστος. Κι εμείς ως άνθρωποι, πολύ μικροί για να τον βάλουμε στα καλούπια μας και να τον προσαρμόσουμε στις ανάγκες μας. Μάθημα για μας: Ας χαλαρώνουμε λίγο τους ρυθμούς μας και ας απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή… Μη θεωρούμε δεδομένο ότι θα ξημερώσει κι αύριο, μέρα για μας.
