Μη σας τύχει να πάτε στη ΔΕΗ, στην Αριστείδου, τέτοιες μέρες, δι’ υπόθεσιν σας! Αλίμονο...
Θα προσπαθήσω, όσο είναι δυνατόν πιο γλυκά και ήρεμα, να σας περιγράψω τι πέρασα ως καταναλωτής και χρήστης των υπηρεσιών της ΔΕΗ πώς πέρασα χθες, για δυο περίπου ώρες, στο υποκατάστημα της, επί της Αριστείδου στην Αθήνα. Ήθελα να κάνω μια ρύθμιση στους λογαριασμούς των σπιτιών της Αθήνας και του χωριού. Και η ταλαιπωρία ήταν απίστευτη. Ουρές, ουρές, ουρές…
Ξεκίνησα από τις «Πληροφορίες». Εκεί να δεις κίνηση! Δύο θέσεις εργασίας για την εξυπηρέτηση μας ήταν ανοιχτές και καμιά φορά άνοιγε και μια τρίτη… Έπρεπε να πάρεις ένα νούμερο προτεραιότητας και μετά να καθίσεις και να… περιμένεις. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον πολύ άσχημο, με φωνές και καυγάδες για κάποιους «καπάτσους» Ελληναράδες.
Αυτοί προσπαθούσαν με… πλάγιους τρόπους να περάσουν πρώτοι. Κλασικά πράγματα. Και να οι φωνές και οι γκρίνιες, από εκείνους που καιροφυλακτούσαν για την ίδια δουλειά. Στην ουρά, την ατέλειωτη ουρά της ΔΕΗ, ασκείς υπομονή και αν τελικά δεν φύγεις με ένα κεφάλι «κουδούνι», είναι πολύ μεγάλη υπόθεση.
Δεν ξέρω τι φταίει και ταλαιπωρούν έτσι τους ανθρώπους. Δεν μου είναι εύκολο να δεχτώ ότι το κάνουν επίτηδες. Θα ήταν διαστροφή, κάτι τέτοιο, Όχι ότι είμαστε τέλειοι, σίγουρα δεν είμαστε, αλλά πραγματικά, δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Απλά οι άνθρωποι ζητούν να εξυπηρετηθούν. Και στο κάτω – κάτω της γραφής, χρήματα θα πάρουν και μάλιστα από το υστέρημα μας.
Σκόπιμα δεν έβαλα φωτογραφίες από τις ουρές στη ΔΕΗ για να συνοδέψουν αυτή την ανάρτηση. Τι νόημα θα είχαν τα πρόσωπα ταλαιπωρημένων ανθρώπων; Προτίμησα αυτά τα όμορφα λουλούδια από την ανάρτηση του φίλου μου Πέτρου Πατσαλαρήδη… Είναι πολύ πιο όμορφα, για το Site και τα μάτια σας…
Σχόλια (0)