Στην απάντησή της η Χαρούλα μου έστειλε και μια φωτογραφία της καθώς και μια… παιδική που θα τη δημοσιεύσω αργότερα, όταν θα βάλω και ένα από τα υπέροχα διηγήματά της…

Την κοπέλα αυτή δεν την γνωρίζω από κοντά. Έφτασαν όμως στο e-mail μου προχθές μερικά διηγήματα και ποιήματα και… ξαφνιάστηκα. Ποια είναι η Χαρούλα Βερίγου; Της έστειλα απάντηση. Και ιδού:

Καλημέρα, τυχαία σας βρήκα... Με συγκινεί το Θραψανό...
Περνώ κάθε χρόνο από εκεί για να πάω στην Αγία Μαρίνα. Παιδί 09 ετών περπάτησα από το Τζερμιάδω και πήγα με τα πόδια πρώτη φορά... Δρόμος δίχως κούραση ήταν...
Θαρρώ πως από τότε κουβαλώ μια χούφτα χώμα μέσα μου φυλακτό και σκεπάζω την ψυχή μου, όταν φοβάται ...για να μην παγώνει στην κακομοιριά του μπαγιάτικου κόσμου...
Ζω στην Κέρκυρα από 17 Οκτωβρίου 1981... "Κατά φαντασίαν ζωντανή".
Εργάζομαι στον Οργανισμό Τουριστικής Εκπαίδευσης....
Σας έστειλα ένα δείγμα της σκέψης μου... γιατί μου έκανε κλικ ο τόπος... Ας είστε πάντα καλά.

Να, ένα ποίημα της Χαρούλας:

... Τη γαλήνια θλίψη

Ποιό δάκρυ κύλησε

διαμάντι ακριβό

στα αφίλητα τα ωραία σου τα μάτια

ποιό φως στης νύχτας το σκοτάδι

στάθηκε απαλό

και σου 'δειξε τα αρχαία σκαλοπάτια.

Απ' το Θησείο στην παλιά την αγορά

παίζουν οι αέρηδες

στα ζάρια τους αιώνες

και εσύ σωπαίνεις

δεν αντέχεις τη βαριά κληρονομιά

ξένους αφήνεις να μιλούν

γιά όσα δικά σου,

μάρμαρα λευκά και Παρθενώνες.

Παλιά η κορνίζα και το τζάμι της θολό

ασπρόμαυρη απ' το χτες φωτογραφία

τη γαλήνια θλίψη μεσ' το βλέμμα σου κοιτώ

και ξαναβρίσκω της πληγής την αφορμή

και της ζωής την πιό γλυκειά μου αμαρτία.

και η απόσταση...

μιάς παγωμένης νύχτας δρόμος δίχως φως

με την αγάπη μου... δεν έχω τίποτα άλλο.

Είναι ένα χαρούμενο τραγούδι με μια όμορφη σκηνική παρουσία από την Natassa Mare Moumtzidou. Έφτασε στο e-mail από άγνωστο αποστολέα και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο το έθεσε αυτόματα στην Ομαδική Αλληλογραφία. Το άνοιξα παρ'όλα αυτά και μοιράζομαι μαζί σας το τραγούδι της που είναι και αρκετά μεγάλο. Καλύτερο αυτό, πάντως από εκείνους τους αμετανόητους που κάθε τόσο στέλνουν e-mail ότι δήθεν κέρδισα πολλά χρήματα που θα τα πάρω αν τηλεφωνήσω κ.λπ κ.λπ. Θα σας έχει τύχει και σας φαντάζομαι. Δυστυχώς κανείς δε βάζει φραγμό…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 08/05/2010

Είναι ώρα να ξαναδούμε το πράγμα πιο ψύχραιμα και να πάρουμε θέση. Το θέμα μας αφορά. Λέω για την μουγγαμάρα που έχει πέσει μετά την ανακοίνωση του νέου πακέτου των μέτρων από την κυβέρνηση.

Δεν ήταν ο κόσμος που θα 'πρεπε στις φετινές πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις, ούτε και οι προχθεσινές απεργιακές συγκεντρώσεις πλησίασαν στο μέγεθος αυτών της εποχής Γιαννίτση. Αλλά τότε ήταν μία η συγκέντρωση και τώρα δύο...

Τι συμβαίνει λοιπόν; Πώς είναι δυνατόν να... γυρίζει ο κόσμος ανάποδα κι εμείς να καθόμαστε φοβισμένοι να κλαίμε τη μοίρα μας; Το ίδιο ζήτημα απασχολεί κι άλλους. Το κουβέντιασα με ανθρώπους που εκτιμώ και σέβομαι τη γνώμη τους, γιατί γνωρίζω την ανιδιοτελή προσφορά τους στο εργατικό - συνδικαλιστικό - κοινωνικό κίνημα.

Υπάρχει διάχυτος ένας φόβος που έχει να κάνει με ότι κατά καιρούς αποκτήσαμε με δάνεια από τις τράπεζες. Ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο, ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο. Και τώρα η ανασφάλεια μας τρομάζει και μας κάνει να λουφάζουμε. Εκτιμώ πως είναι λάθος αντίδραση και μάλλον θα 'πρεπε να βρούμε γρήγορα τον τρόπο να βγούμε από αυτή την παγίδα.

Κι αυτό γιατί κανείς δεν μας χάρισε τίποτα. Ότι αποκτήσαμε ήταν προϊόν σκληρής εργασίας. Ατέλειωτες ώρες στο πόδι, ελάχιστος ελεύθερος χρόνος, εξαντλητικά ωράρια για να τροφοδοτούμε τα γκισέ των αδηφάγων τραπεζών που λειτουργούν ως νόμιμοι τοκογλύφοι. Δεν τα ξέραμε όλα αυτά πριν τις επισκεφθούμε; Τα ξέραμε, αλλά δε γινόταν αλλιώς. Το ήξεραν κι αυτές γι' αυτό και λειτουργούσαν έτσι.

Να βρούμε λοιπόν τον τρόπο να ξεφύγουμε από τον βραχνά τους. Τα χρόνια που έρχονται, με το ΔΝΤ στο σβέρκο μας, θα ΄ναι δύσκολα. Προφανώς οι πολιτικοί έχουν διαγράψει την πορεία τους και δεν... καίγονται για το αύριο. Επιπλέον θεωρούν ότι αυτός ο λαός είναι  ευκολόπιστος και την ώρα της κρίσης θα είναι σε θέση να τον παραμυθιάσουν με νέα ψέματα.

Το ζήτημα είναι τι κάνουμε εμείς; Πως αντιμετωπίζουμε εμείς την πρόκληση των καιρών; Δεν ξέρω τη συνταγή για να σας τη δώσω. Για ένα όμως είμαι σίγουρος. Η σιωπή είναι το χειρότερο πράγμα που έχουμε να κάνουμε.

Δεν είναι λύση ο ατομικισμός και το κρύψιμο πίσω από το δάκτυλό μας. Να το παλέψουμε και να βρούμε αυτά που μας ενώνουν
Ιστορικά κανένας απογοητευμένος δεν νίκησε. Χρειάζεται θάρρος, τόλμη και αποφασιστικότητα. Είμαστε όρθιοι, ζωντανοί οργανισμοί, σκεπτόμενα όντα, ας πετάξουμε τις παντόφλες. Το δικό μας «παρόν» θα ωφελήσει κι άλλους.

Στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε αυτούς που μας εκπροσωπούν στον κλάδο, στη δουλειά, στην κοινωνία, στην πολιτική. Ας διαμορφώσουμε τη ζωή μας, όπως πραγματικά μας αξίζει και όχι όπως οι άλλοι επιθυμούν. Ας παίξουμε το δικό μας ενεργό ρόλο στο θέατρο της ζωής.

Όχι πια άβουλα, παθητικά όντα που εκτελούν εντολές. Ας γίνουμε οι μπροστάρηδες των έντιμων αγώνων και των καθαρών λύσεων. Θα βοηθήσουμε εμάς, την κοινωνία κι αυτή την ταλαίπωρη τη χώρα μας.

Η ανατροπή ας γίνει η λέξη που θα μας αντιπροσωπεύει όλο και περισσότερο στο μέλλον... Μπορούμε, φτάνει να το θέλουμε... αναζητώντας νέες συλλογικότητες. Και να δίνουμε τις μάχες μας με το κεφάλι ψηλά.

• Το κομμάτι αυτό γράφτηκε την Τρίτη το βράδυ, λίγο πριν την απεργία της επομένης και θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα "ΡΕΘΕΜΝΟΣ". Ομολογώ ότι έπεσα έξω στην εκτίμηση του μεγέθους της απεργιακής συγκέντρωσης της 5/5, αλλά χαίρομαι γι' αυτό, γιατί είναι φανερό πια, πως ο κόσμος βγαίνει από το "καβούκι" του και αντιδρά.

Σας το μεταφέρω, όπως μου το έστειλαν:

Είναι από μια διήγηση. The BondTrader:
Το 1982 δούλευα σε μεγάλη βιομηχανική Αμερικανική εταιρεία στην Νέα Υόρκη. Η ύφεση άρχιζε και στο Διοικητικό Συμβούλιο γινόταν η συζήτηση για πόσο κόσμο θα απολύσουμε... Ήμουν υπεύθυνος για το σχέδιο κερδοφορίας και είχα μαζέψει όλες τις προτάσεις από 42 χώρες. Όλοι είχαν προτείνει περικοπές προσωπικού - 15 000 παγκοσμίως.

Ο κάθε Αντιπρόεδρος έκανε τις προτάσεις του.
Ο πρόεδρος μας δεν μιλούσε.
Κοιτάζαμε όλοι ο ένας τον άλλον και δεν είχαμε ιδέα γιατί ήταν αμίλητος.
Όταν τελειώσαμε ξαφνικά ο πρόεδρος ζήτησε την άδεια να μιλήσει. Ο λόγος του έχει μείνει αποτυπωμένος στο μυαλό όλων που ήμασταν εκεί και αν και έχουν περάσει 28 χρόνια τον θυμάμαι, λες και ήταν χθες. Θα τον αναπαράγω, όσο ποιο σωστά μπορώ, διότι οι αξίες που περιέχει είναι αθάνατες και μπορούν να φανούν χρήσιμες σε αυτό που θα ζήσουμε σύντομα.

«Ο καθαριστής όταν περνά την πόρτα του εργοστάσιου είναι σύζυγος, πατέρας παιδιών που πάει στο σπίτι που χρωστάει και κοιτάζει με υπερηφάνεια αυτά που δημιούργησε και αν και λίγα, του είναι αρκετά.
Αποφασίζουμε σήμερα να τον διώξουμε. Να χάσει την δουλειά του, να πάει σπίτι άνεργος με μια επιταγή δυο μηνών. Τι θα πει στα παιδιά του; Τι θα πει στη γυναίκα του, πώς να τους εξηγήσει ότι από αύριο χάνει την αξιοπρέπεια του;
Και εάν σε τρεις μήνες δεν έχει βρει δουλεια θα χάσει το σπίτι του και ίσως τη γυναίκα του. Δεν μπορώ να βάλω την υπογραφή μου σε ένα σχέδιο που καταδικάζει την ζωή και την ύπαρξη τόσων ανθρώπων.

Αλλά την ιδία στιγμή έχω και υποχρέωση στους μετόχους μου που μου εμπιστεύτηκαν τις οικονομίες τους και εάν δεν κάνω κάτι τα συνταξιοδοτικά ταμεία δεν θα έχουν λεφτά για τις συντάξεις. Οι απολύσεις που όλοι μου προτείνετε μειώνουν τα ετήσια έξοδα κατά $135 000 000.

Έκανα ένα απλό υπολογισμό και προτείνω το εξής σχέδιο:
Ελάττωση του μισθού μου - 75%
Ελάττωση μισθού όλων των αντιπρόεδρων - 50%
Ελάττωση γενικών διευθυντών - 40%
ΚΤΛ
Καμία απόλυση.
Θέλω τους αριθμούς σε μια ώρα.»

Σηκώθηκε και έφυγε, και όπως έφευγε είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο. «Κρίμα που θα παίξετε Γκολφ μονό τρεις φόρες αντί για έξι, παιδιά.»

Περάσαμε την θύελλα χωρίς να διώξουμε άτομο και σε τρία χρόνια η άξια της μετοχής ήταν $147 από $7.5 το 1980 πριν αρχίσει η κρίση.
Α ναι, είχαμε και 27 διπλώματα ευρεσιτεχνίας από απλούς εργάτες σ ' αυτό το διάστημα. Δεν χρειάζεται να πω ότι ο κόσμος έπινε νερό στο όνομα του. Το 1992 στο τραπέζι που του κάναμε για την συνταξιοδότηση του -και είχαμε έρθει από όλο τον κόσμο αν και δουλεύαμε σε άλλες εταιρείες - τον ρωτήσαμε να απαντήσει στον αποχαιρετιστήριο λόγο του γιατί διάλεξε να κάνει αυτό που έκανε. Όπως το θυμάμαι η απάντηση ήταν:

« Ακουστε, μπορεί να είχε και συναισθηματικές ρίζες η απόφαση αυτή. Αλλά δεν χωρούν συναισθήματα σε τέτοιες αποφάσεις. Απλώς βρήκα μια λύση που απαντούσε και στη λογική και στο συναίσθημα. Είμαστε σε 42 χώρες από τις οποίες οι 38 είναι φτωχές. Θα κατέστρεφα ολόκληρες μικρές κοινωνίες, διότι όπως ξέρετε τα εργοστάσια μας είναι σε κωμοπόλεις. Εάν το έκανα όπως μου είχατε προτείνει, είναι αυτονόητο ότι θα έφερνα ανθρώπους στην απελπισία.  Και κάνεις μα κάνεις ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ένας απελπισμένος άνθρωπος. Η πιθανότητα να ΕΚΑΙΓΑΝ τα εργοστάσια ήταν μεγάλη.
Ενώ εσείς που ήσασταν διπλά μου και όλο το μισθό να σας έπαιρνα δεν θα καίγατε τίποτα, γιατί πιστεύετε ότι είστε μέσα στο ΣΥΣΤΗΜΑ και άνθρωποι που αισθάνονται κομμάτι του συστήματος δεν κάνουν επαναστάσεις.
Να θυμάστε ότι η πραγματική καταστροφή έρχεται όταν ο κόσμος αισθάνεται αποκλεισμένος από το σύστημα, νιώθει αδικία και δεν έχει καμία ελπίδα. Τότε είναι έτοιμος για όλα... Και εργοστάσια καίει.»

Σήμερα ζωγραφίζει στο San Francisco και είναι στο στρογγυλό τραπέζι της κουζίνας (άτυπη συνάντηση κάθε 8 εβδομάδες) του Όμπυα.

Γιατί το έγραψα;
Βλέπω όλους τους να βγαίνουν στην τηλεόραση / ράδιο και να μιλούν
για διαρθρωτικές αλλαγές (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ),
ανάγκη για αλλαγή (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ)
αλλαγή νοοτροπίας (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ)...

Όλα αυτά χωρίς ίχνος συμπόνιας και λογικής σκέψης το ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Ζουν με την φαντασίωση ότι ΑΥΤΟΙ δεν χρειάζεται να αλλάξουν. Δεν έχουν τίποτα να χάσουν διότι είναι με το ΣΥΣΤΗΜΑ. Έτσι θα είναι όχι μονό προστατευμένοι αλλά η ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ (σας θυμίζει κάτι αυτό) να γεμίσουν περισσότερο τις τσέπες τους.

Έγραψα το άρθρο αυτό για να ξέρετε πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, που είναι πραγματικά σκεπτόμενοι. Έτσι δεν θα έχετε καμία δικαιολογία ότι δεν ξέρατε όταν όμορφα «εργοστάσια» αρχίζουν να καίγονται όμορφα. ΠΑΝΤΟΥ.

Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ αποφάσισαν να δώσουν  στο σημερινό συλλαλητήριο διαμαρτυρίας, Πέμπτη 6/5/2010 και ώρα 18:00 στην πλατεία Συντάγματος (Αμαλίας, έξοδος μετρό) και χαρακτήρα καταδίκης της εγκληματικής ενέργειας που οδήγησε στην απώλεια ζωής τριών συναδέλφων μας

Οι εργαζόμενοι της χώρας μας εκφράζουν οργή και αγανάκτηση για την εν ψυχρώ δολοφονία εργαζομένων και για τα σκληρά και άδικα αντεργατικά μέτρα.

Καλούν ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους να διαμαρτυρηθούν ΕΙΡΗΝΙΚΑ στις έδρες των Εργατικών Κέντρων και ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες πολίτες να εκφράσουν τη δική τους συμβολική διαμαρτυρία με γενική δεκάλεπτη διακοπή (σβήσιμο) του φωτισμού από 20:50 έως 21:00 σήμερα το βράδυ.

Ο καθένας μόνος του και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ μπορούμε!

Μέγα θέμα έχει δημιουργηθεί σχετικά με το πότε πρέπει να απεργούν οι δημοσιογράφοι. Η ενημέρωση είναι κοινωνικό αγαθό. Δείτε στο κείμενο που ακολουθεί σημερινή ανακοίνωση της "Δημοσιογραφικής Ενότητας", συνδικαλιστική παράταξη που εκφράζεται στην ΕΣΗΕΑ και την ΠΟΕΣΥ:

«Να απεργήσει ο κλάδος την επομένη της απεργίας της ΓΣΕΕ. Έτσι η κινητοποίηση στα ΜΜΕ, έχουσα απόλυτη συνάφεια με τις διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος, θα θεωρηθεί συνέχεια της πανεργατικής κινητοποίησης, η οποία θα προβληθεί απρόσκοπτα από τα ΜΜΕ. Να  εξεταστεί το ζήτημα των απεργιακών δελτίων αφού θα πρέπει να προβληθεί η κινητοποίηση και το διεκδικητικό της πλαίσιο. Δεν νοείται να μην ενημερώνουν οι δημοσιογράφοι και οι άνθρωποι των ΜΜΕ την ελληνική κοινωνία για όλα όσα τους αφορούν. Πόσο μάλλον για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και τα οποία είναι ικανά και μόνον με την προβολή τους να επιβεβαιώσουν ότι είμαστε κομμάτι της κοινωνίας και όχι συνεργάτες της εξουσίας όπως νομίζουν οι πολλοί».

Τα προαναφερόμενα δεν αφορούν, όπως θα πίστευε κανείς σε τοποθέτηση με αφορμή τη συμμετοχή της ΕΣΗΕΑ στη χθεσινή 24ωρη απεργία. Υποστηρίχθηκαν βέβαια στο Δ.Σ. της  Ένωσης από τον εκπρόσωπο της Δημοσιογραφικής Ενότητας και μέλος του προεδρείου Δημήτρη Κουμπιά ενόψει της συγκεκριμένης απεργίας, αλλά είναι η τοποθέτηση του τότε εκπροσώπου της παράταξης Βασίλη Βασιλόπουλου στο Δ.Σ. της ΠΟΕΣΥ στις 24 Μαρτίου 2009, με αφορμή της πανεργατική απεργία της 2ας Απριλίου 2009.

Δυστυχώς, τα όσα επακολούθησαν της μεγάλης σε παλμό και όγκο απεργιακής συγκέντρωσης και πορείας, μας δικαίωσαν. Και τόσο η ΕΣΗΕΑ, όσο και η ΠΟΕΣΥ, αναγκάστηκαν να πράξουν το αυτονόητο: Να αναστείλουν την απεργία, που έπρεπε να έχει κηρυχθεί άλλη μέρα.

Σε ό,τι αφορά τα γεγονότα, η Δημοσιογραφική Ενότητα εκφράζει τον αποτροπιασμό της  για τη δολοφονική επίθεση που σκίασε τη μεγαλειώδη κινητοποίηση των εργαζομένων, επισημαίνοντας ότι αυτή τη φορά ήταν ικανοποιητική η συμμετοχή των ανθρώπων του Τύπου στις συγκεντρώσεις. Σε αντίθεση με προηγούμενες συγκεντρώσεις, που η συμμετοχή των δημοσιογράφων ήταν απογοητευτική… 

Το να μην απεργούν τα ΜΜΕ σε ημέρες γενικής απεργίας, αλλά σε διαφορετική ημερομηνία, για τους λόγους που προαναφέρονται, περιλαμβάνεται και στις «20 Προτάσεις» που έχει διατυπώσει η Δημοσιογραφική Ενότητα δυο χρόνια πριν.

Την πάγια αυτή θέση υποστήριξε ο Δ. Κουμπιάς και στο Συμβούλιο της ΠΟΕΣΥ κατά τη συζήτηση για τη χθεσινή απεργία, τονίζοντας ότι έτσι όχι μόνο θα ενημερωθεί ο ελληνικός λαός για τις κινητοποιήσεις, αλλά θα προβληθούν καλύτερα τα προβλήματα του κλάδου, αφού με τον τρόπο που απεργούμε τώρα, οι απεργίες μας εκλαμβάνονται σαν απεργίες συμπαράστασης στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ.

Εμείς οι εργαζόμενοι που συμμετέχουμε σήμερα στην απεργιακή συγκέντρωση της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ   στο Πεδίο Άρεως εκφράζουμε την αγανάκτησή μας στις αποφάσεις της κυβέρνησης γιατί:

Οι εργαζόμενοι και η ελληνική κοινωνία δέχονται μια πρωτόγνωρη επίθεση στα βασικά και θεμελιώδη οικονομικά ασφαλιστικά και εργασιακά τους δικαιώματά.

Η υπαγωγή της χώρας στο μηχανισμό στήριξης της Τρόϊκας  (Ε.Επιτροπής, ΕΚΤ, ΔΝΤ) και οι αποφάσεις της Κυβέρνησης οδηγούν αφενός σε νέες περισσότερο επώδυνες εργασιακές  ανατροπές και σε υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και της ζωής μας αφετέρου σε εμβάθυνση της ύφεσης και στην έκρηξη της ανεργίας.

Καταγγέλλουμε και καταδικάζουμε τις εκβιαστικές υπονομευτικές και αντι-ευρωπαϊκές συμπεριφορές των Ευρωπαίων ηγετών και των ισχυρών της Ευρ. Ένωσης που οδήγησαν τη χώρα στο πλέον απεχθή δανεισμό με ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΚA επιτόκια, με όρους και απαιτήσεις που επιστρέφουν τη χώρα και τους εργαζόμενους στις εποχές της «δουλείας».

Οι πολιτικές και τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν μετατρέπουν τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους άνεργους της χώρα σε «πειραματόζωα» για μεταφορά και εφαρμογή αυτών των πολιτικών  στους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης.

Τα ελλείμματα, τα χρέη και αδιέξοδα της χώρας δεν τα δημιούργησαν οι Εργαζόμενοι και οι Συνταξιούχοι για να καλούνται να πληρώσουν αυτοί τα «σπασμένα» με δραματικές περικοπές όπως:

• Κατάργηση της 14^ης και 13^ης σύνταξης για όλους τους συνταξιούχους
• Κατάργηση του 14^ου και 13^ου μισθού στο Δημόσιο,
• Πάγωμα μισθών του Δημοσίου για τα επόμενα 3 χρόνια
• Αμφισβήτηση του ΟΜΕΔ και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, τόσο της ΕΓΣΣΕ καθώς και των κλαδικών ΣΣΕ και  των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας στις ΔΕΚΟ.
• Αύξηση του ποσοστού των απολύσεων στο 4% στον Ιδιωτικό τομέα
• Κατάργηση του κατώτατου μισθού (με νέο μισθό έξω από τις δεσμεύσεις της ΕΓΣΣΕ), μείωση της αποζημίωσης των υπερωριών, κ.λπ.
• Περικοπή  στις αποζημιώσεις για τις απολύσεις στον Ιδιωτικό τομέα
• Ανατροπή της κοινωνικής ασφάλισης. Μετατροπή του ασφαλιστικού συστήματος από κοινωνικό, διανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό και ανταποδοτικό
• Αύξηση στα όρια ηλικίας, αλλαγές στα ΒΑΕ και στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων με στόχο την δραματική μείωσή τους
• Αύξηση εκ νέου του ΦΠΑ και του φόρου καυσίμων
• Ανατροπές – συγχωνεύσεις ΟΤΑ και Δημοσίων Υπηρεσιών με απολύσεις εργαζόμενων και ιδιωτικοποιήσεις στις ΔΕΚΟ και σοβαρές επιπτώσεις στα δημόσια αγαθά.

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ κατηγορηματικά αυτές τις Νεοφιλελεύθερες αντεργατικές συνταγές, που εξοντώνουν τους εργαζόμενους, εξαθλιώνουν την κοινωνία διευρύνουν την ύφεση, καταστρέφουν την μικρομεσαία επιχειρηματική δραστηριότητα και την απασχόληση των εργαζομένων.

Αυτές είναι αδιέξοδες πολιτικές γι’ αυτό οι εργαζόμενοι ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ, ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ, και ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να αποδεχτούν. Είναι ψευτοεπιχείρημα ότι για να σωθεί η χώρα πρέπει να ακυρωθούν τα εργατικά δικαιώματα. Αυτά που πρέπει να ακυρωθούν είναι τα τοκογλυφικά επιτόκια των δανειστών, οι όροι, οι απαιτήσεις και οι εκβιασμοί των αγορών τα προνόμια των Βιομηχάνων.

ΝΑ ΣΩΘΕΙ η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ αλλά πρωτίστως να σωθεί η ΚΟΙΝΩΝΙΑ!

Οι εργαζόμενοι και οι απλοί πολίτες του μόχθου, οι Νέοι, οι Συνταξιούχοι, οι Άνεργοι, το σύνολο της κοινωνίας  απαιτούν και διεκδικούν την εφαρμογή μιας πολιτικής που θα έχει στο επίκεντρο τον ΑΝΘΡΩΠΟ και τις ΑΝΑΓΚΕΣ του και όχι τις ΑΓΟΡΕΣ και τα ΚΕΡΔΗ.

Απαιτούμε

Να απορριφθούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Την κρίση να πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες και όχι οι εργαζόμενοι και η κοινωνία.

Να ακολουθηθεί μια άλλη πολιτική που θα έρχεται σε σύγκρουση με  τα συμφέροντα της τρόικας (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ε. Κ. Τ., Δ.Ν.Τ) και των οικονομικά ισχυρών.

Να κινηθούν άμεσα οι διαδικασίες, να τροποποιηθούν οι νόμοι περί ευθύνης Υπουργών, να κληθούν και να πληρώσουν οι υπεύθυνοι, οι φοροκλέπτες, οι φοροφυγάδες, οι καταχραστές του δημόσιου χρήματος.

Διεκδικούμε

• Να μην εφαρμοστούν τα αντεργατικά μέτρα
• Να απαγορευθούν οι απολύσεις
• Να υπογραφεί ικανοποιητική ΕΓΣΣΕ και κλαδικές ΣΣΕ, υποχρεωτικές και δεσμευτικές για όλους τους εργοδότες .
• Να μην κατατεθεί αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που αυξάνει τα όρια ηλικίας, μετατρέπει τις συντάξεις σε βοηθήματα και οδηγεί τους συνταξιούχους στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
• Παραγωγική ανασυγκρότηση, ανάπτυξη, δουλειές, ικανοποιητικές Σ.Σ.Ε., πραγματικές αυξήσεις μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων.
• Να παγώσουν ή και να μειωθούν οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών, να παταχθούν τα καρτέλ, τα ολιγοπώλια, οι εναρμονισμένες πρακτικές στην αγορά.

• Δικαιότερο φορολογικό σύστημα για να πληρώσουν επιτέλους οι «φτωχοί» στη φορολογική δήλωση αλλά ΚΡΟΙΣΟΙ στη ζωή!
• Να ενισχυθεί το εργατικό θεσμικό πλαίσιο και όχι να αποδυναμωθεί

Τέλος δηλώνουμε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε και να εντείνουμε τον αγώνα και τις κινητοποιήσεις μας ώστε να μην επιτρέψουμε να εφαρμοσθούν αυτά τα αντεργατικά, αντικοινωνικά, άδικα και μονομερή μέτρα.

Στην ΕΝΟΤΗΤΑ η ΔΥΝΑΜΗ Στον ΑΓΩΝΑ η ΝΙΚΗ

Η απεργιακή συγκέντρωση ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ

• Και κάτι ακόμη. Επειδή πολλά ακούγονται σήμερα για τους τρεις εργαζόμενους της MARFIN που έχασαν χθες τη ζωή τους... Και επειδή πολλά κροκοδείλια δάκρυα χύνονται, δείτε ΕΔΩ τι έγραψε ένας εργαζόμενος στο συγκεκριμένο υποκατάστημα και σταθμίστε μόνοι σας την αλήθεια. Να πω μόνο ότι ή ίδια εγγραφή "ανέβηκε" χθες για 15 λεπτά στο Troktiko και μετά... εξαφανίστηκε.