Τανκς μπροστά στη Βουλή, σήμα κατατεθέν της δικτατορίας....

Σαράντα τέσσερα συμπληρώνονται σήμερα από το πραξικόπημα της 21η; Απριλίου 1967. ΚΙ εγώ ήμουν τότε μόλις οκτώ χρονών. Τι να θυμάμαι από την ηρεμία του χωριού που ζούσα; Τίποτα.

Μόνο, λίγο αργότερα, με τη σύλληψη του πατέρα μου για κείνο το σαμποτάζ κατά του καθεστώτος άρχισα να... ψυλλιάζομαι... Αλλά και πάλι δεν ήξερα. Έμαθα αργότερα. Όταν έψαξα μόνος μου και συνδύασα γεγονότα και πράγματα.

Δυο λέξεις μόνο από το ΑΠΕ για κείνη τη μοιραία νύχτα της 21ης Απριλίου. Έτσι για να θυμόμαστε. Η μνήμη είναι ισχυρό εργαλείο...

Εκείνο το πρωί της 21ης Απριλίου 1967 οι Έλληνες ξύπνησαν με εμβατήρια στο ραδιόφωνο και τανκς στους δρόμους.

Μόνο δύο πρωϊνές εφημερίδες πρόλαβαν να συμπεριλάβουν στην ύλη τους την εκδήλωση του πραξικοπήματος. Η «Καθημερινή» στην πρώτη σελίδα της με ένα μονόστηλο ανέφερε ότι «τη 2α πρωϊνή εξερράγη στρατιωτικό κίνημα. Συνελήφθησαν πολιτικοί άνδρες» και η «Αυγή» που πάνω από τον τίτλο της έγραφε «συνελήφθησαν από στρατιωτικούς οι Μ. Γλέζος, Λ. Κύρκος και Α. Παπανδρέου. Ασυνήθιστες κινήσεις στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων».

Το σκοτάδι διήρκεσε 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες. Οι συλλήψεις επωνύμων και ανωνύμων άρχισαν από την πρώτη κιόλας μέρα. Φυλακές, εξορίες και βασανιστήρια έγιναν καθημερινότητα. Άμεση ήταν και η συγκρότηση των πρώτων αντιστασιακών οργανώσεων. Παλιοί αριστεροί, γνώριμοι από τα πεζοδρόμια των Ιουλιανών, ή νέοι φοιτητές με προκηρύξεις, είτε αυτοσχέδιες βόμβες, έστελναν το μήνυμα της Ελλάδας, που αντιστέκεται. Το Πατριωτικό Μέτωπο, η Δημοκρατική Άμυνα, ο Ρήγας Φερραίος, η ΑΝΤΙΕΦΕΕ, η ΑΑΣΠΕ, το ΠΑΚ, η 20η Οκτώβρη και πολλές άλλες μεγαλύτερες ή μικρότερες ομάδες συνδεδεμένες με κόμματα ή ανεξάρτητες. Οι διωγμοί στρέφονταν κυρίως προς την αριστερά, αλλά δεν γλύτωσαν ούτε δεξιοί, ούτε κεντρώοι, ούτε στρατιωτικοί, που αντιστάθηκαν. Σύμβολα ηρωϊσμού ο Αλέκος Παναγούλης και ο Σπύρος Μουστακλής.

Ο «πολιτισμός» της χούντας ήταν μια φωτισμένη με «νέον» βιτρίνα μιας χώρας «ευτυχισμένης» με δαντελένια ακρογιάλια και ονειρεμένα ηλιοβασιλέματα, μόνο που «πίσω» από τον ήλιο βασίλευε ο φόβος και η σιωπή, οι δύο φοβερές μυλόπετρες που άλεθαν ψυχές και συνειδήσεις, ώστε να «αναπαράγεται» εσαεί ο «παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος» που κοιτάζει την «δουλίτσα» του και δεν «ανακατεύεται».

Το τείχος της αποδοκιμασίας και η διεθνής κατακραυγή από το Συμβούλιο της Ευρώπης και τα διεθνή φόρα γκρέμισαν τη χούντα, τονίζει ο Λεωνίδας Κύρκος, η ζωντανή ιστορία της ανανέωσης του Κομμουνιστικού Κινήματος στη χώρα.

"Οι καταγγελίες για διωγμούς και βασανιστήρια των δημοκρατικών είχαν ξεπεράσει κάθε όριο και όσο παρατεινόταν αυτή η κατάσταση, πύκνωναν οι διεθνείς αντιδράσεις. Σε αυτά ήρθε να προστεθεί και το Πολυτεχνείο, κορυφαία εκδήλωση κατά της δικτατορίας, και δεν μπορούσε πια να προχωρήσει άλλο. Φυσικά, καταλυτικό ρόλο έπαιξε και το προδοτικό πραξικόπημα της Κύπρου", υπογραμμίζει ο Λ. Κύρκος.

Δείτε κι αυτό το βίντεο που "ανέβασε" πριν από λίγο στο Facebook ο Ανδρέας Ανδρεόπουλος. Είναι πολύ ενημερωτικό...

Η φετινή πασχαλιάτικη κάρτα της ΠΑΣΚΕ ΠΕΤ ΟΤΕ. Προσεγμένη, είναι αλήθεια...

Η αλήθεια είναι ότι ο Μιχάλης Καρχιμάκης με θυμάται κάθε χρόνο στις μεγάλες γιορτές, Πάσχα, Χριστούγεννα και μου στέλνει τις ευχές του. Όχι μόνο σε μένα. Μαζική αποστολή κάνει ο άνθρωπος. Το ίδιο έκανε και φέτος παρότι ως βουλευτής Λασιθίου και Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ έχει επιφορτιστεί με πολύ μεγάλες ευθύνες.

Κι ενώ το μήνυμα του, όπως θα διαβάσετε παρακάτω, είναι πολύ ανθρώπινο έχω μια δυσκολία να τον πιστέψω. Δεν μπορεί να είναι το ίδιο ΠΑΣΟΚ αυτό που παίρνει σκληρά μέτρα ενάντια στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους για να... σώσει από τη χρεοκοπία τη χώρα.
Δεν μπορεί, άλλο ΠΑΣΟΚ θα είναι αυτό...

Σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, στον καθένα ξεχωριστά και στις οικογένειές σας, ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Η μεγάλη αυτή γιορτή μας ενισχύει με τα μηνύματα της ελπίδας και της προσφοράς, οπλίζοντας μας με αξίες και ενδυναμώνοντας την πίστη μας για να χαράξουμε μια πορεία βασισμένη στη συλλογικότητα και όχι στον ατομικισμό, προσδίδοντας στην κοινωνία μας, μια νέα και πιο ανθρώπινη ταυτότητα.

Ειδικότερα σήμερα, που η ανθρωπότητα υποδέχεται το Πάσχα μέσα από μεγάλες δοκιμασίες, όπως ο καταστροφικός σεισμός στην Ιαπωνία, όπως οι αιματηρές λαϊκές εξεγέρσεις των αραβικών λαών, ο πόλεμος στη Λιβύη και η σοβαρή κρίση χρέους στην Ευρώπη που έπληξε καίρια και την χώρα μας.

Όλα αυτά, διαμορφώνουν μια δύσκολη πραγματικότητα και συνθέτουν την σημερινή κρίσιμη συγκυρία.

Σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη καμπή, επιστρατεύουμε όλες μας τις δυνάμεις στην εθνική προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας, με την πεποίθηση πως ό,τι κάνουμε τώρα θα καθορίσει την πορεία της πατρίδας μας στον 21ο αιώνα.

Με τις σκέψεις αυτές εύχομαι, το αναστάσιμο μήνυμα να μιλήσει στις καρδιές όλων μας, ώστε με δύναμη ψυχής να δώσουμε ο καθένας από το δικό του μετερίζι τους προσωπικούς και τους συλλογικούς μας αγώνες.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ

• Περισσότερα πράγματα για τον ίδιο θα βρείτε στην ιστοσελίδα του πατώντας ΕΔΩ κι αν εσείς πιστεύετε ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά και θέλετε να του το εκφράσετε πατήστε ΕΔΩ. Δεν είναι τελικά κακό να ακούνε και τη φωνή του απλού κόσμου...
  

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. Μου το θύμησε η Δώρα Καβαδδά με ανάλογη ανάρτηση στο Facebook. Εδώ, ο Κώστας Καζάκος είναι φοβερός στην απαγγελία του ποιήματος...

Τα ραδιόφωνα προσαρμόστηκαν ήδη στο κλίμα των ημερών. Τουλάχιστον το Δεύτερο που ακούω στο χώρο της δουλειάς μου το πρωί. Είναι, έτσι κι αλλιώς, ένα ψύχραιμο ραδιόφωνο με έμπειρους παραγωγούς που ξέρουν τι «ζητά» η εποχή.

Κι αυτές οι μέρες θέλουν πιο χαμηλούς τόνους... Με μια νότα από τραγούδια της λαϊκής μας παράδοσης που παραπέμπουν σε ύμνους. Είναι πανέμοσρφο, ας πούμε, να ακούς τον Αηδονίδη να λέει, ακαπέλα, ύμνους...

Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν γύρω και δεν είναι εύκολο να διακρίνεις αν η θλίψη στα μάτια του κόσμου είναι από τις μέρες που βιώνουμε τα πάθη του Χριστού ή είναι οι ίδιοι που ανεβαίνουν στο γολγοθά τους.

Οι φίλοι παίρνουν τηλέφωνο να ευχηθούν. Ξαναγυρνάει ο κόσμος στο τηλέφωνο; Σε δεύτερη μοίρα για την ώρα τα SMS και τα e-mail. Θα ξαναπάρουν τα... πρωτεία ανήμερα του Πάσχα.

Κι εμείς στην... κοσμάρα μας. Με πίεση, όπως πάντα να ολοκληρώσουμε τις εκκρεμότητες για να μπορέσουμε να καθίσουμε ήρεμοι μερικές μέρες και να ξεκουραστούμε από αύριο το απόγευμα.

Δεν μπορείτε να καταλάβαιτε πώς είναι όλα αυτά. Κι ούτε θα μπω στον κόπο να σας περιγράψω. Εξάλλου ο καθένας τραβάει το δικό του ζόρι σε οποια δουλειά κι αν κάνει κι ακόμα μεγαλύτερο αν δεν έχει δουλειά όχι με δική του ευθύνη. Αυτό το ξέρω καλά...

Όταν ο Ανθρωπος επιμένει να "ζει" μέσα μας...

Οι παλαίμαχοι της ΑΕΚ θα παίξουν σήμερα το απόγευμα , φιλικό αγώνα αλληλεγγύης με την αντίστοιχη ομάδα του Κεραυνού Κερατέας, με πρωτοβουλία της ομάδας “Hasta La Victoria Siempre”! Ποδοσφαιρικό αγώνα αλληλεγγύης στους κατοίκους της Κερατέας.

Οι «κιτρινόμαυροι» δέχτηκαν την πρόταση των “Hasta La Victoria Siempre” και θα βροντοφωνάξουν παρών στη μάχη που δίνουν οι κάτοικοι για να μην κατασκευαστεί ΧΥΤΑ στην περιοχή τους! Εξάλλου το moto της αναμέτρησης είναι «Η Κερατέα που αντιστέκεται, η Κερατέα που επιμένει!»

Το παιχνίδι έχει ώρα έναρξης τις 19:30 και φυσικά η είσοδος είναι ελεύθερη! Την εκδήλωση θα παρουσιάσει ο ηθοποιός Τάκης Βαμβακίδης. Τηλέφωνα επικοινωνίας για περισσότερες πληροφορίες : Χρήστος Κωνσταντινίδης: 6942290172 Γιώργος Κτενάς: 6944278709.

Με φαντάζεστε εμένα να παρακολουθώ στην πίστα της Μεγαλόπολης το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα motocross 2011; Κι όμως πήρα τοΛάμπρο και πήγαμε. Κι αν δεν έβρεχε και δεν έκανε υπερβολικό κρύο θα το χαιρόμαστε κι όλας.

Τι κι αν έκανε κρύο κι έβρεχε... Είχε αρκετό κόσμο στις αυτοσχέδιες κερκίδες που είχαν στηθεί. Και ήταν, κυρίως, νέοι που πήγαν, κάτω από αυτές τις αντίξοες καιρικές συνθήκες να δουν τους αγώνες.

Η πίστα του motocross Λιγνιτικού Κέντρου Μεγαλόπολης κατασκευάστηκε το 1994. Και στα τέλη του Σεπτέμβρη της ιδιας χρονιάς διοργανώθηκε ο πρώτος αγώνας...

Η πίστα έχει μήκος 1.850 μ., ελάχιστο πλάτος 8 μ., μέγιστο πλάτος 12 μ. , μήκος εκκίνησης 75 μ., άλματα 17 χωμάτινη, όλο λάσπη μετά τη βροχή και είναι αριστερόστροφη, σύμφωνα με τα στοιχεία της Λέσχης Μοτοσικλετιστών Τρίπολης.

Φτάσαμε γύρω στις 12 το μεσημέρι της Κυριακής. Είκοσι λεπτά αργότερα ξεκινούσαν οι γυναίκες στο παγκόσμιο motocross. Ήταν μια δυνατή εμπειρία. Οι μηχανές κολλούσαν στη λάσπη. Κάποιες εγκατέλλειπαν. Οι περισσότερες όμως τα κατάφεραν και τερμάτισαν.

Η αλήθεια είναι ότι από τον κεντρικό δρόμο της Μεγαλόπολης υπάρχει πινακίδα που δείχνει προς τα πού είναι η πίστα. Όμως πρώτη φορά πήγαμε με το αυτοκίνητο τόσο κοντά. Οι εγκαταστάσεις είναι άψογες και η ΔΕΗ προσφέρει απλόχερα τις υπηρεσίες της στους μοτοσικλετιστές.

Άξιζε τον κόπο το εισιτήριο των 15 ευρώ το άτομο. Κι αν δεν έκανε κρύο και δεν έβρεχε θα μου άρεσε να καθίσουμε αρκετά, μαζί με τους 1.000 περίπου θεατές. Ο τύπος στις ανακοινώσεις ήταν πολύ καλός, είχε και μουσική, αλλά δεν είχαμε αντοχές. Και φύγαμε νωρίς...

Με εικόνες ακριβά φυλαγμένες, από την ανοιξιάτικη επαρχία που δίνει τη δική της μάχη, ακόμα και μέσα από ένα χειμωνιάτικο τοπίο με κρύο και βροχές...

Μεγάλη Δευτέρα. Το Θείο Δράμα αρχίζει... Τι κι αν ξέρουμε το τέλος της ιστορίας; Πάντα οι μέρες αυτές θα έχουν ένα διαφορετικό χρώμα να μας προσφέρουν.

Τελευταίο “αντίο” από τους Θεσσαλονικείς σήμερα στις 4 το απόγευμα, στον Νίκο Παπάζογλου. Θα είμαστε κι εμείς νοερά εκεί... Ήταν ένας ωραίος άνθρωπος και τραγουδοποιός. Ευτυχώς, άφησε πίσω του, σπουδαία παρακαταθήκη τα τραγούδια του...

Βροχερός θα είναι και σήμερα ο καιρός, λέει η ΕΜΥ. Χαμηλή και η θερμοκρασία. Έχετε, καλού – κακού, την ομπρέλα σας μαζί σας. Δακρυσμένος ήταν ο καιρός τις πρωινές ώρες στην Αθήνα...