Με φαντάζεστε εμένα να παρακολουθώ στην πίστα της Μεγαλόπολης το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα motocross 2011; Κι όμως πήρα τοΛάμπρο και πήγαμε. Κι αν δεν έβρεχε και δεν έκανε υπερβολικό κρύο θα το χαιρόμαστε κι όλας.

Τι κι αν έκανε κρύο κι έβρεχε... Είχε αρκετό κόσμο στις αυτοσχέδιες κερκίδες που είχαν στηθεί. Και ήταν, κυρίως, νέοι που πήγαν, κάτω από αυτές τις αντίξοες καιρικές συνθήκες να δουν τους αγώνες.

Η πίστα του motocross Λιγνιτικού Κέντρου Μεγαλόπολης κατασκευάστηκε το 1994. Και στα τέλη του Σεπτέμβρη της ιδιας χρονιάς διοργανώθηκε ο πρώτος αγώνας...

Η πίστα έχει μήκος 1.850 μ., ελάχιστο πλάτος 8 μ., μέγιστο πλάτος 12 μ. , μήκος εκκίνησης 75 μ., άλματα 17 χωμάτινη, όλο λάσπη μετά τη βροχή και είναι αριστερόστροφη, σύμφωνα με τα στοιχεία της Λέσχης Μοτοσικλετιστών Τρίπολης.

Φτάσαμε γύρω στις 12 το μεσημέρι της Κυριακής. Είκοσι λεπτά αργότερα ξεκινούσαν οι γυναίκες στο παγκόσμιο motocross. Ήταν μια δυνατή εμπειρία. Οι μηχανές κολλούσαν στη λάσπη. Κάποιες εγκατέλλειπαν. Οι περισσότερες όμως τα κατάφεραν και τερμάτισαν.

Η αλήθεια είναι ότι από τον κεντρικό δρόμο της Μεγαλόπολης υπάρχει πινακίδα που δείχνει προς τα πού είναι η πίστα. Όμως πρώτη φορά πήγαμε με το αυτοκίνητο τόσο κοντά. Οι εγκαταστάσεις είναι άψογες και η ΔΕΗ προσφέρει απλόχερα τις υπηρεσίες της στους μοτοσικλετιστές.

Άξιζε τον κόπο το εισιτήριο των 15 ευρώ το άτομο. Κι αν δεν έκανε κρύο και δεν έβρεχε θα μου άρεσε να καθίσουμε αρκετά, μαζί με τους 1.000 περίπου θεατές. Ο τύπος στις ανακοινώσεις ήταν πολύ καλός, είχε και μουσική, αλλά δεν είχαμε αντοχές. Και φύγαμε νωρίς...