Τανκς μπροστά στη Βουλή, σήμα κατατεθέν της δικτατορίας....

Σαράντα τέσσερα συμπληρώνονται σήμερα από το πραξικόπημα της 21η; Απριλίου 1967. ΚΙ εγώ ήμουν τότε μόλις οκτώ χρονών. Τι να θυμάμαι από την ηρεμία του χωριού που ζούσα; Τίποτα.

Μόνο, λίγο αργότερα, με τη σύλληψη του πατέρα μου για κείνο το σαμποτάζ κατά του καθεστώτος άρχισα να... ψυλλιάζομαι... Αλλά και πάλι δεν ήξερα. Έμαθα αργότερα. Όταν έψαξα μόνος μου και συνδύασα γεγονότα και πράγματα.

Δυο λέξεις μόνο από το ΑΠΕ για κείνη τη μοιραία νύχτα της 21ης Απριλίου. Έτσι για να θυμόμαστε. Η μνήμη είναι ισχυρό εργαλείο...

Εκείνο το πρωί της 21ης Απριλίου 1967 οι Έλληνες ξύπνησαν με εμβατήρια στο ραδιόφωνο και τανκς στους δρόμους.

Μόνο δύο πρωϊνές εφημερίδες πρόλαβαν να συμπεριλάβουν στην ύλη τους την εκδήλωση του πραξικοπήματος. Η «Καθημερινή» στην πρώτη σελίδα της με ένα μονόστηλο ανέφερε ότι «τη 2α πρωϊνή εξερράγη στρατιωτικό κίνημα. Συνελήφθησαν πολιτικοί άνδρες» και η «Αυγή» που πάνω από τον τίτλο της έγραφε «συνελήφθησαν από στρατιωτικούς οι Μ. Γλέζος, Λ. Κύρκος και Α. Παπανδρέου. Ασυνήθιστες κινήσεις στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων».

Το σκοτάδι διήρκεσε 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες. Οι συλλήψεις επωνύμων και ανωνύμων άρχισαν από την πρώτη κιόλας μέρα. Φυλακές, εξορίες και βασανιστήρια έγιναν καθημερινότητα. Άμεση ήταν και η συγκρότηση των πρώτων αντιστασιακών οργανώσεων. Παλιοί αριστεροί, γνώριμοι από τα πεζοδρόμια των Ιουλιανών, ή νέοι φοιτητές με προκηρύξεις, είτε αυτοσχέδιες βόμβες, έστελναν το μήνυμα της Ελλάδας, που αντιστέκεται. Το Πατριωτικό Μέτωπο, η Δημοκρατική Άμυνα, ο Ρήγας Φερραίος, η ΑΝΤΙΕΦΕΕ, η ΑΑΣΠΕ, το ΠΑΚ, η 20η Οκτώβρη και πολλές άλλες μεγαλύτερες ή μικρότερες ομάδες συνδεδεμένες με κόμματα ή ανεξάρτητες. Οι διωγμοί στρέφονταν κυρίως προς την αριστερά, αλλά δεν γλύτωσαν ούτε δεξιοί, ούτε κεντρώοι, ούτε στρατιωτικοί, που αντιστάθηκαν. Σύμβολα ηρωϊσμού ο Αλέκος Παναγούλης και ο Σπύρος Μουστακλής.

Ο «πολιτισμός» της χούντας ήταν μια φωτισμένη με «νέον» βιτρίνα μιας χώρας «ευτυχισμένης» με δαντελένια ακρογιάλια και ονειρεμένα ηλιοβασιλέματα, μόνο που «πίσω» από τον ήλιο βασίλευε ο φόβος και η σιωπή, οι δύο φοβερές μυλόπετρες που άλεθαν ψυχές και συνειδήσεις, ώστε να «αναπαράγεται» εσαεί ο «παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος» που κοιτάζει την «δουλίτσα» του και δεν «ανακατεύεται».

Το τείχος της αποδοκιμασίας και η διεθνής κατακραυγή από το Συμβούλιο της Ευρώπης και τα διεθνή φόρα γκρέμισαν τη χούντα, τονίζει ο Λεωνίδας Κύρκος, η ζωντανή ιστορία της ανανέωσης του Κομμουνιστικού Κινήματος στη χώρα.

"Οι καταγγελίες για διωγμούς και βασανιστήρια των δημοκρατικών είχαν ξεπεράσει κάθε όριο και όσο παρατεινόταν αυτή η κατάσταση, πύκνωναν οι διεθνείς αντιδράσεις. Σε αυτά ήρθε να προστεθεί και το Πολυτεχνείο, κορυφαία εκδήλωση κατά της δικτατορίας, και δεν μπορούσε πια να προχωρήσει άλλο. Φυσικά, καταλυτικό ρόλο έπαιξε και το προδοτικό πραξικόπημα της Κύπρου", υπογραμμίζει ο Λ. Κύρκος.

Δείτε κι αυτό το βίντεο που "ανέβασε" πριν από λίγο στο Facebook ο Ανδρέας Ανδρεόπουλος. Είναι πολύ ενημερωτικό...