Αυτό είναι το εξώφυλλο του νέου τ. 245 φύλλο της ΦΩΝΗΣ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ. Πατήστε ΕΔΩ για να το διαβάσετε όπως κυκλοφορεί τυπωμένο...

Δεν ξέρω γιατί, αυτό το φύλλο της ΦΩΝΗΣ με κούρασε λίγο. Κι ενώ, θεωρητικά, ήταν πιο εύκολο από τα άλλα φύλλα, έπεσε ίσως πάνω στις διακοπές μου και στα τεχνικά προβλήματα που είχα στο κομπιούτερ μου και έφτασα, για άλλη μια φορά, με την πλάτη στον τοίχο να προλάβουμε τις ημερομηνίες...

Ευτυχώς προλάβαμε... Το τεύχος έφυγε στην ώρα του και τώρα δεν μένει παρά να κάνει έναν αγώνα δρόμου η ΚΑΜΠΥΛΗ και ο Κώστας Βούζας στην εταιρία που κάνει τη διεκπεραίωση, για να προλάβει να ταχυδρομηθεί ώς την Παρασκευή, έτσι που να μη χάσουμε το πλεονέκτημα των μειωμένων ταχυδρομικών τελών.

Και τώρα νοιώθω πιο ήρεμος. Έφυγε από πάνω μου μια μεγάλη ευθύνη. Ώρα να χαλαρώσω κι εγώ λίγο κι από Σεπτέμβρη να βάλουμε μπροστά το νέο φύλλο.

Έτσι κι αλλιώς οι εξελίξεις στον ΟΤΕ έχουν πάρει ένα δραματικό χαρακτήρα και δεν νομίζω ότι θα δυσκολευτούμε από πλευράς ύλης. Το μόνο ζήτημα που θα μας απασχολήσει έντονα τις επόμενες ημέρες θα είναι η εξέλιξη σε σχέση με την υλοποίηση της απόφασης που έχουν δεσμευτεί να πάρουν σχετικά με τα μειωμένα ταχυδρομικά τέλη των εντύπων.

Δεν είναι παίξε - γέλασε αυτό. Για έντυπα όπως η ΦΩΝΗ που κυκλοφορούν σε μεγαλύτερο από 6.500 φύλλα τιράζ αυτό έχει μια ξεχωριστή σημασία...

Το παρακολουθούμε από κοντά και θα επανέλθουμε πολύ σύντομα και πάντως μόλις έχουμε σαφείς ενδείξεις για το πού πάει το πράγμα.

Για την ώρα ευχαριστώ από καρδιάς, όσους και δεν ήταν καθόλου λίγοι αυτοί, βοήθησαν ουσιαστικά, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο για να ολοκληρωθεί αυτή η έκδοση, καθώς και την Αμαλία με την Μάρθα, τις γραφίστριες με τις οποίες δουλέψαμε τη ΦΩΝΗ.

Το έγγραφο που μας έστειλε ο Κώστας Σκηνιώτης και μας έβαλε... ψύλλους στ' αυτιά, σε σχέση με το τι ετοιμάζουν στο χώρο του Τύπου. Σκέτη καταστροφή θα 'ναι αν υλοποιηθούν τα σενάρια τους...

Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη, απαγγέλλουν η Ιουλίτα Ηλιοπούλου και ο Μίκης Θεοδωράκης. Υπέροχο,τέτοιες καλοκαιρινές μέρες. Κρατάει δέκα λεπτά, αλλά πιστέψετε με, αξίζει να τα διαθέσετε...

Είμαστε τελικά τυχεροί ως προς το θέμα της ζέστης, έγραφα στη στήλη Σημειωματάριο δεξιά στη μπάρα αυτού του Site. Κι αφορμή ήταν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο που στην ορεινή Γορτυνία νιώθεις τη δροσιά που κάνει πιο όμορφο το καλοκαίρι και πιο υποφερτό.

Και σημείωνα με έμφαση: Με σεντόνι το βράδυ κaι χωρίς ιδρώτα στην επαρχία ξεπερνάς πιο εύκολα τις δυσκολίες από τον όποιο καύσωνα.

Ακόμα και τα μεσημέρια είναι καλύτερα... Σε μονοκατοικίες με κεραμιδένια στέγη είναι δυνατόν να λείπει η δροσιά;

Εδώ το ούζο με απλό μεζέ αποκτά μια άλλη αξία. Γι' αυτό και φροντίζουμε να ξαναβάζουμε γεμάτο το μπουκάλι στη θέση του όταν τελειώνει... Θα βρεθεί η κατάλληλη ώρα του. Αυτή που θα μας χαλαρώσει και θα μας... στείλει αδιάβαστους σε ένα βαθύ μεσημεριανό ύπνο.

Τυχερός ο Λάμπρος που θα μείνει σ' ένα τέτοιο περιβάλλον ώς το Σεπτέμβρη που θα ανοίξουν τα σχολεία. Ένα ευχάριστο διάλειμμα θα κάνει μόνο τον Αύγουστο κι αυτό για να πάει δύο εβδομάδες στη θάλασσα της Τέμενης για τα μπάνια του.

Ο Ιούλης τα μαζεύει σιγά σιγά. Και τι του έμεινε; Κάτι λιγότερο από μια εβδομάδα και νάτος ο Αύγουστος στην πόρτα μας...

Η ιστορία της Φρίντα Kάλο... Μιας γυναίκας που μπόρεσε να κάνει την υπέρβαση στη ζωή. Αξίζει να τη δείτε ως το τέλος. Και μετά, φυσικά, να δείτε την ταινία FRIDA που έχει γυριστεί γι' αυτή την πολυσχιδή προσωπικότητα.

Άλλο ένα από τα κομμάτια του Κώστα Σκηνιώτη που τον τελευταίο καιρό στέλνει με e-mail στους πελάτες και φίλους του. Εμένα με τιμά που ο Κώστας, ως αξιόλογο άτομο, με κατατάσσει στους φίλους του. Μήνυμα σε μπουκάλι...

Μάλλον έχουμε βρει τον τρόπο να ξεπερνούμε τις δυσκολίες του καιρού. Αυτές με τις υψηλές θερμοκρασίες και τα προβλήματα με τον κλιματισμό που είχαμε την τελευταία εβδομάδα.

Όλα πάνε σύμφωνα με τους προγραμματισμούς. Κι αυτό είναι πολύ καλό αν σκεφτεί κανείς πως μιλούμε για την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου, όπου ο περισσότερος κόσμος έχει ήδη φύγει ή ετοιμάζεται να φύγει για διακοπές. Και η ζέστη είναι πραγματικά ανασχετικός παράγοντας στη δουλεία...

Ωστόσο, με μια καλή οργάνωση, όλα γίνονται. Κι ο μήνας αποδεικνύεται παραγωγικός, ενώ με την πρώτη ματιά σου δίνει την αίσθηση ότι συμβαίνει το αντίθετο...

Μ' ένα τραγούδι ας το γιορτάσουμε... Από αυτά που μ' αρέσουν να τ' ακούω με προσοχή και με παρασύρουν οι στοίχοι, ως συνήθως, την ώρα που στο γραφείο «παίζει» σταθερά το Δεύτερο... Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο... Πάντα μου άρεσε αυτό το τραγούδι του Μάριου Φραγκούλη. Μάλλον για την ευαισθησία του στοίχου του θα 'ταν...

Αυτό είναι το νέο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ. Πατήστε ΕΔΩ για να το δείτε όπως θα κυκλοφορήσει τυπωμένο την ερχόμενη εβδομάδα...

Τα καταφέραμε!... Σε μια βδομάδα ολοκληρώσαμε την έκδοση του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ. Οι οργανωμένες κινήσεις και η καλή συνεννόηση με τον πρόεδρο του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ βοήθησε σ' αυτό. Καθόλου τυχαίο, αν σκεφτεί κανείς την καλή συνεργασία που έχουμε, δεκάξι χρόνια τώρα.

Τη Δευτέρα το πρωί χρειάστηκε να πάω στον Πειραιά, στο Μουσείο Ηλεκτρικού Σιδηρόδρομου για να πάρω τις διορθώσεις. Τις είδαμε και μπόρεσα να τις πάω στο τυπογραφείο για να τις δουλέψει η Κατερίνα.

Μια και μισή το μεσημέρι ήταν έτοιμη. Ειδοποίησα τον Μανώλη και ήρθε από εκεί... Μέσα σε μια ώρα την είχαμε δει, είχαμε τσεκάρει τις αλλαγές και δώσαμε το «τυπωθείτω».

Χρειάστηκε η... παρέμβαση της Ελευθερίας για να διορθώσουμε, εκ των υστέρων, δυο λαθάκια, ένα στην πρώτη και ένα στη δεύτερη σελίδα. Προλάβαμε και τα κάναμε.

Και στο μεταξύ η Κατερίνα μου έδωσε στο στικάκι μου το PDF για να το ανεβάσω στην ιστοσελίδα μου και στην ιστοσελίδα του Σωματείου... Δεν έχει μέσα τις διορθώσεις της Ελευθερίας, αλλά δεν πειράζει, στο χαρτί θα υπάρχουν.

Η πρώτη από τις δύο επείγουσες εργασίας που είχα, όταν επέστρεψα από τις διακοπές μου ολοκληρώθηκε. Τώρα το βάρος έχει πέσει όλο στη ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ, να πάρει κι αυτή το δρόμο της σήμερα για το πιεστήριο. Να προλάβουμε και τις ημερομηνίες. Λείπει κι ο Αντώνης Παναγιωτακόπουλος σε άδεια κι αισθάνομαι την υπευθυνότητα ακόμη περισσότερο...

Μόνο να μη συνεχίσουν τα τεχνικά προβλήματα με τη ΔΕΗ στην ΠΕΤ ΟΤΕ που κάνει αφόρητη το κλίμα χωρίς αιρκοντίσιον και δυσκολεύουν την τεχνική επεξεργασία του εντύπου. Ευτυχώς που είναι κοντά ο Βασίλης με τον Νεκτάριο και βοηθούν με το καθαρό μυαλό τους, όσο γίνεται...

Καλοκαίρι 2001. Άλλοι προτιμούν ταξίδια στη θάλασσα κι άλλοι είναι δίπλα στη θάλασσα και κάνουν σεμινάριο... Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου...

Να, 'ναι Ιούλιος, να 'χει ζέστη δυνατή και να έχεις τη διάθεση να μπεις στην ουρά για ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο θέλει κουράγιο, θέληση και κυρίως πρέπει να ξέρεις τι θέλεις για να το κάνεις.

Ήμουν εκεί, στην αίθουσα συνεδρίων του Isthmia Hotel, δίπλα στον παλιό ισθμό της Κορίνθου, ξέρετε, εκεί που σταματούσαμε κάποτε, όταν δεν υπήρχε ακόμα ο νέος δρόμος, για να φάμε το περίφημο σουβλάκι. Είναι περίπου 100 άνθρωποι. Οργανωμένοι. Με τις σημειώσεις τους, με τα εργαλεία προβολής πάουερ πόιντ. Παρακολουθούν προσεκτικά. Έχουν κλειστά τα κινητά τους. Είναι και καλό το περιβάλλον, ο κλιματισμός λειτουργεί άψογα.

Χαίρομαι τους ανθρώπους που αναλαμβάνουν την ευθύνη να κάνουν κάτι για τον εαυτό τους. Ακόμα κι δεν «περπατήσει» η επιχείρηση που σχεδιάζουν, θα 'χουν κάνει καλό στον εαυτό τους.

Την ώρα που άλλοι συνειδητά «ψήνονται» στη ζέστη της πόλης ή απολαμβάνουν τις διακοπές τους, τούτοι εδώ βάζουν στόχους, κάνουν σχέδια και προσπαθούν να τα υλοποιήσουν... Σπάνιο πράγμα στις μέρες μας...

Δεν ξέρω πόσοι από αυτούς θα τα καταφέρουν, αλλά τουλάχιστον το παλεύουν... Και σε καιρούς δύσκολους. Με μια απίστευτη αισιοδοξία, εκπέμποντας γύρω τους θετική ενέργεια...

Είναι ολοήμερο το σεμινάριο. Με μια μικρή διακοπή μιάμισης ώρας το μεσημέρι να φάμε μερικά καλαμάκια σουβλάκι, να κρατηθούμε όρθιοι.
Αλλά τούτοι εδώ είναι... ντούρασελ. Μικρά διαλείμματα για καφέ και... συνεχίζουν. Κάπου στις 7 το απόγευμα χάνω την μπάλα. Είναι η ζέστη, ο δρόμος από το χωριό ώς εδώ, το πρωινό ξύπνημα, δεν αντέχω άλλο.

Φεύγουμε... Ο δρόμος της επιστροφής για την Αθήνα, έχει κίνηση. Πολίτες ευαισθητοποιημένοι έχουν ανοίξει τα διόδια στην Κόρινθο.

Ένα μπανάκι να βγάλουμε από πάνω μας τον ιδρώτα και ύπνο πριν από τις 12. Αύριο είναι μια μέρα με πολύ ένταση. Και... επιστρέψαμε στις ζέστες...

Πέτρα και φως στην πανέμορφη κρητική γη...

Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ταξιδέψει... “Φαίδρα”, σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη, αφιερωμένο στην αιώνια αγάπη...

«Έφυγε» σε ηλικία 89 ετών ο Μιχάλης Κακογιάννης. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, ο μεγάλος Έλληνας σκηνοθέτης άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου είχε εισαχθεί πριν μερικές ημέρες με αναπνευστικά και καρδιολογικά προβλήματα.

Ο Μιχάλης Κακογιάννης, γιος της Αγγελικής και του Παναγιώτη Κακογιάννη, γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου, στις 11 Ιουνίου του 1921, και σπούδασε Νομική, Δραματικές Τέχνες και σκηνοθεσία στο Λονδίνο. Σχεδόν ολόκληρο το διάστημα που βρισκόταν στο Λονδίνο, εργάστηκε στην ελληνική υπηρεσία του BBC, στην αρχή ως μεταφραστής και εκφωνητής, και αργότερα, σε ηλικία μόλις 22 χρόνων, ανέλαβε τη διεύθυνση της «Κυπριακής Ώρας».

Το 1947, ξεκίνησε την καριέρα του στο Θέατρο της Αγγλίας ως ηθοποιός, γρήγορα όμως τον κέρδισε η σκηνοθεσία και το 1953 ήρθε στην Ελλάδα. Το 1954, με την κινηματογραφική ταινία «Κυριακάτικο Ξύπνημα», ο Μιχάλης Κακογιάννης έκανε την αρχή της διεθνούς σκηνοθετικής του καριέρας. Η «Στέλλα», το «Κορίτσι με τα μαύρα», το «Τελευταίο ψέμα» η τριλογία του: «Ηλέκτρα», «Τρωάδες» και «Ιφιγένεια» και ο «Ζορμπάς» είναι μερικές μόνο από τις ταινίες του που διαγωνίστηκαν και προβλήθηκαν στα εγκυρότερα φεστιβάλ παγκοσμίως και απέσπασαν πολλά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις. Στις ταινίες του συνεργάστηκε με μεγάλους Έλληνες ηθοποιούς, αλλά και με γνωστούς και καταξιωμένους ηθοποιούς της Αμερικής και της Ευρώπης.   

Πέρα από τη σκηνοθεσία στον κινηματογράφο, σε εγχώριες αλλά και διεθνείς συμπαραγωγές, ο Μιχάλης Κακογιάννης έχει επίσης σκηνοθετήσει πολλές θεατρικές παραστάσεις και παραστάσεις όπερας στην Ελλάδα, τις Η.Π.Α., τη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχει, επίσης, γράψει και έχουν εκδοθεί σενάρια και μεταφράσεις κινηματογραφικών και θεατρικών έργων, ενώ έχει γράψει και στίχους γνωστών ελληνικών τραγουδιών.

Έργο του Μιχάλη Κακογιάννη είναι και ο νυχτερινός φωτισμός των μνημείων της Ακροπόλεως, τον οποίο εκείνος πρώτος οραματίσθηκε και για την επίτευξη του οποίου ίδρυσε το σύλλογο «Οι Φίλοι της Αθήνας», εξασφαλίζοντας τις υπηρεσίες του διάσημου Γάλλου φωτιστή Pierre Bideau  και αναλαμβάνοντας τη χρηματοδότηση όλων των απαραίτητων μελετών.

Το 2004, ο Μιχάλης Κακογιάννης συνέστησε το κοινωφελές ίδρυμα με την επωνυμία «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης» με σκοπό τη μελέτη, υποστήριξη και διάδοση των τεχνών του θεάτρου και του κινηματογράφου, καθώς και την καταγραφή και διαφύλαξη των δημιουργημάτων των τεχνών αυτών, ενώ το φθινόπωρο του 2009 ξεκίνησε η λειτουργία του Πολιτιστικού Κέντρου του Ιδρύματος που βρίσκεται στην οδό Πειραιώς 206, στον Ταύρο.

Για την προσφορά και το έργο του, ο Μιχάλης Κακογιάννης έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό. Έχει τιμηθεί με τον Ταξιάρχη του Χρυσού Φοίνικα (Ελλάδα), τον Ταξιάρχη των Γραμμάτων και Τεχνών (Γαλλία), τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Μακαρίου του Γ’ (Κύπρος) και το Special Grand Prix of the Americas (Μόντρεαλ). Έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στο έθνος, από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το συνολικό έργο του, για έργο ζωής στα Ιεροσόλυμα, για έργο ζωής από το American Hellenic Institute στην Ουάσιγκτον και στο Κάιρο. Έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Δημότης στη Λεμεσό, στο Montpellier (Γαλλία) και στο Ντάλας (Τέξας, Η.Π.Α.) και έχει αναγορευθεί Διδάκτωρ Τεχνών στο Columbia College (Σικάγο, Η.Π.Α.), Επίτιμος Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου καθώς και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Από την ταινία του Μ. Κακογιάννη “Στέλλα” με την Μελίνα Μερκούρη και τον Γιώργο Φούντα. Αξέχαστες ερμηνείες...

• Διαβάστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ τι έγραψαν για τον Μιχάλη Κακογιάννη. Κι ΕΔΩ δείτε  μια ταινία που έκανε για τον Αττίλα.