Η νέα ταινία μικρού μικρού ΛΗΘΗ του Γαβριήλ Τζαφά. Απολαύστε την...

Μια απάντηση στον Γιάννη Ξανθούλη νομίζω πως έχω υποχρέωση να την φιλοξενήσω εδώ, αφού έδωσα ήδη το βήμα σε 'κείνον να αναπτύξει την άποψη του. Βεβαίως για να μη πετάμε στα σύννεφα ο Γιάννης δεν έγραψε εδώ, αναδημοσίευση ήταν το άρθρο του από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ που δημοσιεύθηκε στις 07/02/2010. Και πάει πολύ καιρός από τότε. Δείτε το ΕΔΩ. Η Ελευθερία όμως απάντησε. Και χθες έφτασε σε μένα, από e-mail φίλου.

Ξέρετε τώρα πώς γίνονται αυτά. Μου στέλνει κάποιος κάτι κι εγώ το στέλνω με τη σειρά μου σε άλλο φίλο και πάει λέγοντας. Σαν αυτό το... ανέκδοτο που κυκλοφορεί από χθες με τον Πάγκαλο να λέει πως δεν έχει να πληρώσει (ο καημένος...) το τέλος για την μεγάλη ακίνητη περιουσία που έχει κληρονομήσει. Έλεος παιδιά, μεγάλοι άνθρωποι είμαστε...

• Ο Πιτσιρίκος είναι έτοιμος να βοηθήσει. Ιδού.
  

Της Eλευθερίας Τσακιροπούλου

Να ξαναγίνετε φτωχοί χωρίς εμένα. Η δική μου γιαγιά ήρθε από απέναντι μόνο με το φουστάνι που φόραγε και κατάφερε δουλεύοντας σκληρά να μεγαλώσει τα παιδιά της, να προκόψει (έτσι το λέγαμε τότε) να δει τα εγγόνια της να σπουδάζουν χωρίς να χρειάζονται ακριβοπληρωμένα φροντιστήρια και μια φορά το χρόνο γριά πια να επιφυλάσσει στον εαυτό της τη μέγιστη πολυτέλεια ενός ζευγαριού παπουτσιών από τον Σκλιά.

Εμένα δεν μου άρεσε η λάσπη που κολλούσε στα παπούτσ ια μου. Μου άρεσαν οι πικροδάφνες στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου, η μυρωδιά στα Αναφιώτικα, οι νερατζιές στη Πανεπιστημίου, η θέα της Ακρόπολης από τη Πατησίων. Μου άρεσε να διαβάζω στο Θέατρο του Διονύσου Σοφοκλή, Αισχύλο και Ευριπίδη, να βλέπω παραστάσεις στο υπόγειο του Κουν και στο Ηρώδειο. Μου άρεσε ο Χατζηδάκις και ο Τσαρούχης.

Αυτά ήταν η πατρίδα μου και αυτά με έκαναν να την ονειρεύομαι χωρίς λασπόδρομους, ζήτουλες και ψευδοξανθιές.

Τίμια ήμουν ανέκαθεν και το ίδιο έμαθα και στο παιδί μου. Δουλεύω από την ημέρα που τελείωσα το λύκειο. Δούλευα και σπούδαζα χωρίς φοιτητική άδεια γιατί ο τότε διευθυντής μου έλεγε το αμίμητο «Δεσποινίς μου πρέπει να διαλέξετε ή φοιτήτρια θα είστε ή εργαζόμενη». Και διάλεξα και τα δύο. Και τα κατάφερα και στα δύο. Και παράλληλα έμαθα και τρεις ξένες γλώσσες. Και πλήρωνα και πληρώνω σκληρούς φόρους, χωρίς ποτέ, μα ποτέ, να έχω κρύψει ούτε δραχμή των εισοδημάτων μου.
Ναι, λοιπόν δουλεύω 10 ώρες την ημέρα επί 24 συναπτά έτη και κάποια στιγμή τα κατάφερα και έβγαλα λεφτά. Πρέπει να ντρέπομαι; Ούτε επιδοτήσεις για ανύπαρκτες καλλιέργειες πήρα ποτέ, ούτε καμία απευθείας ανάθεση, ούτε σε επιτροπή ή Δ.Σ. ή οργανισμό του δημοσίου ήμουν μέλος, ούτε προαγωγή πήρα μετά από τηλέφωνο πολιτικού προσώπου.

Ότι έκανα το έκανα μόνη μου. Και τα Μanolo που φοράω μόνη μου τα πήρα. Και κάθε φορά που ανεβαίνω πάνω τους θυμάμαι τη γιαγιά μου και τη χαρά της όταν έφερνε στο σπίτι το περίφημο κουτί από το salon sklia και τη περηφάνια της όταν τα φόραγε και μας έλεγε τι πέρασε στη ζωή της και πως τα κατάφερε να «προκόψει». Και δεν θέλω να ξαναβρώ παλιούς εχθρούς, θέλω μόνο νέους φίλους και συμμάχους για να πραγματοποιήσουμε το όνειρο μιας δίκαιης, αξιοκρατικής και προοδευτικής κοινωνίας.

Δεν θέλω καμιά νοσοκόμα να «συρθεί» στο σπίτι μου όταν αρρωστήσω. Θέλω να υπάρχει ένα σύστημα υγείας που θα με περιθάλψει. Αυτό πληρώνω άλλωστε με το μισό του εισοδήματός μου. Δεν πληρώνω για να τρώνε τα λαμόγια των νοσοκομείων και οι φαρμακευτικές εταιρείες. Και δεν θέλω να ράβω μόνη μου τα ρούχα μου, γιατί δεν προλαβαίνω και γιατί δεν καταλαβαίνω το λόγο που πρέπει να σπρώξω στην ανεργία μια μοδίστρα. Και δεν θέλω στη βεράντα μου να φυτέψω ζαρζαβατικά (στο ρετιρέ του ο κος Ξανθούλης ας το κάνει), μου αρέσουν οι γαζίες μου και οι μυρτιές μου και οι δάφνες μου.

Και μου αρέσει και ο μανάβης της γειτονιάς μου. Και μάλιστα πολύ. Γιατί αντί να δώσει το ιδιόκτητο μαγαζί γωνία που έχει στο κέντρο της Αθήνας για να γίνει Everest ή Γερμανός, έχει το πείσμα, το κουράγιο και τη τρέλλα να επιμένει να πουλάει την πραμάτεια του υπό τους ήχους κλασικής μουσικής. Και φυσικά δεν θέλω να χρησιμoποιήσω βέργες για να σωφρονίσω τη κόρη μου. Η κόρη μου με κάνει περήφανη και μου δίνει τη δυνατότητα να ονειρεύομαι μια καλύτερη πατρίδα.

Μια πατρίδα που οι αγρότες της δεν τρώνε επιδοτήσεις και αποζημιώσεις στα μπουζουκομάγαζα, οι πολιτικοί της είναι και ηθικοί και νόμιμοι, η άρχουσα τάξη της δεν αποτελείται από λαμόγια και απατεώνες, ψευτοκουλτουριάδες και δήθεν διανοούμενους που συναναστρέφονται με κλέφτες πολιτικούς.

Μια πατρίδα με ανθρώπους σαν τη γιαγιά μου και τη κόρη μου, εμένα και τους φίλους μου και όλους αυτούς που δεν συμμετείχαν στο πάρτυ. Ε λοιπόν όχι δεν ήμασταν εκεί όταν τρώγανε, όταν έχτιζαν βίλες ή αγόραζαν καγιέν. Ούτε τώρα είμαστε με αυτούς που κρύβουν τις πισίνες τους, φυγαδεύουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό και αγοράζουν ακίνητα όσο-όσο στο Λονδίνο.

Και ναι, προερχόμαστε από το Μεγαλέξανδρο, το Μιλτιάδη, τον Αριστείδη, τον Αλκιβιάδη... Αλλά και από τον Πλάτωνα και τον Επίκουρο. Το Σοφοκλή και τον Αριστοφάνη. Και ελπίζω να μην ξαναζήσουμε στην Ελλάδα εποχές που σε μπαγλάρωναν για ψύλλου πήδημα.

Και ναι μου αρέσει το ελαιόλαδο, η κορινθιακή σταφίδα, ο χαλβάς φαρσάλων, τα εσπεριδοειδή, οι σαρδέλες και τα ραδίκια. Η φτώχεια όμως όχι. Δεν θα πάρω. Να δοκιμάσετε χωρίς εμένα!

Αντε, ας το δούμε κι αλλιώς... Μπορούμε;

Οι καλλιτέχνες ξέρουν πόση δουλειά χρειάζεται για να εισπράξουν το χειροκρότημα από τους θεατές τους. Μόνο που αυτό χειροκρότημα δεν είναι το ίδιο μ' αυτό που προτείνω. Οι βουλευτές που χθες ψήφισαν άλλο ένα μέτρο σε βάρος του λαού πρέπει να εισπράξουν το ειρωνικό χειροκρότημα μας.

Άβουλα, πειθήνια στρατιωτάκια, σαν να μην τους εξέλεξαν πολίτες για να τους υπηρετούν, σκύβουν το κεφάλι και κάνουν ότι τους επιβάλει το κόμμα που τους εξέλεξε.

Την ώρα που θα πρέπει να λογοδοτήσουν, θα ψάχνουν και δεν θα ξέρουν πού να κρυφτούν. Θα 'ναι ο τόπος μικρός και ο καθρέφτης του ελάχιστος για να τους παρέχει άσυλο για τις πράξεις τους. Οι Ερινύες έρχονται πάντα. Είναι εξακριβωμένο...

• Απίστευτοι σε σχέση με τις αποδείξεις. Διαβάστε ΕΔΩ.
• Εξαγριωμένος πολίτης δηλώνει... Δείτε ΕΔΩ.
• Αν είχαν τσίπα θα έπρεπε να παραιτηθούν. Ακούστε ΕΔΩ.
• Αυτοί βέβαια κάνουν καλή διαχείριση, δεν είναι σαν... εμάς, σπάταλοι. Δείτε ΕΔΩ.
• Όλοι αθώες περιστερές. Με βουλεύματα.. Δείτε ΕΔΩ.

Η ερώτηση που εκνεύρισε τον Ευ. Βενιζέλου. Φυσικά δεν έδωσε καμία απάντηση...

Αξιοποίησε και την τελευταία ψήφο που είχε στη διάθεσή του το σημερινό ΠΑΣΟΚ κι έκανε χθες το βράδυ, ένα ακόμα βήμα στον κατήφορο που έχει πάρει...

Και τι μας έμεινε; Η φαντασία που με κάθε τρόπο επιδιώκουν να την εξαφανίσουν κάνοντάς μας τρομαγμένα όντα, άβουλα, απόλυτα χειραγωγημένα...

Δείτε μαζί μου αισιόδοξα τη ζωή. Εντέλει πιο σημαντικό είναι αυτό που θέλουμε εμείς να δούμε από εκείνο που επιθυμούν να μας επιβάλλουν...

Αντιδρούμε δυναμικά με όρθιες τις κεραίες μας, ζώντας μοναδικά την κάθε στιγμή, επειδή της πρέπει και επειδή ίσως ποτέ να μην ξαναέχουμε αυτή την ευκαιρία...

Δικαίωμα στο όνειρο λοιπόν... Με δράση και ένταση. Όχι, όσο κι αν θέλουν, μην τους αφήσουμε να τα ισοπεδώσουν όλα γύρω μας. Βάλτε όρια, αδιαπραγμάτευτα...

Αυτό είναι το περίφημο τραγούδι του EAM... Σαν σήμερα πριν από εβδομήντα χρόνια έγινε η ίδρυση του. Μήπως είναι η ώρα για την ίδρυση ενός νέου ΕΑΜ μπροστά στα κακά που έχουμε να αντιμετωπίσουμε;

Τον Γιάννη Νικολόπουλο τον γνώρισα πριν μερικά χρόνια στην ΠΕΤ ΟΤΕ. Και τώρα είναι φίλος στο Facebook. Πριν από λίγο “ανέβασε” στον τοίχο του το παρακάτω σχόλιο με το οποίο και συμφωνώ γι' αυτό και το αναδημοσιεύω:

Ο υπουργός Μεταφορών απείλησε ανοιχτά χτες τους εργαζόμενους στις αστικές συγκοινωνίες ότι θα τους κόψει το μισθό και θα πάρει νέα επώδυνα μέτρα, αν συνεχίσουν τις απεργίες. Ο υπουργός Περιβάλλοντος απείλησε τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ ότι «θα εφαρμόσει το νόμο», στην περίπτωση που επιχειρήσουν να παρεμποδίσουν την εφαρμογή του νόμου για το χαράτσι στα ακίνητα. Η υπουργός Παιδείας απείλησε την περασμένη βδομάδα ότι θα διακόψει τη χρηματοδότηση των ΑΕΙ αν οι πρυτανικές αρχές δεν εφαρμόσουν το νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ...

Ο κατάλογος των ωμών εκβιασμών, που αναβαθμίζονται πλέον σε απροσχημάτιστες απειλές για περικοπές μισθών και επιχορηγήσεων, εκ μέρους της κυβέρνησης δεν έχει τέλος.

Ο στόχος είναι εξόφθαλμος: να τσακίσει το αγωνιστικό φρόνημα των εργαζομένων, να τους τρομοκρατήσει ώστε να παραλύσει κάθε σκέψη και διάθεση για αντίσταση και οργάνωση της πάλης με στόχο την παρεμπόδιση εφαρμογής των χαρατσιών και όλων των αντιλαϊκών μέτρων.

Γνωρίζει πολύ καλά ότι η χρονική συγκυρία είναι κρίσιμη και το επόμενο διάστημα θα κριθεί η «ικανότητά» της να περάσει τα ασύλληπτης βαρβαρότητας μέτρα. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να περάσει τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Γι' αυτό έχει εξαπολύσει μια ενορχηστρωμένη εκστρατεία τρομοκράτησης των εργαζομένων και του λαού.

Εδώ «παίζεται το παιχνίδι». Ο λαός δεν πρέπει να τους φοβηθεί, ούτε να δείξει ότι σκύβει το κεφάλι, γνωρίζοντας βέβαια ότι αυτό συνεπάγεται θυσίες που ορισμένες φορές είναι βαριές. Είναι θυσίες για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για καλύτερες μέρες και όχι θυσίες για την κερδοφορία της πλουτοκρατίας.

• Ενδιαφέρον έχει η αποψινή βραδιά στη Βουλή όπου αναμένεται η ψηφοφορία για το ειδικό τέλος ακινήτων στο λογαριασμό της ΔΕΗ. Δείτε ΕΔΩ.

Το βίντεο που βλέπετε τραβήχτηκε στα στούντιο της ΝΕΤ προχθές, την Κυριακή (25/09), λίγο μετά την κατάληψη του σταθμού από φοιτητές, με την υπόσχεση ότι θα προβληθεί. Δυστυχώς ύστερα από άνωθεν εντολή δεν προβλήθηκε ποτέ...

Κίνηση στους δρόμους της Αθήνας... 8.30 το πρωί στην πλατεία Βάθη. Η φωτογραφία παρμένη πάνω από τη μηχανή μου, από τη μεριά της Λιοσίων...

Υπάρχει ένας κόσμος που χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς για τις μετακινήσεις του. Αυτό κι αν το ξέρετε πια... Και η εβδομάδα αυτή θα 'ναι διαβολική... Αλίμονο σ' αυτούς που δεν έχουν μέσο δικό τους για να κινηθούν.

Και τι να κάνουν κι αυτοί οι άνθρωποι που ύστερα από τόσα χρόνια δουλειά, μετά τις μισθολογικές περικοπές, καλούνται να μπουν στην εργασιακή εφεδρεία, να πεταχτούν στο δρόμο, δηλαδή ακόμα χειρότερα από την εποχή του Μητσοτάκη, τότε που έδωσε τα λεωφορεία στους ιδιώτες για λίγο... Θυμάστε φαντάζομαι...

Σ' αυτόν τον τόπο χρειάζεται να έχεις ισχυρή μνήμη, γιατί η ιστορία κάνει κύκλους και με κάποιο τρόπο επαναλαμβάνεται. Βέβαια τη δεύτερη φορά μοιάζει λίγο με φάρσα...

Μετατάξεις, εφεδρείες, πάγωμα και μειώσεις μισθών, αυξήσεις στη φορολογία, έκτακτες εισφορές, υπάρχει κανείς που δεν αισθάνεται καλά τελευταία;

Οι άνθρωποι που εργάζονται στις συγκοινωνίες έχουν απηυδήσει πια. Ακούν διάφορα και δεν ξέρουν κι αυτοί τι τους ξημερώνει η επόμενη μέρα.

Στο μεταξύ, όσοι έχετε αποφασίσει να μείνετε κολλημένοι στην Τ.V. και αρνείστε να δείτε κατάματα τη ζωή, θα βλέπετε φρακαρισμένους από την κίνηση δρόμους της Αθήνας και θα βγάζετε όλη την κακία σας απέναντι σ' αυτούς που σας “ταλαιπωρούν”. Άλλοι είναι αυτοί που χρειάζονται το ξύλο, όχι πάντως οι εργαζόμενοι.

Στον Κολωνό, τα Σεπόλια, τον Πλάτωνα συγκεντρώνονται αύριο στο Βουστάσιο να βρουν τρόπο να αντιμετωπίσουν οργανωμένα τα χαράτσια. Εσείς θα πάτε;

Συνέβη χθες στο Ρέθυμνος και το είδαμε κι εμείς εδώ, στην Αθήνα. Προσέξτε το βίντεο. Και θα καταλάβετε τι λέμε... Ήταν μια μέρα γιορτής και ο Μανώλης έκανε δηλώσεις στα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Εκεί επενέβη η κοπέλα με τα αυγά... Και δεν πρόλαβε ούτε... ομελέτα να κάνει. Τη συνέλαβαν...

Λίγο αργότερα ο Μανώλης που έχει χιούμορ, το ξανασκέφτηκε και ανέβασε στο Facebook μια εγγραφή προσπαθώντας να δει με χιούμορ το γεγονός και να το υποβαθμίσει. Όμως επειδή τον γνωρίζω από κοντά και ξέρω πόσο πολιτικοποιημένο άτομο είναι, είμαι βέβαιος ότι θα αποσείρει τη μήνυση κατά της Κύπριας φοιτήτριας.