Ο Ρήγας, η παρέα μου παίζει στο μπαλκόνι. Μεγαλώνει. Ένας μικρός... τίγρης γίνεται με τον καιρό. Και είναι μόλις έξι μηνών...

Ξημέρωμα Σαββάτου... 8 η ώρα το πρωί. Έχω ξυπνήσει ύστερα από ένα ωραίο και ξεκούραστο ύπνο. Έξω έχει ψυχρούλα. Ο Οκτώβρης έκανε την πρεμιέρα του χθες. Ανοίγω τον υπολογιστή μου και φτιάχνω καφέ. Είναι ωραίο το πρωινό ξεκίνημα, χωρίς άγχος και με το Δεύτερο να παίζει ως τις 9 κομμάτια κλασικής μουσικής. Η πόλη κοιμάται ακόμα... Έχει και κάτι σύννεφα ο ουρανός που για όσους κοιμούνται κάνει τη νύχτα μεγαλύτερη κάτω από τα ζεστά σεντόνια του.

Αλλά αυτή η πόλη μάλλον δεν κοιμάται ποτέ. Κάπου κοντά ένας τύπος (ή τύπισσα;) με το σφυράκι κάνει δουλειές. Ποιος σεβασμός στην ησυχία και την ηρεμία του άλλου; Αν σου προκύψει κάτι τέτοιο πρέπει να είσαι πολύ τυχερός. Αγνοώ την κακιά στιγμή. “Ποιος ξέρει τι νύχτα πέρασε” λέω για να δικαιολογήσω κάπως τα πράγματα.

Ο χώρος μου είναι “περιφραγμένος και οριοθετημένος”. Διαβάζω τις αναρτήσεις στα Site και τα Blog των φίλων μου, πίνω τον καφέ μου αργά, απολαυστικά και κάνω τις δικές μου. Αυτό είναι Σαββατοκύριακο... Κι αν κάτι μ' αρέσει ακόμα εδώ, στην Αθήνα, πέρα από τη δουλειά μου, είναι κάτι τέτοιες μικρές στιγμές...

Τα πόδια μου κρυώνουν. Χρειάζεται να βάλω κάλτσες. Ο Οκτώβρης είναι πιο κοντά στο Χειμώνα. Φυσιολογικά...

Ο Ρήγας είναι παρέα μου. Γυροφέρνει στο χώρο. Του αρέσει η παρέα μου, αλλά χωρίς να το θέλει γίνεται ενοχλητικός. Γι' αυτόν όλα είναι παιχνίδι. Φυσικά, πού να αντιληφθεί ότι οι άνθρωποι θέλουν και μερικές δικές τους στιγμές;

Καλή Κυριακή μ' ένα όμορφο τραγούδι. Έτσι, για να ανοίξει το μάτι μας...

Βάλετε φόρους, βάλετε... Δια χειρός Σουρή, η ερμηνεία από τον Χάρρυ Κλυνν. Επίκαιρο όσο ποτέ...

Το κείμενο του Παύλου Τσίμα στα σημερινά ΝΕΑ έχει μια ιδιαίτερη αξία:

Ας το δούμε σαν ένα διδακτικό δράμα, σε τρεις πράξεις.

Πράξη πρώτη: Κάποιος καλός άνθρωπος, με τις καλύτερες προθέσεις στον κόσμο, εισηγείται το μέτρο των αποδείξεων. Ο σκοπός είναι άγιος: αν οι πολίτες επιβραβεύονται από το κράτος, με φοροαπαλλαγές, όταν ζητούν αποδείξεις για καθημερινές οικονομικές συναλλαγές - με τον υδραυλικό ή τον ηλεκτρολόγο ή τον γιατρό ή τον κομμωτή τους - που συνήθως μένουν αδήλωτες, παράγοντας αφορολόγητο εισόδημα, αν το αίσθημα της φιλοπατρίας αναρριπισθεί και δημιουργηθεί ένα κίνημα φορολογικής ειλικρίνειας, τότε μπορεί η αυτενέργεια της κοινωνίας να αναπληρώσει την ατροφία των φοροελεγκτικών μηχανισμών και να προκύψει, έτσι, ένα γενναίο βήμα προς την πάταξη της φοροδιαφυγής. Πολίτες υιοθετούν με ενθουσιασμό το μέτρο. Ενα «κίνημα αποδείξεων» γεννιέται.

Πράξη δεύτερη: Μια ωραία πρωία το υπουργείο Οικονομικών μετρά κέρδη και ζημιές και διαπιστώνει ότι είχε υποτιμήσει τον εχθρό. Τα δημοσιονομικά οφέλη από το «κίνημα των αποδείξεων» αποδεικνύεται ότι είναι λιγότερα από τις απώλειες - καθώς η φαντασία των εχθρών των φόρων αποδεικνύεται πιο αποτελεσματική και οι επιστροφές φόρου λόγω αποδείξεων ανοίγουν μια μαύρη τρύπα 1,2 δισ. Το υπουργείο ανακρούει πρύμνα, ανακοινώνει στην αρχή ότι η φοροαπαλλαγή λόγω αποδείξεων καταργείται αναδρομικά και εν τέλει, κάτω από το βάρος των αντιδράσεων, τροποποιεί το μέτρο για το μέλλον.

Πράξη τρίτη: Σε μια στιγμή μεγάλης αγωνίας και πανικού, καθώς η κυβέρνηση επιχειρεί πάση θυσία να γεμίσει με φορολογικά μπάζα τις νέες μαύρες τρύπες του ελλείμματος, το μέτρο των αποδείξεων επανέρχεται. Αλλά όχι ως επιβράβευση των πολιτών που βοηθούν στην πάταξη της φοροδιαφυγής αλλά ως τιμωρία εκείνων που δηλώνουν μεν το εισόδημά τους, δεν καταφέρνουν όμως να ξοδέψουν το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος αυτού σε αποδείξιμες καταναλωτικές δαπάνες. Νέες αντιδράσεις και εν τέλει ο υπουργός Οικονομίας, με την ψυχή πληγωμένη από την έλλειψη κατανόησης εκ μέρους των δημοσιογράφων, ανακοινώνει ότι το μέτρο θα ισχύσει από του χρόνου. Ως μέρος μιας νέας ιδέας - της καθιέρωσης μιας γενικευμένης υποχρέωσης όλων των πολιτών να «ισοσκελίσουν» τις φορολογικές τους δηλώσεις και να αποδεικνύουν πώς το εισόδημά τους κατανέμεται σε κατανάλωση και αποταμίευση.

Ο στόχος παραμένει πάντα ευγενής: η πάταξη της φοροδιαφυγής. Αλλά δύο ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα: πώς θα προκύψει έλεγχος της φοροδιαφυγής, όταν κυνηγάς όσους δεν καλύπτουν το δηλωμένο - και, συνεπώς, φορολογημένο - εισόδημά τους με αποδείξεις, αντί να κυνηγάς εκείνους των οποίων η περιουσία και η κατανάλωση υπερβαίνει το δηλωμένο εισόδημα; Και, το σημαντικότερο, τι όφελος μπορεί να προκύψει από όλα αυτά, αν δεν υπάρχει ένας ελεγκτικός μηχανισμός ισχυρός και αδιάφθορος που θα πραγματοποιεί περιοδικά αποτελεσματικούς δειγματοληπτικούς ελέγχους;

Η ιστορία των αποδείξεων έκανε πολλούς να επικρίνουν την κυβέρνηση για προχειρότητα, σπασμωδικές κινήσεις και παλινωδίες.

Μπορεί να έχουν δίκιο. Μα το σημαντικότερο είναι, νομίζω, ότι η ιστορία αυτή είναι άλλη μια εκδήλωση του εκ γενετής ελαττώματος που χαρακτηρίζει όλο το δημοσιονομικό πρόγραμμα της εποχής του Μνημονίου: όλα τα μέτρα που επιβάλλει, και οι περικοπές και οι νέοι φόροι, αφορούν στα δηλωμένα εισοδήματα των από φιλότιμο ή από ανάγκη «συνεπών φορολογουμένων», εκείνων που δεν μπορούν (μπορεί και να μη θέλουν) να κρύψουν εισοδήματα για να γλιτώσουν φόρο. Ενώ, αντίθετα, κανένα αποτελεσματικό μέτρο δεν έχει εισαχθεί για τον περιορισμό του άλλου, του αδήλωτου, του «μαύρου» τμήματος της οικονομίας, των εισοδημάτων που διαφεύγουν της φορολόγησης. Με αποτέλεσμα το «λευκό» μέρος της ελληνικής οικονομίας να συρρικνώνεται επικίνδυνα, ενώ το άλλο το «μαύρο» παραμένει ανέπαφο. Και η ύφεση να καταβροχθίζει και τους στόχους του προγράμματος (που πέφτουν έξω, εξαιτίας της) και την ελληνική κοινωνία ολόκληρη.

Απόδειξη: μέσα σε 18 μήνες η ελληνική οικονομία έχασε όσες θέσεις εργασίας είχε δημιουργήσει τα προηγούμενα δέκα χρόνια. Και η συρρίκνωση του κόσμου τής (νόμιμης) εργασίας έφερε την αναλογία εργαζομένων - συνταξιούχων, για πρώτη φορά στην Ιστορία, λίγο κάτω από την αναλογία ένα προς ένα. Και αυτό είναι ασφαλώς σημαντικότερο από την όποια υστέρηση στους στόχους του ελλείμματος.

Το σημερινό πρωτοσέλιδο του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ, όλο αισιοδοξία στο ξεκίνημα ενός νέου μήνα. Πόσο να αντέξει η ψυχολογία των ανθρώπων;...

Άλλη μια επιλογή από κείμενα του σεβαστού από τη σημερινή του στήλη στα ΝΕΑ, ΜΑΤΙΕΣ Λευτέρη Παπαδόπουλου. Αξίζει να της ρίξετε μια ματιά. Και μόνο να παρακολουθήσετε τον τρόπο που σκέφτεται ένας πνευματικός άνθρωπος είναι κέρδος, ακόμα κι αν έχετε τις επιμέρους διαφωνίες σας.

Ιδού το εξαιρετικό κείμενο του:

Φοβάμαι ότι βρίσκεται σε απόγνωση ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Αυτός ο πανέξυπνος, εργατικός και με μεγάλο ταλέντο πολιτικός. Απόγνωση που οφείλεται στο γεγονός ότι η - σε φριχτή κατάσταση - ελληνική οικονομία τού ζητάει να τετραγωνίσει τον κύκλο και μάλιστα σε δυο, τρεις, τέσσερις εβδομάδες! Γίνονται αυτά τα πράγματα; Ή, όπως έλεγε ο Τσιτσάνης για τον Σοφοκλή Βενιζέλο και τον πατέρα του, «γίνεται ο Κλικλής Λευτέρης;».

Τι μπορεί να κάνει ο Βενιζέλος μπροστά σε αυτό το χάος; Τη μια βρίσκεται στην Αμερική, την άλλη στη Γερμανία, την παράλλη στην Πολωνία και τράβα κορδόνι. Και όποτε είναι στην Αθήνα, το πρωί θα έχει Κυβερνητική Επιτροπή, το μεσημέρι Υπουργικό Συμβούλιο και το βράδυ συνάντηση με τον Πρωθυπουργό, αν ο Παπανδρέου δεν έχει φύγει στο εξωτερικό για να συναντήσει τη Μέρκελ, να κουβεντιάσει με τον Ομπάμα ή να προεδρεύσει της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

Και όλα αυτά, σε μια περίοδο όπου η Ελλάδα καίγεται! Χιλιάδες εργαζόμενοι πιάνουν τις εισόδους των υπουργείων και δεν αφήνουν τους υπουργούς να πάνε στα γραφεία τους. Αλλοι χιλιάδες επίσης βγαίνουν στους δρόμους, μετέχοντας σε συλλαλητήρια. Και ακόμη πιο πολλοί αποφασίζουν στάσεις εργασίας, φωνάζουν «δεν πληρώνω», αφήνουν την πρωτεύουσα χωρίς συγκοινωνίες. Αλλά τι να κάνουν οι άνθρωποι όταν βλέπουν στα «εξήντα» τους να τους απειλεί η εργασιακή εφεδρεία, τα έσοδά τους διαρκώς να λιγοστεύουν και το σκοτάδι στην άκρη του τούνελ να γίνεται ολοένα πιο πυκνό; Να μην αντιδράσουν;

Δράμα η κατάσταση! Και ο εν απογνώσει - είπαμε - Βενιζέλος κάθε μέρα αποφασίζει και καινούργια μέτρα, ελπίζοντας ότι μπορεί να αντιμετωπίσει το αδιέξοδο. Αλλά αυτά τα μέτρα προκαλούν σύγχυση, ενώ πολλές φορές συγκρούονται με νόμους του Παπακωνσταντίνου, τον οποίο ο φίλος του ο Παπανδρέου απήλλαξε από το φορτίο του «Οικονομικών» και τον έστειλε στο «Περιβάλλοντος», της Μπιρμπίλη. Η οποία Μπιρμπίλη, επίσης φίλη του Πρωθυπουργού, αράζει τώρα στο Παρίσι με έναν ηγεμονικό μισθό...

Εβλεπα προ ημερών τον Ρέππα σε μια εκπομπή του Πρετεντέρη. Τον αγέρωχο Ρέππα, που άλλοτε η γλώσσα του πήγαινε ροδάνι και το ύφος του σήμαινε «δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου». Ε, λοιπόν, ακόμη και αυτός ο πολιτικός έδειχνε καταπτοημένος. Απαντούσε στις διάφορες ερωτήσεις σαν να ήταν συνεχώς σε στάση άμυνας. Οφείλω να επισημάνω και τούτο: είναι από τους ελάχιστους, τους 5-6 υπουργούς που εμφανίζονται στην τηλεόραση για να υπερασπιστούν, στον βαθμό που τους παίρνει, την κυβερνητική πολιτική. Οι περισσότεροι από τους συναδέλφους του λουφάρουν. Δεν βγαίνουν στα τηλέφωνα ή απαντούν με μισόλογα και ήξεις αφήξεις.

Πάντως, και για να επανέλθω στο υπουργείο Οικονομικών, αυτή η ιστορία με τις αποδείξεις είναι σκέτο τρελοκομείο. Ας δει, αν βρει καιρό, ο Βενιζέλος το κείμενο του Τάκη Θεοδωρόπουλου στα «ΝΕΑ» της Πέμπτης (προχθές). Το χιούμορ, μερικές φορές και ιδίως σε κρίσιμες εποχές, σπάει κόκαλα.

Αυτά τα ολίγα για σήμερα. Ας ελπίσουμε ότι την ερχόμενη εβδομάδα θα ανοίξει κάπως ο ορίζοντας. Αλλωστε, καλό είναι να σκεφτόμαστε πού και πού και τα θαύματα. Σε θαύματα, προφανώς, πιστεύουν και οι νεοδημοκράτες. Που ομνύουν, στην περίπτωση που το κόμμα τους σχηματίσει κυβέρνηση, ότι θα επαναπροσλάβουν τους «έφεδρους», χωρίς να υπάρχει φράγκο στα ταμεία...

Έτσι τους χρειάζεται... Οι άνθρωποι έχουν χιούμορ και τους δουλεύουν κανονικά... Φυσικά τέτοιες εικόνες μην περιμένετε να τις δείτε από τα μεγάλα... σοβαρά κανάλια. Αυτά έχουν τις τουρκικές σαπουνόπερες να προβάλλουν...

Γλυκός, τρυφερός, αγαπησιάρης και μήνας γενεθλίων ο Οκτώβρης μας ήρθε στη ζωή. Ας τον καλοδεχτούμε με το συνήθη για το Site τρόπο. Με το τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού από το δίσκο του ΚΑΛΕΝΤΑΡΙ.

Όμορφος μήνας ο Οκτώβρης. Ένα τέτοιο μήνα, πριν 52 χρόνια είδα το φως της ζωής στο χωριό μου, το Θραψανό Ηρακλείου Κρήτης. Ίδιο μήνα γεννήθηκαν και τα δυο μου παιδιά. Μήνας γενεθλίων λοιπόν. Και τα γενέθλια είναι μεγάλη γιορτή. Σημαδεύουν την ίδια την ύπαρξή μας και τον ερχομό μας σε τούτο τον κόσμο...

Αυτά είναι τα... μικρά προσωπικά που μας κρατάνε όρθιους και ζωντανούς... Κι αν δεν υπήρχαν όλα τα άλλα, τα μαύρα και άραχνα που κάθε τόσο μας ανακοινώνουν με τη μορφή μέτρων, όλα θα ήταν καλύτερα.

Φυσικά καμία ευθύνη δεν φέρει γι αυτά ο Οκτώβρης... Εκείνος κάνει ότι μπορεί για να αισθανθούμε καλύτερα. Καταρχήν μας φέρνει πιο κοντά στα Χριστούγεννα και τον καινούριο χρόνο. Δείτε, μόλις δυο μήνες μας χωρίζουν από αυτές τις γιορτινές μέρες.

Μπορείτε να το φανταστείτε; Πόση τούμπα πρέπει να κάνει ο καιρός για να βρεθούμε από το γλυκό φθινόπωρο στο χειμωνα; Και όμως, είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρει. Έτσι γινόταν πάντα, έτσι θα γίνει και τώρα. Μόνο εμείς θα πρέπει νοιώθουμε κατά τι μεγαλύτεροι, δυνατοί, όρθιοι, έτοιμοι για τις μεγάλες μάχες που θα χρειαστεί να δώσουμε.

Με χαμόγελο και καλή διάθεση τον καλωσορίζουμε... Και δεν είναι λίγο αυτό. Καθόλου. Πόσοι ανάμεσά μας, με τόσα που περνάμε, έχουν καλή διάθεση και αντιμετωπίζουν με το χαμόγελο την καθημερινότητα; Δακτυλοδεικτούμενοι είναι. Γι' αυτό μην τους προσπερνάτε αδιάφορα αν συμβεί και βρεθούν στο δρόμο σας. Πάρτε απ' αυτούς λίγη ελπίδα... Μη σκοτώνετε το όνειρο. Οξυγόνο ζωής είναι...

Ας καλωσορίσουμε το Οκτώβρη που μας ανοίγει την πόρτα του και ας τον καλοδεχτούμε μ' ένα αισιόδοξο τραγούδι της Χάρης Αλεξίου...

Φεύγει και ο Σεπτέμβρης. Μας κουνά μαντίλι αποχαιρετισμού. Ζεστός, όμορφος, με ελάχιστες βροχές και μερικές ψυχρούλες τις τελευταίες μέρες. Δεν ήταν ο φθινοπωρινός μήνας που ξέραμε τα παλιά χρόνια.

Μάλλον προς καλοκαιρινό έμοιαζε κι αν είχαμε καλή ψυχολογία και χρόνο, είχε ωραίες μέρες να τις εκμεταλλευτεί κανείς ακόμα και για... μπάνιο στη θάλασσα.

Είχε βέβαια και τα... στριμώγματα του, κυρίως οικονομικά, αφού πάνω στις ήδη υπάρχουσες υποχρεώσεις προστέθηκαν κι αυτές από το άνοιγμα των σχολείων, τα έξοδα για τα φροντιστήρια και την αγορά των βιβλίων, το τέλος ακίνητης περιουσίας και ότι άλλο βάζει ο νους των κυβερνώντων που «στίβουν» καθημερινά το κεφάλι τους να βρουν πώς θα μας πάρουν κάτι ακόμα για να το βάλουν στον κουμπαρά, να αποφύγουν τη χρεοκοπία ακολουθώντας τις οδηγίες και τις εντολές των ελεγκτών της τρόικας.

Αλλά να, ο Σεπτέμβρης που μάζεψε τα... μπογαλάκια του κι ετοιμάζεται για το φευγιό του... Πού πάνε όλοι αυτοί οι μήνες που φεύγουν; Δεν ξέρω κι εδώ που τα λέμε, δεν με πολυενδιαφέρει κιόλας...

Κατά τα άλλα ο Σεπτέμβρης πρόσθεσε στην πλάτη μας περισσότερη εμπειρία, ενώ ξανα-άνοιξε το κανάλι επικοινωνίας με τα παιδιά της ΕΚΑΠ. Ήδη ετοιμάζουμε το 7ο φύλλο της εφημερίδας. Τα ίδια και στον ΚΡΕΟΝΤΑ που έστειλα σήμερα το 23ο φύλλο της στο τυπογραφείο. Με τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ και την ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ θα ασχοληθούμε από τον Οκτώβρη.

Ο ένας μήνας δίνει σκυτάλη στον άλλον... Κάπως έτσι δεν είναι και η ζωή; Μια συνεχής κίνηση με δράση και διάθεση για προσφορά...

Γροθιά στο στομάχι το μήνυμα της Κικής: ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΪ, ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ 22 ΧΡΟΝΩΝ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ, ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ. ΖΟΥΣΕ ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΕΣ ΑΔΕΛΦΕΣ. Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΘΗΝΑΣ. ΕΙΧΕ ΑΠΟΛΥΘΕΙ, ΔΕΝ ΕΒΡΙΣΚΕ ΔΟΥΛΙΑ, ΖΟΥΣΕ ΜΕ ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΑΣ ΓΡΑΨΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ... Δεν σκύβουμε το κεφάλι, δεν παραδινόμαστε, επιμένουμε όρθιοι...

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

1. Η έκθεση (2011) για την ελληνική οικονομία και απασχόληση επικεντρώνεται ιδιαίτερα στην διερεύνηση: α) της εξέλιξης των μακροοικονομικών και κοινωνικών μεγεθών κατά το 2011 και β) της προοπτικής ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας από τη φάση της απορρύθμισης και αποσύνθεσης στην φάση της ανασυγκρότησης και της ρύθμισης.

2. Αξιολόγηση της εξέλιξης των μακροοικονομικών και κοινωνικών μεγεθών κατά την περίοδο 2009 – 2011.

Τα ποσοτικοποιημένα αποτελέσματα αυτής της αξιολόγησης επικεντρώνονται κατά κύριο λόγο στα εξής:

α) Η ελληνική οικονομία διανύει το τρίτο έτος ύφεσης και εισέρχεται σε μερικούς μήνες στο τέταρτο έτος (2012, εξέλιξη ΑΕΠ -2,5%) σε συνθήκες εργασιακής, κοινωνικής, και παραγωγικής αποσύνθεσης, χωρίς η διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης που βρίσκεται σε εξέλιξη να έχει πετύχει τους στόχους της (επιστροφή στις αγορές το 2012 και ανάκαμψη το Β’ εξάμηνο του 2011).

β) Υποχώρηση της εγχώριας ζήτησης κατά 16,4% και επιστροφή στα επίπεδα του έτους 2003.

γ) Υποχώρηση της παραγωγικότητας της εργασίας κατά 3,3% και επιστροφή στο έτος 2005.

δ) Υποχώρηση του ΑΕΠ κατά 12,5% και επιστροφή στο έτος 2005.

ε) Υποχώρηση της αγοραστικής δύναμης του μέσου μισθού κατά 11,4% και επιστροφή στο έτος 2003 και του κατώτατου μισθού σε επίπεδα πριν το 1984.

στ) Υποχώρηση των επενδύσεων παγίου κεφαλαίου κατά 38,2% και επιστροφή στο έτος 1998.

ζ) Αύξηση της στατιστικής ανεργίας (17% - 18% στο τέλος του 2011) και της πραγματικής ανεργίας (22% στο τέλος του 2011) και επιστροφής στα επίπεδα του 1961. Είναι χαρακτηριστικό ότι όσες θέσεις (320.000) δημιουργήθηκαν την περίοδο 2000-2008 χάθηκαν κατά την περίοδο 2009 -2011. Επίσης είναι χαρακτηριστικό ότι σε δύο χρόνια (2009-2011) χάθηκε το 50% της αγοραστικής δύναμης που αποκτήθηκε σε δέκα χρόνια.

η) Οι εκτιμήσεις για το 2012 είναι ότι η στατιστική ανεργία θα διαμορφωθεί στα επίπεδα του 21% και η πραγματική ανεργία θα διαμορφωθεί στα επίπεδα του 26%. Οι εξελίξεις της ανεργίας το 2011 και 2012 διαμορφώνουν συνθήκες κοινωνικού κραχ με ότι αρνητικό αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους, τους νέους, τους ανέργους και την διάβρωση της κοινωνικής συνοχής στην χώρα μας. Οι δυσμενείς αυτές εξελίξεις στην ανεργία δημιουργούν σοβαρές πιέσεις στην χρηματοοικονομική κατάσταση της κοινωνικής ασφάλισης με την απώλεια πόρων λόγω ανεργίας της τάξης 5 δις ευρώ (2011) και 6,5 δις ευρώ (2012). Στις συνθήκες αυτές ανησυχούμε σοβαρά για το νέο ασφαλιστικό περικοπής των παροχών και για την προοπτική της αρνητικής αναλογικότητας στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.

θ) Τα αποτελέσματα των μέτρων λιτότητας κατά την περίοδο 2009 – 2011 αποτυπώνουν την οπισθοχώρηση κατά μια δεκαετία τουλάχιστον στα οικονομικά και κοινωνικά μεγέθη καθώς και της επιδείνωσης του επιπέδου ανταγωνιστικότητας (90^η θέση). Παράλληλα, κατά την ίδια περίοδο παρατηρείται αύξηση κερδών σε συνθήκες κρίσης και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μετά την εφαρμογή των μέτρων του μνημονίου (2013) μόνο κατά 10%.

Συμπερασματικά, από την ποσοτική αξιολόγηση της εφαρμοζόμενης πολιτικής 2009 -2011 προκύπτει ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα (Μνημόνιο 1) είναι λάθος με την έννοια ότι παρά την λιτότητα δεν επιτυγχάνει τους στόχους του. Αποδεικνύεται ότι δεν είναι κυρίως πρόβλημα εφαρμογής των μέτρων λιτότητας. Είναι κυρίως πρόβλημα περιεχομένου και στόχων του.

1. Η ανάλυση των εξελίξεων στο τραπεζοπιστωτικό σύστημα αναδεικνύει την ανάγκη οι τράπεζες σε περιόδους οικονομικής κρίσης να λειτουργούν αντικυκλικά με την έννοια να αμβλύνουν τις συνέπειες της κρίσης και όχι να τις επιτείνουν. Για αυτό το λόγο ο πυλώνας των δημόσιων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και τραπεζών απαιτείται άμεσα να εκσυγχρονισθεί, να ενισχυθεί και να διαδραματίσει ένα ρόλο ρυθμιστικό, κοινωνικό, αναπτυξιακό, και σταθεροποιητικό για ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα και την οικονομία.

2. Η ανάλυση της πράσινης οικονομίας και της συμβολής της στην απασχόληση με τη μέση ετήσια απασχόληση που αναμένεται να δημιουργηθεί την επόμενη δεκαετία να είναι ίση με 97.000 απασχολούμενους οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η σύνδεση των πολιτικών για την «πράσινη οικονομία» με την απασχόληση είναι υπαρκτή αλλά δεν αποτελεί με κανένα τρόπο τη λύση για την αντιμετώπιση της ανεργίας κατά την χρονική περίοδο που βρίσκεται μπροστά μας.

3. Η ανάλυση των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις και στο ασφαλιστικό αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα κατά την περίοδο 2009 -2011 συντελείται μια διαδικασία πλήρους απορύθμισης (στρατηγική βαλκανιοποίησης) απαξίωσης της εργασίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων, ενώ στις άλλες χώρες της Ε.Ε. συντελείται μια διαδικασία λιγότερης ρύθμισης στις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική ασφάλιση.

4. Το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, εκτός του πλαισίου των συμφερόντων των δανειστών αλλά και των επιλογών του παρελθόντος, επιβάλει την αναγκαιότητα ενός εναλλακτικού προσανατολισμού στην κατεύθυνση:

α) Απαλλαγής του χρέους με την ενεργό παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην αγορά ομολόγων με αύξηση του νομίσματος, προκειμένου σε χώρες της Ε.Ε. που πλήττονται από την κρίση χρέους να απαλλαγούν από το άγος τους χρέους και να κατευθύνουν τους πόρους τους στην χρηματοδότηση της ανάπτυξης τους για την ανάσχεση της ύφεσης και την αποτροπή της παράτασής της και των συνεπειών της στους νέους, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους ανέργους. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ευημερία των βόρειων χωρών της Ε.Ε. τα τελευταία χρόνια οφείλεται στην αύξηση της ζήτηση με δανεισμό των Μεσογειακών χωρών.

β) Αναδιανομής του εισοδήματος με την ουσιαστική και αποτελεσματική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, φοροκλοπής και εισφοροδιαφυγής. Δεν μπορεί τα μόνιμα φορολογικά υποζύγια στην Ελλάδα να είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Επίσης δεν μπορεί ένα ευρώ στα τέσσερα που παράγονται στην Ελλάδα να μην φορολογείται και ο Κρατικός Προϋπολογισμός τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα να στερείται ετήσιων εσόδων 12 -15 δις ευρώ.

γ) Επιστροφή του επιπέδου των συντάξεων των μισθών και της εργασιακής νομοθεσίας στα επίπεδα πριν το Μνημόνιο 1.

δ) Ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχέδιο με δημόσιες αναπτυξιακές παρεμβάσεις και με την εγκαθίδρυση ολοκληρωμένων συμπλεγμάτων δραστηριοτήτων για την αξιοποίηση ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων και την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και πρωτογενών πλεονασμάτων. Χωρίς την παραγωγή πλεονασμάτων δεν μειώνεται το χρέος, όση λιτότητα και να επιβληθεί. Οι επενδυτικές επιλογές του παρελθόντος με αποσπασματικά και θνησιγενή επενδυτικά σχέδια σπαταλούν πολύτιμους πόρους και αδυνατούν να αποτρέψουν το σημερινό, παραγωγικό, τεχνολογικό και ανταγωνιστικό έλλειμμα της ελληνικής οικονομίας. Στη νέα αυτή αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση επιβάλλεται η διαμόρφωση νέων θεσμών «κοινωνικού κεφαλαίου» με την ενεργό συμμετοχή των κοινωνικών δυνάμεων στην διαμόρφωση των δημόσιων πολιτικών σε τοπικό, περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο.

Συμπερασματικά, αποδεικνύεται ότι εάν οι ευρωπαϊκές και ελληνικές επιλογές της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής δεν διακρίνονται από την στρατηγική, το περιεχόμενο και τους στόχους των προαναφερόμενων προτάσεων, ιδιαίτερα στις συνθήκες μίας δεύτερης φάσης της ύφεσης στην Ευρώπη και διεθνώς, τότε κατά την τρέχουσα δεκαετία η γηραιά ήπειρος και η χώρα μας δεν θα μπορέσουν να αποτρέψουν την οικονομική και κοινωνική υποβάθμισή τους.

• Από την ημερίδα της ΓΣΕΕ 27-9-2011