Ας καλωσορίσουμε το Οκτώβρη που μας ανοίγει την πόρτα του και ας τον καλοδεχτούμε μ' ένα αισιόδοξο τραγούδι της Χάρης Αλεξίου...

Φεύγει και ο Σεπτέμβρης. Μας κουνά μαντίλι αποχαιρετισμού. Ζεστός, όμορφος, με ελάχιστες βροχές και μερικές ψυχρούλες τις τελευταίες μέρες. Δεν ήταν ο φθινοπωρινός μήνας που ξέραμε τα παλιά χρόνια.

Μάλλον προς καλοκαιρινό έμοιαζε κι αν είχαμε καλή ψυχολογία και χρόνο, είχε ωραίες μέρες να τις εκμεταλλευτεί κανείς ακόμα και για... μπάνιο στη θάλασσα.

Είχε βέβαια και τα... στριμώγματα του, κυρίως οικονομικά, αφού πάνω στις ήδη υπάρχουσες υποχρεώσεις προστέθηκαν κι αυτές από το άνοιγμα των σχολείων, τα έξοδα για τα φροντιστήρια και την αγορά των βιβλίων, το τέλος ακίνητης περιουσίας και ότι άλλο βάζει ο νους των κυβερνώντων που «στίβουν» καθημερινά το κεφάλι τους να βρουν πώς θα μας πάρουν κάτι ακόμα για να το βάλουν στον κουμπαρά, να αποφύγουν τη χρεοκοπία ακολουθώντας τις οδηγίες και τις εντολές των ελεγκτών της τρόικας.

Αλλά να, ο Σεπτέμβρης που μάζεψε τα... μπογαλάκια του κι ετοιμάζεται για το φευγιό του... Πού πάνε όλοι αυτοί οι μήνες που φεύγουν; Δεν ξέρω κι εδώ που τα λέμε, δεν με πολυενδιαφέρει κιόλας...

Κατά τα άλλα ο Σεπτέμβρης πρόσθεσε στην πλάτη μας περισσότερη εμπειρία, ενώ ξανα-άνοιξε το κανάλι επικοινωνίας με τα παιδιά της ΕΚΑΠ. Ήδη ετοιμάζουμε το 7ο φύλλο της εφημερίδας. Τα ίδια και στον ΚΡΕΟΝΤΑ που έστειλα σήμερα το 23ο φύλλο της στο τυπογραφείο. Με τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ και την ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ θα ασχοληθούμε από τον Οκτώβρη.

Ο ένας μήνας δίνει σκυτάλη στον άλλον... Κάπως έτσι δεν είναι και η ζωή; Μια συνεχής κίνηση με δράση και διάθεση για προσφορά...

Γροθιά στο στομάχι το μήνυμα της Κικής: ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΪ, ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ 22 ΧΡΟΝΩΝ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ, ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ. ΖΟΥΣΕ ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΕΣ ΑΔΕΛΦΕΣ. Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΘΗΝΑΣ. ΕΙΧΕ ΑΠΟΛΥΘΕΙ, ΔΕΝ ΕΒΡΙΣΚΕ ΔΟΥΛΙΑ, ΖΟΥΣΕ ΜΕ ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΑΣ ΓΡΑΨΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ... Δεν σκύβουμε το κεφάλι, δεν παραδινόμαστε, επιμένουμε όρθιοι...