Δεν φτάνει που πλήρωσα 2.8 ευρώ στην Αττική Οδό προς Ελευσίνα. Ανάμεσα στην 4 και τη 2 έξοδο ταλαιπωρηθήκαμε από το μεγάλο μποτιλιάρισμα. Δεν το περίμενα και δεν μου άρεσε καθόλου...

Είχε κίνηση στη διαδρομή από την Αθήνα ώς το Ελληνικό. Ιδιαίτερο μποτιλιάρισμα είχαμε στην Αττική Οδό προς Ελευσίνα, από την 4 ώς την 2 έξοδο, όπου τα αυτοκίνητα για μισή ώρα σχεδόν πήγαιναν βήμα – βήμα. Σκέψου, να δίνεις 2.8 ευρώ στα διόδια και να αντιμετωπίζεις τέτοιο πρόβλημα. Επιεικώς απαράδεκτοι!

Τι κι αν είναι 28η Οκτωβρίου, ημέρα Παρασκευή; Να τους δικαιολογήσουμε και να πούμε ότι συμβαίνουν αυτά στις μεγάλες εξόδους; Δεν έχω καμία διάθεση να το κάνω. Υποτίθεται ότι πληρώνεις τον ιδιώτη για να μην ταλαιπωρείσαι, όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές με το κράτος...

Ευτυχώς η μέρα είναι όμορφη. Έχει ένα ζεστό ήλιο πολύ φωτεινό και το θερμόμετρο δείχνει 19 βαθμούς. Στην Αλέα, έξω από την Τρίπολη, αμέσως μετά τη σήραγγα του Αρτεμισίου έμαθα από το Twitter τα νέα από τις σημερινές παρελάσεις. Όπου δηλαδή έγιναν γιατί σε πολλές περιπτώσεις δεν έγιναν καν... Η κεντρική στρατιωτική παρέλαση, ας πούμε, της Θεσσαλονίκης δεν έγινε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποδοκιμάστηκε. Ο ίδιος αποχώρησε εσπευσμένα για Αθήνα κάνοντας δηλώσεις, ενώ στην Αθήνα η μπάντα του δήμου παρέλασε και έπαιξε με μαύρες κορδέλες στα μουσικά τους όργανα. Ο δήμαρχος απειλεί με απολύσεις. Σιγά ρε Καμίνη μη σκιστεί το καλτσόν... Δείτε κι ΕΔΩ ένα συγκινητικό στιγμιότυπο. Κι ΕΔΩ κάτι δίπλα μας, στο Χαϊδάρι. Κι ΕΔΩ στην Πρέβεζα. Κι ένας Χάρρυ Κλύνν φοβερός ΕΔΩ.

Γύρω στις 3 το μεσημέρι φτάσαμε στο χωριό. Κάνει λίγη ψυχρούλα κι ας έχει ακόμα ήλιο.

Μας περιμένει ζεστό το γουρουνόπουλο στο φούρνο που έχουν ετοιμάσει. Αύριο θα φτιάξουμε μπακαλιάρο που συνηθίζεται για σήμερα, αν και δεν είμαι και τόσο σίγουρος γι' αυτό. Νομίζω πως ο μπακαλιάρος πάει με την 25η Μαρτίου... Ας είναι, έτσι κι αλλιώς μ' αρέσει...

Σε λίγο θα ανάψουν τη σόμπα. Το απογευματάκι θα χρειαστεί οπωσδήποτε. Κάποιοι εδώ τη θέλουν αναμμένη από τώρα. Την ανάβουν... Η ζωή στο χωριό, σαν ανάπαυλα, ξεκίνησε...

Μπορεί να έχει μια μεγαλαγχολία, όπως λέει ο Ηλίας, αλλά εγώ δεν πρόλαβα να τη δω...

Φρέσκα, φετινά καρύδια μας περιμένουν στο τραπέζι κάτω από τη βεράντα...

Μέρα που είναι σήμερα ας ακούσουμε ένα τραγούδι της Βέμπος κι ας θυμηθούμε την ιστορία μας. Καλό κάνει...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 29/10/2011

Θα ακούσουμε λόγους και λογίδρια αυτές τις μέρες λόγω της εθνικής επετείου... Οι ήρωες Έλληνες που αντέταξαν την περιφάνεια τους στον κατακτητή και είπαν το δικό του μεγάλο ΟΧΙ, αποτρέποντας τον εισβολέα Ιταλό από την κατοχή της Ελλάδας. Ήρθε βέβαια αργότερα, αλλά με τη βοήθεια των δυνάμεων του άξονα...

Όλα αυτά τα ξέρουμε από την ιστορία... Τα έχουμε ακούσει πολλές φορές ως τώρα. Τα έχουμε εμπεδώσει... Μόνο που φέτος όλα θα είναι διαφορετικά στην κατάσταση που βρισκόμαστε ως χώρα.

Κανείς δεν έχει κέφι για μεγαλόστομους πανηγυρισμούς. Η ΟΛΜΕ στο φετινό χαιρετισμό της επικεντρώνει την προσοχή της στη μεγάλη επίθεση που δέχεται ο κλάδος των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης ως δημόσιοι υπάλληλοι, όσοι μάλιστα λάβουν μέρος στις παρελάσεις θα τους δούμε να φοράνε ένα μαύρο περιβραχιόνιο, ένδειξη πένθους.

Σ' αυτές τις εποχές ζούμε. Μην το ξεχνάμε...Κανείς δεν έχει διάθεση για ηρωισμούς. Η επίθεση που δεχόμαστε σε όλα τα επίπεδα είναι απίστευτα μεγάλη. Κι αφού οι ηγέτες μας δεν έχουν, κατά πως διαπιστώνουμε, καμιά διάθεση να αρθρώσουν τα δικά τους ΟΧΙ, είναι η δικιάμας ώρα να το ξαναπούμε.

Ενθαρρυντικό στοιχείο είναι ότι ένα μέρος των Ελλήνων έχει ξεφύγει από την εθνική κατάθλιψη που μας σπρώχνουν τα ΜΜΕ σ' αυτό και βγαίνει στους δρόμους στις μεγάλες διαδηλώσεις που οργανώνουν τα συνδικάτα.

Το πιο σπουδαίο είναι ότι επανεξετάζουμε την έννοια της λέξης αλληλεγγύη και οργανωνόμαστε στις γειτονιές. Οι συνάνθρωποι μας σ' αυτό τον πόλεμο δεν πρέπει να νοιώθουν μόνοι. Είμαστε δίπλα τους. Δίνουμε κουράγιο και παίρνουμε δύναμη...

Η ιστορία επαναλαμβάνεται... Μόνο που αυτή τη φορά είναι πιο πολύπλοκα τα πράγματα. Ο εχθρός είναι καμουφλαρισμένος και χρειάζεται προσπάθεια για να τον αποκαλύψουμε. Και δεν χρειάζονται πια μεγαλόστομες διακηρύξεις και μεγάλα λόγια.

Απλά, λιτά, περιεκτικά... Χρειαζόμαστε ενθάρρυνση. Και μοίρασμα. Λέμε ΟΧΙ στην απογοήτευση. Δεν βοηθά πουθενά αυτό. Στις μάχες που θα χρειαστεί να δώσουμε, τώρα και στο μέλλον, πρέπει να αντιτάξουμε τηναισιοδοξία μας και τη γροθιά μας.

Αυτός ο λαός έχει ιστορία. Και δεν γίνεται να την απεμπολήσει έτσι... Όσο περνάει ο καιρός αυτό θα γίνεται πιο εμφανές. Δεν υπάρχει ελληνική οικογένεια που να μην την έχει αγγίξει το πρόβλημα. Που να μην έχει έναν άνεργο ή έναν νέο που αδυνατεί να μπει στην παραγωγή.

Καμιά ανοχή δεν έχει διάθεση να επιδείξει σ' αυτούς που τον κορόιδεψαν, τον παραμύθιασαν και τώρα τον καλούν να... πληρώσει τα σπασμένα. Από το «λεφτά υπάρχουν» περάσαμε στην δοκιμασμένη και αποτελεσματική μέθοδο να πληρώσουν τα συνήθη υποζύγια, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.

Ας είναι τώρα έτοιμοι να δεχτούν τις δικές τους αρνήσεις, τα δικά τους ΟΧΙ που έχουν τις ρίζες του πίσω, βαθιά, στην ιστορία. ΟΧΙ λοιπόν σ' αυτούς που υφάρπαξαν την ψήφο τους με ψέματα και υποκρισίες. ΟΧΙ στους εθελόδουλους και υποταγμένους στην τρόικα και τα αφεντικά τους.

Οι απειλές για πτώχευση δεν πρόκειται να έχουν κανένα αποτέλεσμα. Έχουν ήδη χάσει τα πάντα. Το μόνο που κινδυνεύουν να χάσουν πια είναι οι αλυσίδες τους. Κι ένας ελεύθερος από τη φύση του λαός δεν είναι συνηθισμένος να δίνει και να δίνει και να δίνει, χωρίς κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα.

Να τώρα, παρασύρθηκα και ξανάγραψα για όλα αυτά που μας καίνε... Δεν το ήθελα έτσι το κομμάτι. Είναι που είναι μαυρισμένη η καρδιά μας με όσα βιώνουμε καθημερινά, αλλά δεν μου έβγαινε, όσο κι αν προσπάθησα... Εδώ είμαστε να το παλέψουμε μαζί. Ψηλά το κεφάλι. Θα τα καταφέρουμε...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομώνυμη στήλη μου.

Ας μην ξαναζήσουμε τέτοιες εικόνες... Πόλεμος τότε, η Ελλάδα σε καυτοχή, πόλεμος και τώρα, η Ελλάδα ξανά σε κατοχή...

Σημερινά πρωτοσέλιδα τριών απογευματινών εφημερίδων όπως «κρεμάστηκαν» στα περίπτερα μετά τις 10 το πρωί. Οι απανωτές έκτακτες εκδόσεις και οι εξελίξεις στις Βρυξέλλες καθυστέρησαν την εκτύπωση...

Όταν συμβαίνουν γεγονότα σαν το χθεσινό στις Βρυξέλλες τα ΜΜΕ είναι απίκο, να περιγράψουν την είδηση, να τη δώσουν αναλυτικά στους αναγνώστες του.

Ιδιαίτερη πίεση τέτοιες ώρες έχουν οι εφημερίδες, που πρέπει να ακολουθήσουν χρονοδιαγράμματα στην έκδοση τους. Κι είναι η επαρχία που δε θέλουν να χάσουν διότι αποτελεί ένα σοβαρό κομμάτι του αναγνωστικού τους κοινού. Έτσι πάνε όσο πιο αργά γίνεται την Α' έκδοση κι από κει και πέρα ακολουθούν η Β', Γ' έκδοση και πάει λέγοντας. Παλιότερα που κυριαρχούσαν οι εφημερίδες, τέτοια φαινόμενα ήταν συχνά στα μεγάλα γεγονότα.

Σήμερα υπάρχει η τηλεόραση και το ραδιόφωνο για την άμεση ενημέρωση. Υπάρχει ακόμα και το διαδίκτυο.

Αλλά οι εφημερίδες που ξεχωρίζουν για τη σοβαρότητά τους, συνεχίζουν να βγάζουν έκτακτες εκδόσεις. Μια τέτοια δύσκολη νύχτα ήταν η χθεσινή. Το πρωί στις 9 που πήγα στο περίπτερο που παίρνουμε τις εφημερίδες υπήρχαν μόνο η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και το ΠΟΝΤΙΚΙ από τις πολιτικές. “Οι απογευματινές θα έρθουν αργότερα” μου είπε η Κωνσταντίνα, η κοπέλα που έχει το περίπτερο στη Στουρνάρη 64.

Όντως, μετά τις 12 πήγα και πήρα τα απογευματινά φύλλα, παράξενο γιατί παρά το χαρακτηρισμό τους ως «απογευματινά» στην πραγματικότητα βγαίνουν μαζί με τα πρωινά.

Η τηλεόραση έχει το χάρισμα στις ζωντανές συνδέσεις, όμως το πλεονέκτημα να δεις και να ξαναδείς το κείμενο, να κρατήσεις σημειώσεις και να κάνεις υπογραμμίσεις μόνο η εφημερίδα στο δίνει. Γι' αυτό δεν πρόκειται να ξεπεραστεί ποτέ από κανένα internet. Το μελάνι και το χαρτί είναι και παραμένει μια σταθερή αξία...

Πιο λάιτ οι τίτλοι του πρωτοσέλιδου των ΝΕΩΝ «παίζουν» και με το αξειρετικό σκίτσο της Β. Ξένου που δίνει μια άλλη αισθητική στον αναγνώστη...

Η αφίσα με το ποίημα του Κώστα Σκηνιώτη για τη διαδήλωση. Πάντα επίκαιρος ο Κώστας...

Σε χθεσινή της συνεδρίαση η Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ αποφάσισε:

α) Κοινή συνεδρίαση του Εθνικού συνδικαλιστικού συμβουλίου ΓΣΕΕ -ΑΔΕΔΥ, την Τρίτη 1/11/2011 ώρα 12:00 στα γραφεία της Συνομοσπονδίας.

β) Συνεδρίαση της Ολομέλειας της Διοίκησης της ΓΣΕΕ την Τετάρτη 2/11/2011 και ώρα 10:00 πμ

Τα τεράστια και σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι οξύνονται και διευρύνονται καθημερινά.

Αξιολογώντας και εκτιμώντας τις εξελίξεις, το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας, θα συζητήσει και θα αποφασίσει τα περαιτέρω αγωνιστικά βήματα και τις δράσεις των συνδικάτων ενόψει και του νέου προϋπολογισμού έτους 2012.

Αυτό είναι το εξώφυλλο του νέου τεύχους 246 της ΦΩΝΗΣ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ. Για να την ξεφυλλίσετε πατήστε ΕΔΩ και θα την δείτε ή θα τη διαβάσετε όπως θα κυκλοφορήσει τυπωμένη σε λίγο...

Την Τετάρτη το μεσημέρι ολοκληρώσαμε και το τεύχος 246 της ΦΩΝΗΣ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ, το περιοδικό της ΠΕΤ ΟΤΕ. Όχι, δε μας δυσκόλεψε ιδιαίτερα αυτό το τεύχος αν και όσο πλησιάζουμε στις εκλογές του Σωματείου (για τον Φλεβάρη του 2012 προσανατολίζονται...) κάποιες μικρές συγκρούσεις στις μεγάλες κυρίως συνδικαλιστικές παρατάξεις, σχετικά με τον χειρισμό θεμάτων θα τις έχουμε.

Η ίδια η ζωή το έχει δείξει αυτό. Αλλά είμαστε οπλισμένοι με υπομονή και βοηθάει πολύ η εμπειρία που έχουμε τόσα χρόνια στη διαμόρφωση του εντύπου...

Η ΦΩΝΗ έχει μια ιστορία πίσω της. Τη βρήκα ως μηνιαία εφημερίδα το 1983 που πήγα στην ΠΕΤ ΟΤΕ και ανέλαβα την ευθύνη της έκδοσής της ενώ προϋπήρξε, όπως έχω δει στο αρχείο, κατά καιρούς ακόμα και εβδομαδιαία σε δύσκολες εποχές για τους εργαζόμενους και το συνδικάτο.

Κι αυτή τη βαριά κληρονομιά συνεχίζουμε... Παρέα με τους εκάστοτε εκλεγμένους συνδικαλιστές. Οφείλω να πω ότι η συνεργασία μου με τον Αντώνη Παναγιωτακόπουλο, τον υπεύθυνο αυτή την εποχή, είναι άψογη. Συζητάμε τα θέματα, το πώς θα τα αντιμετωπίσουμε και καταλήγουμε χωρίς πισωγυρίσματα. Βοηθάει όμως ουσιαστικά. Ιδιαίτερα με τη φωτογραφική του μηχανή λείψης, ένα κινητό τηλέφωνο που έχει πολύ καλή απόδοση. Έτσι συχνά και ιδιαίτερα στο φύλλο που ετοιμάσαμε τώρα, υπάρχει πολύ φωτογραφικό υλικό, πράγμα που κάνει το έντυπο πιο ευκολοδιάβαστο.

Μ' αρέσει πολύ όταν φτάνουμε σ' αυτό το σημείο, να ολοκληρώνουμε μια έκδοση. Νοιώθω να «φεύγει» από πάνω μου όλο το δημιουργικό άγχος των προηγούμενων ημερών. Και με κυριεύει μια γαλήνη και μια ηρεμία που μοιάζει με το χαμόγελο μικρού παιδιού.

Το πιο ωραίο είναι ότι χαίρομαι κάθε καινούρια έκδοση. Όπως τότε που ξεκινούσα στο επάγγελμα και λαχταρούσα να πάρω στα χέρια μου το φρεσκοτυπωμένο φύλλο, να το δω, να το μελετήσω, σαν να 'ταν η πρώτη μου φορά.

Το γεγονός ότι αυτό το συναίσθημα διατηρείται άσβηστο στο πέρασμα των χρόνων, θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό... Είναι γιατί αγαπώ πολύ αυτό που κάνω και χαίρομαι τη δημιουργία του σε όλες τις φάσεις...

• Τι έγινε χθες στις Βρυξέλλες; Ιδού το επίσημο έγγραφο με τις αποφάσεις...
  

Ο Νίκος Κακλαμανάκης μπορεί να σε κάνει να βουρκώσεις... Σε πείσμα των καιρών ο Νίκος μιλά για την Ελλάδα και τους Έλληνες με πραγματική αγάπη. Με την αγάπη που ένοιωσε κι εκείνος από όλους εμάς όταν πολλές φορές ύψωσε την Ελλάδα στα ουράνια και μας έκανε όλους υπερήφανους.

Τώρα εμείς εδώ, σ' αυτό το Site δεν πολυασχολούμαστε με τα αθλητικά. Τούτο δω όμως δεν είναι και... τόσο αθλητικό παρ' όλο που πρωταγωνιστεί ένας Ολυμπιονίκη. Δείτε το δελτίο Τύπου που γεμίζει αισιοδοξία κάθε Έλληνα:

Μετά από 3 μέρες μάχες με τα μποφόρ του Αιγαίου, αψηφώντας τα κύματα και τις φουρτούνες, πάνω σε μια σανίδα και ένα πανί με την ελληνική σημαία, έφτασε χθες το βράδυ στην Ανεμόεσσα Κάρπαθο, ο «γιος του ανέμου», ο Νίκος Κακλαμανάκης.

Ξεκίνησε έτσι απλά, πάνω στη σανίδα του, από την Άνδρο πριν λίγες μέρες, πέρασε από τη Μύκονο, την Αρχαία Δήλο, τη Δονούσα, τα Κουφονίσια την Αμοργό και κατέληξε στην Κάρπαθο, όπου και έλυσε το πανί του, ολοκληρώνοντας την αποστολή του, που ήταν απλή.

Να περάσει το μήνυμα, ότι οι Έλληνες άμα θέλουν, μπορούν να τα καταφέρουν ακόμα και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Ο Νίκος μας απέδειξε ότι οι Έλληνες, άμα θέλουμε, μπορούμε. Έστειλε το μήνυμα, έτσι απλά, με συμπαραστάτη του το Αιγαίο και οδηγό τη δύναμη της ψυχής του, ότι όλοι εάν θέλουμε, μπορούμε να σταθούμε όρθιοι και να επιβιώσουμε παρά τις όποιες φουρτούνες και τα κύματα που μας χτυπούν.

Με μια απίστευτη απλότητα, από αυτή που χαρακτηρίζει τους «αγαθούς» άνδρες, με τη δύση του ηλίου, έφθασε κατάκοπος από την υπερπροσπάθεια και βγήκε στον τερματικό σταθμό της «Οδύσσειας» του, στην προβλήτα του λιμανιού της Καρπάθου.

Εκεί χωρίς να μπορεί να ανοίξει καλά-καλά τα μάτια του, που τα είχε «κάψει» η αλμύρα του Καρπαθίου πελάγους, σαν στοργικός πατέρας, φίλησε τρυφερά τη ντυμένη στα γαλανόλευκα κορούλα του, χάιδεψε με περίσσια αγάπη τη σύζυγο του, ασπάστηκε τη μητέρα του και έσφιξε με λεβεντιά το χέρι του πατέρα του.

Εκεί, με ρίγος και συγκίνηση, με δάκρυα χαράς, σε μια ιστορική στιγμή, τον υποδέχτηκαν χιλιάδες Καρπάθιοι, σαν ήρωα, όπως του αξίζει και όπως του πρέπει. Τον χειροκρότησαν, τον φίλησαν, τον σήκωσαν στους ώμους, τον καλωσόρισαν με μαντινάδες και λυροτσάμπουνα.

Ο Νικόλας με χαμηλούς τόνους, όπως τότε στην Ατλάντα, και με ταπεινότητα όπως τότε που άναβε το βωμό με την Ολυμπιακή φλόγα στην Αθήνα, ψέλλισε μόνο ευχαριστώ και έφυγε αμέσως, για να καταθέσει στεφάνι και να αποτίσει φόρο τιμής, στο μνημείο του ήρωα σμηναγού Κώστα Ηλιάκη..

Με τη δύναμη του Ανέμου, ο Νίκος Κακλαμανάκης, μας κάνει να μη φοβόμαστε, όσο υπάρχουν τέτοιοι Έλληνες. Τον ευχαριστούμε.

Την επόμενη μέρα από νωρίς το πρωί ο Νικόλας μίλησε πολλές ώρες με μικρούς μαθητές από τα σχολεία της Καρπάθου οι οποίοι του δώρισαν αμέτρητες ζωγραφιές.

Να λοιπόν που υπάρχουν και καλές ειδήσεις...

Και δυο εικόνες παρμένες από την εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου «Αλ Τσαντίρ» όπως προβάλεται η πρωτοβουλία του Νίκου Κακλαμανάκη να διασχίσει το Αιγαίο.