Σηκώνουμε μανίκια για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Παίρνω ύλη!!
Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο...
Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.
Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176. Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο...
Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας.Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.
Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.
Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά.
Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.
Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.
Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.
Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.
Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.
Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.
Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.
Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.
Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!
Έδωσαν χαρά στα παιδιά σχολείων της περιοχής Μονοφατσίου. Μια μπάλα μπορεί να μην είναι ένα σπουδαίο δώρο, είναι όμως για τα παιδιά που θέλουν στα διαλείμματα τους να παίξουν.
Όλες αυτές τις μπάλες τις πήγαν στα σχολεία. Όμορφη κίνηση. Θα είναι πιο ανοιχτή και προσβάσιμη η πόρτα της ομάδας. Α, μα εκεί κάτω, στα νότια του Ηρακλείου Κρήτης έχουν πολύ κουράγιο...
Τη Δευτέρα 9/1/2012, παράγοντες της Προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής του Αθλητικού Ομίλου Μπαρτσελόνα Μονοφατσίου επισκεύθηκαν Δημοτικά σχολεία και Γυμνάσια της περιοχής του Μονοφατσίου και αφού ευχήθηκαν Καλή Χρονιά σε δασκάλους, καθηγητές και παιδιά, δώρησαν 20 μπάλες προκειμένου να υπάρχει η δυνατότητα σε κάθε μαθητή να παίξει ποδόσφαιρο, όταν το επιτρέπει το σχολείο που φοιτά. Την Κυριακή η Συνέλευση στην 4η Δημοτική Κοινότητα
Σημειώστε το στην ατζέντα σας. Αυτή την Κυριακή 15/01/2012 στις 11 το πρωί μαζευόμαστε στη Λαϊκή Συνέλευση της 4ης Δημοτικής Κοινότητας, στην αίθουσα εκδηλώσεων (Λένορμαν και Αλεξανδρείας- είσοδος από Αλεξανδρείας) και κουβεντιάζουμε...
Καλό θα ήταν να είμαστε όλοι εκεί... Εγώ έχω και την κοπή πίτας στο Σύλλογο του χωριού μου την ίδια ώρα και πρέπει να πάω από κει (Μάρνη 54 στο κέντρο της Αθήνας) αλλά όπως και να 'χει το πράγμα θα περάσω μια βόλτα. Προγραμματίστε το και σεις...
Επιτυχία του ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΥ της Θεσσαλονίκης ο τίτλος που ¨μιλάει” από μόνος του.
Η προσέγγιση των ΝΕΩΝ σε σχέση με τις αγωνίες του πρωθυπουργού Λουκά Παδήμου. Τι να κάνουμε, καθένας έχει τα προβλήματα του. Άλλα αυτοί, άλλα εμείς....
Εικόνες ντροπής στο κέντρο της Αθήνας. Τις είδα και με τα μάτια μου σήμερα που χρειάστηκε να βγω έξω για δουλειά... Και πιάστηκε η ψυχή μου. Από την ΑΥΓΗ.
Ντροπή για
τους κυβερνώντες
Φοβερές εικόνες και στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ. Άστεγοι στο πεζοδρόμιο της οδού Σταδίου, σήμερα μία η ώρα το μεσημέρι. Τι να σου κάνει μια κουβέρτα, όταν έξω η θερμοκρασία είναι μόλις 5 βαθμούς Κελσίου...
Επιχείρηση τρομοκρατίας τη βλέπει η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Δεν είναι πολύ μακριά από τις προσωπικές εκτιμήσεις.
Όχι
προς Θεού!
Η ζωή είναι όμορφη, δεν την χαλαλίζουμε για κανέναν λαμόγιο. Μη σκύβετε το κεφάλι, μην υποκύπτετε στις πιέσεις των τραπεζών. Δεν είστε μόνοι σας. Είμαστε πολλοί!
Το ξεχωριστό εξώφυλλο του ΠΟΝΤΙΚΙΟΥ. Σχόλιο στην επικαιρότητα με το δικό του μοναδικό τρόπο. Αγοράστε το από το περίπτερο. Αξίζει τα λεφτά του...
Η ζωή σίγουρα
είναι πολύ όμορφη
Τέτοιες ειδήσεις είναι που προβληματίζουν. Αδύναμοι άνθρωποι. Ευαίσθητοι, τι, πολύ θέλει για να περάσεις την κόκκινη γραμμή, άμα είσαι μόνος; Κι όμως... Προσπαθείστε να δείτε αλλιώς τη ζωή. Είναι όμορφη, που να πάρει...
Είμαστε τα παιδιά της πρώτης τάξης του δημοτικού σχολείου θραψανού, πριν 45 τόσα χρόνια. Πρωτάκια. Με δασκάλα της Καλλιόπη Μαυραντωνάκη... Χρονιά; Δεν θυμάμαι ή μάλλον γύρω στα 1965... Αν το δει κανένας συγχωριανός συμμαθητής και έχει καλύτερη μνήμη ευπρόσδεκτη κάθε πληροφορία. Να είναι σίγουρος ότι θα τη δημοσιεύσω. Στο κόκκινο πλαίσιο είμαι εγώ, σκυμμένος, κάτι διαβάζω...
Μνήμες... Είναι σαν να ανοίγει ένα ντουλαπάκι και να βγάζεις από μέσα ξεχασμένους θησαυρούς. Συνέβη τώρα που πήγε ο Παναγιώτης. ο γιος της αδερφής μου της Μαλάμως κάτω στο χωριό για να βάλει μπροστά να φτιάξει το δικό του σπίτι, καθώς μετακινούσε τα πράγματα βρήκε το θησαυρό.
Ήταν μια πλαστική τσάντα γεμάτη φωτογραφίες, άλλες σε άλμπουμ ταχτοποιημένες κι άλλες, οι περισσότερες ασπρόμαυρες, ιδιαίτερα παλιές, σχεδόν ιστορικές...
Την Κυριακή το μεσημέρι μετά τη ζεστή σούπα που μας έφτιαξε η Μαλάμω με την κότα της Στασούλας, καθίσαμε στον καναπές και τις είδαμε μια - μια με πολύ ενδιαφέρον και προσοχή...
Έτσι είναι οι παλιές φωτογραφίες... Τις κοιτάς από δω κι από κει και... βάζεις μπροστά το... εργοστάσιο της θύμισης. Διάλεξα τρεις να προβάλω από αυτό το Site. Με αποτυπώνουν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Θα γράψω γι' αυτές ότι θυμάμαι. Γιατί έχουν περάσει και τόσα χρόνια και το μυαλό είναι κουρκούτι...
Η κα Καλλιόπη, η δασκάλα μας, δεν ζει πια. Έφυγε νωρίς χτυπημένη από την κακιά αρρώστια. Την αγαπούσαμε. Είχε πολύ υπομονή για να ασχοληθεί μαζί μας. Δεν ήμασταν και τα πιο ήσυχα παιδιά...
Πρέπει να την ξαναείχαμε στην Δ' τάξη και θυμάμαι χαρακτηριστικά πως είχε ανεβάσει ένα θεατρικό έργο. Κάτι για τους ηρωικούς Σουλιώτες ήταν κι εγώ έπαιζα το ρόλο ενός παππού στα μετόπισθεν που προσπαθούσε να δώσει κουράγιο στις γυναίκες και τις ενθαρρύνει. Θυμάμαι ήταν (θεατρικά) γυναίκα μου η Παγώνα κι εγώ, ανάπηρος με το ένα πόδι έλεγα χτυπώντας τους γοφούς μου «όχι γυναίκα, ο Κίτσος μας δεν πέθανε». Κουράγια που το είχαμε τότε...
Το έργο είχε παιχτεί τότε σε σκηνή που είχαν φτιάξει στον κινηματογράφο του Γραμματικού, στο κέντρο του χωριού, εκεί που είναι τώρα το σούπερ μάρκετ της Πόπης.
Αχ, θύμισες που μου έβγαλε στην επιφάνεια μια απλή ασπρόμαυρη φωτογραφία του δημοτικού στα σκαλιά της κεντρικής εισόδου του σχολείου που και σήμερα λειτουργεί ως τέτοιο και είναι ένα κόσμημα για το Θραψανό. Δείτε ντύσιμο των παιδιών, αγοριών και κοριτσιών στη δεκαετία του 60, στα μέσα περίπου. Γαλότσα και παλτουδάκι ή μπουφάν, όπως εγώ.
Με τα περισσότερα παιδιά στο πέρασμα των χρόνων χαθήκαμε... Καμιά φορά, βρισκόμαστε τα καλοκαίρια στο χωριό, ασπρομάλληδες, όσοι έχουμε μαλλιά, με κοιλίτσα, παππούδες και γιαγιάδες. Με μνήμες και θύμισες πολλές στο προσκεφάλι μας.
Στα χρόνια της αθωότητας...
Εδώ πάει γάντι το τραγούδι του Κώστα Χατζή "Θυμάμαι". Πάντα μου άρεσε η ευαισθησία του. Ελάτε να το μοιραστούμαι μαζί αυτό το κρύο πρωινό του Γενάρη...
Και σήμερα οι περισσότεροι τίτλοι των εφημερίδων είναι προσανατολισμένοι στη συζήτηση που θέλουν αυτοί που επιμένουν στη μείωση των μισθών και την γενικότερη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων... Από την ΑΥΓΗ.
Δείτε εμμονή σ' αυτό που μέρες τώρα λέμε “εκβιασμό”. Ο κ. Παπαδήμος λέει: “Βρείτε τα γιατί αλλιώς έχω έτοιμη τη Νομοθετική πράξη για να επιβάλω τις απόψεις μου και τις θέσεις μου, τις θέσεις της τρόικα δηλαδή”. Και τον ακούμε και δεν ξεσηκωνόμαστε... Πού οφείλεται αυτή η απάθεια. Οι τίτλοι από τα ΝΕΑ.
Ο συνειρμός με τις βιβλικές γραφές που κάνουν εκεί στο ΕΘΝΟΣ είναι ότι χειρότερο μπορεί να φανταστεί κανείς... Τι σχέση μπορεί να έχει ο ευαγγελιστής Λουκά με τον... Λουκά Παπαδήμο; Καμία, απολύτως...
Να και μια άλλη όψη του κ. Πρωθυπουργού. Εύκολο να ζητάς θυσίες από τους άλλους, όχι βεβαίως από τους δικούς σου, του κολλητούς, του υπουργούς κ.λπ. Έχει ένα νόημα ο προβληματισμός που θέτει η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...
Όχι που δεν θα επέμεναν... Κι αυτοί τη δουλειά τους κάνουν. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς για να τους σταματήσουμε. Αποκαλυπτικός ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ.
Χιονιάς καιρός...
Δεν ξέρω αν η φωτογραφία με το χιονιά που κοσμεί την πρώτη σελίδα του ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΥ σε σχέση με το καιρικό, είναι χθεσινή ή αρχείου... Ο καιρός, πάντως, σε όλη την Ελλάδα είναι κακός. Από το πρωί χιονίζει στην Πάρνηθα και την Πεντέλη. Και στην Αθήνα ρίχνει χιονόνερο και ο ορίζοντας είναι κατάμαυρος. Δείγμα πως όλα μπορούν να συμβούν μέχρι το βράδυ...
Η πρόσκληση από το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ, διότι πέρα από τα προβλήματα της καθημερινότητας υπάρχει και η ζωή και δεν θα πρέπει να την αφήνουμε να περνάει έτσι, ας τη δούμε αυτή την εκδήλωση.
Να το πρόγραμμα αναλυτικά. Όπως ακριβώς το έστισε το Μορφωτικό ίδρυμα. Απ' ότι ξέρω η εκδήλωση δεν είναι κλειστή. Μπορεί να την παρακολουθήσουν και μη μέλη της ΕΣΗΕΑ που είναι κάπως “ψαγμένοι”.
Με αφορμή αυτή την εκδήλωση στην ΕΣΗΕΑ έψαξα και βρήκα ένα άρθρο από το internet. Μ' αυτό το θέμα. Όσο κι αν πάνε δυο χρόνια που γράφτηκε είναι πάντα διαχρονικό. Δυστυχώς δεν γνωρίζω από κοντά τον συγγραφέα:
Ιδού το κόμμάτι του για τη λογοκρισία και τη λογοκλοπή:
Η λογοκρισία και η λογοκλοπή υπάρχει ακόμα και στις χώρες με δημοκρατικό καθεστώς, αν και γενικά ο κόσμος πιστεύει ότι στις δημοκρατικές χώρες τα δικαιώματα της ελεύθερης έκφρασης και της πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύονται. Το ίδιο πίστευα κι εγώ, ότι σ΄ αυτές τουλάχιστον τις χώρες η λογοκρισία και η λογοκλοπή δεν επιτρέπεται. Είναι αυτονόητο, ότι στα δημοκρατικά καθεστώτα προστατεύεται το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης και το δικαίωμα της πνευματικής ιδιοκτησίας. Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Στη χώρα μας τα δικαιώματα αυτά προστατεύονται από τους νόμους του κράτους, αλλά τους νόμους, ποιος θα τους προστατεύσει,ώστε τα αρμόδια όργανα να μην τους εφαρμόζουν επιλεκτικά;
Μια φορά , πριν χρόνια,ανέφερα στον εντεταλμένο εκ του Συντάγματος να φροντίζει για την εκτέλεση των νόμων την περίπτωση μη εφαρμογής ενός συγκεκριμένου νόμου του Ελληνικού Κράτους. Το ανώτατο αυτό όργανο της πολιτείας μου απάντησε επί λέξει: " Τον νόμο αυτόν δεν τον εφαρμόζουμε". Περίμενα να μου πει ότι ο νόμος αυτός είναι αντισυνταγματικός ή αντιβαίνει στις αρχές του πολιτισμού και γι΄ αυτό τα αρμόδια όργανα δεν τον εφαρμόζουν. Δεν ήταν όμως γι΄ αυτό. Ήταν ότι ο νόμος εφαρμοζόταν επιλεκτικά, σε άλλες περιπτώσεις ίσχυε και σε άλλες, όπως στη δική μου, δεν ίσχυε.
Πριν χρόνια δημοσιεύτηκε σε ξένο περιοδικό ένα κείμενό μου, μεταφρασμένο στα αγγλικά (είναι το μοναδικό),αφού αφαιρέθηκαν μερικές σελίδες, που δεν ενέκριναν οι εκδότες του περιοδικού. Ο επιμελητής της έκδοσης μου ζήτησε στην αρχή να μη θυμώσω μαζί του, γιατί ήταν απόφαση του συμβουλίου, που διοικεί το περιοδικό. Αλλά αν ήθελα να δημοσιευθεί έπρεπε να δεχθώ την περικοπή καμιά δεκαριά σελίδων. Δέχτηκα γιατί στις σελίδες αυτές κάποιος Ρώσος θεολόγος της διασποράς έκανε κριτική του Καθολικισμού και το περιοδικό ήταν έκδοση ενός καθολικού πανεπιστημίου.
Το περιστατικό ίσως δεν άξιζε να το αναφέρω, αν δεν είχα ακόμα πιο χτυπητά παραδείγματα λογοκρισίας από περιστατικά που συνέβησαν στη χώρα μας. Ενδεικτικά αναφέρω την περίπτωση βιβλίου ελληνικού εκδοτικού οίκου,του οποίου η συντακτική επιτροπή αποτελούμενη από φιλολόγους καθηγητές, παρέλειψε ολόκληρη παράγραφο κειμένου αρχαίου συγγραφέα, επειδή σ΄ αυτήν αναφέρεται το όνομα του Ιησού Χριστού.
Χθες δημοσίευσα στην ιστοσελίδα μου ένα άρθρο με τίτλο "Εκκλησία και άθεο κράτος". Κάθε φορά που αναρτάται στην ιστοσελίδα κάποιο κείμενο,αναφέρεται στο όνομα του συντάκτη ο τίτλος του κειμένου και οι πρώτες σειρές, για την ενημέρωση του αναγνώστη. Για το κείμενο αυτό παραλείπεται οποιαδήποτε αναφορά και αντί ΄του τίτλου και της περίληψης του κειμένου αναγράφεται ό τίτλος της ιστοσελίδας δυο φορές, για να καλυφθεί το κενό!
Για τη λογοκλοπή δεν ξέρω τι γίνεται στις άλλες χώρες, ξέρω τί γίνεται στη χώρα μας. Στην αρχή δεν κατάλαβα τι εννοούσε ο εκδότης γνωστού περιοδικού, όταν πριν από κάμποσα χρόνια μου είπε, ότι δεν γράφουμε το όνομα αυτού που διατύπωσε τη σκέψη που παραθέτουμε στο κείμενό μας, παρά μόνο αν είναι διάσημος. Αν είναι άγνωστος, αντιγράφουμε τη σκέψη του, χωρίς να σημειώνουμε από που την πήραμε. Αργότερα κατάλαβα τι σημαίνει αυτό, όταν έτυχε να διαβάσω σε γνωστό περιοδικό, όχι μόνο απλές σκέψεις μου, αλλά ολόκληρες μεταφράσεις ποιημάτων, ακόμα και άρθρα, λιγάκι αλλαγμένα, χωρίς να αναφέρεται η πηγή ή κάποια μνεία τέλος πάντων της πηγής. Αυτό σημαίνει, αν θυμηθώ και τα λόγια του εκδότη, ότι η λογοκλοπή επιτρέπεται στη χώρα μας, όταν κλέβουν οι διάσημοι και οι μεγάλοι τους άσημους και τους μικρούς, αλλά δεν επιτρέπεται το αντίθετο.
Μόσχος Λαγκουβάρδος - Δευ Μάρ 23, 2009 9:22 am
Ο Κουλούρης που δεν ξέρουμε. Μέσα από τις επιλογές της Ελληνοφρένειας... Δυστυχώς τέτοιοι άνθρωποι μας κυβερνούσαν και μας κυβερνούν...
Επάνω, από παλιότερη απεργιακή κινητοποίηση, κάτω, το κάλεσμα του Εργαρικού Κέντρου Αθηνών για την 24ωρη παναττική απεργία της 17 Γενάρη. Ελάχιστη υποχρεώση είναι να είμαστε όλοι παρόντες...
Πατήστε ΕΔΩ και διαβάστε τη διακήρυξη του Εργατικού Κέντρου Αθήνας για την απεργία της 17/1/2012
Πραγματοποιήθηκε χθες Tρίτη 10 Ιανουαρίου 2012 η Ολομέλεια της Διοίκησης της ΓΣΕΕ. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης συζητήθηκαν οι πρόσφατες εξελίξεις μετά τα θέματα που τέθηκαν από τον πρωθυπουργό ως αιτήματα της τρόικα κατά την πρόσφατη συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου και για τα οποία ζητείται διάλογος με τους εργοδοτικούς φορείς. Για όλα αυτά τα ζητήματα ελήφθησαν αποφάσεις για την περαιτέρω στάση της ΓΣΕΕ.
Συγκεκριμένα η ολομέλεια της Συνομοσπονδίας αποφάσισε:
Η ΓΣΕΕ θα προσέλθει σε διάλογο με τους εργοδοτικούς φορείς αλλά δεν θα συζητήσει κανένα θέμα που άπτεται της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Είναι σαφές ότι η άρνηση διαλόγου αφορά όλα όσα απαρτίζουν την ΕΓΣΣΕ (μισθούς, αυξήσεις, ωριμάνσεις, κοινωνικές παροχές, 13ο και 14ο μισθό). Στην επικείμενη συνάντηση με τους εργοδότες η Συνομοσπονδία θα προσέλθει για να συζητήσει μόνον σοβαρές προτάσεις και άλλα θέματα τα οποία σχετίζονται με το μη μισθολογικό κόστος υπό προϋποθέσεις.
Εξουσιοδοτήθηκε η εκτελεστική επιτροπή της ΓΣΕΕ να πραγματοποιήσει απεργιακές κινητοποιήσεις στην περίπτωση που ενταθεί η πίεση για ανατροπή της ΕΓΣΣΕ ή προωθηθεί πράξη νομοθετικού περιεχομένου για την ακύρωση της.
Να επιδιωχθεί συνάντηση με τους αρχηγούς των κομμάτων που μετέχουν στην κυβέρνηση ώστε να δεσμευθούν ότι δεν θα στηρίξουν νομοθετική παρέμβαση για την καταστρατήγηση της ΕΓΣΣΕ.
Η νομική υπηρεσία της ΓΣΕΕ θα επεξεργαστεί όλους τους τρόπους για τη δικαστική (σε Ελλάδα και Ευρώπη) αντιμετώπιση της προσπάθειας κατάργησης της ελευθερίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Δηλώσεις Παναγόπουλου
Απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ δήλωσε:
Στη συνάντηση που ζητούν οι εργοδότες θα προσέλθουμε αλλά με ΟΧΙ σε οποιοδήποτε διάλογο που αφορά στην ΕΓΣΣΕ και όσα αυτή περιέχει: αυξήσεις, ωριμάνσεις, δώρα, δεν συζητούμε. Στο διάλογο αυτό οποιοδήποτε άλλο θέμα μπορούν να το φέρουν που δεν θα αφορά όμως το μισθολογικό κόστος, εφόσον είναι σοβαρές προτάσεις μπορούμε να τις συζητήσουμε και σοβαρές προτάσεις νοούνται αυτές που θα διασφαλίζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων, τη ρευστότητα και τα ισοδύναμα αποτελέσματα προς τα ασφαλιστικά μας ταμεία.
Επίσης θα επισκεφτούμε τους πολιτικούς αρχηγούς. Να τους καταστήσουμε σαφές ότι πρέπει να εγκαταλειφθεί οποιαδήποτε σκέψη για πράξη νομοθετικού περιεχομένου γιατί ήταν αυτοί οι ίδιοι οι πολιτικοί αρχηγοί που όταν ως προϊόν της ελεύθερης διαπραγμάτευσης και της ελεύθερης βούλησης υπογράφηκε η ΕΓΣΣΕ, τη χαιρέτησαν. Και δεν βλέπουμε ποιος λόγος υπάρχει για να πάμε πίσω. Και τέλος πήραμε εξουσιοδότηση από τη διοίκηση της ΓΣΕΕ οτιδήποτε και αν επιχειρηθεί που θα αφορά στην παραβίαση της ΕΓΣΣΕ να έρθουν μεγάλες, ακαριαίες ,απεργιακές κινητοποιήσεις.
-Ποια είναι η θέση σας για την πρόταση του Συνδέσμου Τουριστικών Επιχειρήσεων;
Οι κύριοι εκπρόσωποι του Τουρισμού που είναι οι πρωταθλητές στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία είναι ντροπή να λένε όσα λένε. Επίσης να μην ασχολούνται με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας γιατί αυτοί δεν την συνυπογράφουν.
Ο δρόμος του αγώνα είναι ο μόνος. Δεν έχουμε άλλη επιλογή... Όλοι στην 24ωρη παναττική απεργία του Εργατικού Κέντρου Αθήνας....
Προσπαθώ, επιστρατεύοντας τη λογική, να δώσω μια ερμηνεία για την επιμονή της τρόικας και των συνεργατών της στη χώρα μας και ομολογώ, ότι δεν βρίσκω άκρη. Μα, δεν καταλαβαίνουν ότι αν γίνει πέρα από την αύξηση της ανεργίας και την απορύθμιση της αγοράς εργασίας που θα μετατρέψει σε εργασιακή ζούγκλα, μόνο σε μεγαλύτερη ύφεση θα οδηγήσει την αγορά. Από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Ξανά εκβιασμοί... Στη λογική του σοκ. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο και πιο συχνά θα είναι αυτοί. Δυστυχώς μόνο έτσι μπορούν να παίρνουν όποιο αυταρχικό μέτρο θέλουν σε βάρος μας. Αυτή είναι η ουσία της είδησης κι ας μην το λένε οι εφημερίδες καθαρά. Όπως εδώ, στα ΝΕΑ, ας πούμε...
Στην ίδια ακριβώς γραμμή και ο ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ. Ήθελα να ήξερα, τι καταλαβαίνετε (τους συναδέλφους μου ρωτώ...) μ' αυτή την προβολή; Μόνο ότι είστε σε μια διατεταγμένη υπηρεσία, αντιλαμβάνομαι...
Όταν μια εφημερίδα της Αριστεράς, όπως είναι η ΑΥΓΗ, προτάσσει τέτοιους τίτλους, αναρωτιέσαι πού πάει το πράγμα. Τι σημαίνει για τον πολύ κόσμο το PSI; Ας το εξηγήσουν... Και πόσοι άραγε γνωρίζουν τι εστί “κούρεμα” χρέους; Πιο απλό κάντε το παιδιά, πιο απλό...
Ένα πολιτιστικό θέμα (κάτω από άλλες προϋποθέσεις...) μέσα από το αστυνομικό δελτίο και... αρνητικό για την Ελλάδα. Φαντομάδες έκλεψαν έναν αυθεντικό πίνακα δωρεά του Πικάσο. Στην Ευρώπη γελάνε μαζί μας... Γίναμε ξέφραγο αμπέλι.... Πρώτη κλοπή στην εθνική πινακοθήκη ύστερα από ένα αιώνα. Φυσικά όταν η χώρα ασχολείται με το πώς θα μειώσουν τους μισθούς των εργαζομένων και οι αστυνομικοί παραφυλάνε έξω από το ραδιοφωνικό σταθμό Flash για να συλλάβουν αλληλέγγυους στους αναρχικούς, τότε όλα είναι πιθανά...
Την ίδια ώρα τα ΜΜΕ ζουν τα δικά τους δράματα.... Ποιος θα είναι ο επόμενος, μετά το ALTER, την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και τον ΕΠΕΝΔΥΤΗ. Και τι κάνουμε εμείς για να αντιμετωπίσουμε αυτή τη λαίλαπα;
Περιμένουμε καρτερικά να φτάσει και σε μας το τσουνάμι για να αντιδράσουμε; Για ξυπνήστε συνάδελφοι... Και σεις ΕΣΗΕΑ και ΠΟΕΣΥ, μάθετε ότι δεν αρκούν οι ανακοινώσεις...
Ο χαρτοπόλεμος δεν βοηθάει ουσιαστικά. Το ζήτημα είναι να συσπειρώσετε τους δημοσιογράφους σε αγωνιστική κατεύθυνση...
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!