Μ' ένα τραγούδι της Ευσταθίας εκφράζω το δικό μου ευχαριστώ. Εδώ μαζί με τον Πλιάτσικα...

Τρέχουμε με υψηλούς ρυθμούς πια. Το σχόλιο κάθε 5.000 «κλικ» σ' αυτήν εδώ την ιστοσελίδα, εδώ και πολύ καιρό με τις ταχύτητες που τρέχουν, αναγκάστηκα να το κάνω να το κάνω κάθε 10.000 χτυπήματα. Και πάλι όμως ο χρόνος φεύγει σχετικά γρήγορα. Δεν πάει πολύ καιρός που μιλάγαμε για τα 250.000 «κλικ» και να, που σε λίγο κλείνουν κι ανοίγουμε πλώρη για τα 260.000 μοναδικά χτυπήματα από διαφορετικές Ι.Ρ.

Σημαίνει κάτι αυτό; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Καταρχήν το θετικό είναι ότι κάποιοι μπαίνουν σ' αυτό εδώ τον ιστότοπο και διαθέτουν χρόνο για να διαβάσουν τα κείμενα που δημοσιεύονται. Και μπορεί να μην κάνετε σχόλια συχνά, αλλά σας βλέπω πιο δραστήριους στο Facebook και στο Twitter όπου αυτά αναδημοσιεύονται καθημερινά. Λίγο αφού «ανέβουν» εδώ...

Κάπως έτσι χρησιμοποιώ τα social media επειδή δεν παραγνωρίζω την παρεμβατική τους δύναμη. Σε κάποιους αρέσει να ενημερώνονται από εκεί άμεσα, γρήγορα και χωρίς να αλλάζουν σελίδα. Άλλοι  πάλι επιμένουν σταθερά εδώ. Μερικοί μπαίνουν στον κόπο να πάρουν τηλέφωνο και να ζητήσουν να γνωριστούμε από κοντά. Όπως ο Πάνος που πέρασε από το γραφείο μου στη Βερανζέρου, ήπιαμε έναν καφέ και κουβεντιάσαμε για όλα τα θέματα.

Μ' αρέσει επίσης που, όλο και περισσότεροι χωριανοί φτάνουν ώς εδώ κι αυτό μεγαλώνει την ευθύνη μου να ρίξω μεγαλύτερο βάρος στο όνομα του Site και να πολλαπλασιάσω τις αναρτήσεις που έχουν σχέση με το χωριό.

Όσο περνάει ο καιρός έτσι θα γίνεται, θα το διαπιστώσετε κι εσείς, αλλά φυσικά αυτό δεν πρόκειται να λειτουργήσει σε βάρος της επικαιρότητας. Θα συνεχίζει να ζει και να κινείται στο ρυθμό της εποχής και της επικαιρότητας,

Το αβαντάζ του δεν πρόκειται να το χάσει. Το αντίθετο. Θα είναι ίσως το πρώτο Site που θα λειτουργεί με όρους Blog. Το έχετε ξαναδεί εσείς κάτι τέτοιο, αλλού; Όχι πως έχω και κανένα πρόβλημα αν υπάρχει... Εσάς που με διαβάζετε σκέφτομαι και την καλή μας σχέση να διατηρήσω.

Διότι είναι σαφές, χωρίς εσάς, τον τελικό αποδέκτη, κάθε προσπάθεια εδώ θα ήταν εκ των προτέρων αποτυχημένη. Ένα «ευχαριστώ» από καρδιάς, είναι το λιγότερο που έχω να πω. Τιμάτε τη δουλειά μου. Κι αυτό είναι ότι καλύτερο μπορεί να μου συμβεί...

Αλλο ένα όμορφο τραγούδι. Και αυτό, όπως και το πιο πάνω είναι από τον τοίχο του Γιώργου Χατζηνικολάκη. Τον ευχαριστώ, είναι πανέμορφα...