Εντυπωσιακός ο τίτλος της ΑΥΡΙΑΝΗΣ, καταγράφει όλα όσα ξέραμε ώς τώρα. Αλλά τα πράγματα φαίνεται ότι είναι πολύ χειρότερα. Και είναι από τις φορές που η συγκεκριμένη εφημερίδα δεν σκανδαλοθηρεί...

Τι στην ευχή συμβαίνει εδώ; Η τρόικα σαν να ήταν ο... Μωυσής φέρνει τις δέκα εντολές που η κυβέρνηση θα κληθεί να εφαρμόσει. Το δημοσίευμα από τα ΝΕΑ.

Τα ίδια και στο ΕΘΝΟΣ. Παρουσιάζει ολόκληρη την επιστολή της τρόικας. Σε όλες του τις λεπτομέρειες, το πράγμα... Δείτε ΕΔΩ το περιεχόμενό της.

Τώρα το διαπιστώνουν αυτό στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ; Τώρα είναι σε ασφυξία οι πολίτες; Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό...

Θα τα δούμε λοιπόν όλα εδώ; Και προτεκτοράτο η Ελλάδα; Με ξένους υπαλλήλους οι ΔΟΥ; Από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Αποκαλυπτικός ο ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ. Για όλα φταίει η τρόικα... Και ποιος την έφερε την τρόικα εδώ, ρε παλικάρια και της έδωσε μάλιστα και το δικαίωμα να διατάζει;

Το βίντεο αυτό κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο την περασμένη εβδομάδα. Καταγράφει την εισβολή των μελών του ΠΑΜΕ στο χώρο που οι “κοινωνικοί εταίροι”, εργοδότες και ΓΣΕΕ συνεδρίαζαν χάριν του διαλόγου για την μείωση του μισθολογικού κόστους που ζητούσε (ή απαιτούσε;) η τρόικα. Είναι μεγάλο, αλλά έχει ενδιαφέρον να το δείτε ως το τέλος. Οι εκφράσεις των προσώπων που εμφανίζονται, η γλώσσα του σώματος, είναι κάτι το εκπληκτικό...

Κρίμα, δεν θα μπορέσω να πάω αύριο στο χορό του χωριού, εδώ στην Αθήνα, στο κέντρο ΚΟΝΑΚΙ. Από τη μια ο θάνατος του Γιάννη, του γαμπρού μου, μόλις προχθές κι από την άλλη η αργία των τριών Ιεραρχών τη Δευτέρα, ο Λάμπρος θέλει να πάμε στο χωριό Ελληνικό Γορτυνίας. Θα φύγουμε από το απόγευμα. Θα χάσει και κάποια φροντιστήρια, αλλά δεν τρελαίνεται κιόλας. Εδώ που τα λέμε, ούτε κι εγώ τρελαινόμουν με το σχολείο. Μπορεί να φταίει κι αυτό που δεν έχει καταφέρει να γίνει πιο αγαπητό στα παιδιά. Κάτι θα του λείπει...

Παρασκευή σήμερα... Μια εργάσιμη εβδομάδα τελειώνει. Εντάξει, δεν ήταν και τόσο εργάσιμη... Δυο μέρες χρειάστηκε να λείψω εκτός Αθηνών, αλλά προσπάθησα να μην αφήσω πίσω τίποτα στην τύχη του. Όλα είναι σε μια σειρά, ελέγχονται.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 28/01/2012

Να το πω από την αρχή καθαρά: Φοβάμαι κάθε φορά που ακούω πως καλούν τους κοινωνικούς εταίρους να... διαλέξουν τον τρόπο που θα αυτοχειριαστούν. Για τις απειλές περί μείωσης στους βασικούς μισθούς την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού και όλα όσα έχουν σχέση με την αποδιάρθρωση της αγορά εργασίας, λέω. Αυτά που και καλά ήθελε η τρόικα και οι κοινωνικοί εταίροι απέρριψαν.

Έτσι το μπαλάκι των εργασιακών επιστρέφει στην κυβέρνηση. Και βέβαια οι εφημερίδες “βγάζουν” στην επιφάνεια την αναμόρφωση των επικουρικών όσο και τις όποιες αλλαγές στα εργασιακά. Διότι αυτό είναι το ζητούμενο και δεν κάνουν πίσω οι άνθρωποι... Στόχος είναι η εξαθλίωση των εργαζομένων ή όσων έχουν ακόμη εργασία.

Θα φέρουν πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου στη Βουλή, αυτό είναι βέβαιο. Κι εδώ δικαιώνονται όσοι μιλούσαν για προσχηματικό διάλογο μεταξύ των κοινωνικών εταίρων.

Και τώρα τι; Οι μάσκες πέφτουν μέρα με τη μέρα... Θα ξαναβρεθούν άραγε κι άλλοι βουλευτές και υπουργοί αυτής της κυβέρνησης, σαν τον Χρυσοχοϊδη, να πουν πώς δεν ήξεραν τι ψήφιζαν.

Στις εφημερίδες της περασμένης Πέμπτης δόθηκαν σελίδες ολόκληρες με τα συμπεράσματα και τις αποφάσεις από τις συζητήσεις των κοινωνικών εταίρων. Και τι νόημα έχει άραγε αυτό; Κι αν αποφάσισαν εκείνοι, αφού η κυβέρνηση ετοιμάζεται να νομοθετήσει καμία απολύτως αξία δεν έχει. Πόσο υψηλό IQ χρειάζεται να έχουμε για να καταλάβουμε ένα τόσο απλό πράγμα;

Υπ' αυτήν την έννοια ίσως είχε κάποιο νόημα που οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ ματαίωσαν με τη φυσική παρουσία τους μια φάση των συζητήσεων των εκπροσώπων των εργοδοτών και της ΓΣΕΕ.

Φυσικά τίποτα δεν θέλουν οι εργοδότες να πάει χαμένο. Αν αποτύχει να εφαρμοστούν οι προτάσεις τους, θα νομοθετήσει η κυβέρνηση κι αυτοί θα διερευνούν τρόπους να μειώσει το μισθολογικό κόστος. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Μόνο με την ουσιαστική μείωση των μισθών των εργαζομένων.

Καθόλου δεν τους απασχολεί αν, πέρα από την επιβίωση των ανθρώπων, καταρρεύσουν και τα ασφαλιστικά ταμεία. Μαθητευόμενοι μάγοι μοιάζουν που προσπαθούν να μπαλώσουν καταστάσεις αδιαφορώντας για το τι επιπτώσεις θα υπάρξουν.

Το μέγεθος της ανευθυνότητας είναι τεράστιο. Η καταστροφή είναι ολοκληρωτική και μόνο αν είσαι τυφλός δεν μπορείς να τη δεις. Κι αυτοί εκεί, επιμένουν σε μια αδιέξοδη πολιτική που δεν φέρνει καμιά λύση...

Τι διάβολο, τόσο γλυκιά είναι αυτή η καρέκλα της εξουσίας; Ακόμα κι αν είναι ανδρείκελα σ' αυτή τη θέση δεν έχουν το τσαγανό να πουν την αλήθεια και να παραιτηθούν; Πόσο θα αντέξουν το φτύσιμο του κόσμου και πόσο θα λένε ότι βρέχει γύρω τους, την ώρα που ξέρουν καλά πως δεν είναι βροχή αυτή η αποδοκιμασία του κόσμου.

Ζούμε τις έσχατες ώρες, δεν χωρεί αμφιβολία. Δεν τα έχουμε ξαναδεί τέτοια πράγματα, μα την αλήθεια... Ας ξυπνήσουμε όσο είναι καιρός. Μην τους αφήνουμε να λεηλατούν άλλο τις ζωές μας...

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην τακτική στήλη μου στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ.
  

Τελευταίο "Αντίο" σήμερα το απόγευμα στον μεγάλο Έλληνα σκηνοθέτη, Θεόδωρο Αγγελόπουλο, με το τρέιλερ της ταινίας του "Ταξίδι στα Κύθηρα" και την υπέροχη μουσική της Ελένης Καραϊνδρου. Στην ταινία εμφανίζεται ο μεγάλος Μάνος Κατράκης...

Αυτά διαβάζουν οι Έλληνες πολίτες και τρομάζουν. Και πώς να γίνει αλλιώς; Να θεωρήσουμε νίκη το γεγονός ότι μέσα από το διάλογο των κοινωνικών εταίρων βγαίνει ότι δεν θα ακουμπήσουν τις εργατικές κατακτήσεις; Και ποιος το διασφαλίζει αυτό άραγε; Δείτε πιο κάτω πως αντιμετωπίζουν το κρύο στην Αθήνα. Από τη ΝΙΚΗ.

Στη ΒΡΑΔΥΝΗ επισημαίνουν πως συνεχίζουν την αποτυχημένη συνταγή. Να τους χαιρόμαστε!

Ιδού το παζάρι, όπως το είδε ο ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ... Το χαβά τους, εκεί, στη ΓΣΕΕ. Θα τον συνεχίσουν, λέει, τον διάλογο και την ερχόμενη εβδομάδα...

Συνέβη

στην Αθήνα!

Χθες το απόγευμα ήρθαν στο κέντρο της Αθήνας, στο Σύνταγμα, παραγωγοί από τη Βοιωτία. Έστησαν τους πάγκους τους και... μοίραζαν, αντί πωλούν, τα προϊόντα τους. Μια μορφή διαμαρτυρίας για τις τιμές... Χαμός! Ο κόσμος έπεσε σαν τις ακρίδες να πάρει ότι μπορούσε από τα προϊόντα που είχαν εκεί... Από τον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ.

Δείτε την ίδια εικόνα από τον ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ, την εφημερίδα της ομογένειας. Επάνω ο κόσμος “πέφτει” πάνω στα κρεμμύδια και κάτω το ξενοδοχείο Χίλτον, όπου διαμένουν οι ελεγκτές της τρόικας, αποκλεισμένο από μέλη του ΠΑΜΕ. Εμφανής η αστυνομική δύναμη των ΜΑΤ που είναι παρούσα...

Το πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ με την επικαιρότητα, όπως την καταγράφουν οι συντάκτες της. Σε τρία κλικ όλα τα μεγάλα.

Έτσι κατάντησαν το ΠΑΣΟΚ οι... σωτήρες της Ελλάδας. Ντροπή τους! Αλλά ποιος την έχασε για να τη βρουν αυτοί;...

Συναυλία Συμπαράστασης στον Αγώνα των Εργαζομένων στον Τύπο

ALTER / ΔΟΛ / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ / ΕΡΤ / Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ

30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2012 - Κλειστό γήπεδο μπάσκετ Περιστερίου

Γιαννιτσών 81 & Τζ.Κέννεντυ, έναρξη στις 7 μ.μ.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΔΩΡΕΑΝ

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:
Σπ. Γραμμένος – Π. Δουρδουμπάκης – Αλ. Εμμανουηλίδης & Μ. Παπαγεωργίου – Μ. Ζαμάνη & The Angry Birds – Π. Θαλασσινός – Χρ. Θηβαίος – Κ. Θωμαΐδης – Illegal Operation – Alexis K. & Θ. Αναστόπουλος – Ε. Κουνενή – Γ. Κούτρας – Γ. Λεκόπουλος & Μ. Μεναχέμ – Lolek – Δ. Μητσοτάκης & Οι Ευδαίμονες – Θ. Μικρούτσικος – Mode Plagal – Π. Μουζουράκης – Λ. Παπαδόπουλος – Radiosol – Σπυριδούλα – Υπεραστικοί

Πρόσβαση στο κλειστό Περιστερίου:

Βρίσκεται κοντά στην διασταύρωση της Λεωφόρου Καβάλας (Αθηνών-Κορίνθου) και Θηβών. ΧΑΡΤΗΣ

1. Από Αθήνα – Γραμμή ΜΕΤΡΟ Αγ. Δημήτριος – Αγ. Αντώνιος – στο  Τέρμα Αγ. Αντώνιος Περιστερίου παίρνουμε το λεωφορείο 821 (Αγ. Αντώνιος – Αγ. Αναστασία) και κατεβαίνουμε στη στάση ΓΗΠΕΔΟ ή εναλλακτικά από τον Αγ. Αντώνιο περπατάμε 10 λεπτά μέσω Σοφοκλή Βενιζέλου προς Αγ. Τριάδα και γήπεδο.

2. Όσοι έρχονται από Δυτικές συνοικίες και Πειραιά – Λεωφοριακή γραμμή 703 (Μέσω Θηβών– Στάση Κέννεντυ, επί της Θηβών Πατήστε ΕΔΩ να δείτε τα δρομολόγια του ΟΑΣΑ.

Η ξαφνικός θάνατος του σκηνοθέτη Θεόδωρου Αγγελόπουλου έγινε πρωτοσέλιδο στα ΝΕΑ (εδώ) και στο ΕΘΝΟΣ που το ανεβάζουν και ψηλά πάνω στον τίτλο τους, επιλέγοντας κινηματογραφικούς τίτλους του  για να το “ντύσουν”. Εγώ που δεν άκουσα ράδιο και δεν είδα ειδήσεις στην τηλεόραση, έμαθα την είδηση μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα...

Στην ίδια γραμμή και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ δίνει την κεντρική της φωτογραφία της πρώτης σελίδας της στο άδικο ¨φευγιό” του μεγάλου σκηνοθέτη. Σωστά, κατά τη γνώμη μου. Σ' αυτόν το τόπο πρέπει να τιμούμε τους ανθρώπους που προσφέρουν στον Πολιτισμό.

Από τον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ το δημοσίευμα. Δηλαδή αυτά θα λένε τώρα; Ότι δεν είχαν διαβάσει το Μνημόνιο και δεν ήξεραν τους όρους του; Και δεν είναι αυτό, νομίζουν επικίνδυνο; Αυτό κι αν είναι... Να έχουν εκλεγεί για να εκπροσωπούν τους πολίτες, να ψηφίζουν τόσο σοβαρά πράγματα και να μην ξέρουν ψηφίζουν... Τι ντροπή! Και θέλουν να γίνουν και... αρχηγοί κόμματος. Βρε ούστ!

Διαφορά ανθρώπων. Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία που “παίζει” πολύ στο internet σήμερα νομίζω ότι οποιαδήποτε λεζάντα είναι υπερβολή...

Όχι, ο χρόνος δεν ήταν πολύς στο χωριό. Το ταξίδι, ξαφνικό και απρογραμμάτιστο, αλλά μπόρεσα να το απολαύσω και με το παραπάνω... Μπορεί να έκανε κρύο, αλλά όλες τις μέρες, ιδιαίτερα τη δεύτερη, είχε μια εκπληκτική ηλιοφάνεια.

Μπορούσαμε να περπατήσουμε, να ολοκληρώσουμε με τον Νίκο κάποιες δουλειές που θέλαμε να κάνουμε στο σπίτι της Στασούλας. Πήγαμε και στον κήπο της στου Γρέγο και μαζέψαμε μανταρινοπορτόκαλα. Και στο εργαστήριο του Λευτέρη κατέβηκα για λίγο το μεσημέρι να μπω στο internet, να κάνω τις αναρτήσεις μου. Ακόμα και τη φωτογραφία από το στύλο που “τράβηξα” χρειάστηκε να την ανεβάσω στο Facebook για να την πάρω από κει και να τη δημοσιεύσω εδώ...

Είδα λίγο τις σημερινές εφημερίδες. Κατέβασα και μερικά πρωτοσέλιδα. Τα βλέπετε εδώ πιο πάνω, δεν έκανα ειδική ανάρτηση. Θα συνεχίσω από αύριο που θα είμαι στο γραφείο μου και μόνο εφόσον υπάρχει κάτι ενδιαφέρον...
Και το ενδιαφέρον για σήμερα ήταν το ξαφνικό “φευγιό” του Θόδωρου Αγγελόπουλου από τούτο τον κόσμο. Άδικο έτσι όπως έγινε. Για οποιονδήποτε άνθρωπο άδικο και πολύ περισσότερο για έναν άνθρωπο που έχει προσφέρει τόσα στον ελληνικό κινηματογράφο.

Επιστροφή στο χωριό. Τετάρτη βράδυ πήραμε το καράβι της επιστροφής... Με το ΚNOSSOS αυτή τη φορά. Δεν ταλαιπωρηθήκαμε. Εγώ είχα κόψει εισιτήριο της επιστροφής προχθές, από τον Πειραιά, μαζί με το εισιτήριο που κατέβηκα στο Ηράκλειο.

Είμασταν λιγότεροι... Εγώ, ο Νίκος και η Μαλάμω. Ο Λάμπρος και η Αργυρώ έμειναν πίσω. Θα καθίσουν λίγο περισσότερο. Έχουν κι άλλες δουλειές να διεκπεραιώσουν στο χωριό.

Συνοψίζοντας πρέπει να πω ότι ήταν μια καλή παρένθεση σε μια δύσκολη εποχή, λίγο αφού άφησα πίσω μου την “Κ” και τις υποχρεώσεις εκεί... Τη χρειαζόμουν. Όσο κι αν το περίμενα μου ήρθε κάπως ξαφνικό... Θέλω λίγο χρόνο για να βάλω σε νέο “καλούπι” της ζωή μου.

Ωστόσο δεν έχω καμιά διάθεση να μπω στο περιθώριο. Η δημιουργικότητα ήταν πάντα μέρος της δύναμής μου κι αυτό δεν έχω πρόθεση να το απεμπολίσω, ως κατάκτηση...

Η Κρήτη ήρθε ξαφνικά, απρογραμμάτιστα... Δεν πρόλαβα να κάνω πολλά πράγματα. Άλλαξα όμως εικόνες κι αυτό το χρειαζόμουν...

Βραδάκι Τετάρτης 25.1.2012. Είμαστε έτοιμοι να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για το καράβι. Θα μας πάω πίσω στο Ηράκλειο. Θα επιστρέψει πίσω το αυτοκίνητο η Στασούλα παρέα με τον Αγησίλαο. Καλύτερα. Μην κάνει μόνη της αυτή τη διαδρομή, νύχτα, αφού και η ίδια νοιώθει ανασφαλής τέτοια ώρα στο τιμόνι. Κι ωστόσο ήθελε να μας εξυπηρετήσει. Όπως πάντα άλλωστε...

Φοβερή η φωτογραφία που τράβηξα από έναν στύλο του χωριού... Δείτε,επάνω το ετήσιο μνημόσυνο της αδερφή μου και ακριβώς από κάτω η κηδεία του άντρα της Γιάννη. Καμιά φορά οι συμπτώσεις είναι κάτι το φοβερό...

Η παρουσία σε μια κηδεία είναι ένα πολύ επώδυνο συναίσθημα. Είσαι εκεί, μέσα στο κρύο, όρθιος να προσπαθείς να κρατηθείς δυνατός, να ξεπεράσεις τις όποιες δυσκολίες. Να συνηθίσεις στην ιδέα του αποχωρισμού...

Τον νεκρό τον ξενύχτησαν χθες το βράδυ. Και όλη μέρα, από το πρωί πέρασε πολύ κόσμος από το σπίτι για να αποχαιρετίσουν τη σορό. Ψιλοβρέχει κιόλας... Χειμωνιάτικος καιρός...

Ο Κωστής της Μαρίνας έχει ανοίξει ένα τεφτέρι κι καταγράφει τα χρήματα που δίνει ο κόσμος, τις εισφορές. Στο σχολείο, στην Εκκλησία, στο Νηπιαγωγείο... Δεν ξέρω γιατί, αλλά ποτέ δεν κατάλαβα, τέτοιες ώρες που αποχαιρετώντας έναν δικό σου άνθρωπο πρέπει να συνεισφέρεις κάπου. Ρώτησε κανείς αν αντέχει οικονομικά ο άλλος πριν καθιερώσουν το έθιμο; Ας είναι, τι ψάχνω τώρα...

Απογευματάκι Τρίτης 24.1.2012. Όλο και περισσότερος κόσμος μαζεύεται μέσα και έξω από το σπίτι. Μπαίνουν, προσκυνούν και βγαίνουν έξω να κουβεντιάσουν. Αχ αυτή η κουβέντα στις κηδείες...

Έχεις ατέλειωτο χρόνο και μπορείς να μιλήσεις για όλους και για όλα. Άσε που έχεις να δεις τόσους ανθρώπους ύστερα από πολλά χρόνια...

Το 'χουν αυτό στα χωριά. Στις μικρές κοινωνίες. Βρίσκονται στις χαρές και λύπες. Μοιράζονται πράγματα. Από ανάγκη να γεμίσεις το χρόνο σου κάθε γεγονός που συμβαίνει έχει τη δική του μεγάλη αξία...

Τρεις παρά έρχεται η νεκροφόρα. Οι άνθρωποι, επαγγελματίες, ξέρουν πώς να κινηθούν και τι να κάνουν. Παίρνουν τη σορό. Ακολουθούμε όλοι πίσω. Πού και πού ρίχνει κάποια σταγόνα και κάνει πολύ κρύο.

Τραγικές φιγούρες οι κόρες του Γιάννη και οι γαμπροί του. Οι γυναίκες κλαίνε, οι άντρες είναι ή φαίνονται λίγο πιο δυνατοί. Η διαδρομή μέχρι το νεκροταφείο δεν είναι μεγάλη. Σιγανό βήμα, τόσο που για μένα που λείπω χρόνια, είναι μια ευκαιρία να παρατηρώ πράγματα. Και μου 'ρχονται ένα σωρός θύμισες από τα παιδικά μου βιώματα...

Οι στύλοι έχουν τα αγγελτήρια θανάτου. Κηδείες, μνημόσυνα... Το χειμώνα είναι γεμάτοι από αυτά. Το καλοκαίρι βάζουν και καμιά αφίσα για εκδήλωση, κανένα λυράρη που παίζει στο τάδε κοντινό πανηγύρι... Λειτουργούν σαν... πίνακες ενημέρωσης. Φωτογραφίζω έναν με τον οποίο “ντύνω” και τη σημερινή εγγραφή. Επάνω το μνημόσυνο της αδερφής μου,κάτω η κηδεία του άντρα της. Συμπτώσεις κι αυτές...

Στην εκκλησία όλα είναι πιο εύκολα... Τόσες ώρες όρθιοι κι ύστερα από το ταξίδι, νοιώθω πολύ κουρασμένος. Η Στασούλα μας περιμένει σπίτι με ζεστό φαγητό. Ύστερα κουβέντα και κατά τις 6 το απόγευμα πήγα για ύπνο. Έναν ύπνο βαθύ ώς το πρωί, στις 7.30 που σηκώθηκα...