Στο τυπογραφείο ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Ξεκινάμε!
Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο... Στέλνω στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται"
Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.
Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!
Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας.Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.
Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.
Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά.
Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.
Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.
Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.
Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.
Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.
Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.
Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.
Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.
Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!
Επιστροφή στα των μίνι διακοπών στο Ελληνικό Αρκαδίας... Έχουμε ακόμα κάτι όμορφες φωτογραφίες που αξίζει να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή. Εδώ η Καρύταινα, ψηλά από το κάστρο, όπου πήγαμε το μεσημέρι της Δευτέρας του Πάσχα, λίγο πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα...
Σπίτια με πέτρα στην Καρύταινα... Ευτυχώς κάποιοι τα ανακαινίζουν... Δεν υπάρχει χειρότερο από το να τα βλέπω να πεθαίνουν και να φυτρώψνουν συκιές μέσα από τις πεσμένες στέγες... Είναι σαν να κόβεις τις γέφυρες με τις μνήμες την ώρα που είναι, περισσότερο από ποτέ αναγκαίες. Δείτε εδώ μια ομορφιά που έχουν. Ακόμα κι αυτά που ακόμα δεν έχουν στέγες...
Ήταν δροσερός ο καιρός προχθές... Μπορεί να μην έβρεχε μα η μέρα δεν είχε “συνέλθει” ακόμα από τις βροχές των προηγούμενων ημερών. Έτσι η μαυρίλα επανέρχεται κάθε φορά που ο ήλιος παιχνίδιζε ανάμεσα στα σύννεφα. Παρ' όλα αυτά αποτολμήσαμε να πάμε μια βόλτα ώς το στενό δρομάκι που οδηγεί στο κάστρο της Καρύταινας...
Μ' αρέσει ο ανηφορικός δρόμος, το μονοπάτι που οδηγεί στο κάστρο. Δεν ανεβήκαμε ώς την κορυφή. Μια πινακίδα μας προειδοποιούσε πως “λόγω των έργων που ήταν σε εξέλιξη η είσοδος θα γινόταν με δική μας ευθύνη”. Δεν ήταν όμως αυτό που μας έκανε να μην ανεβούμε. Μάλλον την κούραση σκεφτήκαμε...
Να και η είσοδος του κάστρου. Η πινακίδα που σας έλεγα είναι πρόχειρα “πιασμένη” πάνω στη σιδερένια καγκελόπορτα. Επιστρέψαμε στην πλατεία, στο καφέ της “Βρένθης” για να πάρουμε ένα ένα καφέ, μια σοκολάτα κι ένα ποτό. Πιο βολικό το βρήκαμε...
Μια τελευταία ματιά πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα. Ωραία ήταν μερικές μέρες στο χωριό. Μια ανάσα ζωής με κίνηση σε άλλους ρυθμούς πιο χαλαρούς και πιο όμορφους. Προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ και το χάρηκα...
Μία σατιρική αφίσα με πολιτική άποψη έχει κατακλύσει το διαδίκτυο η οποία παροτρύνει τον κόσμο να εμποδίσουν τους ηλικιωμένους να ψηφίσουν στις επερχόμενες εθνικές εκλογές. Στην αφίσα που κυκλοφορεί σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, απεικονίζεται ένα ζευγάρι ηλικιωμένων και από κάτω αναγράφεται η εξής φράση: «6 Μαΐου, κλειδώνουμε στο σπίτι τις γιαγιάδες και τους παππούδες που ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.»
Διαβάζω στο διαδίκτυο της δηλώσεις Βενιζέλου και συνιστώ ψυχραιμία γιατί όσοι παρακολουθείτε την επικαιρότητα θα το υποστείτε αυτό το σοκ. Ο άνθρωπος δεν έχει το Θεό του. Αυτοί δημιούργησαν την κρίση, οι ίδιοι υπόσχονται τώρα να μας “σώσουν” από αυτήν!
Δείτε την είδηση που διάβασα και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο. Και υποφέρω από πυκνότητα μαλλιών...
Ολόκληρη η είδηση όπως την ξεσήκωσα από την iefimerida:
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τόνισε ότι οι προτάσεις του «είναι συγκεκριμένες, πρακτικές και άμεσα εφαρμόσιμες», σε αντίθεση με την αντίστοιχη προσέγγιση την οποία κάνει ο κ. Α. Σαμαράς και την οποία χαρακτήρισε «πρόχειρη και παλαιοκομματική».
Τις προγραμματικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ για την κοινωνική προστασία, ανακοίνωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος νωρίτερα είχε συζήτηση επί του θέματος με τον υπουργό Εργασίας Γιώργο Κουτρουμάνη, ο οποίος ήταν επικεφαλής Ομάδας που επεξεργάσθηκε τα συγκεκριμένα θέματα.
Υπογράμμισε ότι στόχος της νέας κυβέρνησης θα είναι η δημιουργία ενός δικτύου κοινωνικής προστασίας «έτσι ώστε κανείς Έλληνας και καμία Ελληνίδα να μη νιώθει μοναχικός και εγκαταλελειμμένος υπό συνθήκες κρίσης» και εξήγησε πως οι προτάσεις χωρίζονται σε πέντε ενότητες, με πρώτη την ανεργία των νέων.
«Δέσμευση μας είναι να επιταχυνθούν όλες οι διαδικασίες ώστε τα προγράμματα που είναι σε εξέλιξη για την ενίσχυση της απασχόλησης, να ολοκληρωθούν μέχρι το καλοκαίρι του 2013, αντί για το τέλος του 2014, όπως ήταν ο αρχικός προγραμματισμός του ΕΣΠΑ», τόνισε και πρόσθεσε πως «Ήδη μέσα από τις εσωτερικές αλλαγές που έχουμε κάνει, έχουμε διασφαλίσει 250 εκατομμύρια ευρώ περισσότερα για τον τομέα αυτόν κι αυτό που ζητάμε είναι άλλα 150 εκατομμύρια από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, στόχος εφικτός ώστε να έχουμε συμπληρωματικούς πόρους 400 εκατομμυρίων».
Η δεύτερη ενότητα αφορά την καθολική υγειονομική προστασία. Δεν πρέπει, τονίζεται, να υπάρχει κανένας Έλληνας που δεν θα έχει πρόσβαση στο ΕΣΥ. Γι αυτό δεν θα υπάρξουν περιορισμοί που έχουν σχέση με τον αριθμό των ενσήμων, με μεροκάματα ή με τη διάρκεια κάλυψης της ασφάλισης της ανεργίας για τον άνεργο.
Επόμενη ενότητα είναι το δίκτυο κοινωνικής προστασίας για την οποίο προβλέπεται να ενισχυθούν οι δομές κοινωνικής στήριξης και φροντίδας, με την αποτελεσματική διαχείριση των πόρων, για την κοινωνική προστασία. Στη δημιουργία του δικτύου κοινωνικής προστασίας, σημαντικό ρόλο θα παίξουν το νέο πρόγραμμα «βοήθεια στο σπίτι», που θα καλύπτει διπλάσιο αριθμό ατόμων, φθάνοντας τις 130.000 και η δημιουργία του «Εθνικού Δικτύου Άμεσης Κοινωνικής Παρέμβασης» σε πανελλαδικό επίπεδο. Από τα δύο αυτά προγράμματα θα δημιουργηθούν 6.500 νέες θέσεις εργασίας.
Η τέταρτη ενότητα αφορά στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και προβλέπει την επέκταση της ισχύουσας νομοθεσίας και σε άλλους δικαιούχους. Οι ρυθμίσεις αυτές θα επεκταθούν και σε ατομικές επιχειρήσεις που οι οφειλές τους φθάνουν μέχρι τις 25.000 ευρώ, που σημαίνει ότι οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες δεν θα υπαχθούν στην πτωχευτική διαδικασία. Μια ακόμα αλλαγή αφορά στον «ακατάσχετο τραπεζικό λογαριασμό». Κάθε άτομο θα μπορεί να έχει λογαριασμό 1.500 ευρώ που δεν θα μπορεί να θιγεί, να κατασχεθεί ή να παρεμποδιστεί η ανάληψη. Σε περίπτωση κοινού λογαριασμού ζευγαριού, το ποσό θα φθάνει τις 2.000 ευρώ.
Πέμπτη ενότητα είναι οι ρυθμίσεις δανείων: Πρώτος στόχος είναι να ωφεληθεί ο δανειολήπτης, με ρυθμίσεις που θα καθιστούν το δάνειο «ζωντανό και εξυπηρετήσιμο».
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε σήμερα επικοινωνία για το θέμα αυτό, με τον Πρόεδρο των Ελληνικών Τραπεζών Βασίλη Ράπανο, με τον οποίο συμφώνησαν στην υποχρέωση του τραπεζικού συστήματος που ανακεφαλαιοποιείται με δημόσιο χρήμα και τίθεται υπό τον στρατηγικό έλεγχο του δημοσίου, να διευθετεί τα δάνεια που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν.
Είχε, επίσης, συνομιλία και με τη διοίκηση του ΤΠΔ, το οποίο, με απόφαση του ίδιου, ως υπουργού Οικονομικών, μείωσε κατά το ήμισυ τη μηνιαία παρακράτηση από τον μισθό των δημοσίων υπαλλήλων (από το 60% στο 30%) για την εξυπηρέτηση δανείου και σε περιπτώσεις και δεύτερου μισθού ή άλλων εσόδων στο οικογενειακό εισόδημα, οι κρατήσεις δεν θα ξεπερνούν το 40%.
Για πόσο ηλίθιους μας περνάνε; Θα τους αφήσουμε ανενόχλητους να μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας; Ή θα τους πληρώσουμε με το νόμισμα που τους αξίζει: Μαύρο στους μαυρογιαλούρους!
Δείτε την αγωνία των ανθρώπων του ΕΘΝΟΥΣ, αποτυπωμένη στο φύλλο της 14/4. Ανάσταση γιόρταζε ο κόσμος. Στο Γολγοθά το μυαλό τους αυτοί... Ε, μήπως να τους κάνουμε έτσι τη ζωή που να είναι πραγματικός Γολγοθάς για τα μεγάλα κόμματα αυτές οι τρεις εβδομάδες ώς τις 6 Μαϊου;
Τρέμουν από
το φόβο τους
Βρε αυτοί τρέμουν στην ιδέα και μόνο των εκλογών... Και φαντάσου ότι βλέπουν μόνο τις δημοσκοπήσεις. Σκέψου να δουν και τις λαηθινές διαθέσεις οργής των ψηφοφόρων μετά το κλείσιμο της κάλπης της κάλπης τι έχει να γίνει. Απίστευτοι οι εντολείς... Επαναλαμβάνω: Στα χέρια μας είναι να τους τρομοκρατήσουμε. Κάθε μέρα μας τρομοκρατούν αυτοί με τις πολιτικές που σχεδιάζουν και υλοποιούν σε βάρος μας. Από το σημερινό ΕΘΝΟΣ.
Το ίδιο τρέμουλο και στον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ... Προσέξτε τι αναδεικνύει η εφημερίδα. Βρήκε και προβάλει σε ποιές εκλογικές περιφέρειες καρδιοχτυπούν οι υποψήφιοι... τα κόμματα τους, να λες καλύτερα... Τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Οι υποψήφιοι τους, από μόνοι τους, είναι άξιοι της μοίρας τους...
Αισιόδοξη η πασχαλιάτικη ΑΥΓΗ ναφέρει πως μπορεί να σπάσει ο δικομματισμός. Φτάνει να το θέλουμε εμείς, οι ψηφοφόροι, που για πρώτη φορά έχουμε τη δύναμη στα χέρια μας. Θα το θυμηθούμε την ώρα της κάλπης ή θα αφήσουμε να μας κοροϊδέψουν για μια ακόμη φορά. Αν συμβεί αυτό θα είμαστε άξιοι της μοίρα μας. Κανένας οίκτος στους προδότες...
Η αγωνία τους εκφράζεται από την ΕΣΤΙΑ. Σενάρια επί σεναρίων για να βρουν τον τρόπο να υφαρπάξουν την ψήφο μας. Ο φόβος τους -επίτελους να και ο δικό τους φόβος, όχι μόνο αυτοί να μας φοβίζουν...- είναι μήπως κάτι “στραβώσει” στο δρόμο και δεν υλοποιηθούν τα καλπονοθευτικά κόλπα τους. Γι' αυτό τα λένε και τα ξαναλένε. Και δεν θα κουραστούν μέχρι την ώρα των εκλογών...
Φυσικά ο Άκης δεν γλύτωσε από το διασυρμό. Όχι πως δεν έβαλε κι ό ίδιος το χεράκι του με την αλλοπρόσαλλη και απαράδεκτη συμπεριφορά του. Εδώ από το ΘΕΜΑ στους καιρούς της παντοδυναμίας του με την, κατά 35 χρόνια νεώτερη του, δεύτερη σύζυγό του, Βίκυ...
Το θανάσιμο
λάθος του...
Μικρό αλλά αρκετά καυστικό το σχόλιο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ στην πρώτη σελίδα για τον Άκη, ο οποίος προφυλακίστηκε σήμερα σήμερα στις φυλακές Κορυδαλλού. Το κελί του Εφραίμ του έδωσαν... Τέρμα οι πασχαλιάτικες διακοπές στη ΓΑΔΑ...
Στο ΠΑΡΟΝ ανακαλύπτουν το κλειδί του σκανδάλου, που δεν είναι άλλο από τη λογίστρια του Άκη. Βρε συνάδερφοι, συνέλθετε... Είναι δυνατόν ο τελευταίος τροχός της αμάξης να είναι ο βασικός υπεύθυνος; Είναι δυνατόν;
Το πρώτο θέμα από το πασχαλιάτικο ΑΡΘΡΟ... Αυτή ήταν η αγωνία του κόσμου, ότι ο Άκης πέρασε το Πάσχα στη φυλακή... Στγχωρήστε μου την καυστικότηα , συνάδελφοι, αλλά δεν έχετε ιδέα για το τι βιώνει αυτός ο λαός με τις μνημονιακές πολιτικές που του έχουν επιβάλει...
Κι άντε τώρα εσύ να πας στις εκλογές της 6ης Μαϊου με τέτοια δημοσιεύματα... Σωστά, σάματεις δεν το γνωρίζουν αυτό οι ψηφοφόροι; Γι' αυτό η αγωνία τους και ο κρύος ιδρώτας τους. Γιατί τα ψέματά τους δεν “πιάνουν” πια...
Μια ζωή μέσα στους δρόμους. Ένα από τα υπέροχα τραγούδια του Δημήτρη Μητροπάνου... Θα μας λείψεις μεγάλε...
Σοκ ήταν η αναγγελία του τραγουδιστή Δημήτρη Μητροπάνου. Να ακούς στο ραδιόφωνο τέτοιες ειδήσεις που συγκλονίζουν. Τα ξημερώματα μας άφησε χρόνους. Ανθρώπινα τα συναισθήματα λύπης...
Δείτε μερικά στοιχεία από το βιογραφικό του:
Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 64 ετών από πνευμονικό οίδημα, ένας από τους σημαντικότερους ερμηνευτές της σύγχρονης μουσικής ιστορίας της χώρας, ο Δημήτρης Μητροπάνος, που χάραξε τη δική του πορεία στο ελληνικό τραγούδι καθώς συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους Έλληνες δημιουργούς.
Ο διάσημος ερμηνευτής του λαϊκού και έντεχνου τραγουδιού έδινε εδώ και χρόνια μάχη για να κρατηθεί στη ζωή καθώς αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.
Το πρωί της Τρίτης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Υγεία, με εμετούς και διάρροιες. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 11.00, από πνευμονικό οίδημα.
Ήταν παντρεμένος με τη Βένια, με την οποία είχε αποκτήσει δυο κόρες.
Η ανακοίνωση που εξέδωσε το νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ, ανάφέρει ακριβώς ότι:
«Ο ασθενής Δημήτριος Μητροπάνος διεκομίσθη στο νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ σήμερα το πρωί λόγω οξέως διαρροϊκού συνδρόμου και εμέτων. Στη συνέχεια παρουσίασε αιφνιδίως δύσπνοια.
Μετεφέρθη στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, όπου αντιμετωπίστηκε για οξύ πνευμονικό οίδημα από το οποίο και κατέληξε την 11η πρωινή».
Η ζωή του - Τα πρώτα χρόνια
Ο Δημήτρης Μητροπάνος γεννήθηκε στην Αγία Mονή, μια συνοικία έξω από τα Τρίκαλα -από την οποία καταγόταν η μητέρα του- στις 2 Απριλίου του 1948. Μεγάλωσε χωρίς τον πατέρα του, τον οποίο γνώρισε στα 29 του χρόνια. Μέχρι τα 16 του νόμιζε πως είχε σκοτωθεί στον ανταρτοπόλεμο, όταν ήρθε ένα γράμμα το οποίο έλεγε πως ζει στην Ρουμανία. Ο πατέρας του καταγόταν από ένα χωριό της Καρδίτσας το Καππά.
Από μικρός ο Δημήτρης δούλευε τα καλοκαίρια για να βοηθήσει τα οικονομικά της οικογένειας του. Πρώτα σαν σερβιτόρος στην ταβέρνα του θείου του ύστερα στις κορδέλες κοπής ξύλων. Μετά την τρίτη γυμνασίου, το 1964, κατεβαίνει στην Αθήνα να ζήσει με τον θείο του στην οδό Aχαρνών. Προτού τελειώσει το γυμνάσιο άρχισε να δουλεύει σαν τραγουδιστής.
Η πορεία του στο ελληνικό τραγούδι
Στην ίδια ηλικία, έπειτα από παρότρυνση του Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον οποίο γνώρισε σε μία συγκέντρωση της εταιρίας του θείου του, στην οποία τραγούδησε, επισκέφτηκε την Κολούμπια. Εκεί ο Τάκης Λαμπρόπουλος του γνώρισε τον Γιώργο Ζαμπέτα, δίπλα οποίο θα δουλέψει στα «Ξημερώματα». Τον Ζαμπέτα, ο Δημήτρης Μητροπάνος τον μνημονεύει ως μεγάλο του δάσκαλο και δεύτερο πατέρα. Όπως έχει δηλώσει, «ο Ζαμπέτας είναι ο μόνος άνθρωπος στο τραγούδι ο οποίος με βοήθησε χωρίς να περιμένει κάτι. Με όλους τους υπόλοιπους συνεργάτες μου κάτι πήρα και κάτι έδωσα».
Το 1966 ο Μητροπάνος συναντάται για πρώτη φόρα με τον Μίκη Θεοδωράκη και ερμηνεύει μέρη από τη «Ρωμιοσύνη» και το «Άξιον Εστί» σε μια σειρά συναυλιών στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Το 1967, ηχογραφεί τον πρώτο του 45άρη δίσκο, με το τραγούδι "Θεσσαλονίκη". Είχε προηγηθεί η ηχογράφηση του τραγουδιού "Χαμένη Πασχαλιά", το οποίο όμως λογοκρίθηκε από τη Χούντα και δεν κυκλοφόρησε ποτέ.
Στην πορεία που χάραξε στο δρόμο του λαϊκού έντεχνου, το 1972 είναι ένας σημαντικός σταθμός: ο συνθέτης Δήμος Μούτσης και ο ποιητής-στιχουργός Μάνος Ελευθερίου κυκλοφορούν τον «Άγιο Φεβρουάριο», με ερμηνευτές τον Μητροπάνο και την Πετρή Σαλπέα, σηματοδοτώντας ένα σταθμό στην ελληνική μουσική. Τον Ιούλιο του 1999, ο Μητροπάνος και ο Μούτσης θα ξαναβρεθούν επί σκηνής στο Ηρώδειο με την Δήμητρα Γαλάνη και την σοπράνο Τζούλια Σουγλάκου για δυο μουσικές βραδιές στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Ακολουθούν «Ο Δρόμος για τα Κύθηρα» του Γιώργου Κατσαρού και «Τα συναξάρια» του Γιώργου Χατζηνάσιου, έργα υψηλής ποιότητας αλλά και μεγάλης απήχησης στην ελληνική κοινωνία.
Στη μακρόχρονη πορεία του στο ελληνικό τραγούδι, ο Δημήτρης Μητροπάνος συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους δημιουργούς του λαϊκού αλλά και του έντεχνου τραγουδιού. Γιώργος Ζαμπέτας, Μίκης Θεοδωράκης, Δήμος Μούτσης, Απόστολος Καλδάρας, Τάκης Μουσαφίρης ("Εμείς οι δυο" κ.α.), Χρήστος Νικολόπουλος ("Πάρε Αποφάσεις" σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου), Γιάννης Σπανός ("Ο Μητροπάνος τραγουδάει Σπανό") ήταν οι συνθέτες με τους οποίους συνδέθηκε επαγγελματικά, χτίζοντας μια καριέρα συνυφασμένη με την ελληνική λαϊκή μουσική παράδοση, μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του '80.
Η συμμετοχή του σε δίσκους των Λάκη Παπαδόπουλου (με το τραγούδι "Για να σ' εκδικηθώ") και Νίκου Πορτοκάλογλου ("Κλείνω κι έρχομαι") αναδεικνύουν εκείνη την εποχή την ευρεία γκάμα της ερμηνείας του και προαναγγέλλουν μια στροφή στον τρόπο ερμηνείας του, που θα οδηγήσει σε μια σειρά από δίσκους που άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό την έννοια του καλού σύγχρονου λαϊκού τραγουδιού. Οι συνεργασίες με το Μάριο Τόκα και το Φίλιππο Γράψα ("Η εθνική μας μοναξιά" και "Παρέα με έναν ήλιο") συνδυάζουν τη λαϊκή υφή και συναίσθημα με τη πιο βαθιά έννοια στίχων και τη χρησιμοποίηση λέξεων πιο επιτηδευμένων. Παράλληλα, η απήχηση των τραγουδιών στην κοινωνία και η εμπορική επιτυχία αναδεικνύουν αυτές τις δημιουργίες ως εργαλεία αλλά και συμπτώματα της εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας.
Η πολύ σημαντική συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο με τον δίσκο «Στου Αιώνα την Παράγκα», σε στίχους Άλκη Αλκαίου, Κώστα Λαχά, Λίνας Νικολακοπούλου και Γιώργου Κακουλίδη, αποτελεί στροφή του ερμηνευτή σε ακόμα πιο "έντεχνες" διαδρομές, διατηρώντας και πάλι την ταυτότητα του λαϊκού.
Ο Μητροπάνος συνεχίζει στα ίδια μονοπάτια, με τραγούδια των Μικρούτσικου, Κορακάκη, Μουκίδη, Παπαδημητρίου κ.α. στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές του 2000. Από τις τελευταίες δουλειές του Θεσσαλού αοιδού, ξεχωρίζει το "Πες μου τ' άληθινά σου σε μουσική Στέφανου Κορκολή και στίχους Ελεάνας Βραχάλη και Νίκου Μωραΐτη, αλλά και η ζωντανή ηχογράφηση "Υπάρχει και το ζεϊμπέκικο", από το πρόγραμμα - ωδή στον εθνικό χορό της Ελλάδας μαζί με τους Θέμη Αδαμαντίδη και Δημήτρη Μπάση, καθώς επίσης και ο δίσκος "Στη Διαπασών", ο οποίος περιέχει 12 λαϊκά τραγούδια και μια μπλουζ μπαλάντα. Από τα τραγούδια του δίσκου ξεχωρίζει το τραγούδι "Η εκδρομή" του Γιάννη Μηλιώκα, το οποίο γράφτηκε για την επιστροφή του ερμηνευτή στη δισκογραφία μετά από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Η πιο πρόσφατη δισκογραφική δουλειά του Δημήτρη Μητροπάνου, ήταν η ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας του στο Ηρώδειο (Σεπτέμβριος 2009), αποτελούμενη από 2 CD με τον τίτλο "Τα τραγούδια της ζωής μου".
Δισκογραφία
- 71 δίσκοι 45 στροφών
1970 Λαϊκή παρέλαση
1971 Δημήτρης Μητροπάνος Νο1
1972 Άγιος Φεβρουάριος
1973 Ο δρόμος για τα Κύθηρα
1974 Νεκρικοί Διάλογοι, Κυρά ζωή
1975 Σκόρπια φύλλα, Τσιμεντένια πρόσωπα
1976 Λαϊκά '76
1977 Τα παιδιά της πιάτσας, Ερωτικά λαϊκά
1978 Παράπονο
1979 14 Ζεϊμπέκικα
1980 Πορτραίτο, Λαϊκά του σήμερα
1981 Τα συναξάρια
1982 Τα λαϊκά της νύχτας
1982 Τα 14 χασάπικα
1983 Λαϊκές στιγμές
1984 Τα πικροσάββατα, Τα λαϊκά της νύχτας Νο 2, Όταν μιλούν τα τέλια, Ακόμα μια μέρα
1985 Τα νυχτέρια μας, Για τα παιδιά, 15 χρόνια Δημήτρης Μητροπάνος
1986 Τα ζημιάρικα, Αγάπη μου αγέννητη, Τ' ανάρπαχτα
1987 Ένας καινούριος άνθρωπος, 16 από τα ωραιότερα τραγούδια μου, Το δικό μας τραγούδι
1988 Καινούρια χρώματα
1989 Μια νύχτα στον παράδεισο, Εμείς οι δυο, Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του, Πριν τελειώσει η νύχτα
1990 20 μεγάλες επιτυχίες, Εσύ λέγε με έρωτα
1991 Στα ξενυχτάδικα της αγκαλιάς σου, Μια νύχτα στο Λυκαβηττό, Πάρε αποφάσεις
1992 Οι μεγάλες επιτυχίες
1993 Ο Μητροπάνος τραγουδάει Σπανό
1994 Η εθνική μας μοναξιά, 24 Ζεϊμπέκικα, Παρέα μ' έναν ήλιο
1995 Τα 45άρια του Δημήτρη Μητροπάνου
1996 30 χρόνια Δ. Μητροπάνος, τα λαϊκά μιας ζωής, ΖΟΟΜ '96, 16 χασάπικα, Τα ερωτικά, Τα πρώτα μου τραγούδια/1967-1975, Στου αιώνα την παράγκα
Η ανθισμένη πασχαλιά που βρήκαμε στα Καλυβάκια μια βροχερή μέρα που πήγαμε να πάρουμε αρνί δίνει το καθαρό μήνυμα των ημερών. Φτάνει να είμαστε καλά μέσα μας για να νιώσουμε την Ανάσταση. Και δεν είναι ο καλός καιρός το παν...
Λίγη πρασινάδα πάνω στην πέτρα, στην Καρύταινα που πήγαμε χθες το μεσημέρι μια βόλτα. Αλλά εδώ πήραμε εκπληκτικές φωτογραφίες που αξίζουν ένα ξεχωριστό σημείωμα...
Πριν ξεκινήσουμε να κατέβουμε χωριό,Μ. Τετάρτη βραδάκι πριν τις 8 πέρασα από την Ευαγγελία,την κτηνίατρο που παρακολουθεί τον Ρήγα, να πάρω κάποια εμβόλιαπου έπρεπε να του κάνουμε και κει μιλώντας, της είπα ότι πήγα τόσο αργά γιατί την επομένη το μεσημέρι θα φεύγαμε για το χωριό...
“Μακάρι να σας κάνει καιρό, γιατί ακούω ότι θα χαλάσει” μου είπε... Προς έκπληξή της ανέφερα πως δεν ήταν για μένα το πιο βασικό σημείο αυτό. Σημασία έχει ότι θα πήγαινα στο χωριό με όποιο καιρό κι αν ήταν.Και το εννοούσα...
Τέσσερις μέρες μετά κι αφού εξαντλήσαμε τις... μίνι διακοπές στην ελληνική ύπαιθροτρώγοντας τόσες βροχές που ούτε το χειμώνα δεν είδα, επιμένω σταθερά στις απόψεις μου...
Ναι, την επαρχία αξίζει να της ζεις κάθε εποχή.Έχει καλό ήλιο, όπως τη Δευτέρα του Πάσχα, μπορείς να βγεις μια βόλτα στα χωράφια.
Βρέχει, περιορίζεις τις μετακινήσεις σου έχοντας πάντα κάτι ενδιαφέρον να κάνεις. Χιονίζει πας για χιονοπόλεμο στο Μαίναλο...
Το σπουδαίο είναι να είσαι καλά μέσα σου.
Κι εδώ είναι που όλοι οι άνθρωποι δεν το έχουν.Επειδή τυχαίνει να βιώνουν προβλήματα, νομίζουν ότι τους φταίει ο καιρός...Στην πραγματικότητα μόνο ο κακός τους εαυτός, τους φταίει...
Απολογιστικά λοιπόν πέρασα μια χαρά στο χωρίο.Χωρίς πρόγραμμα με χαλαρούς ρυθμούς ήταν οι κινήσεις μας...
Επιστροφή στη δουλειά μ' ένα υπέροχο τραγούδι του Χρήστου Θηβαίου. Έτσι, για να ξαναπιάσουμε το νήμα...
Η φωτογραφία, απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα... Βρέχει δυνατά. Κάθομαι στο χαγιάτι και γράφω. Παγώνουν τα χέρια μου, αλλά μ' αρέσει. Απρίλης κι αυτός...
Άλλο ένα κουτσουνάρι που μαζεύει βροχή από τη στέγη για να τη ρίξει μέσα στον κήπο. Μ' αρέσει να τη βλέπω, να την ακούω... Ήθελα να κρατήσω τη στιγμή...
Ένα κοντινό πλάνο πάνω στα βρεγμένα λουλούδια. Λάμπουν οι σταγόνες κι ας μην έχει τόση ηλιοφάνεια γύρω με τον τόπο βρεγμένο και τα σύννεφα χαμηλά. Τέτοιο Πάσχα είχα χρόνια να το ζήσω...
Παρ' ότι προχωρημένη η άνοιξη, η φετινή Πασχαλιά έμοιαζε πιο πολύ με χειμωνιάτικη... Είχε τόσο κρύο που χρειαζόμαστε αναμμένη τη σόμπα και με δυσκολία καθόσουν στο χαγιάτι τα απογεύματα. Κι είχε τόση βροχή που είχα χρόνια να δω Πάσχα.
Τα ανθισμένα δέντρα, ωστόσο, που βρίσκεις μπροστά σου, έχουν άλλη λογική και η βρεγμένη φύση στον πρώτο ήλιο που θα ξεμυτίσει δίνει στοίχημα να μεγαλώσει το πράσινό της, να φουντώσει κάθε σπιθαμή γης.
Κι έτσι όμως εμένα μ' αρέσει το Πάσχα. Δεν είναι σώνει και καλά τα κρέατα που βάλαμε στη σούβλα... Δίνουν χρώμα ξεχωριστό στις μέρες, αλλά δεν είναι αυτό που θέλω να ζω μόνο στην επαρχία τέτοιες μέρες...
Είναι η αλλαγή, το διαφορετικό. Αυτή η ξεχωριστή, απλή λογική του να βιώσεις αλλιώτικα μέρες γιορτινές, χωρίς εκείνο το βαρύ θρησκευτικό κλίμα...
Έτσι κι αλλιώς φέτος, τίποτα κοινό δεν υπήρχε με άλλα Πάσχα. Μεγαλοβδομαδιάτικα προκηρύχτηκαν οι εκλογές. Όχι πως δεν το περιμέναμε. Το κλίμα γενικότερα και η πρεμούρα να προλάβουν να περάσουν όσες περισσότερες τροπολογίες μπορούσαν στη Βουλή, που εξυπηρετούσαν, όπως πάντα, δικές τους καταστάσεις το έδειχναν. Όμως να, μάθαμε την ημερομηνία αυτών των λάιτ εκλογών... Η 6η Μαΐου...
Με θυμωμένους και αγανακτισμένους πολίτες πως είναι δυνατόν οι δημοσκοπικές εταιρίες να κάνουν σωστά τη δουλειά τους; Ουδείς τις εμπιστεύεται και τα όποια συμπεράσματα αποτολμούν είναι για γέλια...
Αυτές τις μέρες όμως στο χωριό είναι μέρες ξεκούρασης. Άλλαξα εικόνες, παραστάσεις... Ξαναέζησα το χειμώνα αλλιώς, πιο χαλαρά και πιο όμορφα καθώς είχα το χρόνο να τον απολαύσω σε όλο του το μεγαλείο.
Κοιμήθηκα και λίγο παραπάνω, αυτός ο σκοτεινός καιρός με τον ήχο της βροχής στα κεραμίδια είναι ότι πιο χαλαρωτικό μπορεί να σου προκύψει...
Ταλαιπωρήθηκα λίγο από το internet αφού εδώ, στο Ελληνικό Αρκαδίας μόνο μια σύνδεση Wi-Fi υπάρχει που λειτουργεί άψογα κι αυτή στην ταβέρνα του Λια. Τα γύρω στην πλατεία μαγαζιά δεν έχουν... Το ΚΕΦΙ του έχει χαλάσει από τον περασμένο Σεπτέμβρη, “άδικα ήρθε μου είπαν ο τεχνικός του ΟΤΕ τίποτα δεν άλλαξε”, παρέμεινε χαλασμένο... Δίπλα του ο νέος πολυτελής ξενώνας ΓΟΡΤΥΣ με την υποδειγματική ευγένεια κι εξυπηρέτηση είχε ένα Wi-Fi τόσο αστεθή που μια στιγμή έδειχνε πέντε μπάρες και την επομένη τίποτα. Κι άντε σ' αυτό το κλίμα να κάνεις ανάρτηση...
Παρ' όλα αυτά έκανα... Ούτε μια μέρα δεν έμεινε το Site μακριά από τους φίλους του, στερώντας τους την ενημέρωση, ενώ κατάφερα να ανεβάσω υπέροχες φωτογραφίες τραβηγμένες από το iPhone μου...
Το απόγευμα επιστρέφουμε Αθήνα. Από αύριο η εργάσιμη εβδομάδα μας έχει πολλά στην αναμονή...
Πριν ένα μήνα αναρωτιόμουνα τι δέντρο ήταν αυτό, στην αυλή του Αργύρη, έτσι πανέμορφο ανθισμένο που ήταν. Δεν θυμάμαι να ήταν μυγδαλιά. Αλλά πάλι δεν ήμουν σίγουρος...
Και τώρα να 'το το ίδιο δέντρο. Μπουρνελιά είναι, τζάνερα κάνει, όπως τα λένε αλλού. Ο καρπός έχει δέσει. Μικρός είναι ακόμη και δεν φαίνεται και μόνο αν πας πολύ κοντά διακρίνεται μια χαρά...
Πιο ύστερη η μηλιά, είναι τώρα ανθισμένη. Υπέροχη ομορφιά μέσα σ' αυτό το ανοιξιάτικο τοπίο. Κι ας μην του φαίνεται του καιρού. Ας έχει κάτι από χειμώνα μέσα του. Με κρύο και με βροχές. Λίγος ήλιος να βγει και όλα μοιάζουν διαφορετικά. Μόνο λίγος ήλιος...
Μια μουριά πετάει τα πρώτα φύλλα της. Άγριος ακόμα ο κορμός και τα κομμένα κλαδιά. Τα πρώτα πράσινα κομμάτια , ωστόσο, κάνουν την εμφάνισή τους στέλνοντας ένα αισιόδοξο μήνυμα πω; η ζωή μπορεί να αλλάξει,να γίνει καλύτερη, φτάνει να το θέλουμε κι εμείς και να το παλεύουμε...
Δροσοσταλιές πάνω στα κλαριά των δέντρων. Βγήκαμε μια βόλτα να μαζέψουμε σπαράγγια. Ο Λάμπρος με το Γιώργο τα γνωρίζουν και τα μαζεύουν. Θέλει όμως να φοράς γαλότσες. Έβρεχε τη νύχτα, ακόμα και τώρα ψιλοβρέχει...
Μεσημέρι Μ. Σαββάτου... Βόλτα στη φύση,στα Καλυβάκια, από τον περιφερειακό δρόμο. Απόλυτη η ηρεμία του τοπίου, ησυχία. Μόνο κάτι βατράχια ακούγονται, τριζόνια και το κελάηδημα των πουλιών. Βρήκαν σπαράγγια και μαζεύουν...
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!