Στο μικρό μπαράκι της παραλίας του Πέρα Τσούτσουρα στα νότια παράλια του νομού Ηρακλείου Κρήτης. Είναι υπέροχη η θάλασσα. Και βρήκα ευκαιρία να μπω λίγο με τον υπολογιστή μου στο internet...

Άδεια η παραλία από κόσμο. Είναι μεσημέρι, ο ήλιος κατακόρυφος και καυτός, ποιος έχει διάθεση να καεί από τις ακτίνες του;

Ο καιρός ήταν όμορφος, καλοκαιρινός... Τετάρτη κι είπαμε να την περάσουμε στη θάλασσα. Προορισμός ο Τσούτσουρας. Γνώριμος κι αγαπημένος τόπος...

Προτιμούμε τον Πέρα Τσούτσουρα όταν πάμε. Είναι πιο ήσυχος και έχει πολύ αμμουδιά... Επιπλέον το μπαράκι είναι πάνω στο κύμα.

Συνήθως αφήνουμε εδώ τα πράγματα μας κι όταν με το καλό τελειώσουμε, εδώ καθόμαστε να πιούμε μια μπύρα και να τσιμπήσουμε κάτι και να αισθανθούμε καλύτερα...

Παλιότερα, πέρσι ας πούμε είχε εδώ Wi-Fi, αλλά φέτος δεν το έχουν συνδέσει ακόμα. Ευτυχώς είχα μαζί μου το μηχανάκι της WIND κι έτσι μπόρεσα να μπω, να κάνω αυτή την ανάρτηση και να ολοκληρώσω μερικές δουλειές που είχα αφήσει απ' το σπίτι.

Γενικά είναι πολύ όμορφα εδώ. Δεν φυσάει δυνατός αέρας και ο ήλιος είναι καυτός. Στο μπαράκι υπάρχει δροσιά. Κι ευτυχώς γιατί τις ομπρέλες που είχαν πέρσι στην παραλία τις μάζεψαν κι φέτος είναι εντελώς ελεύθερα. Ωραία για το μάτι που έχει ανοιχτή όλη τη θάλασσα μπροστά του, αλλά σίγουρα δύσκολο να καθίσεις ντάλα μεσημέρι εκεί έξω...

Δεν είναι πολύ κόσμος στο μπαράκι. Άλλες δυο παρέες των δύο ατόμων εκτός από μας... Η μουσική παίζει από κομπιούτερ. Ήθελα λίγο να ξαπλώσω, αλλά δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Στις καρέκλες θα τη βγάλουμε μέχρι το απόγευμα που θα πάρουμε τη μηχανή να επιστρέψουμε στο Θραψανό.

Ευτυχώς είναι ωραία η διαδρομή είναι ωραία. Ανεβοκατεβαίνοντας τον Κόφηνα έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε αεροπλάνο και βλέπεις από ψηλά τη γη.

Η μηχανή δεν κωλώνει πουθενά. Αντέχει δυο άτομα στην πλάτη της, εμένα και το γιο μου... Ύστερα προχωρώντας ανάμεσα σε λιόφυτα, μικρά χωριουδάκια και το Αρκαλοχώρι φτάνουμε στο χωριό μας...

Μου αρέσει αυτή η ελευθερία στην κίνηση. Και η μηχανή το έχει αυτό το καλό...

Κι όσοι μένετε Αθήνα αυτόν τον καιρό, εκμεταλλευτείτε την πρόταση της Λαϊκής Συνέλευσης και πηγαίνετε να δείτε κουκλοθέατρο στο Βουστάσιο. Δεν είναι μόνο για τους μικρούς, αφορά και τους μεγάλους...

Η ώρα είναι περασμένη... Ο ήλιος έχει βασιλέψει και κάπου, πίσω από τα Λασιθιώτικα βουνά, έχει αρχίσει να βγαίνει το φεγγάρι... Οι φωτογραφίες της σημερινής ανάρτησης είναι τραβηγμένες χθες βράδυ στη λίμνη της Λειβάδας.

Καρέ – καρέ προσπάθησα να “κρατήσω” στο φακό μου αυτή την ομορφιά... Παρόλο που ο ήλιος έχει δύσει, η νύχτα φωτίζεται σαν μέρα, από το φεγγάρι... Που είναι σαν ένα τεράστιο ασημένιο ταψί. Υπέροχο!

Επόμενη φάση... Το φεγγάρι έχει σηκωθεί λίγο ψηλότερα... Και προσέξτε: Οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί από κάμερα κινητού τηλεφώνου. Όχι από φωτογραφική μηχανή με καλή ανάλυση. Λες και η καρδιά βρήκε λίγο απάγκιο σ' αυτή την όμορφη γωνιά του χωριού...

Την ίδια ώρα η λίμνη... Στα νερά της καθρεφτίζονται τα δέντρα. Ήρεμα νερά... Η νύχτα είναι γλυκιά... Δεν φυσάει καθόλου αέρας... Απολαμβάνω τις στιγμές... Εδώ δε χρειάζεται να κλείσεις τα μάτια. Όλα γίνονται με τα μάτια ανοιχτά...

Έχουν περάσει σχεδόν δέκα λεπτά από την ώρα που άρχισε να σηκώνεται το φεγγάρι πίσω από τα Λασιθιώτικα βουνά. Η φωτογραφία είναι από την πλευρά της λίμνης. Τέτοια σπάνια ομορφιά είχαν καιρό να δουν τα μάτια μου. Ναι, σίγουρα...

Γράφω, κρατάω σημειωσεις, κάνω αναρτήσεις στο Site μου... Έτσι μ' αρέσει να περνάω τον ελεύθερο χρόνο μου στις διακοπές...

Ήρθε η ώρα να κάνω μερικά πράγματα τώρα, δέκα μέρες αφότου είμαι στο χωριό μου στη φετινές καλοκαιρινές μου διακοπές. Κυρίως αυτά αφορούν το πατρικό μου... Εκκρεμότητες που μένουν πίσω επειδή δεν είμαι εδώ να παρακολουθώ από κοντά το έργο των μαστόρων...

Να ρωτήσω, να μάθω,να δω πως μπορεί να γίνουν μερικά ακόμα βήματα μπροστά. Θέλω να το κάνω. Επιβάλλεται...

Όσο κι αν οι καιροί είναι θολοί και δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει η επόμενη μέρα, όσο κι αν προβλέπεται πιο άγριο το αύριο και πιο δύσκολο για την επιβίωση, το ζήτημα είναι ότι πρέπει να δω μερικά πράματα. Τέτοια, που δείχνουν να είναι προσεγγίσιμα.

Ναι, αυτή την εβδομάδα θα κάνω μερικά πράγματα... Θα ξεκινήσω από τα αλουμίνια. Παρόλο που φέτος μπήκε το νερό στ' αυλακι μετά την περσινή κοροϊδία από τον δήθεν μάστορα που προσφέρθηκε να τα φτιάξει και πληρώθηκε γι' αυτό... Ναι, μπήκαν, αλλά υπάρχουν ακόμα πράγματα που πρέπει να γίνουν. Και αυτά θα τα δω...

Όπως θέλω να δω και το σπίτι της Μαλάμως που έφτιαξαν πριν μερικούς μήνες τα παιδιά της στις λίγες μέρες που ήρθαν στο χωριό. Τα χέρια τους “πιάνουν” κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και οικονομικό. Αυτό που χρειάζονταν ήταν μόνο ο χρόνος και τα υλικά, τα υπόλοιπα ήταν δική τους δουλειά...

Θα πάρω τα κλειδιά και θα πάω να τα δω από κοντά... Και θα περπατήσω έξω. Με τα πόδια ή με τη μηχανή... Το θέλω, το χρειάζομαι...

Θέλω να πάω λίγο στο καμίνι. Να δω τα παιδιά που δουλεύουν εκεί, να ακούσω τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους για τη δύσκολη συγκυρία που βιώνουμε...

Έχω και τη διάθεση και την όρεξη να το κάνω. Και νιώθω ήδη ξεκούραστος για να μπορώ να το απολαύσω.

Οι μέρες διακοπών δεν μπορεί παρά να είναι μέρες ξεκούρασης και πιο χαλαρής προσέγγισης των πραγμάτων... Αυτό είχα σκοπό να κάνω κι αυτό κάνω, μέρα τη μέρα...

Μόνο ο ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ του Δ. Ρίζου και η ΒΡΑΔΥΝΗ από τα απογευματινα φύλλα είχαν την είδηση. Οι "μεγάλες" εφημερίδες χαμπάρι δεν πήραν ή την έκρυψαν;

Και ξαφνικά το τοπίο άλλαξε... Τα δικαστήρια άρχισαν να βγάζουν αποφάσεις που τιμούν τα παντελόνια τους. Και οι εμπνευστές των Μνημονίων και των περικοπών μισθών και συντάξεων είναι σε δύσκολη θέση. Τι να πουν τώρα άραγε; Πού να κρύφτηκε ο λαλίστατος κ. Βενιζέλος;

Δείτε πώς έχει η είδηση που σήμερα κάνει το γύρο των media. Φυσικά μην περιμένετε να τη δείτε αναλυτικά στο δελτίο των οκτώ του MEGA. Τέτοιες ειδήσεις τις... κρύβουν. Ιδού λοιπόν:

Στην Δικαιοσύνη είχαν προσφύγει οι εργαζόμενοι στην εταιρεία ΣΤΑΣΥ" (πρώην ΑΜΕΛ Α.Ε.) η οποία είναι θυγατρική της "Αττικό Μετρό".
Η απόφαση του Ειρηνοδικείου ανατρέπει τα έως σήμερα δεδομένα, καθώς έκρινε αντισυνταγματικούς τους Νόμους 3833/2010 και 3845/2010, με τους οποίους επιβλήθηκαν μειώσεις  των αποδοχών και των επιδομάτων των εργαζομένων στο Δημόσιο τομέα.

Είναι η πρώτη απόφαση των πολιτικών δικαστηρίων που έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με την απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε ότι οι μνημονικοί περιορισμοί στις αποδοχές των εργαζομένων είναι συμβατοί με τις επιταγές του Συντάγματος και την Ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία.

Ειδικότερα, η απόφαση αναφέρει ότι τόσο ο νόμος 3833/2010 που αφορά στα επείγοντα μέτρα  αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης, όσο και ο νόμος 3845/2012 για τα μέτρα εφαρμογής του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη μέλη της ζώνης του Ευρώ και  το Διεθνές Νομισματικό ταμείο (ΔΝΤ) είναι αντίθετο στα άρθρα 4, 22, 23, 25, 28 και 106 του Συντάγματος, στο άρθρο 11 της ΕΣΔΑ και στις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας 151/1978 και 14/1981.

Στη δικαστική απόφαση υπογραμμίζεται ότι τα μέτρα που επιβλήθηκαν σε βάρος των εργαζομένων πραγματοποιούν ανεπίτρεπτη επέμβαση  στην συλλογική αυτονομία, με αποτέλεσμα να καταλύουν τα άρθρα 22 και 23 του Συντάγματος, ενώ δεν συνοδεύονται από αντισταθμιστικά μέτρα, όπως είναι η μείωση των τιμών και  των φόρων. Αντίθετα, μάλιστα, προστίθεται στην απόφαση, επιβλήθηκαν φοροεισπρακτικού χαρακτήρα μέτρα.

Πέραν τούτου, σημειώνεται στην επίμαχη απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών,  παραβιάζεται και το άρθρο 4 του Συντάγματος (περί ισότητας), καθώς έγινε μείωση ίδιου ύψους στις αποδοχές τόσο των υψηλόμισθων όσο και των χαμηλόμισθων.

Ακολουθεί η επίμαχη απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών, η οποία ανατρέπει την οικονομική πολιτική και τη λιτότητα που επιβλήθηκε την τελευταία διετία στον δημόσιο τομέα.

"Η επέμβαση στη συλλογική αυτονομία πρέπει να συνιστά μέτρο όλως εξαιρετικό και να μην υπερβαίνει μία εύλογη χρονική περίοδο, να συνοδεύεται δε από επαρκείς εγγυήσεις για την προστασία του επιπέδου ζωής των εργαζομένων, τηρουμένης, σε κάθε περίπτωση, της αρχής της αναλογικότητας, η οποία αποτελεί συνταγματικό περιορισμό των νομοθετικών περιορισμών των συνταγματικών θεμελιωδών δικαιωμάτων, επιτάσσοντας ότι μεταξύ του νόμιμου σκοπού που επιδιώκει ένας περιορισμός του δικαιώματος και του συγκεκριμένου περιορισμού πρέπει να υπάρχει εύλογη σχέση. Η εφαρμογή της αρχής αυτής θεμελιώνεται αφενός στο εσωτερικό μας δίκαιο, και συγκεκριμένα στο άρθρο 25 παρ. 1δ’ του Συντάγματος, και αφετέρου στις διατάξεις της Ε.Σ.Δ.Α. για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών, που έχει κυρωθεί από τη χώρα μας με τον Ν. 53/1979 και δυνάμει του άρθρου 28 παράγραφος 1 του Συντάγματος έχει υπερνομοθετική ισχύ. Έτσι, σε περίπτωση μείωσης αποδοχών και επιδομάτων, πρέπει να εξετάζεται η αναλογικότητα του μέτρου προς τον επιδιωκόμενο σκοπό δημοσίου συμφέροντος και να τηρείται η προϋπόθεση ότι τα μέτρα δεν επιφέρουν δυσανάλογη προσβολή, εν όψει του επιδιωκόμενου σκοπού, σε συνταγματικά δικαιώματα και αγαθά, σε καμία περίπτωση δε δεν δικαιολογείται να καταλύονται θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος (22 παρ. 2 και 23 παρ. 1)".

Σε ό,τι αφορά το άρθο 106 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο μπορεί χάριν του εθνικού συμφέροντος να περιοριστεί η συλλογική αυτονομία που καθιερώνεται με το άρθρο 22 του Συντάγματος για περιορισμένο και εύλογο όμως χρονικό διάστημα και πάντα τηρώντας την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας και τις διατάξεις της ΕΣΔΑ, η κυρία Κουτρουβίδα επισημαίνει:

"Στην προκειμένη περίπτωση και αν ακόμη δεχθούμε ότι οι περιορισμοί αυτοί τέθηκαν χάριν του εθνικού συμφέροντος,  εκτός του ότι δεν είναι συμβατοί με τις διεθνείς συμβάσεις εργασίας, επιφέρουν δυσμενείς για τους εργαζόμενους τροποποιήσεις, χωρίς να εγγυώνται ότι ο περιορισμός των συλλογικών διαπραγματεύσεων έχει περιορισμένο χρονικό ορίζοντα, ώστε να είναι συνταγματικά ανεκτή η επέμβαση στη συλλογική αυτονομία, με αποτέλεσμα να καταλύονται στην πραγματικότητα οι επίμαχες συνταγματικές διατάξεις των άρθρων 22 και 23 του Συντάγματος".
Ως προς την αιτιολογία της αναγκαιότητας λήψης των επίδικων μέτρων που αφορούν στις μειώσεις των αποδοχών και των επιδομάτων των εργαζομένων, η ειρηνοδίκης Αθηνών υπογραμμίζει:
"Η αιτιολογία της αναγκαιότητας για τη λήψη των επίδικων μέτρων που αφορούν τις μειώσεις των αποδοχών και επιδομάτων των εργαζομένων που προβλέπονται, χάριν του δημοσίου συμφέροντος, είναι προφανώς ελλιπής, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι τα μέτρα αυτά καταργούν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και ουσιαστικά την συνδικαλιστική ελευθερία και συλλογική αυτονομία, είναι δε αντίθετα με τις Διεθνείς Συμβάσεις, που έχει συνάψει η Ελλάδα και που δυνάμει του άρθρου 28 παράγραφος 1 του Συντάγματος έχουν αποκτήσεις υπερνομοθετική ισχύ. Κατά συνέπεια, με τα επίδικα μέτρα παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας, καθώς, εκτός από την παραπάνω ανεπίτρεπτη μονιμότητα του χαρακτήρα τους, δεν βρίσκονται σε αντιστοιχία με τον επιδιωκόμενο σκοπό, ούτε συνοδεύονται με αντισταθμιστικά μέτρα (μείωση τιμών, άμεσων και έμμεσων φόρων κ.λπ.) και εγγυήσεις για την προστασία ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού της χώρας. αντίθετα, όπως είναι γνωστό, επιβάλλονται στους πολίτες ταυτόχρονο με μία σειρά ιδιαίτερα σκληρών φοροεισπρακτικών μέτρων που προβλέπουν μείωση ή κατάργηση αφορολόγητων ορίων και τα οποία πλήττουν τις πλέον ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες, την προστασία των οποίων έπρεπε να εγγυώνται και να διαφυλάττουν".

Καταλήγοντας το Ειρηνοδικείο Αθηνών σημειώνει:

"Είναι προφανές ότι η διάταξη του άρθρου 1 παρ. 5 του Ν. 3833/2010, σύμφωνα με την οποία καθιερώνεται μείωση των αποδοχών των εργαζομένων που υπάγονται στη ρύθμιση του εν λόγω άρθρου κατά γενικευμένο ποσοστό 7%, καθώς και των επιδομάτων Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας κατά επίσης γενικό ποσοστό 30%, αντίκειται στο άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Η μείωση των αποδοχών και των ως άνω επιδομάτων κατά το ίδιο γενικό ποσοστό που καταλαμβάνει τόσο τους υψηλόμισθους όσο και τους χαμηλόμισθους εργαζομένους αντίκειται στην ανωτέρω διάταξη και οδηγεί τους μεν υψηλόμισθους στο να εξακολουθούν να διατηρούν ένα ικανοποιητικό και αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, ενώ τους χαμηλόμισθους, οι οποίοι αποτελούν ένα ιδιαίτερα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, το οποίο στο όνομα του γενικού συμφέροντος έπρεπε να προστατεύεται, τους οδηγούν στην κοινωνική και οικονομική εξαθλίωση, αφού εκμηδενίζουν στην ουσία τις αποδοχές τους και τους αναγκάζουν, κατά παράβαση της ως άνω διάταξης, να συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη κατά φανερή αναντιστοιχία με τις δυνάμεις τους, ενισχύοντας δε την άποψη ότι η αιτιολογία της λήψης των οριζόμενων με τις ένδικες διατάξεις μέτρων που εδράζεται στο δημόσιο συμφέρον είναι προβληματική και ελλιπής".

• Πηγή: pheme.gr

Βραδάκι γύρω στις 10 χθες... Ο Κώστας Κελαράκης (Κανάκλης) με την οικογένεια του καλωσορίζει τους ανθρώπους που τον τιμούν στο γλέντι του. Δεξιά του Κώστα, ο πατέρα τους Νίκος, η αδερφή του Μαρία και η μητέρα τους και ανηψιά μου, κόρη της αδερφής μου Γιωργίας, Στέλλα...

Τα φαγητά ετοιμάζονται στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο που παραχωρεί γι' αυτή τη δουλειά στους Θραψανιώτες ο τοπικός Πολιτιστικός Σύλλογος με μια μόνο υποχρέωση: Να τον παραδίδουν καθαρό, όπως τον βρήκαν. Ε και να δίνουν κάτι για τα λειτουργικά του έξοδα...

Κοντινό πλάνο στα ψητά που είναι έτοιμα να σερβιριστούν πάνω στο σοφρά. Τα παιδιά θα φροντίσουν γι' αυτό με μεγάλη επιμέλεια. Αυτή η υπέροχη αρμυρή γουρουνοπούλα με τις φανταστικές πατάτες, σχεδόν ολόκληρες, ψημένες στο ζουμί του κρέατος... Αν δε μου έκανε κακό στην υγεία θα έτρωγα μόνο πατάτες, Τόσο νόστιμες είναι...

Το σερβίρισμα έχει αρχίσει... Νεαροί, συγγενείς κυρίως και πάντως όχι επαγγελματίες, φροντίζουν να φτάσει έγκαιρα το φαΐ στους καλεσμένους. Πρώτα τα κρασιά, τα βραστά κρέατα και ύστερα οι σαλάτες, τα ψητά, τα φρούτα. Εδώ δε χωράνε εκπτώσεις... Ολόκληρη ιεροτελεστία που την τηρούν σε πολύ καλούς χρόνους...

Να και ο χορός!... Έχει προχωρήσει η ώρα. Κάνει και μια ελαφριά ψυχρούλα έξω, κάτω από τον κρητικό ουρανό... Τα νιάτα όμως δεν καταλαβαίνουν τίποτα από αυτά. Έχουν πάει αποφασισμένοι να γλεντίσουν με το παλικάρι που φεύγει φαντάρος. Και ο ντισκ τζέι φροντίζει για τον καλή μουσική και το κέφι...

Ένα μακρινό πλάνο του χώρου που πραγματοποιούνται παρόμοιες εκδηλώσεις. Τρεις στρατιώτες παρουσιάζονται μέχρι τις 15 Ιουλίου από το χωριό μας, τρία γλέντια στον ίδιο χώρο, το ένα μετά το άλλο. Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα... Η φτώχεια θέλει καλοπέραση, δε λένε; Ε, να που εδώ το σοφό ρητό γίνεται πράξη...

Δείτε από μια άλλη γωνία το γλέντι του Κωστή Κανάκλη... Όλοι οι νέοι, κοντά στην ηλικία του, έχουν σηκωθεί να χορέψουν μαζί του. Οι μεγαλύτεροι το 'χουν ρίξει στο φαγητό. Αν και δεν ξέρω πώς άρχισε αυτό το έθιμο, θεωρώ πως είναι όμορφη αυτού του τύπου η διασκέδαση...

Υπάρχουν πράγματα που δε λέγονται με λέξεις... Οι εικόνες μιλάνε καλύτερα. Ο Κωστής σε 15 μέρες θα παρουσιαστεί στο Μεγάλο Πεύκο, στις ειδικές δυνάμεις, καταδρομέας... Το ζήτησε και είναι ευχαριστημένος γι' αυτό. Και τώρα οι φίλοι του τον αποχαιρετούν από την πολιτική ζωή, προσωρινά βέβαια... Πόσο κρατάει μια θητεία;

Στο χωριό, είπαμε πως ψάχνουν αφορμή για γλέντι. Τύφλα να 'χει η κρίση που μαστίζει την οικονομία και τα νοικοκυριά... Όλο και μια... τρύπα θα βρεθεί και πάντως έχουν τον τρόπο να καταπολεμήσουν το άγχος και την αγωνία για την επιβίωση και το αύριο.

Αυτή τη φορά, αφορμή ήταν το γεγονός ότι ο γιος της Στέλλας και του Νίκου, ο Κωστής, φεύγει φαντάρος. Τέτοια γλέντια τα κάναμε κι εμείς παλιά, θυμάμαι, αλλά σε πιο... οικογενειακό κύκλο. Τώρα υπάρχει οργάνωση. Και η φαντασία ξεπερνά την πραγματικότητα...

Καλούν κανονικά, σαν σε γάμο ή βάφτιση... Γνωρίζουν τον τόπο της συνάντησης, ίδιος για όλους... Ένας υπαίθριος χώρος που έχει διαμορφώσει με ξεχωριστή επιμέλεια και προσοχή ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θραψανού και παραχωρεί στους χωριανούς που θα το ζητήσουν για τη χαρά τους και το γλέντι τους.

Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει στον καιρό που μένω στο χωριό κάτι τέτοιο και θέλω να το παρακολουθήσω στις λεπτομέρειες του. Πέρα από το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, ο Κωστής, το παλικάρι, είναι και συγγενής μου... Ήθελα να ζήσω από κοντά την ένταση και το πάθος της στιγμής καθώς, συγγενείς και φίλοι έρχονται να ευχηθούν καλή θητεία στον πολίτη που ετοιμάζεται να ντυθεί φαντάρος.

Αφορμή γι' αυτή την ξεχωριστή ανάρτηση στο Site μου... Ελάτε μαζί μου, μέσα από τις εικόνες και τις λεζάντες που τις συνοδεύουν να σας ξεναγήσω. Πάμε πίσω... Στην αρχή του δημοσιεύματος...

Στην αυλή του δημοτικού σχολείου Θραψανού γίνεται η γιορτή του Αγγειοπλάστη. Αξίζει να πάμε και να τη δούμε από κοντά.

Η φωτογραφία είναι από τα περσινά περίπτερα που στήθηκαν στο χώρο της γιορτής, όπου ο επισκέπτης μπορούσε να δει αλλα και να αγοράσει πράγματα.

Ένα ακόμα περίπτερο από την περσινή έκθεση στη γιορτή του Θραψανιώτη Αγγειοπλάστη. Εύχομαι τα πράγματα φέτος να είναι ακόμα καλύτερα.

Τριήμερη θα είναι και ηφετινή γιορτή του Θραψανιώτη Αγγειοπλάστη. Θα καλύψει τις ημέρες 14 – 15 – 16 Ιουλίου και όπως πάντα θα γίνει στην αυλή του δημοτικού σχολείου Θραψανού.

Το μόνο κακό είναι ότι η γιορτή έχει μόνο γλέντι και φαγοπότι. Στήνονται και μερικά περίπτερα με είδη αγγειοπλαστικής, αλλά εγώ, για να πω την αλήθεια μου, αλλιώς θα την ήθελα μια τέτοια γιορτή.

Θα ήθελα να είναι η αφορμή για μια γιορτή διαφορετική όπου ο Θραψανιώτης Αγγειοπλάστης και η ιστορία του να αναδειχθούν όπως τους πρέπει και τους αξίζει. Να υπάρχουν στο χωριό περίπτερα και ζωντανοί μαστόροι - καλλιτέχνες που να δείχνουν στους επισκέπτες πώς δημιουργούν από τον πηλό, αριστουργήματα...

Νομίζω πως δεν θέλει πολύ δουλειά αυτό... Κι αυτή η πρωτοβουλία πρέπει να ανήκει στον Πολιτιστικό Σύλλογο Θραψανού, που έτσι κι αλλιώς τραβάει όλο το λούκι για να βγει αυτή η γιορτή.

Όμως θα μου άρεσε να ήταν πιο ουσιαστικός ο παρεμβατικός ρόλος του. Η αγγειοπλαστική τέχνη είναι από μόνη της κομμάτι πολιτισμού και ιστορίας. Και το γεγονός ότι εκείνοι, γεννήθηκαν και έζησαν σε ένα τόπο όπου είδαν από κοντά τους αγγειοπλάστες και γνώρισαν την τέχνη τους δε σημαίνει πως αυτές τις πληροφορίες τις έχουν παντού...

Κι αφού επέλεξαν το Facebook για την ενημέρωση των μελών τους καλό είναι να ανεβάζουν όλο και πιο συχνά τέτοιες ιστορίες που να τις έχουν πάρει από παλαιότερους, εν ζωή μαστόρους.

Είναι θετικό ότι το θέμα το έχουν δει ζεστά στο άβαταρ. Αυθεντικοί θραψανιώτικα πρόσωπα στη φωτογραφία...

Να, γιατί το φετινό πρόγραμμα, όπως το είδα να το προβάλλουν μου φαίνεται “φτωχό”. Είναι δυνατόν να αναφέρονται:

• 14/07/12 Πύλη του Ήχου

• 15/07/12 Μελλισανάκης Ζ., Κακλής Μ.

• 16/07/12 Παπαδάκης Γιώργος

Κι εντάξει, τις δύο τελευταίες μέρες αντιλαμβάνομαι, ακόμα κι εγώ ο αδαής, ότι οι καλλιτέχνες είναι κρητικοί λυράρηδες. Η ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ όμως τι είναι; Και ποιους αφορά; Μήπως μια πιο αναλυτική ανακοίνωση βοηθούσε κάπως περισσότερο τα πράγματα; Μήπως να το ξαναέβλεπαν στις μέρες που έχουμε μπροστά μας; Σχεδόν 15 μέρες είναι. Χρόνος επαρκής για να δώσουν περισσότερες διευκρινήσεις.

Και να καταστρώσουν ένα καλύτερο σχέδιο για την προβολή των χωριανών αγγειοπλαστών που δίνουν μια αξιοπρεπή μάχη επιβίωσης μέσα σε δύσκολες συνθήκες...