Όλα είναι έτοιμα για τη βάφτιση του μικρού Αγησίλαου... Ο ίδιος παρακολουθεί με πολύ ενδιαφέρον την όλη διαδικασία... Ο κόσμος, συγγενείς και φίλοι των γονιών είναι εκεί, κάτω από το κιόσκι του Αγίου Λεόντιου...

Να 'τος και μέσα στην κολυμπήθρα... Ο ίδιος αρνήθηκε, αν και του προτάθηκε, να βγάλει το βρακάκι του για τη βάφτιση. Φυσικά δεν έκλαψε... Σχολίαζε ψύχραιμα την κάθε κίνηση που τον αφορούσε. Κι όταν ο παπάς πήγε να του κόψει μαλλιά του λέει: “Να με κουρέψεις, θες;”

Τα φλας των φωτογράφων ανάβουν σαν τρελά και... καίνε τη φωτογραφία. Ωστόσο είναι τόσο ωραία, που δεν ήθελα να την αφήσω εκτός... Έχει μια ζωντάνια εκπληκτική και μου άρεσε πολύ. Ο δε Αγησίλαος δείχνει να απολαμβάνει σαν παιχνίδι την όλη διαδικασία... Χαμογελάει κιόλας...

Ο βράχος που ξεκινάει μέσα από την εκκλησία του Αγίου Λεοντίου συνεχίζει και έξω από αυτήν... Το ίδιο και κάτω από το κιόσκι που έχει στηθεί για περισσότερο ίσκιο προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του μικρού ναού. Η βάφτιση έχει τελειώσει πια..

Τον ντύνουν... Οι παριστάμενοι καταγράφουν στιγμές (τι, μόνο εγώ θα ήμουν;) μέχρι και με το κινητό τηλέφωνο... Τα βίντεο και τα φλας των φωτογραφικών μηχανών δίνουν και παίρνουν. Και τα χαμόγελα από τις αντιδράσεις του μικρού Αγησίλαου στα πρόσωπα όλων...

Μοιάζει παράξενος μέσα στα σεντόνια καθώς τον κρατάει η νονά του, λίγο πριν το τέλος... Όσο κι αν είναι μικροσκοπικός, είναι μεγάλος ο Αγησίλαος. Κι αυτό κάνει ξεχωριστά τα πράγματα. Καθετί που κάνει έχει αξία. Και σου 'ρχεται αυθόρμητα να γελάσεις...

Απόγευμα Σαββάτου, γύρω στις 8. Στο ξωκκλήσι του Αγίου Λεοντίου... Ο μικρός Αγησίλαος που σε λίγο θα μπει στην κολυμπήθρα για να βαφτιστεί, περιεργάζεται το νερό... Γύρω του είναι μαζεμένοι κάπου 150 άτομα. Αδιάφορος και ήρεμος, εκείνος...

Η είσοδος του μικρού εκκλησάκιου, όπως τη βλέπουμε από τον κεντρικό δρόμο του Θραψανού. Ήδη καταφθάνουν οι καλεσμένοι... Κι ο τόπος έχει στολιστεί ανάλογα. Και με γούστο... Μπλε κορδέλες και μπαλόνια, παντού...

Το μονοπάτι ανάμεσα στον ελαιώνα, πέτρινο κι αυτό σαν τον περίβολο και τον ίδιο το ναό, έχει ξεχωριστή ομορφιά... Καλή η επιλογή του χώρου, μια τέτοια ζεστή μέρα του Ιουλίου... Εδώ έχει δροσιά... Ευτυχώς για όλους εμάς, είναι ιδιαίτερα υποφερτά. Καταγράφω στιγμές του Αγησίλαου...

Αυτός είναι ο ναός του Αγίου Λεοντίου. Χτισμένος στη σχισμή ενός φυσικού βράχου. Ο Αγησίλαος, ο παππούς, ετοιμάζεται να μπει να προσκυνήσει... Στο βάθος έχουν ξεκινήσει τις προετοιμασίες στην καλομπύθρα. Έξω, κάτω από το κιόσκι θα γίνει η βάφτιση του μικρού Αγησίλαου...

Άλλη μια λεπτομέρεια από το στολισμο του χώρου. Γίνεται θραψανιώτικα βαφτίσια να μην έχουν και κανένα πιθάρι μέσα; Δε γίνεται... Ιδού το αποτέλεσμα από την παρέμβαση όσων είχαν την ευθύνη για τη διακόσμηση του περιβάλλοντα χώρου...

Ελιές, μπαλόνια, κορδέλες... Τι άλλο πιο όμορφο να δεις σ' αυτό το υπέροχο φυσικό τοπίο... Χαίρεσαι να απολαμβάνεις τέτοιες στιγμές. Σε λίγο ο χώρος θα γεμίσει από συγγενείς που ήρθαν να ευχηθούν στο νεοφώτιστο και τους γονείς του...

Αυτός είναι ο μικρός γιος του Λευτέρη Βολυράκη, του ανιψιού μου που βαφτίζεται σήμερα Σάββατο, στον Άγιο Λεόντιο, μια εξοχική εκκλησία έξω από το Θραψανό. Η φωτογραφία με τον Αγησίλαο να κρατά σα μεγάλος στα χέρια του και να πίνει από ένα μπουκάλι με ενάμιση λίτρο πορτοκαλάδα έχει παρθεί πέρσι στην κουζίνα της γιαγιάς του...

Να 'μαστε λοιπόν και στη βάφτιση του μικρού Αγησίλαου, του γιου του Λευτέρη Βολυράκη... Ούτε κι αυτό τα 'χαμε σχεδιάσει γιατί δεν το γνωρίζαμε και να, που συνέβη τον καιρό που είμαστε για διακοπές στο χωριό..

Η μέρα και σήμερα είναι υπερβολικά ζεστή. Σαν όλες τι μέρες εκεί κοντά στις 20 του Ιούλη, την πιο ζεστή εβδομάδα του χρόνου...

Έχει κατέβει από χθες στο χωριό, από την Αθήνα, ο ξάδερφός του, Παναγιώτης Μαράτσης, με τη γυναίκα του και τα παιδιά του, ειδικά γι' αυτό το σκοπό. Πήγαμε σπίτι τους να τους δούμε. Ο Παναγιώτης καταγίνονταν με τον θερμοστάτη του θερμοσίφωνά του. Ήθελε, ο καημένος, να κάνει ένα μπανάκι, να φύγει από πάνω του η ιδρωτίλα που φέρνει αυτή η μεγάλη ζέστη...

Η βάφτιση είναι προγραμματισμένη για το απόγευμα στις 7. Και λίγο αργότερα οι καλεσμένοι θα πάνε νέο κέντρο του Δημοσθένη, πηγαίνοντας για τους Ζοφόρους, αριστερά...

Φυσικά και θα πάω να παρακολουθήσω όλη τη διαδικασία. Το χρωστώ στο Λευτέρη που εκτιμώ ιδιαίτερα. Όπως και στον ίδιο τον μικρό Αγησίλαο ο οποίος δεν πρόκειται να... ξαφνιαστεί από το όνομα του. Μ' αυτό τον φωνάζουν από την ημέρα που γεννήθηκε...

Ο Αγησίλαος είναι ένα εκπληκτικό παιδί... Μικροσκοπικός, αλλά πανέξυπνος, συζητάς μαζί του και διαπιστώνεις πως η σκέψη του έχει ειρμό και του αρέσουν τα αυτοκίνητα και οι μπουλντόζες (σε παιχνίδια του Τζάμπο, βεβαίως..).

Πολλές φορές τον κρατάει η γιαγιά του η Στασούλα, καθώς η μάνα του και ο πατέρας του εργάζονται. Έρχεται πάνω στο δωμάτιο μου, με βλέπει που γράφω, κουβεντιάζει μαζί μου, έχει πολύ καθαρή άρθρωση, εκπληκτική για την ηλικία του και το μπόι του και δεν διστάζει να θέσει τις ερωτήσεις του για τα θέματα που τον απασχολούν.

Θα ήθελα να τον δω στην κολυμπήθρα... Είναι ικανός να πιάσει συζήτηση με τον παπά. Δεν κωλώνει πουθενά αυτό το παιδί. Είναι να το θαυμάζεις στ' αλήθεια.

Φωτογραφικό ρεπορτάζ από τη βάφτιση, αλλά και από τις εκδηλώσεις που ξεκινούν σήμερα στην τριήμερη Γιορτή του Θραψανιώτη Αγγειοπλάστη θα δείτε αύριο εδώ... Αναμείνατε...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 14/07/2012

Αυτό σίγουρα δεν έχει ξαναγίνει στην πολιτική. Βουλευτής να ορκιστεί υπουργός, να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση (που συμμετέχει) και να παραιτείται 13 ώρες μετά, επειδή η κυβέρνησή του δεν έχει σαφή και καθαρή θέση για τα εργασιακά ...

Και, προσέξτε, δεν είναι όποιος κι όποιος αυτός ο κ. υφυπουργός. Πρόκειται για τον Νίκο Νικολόπουλο, στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας στην Αχαϊα και από τους βασικούς βουλευτές που βρέθηκαν κοντά στον Αντώνη Σαμαρά. Όταν λοιπόν ένα στέλεχος τέτοιου μεγέθους καταγγέλλει ότι η φιλική κυβέρνηση του δεν έχει καμιά διάθεση για επαναδιαπραγμάτευση με την τρόικα σχετικά με τις εργασιακές σχέσεις, τότε μάλλον θα πρέπει να ανησυχούμε σοβαρά. Κάτι παραπάνω ξέρει ότι ετοιμάζουν και δεν θα ήθελε να αναλάβει προσωπική ευθύνη...

Η παραίτηση του έχει βαθιά πολιτικά αίτια, τουλάχιστον όπως καταγράφονται στην επιστολή που έστειλε στο Μέγαρο Μαξίμου και αναδημοσιεύθηκε αμέσως μετά από τις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες και την επομένη στις εφημερίδες. Τα σκωπτικά και εξυπνακίστικα σχόλια του κυβερνητικού εκπροσώπου Σ. Κεδίκογλου ασφαλώς και δεν διέσωσαν την κατάσταση. Ήταν μόνο για εσωτερική κατανάλωση...

Νέος υφυπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας (τι βαρύγδουπος τίτλος υπουργείου...) ορίστηκε με απόφαση του πρωθυπουργού ο βουλευτής Καβάλας, Νίκος Παναγιωτοπουλος. Από Νίκο σε Νίκο πάει το πράγμα. Για να δούμε πόσο θα αντέξει κι αυτός...

Αξίζει όμως να μείνουμε λίγο περισσότερο στον αποχωρήσαντα υφυπουργό κ. Νικολόπουλο. Ο άνθρωπος γνώριζε τα θέματα τα οποία κλήθηκε να υπηρετήσει. Ήταν μάλιστα τομεάρχης του υπουργείου Εργασίας στο κόμμα του. Παρακολουθούσε δηλαδή από πολύ κοντά και γνώριζε τι έχουν υποστεί οι εργαζόμενοι από τις πολιτικές που επιβάλει η τρόικα και ψήφισαν στη Βουλή οι εδώ τοποτηρητές τους.

Είχε υποσχεθεί επαναδιαπραγμάτευση κι ένας κόσμος που τον ψήφισε το έκανε και γι' αυτό... Πώς θα κοίταζε τους ψηφοφόρους του στα μάτια; Τι θα έλεγε στα συνδικαλιστικά στελέχη της παράταξής του που τον στήριξαν σε δυο συνεχείς εκλογικές διαδικασίες;

Θα παραδέχονταν ότι όλα αυτά που τους έλεγε προεκλογικά δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα ωραίο παραμύθι με χρυσόσκονη για να υφαρπάξει την ψήφο τους; Ή θα έκανε ηρωική έξοδο, ελπίζοντας πως θα διασώσει το τομάρι του; Μάλλον προτίμησε το δεύτερο...

Ζούμε τελικά το απόλυτο θέατρο του παραλόγου... Ο κ. Νικολόπουλος επιβάλλεται να εξηγήσει πλήρως και άμεσα τι ακριβώς ζήτησε η τρόικα από την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και αποδέχθηκε η κυβέρνησή του, ώστε να οδηγηθούν οι σχέσεις τους σε διαζύγιο..

Αυτό είναι που μας ενδιαφέρει και όλους εμάς που έχουμε ήδη υποστεί πολλά και δεν θέλουμε να πάθουμε περισσότερα. Ας το κάνουν τώρα, όσο είναι νωρίς. Δεν πρόκειται να ξαφνιαστούμε γιατί οι νοήμονες αναγνώστες θυμούνται πως από τούτη εδώ τη στήλη τα έχουμε ξαναπεί όλα αυτά...

Και δεν θα σταματήσουμε να τα λέμε, να τα υπενθυμίζουμε, όσο κάποιοι δεν σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και επιχειρούν με ευκολία να μας πείσουν πως, άσπρο και μαύρο δεν έχουν και τόση διαφορά... Έχουν και το ξέρουμε... Και θα συνεχίσουμε να λέμε αυτή την αλήθεια με όλη τη δύναμη της ψυχής μας όσο μπορούμε και αντέχουμε μπας και ξυπνήσουμε κάποια στιγμή και τους στείλουμε στον αγύριστο.

Αρκετά τους ανεχτήκαμε να μας κοροϊδεύουν. Με τέτοιες αρχές που έχει αυτή η κυβέρνηση, είναι φυσικό να φυλλορροεί. Το φαινόμενο θα συνεχιστεί, να είστε βέβαιοι...

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στην ομώνυμη στήλη μου...

Αυθεντικά προβατάκια στη στάνη του Αγησίλαου, στο Θραψανό, ένα από τα απογεύματα που πέρασα εδώ. Προσέξτε πόσο όμορφα είναι όλα μαζί...

Μας εγκαλούν μερικές φορές με τη συμπεριφορά μας. Αρνούμαστε να αναλάβουμε την ευθύνη της γνώμης μας και προσαρμοζόμαστε απόλυτα με όσα η κοινωνία προστάζει. Εξαρτάται από το επίπεδο της αν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε κάπως το εύρως της.

Μιλάω για τους ψιθύρους στις μικρές κοινωνίες που μπορεί να είναι τόσο καθοριστικές ώστε να αλλάξουν ή να σηματοδοτήσουν τη μοίρα των ανθρώπων. Τις περισσότερες φορές άδικα.

Κρίνουν αυστηρά, ως να μην υπέπεσαν ποτέ οι ίδιοι σε κάποιο λάθος. Διατηρούν με ευλάβεια ήθη, παραδόσεις και έθιμα κι ας μην έχουν κάποια βάση, απλά επειδή έτσι τα βρήκαν κι έτσι θεωρούν ότι πρέπει να τα συνεχίσουν. Και καλά να ακούς μεγάλους ανθρώπους να τα λένε, κουβαλούν στις πλάτες τους βιώματα, αλλά κι από νέους; Ναι, καμιά φορά θέλει να κάνουμε πολύ δουλειά με τον εαυτό μας για να ξεφύγουμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο και να σταθούμε όρθιοι, ώστε να μας υπολογίζουν γι' αυτό που είμαστε και όχι γι' αυτό θα ήθελαν να είμαστε.

Και κάτι ακόμα που παρατήρησα: Συχνά δεν χαίρονται με τη χαρά των άλλων... Δυσκολεύονται να δεχτούν πως κάποιος είναι καλύτερος από αυτούς, επειδή απλά δούλεψε με τον εαυτό του και προσπάθησε να τον βελτιώσει και να αλλάξει θετικά το χαρακτήρα του.

Μερικοί μένουν ίδιοι μέχρι να πεθάνουν. Μεγαλώνοντας μάλιστα γίνονται χειρότεροι... Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Αυτός είναι ο κανόνας κι εδώ στην επαρχία το βλέπεις καθαρά αυτό...

Όλο και πιο καθαρά. Και δεν έχει να κάνει αυτό, με την ατμόσφαιρα που είναι οπωσδήποτε καλύτερη από της Αθήνας... Όχι. Κάτι άλλο φταίει... Ίσως οι λιγότερες εμπειρίες, το γεγονός ότι “κόλλησαν” σε ένα τόπο και δεν είδαν άλλους πολιτισμούς και κουλτούρες... Τι να πω, δεν ξέρω...

Παρόλα αυτά, μ' αρέσει αυτός ο τόπος. Μπορώ πια να ξεχωρίσω τέτοιους ανθρώπους και να τους βάλω στο περιθώριο. Και για τίποτα στον κόσμο δεν μπορούν να μου χαλάσουν το κάδρο που έχω φτιάξει για τους γύρω μου...

Έτσι απλά το είδα το πράγμα καθώς η εικόνα των προβάτων μου έδωσε την έμπνευση την ώρα που είμαστε στο μπαράκι της παραλίας του Πέρα Τσούτσουρα που σε λίγο δεν θα υπάρχει πια ελλείψει πελατών, μια ζεστή μέρα του Ιούλη που είμαστε για μπάνιο...

Η τριήμερη γιορτή του Θραψανιώτη Αγγειοπλάστη αρχίζει αύριο και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θραψανού ολοκληρώνει απόψε τις προετοιμασίες του. Κόσμος κινείται στην αυλή του σχολείου το απόγευμα της Παρασκευής που το επισκεφθήκαμε. Οι πλαστικές καρέκλες και τα τραπέζια είναι έτοιμα να απλωθούν...

Και τα περίπτερα της έκθεσης αγγειοπλαστικής τέχνης έχουν στηθεί. Μερικοί έχουν κιόλας τοποθετήσει πήλινα αντικείμενα και κατασκευές. Τα υπόλοιπα θα τα ετοιμάσουν αύριο, φαντάζομαι... Έχουν χρόνο από το πρωί. Στο “Ράδιο Κρήτη” άκουσα ζωντανά την Τετάρτη τον Γιώργο Μαυραντωνάκη να λέει για τις φετινές πρωτοτυπίες και χάρηκα που πέρα από το γλέντι έχουν στο νου τους και τον πολιτισμό...

Τα περίπτερα είναι έτοιμα... Οι τελευταίες πινελιές μπαίνουν από τους μαστόρους που δουλεύουν ασταμάτητα. Το προεδρείο του Πολιτιστικού Συλλόγου έχει στρατοπεδεύσει στην πρώτη τάξη και ρυθμίζει τις λεπτομέρειες δίνοντας λύση στα ζητήματα που προκύπτουν. Θα έχουν και φέτος τον προτζέκτορα με προβολές από τις θραψανιώτικες βεντέμες. Πέρσι το είχα δει... Είναι πολύ καλή δουλειά...

Άδεια η πλατεία της αυλής του δημοτικού σχολείου Θραψανού... Από αύριο Σάββατο θα ζωντανέψει από κόσμο. Η αρχή γίνεται με τραγούδια υπέροχα από την “Πύλη του Ήχου” και στη συνέχεια με Κρητικούς οργανοπαίκτες. Θα τα δούμε από δω καθημερινά. Μια και φέτος είχα την τύχη να είμαι εδώ θα βρουν χώρο να φιλοξενηθούν όλες οι δράσεις σ' αυτό το Site.