Όμορφες κοντυλιές από του Μελεσσανάκη και Κακλή που παίζουν απόψε στη δεύτερη μέρα των εκδηλώσεων για τη Γιορτή του Θραψανιώτη Αγγειοπλάστη στην αυλή του δημοτικού σχολείου.

Ως αργά, τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα κράτησε η χθεσινή πρώτη μέρα των μουσικών εκδηλώσεων με τα ανθρώπους της “Πύλης του Ήχου”. Που αποδείχτηκαν και πολύ χορευτικοί... Να και τον τεράστιο πίνακα ζωγραφική που σηματοδοτεί τις εκδηλώσεις...

Τελευταίες πινελιές χθες το απόγευμα στα περίπτερα της έκθεσης... Λίγο αργότερα θα μουν στη μέση και τα τροχιά, για να κάνουν επιτόπου πιθάρια οι μαστοροι. Μπροστά στα μάτια των επισκεπτών...

Τα τραπεζάκια είναι στρωμένα, έτοιμα να υποδεχτούν τους καλεσμένους στην εκδήλωση. Σήμερα αναμένεται περισσότερος κόσμος. Οι Μελισσανάκης και Κακλής εγγυώνται για καλό κρητικό γλέντι. Άμα σας πάρει ο δρόμος σας, ελάτε μια βόλτα από το Θραψανό σήμερα και αύριο...

Λίγο αργότερα στο κέντρο διασκέδασης “Βίγλα” του Δημοσθένη, όλα ήταν έτοιμα για να υποδεχθούν τους καλεσμένους. Η διακόσμηση άψογη. Τα τραπέζια στρωμένα και οι μπομπονιέρες ξεχωριστές... πιθάρια με χαραγμένα πάνω τους το όνομα του μικρού Αγησίλαου. Δείτε δυο στο τραπέζι μου...

Νωρίτερα πήγαμε και φωτογραφήσαμε το χώρο της ταβέρνας. Έχουν κάνει καλή δουλειά εδώ οι άνθρωποι. Αρκεί να 'χεις υπομονή και να περιμένεις... Στο τέλος είναι σίγουρο ότι θα αποζημιωθείς με το παραπάνω...

Άψογη η διακόσμηση των τραπεζιών. Χάρτινα καραβάκια γεμάτα καραμέλες, γλειφιτζούρια και μπαλόνια για τα παιδιά. Και δίπλα τα ποτήρια της ρακής και του κρασιού, απαραίτητα στο δείπνο που θα ακολουθήσει της βάφτισης. Και φυσικά ρεσώ παντού. Όλα στο μπλε του ουρανού... Για το αγόρι που βαφτίστηκε σήμερα...

Ψηλά σ' ένα λόφο, αριστερά πριν φτάσουμε στο Ζοφόρο από το Θραψανό, είναι η ταβέρνα “Βίγλα” όπου έγινε το γλέντι για τα βαφτίσια του μικρού Αγησίλαου. Πανόραμα όλος ο κάμπος κάτω από τα πόδια μου. Το αεράκι γλυκαίνει την ατμόσφαιρα και παίρνει από πάνω μας, όλη τη ζέστη της μέρας... Τόσο που το βράδυ έκανε ψυχρούλα πια...

Οι οργανοπαίκτες έδωσαν μια άλλη ξεχωριστή νότα στην όλη γιορτινή ατμόσφαιρα της βάφτισης. Ο λυράρης, ένα πολύ ωραίος πιτσιρικάς, είναι λέει δάσκαλος στο δημοτικό σχολείο του Θραψανού.... Αν διδάσκει με το ίδιο κέφι που έπαιζε τις κοντυλιές χθες βράδυ, είναι τυχερά τα παιδιά του...

Η οικογένεια Μαράτση πρώτη στο χορό. Μπροστά ο Νίκος, ο γιος του Παναγιώτη που τον κρατά και δίπλα του ο μεγάλος Αγησίλαος, παππούς, που το όνομά του πήρε ο μικρός που βαφτίστηκε σήμερα. Ο Νίκος έκανε απίστευτης ομορφιάς χορευτικές φιγούρες, όπως και ο πατέρας του... Τους θυμάμαι κι από το γάμο της Ειρήνης. Έκλεψαν την παράσταση...

Άλλο ένα στιγμιότυπο από το χορό που ακολούθησε ώς τις πρωινές ώρες της Κυριακής. Εμείς αντέξαμε ώς τη μία... Ήταν όλα όμορφα... Και τα φαγητά και το σέρβις του μαγαζιού και η ατμόσφαιρα με τους οργανοπαίκτες. Αν ήξερες να χορεύεις, το λέω αυτό γιατί εγώ ήμουν... παρατηρητής, θα μπορούσες να καθίσεις πολύ ευχαριστημένος ώς το τέλος...

Όλα είναι έτοιμα για τη βάφτιση του μικρού Αγησίλαου... Ο ίδιος παρακολουθεί με πολύ ενδιαφέρον την όλη διαδικασία... Ο κόσμος, συγγενείς και φίλοι των γονιών είναι εκεί, κάτω από το κιόσκι του Αγίου Λεόντιου...

Να 'τος και μέσα στην κολυμπήθρα... Ο ίδιος αρνήθηκε, αν και του προτάθηκε, να βγάλει το βρακάκι του για τη βάφτιση. Φυσικά δεν έκλαψε... Σχολίαζε ψύχραιμα την κάθε κίνηση που τον αφορούσε. Κι όταν ο παπάς πήγε να του κόψει μαλλιά του λέει: “Να με κουρέψεις, θες;”

Τα φλας των φωτογράφων ανάβουν σαν τρελά και... καίνε τη φωτογραφία. Ωστόσο είναι τόσο ωραία, που δεν ήθελα να την αφήσω εκτός... Έχει μια ζωντάνια εκπληκτική και μου άρεσε πολύ. Ο δε Αγησίλαος δείχνει να απολαμβάνει σαν παιχνίδι την όλη διαδικασία... Χαμογελάει κιόλας...

Ο βράχος που ξεκινάει μέσα από την εκκλησία του Αγίου Λεοντίου συνεχίζει και έξω από αυτήν... Το ίδιο και κάτω από το κιόσκι που έχει στηθεί για περισσότερο ίσκιο προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του μικρού ναού. Η βάφτιση έχει τελειώσει πια..

Τον ντύνουν... Οι παριστάμενοι καταγράφουν στιγμές (τι, μόνο εγώ θα ήμουν;) μέχρι και με το κινητό τηλέφωνο... Τα βίντεο και τα φλας των φωτογραφικών μηχανών δίνουν και παίρνουν. Και τα χαμόγελα από τις αντιδράσεις του μικρού Αγησίλαου στα πρόσωπα όλων...

Μοιάζει παράξενος μέσα στα σεντόνια καθώς τον κρατάει η νονά του, λίγο πριν το τέλος... Όσο κι αν είναι μικροσκοπικός, είναι μεγάλος ο Αγησίλαος. Κι αυτό κάνει ξεχωριστά τα πράγματα. Καθετί που κάνει έχει αξία. Και σου 'ρχεται αυθόρμητα να γελάσεις...

Απόγευμα Σαββάτου, γύρω στις 8. Στο ξωκκλήσι του Αγίου Λεοντίου... Ο μικρός Αγησίλαος που σε λίγο θα μπει στην κολυμπήθρα για να βαφτιστεί, περιεργάζεται το νερό... Γύρω του είναι μαζεμένοι κάπου 150 άτομα. Αδιάφορος και ήρεμος, εκείνος...

Η είσοδος του μικρού εκκλησάκιου, όπως τη βλέπουμε από τον κεντρικό δρόμο του Θραψανού. Ήδη καταφθάνουν οι καλεσμένοι... Κι ο τόπος έχει στολιστεί ανάλογα. Και με γούστο... Μπλε κορδέλες και μπαλόνια, παντού...

Το μονοπάτι ανάμεσα στον ελαιώνα, πέτρινο κι αυτό σαν τον περίβολο και τον ίδιο το ναό, έχει ξεχωριστή ομορφιά... Καλή η επιλογή του χώρου, μια τέτοια ζεστή μέρα του Ιουλίου... Εδώ έχει δροσιά... Ευτυχώς για όλους εμάς, είναι ιδιαίτερα υποφερτά. Καταγράφω στιγμές του Αγησίλαου...

Αυτός είναι ο ναός του Αγίου Λεοντίου. Χτισμένος στη σχισμή ενός φυσικού βράχου. Ο Αγησίλαος, ο παππούς, ετοιμάζεται να μπει να προσκυνήσει... Στο βάθος έχουν ξεκινήσει τις προετοιμασίες στην καλομπύθρα. Έξω, κάτω από το κιόσκι θα γίνει η βάφτιση του μικρού Αγησίλαου...

Άλλη μια λεπτομέρεια από το στολισμο του χώρου. Γίνεται θραψανιώτικα βαφτίσια να μην έχουν και κανένα πιθάρι μέσα; Δε γίνεται... Ιδού το αποτέλεσμα από την παρέμβαση όσων είχαν την ευθύνη για τη διακόσμηση του περιβάλλοντα χώρου...

Ελιές, μπαλόνια, κορδέλες... Τι άλλο πιο όμορφο να δεις σ' αυτό το υπέροχο φυσικό τοπίο... Χαίρεσαι να απολαμβάνεις τέτοιες στιγμές. Σε λίγο ο χώρος θα γεμίσει από συγγενείς που ήρθαν να ευχηθούν στο νεοφώτιστο και τους γονείς του...

Αυτός είναι ο μικρός γιος του Λευτέρη Βολυράκη, του ανιψιού μου που βαφτίζεται σήμερα Σάββατο, στον Άγιο Λεόντιο, μια εξοχική εκκλησία έξω από το Θραψανό. Η φωτογραφία με τον Αγησίλαο να κρατά σα μεγάλος στα χέρια του και να πίνει από ένα μπουκάλι με ενάμιση λίτρο πορτοκαλάδα έχει παρθεί πέρσι στην κουζίνα της γιαγιάς του...

Να 'μαστε λοιπόν και στη βάφτιση του μικρού Αγησίλαου, του γιου του Λευτέρη Βολυράκη... Ούτε κι αυτό τα 'χαμε σχεδιάσει γιατί δεν το γνωρίζαμε και να, που συνέβη τον καιρό που είμαστε για διακοπές στο χωριό..

Η μέρα και σήμερα είναι υπερβολικά ζεστή. Σαν όλες τι μέρες εκεί κοντά στις 20 του Ιούλη, την πιο ζεστή εβδομάδα του χρόνου...

Έχει κατέβει από χθες στο χωριό, από την Αθήνα, ο ξάδερφός του, Παναγιώτης Μαράτσης, με τη γυναίκα του και τα παιδιά του, ειδικά γι' αυτό το σκοπό. Πήγαμε σπίτι τους να τους δούμε. Ο Παναγιώτης καταγίνονταν με τον θερμοστάτη του θερμοσίφωνά του. Ήθελε, ο καημένος, να κάνει ένα μπανάκι, να φύγει από πάνω του η ιδρωτίλα που φέρνει αυτή η μεγάλη ζέστη...

Η βάφτιση είναι προγραμματισμένη για το απόγευμα στις 7. Και λίγο αργότερα οι καλεσμένοι θα πάνε νέο κέντρο του Δημοσθένη, πηγαίνοντας για τους Ζοφόρους, αριστερά...

Φυσικά και θα πάω να παρακολουθήσω όλη τη διαδικασία. Το χρωστώ στο Λευτέρη που εκτιμώ ιδιαίτερα. Όπως και στον ίδιο τον μικρό Αγησίλαο ο οποίος δεν πρόκειται να... ξαφνιαστεί από το όνομα του. Μ' αυτό τον φωνάζουν από την ημέρα που γεννήθηκε...

Ο Αγησίλαος είναι ένα εκπληκτικό παιδί... Μικροσκοπικός, αλλά πανέξυπνος, συζητάς μαζί του και διαπιστώνεις πως η σκέψη του έχει ειρμό και του αρέσουν τα αυτοκίνητα και οι μπουλντόζες (σε παιχνίδια του Τζάμπο, βεβαίως..).

Πολλές φορές τον κρατάει η γιαγιά του η Στασούλα, καθώς η μάνα του και ο πατέρας του εργάζονται. Έρχεται πάνω στο δωμάτιο μου, με βλέπει που γράφω, κουβεντιάζει μαζί μου, έχει πολύ καθαρή άρθρωση, εκπληκτική για την ηλικία του και το μπόι του και δεν διστάζει να θέσει τις ερωτήσεις του για τα θέματα που τον απασχολούν.

Θα ήθελα να τον δω στην κολυμπήθρα... Είναι ικανός να πιάσει συζήτηση με τον παπά. Δεν κωλώνει πουθενά αυτό το παιδί. Είναι να το θαυμάζεις στ' αλήθεια.

Φωτογραφικό ρεπορτάζ από τη βάφτιση, αλλά και από τις εκδηλώσεις που ξεκινούν σήμερα στην τριήμερη Γιορτή του Θραψανιώτη Αγγειοπλάστη θα δείτε αύριο εδώ... Αναμείνατε...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 14/07/2012

Αυτό σίγουρα δεν έχει ξαναγίνει στην πολιτική. Βουλευτής να ορκιστεί υπουργός, να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση (που συμμετέχει) και να παραιτείται 13 ώρες μετά, επειδή η κυβέρνησή του δεν έχει σαφή και καθαρή θέση για τα εργασιακά ...

Και, προσέξτε, δεν είναι όποιος κι όποιος αυτός ο κ. υφυπουργός. Πρόκειται για τον Νίκο Νικολόπουλο, στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας στην Αχαϊα και από τους βασικούς βουλευτές που βρέθηκαν κοντά στον Αντώνη Σαμαρά. Όταν λοιπόν ένα στέλεχος τέτοιου μεγέθους καταγγέλλει ότι η φιλική κυβέρνηση του δεν έχει καμιά διάθεση για επαναδιαπραγμάτευση με την τρόικα σχετικά με τις εργασιακές σχέσεις, τότε μάλλον θα πρέπει να ανησυχούμε σοβαρά. Κάτι παραπάνω ξέρει ότι ετοιμάζουν και δεν θα ήθελε να αναλάβει προσωπική ευθύνη...

Η παραίτηση του έχει βαθιά πολιτικά αίτια, τουλάχιστον όπως καταγράφονται στην επιστολή που έστειλε στο Μέγαρο Μαξίμου και αναδημοσιεύθηκε αμέσως μετά από τις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες και την επομένη στις εφημερίδες. Τα σκωπτικά και εξυπνακίστικα σχόλια του κυβερνητικού εκπροσώπου Σ. Κεδίκογλου ασφαλώς και δεν διέσωσαν την κατάσταση. Ήταν μόνο για εσωτερική κατανάλωση...

Νέος υφυπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας (τι βαρύγδουπος τίτλος υπουργείου...) ορίστηκε με απόφαση του πρωθυπουργού ο βουλευτής Καβάλας, Νίκος Παναγιωτοπουλος. Από Νίκο σε Νίκο πάει το πράγμα. Για να δούμε πόσο θα αντέξει κι αυτός...

Αξίζει όμως να μείνουμε λίγο περισσότερο στον αποχωρήσαντα υφυπουργό κ. Νικολόπουλο. Ο άνθρωπος γνώριζε τα θέματα τα οποία κλήθηκε να υπηρετήσει. Ήταν μάλιστα τομεάρχης του υπουργείου Εργασίας στο κόμμα του. Παρακολουθούσε δηλαδή από πολύ κοντά και γνώριζε τι έχουν υποστεί οι εργαζόμενοι από τις πολιτικές που επιβάλει η τρόικα και ψήφισαν στη Βουλή οι εδώ τοποτηρητές τους.

Είχε υποσχεθεί επαναδιαπραγμάτευση κι ένας κόσμος που τον ψήφισε το έκανε και γι' αυτό... Πώς θα κοίταζε τους ψηφοφόρους του στα μάτια; Τι θα έλεγε στα συνδικαλιστικά στελέχη της παράταξής του που τον στήριξαν σε δυο συνεχείς εκλογικές διαδικασίες;

Θα παραδέχονταν ότι όλα αυτά που τους έλεγε προεκλογικά δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα ωραίο παραμύθι με χρυσόσκονη για να υφαρπάξει την ψήφο τους; Ή θα έκανε ηρωική έξοδο, ελπίζοντας πως θα διασώσει το τομάρι του; Μάλλον προτίμησε το δεύτερο...

Ζούμε τελικά το απόλυτο θέατρο του παραλόγου... Ο κ. Νικολόπουλος επιβάλλεται να εξηγήσει πλήρως και άμεσα τι ακριβώς ζήτησε η τρόικα από την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και αποδέχθηκε η κυβέρνησή του, ώστε να οδηγηθούν οι σχέσεις τους σε διαζύγιο..

Αυτό είναι που μας ενδιαφέρει και όλους εμάς που έχουμε ήδη υποστεί πολλά και δεν θέλουμε να πάθουμε περισσότερα. Ας το κάνουν τώρα, όσο είναι νωρίς. Δεν πρόκειται να ξαφνιαστούμε γιατί οι νοήμονες αναγνώστες θυμούνται πως από τούτη εδώ τη στήλη τα έχουμε ξαναπεί όλα αυτά...

Και δεν θα σταματήσουμε να τα λέμε, να τα υπενθυμίζουμε, όσο κάποιοι δεν σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και επιχειρούν με ευκολία να μας πείσουν πως, άσπρο και μαύρο δεν έχουν και τόση διαφορά... Έχουν και το ξέρουμε... Και θα συνεχίσουμε να λέμε αυτή την αλήθεια με όλη τη δύναμη της ψυχής μας όσο μπορούμε και αντέχουμε μπας και ξυπνήσουμε κάποια στιγμή και τους στείλουμε στον αγύριστο.

Αρκετά τους ανεχτήκαμε να μας κοροϊδεύουν. Με τέτοιες αρχές που έχει αυτή η κυβέρνηση, είναι φυσικό να φυλλορροεί. Το φαινόμενο θα συνεχιστεί, να είστε βέβαιοι...

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στην ομώνυμη στήλη μου...