Και για να μην ξεχνιόμαστε... Ο φόβος είναι εδώ. Η τρόικα επιστρέφει με... τελεσίγραφο για μέτρα – εξπρές κατά το πρωτοσέλιδο του ΕΘΝΟΥΣ. Τι είπε το “Αλ Τζαζίρα”, ότι τα ελληνικά ΜΜΕ βρίσκονται σε διατεταγμένη επιχείρηση στήριξης της τρόικας; Άντε καλέ, υπερβολές...

Ιδού το βίντεο στο οποίο αναφέρθηκα λίγο πιο πάνω. Δεν είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα, όσα λέει... Παρακολουθείστε το, με προσοχή, παρακαλώ...

Έτσι παρουσιάζει το θέμα ο ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ. Οσφυοκάμπτες... Κουβέντα για επαναδιαπραγμάτευση. Να τους δείξουμε "τι καλά παιδιά είμαστε" και να εκλιπαρούμε για μια καλύτερη μεταχείριση. Μια τέτοια Ελλάδα θέλουμε;

Εκφοβισμός και στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Η στάση πληρωμών πρώτο θέμα. Μα, αν θυμάμαι καλά, αυτοί οι τρεις που συγκρότησαν την κυβέρνηση, αυτόν τον στόχο είχαν πρώτο. Προς τι λοιπόν οι λεονταρισμοί; Το καθήκον τους κάνουν. Τις δεσμεύσεις τους, υλοποιούν..

Στο ΛΟΓΟ ο τίτλος είναι αποκαλυπτικός, αλλά μόνον ο τίτλος... Δεν είδα το ίδιο και στο κείμενο της πρώτης σελίδας. Εκτός κι αν όλα αυτά τα κρατάνε για την 2 σελίδα τους...

Ε, αυτό δεν έχει ξαναγίνει!.. Η “επίθεση αγάπης” - επισκεψιμότητας έγινε σε τέτοιο βαθμό, ώστε να γονατίσει το μέγεθος των 30 GB που μας έχει παραχωρηθεί από το server που φιλοξενεί αυτή την ιστοσελίδα. Σήμερα το πρωί και για λίγες ώρες, ήταν αδύνατον να μπει κανείς σ' αυτό το Site. Ένα μήνυμα ενημέρωνε ότι η επισκεψιμότητα αυτόν τον μήνα είχε ξεπεράσει τα όρια τους και... χτύπησε κόκκινο.

Χρειάστηκε η πυροσβεστική παρέμβαση του Άρη Ντάτση από την onScreen για να μου δώσει άλλα 10 GΒ κι έτσι, ελπίζω πως δεν θα ξαναπαρουσιαστεί παρόμοιο πρόβλημα... Άλλωστε και ο ίδιος δηλώνει φαν της ιστοσελίδας κι ακόμα κι να μην του το ανέφερα το πρόβλημα, θα το διαπίστωνε και ο ίδιος... Τον ευχαριστώ δημόσια για την τιμή και την άμεση παρέμαβασή του, όπως πάντα, άλλωστε..

Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς. Το να συμβαίνει ένα τέτοιο πράγμα, την ώρα που... φλέγεται η Αθήνα και οι νύχτες είναι ιδιαίτερα δύσκολες, ομολογώ ότι είναι κάτι που με ξάφνιασε θετικά, όμορφα... Ναι, είναι δύσκολες οι νύχτες... Το διαπίστωσα και ο ίδιος προσωπικά καθώς ήταν πολύ δύσκολη η χθεσινή νύχτα, το ένοιωσα στο πετσί μου. Πέρασα δύσκολα με μια άπνοια που την έκανε ακόμα δυσκολότερη.

Σήμερα ολοκλήρωσα την εκκαθάριση στο γραφείο μου και έστησα τον ΤΥΠΟ, που την ύλη του παρέλαβα χθες...

Το απόγευμα, συνεννοηθήκαμε με την Πόπη, να την πάω στη Σαλαμίνα... Να κατακάτσει λίγο η ζέστη, για να μπορώ να βγω μια βόλτα μέχρι το Πέραμα...

Αρχίζω και μπαίνω στο κλίμα... Δεν είναι και πολύ δύσκολο διότι ακόμα και τον καιρό των διακοπών δεν “κάθισα” ιδιαίτερα... Τα γραφτά μου ήταν μπόλικα και οι αναρτήσεις μου καθημερινές. Καθόλου τυχαία δεν ήρθε αυτή η τεράστια επισκεψιμότητα...

Το δημοσίευμα του σημερινούυ ΕΘΝΟΥΣ για το ίδιο θέμα. Προσεγμένο...

Την τραγική κατάσταση στην ελληνική αγορά εργασίας διαπίστωσε το κλιμάκιο της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Συνδικάτων το οποίο επισκέφθηκε τη χώρα μας στα πλαίσια παγκόσμιας έρευνας που διενεργεί για τις παραβιάσεις εργασιακών δικαιωμάτων.

Η Γενική Γραμματέας της, η οποία ήρθε στη χώρα μας μετά από αίτημα της ΓΣΕΕ, είχε προσωπική επαφή τόσο με εργαζόμενους και ανέργους οι οποίοι της ανέπτυξαν τα προβλήματα που επέφεραν οι μνημονιακές πολιτικές όσο και με τον υπουργό Εργασίας στον οποίο έθεσε το θέμα της επαναδιαπραγμάτευσης με την τρόικα με στόχο την αλλαγή της οικονομικής πολιτικής.

Μετά τις διαπιστώσεις για την ολοσχερή κατεδάφιση του θεσμικού πλαισίου των εργασιακών σχέσεων στην Ελλάδα συνδυαστικά με την ραγδαία οικονομική και θεσμική αποδυνάμωση εργαζομένων και συνταξιούχων η Γ. Γραμματέας της Διεθνούς Συνομοσπονδίας θα προχωρήσει αύριο σε παρέμβασή της προς το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση θέτοντας μεταξύ άλλων δυο βασικά αιτήματα:

• Να αναζητηθούν για την Ελλάδα εναλλακτικές οικονομικές πολιτικές που θα ενισχύουν την ανάπτυξη και κατ΄επέκταση την απασχόληση και την πραγματική οικονομία.
• Να ακούσει η τρόικα τους κοινωνικούς εταίρους και να σεβαστεί την όποια συμφωνία τους για τους κατώτατους μισθούς και τις κοινωνικές παροχές των εργαζομένων, οι οποίες εκμηδενίστηκαν μετά την αδικαιολόγητη κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Εστίας και Κατοικίας οι οποίοι χρηματοδοτούνταν αποκλειστικά από τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών.

Η ITUC πραγματοποίησε το τελευταίο διάστημα δημοσκόπηση σε 14 χώρες μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα χαρακτηρίζοντας μεταπολεμική την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας μετά τις διαπιστώσεις ότι το 97% των εργαζομένων έχει μείωση μισθών ενώ μόλις 3% έχει διατηρήσει το εισόδημά του.

Η παγκόσμια έρευνα της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Συνδικάτων θα δημοσιοποιηθεί το β εξάμηνο του 2012.

Σ' αυτή την κατάσταση βρήκα το γραφείο μου σήμερα το πρωί που ήρθα, πρώτη μέρα μετά την άδεια, στη δουλειά. Θα φτιάξω ένα καφέ και θα πιάσω να το τακτοποιήσω λιγάκι..

Οι δείκτες του ημερολογίου μου “κολλημένοι” στις 21 Ιουνίου... Εκεί που τους άφησα όταν έφυγα. Τα πράγματα αλλάζουν με αργούς ρυθμούς. Ούτε που το καταλαβαίνεις μερικές φορές...

Δευτέρα πρωί στο γραφείο μου... Η καλοκαιρινή άδεια έλαβε τέλος... Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του... Γύρισα σε μια ζεστή Αθήνα... Ακόμα και το πρωί της εδώ είναι ζεστό. Σκέψου να μεσημεριάσει...

Στο γραφείο μου είναι μια στοίβα, εφημερίδες παλιές. Πέρασα κι από το περίπτερο και πήρα τις καινούριες. Φρέσκο πράμα. Σημερινές. Θα μου πάρει χρόνο μέχρι να τα βάλω τα πράγματα σε μια σειρά. Και να ξαναλειτουργήσει πάλι. Αλλά δεν με βιάζει τίποτα. Η ενσωμάτωση πρέπει να γίνει σιγά – σιγά, ομαλά και με τρόπο...

Έβαλα στο ραδιόφωνο να παίζει το Δεύτερο. Ένας γνωστός μου, ο Κώστας Θωμαϊδης με συντροφεύει με τις “πλανώδιες μουσικές” του... Είναι εδώ κι ο Θεόφιλο. Ο πρώτος που είδα στην ΠΕΤ ΟΤΕ. Κάποια στιγμή είδα και τον Γιώργο. Τα παιδιά της Γραμματείας λείπουν στην καλοκαιρινή τους άδεια...

Πέρασα λίγο νωρίτερα από το περίπτερο της Στουρνάρη για τις εφημερίδες. Η Ντίνα με είδε και βγήκε να με χαιρετίσει. Δε λέω “καλό χειμώνα”. Είναι νομίζω πολύ νωρίς ακόμα με τέτοιες ζέστες...

“Δε μαύρισες” μου λέει η Ντίνα. Δε με τρελαίνει η ηλιοθεραπεία. Αλλιώς αντιλαμβάνομαι εγώ τις διακοπές, αλλά άντε να εξηγήσεις τώρα...

Ο υπολογιστής μου χρειάζεται ενημερώσεις. Ένα μήνα δεν άνοιξε ο καημένος. Λογικό. Θα τα ξαναβρούμε στην πορεία. Να ησυχάσει λίγο κι ο μικρός που με συντρόφεψε στις διακοπές μου, αξιοπρεπέστατα...

Καλώς σας βρήκα λοιπόν από το γραφείο μου. Η ζωή συνεχίζεται... Ένα μικρό διάλειμμα ήταν, πάει και πέρασε. Κάποιες ανάσες Σαββατοκύριακα, από δω και πέρα θα μας φέρουν πιο κοντά στο χειμώνα...

Αλλά, είπαμε, δεν βιαζόμαστε... Καθόλου δεν βιαζόμαστε...

Καλώς σας βρήκα... Σας χαιρετώ μ'αυτό το όμορφο τραγούδι του Μαχαιρίτσα. Μαζί του ο Adamo. Απολαύστε το...

Η φωτογραφία τραβήχτηκε σήμερα το μεσημέρι καθώς επέστρεφα από τον Άι Νικόλα στη βόλτα που επεχείρησα να κάνω. Είναι η είσοδος του χωριού από το δρόμο για το Αρκαλοχώρι. Ένα τελευταίο αντίο για το φετινό καλοκαίρι στο Θραψανό που με φιλοξένησε για ένα ολόκληρο μήνα και κάτι... Το χωριό που έχω ακριβά φυλαγμένο στην καρδιά μου

Αυτό είναι το μουρέλο που είχα αναλάβει να ποτίζω το καλοκαίρι που ήμασταν εδώ. Η ντενέκα δεξιά ήταν μόνιμα εκεί. Την είχε πάει ο Αγησίλαος με το τρακτέρ. Τώρα που άδειασε την πήγα σπίτι, να την ξαναγεμίσουν και να την πάνε πάλι πίσω. Έχει δρόμο ακόμα μπροστά του το καλοκαίρι...

Αγριομπουρνελιά, στις όχθες της λίμνης στις Λειβάδες. Είχα εντοπίσει άλλη μία εκεί δίπλα , μα τούτη εδώ είναι φορτωμένη μικρούς καρπούς που αρχίζουν και γλυκίζουν πια... Πόσο θα κρατήσουν; Κανείς δεν ξέρει... Κάποιες νοικοκυρές θέλουν αυτούς τους καρπούς για να φτιάξουν γλυκό του κουταλιού... Και δημόσιες όπως είναι, όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε...

Δίπλα στο σπίτι του Γιάννη Θεοδωράκη στο χωριό είδα αυτή την ήμερη μπουρνελιά, μάλλον βανίλια. Φορτωμένη. Τα κλαδιά της δεν αντέχουν το βάρος των καρπών της. Άνοιξα το φράκτη και πήγα κοντά να τη φωτογραφίσω. Έκοψα και δυο για να φάω επιτόπου. Νόστιμα που είναι...

Αυτή είναι σίγουρα η τελευταία καλοκαιρινή βόλτα στο χωριό μου... Ήθελα να την κάνω, να αποχαιρετίσω τον τόπο μου. Ξεκίνησα γύρω στις 9.30 το πρωί και την ολοκλήρωσα, αν μπορεί να πει κανείς εύκολα μια τέτοια κουβέντα, στις 12 το μεσημέρι. Είχα πολύ όρεξη να συνεχίσω, μα άρχισε να ζεσταίνει υπερβολικά κι αυτή την Κυριακή κι ο αέρας δεν ήταν αρκετός να δροσερέψει κάπως τα πράγματα...

Πήγα στου Μπουρμά να δω το λιόφυτο εκεί... Δεν έχει πολύ καρπό φέτος μα είναι σε πολύ καλή κατάσταση τα δέντρα. Συνέχισα για τον Άι Νικόλα, έκανα μια στάση στην παλιά εκκλησία και είδα πόσο όμορφα έχουν επιμεληθεί τους εξωτερικούς χώρους...

Ύστερα πήγα στους Τροχάλους να βάλω το τελευταίο νερό που είχε η πλαστική ντενέκα στο μικρό μουρελάκι... Ήταν η τρίτη φορά που το πότιζα το φετινό καλοκαίρι. Να πάρει τα πάνω του, να φτάσει τα διπλανά στην ανάπτυξη. Πήγα τη ντενέκα στη Στασούλα, να την ξαναγεμίσει και να την πάει με το τρακτέρ ο Αγησίλαος και συνέχισα για τη λίμνη στις Λειβάδες...

Είναι ήσυχα τέτοια ώρα... Δεν κυκλοφορεί ψυχή στους δρόμους. Βρήκα την άγρια μπουρνελιά στις όχθες της λίμνης και γεύτηκα μερικά φρούτα. Στο φόρτε τους είναι τώρα. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσουν, υπάρχουν μου είπαν νοικοκυρές που τα κυνηγούν για να τα κάνουν γλυκά του κουταλιού.

Πέρασα μια βόλτα και από το συνεργείο του Λευτέρη, του ανιψιού μου. Έχει και σήμερα, κυριακάτικα, πελάτες. Τα προβλήματα στις μηχανές δεν περιμένουν... Ούτε κι ενδιαφέρει τι μέρα θα είναι για να παρουσιαστούν. Κάναμε μια καλή κουβέντα εκεί με τους πελάτες και τον Λευτέρη. Για τι άλλο, τα οικονομικά προβλήματα έτσι όπως μας έχουν προκύψει...

Έφυγα για να πάω να βάλω βενζίνη στη μηχανή. Έχω ταξίδι το απόγευμα και φορτωμένος όπως θα 'μαι δεν θα έχω τη δυνατότητα να φουλάρω το ντεπόζιτο...

Ακόμα λίγο έξω από το χωριό. Κάθε μέρος εδώ το ξέρω καλά... Το 'χω περπατήσει μικρός. Όλα είναι ίδια. Ένα μόνο μου φαίνεται να έχει αλλάξει: Οι αποστάσεις που κάποτε μου φαίνονταν μεγάλες, τώρα μου προκύπτουν πολύ μικρές...

Μεσημέριασε... Μια στάση στο πατρικό μου για να γράψω και μετά στη Στασούλα. Φαΐ, λίγη ξεκούραση και μετά, κατά τις 8 το απόγευμα την κάνουμε για το λιμάνι του Ηρακλείου. Ως εδώ ήταν. Επιστρέφουμε...

Ο Λάμπρος ξαπλωμένος στον ήλιο... Δίπλα του η Στασούλα και ο παππούς Αγησίλαος που ήρθαν από το χωριό το μεσημέρι να μας βρουν κι είχαν μαζί τους τα εγγόνια τους, την Αναστασία και τον μικρό Αγησίλαο...

Τα τρία κορίτσια, Μαρία, Αναστασία του Λευτέρη και Αναστασία του Μανόλη κάνουν βουτιές στη θάλασσα. Παιχνίδι και θάλασσα είναι συνυφασμένες... Σε ποιον δεν αρέσει; Ε, φανταστείτε τώρα τα παιδιά... Δεν έβγαιναν έξω μέχρι να... μουλιάσουν.

Ο μικρός Αγησίλαος πάλι με το φτυαράκι του, δοκίμαζε με το κουβαδάκι κατασκευές για κάστρα με την άμμο που υπάρχει σε μεγάλη ποσότητα στην παραλία του Τσούτσουρα. Σκληρή δουλειά, όχι αστεία... Αλλά αυτός εκεί, απτόητος. Συνέχιζε ακόμα κι όταν οι κατασκευές του είχαν... μικρά ατυχήματα.

Άλλη μια φωτογραφία στην παραλία του Τσούτσουρα... Ο Αγησίλαος, η Στασούλα κι ο Λάμπρος έχουν καθίσει στις ξαπλώστρες του Cafe κάτω από τις ομπρέλες θαλάσσης. Ο φακός τους... συλλαμβάνει από πίσω. Ούτε που το κατάλαβαν γι' αυτό και είναι πολύ φυσικοί στη συμπεριφορά τους.

Όμορφη θάλασσα, να την πιεις στο ποτήρι... Αν κι εδώ που τα λέμε, έχει πολύ μεγάλη περιεκτικότητα σε αλάτι. Το νιώθεις: πετρώνουν τα μαλλιά σου. Όποιος μπορεί παίζει... Μαμάδες και παιδιά, ένα πράγμα... Οι άλλοι απολαμβάνουν από τις ξαπλώστρες τους, αυτή την υπέροχη φυσική ομορφιά τους καλοκαιριού...

Και κάπως έτσι τελειώνει το δικό μας φετινό καλοκαίρι στην Κρήτη. Μ' ένα Σαββατιάτικο μπάνιο στον Τσούτσουρα... Κρατούμε όλες αυτές τις όμορφες εικόνες που θα πάρουμε μαζί μας σήμερα το βράδυ, καθώς το καράβι μας θα σκίζει τα νερά του κρητικού πελάγους που θα μας μεταφέρει πίσω στην Αττική.

Από Δευτέρα θα είμαι στο γραφείο μου... Οι διακοπές μου τέλειωσαν. Θα μου πάρει λίγο χρόνο μέχρι να το συνειδητοποιήσω στ' αλήθεια και να εγκληματιστώ στους ρυθμούς της δουλειάς μου. Ευτυχώς δεν προβλέπεται να υπάρχει μεγάλη πίεση... Πολλοί φεύγουν τώρα για άδεια. Έτσι δεν θα υπάρχει και μεγάλη κινητικότητα στην ΠΕΤ ΟΤΕ.

Θέλω μόνο άμεσα να βγάλω τον ΤΥΠΟ των συνταξιούχων σιδηροδρομικών. Έχω συνεννοηθεί και με περιμένει η ύλη να την παραλάβω. Να την κάνω κασέ, να δω τι άλλες εκκρεμότητες υπάρχουν και να την πάω στην Πόπη στη Σαλαμίνα, να υλοποιήσει τεχνικά το έντυπο...

Τα έχω στο νου μου όλα αυτά την ώρα που κάθομαι μεσημεριάτικα στο Cafe Edelweiss και χαράζω αυτές τις γραμμές.

Ξαφνικά, έκανε την εμφάνισή της η Στασούλα με τον Αγησίλαο και τα δυο εγγόνια της από το γιο της Λευτέρη.

Καθίσαμε όλοι μαζί, μετά το μπάνιο στο Cafe... Οι ίδιοι έχουν φάει για μεσημέρι, αλλά οι Αναστασία και ο μικρός Αγησίλαος τίμησαν δεόντως τις πίτσες που είχαμε παραγγείλει για τον Λάμπρο, τη μεγάλη Αναστασία και τη Μαρία...

Ήπιαν κι ενάμιση λίτρο νερό, να δροσερέψουν... Κι ύστερα ανέβηκαν στο πατάρι το Cafe να παίξουν πιγκ πογκ. Ο Λάμπρος μας νικά όλους. Παίζει καλά. Είναι αδύνατον να τον παρακολουθήσεις από κοντά στην τεχνική του. Χειρίζεται άψογα τη ρακέτα. Ούτε η δική μου πίεση τον ανησύχησε. Πολύ γρήγορα ξαναπήρε την υπόθεση στα χέρια του και κέρδισε το παιχνίδι.

Ο αέρας δυνάμωσε... Κατεβασάρης όπως είναι, δυσκολεύει λίγο τα πράγματα. Καμιά φορά βιτσίζει την άμμο πάνω μας... Πίνουμε με τον παππού Αγησίλαο από μια μπύρα. Τα κορίτσια τρώνε κι ένα παγωτό.

Αυτό είναι καλοκαίρι... Η ανεμελιά. Να μην κοιτάς το ρολόι για κάτι... Μόνο τ' απόγευμα ο Λάμπρος ήθελε πια να πάμε σπίτι να κάνει ένα μπάνιο και να ετοιμαστεί να βγει με τα παιδιά, τους φίλους του, την παρέα του.

Ωραία περάσαμε και σήμερα στη θάλασσα... Ρουφούμε λαίμαργα τις τελευταίες ανάσες στο χωριό. Σε λίγο όλα θα είναι πια αναμνήσεις. Γλυκιές όμως, γιατί τις ζήσαμε και με το παραπάνω...

Ψάχνω μέσα στο αμπέλι με τα λιάτικα σταφύλια και τα μοσχάτα, να βρω γινομένα σταφύλια για να τσιμπολογήσουμε επιτόπου και να πάρουμε μαζί μας στο σπίτι. Και βρήκα μπόλικα...

Δείτε από κοντά ένα υπέροχο γινομένο σταφύλι. Το βαθύ κόκκινο χρώμα του προδίδει και τη γλύκα του. Από δω και πέρα οι χυμοί του θα παίρνουν, κάθε μέρα που περνάει, ξεχωριστά αρώματα...

Καταπράσινο απλώνεται το αμπέλι μέσα στην όμορφη φύση... Ο Αγησίλαος έχει φροντίσει να το ποτίσει μερικές φορές για να αντέξει στις ζέστες και να κάνει ακόμα καλύτερους καρπούς...

Λοιπόν από μακριά δεν του φαίνεται, αλλά από κοντά διαπιστώνεις πως είναι φορτωμένα τα κλίματα ώριμα σταφύλια. Θα τα αφήσουν βέβαια μέχρι τον Σεπτέμβρη οπότε τα σάκχαρα τους θα πάνε στο ζενίθ και θα βγάλουν καλό κρασί...

Η μπλε σακούλα προδίδει πως βρήκα κάμποσα ώριμα σταφύλια για το σπίτι. Ωστόσο συνεχίζω να τσιμπολογώ αμέριμνος ρόγες σταφυλιού που ξεχωρίζω...

Πέρσι δεν τα είχαμε προλάβει... Άσε που δεν υπήρχαν έτσι κι αλλιώς σταφύλια. Ήταν κακή η χρονιά... Φέτος όμως είχαμε τις πληροφορίες μας και πήγαμε στα σταφύλια, στ' αμπέλι που ξέρουμε πως έχει λιάτικα που ωριμάζουν γρήγορα. Πήγαμε μαζί με τον Λάμπρο που θέλει να γυρίσουμε γρήγορα για να βγει με τις παρέες του. Του άρεσε όμως να φάει πρώιμο λιάτικο σταφύλι. 'Επεσε ξερός μόλις γυρίσαμε από τον Τσούτσουρα, διαλυμένος από την κούραση κι όμως σηκώθηκε να πάμε μαζί...

Το απόγευμα, ύστερα που γυρίσαμε σπίτι και ξεβγαλθήκαμε από το αρμυρό νερό της θάλασσας πήραμε τη μηχανή και πήγαμε. Ήθελα και για συναισθηματικούς λόγους αυτή την επαφή με τη φύση. Πάντα μου άρεσαν τα αμπέλια και οι καρποί τους. Το ίδιο όπως οι ελιές, μόνο που τ' αμπέλια είναι μικρά, πιο βολικά, διαχειρίσιμα...

Ο ήλιος έπαιρνε τα κάτω του, την ώρα που φτάσαμε στου Γρέγο. Το αμπέλι δεν είναι μεγάλο και βρήκαμε αμέσως σταφύλια, να τσιμπολογήσουμε και να πάρουμε μαζί μας για το σπίτι σε μια νάιλον μπλε σακούλα του σούπερ μάρκετ.

Είναι πανόραμα εδώ πάνω. Μοιάζει να εποπτεύεις το έμπα του χωριού από το Ηράκλειο. Όμορφη ώρα να είσαι μέσα στο αμπέλι... Ο Λάμπρος με τράβηξε δυο φωτογραφίες. Ήθελα να τις έχω και να θυμάμαι το πέρασμά μου από το αμπέλι το φετινό καλοκαίρι...

Το γύρισα όλο. Ήξερα πού ήταν οι κουρμούλες με τον γινομένο καρπό. Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα να τσιμπολογείς από κει. Ούτε να το κόψεις, ούτε να το πλύνεις, ούτε τίποτα. Να το φας όπως είναι. Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Δεν είναι ραντισμένα με φάρμακα...