Αυτό το βίντεο το τράβηξα χθες στην πλατεία της Μεγαλόπολης όπου έχουν στήσει ένα πανηγύρι για παιδιά. Δείτε λίγο τι κατάγραψε η κάμερα, μέρα μεσημέρι στο κεντρικό σημείο της πόλης....

Ώρα να πάρουμε σήμερα τους δρόμους. Σχεδιάζουμε να πάμε μια βόλτα στο χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου. Είναι μετά τη Βυτίνα. Αρκετά χιλιόμετρα από δω... Θα είναι μια ξεχωριστή εμπειρία...

Το αυτοκίνητο αυτό δεν είναι το δικό μου. Είναι του Γιώργου τραβηγμένο από τον Λάμπρο στο στενό γεφυράκι του Λούσιου προχθές που πήγαν στον Ατσίχολο να πάρουν το αρνάκι.... Ομορφιά που έχει το τοπίο...

...Και ξαφνικά η θερμοκρασία έπεσε, απότομα, την παραμονή των Χριστουγέννων. Θα 'ταν γύρω στις 5.30 το απόγευμα, νύχτα πια έξω. Καθόμουν στο καφέ ΤΟ ΚΕΦΙ στην πλατεία για να έχω πρόσβαση στο Wi-Fi προκειμένου να ολοκληρώσω τη φόρτωση του βίντεο που τράβηξα στη Μεγαλόπολη και μπορείτε τώρα να δείτε ένα κλικ πιο πάνω, οπότε ένοιωσα να παγώνω...

Πώς άλλαξαν έτσι οι θερμοκρασίες στις ορεινές περιοχές... Ήταν να μην πέσει ο ήλιος... Η κατάσταση δεν υποφέρονταν. Έκαναν λίγη υπομονή για να να μαζέψω τα πράγματα μου και να φύγω για το σπίτι...

Νωρίτερα, το μεσημέρι, είχαμε κατέβει στη Μεγαλόπολη να πάρουμε μερικά πράγματα που χρειαζόμασταν. Η πόλη έχει κίνηση... Παραμονή Χριστουγέννων και δεν είναι λίγο αυτοί που έχουν κατέβει να ψωνίσουν τις τελευταίες ελλείψεις...

Ύστερα περάσαμε από την πλατεία. Ο Δήμος έχει στήσει ένα πανηγύρι για τα παιδιά... Πάντα ήταν δραστήριος εδώ. Θυμάμαι και παλιότερες γιορτές για τις απόκριες είχαμε πάρει κι εμείς ως ΠΟΛΥΤΡΟΠΟ κομμάτι από τις εκδηλώσεις αυτές... Έγραψα σε βίντεο ένα κομμάτι της, έτσι για να πάρετε μια γεύση. Πρόσωπα χαμογελαστά, παιδιά χαρούμενα. Παίζουν, διασκεδάζουν και το χαίρονται με την ψυχή τους...

Μ' αρέσει που, παρά τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, υπάρχουν ακόμα ανθρωποι που το παλεύουν. Μπράβο τους!

Κάτι δείχνε να κινείται στην αγορά... Η Μεγαλόπολη είναι εργατούπολη κατά βάση. Εδώ μένουν οι εργαζόμενοι στους δυο ατμοηλεκτρικούς σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Υπάρχει και μια περιοχή με κατοικίες των οικογενειών εργαζομένων στη ΔΕΗ. Και παρόλο ου φέτος δεν πήραν δώρο Χριστουγέννων, δεν έχουν φτάσει ακόμα στα τραγικά επίπεδα που είναι η υπόλοιπη κοινωνία..

Επιστρέψαμε στο χωριό... Έχει ψυχρούλα κι ας είναι ο ήλιος που γεμίζει την ατμόσφαιρα και δίνει την αίσθηση της ζέστης. Δεν είναι έτσι ακριβώς, αλλά στο χωριό πολλοί έχουν βγάλει καρέκλες έξω από τις καφετέριες και κάθισαν στον ήλιο... Πίνουν τον καφέ τους και σχολιάζουν την επικαιρότητα...

Τον Ιβάν, το νέο σκυλί του Γιώργου στο χωριό τον είχαμε αφήσει κουτάβι μικρό τέλη Αυγούστου που τον είδαμε για τελευταία φορά. Στο μεταξύ, όπως βλέπετε, μεγάλωσε...

Και οι οκτώ φωτογραφίες που συνοδεύουν αυτή την ανάρτηση είναι τραβηγμένες από το γιο μου Λάμπρο σε μια βόλτα που έβγαλαν τον Ιβάν με τον παππού του. Το πόσο του αρέσουν αυτές οι βόλτες, δε λέγεται...

Είναι καθισμένοι στο ίδιο παγκάκι, μα αυτό που αξίζει περισσότερο είναι ότι μπορούμε να δούμε τον Ιβάν σε πολλές φάσεις και εκφράσεις. Άφησα λοιπόν την υπερβολή να μιλήσει...

Ο Ιβάν ακούει το αφεντικό του που κάθισε λίγο να ξαποστάσει στο παγκάκι. Και κάθισε κι αυτός δίπλα, περιμένοντας υπομονετικά. Να πάρουν μια ανάσα και να συνεχίσουν τη βόλτα τους...

Δείτε τον πώς κοιτάζει το φωτογραφικό φακό του Λάμπρου. Το παγκάκι στο δρόμο για το ξενοδοχείο κοντά στ' αλώνια, που τα καλοκαίρια είναι στέκι για τους νέους, τώρα παίζει έναν άλλο ρόλο...

Συχνά τον βλέπουμε με τη γλώσσα έξω. Με το φουντωτό του τρίχωμα μοιάζει πιο πολύ με αρκούδα ο καημένος... Είναι ακόμα οκτώ μηνών και είναι πολύ παιχνιδιάρης, αλλά και τεράστιος. Θέλει προσοχή...

Κι ύστερα πάλι δρόμο για την επιστροφή. Ο ήλιος που πέφτει ανάποδα, δημιουργεί ένα τοπίο όμορφο, καθώς οι ακτίνες του περνάνε ανάμεσα στα δέντρα. Και όπως πάντα ο Ιβάν πάει μπροστά και τον ακολουθεί ο παππούς, Λάμπρος.

Κάπου – κάπου σταματάει να μυρίσει, να κάνει την ανάγκη του, που εχει συνδέσει με τη βόλτα. Ο Ιβάν είναι ένας φιλότιμος, αγαθός, γίγαντας σκύλος... Κάποια στιγμή θα σας δώσω και βίντεο για να τον δείτε πιο “ζωντανό”...

Το βίντεο που τράβηξα από μια βόλτα στο Ελληνικό λίγο πριν το μεσημέρι της Κυριακής. Απολαύστε έξι λεπτά με μοναδικές εικόνες που μας λείπουν στην Αθήνα...

Την Κυριακή, η μέρα ήταν πολύ αλλιώτικη... Ανοιξιάτικη, όμορφη αν και παγωμένη. Περίμενα να σηκωθεί λίγο ο ήλιος και βγήκα μια βόλτα... Ήθελα να απολαύσει το μάτι μου ομορφιές του χωριού. Κι αφού την έκανα που την έκανα τη βόλτα μου, τράβηξα και τέσσερις φωτογραφίες κι ένα βίντεο για να το μοιραστώ μαζί σας.

Τις φωτογραφίες τις είδατε κιόλας... Τις έβαλα στο προηγούμενο δημοσίευμα. Το βίντεο όμως έπρεπε πρώτα να ανέβει στο You Tube κι από κει να παίξει για να το δείτε... Κι αυτό θέλει το χρόνο του. Περισσότερο από τρεις ώρες. Και να είναι το κινητό κοντά σε πηγή Wi-Fi ώστε να διοχετεύεται άνετα το πλήθος των πληροφοριών που αποθηκεύονται...

Στο καφέ ΤΟ ΚΕΦΙ είναι ήδη αρκετοί άνθρωποι... Έβγαλα τα εργαλεία μου και τακτοποιήθηκα σε ένα τραπέζι. Δεν ήταν το καλύτερο, γιατί βρισκόταν ακριβώς μπροστά στην κεντρική πόρτα. Έρχονται πελάτες, ανοίγει κι ένα κύμα ψυχρού αέρα με λούζει... Ο ήλιος έξω είναι μια ψευδαίσθηση. Δεν έχει καθόλου ζέστη. Το αντίθετο...

Χρειάστηκε να αλλάξω άλλες δυο θέσεις, την πρώτη για να βρω άλλο τραπέζι και να αποφύγω την πόρτα και τη δεύτερη για να καθίσω στο τραπέζι που ήταν κοντά στην πρίζα ώστε να φορτιστεί το τηλέφωνο που καθώς ανεβάζει το βίντεο στο You Tube άρχισε να αποφορτίζεται...

Το κομπιούτερ μου όμως δεν άντεξε για περισσότερες από 2.30 ώρες. Η μπαταρία δεν είχε άλλες αντοχές... Το κακό είναι ότι δεν ήξερα ότι διαθέτει πρίζες το μαγαζί. Το καλοκαίρι είχαν βάλει πάνω σε δυο σημεία μέσα στο μαγαζί θερμαντικά σώματα, συστήματα τα οποία τώρα λόγω κρίσης τα έβγαλαν. Η επίσημη άποψη του μαγαζιού είναι ότι αφού υπάρχει το αιρκοντίσιον που εκτός από κρύο βγάζε και ζεστό αέρα...

Έκανα τις αναρτήσεις μου, είδα το Facebook και το Twitter και μετά έζησα λίγο ως θαμώνας του καφέ που δεν είναι μόνος του... Οι άνθρωποι μιλάνε, πίνουν τον καφέ ή τα τσίπουρα τους και κουβεντιάζουν δυνατά, κάνοντας χειρονομίες για να δώσουν έμφαση στα λεγόμενα τους... Παρατηρώ τις φυσιογνωμίες των ανθρώπων. Με έχει βοηθήσει πολύ σ' αυτό η δουλειά μου. Η λεπτομέρεια είναι αυτή που μ' αρέσει να προσέχω περισσότερο.

Κυριακή μεσημέρι στο καφέ ΤΟ ΚΕΦΙ, στο Ελληνικό, λίγο πριν τα μαζέψω για να πάω στο σπίτι που ετοιμάζουν φαγητό. Ο Γιώργος έχει αναλάβει. Υποπτεύομαι ότι κάτι που έχει σχέση με κρεατικό. Είχε πάει νωρίτερα με τον Λάμπρο στον Ατσίχολο, ένα μικρό όμορφο χωριουδάκι μετά την Καρύταινα για να πάρει από ένα φίλο βοσκό ένα αρνάκι μικρό, τρυφερό, ιδανικό χωρίς πολλά λύπη...

Νωρίτερα θα μάζευαν και χόρτα. Φρέσκα χόρτα. Θα τα δω όλα αυτά σε λίγο που θα τα μαζέψω και θα φύγω...

Χωριό Ελληνικό Αρκαδίας. Φωτογραφία παρμένη στις 11 π. μ. Λίγο πριν έρθω στο καφέ ΤΟ ΚΕΦΙ για να κάνω αυτή την ανάρτηση... Η κακοκαιρία είναι ένα χθεσινό φαινόμενο. Το πρωί της Κυριακής ξημέρωσε με ένα λαμπρό ήλιο...

Βγήκα μια βόλτα... Το λευκό του ήλιου τονίζει τα πάντα γύρω. Δέντρα που τα φύλλα τους έχουν πέσει κι ένα πράσινο σεντόνι από το χορτάρι που βγαίνει φουριόζικα μετά τις πρώτες βροχές...

Βλέποντας αυτές τις εικόνες δε βρίσκεις την παραμικρή αντιστοίχιση με όσα περιγράφω στο κείμενο. Κι όμως είναι εικόνες που είδα και έζησα χθες στον ερχομό μου στο χωριό Ελληνικό. Χειμώνας χθες, άνοιξη σήμερα...

Από τα γκρεμισμένα σπίτια τα εγκαταλειμμένα στην τύχη τους, συχνά τα βλέπουμε στα χωριά τέτοια φαινόμενα. Κληρονομιές που δεν μπόρεσαν να τις συντηρήσουν, ιστορίες οικογενειών που έσβησαν στο πέρασμα των χρόνων...

Σάββατο λίγο μετά το μεσημέρι ξεκινήσαμε για το χωριό Ελληνικό της ορεινής Αρκαδίας. Ο καιρός είναι άκρως χειμωνιάτικος. Ψιλοβρέχει, όλη μέρα και κάνει κρύο υπερβολικό. Δεν είναι κάτι παράξενο και περίεργο. Χειμώνας είναι... Σε λίγο τελειώνει και ο Δεκέμβρης...

Όλη η διαδρομή ήταν κάπως έτσι... Βρεγμένοι οι δρόμοι κι ένα ελαφρύ ψιλόβροχο που κατά περιοχές, γινόταν πιο δυνατό. Αναγκαστικά η ταχύτητα ήταν πιο χαμηλή, ελεγχόμενη... Τέτοιοι δρόμοι, τη θέλουν την προσοχή τους...

Αμέσως μετά τη σήραγγα Αρτεμησίου ήταν που τα... είδαμε όλα, όταν σταματήσαμε για λίγο στην Αλέα και χρειάστηκε να κατέβουμε από το αυτοκίνητο... Φύσαγε δυνατά και το νερό έπεφτε με δύναμη στα πρόσωπα μας...

Ύστερα ξαναβρήκαμε πιο ήρεμο δρόμο, βρεγμένο μεν, αλλά χωρίς κίνηση. Γενικότερα ο δρόμος δεν είχε κίνηση. Λίγη “πίεση” κυκλοφοριακή είχαμε στην Κακιά Σκάλα, επειδή είχε συμβεί ένα ατύχημα και η Τροχαία μαζί με την Πυροσβεστική είχαν μειώσει στο μισό τη χωρητικότητα του οδοστρώματος σ' αυτό το σημείο...

Φτάσαμε στο Ελληνικό γύρω στις 6.30 το απόγευμα με τη θερμοκρασία στου 5 βαθμούς. Νύχτα πια. Βραδιάζει νωρίς το χειμώνα... Το χωριό μυρίζει από τα τζάκια που καίνε. Κάθε σπίτι με καμινάδα που κατοικείται, είτε τζάκι θα έχει, είτε ξυλόσομπα.

Τα δεντράκια στο πλάι του δρόμου, τα φυσικά, είναι στολισμένα με αναμμένα φωτάκια ενός έντονου λευκού προς το μπλε, χρώματος. Όμορφη ατμόσφαιρα, μη σας πω καλύτερη και από αυτής της πλατείας Συντάγματος. Αλήθεια,μου άρεσε... Δεν υπερβάλω...

Το σκυλί, ο Ιβάν, μας περιμένει αλυχτώντας... Είχαμε να δούμε από το καλοκαίρι. Μεγάλωσε... Σαν την αρκούδα είναι με το πυκνό τρίχωμα του. Σε καλή φάση και η Σπίθα. Ξανάγινε στρογγυλή... Το καλοκαίρι ήταν αλλιώς, πιο ντελικάτη.

Καθίσαμε λίγο να ξεκουραστούμε από το ταξίδι. Μέσα. Κοντά στη σόμπα. Με την τηλεόραση να παίζει. Η συντροφιά της επαρχίας... Δεν έχει κανένα καινούριο σίριαλ. Παλιά παίζει... Προτιμώ να γράψω. Το γράψιμο είναι μια όμορφη συντροφιά για μένα..

Επτά η ώρα... Έξω ο αέρας φυσάει δυνατά. Ακούγεται... Έντονα, καθώς περνάει ανάμεσα στα δέντρα...

Πρώτο βράδυ στο χωριό, κουβαλώντας την κούραση της Αθήνας. Έπεσα νωρίς στο κρεβάτι, γύρω στις εννιά θα ήταν. Τελικά δεν κοιμήθηκα νωρίτερα από τις 10.30, αλλά χουχούλιασα στο κρεβάτι μου. Και η σόμπα έκαιγε όλη τη νύχτα...

Αν η είδηση που έδωσε χθες στο πρωτοσέλιδο της η ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ έχει κάποια ψίγματα αλήθειας, τότε με βλέπω να... κατεβαίνω σύντομα στο χωριό να εκμεταλλευτώ το φυσικό αέριο....

Ο χάρτης που δημοσίευσε το κυριακάτικο ΒΗΜΑ, το 2010, όταν έκανε ένα μεγάλο αφιέρωμα στου Θραψανιώτες αγγειοπλάστες... Δείτε πόσο κοντά είναι το Αρκαλοχώρι με το Θραψανό

Η είδηση την ημέρα του τέλος του κόσμου, όπως την προσδιόρισαν οι Μάγιας στο ημερολόγιο τους που τελικά ήταν μια... μπαρούφα, ήταν στο πρωτοσέλιδο της κρητική εφημερίδας του Ηρακλείου ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ. Αφού υπάρχει φυσικό αέριο στα νότια της Κρήτης είναι πολύ φυσικό να υπάρχουν (και υπάρχουν σίγουρα, κατά την εφημερίδα...) δείγματα μεγάλων ποσοτήτων και στο εσωτερικό της Κρήτης. Αναφέρει χαρακτηριστικά το Αρκαλοχώρι και την περιοχή της Μεσαράς.

Και πόσο μακριά είναι από το Θραψανό το Αρκαλοχώρι; Δυο βήματα... Μόλις έξι ή εννιά χιλιόμετρα. Αν λοιπόν είναι αληθινή η είδηση της ΝΕΑΣ ΚΡΗΤΗΣ και υπάρχει εκεί φυσικό αέριο, γιατί να μην υπάρχει και στο Θραψανό, το χωριό μου, είναι η δικιά μου απορία...

Ιδού λοιπόν τα σχέδια στον καιρό της κρίσης: Μπορώ να... συντομεύσω την κάθοδο μου στο νησί κι αντί να μαζεύω μόνο τις ελιές και να καλλιεργώ τα χωράφια, να... ψάχνω και για τίποτα κοιτάσματα φυσικού αερίου. Το φαντάζεστε; Μεγαλοεισοδηματίας από τη μια στιγμή στην άλλη!

Όμως αρκετά κράτησε το καλαμπούρι... Αν είναι δυνατόν μια ημερήσια εφημερίδα, όπως η ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ να βγάζει ένα τέτοιο πρώτο θέμα... Δείτε περισσότερα για το θέμα ΕΔΩ κι ΕΔΩ. ΕΔΩ ένα δημοσίευμα από τη οικονομική εφημερίδα ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ. Και ΕΔΩ δείτε μια έκθεση τριών καθηγητών για το φυσικό αέριο στην Κρήτη.

Τι φτώχεια θεμάτων, τι κακή εκτίμηση της επικαιρότητας από τα επιτελικά στελέχη της εφημερίδας... Οι μόνοι που... δούλεψαν είναι οι γραφίστες της εφημερίδας που κλήθηκαν να εικονογραφήσουν το πρωτοσέλιδο, αλλά κι αυτό φτωχό σε φαντασία μου φάνηκε.

Να, κάτι τέτοιες φαιδρές ειδήσεις βγάζουν οι εφημερίδες κι ύστερα προσπαθούν να ερμηνεύσουν την κυκλοφοριακή κατρακύλα τους... Γνωρίζουν, άραγε, ότι ένα μεγάλο μέρος του αναγνωστικού τους κοινού βιώνει πρωτόγνωρες οικονομικές δυσκολίες; Σε τι θα βοηθούσε, μια τέτοια “είδηση” που κατά καιρούς επανέρχεται στις εσωτερικές σελίδες πολλών εντύπων; Κάθε φορά που κάποιος επιστημονικός φορέας κάνει μια ανακοίνωση ή κάθε φορά που ένας αφερέγγυος πολιτικός κάνει μια δήλωση, επανέρχονται... Έλεος!

Ο κόσμος ζητά, απαιτεί περισσότερη σοβαρότητα από τα ειδησεογραφικά έντυπα. Το γεγονός μάλιστα ότι η εφημερίδα εντάσσεται σε έναν όμιλο ΜΜΕ που διαθέτει ραδιόφωνο και τηλεόραση, ενώ η ίδια δεν έχει μεγάλη ιστορία πίσω της, θα έπρεπε να την κάνει πιο προσεκτική στην επιλογή των θεμάτων της. Όχι κραυγές, ελαφρά τη καρδία, όχι παραπληροφόρηση με στόχο να δώσει λίγη ελπίδα χωρίς κανένα νόημα. Ας το παλεύουν λίγο περισσότερο το πρωτοσέλιδό τους...

Ήμουν εκεί στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ, Ακαδημίας 20 στον τρίτο όροφο, στη συνέντευξη Τύπου που παρέθεσαν συλλογικότητες, προκειμένου να στηρίξουν τον Πέτρο Καπετανόπουλο. Tην παρακολούθησα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, την κατέγραψα φωτογραφικά και την ανέβασα στο προηγούμενο δημοσίευμα μου σ' αυτό το Site. Τώρα με αφορμή το κομμάτι μου στο ΡΕΘΕΜΝΟΣ δείτε ένα βίντεο που τράβηξα.

Αυτά τα τραγικά εξώφυλλα βάζουν δημοσιογράφοι στις εφημερίδες. Λέω για τον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ της Θεσσαλονίκης. Δεν είναι μακριά από την αλήθεια. Κι έρχονται Χριστούγεννα... Και υποτίθεται ότι είμαστε λίγο πιο ευαισθητοποιημένοι. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Άλλο ένα πρωτοσέλιδο από την ΑΥΓΗ αυτή τη φορά. Φοβερό! Έκλεψαν για δεύτερη φορά το ανάγλυφο του Σωτήρη Πέτρουλα από την κολώνα επί της Σταδίου και Εδουάρδου Λω. Δείτε περισσότερα για το θέμα ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 22/12/2012

Έχουμε συνηθίσει τέτοιες μέρες όπου, λόγω των γιορτών η ανθρώπινη ευαισθησία “ανεβαίνει” δυο σκαλοπάτια ψηλότερα να γυρίζουμε το βλέμμα μας, γύρω μας, δίπλα μας, στους κατατρεγμένους και κυνηγημένους συνανθρώπους μας...

Ψάχνουμε να βρούμε ανθρώπινες ιστορίες που θα μας δώσουν το έναυσμα να θυμηθούμε την κατάσταση που είμαστε, ώστε να γίνουμε, αν μπορούμε, λίγο καλύτεροι άνθρωποι.

Όχι πως θέλει και πολύ κανείς για να το καταφέρει... Είναι τόσα αυτά που συμβαίνουν, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια που μόνο τέχνη δεν χρειάζεται το πράγμα... Εγώ πάντως θέλω να σταθώ σε μια πολύ ανθρώπινη ιστορία που συνέβη φέτος τον Ιούλιο στη γειτονιά που μένω, στην Αθήνα και απασχολεί αυτές τις μέρες κάποια ευαισθητοποιημένα ΜΜΕ λόγω και της συνέντευξης Τύπου που δόθηκε την Πέμπτη προκειμένου να αναδειχθεί το θέμα.

Όσοι παρακολουθείτε το Site μου θα το έχετε δει, ήδη. Εκεί περιγράφω το γεγονότα που συνέβησαν στον Πέτρο Καπετανόπουλο, εκπαιδευτικό, όταν ένα καλοκαιρινό βράδυ θέλησε να λειτουργήσει σαν άνθρωπος και να υπερασπιστεί τη φύση του...

Η είδηση είναι απλή και θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα μας: Νύχτα Ιουλίου, είναι σπίτι του, ακούει φωνές στο δρόμο κοντά του, φωνές απελπισίας από κάποιον που χτυπούν. Κατεβαίνει, πηγαίνει κοντά και διαπιστώνει πως δυο αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ έχουν συλλάβει έναν μετανάστη, ως κλέφτη, του έχουν φορέσει χειροπέδες και τον χτυπούν σε δημόσια θέα.

Ο άνθρωπος, που δεν γνωρίζει για ποιον πρόκειται, θεωρεί υποχρέωση του να τονίσει στα όργανα της τάξης πως είναι απάνθρωπο αυτό που κάνουν... Και κουβέντα στην κουβέντα τον... συλλαμβάνουν. Οι κατηγορίες γνωστές, “απείθεια κατά της αρχής, εξύβριση αστυνομικών οργάνων κ.λπ). Το πιο τραγικό είναι ότι η εισαγγελέας βάρδιας του απαγγέλλει κατηγορίες και τον στέλνει σε κανονικό δικαστήριο.

Και ώς εδώ, θα έλεγε κανείς, καλά... Και τι έγινε, στο δικαστήριο θα λάμψει η αλήθεια και ο Πέτρος, που είναι υπόδειγμα ανθρώπινης συμπεριφοράς θα αθωωθεί. Αμ δε...Οι εξελίξεις που προέκυψαν είναι πολύ διαφορετικές...

Το Μνημόνιο ΙΙΙ προβλέπει ότι όσοι δημόσιοι έχουν υποπέσει σε κάποιο πειθαρχικό παράπτωμα παύουν να μισθοδοτούνται έως ότου αποφασίσει τελεσίδικα η δικαιοσύνη. Έτσι, αν και όποτε γίνει η εκδίκαση της υπόθεσης, ο Πέτρος θα πάρει αναδρομικά τους μισθούς του. Και στο μεταξύ πρέπει να ζήσει αυτός και η οικογένεια του.

Το χειρότερο είναι πως αν η έδρα αποφασίσει πως υπάρχουν στοιχεία ενοχής, τότε απολύεται άμεσα από το δημόσιο... Εννοείται, χωρίς αποζημίωση. Μάλιστα. Πόσο απλό σας φαίνεται, ημέρες Χριστουγέννων;

Λέμε πολλές φορές, αναφερόμενοι στα Μνημόνια, πως λεηλατούν τις ζωές μας, πως δημιούργησαν ένα τεράστιο στρατό ανέργων, πως η ανασφάλεια είναι καθημερινό φαινόμενο, τώρα βλέπουμε και να τις καταστρέφουν, κυριολεκτικά. Κι εσείς δεν θα τη μαθαίνατε ποτέ αυτή την ιστορία αν περιμένατε να την ακούσετε από την τηλεόραση. Η τηλεόραση μας θέλει κοιμισμένους, υπνωτισμένους, να λέμε “ναι” στα κελεύσματα αυτών που μας κυβερνούν, χωρίς να ψάχνουμε να βρούμε την αλήθεια. Το βλέπετε καθημερινά, όσοι εμπιστεύεστε ακόμα την τηλεόραση.

Δεν υπάρχει άλλη λύση από την αυτο-οργάνωση σε τοπικές κοινωνίες, όπου οι κάτοικοι, αδιαφορώντας για τα κόμματα, παίρνουν στα χέρια τους τις ζωές τους. Μόνοι έτσι θα τους αντιμετωπίσουμε. Όρθιοι και με αξιοπρέπεια. Τέτοιες συλλογικότητες συμπαραστάθηκαν στον Πέτρο. Φωνές από διαφορετικές αφετηρίες, αλλά με μια κοινή συνισταμένη: Αυτή που έχει να κάνει με την υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Μόνο εμείς, με την ενεργή δράση μας και την αμφισβήτηση μας μπορούμε κάτι να κάνουμε και να αλλάξουμε τα πράγματα...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομώνυμη στήλη “Επισημάνσεις”.