Δύσκολη μέρα σήμερα... Τα χιόνια έχουν απλώσει ένα γύρο... Στην Κρήτη τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Δείτε εδώ το πρωτοσέλιδο της ΝΕΑΣ ΚΡΗΤΗΣ

Στην ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ τονίζουν ότι το χιόνι δεν έφερε την... άσπρη μέρα. Σιγά που θα την έφερνε... Δεν είναι και τόσο εύκολο...

Την τροπολογία που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τη φορολογία που έχει οδηγήσει στα ύψη την τιμή του πετρελαίου, τονίζει η ΑΥΓΗ στο πρωτοσέλιδό της.

Ακόμα και ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ βρίσκει χώρο στο πρωτοσέλιδο του για να μιλήσει για την κακοκαιρία που επικρατεί. Δείτε το...

Αυτά βλέπουμε και πιάνεται η ψυχή μας. Το ζωνάρι είναι από τον ΛΟΓΟ και αποτυπώνει τη σκληρή πραγματικότητα που ζούμε στο πετσί μας...

Και μέσα σ' όλα αυτά να διαβάζεις πως αυξήθηκαν οι φτωχοί στην Ελλάδα το 2011 δεν είναι ότι καλύτερο... Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ που δεν αναφέρεται στο θέμα χωρίς στοιχεία...

Η φτώχεια και η ανεργία μπορούν να δημιουργήσουν ένα «εκρηκτικό» μείγμα, προειδοποιεί η Ελληνική Στατιστική Αρχή. Σε έρευνά της για τις «Συνθήκες Διαβίωσης στην Ελλάδα», περιγράφει την «έκρηξη» του αριθμού των πολιτών που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της φτώχειας, καθώς και «εκτίναξη» του ποσοστού της ανεργίας, ειδικά μετά την υπαγωγή της Ελλάδας στο Μνημόνιο.

Συγκεκριμένα το ποσοστό των πολιτών που αντιμετωπίζει συνθήκες φτώχειας αυξήθηκε από το 16,3% το 2010 -έτος ένταξης στο Μνημόνιο- στο 22,9% του πληθυσμού το 2011.

Παράλληλα η έρευνα «κρούει τον κώδωνα» του κινδύνου για το «εκρηκτικό μείγμα» που μπορεί να δημιουργηθεί από τη φτώχεια και την ανεργία. Καθώς, το ποσοστό της ανεργίας αυξήθηκε από το 7,6% το 2008 (πριν από την κρίση) στο 9,5% το 2009, για να «εκτιναχθεί» στο 12,5% το 2010 και στο 17,7% το 2011 (το Σεπτέμβριο 2012 ανήλθε σε 26%).

Από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το πλέον ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι για την εκτιμώμενη πορεία της φτώχειας από το 2011 και μετά, έχουν προσμετρηθεί και οι «κοινωνικές μεταβιβάσεις», όπως είναι τα οικογενειακά επιδόματα, τα επιδόματα και βοηθήματα ανεργίας, ασθένειας, αναπηρίας και ανικανότητας, το ΕΚΑΣ, οι ενισχύσεις σε νοικοκυριά μόνιμων κατοίκων ορεινών και μειονεκτικών περιοχών.

Χωρίς αυτό το «δίχτυ ασφαλείας», τα ποσοστά της φτώχειας ενδέχεται εφέτος να υπερβούν κάθε προηγούμενο. Όσον αφορά στις υλικές στερήσεις (καταγράφονται οι πολίτες, που, μεταξύ άλλων, αδυνατούν να ανταποκριθούν στην πληρωμή ενοικίων, πάγιων λογαριασμών [ηλεκτρικού ρεύματος, νερού, αερίου κ.λπ.], καθώς και στην πληρωμή δόσεων δανείου κατοικίας ή πιστωτικών καρτών, ενώ στερούνται, κατά περίπτωση, πρόσβαση σε σειρά άλλων αγαθών και υπηρεσιών), το ποσοστό ανήλθε στο 28,4% το 2011 από 24,1% το 2010.

Ο κίνδυνος της φτώχειας είναι εντονότερος στις γυναίκες, καθώς ο σχετικός δείκτης ανήλθε από το 16,8% το 2010 στο 23,5% του συνολικού πληθυσμού γυναικών το 2011. Ενώ, στις οικογένειες με έναν ενήλικα και εξαρτώμενα παιδιά, το ποσοστό φτώχειας αυξήθηκε από το 33,4% το 2010 στο 43,2% του συνόλου το 2011.

Ενημερωμένες οι εφημερίδες προβάλλουν το θέμα ¨χιόνια στην Αττική” στην πρώτη της σελίδα. Εδώ από τη σημερινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Κεντρική φωτογραφία στο πρωτοσέλιδο. Παιδιά που λατρεύουν το χιονοπόλεμο. Όχι πως κι εμείς οι μεγαλύτεροι πάμε πίσω...

Σημερινή φωτογραφία του Κώστα Κίτσιου... Χιονίζει και στην Ακαδημία Πλάτωνα... Όπως και σε ολόκληρη την Αθήνα. Δεν το στρώνει βέβαια, αλλά είναι ένα υπερθέαμα. Εφόσον φυσικά, έχεις μια στέγη με την απαιτούμενη θέρμανση...

Επίσης σημερινή φωτογραφία από το Παρθένι της Εύβοιας... Το χιόνι έχει καλύψει το πάντα. Φίλοι αναρωτιούνται πώς θα πάνε στη δουλειά.. Ε, ας μην πάνε μια τέτοια μέρα... Ας απολαύσουν την ομορφιά του τοπίου...

Αυτό μας έλλειπε... Ένας σεισμός στην Αθήνα... Σα να μην έφτανε το κρύο, η μεγάλη κακοκαιρία, η έλλειψη θέρμανσης καθώς το ακριβό πετρέλαιο και η οικονομική δυσπαργία είναι ένα τεράστιο πρόβλημα για τα νοικοκυριά της Αττικής ήρθε κι ο σεισμός και μας απόκαμε...

Η χθεσινοβραδινή σεισμική δόνηση, ήταν μεγέθους τριών Ρίχτερ, ωστόσο έγινε αισθητός, εξ' αιτίας του μικρού εστιακού βάθους, μόλις 5 χιλιόμετρα. Το επίκεντρο του σεισμού, ήταν περίπου 5 χιλιόμετρα βορειοδτικά των Αχαρνών.

Προσωπικά δεν τον κατάλαβα... Παρότι καθόμουν στο κομπιούτερ μου σπίτι και δούλευα... Το είδα όμως στις ειδήσεις. Κι έχουμε πικρή πείρα από τους σεισμούς στην Αθήνα. Θυμάμαι μερικούς από αυτούς, με τρόμο... Το 1981 ήμουν φαντάρος και μόλις είχα κάνει εγχείρηση βουβονοκήλης στο 401 Σ.Ν. Με βρήκε στο σπίτι της αδερφής μου, Μαλάμως, στους Θρακομακεδόνες, ενώ βρισκόμουν στη διαδικασία της ανάρρωσης...

Δύσκολα ήταν τα πράγματα και τον Σεπτέμβρη του 1998 που δούλευα στην ΑΚΡΟΠΟΛΙ. Ήμασταν τότε στην Αλκινόου, έκτο όροφο και καταλαβαίνετε τι κούνημα φάγαμε... Προτιμήσαμε να μετακινηθούμε στη Μαλάμω και να μείνουμε για λίγες μέρες στο τροχόσπιτο. Μέχρι να ηρεμήσουν κάπως οι μετασεισμικές δονήσεις... Ήταν μωρό ο Λάμπρος τότε, σίγουρα δεν θα θυμάται τίποτε από όλα αυτά...

• Αλλά επειδή κάποιοι συνάνθρωποι μας περνάνε δύσκολα, δείτε ΕΔΩ, πού δίνει στέγη ο Δήμος Αθηναίων...

Έπρεπε να κάνω μια “βόλτα” στο Facebook σήμερα το πρωί, για να δω στον τοίχο του συγχωριανού μου Δημήτρη Τρουλάκη αυτές τις φοβερές φωτογραφίες που με γύρισαν πολλά χρόνια πίσω. Τότε που σαν παιδί, πριν φύγω για την Αθήνα, φτιάχναμε στο σπίτι μας την τσιλαδιά και τη χαιρόμαστε στ' αλήθεια...

Ήταν τότε που από το καλοκαίρι και μετά, είχε κάθε σπίτι, ένα χοίρο που μεγάλωνε για τις μέρες των Χριστουγέννων. Πόσες μέρες δεν τρώγαμε το κρέας του... Η τελευταία ρέντα του ήταν η τσιλαδιά (ή πηχτή όπως τη λένε αλλού). Είχαν προηγηθεί τα λουκάνικα, το απάκι, το χοιρομέρι...

Εκείνη την εποχή που εμείς οι μεγαλύτεροι νοσταλγούμε πια, μικρά πράγματα μας γέμιζαν χαρά. Θυμάμαι με πόση λαχτάρα παρακαλούσαμε να μας δώσουν τη φούσκα για να... παίζουμε... Δεν είχαμε δα και του κόσμου τα παιχνίδια...

Όχι, τέτοια χιόνια δεν έχουν πέσει ακόμα στην Αττική, παρόλο που το κρύο είναι δυνατό. Αυτά που βλέπετε είναι από το Μαίναλο, τα Χριστούγεννα που πήγαμε...

Αναμνηστική φωτογραφία στο χιονισμένο Μαίναλο... Απ' αυτές που είχαμε στο συρτάρι μας και δεν τις είχαμε δημοσιεύσει. Τώρα μ' αυτό το κρύο ξαναγίνονται επίκαιρες...

Εδώ χασκογελάμε με τον Λάμπρο... Είναι που προσπαθεί να μας φωτογραφίσει ο παππούς. Και κάπου νομίζουμε ότι δεν τα καταφέρνει, ενώ ο άνθρωπος καταπώς φαίνεται κάνει κανονικά τη δουλειά του. Το αποτέλεσμα, το βλέπετε...

Κρύο, παγωνιά με ήλιο... Γίνεται; Ε, ναι, γίνεται... Το αντιμετώπισα σήμερα Κυριακάτικα που βγήκα να πάω μια βόλτα στο Στέκι Αλληλεγγύης και μετά στο Συνεργατικό Καφενείο. Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ήταν κλειστή στις 12.30 μ.μ. Μάλλον θα ξενύχτισαν χθες βράδυ και τους πήρε από κάτω το πάπλωμα...

Λοιπόν ρίχνει ένα ελαφρύ χιονόνερο στην Αθήνα... Το νιώθεις στα χέρια και τα πόδια... Τα πιο ευάλωτα και εκτιθέμενα στην παγωμένη ατμόσφαιρα...

Κάθομαι στον μεγάλο πάγκο του Καφενείου.Του έχουν αλλάξει θέση. Έβγαλα το σακάκι μου. Λάθος... Σαν να μου φαίνεται πως ”μπάζει” από τα τζάμια... Ούτε και υπάρχει θέρμανση στο μαγαζί. Και σήμερα τουλάχιστον χρειάζεται...

Κάποιοι στο Facebook ρωτάνε τι γίνεται στην Πάρνηθα, αν χιονίζει και τέτοια... Αν άκουγαν ραδιόφωνο θα ήταν ενημερωμένοι. Πάνω από το τελεφερίκ χρειάζονται αλυσίδες... Δεν τρελαίνομαι. Ούτε και πρόκειται να πάω για να με ενδιαφέρει από κάποια άποψη...

Στο μεταξύ κι αφού καβατζάρισε τη μία, άρχισε να μαζεύεται πολύ κόσμος στο καφενεδάκι. Θέλουν να βγουν έξω κι αδιαφορούν για τον κακό καιρό και ψάχνουν κάπου να βρουν ένα ζεστό χώρο ν' απαγγιάσουν...

Οι κουβέντες στις παρέες παίρνουν “φωτιά”. Κι η μουσική παίζει απαλά, έτσι που να γίνονται όλοι μια όμορφη συντροφιά... Με τους περισσότερους γνωριζόμαστε. Έχουμε βρεθεί σε κοινούς τόπους... Στην ίδια γειτονιά μένουμε, άλλωστε...

Απέναντι στο πάρκο δεν υπάρχει ψυχή... Ποιος να βγει με τέτοιον καιρό, βόλτα; Δε λέει...

Το καφενείο έχει Wi-Fi. Το εκμεταλλεύομαι... Να μπω στη σελίδα μου, να απαντήσω στο σχόλιο της Γεωργίας πάνω σε προηγούμενο δημοσίευμα... Ναι, το έκανα από δω, δεν ήθελα να περιμένω να πάω σπίτι...

Κάποια στιγμή ήρθε ο Αλέξανδρος. Παρήγγειλε καφέ. Κάθισε κοντά μου. Το ίδιο κι ο Κώστας κι ο Βασίλης. Μάζεψα τα χαρτιά μου. Δεν είναι ώρα για άλλο γράψιμο. Η παρέα μετράει περισσότερο... Και αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια, όπως και να το κάνεις...

Τελευταία “φουρνιά” από τις φωτογραφίες των Χριστουγέννων στην επιστροφή από το χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου. Μετά τα Μαγούλιανα, κάναμε μαι στάση στη Δημητσάνα. Το πέρασμα είναι στενό στο δημόσιο δρόμο. Σταματήσαμε όμως να πάρουμε μερικά από τα περίφημα τυλιχτά γλυκά του “Λούσιου”...

Η στάση μας έγινε δίπλα στην παραδοσιακή ταβέρνα “Ο Δρυμώνας”. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και άξιζε ένα γεύμα εκεί... Αλλά η ώρα είχε προχωρήσει και μας περίμενε ο Γιώργος στο χωριό με τη βραστή γαλοπούλα και τη ζεστή σούπα, οπότε το αναβάλαμε για μια άλλη φορά...

Η ματιά μας όμως έμεινε εκεί... Να συνδυάζει τα όμορφα πετρόχτιστα σπίτια της Δημητσάνας με το καλό φαΐ, Κυριακάτικα. Δε χωρεί αμφιβολία πως είναι το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε για την επόμενη φορά που θα εκδράμουμε στην κεντρική Πελοπόννησο. Και στο μεταξύ αφήσαμε τη ματιά μας να “αγκαλιάσει” το όμορφο χωριό...

Δείτε κι εσείς μια υπέροχη ομορφιά της ελληνικής επαρχίας... Χαίρεσαι να περιδιαβαίνεις στα στενά σοκάκια και τους δρόμους που εξυπηρετούν αυτά τα όμορφα σπίτια... Πόσα λεπτά μπορεί να κρατήσει μια στάση; Στην καρδιά μας, σημαδεύτηκε πολύ θετικά...

Ιντερνετική συντροφιά. Αυτό το Site προσπαθεί καθημερινά να είναι κοντά στην αλήθεια και να ερμηνεύει την επικαιρότητα...

Μεγαλώνουμε, δυο βήματα μετά τα 430.000 “κλικ” είναι αυτή η σελίδα που διαβάζετε... Εσείς με την αγάπη σας την κρατάτε σε μια πολύ καλή καθημερινή αναγνωσιμότητα...

Η αλήθεια είναι πως ποτέ μέχρι σήμερα δεν την εγκατέλειψα στη τύχη της. Χωρίς να αγχώνομαι για το περιεχόμενο και τη θεματολογία της, μιας και στη διάρκεια των πέντε χρόνων ζωής της έχει κατασταλάξει κάπου...

Παρ' όλα αυτά μια με δυο αναρτήσεις την ημέρα τις έχει... Για τις πρωτότυπες λέω, όχι για τις αναδημοσιεύσεις, αν κι αυτές όταν συμβαίνουν γίνονται με μεγάλη φειδώ... Ή με λιγκ. Προτιμώ δικά μου, αυτοβιογραφικά θέματα.. Και φωτογραφίες.

Βλέπετε επίσης ακόμα τα χιόνια που πέφτουν στην πρώτη σελίδα. Θα τα αφήσω ακόμα να... πέφτουν. Και θα τα βγάλω όταν πια δεν θα υπάρχει πολύ κρύο έξω...

Θέλω να... φτιάχνω ατμόσφαιρα. Αφού κάνει κρύο έξω, αλλά χιόνια δεν βλέπουμε ας τα έχουμε εδώ κι ας τα απολαμβάνουμε. Το μόνο κακό είναι ότι το ψηφιακό χιόνι δεν είναι μπορετό να το “στρώσει”. Λιώνουν καθώς κατεβαίνουν προς τα κάτω και χάνονται. Κρίμα... Λίγο κρατά η απόλαυση των ματιών.

Ας είναι... Κατά τα άλλα το Site θα συνεχίσει να παίζει ένα παρεμβατικό ρόλο προσπαθώντας να ερμηνεύσει την επικαιρότητα...

• Και με την ευκαιρία δείτε ΕΔΩ σε ένα εξαιρετικό βίντεο 10 λεπτών τα 100 τελευταία χρόνια και πώς άλλαξαν την ιστορία του κόσμου.