Έτσι όμορφα και... υπεύθυνα δουλεύουν οι σημερινοί κυβερνώντες. Σχέδιο “Αθηνά” με γκάλοπ από ιδιωτικές εταιρίες. Χρειάστηκε να δώσουν 150.000 ευρώ σε ημετέρους για να φέρουν την καταστροφή στα όνειρα των παιδιών για ένα καλύτερο αύριο.

Η φωτογραφία από από το ΤΕΙ Ιονίων Νήσων Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας που έχουν ανάλογο πρόβλημα και για το οποίο σας έχω ήδη ενημερώσει...

Να μείνουμε λίγο στο σχέδιο “Αθηνά” για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αναγνώστες του Site μας το ζητάνε. Απασχολεί πολλές ελληνικές οικογένειες... Κι ας ακούσουμε τους ίδιους τους φοιτητές που εξηγούν για ποιους λόγους μεταφέρεται η σχολή τους

Τους λόγους που οδηγούν στη μετακίνηση της πλειοψηφίας των τμημάτων του Αλεξάνδρειου ΤΕΙ Θεσσαλονίκης σε περιφερειακά ιδρύματα εξηγούν οι φοιτητές του Τμήματος Πληροφορικής σε επιστολή που απέστειλαν στο newsbeast.gr.

Διαβάστε την επιστολή των φοιτητών:

«Αγαπητέ συμπολίτη μας,
Η τρικομματική συγκυβέρνηση με βάση το σχέδιο “Αθηνά” εξαφανίζει το δικαίωμα της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας με συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολών.
Συγκεκριμένα το Αλεξάνδρειο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης καταστρέφεται με έναν απεχθή τρόπο, όπου 13 από τα 25 τμήματα του μετακινούνται και συγχωνεύονται με περιφερειακά ιδρύματα. Παρουσιάζονται τα εξής επιχειρήματα για την παραμονή του τμήματος, Πληροφορικής στο Αλεξάνδρειο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και των υπόλοιπων τμημάτων πανελλαδικά:
- 11695 ενεργοί φοιτητές, κυρίως από την πόλη της Θεσσαλονίκης, είναι υποχρεωμένοι να επωμιστούν το τεράστιο οικονομικό κόστος της μετακίνησης στις Σέρρες και στη Φλώρινα.
- Το Υπουργείο αναγκάζει – υποχρεώνει 35000 φοιτητές πανελλαδικά να μετακινηθούν σε άλλες πόλεις.
- Ένας τεράστιος αριθμός φοιτητών που εργάζονται στην πόλη της Θεσσαλονίκης και στηρίζουν ενεργά την οικονομία της θα αναγκαστούν να παρατήσουν είτε τις δουλειές τους είτε τη Σχολή τους.
- Το Υπουργείο Παιδείας φορτώνει τις οικογένειες των φοιτητών με ένα ακόμη οικονομικό βάρος.
- Με το σχέδιο “Αθηνά” καταστρατηγείται η φύση της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας υψηλού επιπέδου και προωθείται η ιδιωτική εκπαίδευση.
- Με το σχέδιο αυτό και παρά τις καθησυχάσεις του Υπουργού το επίπεδο των πτυχίων πέφτει κατακόρυφα.
- Το Τμήμα Πληροφορικής του Αλεξάνδρειου ΤΕΙ Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε το 1987 και είναι ένα από τα παλαιότερα τμήματα Πληροφορικής στην Ελλάδα κι έχει συνεισφέρει στην κοινωνική και βιομηχανική ανάπτυξη μέσω της πρακτικής άσκησης σε εκατοντάδες επιχειρήσεις στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Για αυτό αγαπητέ συμπολίτη μας, ζητάμε τη στήριξη και την αλληλεγγύη σου στον αγώνα που δίνουμε και θα συνεχίσουμε να δίνουμε μέχρι να δικαιωθούμε και να ανατρέψουμε αυτό το Σχέδιο – ΕΚΤΡΩΜΑ. Ως φοιτητές, δε δεχόμαστε την έξωση μας από το χώρο του Αλεξάνδρειου ΤΕΙ Θεσσαλονίκης ούτε καμία συγχώνευση - κλείσιμο σχολών με αυτά τα κριτήρια.

Μπορείς να μας στηρίξεις στο site
Επικοινωνία με την Συντονιστική Επιτροπή της Συνέλευσης Τμήματος Πληροφορικής του Αλεξάνδρειου ΤΕΙ Θεσσαλονίκης: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Συνέλευση Τμήματος Πληροφορικής ΑΤΕΙΘ.

Στις μέρες των Μνημονίων, το να μιλάς για τον έρωτα, μοιάζει μ' ανέκδοτο για ανθρώπους από άλλο πλανήτη. Καμιά φορά “παίζουν” μ' αυτόν οι σκιτσογράφοι. Δείτε εδώ, στα ΝΕΑ, όταν ο έρωτας “μεταφράζεται” στην πολιτική. Χαμογελάστε παρακαλώ! Η μέρα το θέλει. Κι ας είναι βροχερή... Κι ας λειτουργούν όλα σε βάρος μας...

Γενικότερα, πάντως, και φυσιολογικά, λόγω  των άσχημων οικονομικών καταστάσεων που βιώνουμε, τα αφιερώματα για τον Βαλεντίνο, είναι ελάχιστα... Δε λείπει, ωστόσο, η φαντασία. Το βάζο της αγάπης που παραπέμπει στα γλυκά των παιδικών μας χρόνων φυλαγμένα ψηλά, για να μην το φτάνουμε... Από την ATHENS VOICE.

Το πρωτοσέλιδο του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ δεν το πολυκατάλαβα με την πρώτη ματιά. Χρειάστηκε να ανοίξω την εφημερίδα στο 2σέλιδο αφιέρωμα... Και τότε πρόσεξα ότι μιλάει για ζευγάρια, Έλληνες με Τουρκάλες, για τον έρωτα μέσω του διαδικτύου και για τον έρωτα στη μουσική, τον κινηματογράφο, το θέατρο...

Στην ESPRESSO έχουν ένα κεφαλάρι διαφημιστικό για τη σούπερ διπλή προσφορά στους αναγνώστες της με τραγούδια για την αγάπη. Διαφημίζει μάλιστα ότι έχει “όλες τις ερωτικές στιγμές του πάρτι σε δυο συλλογές” για να διαλέξουν... Καλύτερα που δεν έχει κάτι περισσότερο. Είναι βέβαιο ότι θα το αντιμετώπιζε χωρίς σεβασμό...

Αγάπη! Υμνήθηκε από ποιητές ανθρώπους που έδωσαν αιώνιους όρκους πίστης και δεν τους κράτησαν... Τώρα την... περιορίζουν στα όρια της μιας μέρας. Άλλη μια εμπορική γιορτή από αυτές που επινόησαν ελπίζοντας ότι θα δώσουν χρώμα στην ασπρόμαυρη ζωή τους... Κι όμως για την αγάπη θα έπρεπε καθημερινά να παλεύουμε, να κρατήσουμε ζωντανό το πιο όμορφο συναίσθημα...

Αυτός είναι ο υψηλόμισθος Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών και πανεπιστημιακός κ. Μέργος που δεν... ήξερε τι έλεγε... Ή μήπως ήξερε πολύ καλά τι έλεγε για μείωση κι άλλο του κατώτερου μισθού;...

ΑΣ ΤΟΥΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ 20 ΦΛΕΒΕΡΗ

H κυβέρνηση συνεχίζει να προκαλεί μετρώντας αντιδράσεις με την εύκολη για αυτήν όπως αποδεικνύεται τακτική της διάψευσης.

Μπορεί η κυβέρνηση να διαψεύδει συνεχώς τον εαυτό της δε μπορεί να παίζει όμως με τον πόνο, την αγωνία και την εξαθλίωση εκατομμυρίων Ελλήνων.

Η ΓΣΕΕ διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση ότι όχι μόνο είναι απαράδεκτη και καταδικαστέα η αυθαίρετη και μονομερής μείωση μισθών και ότι δεν πρόκειται να δεχθεί καμιά περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού, αλλά διεκδικεί την επαναφορά του στα προ του μνημονίου επίπεδα.

Καλό θα ήταν αντί της προσήλωσή τους στους μισθούς των εργαζομένων, να επικεντρώνονταν στις υπόλοιπες σοβαρές αιτίες που διαμορφώνουν πραγματικά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Ακόμη και η υπόνοια μιας τέτοιας πρόθεσης θα επιφέρει την κοινωνική έκρηξη, διάλυση της κοινωνίας και της οικονομίας.

Τέτοιες τοποθετήσεις όπως του κ. Μέργου φανερώνουν ότι ορισμένοι ζουν εκτός τόπου και χρόνου.

Δε γνωρίζουν ότι περίπου 4 εκ Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, δε γνωρίζουν ότι η ανεργία έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις, αγνοούν την κατακόρυφη αύξηση της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας, δε βλέπουν ή δε θέλουν να δουν τα δραματικά προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας.

Η απάντησή μας θα δοθεί με τη μαζική συμμετοχή στην 24ωρη Γενική Απεργία στις 20 Φεβρουαρίου και με τη συνέχιση του αγώνα όσο συνεχίζονται τέτοιου είδους πολιτικές.

Ο ίδιος παίρνει 6.000 και θεωρεί πολλά τα 586 ευρώ!

Ο κ. Μέργος, που παίρνει πάνω από 6.000 ευρώ, θεωρεί πολλά τα 586 ευρώ του κατώτατου μισθού. Οπότε τη δική του αμοιβή πολύ λογικά θα τη θεωρεί τεράστια. Ως γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών αμείβεται με 3.540 ευρώ το μήνα. Επίσης λαμβάνει μισθό για τη συμμετοχή του στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας τα οποία ξεπερνά τα 2.500 ευρώ.

Και επιπλέον είναι καθηγητής Οικονομικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αμειβόμενος. H κυβέρνηση συνεχίζει να προκαλεί μετρώντας αντιδράσεις με την εύκολη για αυτήν όπως αποδεικνύεται τακτική της διάψευσης.

• Δείτε ΕΔΩ μια ενημέρωση που μου έδωσαν τα παιδιά, οι φοιτητές που σπουδάζουν στη Σχολή Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας στα ΤΕΙ Ιονίων Νήσων.

Η πρώτη ανθισμένη αμυγδαλιά που είδα το φετινό χειμώνα στην Αθήνα. Είναι στην Κωνσταντινουπόλεως λίγο πριν το παρκάκι για τα σκυλιά στα Σεπόλια και “πέφτω” πάνω της κάθε πρωί που πηγαίνω τον Λάμπρο στο σχολείο του.

Το τελευταίο τεύχος του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ, 106, που ολοκληρώσαμε προχθές με τη Διοίκηση του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ και πήρε το δρόμο της για το πιεστήριο. Για να τη διαβάστε όπως θα κυκλοφορήσει τυπωμένη, πατήστε ΕΔΩ.

Άλλη μια δημοσιογραφική δουλειά ολοκληρώθηκε στην ώρα της. Ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ τ. 106 πήρε το δρόμο του για το πιεστήριο. Μαζεύονται οι δουλειές... Αμέσως μετά τον “ΤΥΠΟ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών” και ακολουθεί η προγραμματισμένη στη σειρά “ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ”.

Μ' αρέσει, όταν συμβαίνει αυτό... Γιατί σημαίνει ότι δούλεψα σε σωστή βάση και προωθήθηκε η δουλειά έγκαιρα. Έτσι οι “πελάτες”είναι ευχαριστημένοι και εγώ έχω την αίσθηση ότι προσφέρω πραγματικά στο αντικείμενο που ξέρω να κάνω καλά και με ευσυνειδησία.

Αποτελεί για μένα ένα στοίχημα... Να προχωρούν όλα, όσα αναλαμβάνω, σωστά. Και τα Σεμινάρια Δημοσιογραφίας που έχω κάθε Τετάρτη και η εκπομπή στο ραδιόφωνο που έχω κάθε Πέμπτη στο Ιστόφωνο με τη Δημοσιογραφική Ομάδα μου.

Δεν θέλω να αφήνω τίποτα στην τύχη. Εξάλλου, δεν πιστεύω σ' αυτήν. Μόνο στις δυνάμεις μου... Γνωρίζω καλά τη δουλειά μου, τη σέβομαι και έχω μάθει να την υπηρετώ με τον καλύτερο τρόπο.

Τετάρτη σήμερα, στα μέσα της εβδομάδας... Μ' έναν καιρό βροχερό... Αλλά παρά το γεγονός ότι χαλάει ο καιρός, σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΜΥ, έξω άρχισε κιόλας να μυρίζει άνοιξη. Κάθε πρωί που πηγαίνω με τη μηχανή τον Λάμπρο στο 54 Λύκειο, “πέφτω” πάνω σε μια ανθισμένη αμυγδαλιά. Στα Σεπόλια είναι, στο κέντρο της Αθήνας και αποτελεί ένα υπέροχο μήνυμα ότι τίποτα δεν τελείωσε... Υπάρχει ελπίδα, αρκεί να μην καταθέτουμε τα όπλα, χωρίς να δίνουμε τις μάχες που πρέπει...

Το Site κάνει στους φίλους που το εμπιστεύονται αυτή την υπόμνηση, με την πίστη ότι κάτι πρέπει να κάνουμε κι εμείς για να αντιστρέψουμε αυτή τη μαυρίλα στην καρδιά μας και να ξαναφέρουμε την ενεργητικότητα και την ελπίδα στη ζωή μας.

Το ξέρω. Ζούμε δύσκολους καιρούς... Στριμωγμένοι από παντού. Αλλά ας μην τους κάνουμε τη χάρη να... παραδοθούμε. Μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα...

Κυριακή μεσημέρι... Με έναν ήλιο λαμπρό, πάνω από τα κεφάλια μας στον Αττικό ουρανό, ήρθα μια βόλτα στο λόφο του Σκουζέ, στα Σεπόλια, έναν πράσινο πνεύμονα, μια ανάσα από το κέντρο της Αθήνας. Έψαχνα ένα μικρό διάλειμμα σε μέρη γνώριμα. Εδώ στο λόφο το καλοκαίρι είναι χαρά Θεού... Έχω περάσει πολλές όμορφες στιγμές... Και η μνήμη λειτουργεί, κανονικά...

Πήγα στο μικρό καφέ – εστιατόριο... Θλίψη για την κατάντια στην οποία βρίσκεται... Πόσα χρόνια τώρα η δημοτική αρχή λέει ότι θα το αξιοποιήσει και είναι αφημένο στην απόλυτη εγκατάλειψη... Κι ενώ γύρω – γύρω έχει λουκέτα που δυσκολεύουν την πρόσβαση, από την πίσω πλευρά η είσοδος είναι απολύτως ελεύθερη. Δεν υπάρχει ούτε ένας στοιχειώδης φράκτης. Ορθάνοιχτα όλα. Μπορείς να μπεις, ακόμα και με ποδήλατο...

Στάθηκα λίγο στην αυλή του... Εδώ ο μισθωτής του χώρου, όταν λειτουργούσε η ταβέρνα “Ο Λόφος” είχε τα τραπέζια του. Και μια τέντα πάνω από τα κεφάλια μας, είχε την έννοια της προστασίας από τον ήλιο ή τα πουλιά που ήταν μπόλικα στα δέντρα που το περιβάλλουν... Τι γεύματα, τι παρέες έχω κάνει εδώ... Και τώρα... Δεν υπάρχει ίχνος από την τέντα. Έχει καταστραφεί από τον ήλιο, τις βροχές, τον αέρα... Η απόλυτη εγκατάλειψη!

Η ίδια θλιβερή εικόνα κι εδώ, στις σκάλες που οδηγούν στην ταράτσα... Θυμάμαι καλοκαίρια, που παίρνουμε εδώ το ποτό μας με την παρέα μας. Και μπροστά στα πόδια μας, πιάτο, η Αθήνα. Να είναι ορατή ώς πέρα, την Ακρόπολη. Τώρα λουκέτα παντού... Κλειδωμένες πόρτες και κτίρια εγκαταλειμμένα στην τύχη τους... Πόσο θα αντέξουν ακόμα; Στην ταράτσα 5 -6 πιτσιρικάδες έχουν πάρει τον καφέ τους και απολαμβάνουν τον ήλιο του Φλεβάρη...

Φεύγω... Δεν μπορώ να κρατήσω άλλο την καρδιά μου μπροστά σ' αυτό το δράμα. Έχει τις μνήμες της η ψυχή μου. Και δίνει μάχες να ανατρέψει αυτή την αρνητική εικόνα. Θα καθίσω λίγο στο πάρκο με την υποτυπώδη παιδική χαρά και τις κούνιες. Ένα παιδί παίζει υπό την επίβλεψη της μαμάς του. Απέναντι, στον ήλιο, κάθονται τέσσερις γέροντες και κουβεντιάζουν μεγαλόφωνα... Ακούγονται καθαρά, μέχρι το δικό μου παγκάκι και τους χαίρομαι. Παρεούλα όμορφη, κυριακάτικη...

Οι έρευνες της Αριστέας Μπουγάτσου έκαναν πάταγο κυρίως γιατί ήταν τεκμηριωμένες. Όπως αυτή ΕΔΩ για τους μιντιάρχες...

Την Αριστέα την γνώρισα την δεκαετία του ‘90. Είχα ήδη την ευθύνη του Γραφείου Τύπου της ΠΕΤ-ΟΤΕ, ήταν στα σπάργανα και η λειτουργία της ΟΜΕ-ΟΤΕ και βοηθούσα κι εκεί κατά τις δυνάμεις μου…

Στις αρχές αυτής της δεκαετίας άρχισαν οι πρώτες έντονες συζητήσεις για την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ. Το συνδικαλιστικό κίνημα είχε διαμορφώσει μια κάθετη και ολοκληρωμένη θέση που έλεγε πως οι τηλεπικοινωνίες έπρεπε να παραμείνουν στο δημόσιο. Όχι μόνο γιατί πρόσφεραν στον κρατικό κορβανά ως μονοπώλειο, αλλά και διότι η ιδιωτικοποίησή του θα απειλούσε σοβαρά την εθνική κυριαρχία, αφού μέσω των τηλεπικοινωνιών διακινούνταν απόρρητες πληροφορίες που αφορούσαν το στράτευμα και γενικότερα την ασφάλεια της χώρας. Επιπλέον δεν πουλούσες τα ασημικά στην πρώτη μεγάλη δυσκολία...

Έτσι η ΟΜΕ-ΟΤΕ οργάνωσε ένα συνέδριο στο Πολεμικό Μουσείο για να δώσει στην κοινωνία το στίγμα των όσων επιχειρούσαν οι κυβερνώντες να κάνουν. Κι εδώ ακριβώς χρειαστήκαμε τη βοήθεια της Αριστέας Μπουγάτσου. Είχε μόλις τελειώσει την ΑΣΟΕΕ, ήξερε καλά ξένες γλώσσες και θα μπορούσε να μας βοηθήσει στην συγκέντρωση υλικού με τις εμπειρίες από τις Ευρωπαϊκές χώρες όπου είχαν ήδη προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση των τηλεπικοινωνιών.

Το συνέδριο έγινε με επιτυχία και στη συνέχεια συνεργάστηκε με το περιοδικό της ΟΜΕ-ΟΤΕ «Τηλεπικοινωνιακά Μηνύματα», με το οποίο κι εγώ συνεργάστηκα κατά καιρούς, ιδιαίτερα όταν υπήρχε ανάγκη γι’ αυτό και μου το ζητούσαν.

Ακολούθησε η συνεργασία με την ΠΕΤ-ΟΤΕ στο μηνιαίο τότε περιοδικό της «ΦΩΝΗΣ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ». Ήταν μια περίοδος πολύ καλή για το έντυπο. Η τότε διοίκηση του Σωματείου ήθελε ένα δυνατό έντυπο και στηρίχτηκε στη συνεργασία πολλών καταξιωμένων δημοσιογράφων, όπως ήταν ο Όμηρος Εμαννουηλίδης, η Ελένη Καρκατζή, ο Θοδωρής Μουτζουρίδης, ο Δημήτρης Καλαμούκης. Ανάμεσά τους και η Αριστέα Μπουγάτσου. Κουβεντιάζαμε και υλοποιούσε άμεσα την έρευνα που της ανατίθετο. Όπως όλοι μας δεν υπέγραφε τα κείμενά της. Θεωρούσαμε αυτονόητο ότι έπρεπε να τα καρπωθεί το συνδικάτο για το οποίο δουλεύαμε.

Για την Αριστέα έχετε διαβάσει ήδη στην προηγούμενη καταχώρηση σ’ αυτό το site. Εδώ θα προσπαθήσω να καταχωρήσω την προσωπική μου άποψη για το πρόσωπό της.

Η Αριστέα είχε πληθωρικά αυτό το τσαγανό που χαρακτηρίζει τα αντράκια με την καλή έννοια του όρου, αν και η ίδια ήταν ένα πανέμορφο και γοητευτικό κορίτσι. Κρίμα που δεν υπάρχει φωτογραφία της για να την μοιραστώ μαζί σας. Συνειδητά απέφευγε τις φωτογραφίσεις. Ήθελε να είναι άγνωστη, τη βοηθούσε αυτό στα ρεπορτάζ της.

Δεν υπήρχε περίπτωση να αναλάβει ένα ρεπορτάζ και να μην το φέρει σε πέρας. Θα γύριζε τον κόσμο ανάποδα και θα ερχόταν με το χειρόγραφό της έτοιμο και πλήρες. Την ίδια πορεία ακολούθησε και αργότερα στις εφημερίδες όπου δούλεψε.

Από σεμνότητα και αγάπη προς το πρόσωπό της δεν ρώτησα ποτέ για τα προσωπικά της. Δεν άφηνε και η ίδια περιθώρια. Χαμογελούσε πάντα, αλλά ήξερες πως εύκολα γινόταν κοφτερό μαχαίρι, που δεν δίστασε να τα βάλει με όσους την αδίκησαν και να δικαιωθεί στη συνέχεια.

Είμαι ευτυχής που ένας τέτοιος άνθρωπος κοντά μου έκανε τα πρώτα του δημοσιογραφικά βήματα. Κι αυτό η Αριστέα ποτέ δεν το ξέχασε. Πάντα ήταν διαθέσιμη, όταν τη χρειαζόμουν.

Θα μας λείψεις Αριστέα. Καλό κατευόδιο κορίτσι μου. Μέχρι να σε συναντήσουμε εκεί που θα πας και να κάνουμε ξανά παρέα χωρίς το άγχος του χρόνου που βαραίνει πάντα τους δημοσιογράφους.

• Δείτε ΕΔΩ τι έγραψε για την Αριστέα Μπουγάτσου ένας εξαιρετικός σκιτσογράφος, ο Στάθης Σταυρόπουλος που την έζησε από κοντά στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.