Η πρώτη ανθισμένη αμυγδαλιά που είδα το φετινό χειμώνα στην Αθήνα. Είναι στην Κωνσταντινουπόλεως λίγο πριν το παρκάκι για τα σκυλιά στα Σεπόλια και “πέφτω” πάνω της κάθε πρωί που πηγαίνω τον Λάμπρο στο σχολείο του.

Το τελευταίο τεύχος του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ, 106, που ολοκληρώσαμε προχθές με τη Διοίκηση του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ και πήρε το δρόμο της για το πιεστήριο. Για να τη διαβάστε όπως θα κυκλοφορήσει τυπωμένη, πατήστε ΕΔΩ.

Άλλη μια δημοσιογραφική δουλειά ολοκληρώθηκε στην ώρα της. Ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ τ. 106 πήρε το δρόμο του για το πιεστήριο. Μαζεύονται οι δουλειές... Αμέσως μετά τον “ΤΥΠΟ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών” και ακολουθεί η προγραμματισμένη στη σειρά “ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ”.

Μ' αρέσει, όταν συμβαίνει αυτό... Γιατί σημαίνει ότι δούλεψα σε σωστή βάση και προωθήθηκε η δουλειά έγκαιρα. Έτσι οι “πελάτες”είναι ευχαριστημένοι και εγώ έχω την αίσθηση ότι προσφέρω πραγματικά στο αντικείμενο που ξέρω να κάνω καλά και με ευσυνειδησία.

Αποτελεί για μένα ένα στοίχημα... Να προχωρούν όλα, όσα αναλαμβάνω, σωστά. Και τα Σεμινάρια Δημοσιογραφίας που έχω κάθε Τετάρτη και η εκπομπή στο ραδιόφωνο που έχω κάθε Πέμπτη στο Ιστόφωνο με τη Δημοσιογραφική Ομάδα μου.

Δεν θέλω να αφήνω τίποτα στην τύχη. Εξάλλου, δεν πιστεύω σ' αυτήν. Μόνο στις δυνάμεις μου... Γνωρίζω καλά τη δουλειά μου, τη σέβομαι και έχω μάθει να την υπηρετώ με τον καλύτερο τρόπο.

Τετάρτη σήμερα, στα μέσα της εβδομάδας... Μ' έναν καιρό βροχερό... Αλλά παρά το γεγονός ότι χαλάει ο καιρός, σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΜΥ, έξω άρχισε κιόλας να μυρίζει άνοιξη. Κάθε πρωί που πηγαίνω με τη μηχανή τον Λάμπρο στο 54 Λύκειο, “πέφτω” πάνω σε μια ανθισμένη αμυγδαλιά. Στα Σεπόλια είναι, στο κέντρο της Αθήνας και αποτελεί ένα υπέροχο μήνυμα ότι τίποτα δεν τελείωσε... Υπάρχει ελπίδα, αρκεί να μην καταθέτουμε τα όπλα, χωρίς να δίνουμε τις μάχες που πρέπει...

Το Site κάνει στους φίλους που το εμπιστεύονται αυτή την υπόμνηση, με την πίστη ότι κάτι πρέπει να κάνουμε κι εμείς για να αντιστρέψουμε αυτή τη μαυρίλα στην καρδιά μας και να ξαναφέρουμε την ενεργητικότητα και την ελπίδα στη ζωή μας.

Το ξέρω. Ζούμε δύσκολους καιρούς... Στριμωγμένοι από παντού. Αλλά ας μην τους κάνουμε τη χάρη να... παραδοθούμε. Μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα...