Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!
Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...
Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες. Έτσι ήταν τότε οι εποχές...
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.
Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!
Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...
Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!
Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της τελευταίας έκδοσης του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηροδρόμου. Για να τον διαβάσετε όπως κυκλοφορεί τυπωμένος, πατήστε ΕΔΩ.
Σήμερα ολοκληρώθηκε και το τ. 108 του “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηροδρόμου”. Την περασμένη Τετάρτη κατέβηκα στον Πειραιά, στο Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ και πήρα την ύλη. Τη δούλεψα, έγινε το κασέ, η σελιδοποίηση, η πρώτη και η δεύτερη διόρθωση και ιδού σήμερα το μεσημέρι δώσαμε το “τυπωθείτω” με τον πρόεδρο του Σωματείου, Θύμιο Ρουσιά...
Το έχω ξαναπεί... Έχει μια ξεχωριστή ομορφιά η ενασχόληση μου με την έκδοση της διμηνιαίας εφημερίδας αυτής. “Μπαμπάς” της από το πρώτο φύλλο, εδώ και 19 χρόνια μαζί με τον Μανώλη Φωτόπουλο, την είδαμε να εξελίσσεται από ένα 4σέλιδο Α3, άσπρο - μαύρο, σε σταθερό 12σέλιδο, 4χρωμο και μάλιστα σε ειδικές περιπτώσεις, όπως τώρα, που ήθελε να καλύψει της Γενική του Συνέλευση, 16σέλιδη.
Ο Μανώλης αποσύρθηκε με τη θέληση του από τη Διοίκηση, ήθελε να ασχοληθεί μόνο με το Μουσείο Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου, άλλο ένα δημιούργημα του. Και στο τιμόνι του Σωματείου, άφησε τον Θύμιο, εξαιρετικό συνεργάτη του για 10 ολόκληρα χρόνια.
Με τον Θύμιο, λοιπόν, τα πάμε περίφημα... Καταλαβαινόμαστε... Ξέρω τι θέλει κάθε φορά που κουβεντιάζουμε για την ύλη και είμαι σε θέση να το υλοποιήσω, άνετα και μέσα στις προσδοκίες του.
Πολύ σημαντική δουλειά είναι και το γεγονός ότι η Ελευθερία που εργάζεται στη γραμματειακή υποστήριξη έχει βοηθήσει ουσιαστικά με τη δακτυλογράφηση των κειμένων. Το γεγονός ότι ζει καθημερινά μαζί τους τα τελευταία τρία χρόνια την έχει βοηθήσει και εμάς στη συνέχεια, ώστε να γνωρίζει καλά τις ορολογίες του κλάδου με αποτέλεσμα να αποφεύγονται τα υπερβολικά λάθη στη δακτυλογράφηση από τα κορίτσια του τυπογραφείου.
Κι αυτό συντομεύει την έκδοση καθώς με τη σειρά μου κι εγώ, πέρα από το κασέ, ταχτοποιώ τα ψηφιακά αρχεία στο στικάκι μου... Ναι, γίνεται μια καλή δουλειά στον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ.
Το γεγονός μάλιστα ότι σε καιρούς δύσκολους, όχι μόνο δεν έχουν υποστήλει τη σημαία, όπως έχουν αναγκαστεί να κάνουν πολλά Σωματεία, λόγω οικονομικών δυσκολιών, αλλά κρατάνε σταθερή την έκδοση, τους τιμά ιδιαίτερα...
Το πιστεύουν και το δείχνουν. Η ενημέρωση, η σωστή και ολοκληρωμένη ενημέρωση των συναδέλφων τους, παίζει γι' αυτούς έναν πολύ σημαντικό ρόλο. Κι ο κόσμος που καλύπτουν συνδικαλιστικά, οι συνταξιούχοι του ΗΣΑΠ δείχνουν έμπρακτα την αγάπη τους και την ευγνωμοσύνη τους...
Δείτε από το Μουσείο του ΟΤΕ πώς ήταν οι τηλεπικοινωνίες στην αρχαιότητα... Προσέξτε, από τότε ήταν ζητούμενο το απόρρητο. Πώς αυτό διασφαλίζεται μέχρι τις μέρες μας;
Γιατί δεν υπάρχει πραγματικό απόρρητο
στις επικοινωνίες;
Του Κώστα Ανέστου
Φυσικά και δεν υπάρχει πραγματικό απόρρητο, γιατί το αόρατο μάτι και αυτί του Έσελον υπάρχει και παρακολουθεί τα πάντα και τους πάντες! Το Έσελον είναι παγκόσμιο σύστημα δορυφορικής παρακολούθησης αμερικανοκεντρικής έμπνευσης σε άμεση συνεργασία με Αγγλία, Καναδά, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία. Ο «παγκόσμιος κοριός» αποτελείται από 52 δορυφόρους και 25 επίγειες τεράστιες βάσεις. Επίσης συνεργάζεται με δεκάδες άλλους δορυφόρους και εκατοντάδες σταθμούς βάσης. Βασικός διαχειριστής του συστήματος είναι η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας των ΗΠΑ NSA. Τέτοιες βάσεις, σταθμοί υπάρχουν στις αγγλικές βάσεις, στην Κύπρο και στο όρος Τρόοδος. Λέγεται ότι και στην Ελλάδα υπάρχει κάτοπτρο στα ορεινά της Αταλάντης. Οι ΗΠΑ μέσω του δόγματος: «Ακούω, βλέπω, γνωρίζω, πράττω», παρεμβαίνουν παντού, πολιτικά, βιομηχανικά, πολιτιστικά, καταναλωτικά κ.λπ.
Λειτουργεί και στοχευμένα
Το σύστημα λειτουργεί με λέξεις – κλειδιά και όχι μόνο. Το Έσελον παρομοιάζεται με γιγαντιαία ηλεκτρική σκούπα στον ουρανό που ρουφάει τα πάντα! Σταθερά, κινητά, Internet, fax, telex, SMS, δορυφορικές μεταδόσεις και γενικά οτιδήποτε χρησιμοποιεί ρεύμα ή παράγει ηλεκτρομαγνητικά κύματα και είναι ανοιχτό στην παρακολούθηση. Το σύστημα είναι πλήρως αυτοματοποιημένο. Είναι εφοδιασμένο με συστήματα φωνητικής αναγνώρισης, αυτόματους μεταφραστές που μεταφράζουν στα αγγλικά όλες τις γλώσσες του κόσμου. Το συγκεκριμένο σύστημα έχει την ονομασία «Voice Grid Nation». Χρησιμοποιεί προχωρημένους αλγόριθμους για να μπορέσει να «ταιριάζει» στοιχεία της ταυτότητας των πολιτών με τις φωνές τους. Μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα, το συγκεκριμένο σύστημα μπορεί να σαρώσει έως και 10.000 φωνές, ενώ χρειάζεται μόλις 3 δευτερόλεπτα για ανάλυση και ταυτοποίηση της συνομιλίας. Ειδικά προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης αξιολογούν και ταξινομούν δύο εκατομμύρια συνδιαλέξεις το λεπτό και τα θέτουν στη διάθεση της NSA. Στο Μπλάφντεϊλ της Γιούτα κατασκευάζεται ένα οχυρωμένο συγκρότημα κτηρίων που θα παραδοθεί πλήρως εξοπλισμένο στο τέλος του 2013 με κόστος 2 δισεκατομμύρια δολάρια.
Οι εγκαταστάσεις αυτές θα προστεθούν στις ήδη υπάρχουσες παλαιότερης γενιάς, που χρησιμοποιεί σήμερα η NSA (Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας). Στην έναρξη των εργασιών για το νέο γιγάντιο υπολογιστικό κέντρο στο Μπλάφντεϊλ ο υποδιευθυντής της NSA Κρις Ίνγκλις υποστήριξε ότι οι εγκαταστάσεις θα βοηθήσουν στην προστασία της ασφάλειας των ΗΠΑ από «κυβερνοεπιθέσεις» φουσκώνοντας στα ύψη αυτόν τον κίνδυνο για να συγκαλύψει την παρακολούθηση των πάντων εντός και εκτός των ΗΠΑ. Ασύλληπτες και τεράστιες είναι οι νέες τεχνικές δυνατότητες. Σήμερα υπάρχουν και κυκλοφορούν στο εμπόριο φορητές μνήμες σε μέγεθος ενός δακτύλου του χεριού, που έχουν χωρητικότητα 1 τεραμπάιτ (τρισεκατομμυρίου ψηφολέξεων). Καταλαβαίνει κανείς τι μπορεί να αποθηκευτεί στις νέες αυτές εγκαταστάσεις. Σύμφωνα με έκθεση του 2007 του Αμερικανικού Πενταγώνου, θα χρειασθούν μέχρι το 2015 ένα τρισεκατομμύριο τεραμπάιτ. Υπολογίζεται ότι η διακινούμενη πληροφορία στο Διαδίκτυο θα πλησιάζει το 2015 το ένα δισεκατομμύριο τεραμπάιτ ετησίως. Μετά τις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, περάσανε στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, το 2008, καινούργια προγράμματα και για το εσωτερικό της χώρας, το λεγόμενο πρόγραμμα με το κωδικό όνομα «Αστρικός Άνεμος» (Stellar Wind), όπως αποκάλυψε το περιοδικό Wired. Ο Γουίλιαμ Μπίνι ήταν στέλεχος του τομέα αποκρυπτογράφησης της NSA. Ο Μπίνι διαφώνησε με τον Αστρικό Άνεμο αντιπροτείνοντας οι παγιδεύσεις να γίνονται στις πύλες του εθνικού δικτύου των τηλεπικοινωνιών των ΗΠΑ, δηλαδή στα σημεία που συνδέεται με τις άλλες χώρες. Όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, η επιμονή της NSA να βάλει τις συσκευές παγίδευσης στο εσωτερικό του εθνικού δικτύου τον οδήγησε να παραιτηθεί.
Αυτή τη στιγμή «χτίζονται» τεράστιες αποθήκες πληροφοριών. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του Μπίνι, το πρόγραμμα «Αστρικός Άνεμος» ξεκίνησε με 320 εκατομμύρια κλήσεις την ημέρα. Από το αρχηγείο της NSA στο Μέριλαντ συνδυάζοντας πληροφορίες από διάφορες βάσεις δεδομένων της υπηρεσίας θα αποθηκεύονται τα πάντα στις τεράστιες αποθήκες.
Όταν ένα όνομα ανθρώπου μπει στο σύστημα, όλες οι τηλεφωνικές κλήσεις και οι άλλες επικοινωνίες από και προς αυτό το άτομο ανακατευθύνονται αυτόματα στα καταγραφικά της NSA. Όπως εκτιμά το πρώην στέλεχος της NSA, από το 2011 έως σήμερα η NSA πρέπει να έχει κάνει 15 έως 20 τρισεκατομμύρια υποκλοπές. Οι καταχωρίσεις αυτές προορίζονται για τη νέα γιγάντια αποθήκη του Μπλάφντεϊλ με στόχο να «παίρνουν» δεδομένα και εκ των υστέρων. Όταν κάποιο άτομο κινήσει το ενδιαφέρον, η υπηρεσία να βρίσκει κάθε καταχωρισμένη πληροφορία για το ποιος είναι, τι έκανε, με ποιους μιλούσε, με λεπτομέρειες, για όλο το προηγούμενο διάστημα. Κατά καιρούς, στις 21 Οκτωβρίου διοργανώνεται από ομάδα ακτιβιστών στο Internet Παγκόσμια Ημέρα Παρεμβολών στο Έσελον. Έτσι εκείνη την ημέρα οι ακτιβιστές αντάλλασσαν μηνύματα με λέξεις – κλειδιά π.χ. Ομπάμα, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, NASA, Mοσάντ, βομβιστής, αντίσταση, επίθεση, όπλο, πιστόλι, καλάσνικοφ, Στέιτ Ντιπάρμεντ κ.λπ.
Απόφαση Ευρωκοινοβουλίου 2001
Ύστερα από ένα χρόνο ερευνών, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε έκθεσή του με επικεφαλής τον Γερμανό αντιπρόεδρο Γκέρχαντ Σμιντ παραδέχτηκε την ύπαρξη του Έσελον σε μια έκθεση με 138 σελίδες. Οι προτάσεις περιορίστηκαν με τη συνεργασία ΗΠΑ – Ευρώπης για τη δημιουργία Κώδικα συμπεριφοράς, δηλαδή πιάσε το αυγό και κούρευ’ το.
Λεπτομέρεια, κατά τη διάρκεια της έρευνας, όταν ζήτησαν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι να δουν εγκαταστάσεις του συστήματος, οι επικεφαλής της CIA και της NSA τους το απαγόρευσαν. Η ίδια η Ε.Ε., με απόφαση των υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών, το 2005, αποφάσισε (παρά τις αντιρρήσεις της Ευρωπαϊκής Αρχής Προστασίας Δεδομένων και οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα) να καταγράφονται από όλες τις εταιρείες κρατικές και ιδιωτικές και να κρατείται αρχείο μέχρι 48 μήνες.
Τι καταγράφεται
Οι αριθμοί του καλούντος και του καλούμενου προσώπου. Η τηλεφωνική υπηρεσία που χρησιμοποίησαν. Ο αριθμός της συσκευής (ΙΜΕΙ) για τα κινητά. Οι διευθύνσεις Internet (ΙΡ) στο όνομα του χρήστη. Τα ονόματα και οι διευθύνσεις των συνομιλητών που είναι εγγεγραμμένοι στους καταλόγους των εταιρειών.
Τρόποι παρακολούθησης
Από σταθερά τηλέφωνα, FAX, τηλέτυπα κ.λπ. Από κινητά τηλέφωνα (παλιάς και νέας γενιάς). Από το Διαδίκτυο (Internet). Από την ανεπιθύμητη ακτινοβολία που παράγουν οι ηλεκτρονικές συσκευές, γνωστό και σαν φαινόμενο (Tempest). Από «παρεμβάσεις» στις συχνότητες των δορυφόρων. Φυσικά παραμένουν οι κλασικοί τρόποι, με κρυφές κάμερες, βιντεοσκοπήσεις, με κοριούς υπερσύγχρονους, με χρήση κατευθυντικών μικροφώνων που καταλήγουν σε μικρούς πομπούς κ.λπ. Τα σταθερά τηλέφωνα και γενικά οι καλωδιωμένες ηλεκτρονικές συσκευές είναι οι περισσότερο ευπαθείς συσκευές στις υποκλοπές. Για τα κινητά, κάθε συσκευή εκπέμπει έναν κωδικό αναγνώρισης. Το κάθε κινητό επικοινωνεί με την κυψέλη που βρίσκεται πιο κοντά σ’ αυτό. Η εκπομπή του σήματος είναι δυνατόν να εντοπιστεί και να προσδιοριστεί η περιοχή απ’ όπου έγινε η εκπομπή του κινητού.
«Κλωνοποίηση τηλεφώνων»
Η πιο διαδεδομένη και γνωστή μέθοδος είναι το «κλόνινγκ». Προϋποθέτει να έχει κανείς πρόσβαση στο τηλέφωνο που τον ενδιαφέρει και να μπορεί να το αποσπάσει για λίγη ώρα. Από τη στιγμή που βάλει το χέρι του στο κινητό, ο ενδιαφερόμενος κλέβει τους κωδικούς (το γνωστό ΙΜΕΙ, το κάθε κινητό έχει τη δική του ταυτότητα), στη συνέχεια με τον κατάλληλο εξοπλισμό λαμβάνει το σήμα της κυψέλης που εκπέμπεται. Ο δέκτης αποκωδικοποιεί το σήμα και όταν κτυπά το πρωτότυπο τηλέφωνο, μπορεί σηκώνοντας το αντίγραφό του να ακούει τη συνομιλία. Τα μηνύματα υποκλέπτονται αφού τα ανοίξει και τα διαβάσει ο συνδρομητής.
Bluetooth – Ασύρματα τηλέφωνα
Ένας άλλος τρόπος είναι η ασύρματη επικοινωνία (επικοινωνία μεταξύ κινητών ή αξεσουάρ). Όταν δηλ. μιλάμε από το ακουστικό του κινητού (και καλά κάνουμε για λόγους υγείας), να ξέρουμε ότι ενεργοποιούμε μια «πύλη» εισόδου στο κινητό μας. Φυσικά και εδώ χρειάζεται εξοπλισμός.
Επιθέσεις με ιούς
Στα κινητά τηλέφωνα τελευταίας τεχνολογίας τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Υπάρχει ιός που διανέμεται μέσω κινητών και απειλεί με σοβαρό τρόπο όλα τα σύγχρονα συστήματα κρυπτογράφησης των σύγχρονων κινητών. Συνήθως εισβάλει με ένα «αθώο» ΜΜS.
«Απόρρητα» τηλέφωνα
Όσοι είναι κάτοχοι απορρήτων τηλεφώνων πρέπει να ξέρουν ότι υπάρχει ειδικό λογισμικό που προωθεί την κλήση σε εταιρεία του εξωτερικού μέσω του Διαδικτύου. Μέσα από αυτή τη διαδικασία σπάει αυτόματα το «απόρρητο» του τηλεφώνου. Κινητό – Κατάσκοπος
Είναι ένα «επιφανειακά» απλό κινητό τηλέφωνο. Η συσκευή αυτή μετατρέπεται με μια απλή κίνηση σε κοριό και μέσα σε κλειστούς χώρους υποκλέπτει συνομιλίες, μηνύματα κ.λπ. Αυτό το κινητό κατάσκοπος διατίθεται σε σχετικά χαμηλή τιμή στο Διαδίκτυο (φυσικά παράνομα). Κατά καιρούς, η Δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος συλλαμβάνει διάφορους επιτήδειους, αλλά είναι σταγόνα στον ωκεανό, π.χ. στις 31.7.2012 συνελήφθη 72χρονη γιατί πουλούσε λογισμικό για τηλεφωνικές υποκλοπές, καταγραφικά συνομιλιών κ.λπ. Η εν λόγω 72χρονη ήταν διευθύντρια με έδρα την Αθήνα και διαφημιζόταν μέσω Internet. Κλοπή σήματος από ντετέκτιβ σε καφάο του ΟΤΕ ή άλλα σημεία, κατανεμητές πολυκατοικιών κ.λπ, είναι μέθοδοι που ακόμα δουλεύονται, αλλά είναι «πολύ ξεπερασμένοι» και χρησιμοποιούνται για σύντομες καταγραφές. «Παρακολούθηση από τα τζάμια»
Στην ελληνική αγορά πωλούνται ανιχνευτές συνομιλιών με ακτίνες λέιζερ (προελεύσεως ΗΠΑ – Ισραήλ). Οι ανιχνευτές αυτοί «εκτοξεύουν» τις ακτίνες λέιζερ στα παράθυρα και μέσω των παλμών που μεταφέρονται από τα τζάμια αναπαράγονται οι ομιλίες που γίνονται πίσω τους. Το σύστημα λέιζερ αντικατέστησε, σχεδόν εκτόπισε τους «παλιούς» συντονιζόμενους παθητικούς ανακλαστές, γιατί η εξέλιξη της τεχνολογίας έχει κάνει ιδιαίτερα εύκολη την ανίχνευση των μικροκυμάτων.
Επίσημες υποκλοπές
ΑΔΑΕ: Από την ετήσια έκθεση της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτων Επικοινωνιών προκύπτει ότι το 2011 παρέλαβε: 3.472 εισαγγελικές διατάξεις που αφορούν νέες περιπτώσεις άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών για λόγους εθνικής ασφάλειας έναντι 2.281 το 2010. 4.061 εισαγγελικές διατάξεις με αντικείμενο την παράταση προγενέστερων διατάξεων έναντι 2.965 το 2010 374 που διέταζαν την ανάκληση της άρσης του απορρήτου έναντι 213 το 2010. 1.743 βουλεύματα δικαστικών συμβουλίων έναντι 1.169 το 2010 για τη διακρίβωση εγκλημάτων διακίνησης ναρκωτικών, κλοπές, απαγωγές, εκβιασμούς κ.λπ. Αθροιστικά στη διάρκεια του 2011 εκδόθηκαν 9.276 δικαστικές αποφάσεις για παρακολούθηση έναντι 6.400 το 2010, αύξηση μεγαλύτερη από 69%.
Συμπέρασμα:
Η επικοινωνία με τηλέφωνα σταθερά, κινητά, Ιnternet, fax, μηνύματα κ.λπ. δεν έχει καμία ασφάλεια. Το «ιδιωτικό» απόρρητο έχει προ πολλού τιναχθεί στον αέρα. Οτιδήποτε χρησιμοποιεί ρεύμα ή παράγει ηλεκτρομαγνητικά κύματα είναι ανοιχτό στην παρακολούθηση. Ό,τι κολυμπάει στον αέρα από ηλεκτρομαγνητικά κύματα ψαρεύεται από μικρούς ψαράδες (πράκτορες – ντετέκτιβ) ή μεγάλες τράτες τύπου NSA. Λέγονται πολλά για την κρυπτογραφία (είναι γνωστά τα «πορτοκαλί» κυβερνητικά τηλέφωνα). Χωρίς να θίγουμε την επιστήμη της κρυπτογραφίας, πρέπει να ξέρουμε τον βασικό κανόνα: «Ό,τι κλειδώνει ξεκλειδώνει».
Αν μας δωρίσουν κινητό ή laptop, να ξέρουμε ότι μπορεί να είναι κλωνοποιημένο.
Τελικό συμπέρασμα είναι: ό,τι δεν θέλουμε να γίνει δημόσιο, δεν το λέμε στα τηλέφωνα (σταθερά – κινητά) ούτε στα γραπτά μηνύματα και σε emails.
Ο Κώστας Ανέστος είναι τεχνικός, πρώην συνδικαλιστής του ΟΤΕ
Να, κάπως έτσι, σαν το τραγούδι του Νίκου Πορτοκάλογλου το φανταζόμαστε εμείς το καλοκαίρι και μας ήρθε αλλιώς... Τι κάνουμε, θα προσαρμοστούμε στη νέα κατάσταση... Δεν έχουμε κι άλλη επιλογή...
Κι όμως καμιά φορά τουμπάρει ο καιρός και δίνει την αίσθηση για άλλες εποχές. Σαν το υπέροχο τραγούδι του Γιάννη Χαρούλη – Χειμωνανθός...
Μην απογοητεύεστε όμως, τα καλύτερα θα έρθουν. Μας το βεβαιώνει η Χαρούλα Αλεξίου. Και για να το λέει αυτή, κάτι θα ξέρει...
Άλλο και τούτο πάλι... Μπήκε στη ζωή μας ο Ιούλης και τι ήταν να το κάνει; Τι ήταν να βιαστούμε να πούμε πως φέρνει μαζί του το καλοκαιράκι; Πήρε μια... τούμπα την ίδια μέρα απ' το μεσημέρι και μετά και μας θύμισε πώς δεν απομακρυνθήκαμε και πολύ από την άνοιξη που μπορεί να έχει μέσα της και χειμωνιάτικα κομμάτια...
Κάτι σταγόνες σταγόνες που δυνάμωναν μετά το απόγευμα και γίνονταν βροχή, ήρθαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους... Και μια ψυχρούλα, απότομη... Αυτά τουλάχιστον στην Αθήνα γιατί μετά, μέσα από το Facebook, είδα φίλους να κάνουν το μπανάκι τους στη θάλασσα ή άλλους να βρίσκονται κοντά σε θαλασσινούς τόπους. Και ζήλεψα, με την καλή έννοια. Και αγανάκτησα λίγο με τα παιχνιδάκια του καιρού. Αν είναι δυνατόν να ντυθεί χειμωνιάτικα την πρώτη για φέτος καλοκαιρινή μέρα...
Το απόγευμα είπα να κάνω μια εκκαθαριστική επιχείρηση στο Facebook. Διέγραψα τουλάχιστον 30 άτομα από τους 580 φίλους που έχω, οι οποίοι είχαν απενεργοποιήσει το λογαριασμό τους ή (δύο τουλάχιστον...) είχαν πεθάνει.
Χρειάζεται, ίσως, να το κάνει πιο συχνά κανείς αυτό μα το Facebook για μένα δεν είναι η μεγάλη προτεραιότητα μου. Ούτε και δίνω βάρος πιο πολύ πέρα απ' αυτό που του πρέπει... Μ' αρέσει να βλέπω τη δράση φίλων, είναι σαν την κουβέντα που κάναμε κάποτε με φίλους στη γειτονιά, αλλά χρειάζεται προσοχή γιατί δεν ξέρεις αν το προφίλ που βλέπεις είναι αληθινό. Και να μοιράζομαι μαζί τους πράγματα, αλλά μέχρι εκεί.
Ένας άλλος τομέας που με βοηθάει ιδιαίτερα είναι παροχή πληροφοριών γύρω από την τρέχουσα ειδησεογραφία. Από κει είδα και έμαθα όσα συμβαίνουν τις δυο τελευταίες μέρες στη γειτονική Τουρκία. Μ' αρέσει που λένε”κι όλα αυτά για ένα πάρκο, αυτό ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα”. Ποιος το θεωρεί απλό από μόνο του ένα πάρκο;
Εμείς, εδώ, με το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα το ξέρουμε καλά τι μάχη μπορείς να δώσεις απέναντι σε μια ανάλγητη Πολιτεία και έναν αδιάφορο Δήμο όταν δεν ενδιαφέρεται να προστατέψουν την ιστορία του και το πράσινο του αλλά στοχεύουν στην προώθηση των συμφερόντων μεγαλοεπιχειρηματιών γι' αυτά τα περίφημα Mall. Κοντινά είναι τα πράγματα γι' αυτό ας μην προκαλούν. Ποτέ δεν ξέρεις από πού και πώς θα ξεσπάσει η θρυαλλίδα που θα οδηγήσει στο κακό. Σε μια λεπτή κόκκινη γραμμή πορευόμαστε...
Κι εμείς το αγαπούμε και το προστατεύουμε το πάρκο μας εδώ...
Με το όμορφο τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού από το δίσκο του “Καλαντάρι” για τον νέο μήνα Ιούνιο που μπήκε σήμερα στη ζωή μας, ας τον καλωσορίσουμε κι ας δεσμευτούμε στον εαυτό μας πως θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να κυλίσει αξιοπρεπώς...
Ιούνιος από σήμερα... Το καλοκαίρι άρχισε να μας πλησιάζει... επικίνδυνα. Ας είμαστε έτοιμοι να... ξεροψηθούμε ως κάτοικοι της μεγαλούπολης, περιτριγυρισμένοι από κτίρια τεράστια και μια άσφαλτο που καίει... Ναι, ας δεχτούμε τις υψηλές θερμοκρασίες σε μια πόλη που δε είναι και τόσο φιλική προς τους κατοίκους της...
Απ' την άλλη πάλι μη βλέπουμε μόνο τα αρνητικά πράγματα. Υπάρχουν και πολλά θετικά, τόσο στον μήνα, όσο και στο καλοκαίρι που μπορεί να μας κάνουν να αναθαρρήσουμε λίγο.
Όσοι από μας έχουν το μικρό πλεονέκτημα των καλοκαιρινών διακοπών μπορούν να.. ακραγγίξουν τα πρώτα του σχέδια. Ευτυχώς, μπορώ ακόμα, ένα ολόκληρο μήνα, τον Ιούλιο να βρεθώ στο χωριό μου για να ξεκουραστώ, να ανασάνω σαν άνθρωπος, να φορτώσω τις μπαταρίες μου...
Το γεγονός ότι θα τολμήσω παρά τις όποιες ατέλειες έχει το πατρικό μου, να μείνω εκεί το φετινό καλοκαίρι, με επιφορτίζει με την ανάγκη να εργαστώ για να διεκπεραιώσω δουλειές που πρέπει να γίνουν.
Κι ωστόσο αυτό, ουδόλως με ανησυχεί. Και μόνο η σκέψη ότι για ένα μήνα θα βρίσκομαι σ' ένα πολύ φιλικό περιβάλλον, τον τόπο που γεννήθηκα, περπάτησα κι έμαθα τα πρώτα πράγματα για τη ζωή από αγαπημένους ανθρώπους, είναι για μένα πολύ σημαντικό.
Μ' αρέσει το καλοκαίρι στην Κρήτη. Για την ακρίβεια, όλες οι εποχές μου αρέσουν στο χωριό μου, αλλά η αναφορά στο καλοκαίρι έχει να κάνει με το πιο χαλαρό και το πιο ευαίσθητο σημείο που όλοι ζητούμε και θέλουμε να έχουμε στην ψυχή μας.
Μα, θα μου πεις, θέλει ένα ολόκληρο μήνα ώσπου να έρθει ο Ιούλης που θα φύγω... Και λοιπόν; Νομίζετε ότι για έναν δραστήριο άνθρωπο, όπως είμαι εγώ, μπορεί να είναι πολύς αυτός ο χρόνος; Δεν είναι, πιστέψτε με. Έχω τόσα πράγματα να κάνω καθημερινά εδώ και στην πραγματική ζωή εκεί έξω, που είμαι σίγουρος ότι ο Ιούνιος που σήμερα μπήκε στη ζωή μας θα φύγει κι αυτός πολύ γρήγορα, όπως και οι προηγούμενοι...
Μοίρα του χρόνου, αδυσώπητη... Να φεύγει, να χάνεται... Το θέμα όμως είναι να αφήνει κάτι θετικό πίσω της. Ίχνη για τον ιστορικό του μέλλοντος και για όσους βιώνουν μαζί μου, κομμάτια της ζωής...
Οι πρώτες βνοσταλγικές εικόνες από το Θραψανό έρχονται κι όλας στο μυαλό...
Αλλαγή κλίματος... Διαβάστε ΕΔΩ μια πολύ ψύχραιμη ματιά ενός νέου παιδιού για την κρίση. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον...
Τα μούρα έχουν κάνει την εμφάνισή τους... Υπέροχο φρούτο, που μ' αρέσει πολύ, αυτή την εποχή.
Απόψε το βράδυ φεύγει και ο Μάης και βάζει πόδι πιο κοντά στη ζωή μας ο πρώτος καλοκαιρινός μήνας, ο Ιούνης... Αυτός κι αν έφυγε γρήγορα... Και ήρθε με τόσα καλούδια στο καλάθι του
Πήγα στην Τέμενη κι αυτή τη φορά έμεινα αρκετές μέρες, ώστε να έχω την αίσθηση των μικρών διακοπών σε μια ατμόσφαιρα ανοιξιάτικη προς το καλοκαίρι, όπου τα δέντρα δίνουν τους πρώτους καρπούς τους...
Εκεί έφαγα για πρώτη φορά μούρα και μούσμουλα (δέσπολα τα λέμε στην Κρήτη στο χωριό μου...). Άφθονα... Δεν τα ξέρουν πια ούτε τα παιδιά στην επαρχία... Μου έκανε εντύπωση. Εντάξει, εδώ στην Αθήνα το καταλαβαίνω... Κάτι άνθρωποι στην ηλικία μου που μεγάλωσαν σε χωριό είναι που ξέρουν τα μούρα...
Το έχω ξαναγράψει ΕΔΩ. Μέσα στο πάρκο της Ακαδημία Πλάτωνα υπάρχουν δυο μουριές. Η μια είναι μικρή και πρέπει να προσέξουμε, ανάμεσα στ' άλλα δέντρα, για να τη δούμε και η άλλη τεράστια. Και οι δυο είναι φορτωμένες καλό καρπό...
Μέρα παρά μέρα, τα απογεύματα, πηγαίνω και τις... τρυγώ... Κι εκείνες είναι στο φόρτε τους αυτή την εποχή. Οι καρποί τους ωριμάζουν ώρα την ώρα.
Έτσι κι αλλιώς πάντα μου άρεσε μια βόλτα στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Μόνος ή με παρέα. Τώρα μάλιστα που καλοκαιριάζει είναι ακόμα πιο όμορφα...
Κάπως έτσι γλυκά μας φεύγει ο Μάης και παραδίδει σκυτάλη στον Ιούνιο...
Και κάτι... ξεχασμένο στα χαρτιά μου, όχι και τόσο μακρινό...
Πρωί Τετάρτης στον ηλεκτρικό σταθμό της Ομόνοιας. Πηγαίνω Πειραιά. Να παραλάβω την ύλη του νέου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ από τους ανθρώπους του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ. Δεν χρησιμοποιώ συχνά τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Το Beverly με έχει “σώσει” από αυτή την ανάγκη καθώς μου δίνει τη δυνατότητα να κινηθώ άνετα και χωρίς προβλήματα στο κέντρο της Αθήνας.
Όμως αυτό το επαγγελματικό ραντεβού έχει να κάνει με το Σωματείο το οποίο στεγάζεται στον πρώτο όροφο του τερματικού σταθμού των ΗΣΑΠ στον Πειραιά. Με εξυπηρετεί λοιπόν καλύτερα ο ηλεκτρικό σταθμός...
Η πλατεία Ομονοίας δεν έχει κίνηση στις 8.30 το πρωί. Τώρα, πλατεία ο Θεός να την κάνει έτσι όπως την κατάντησαν με τις συνεχείς αλλαγές...
Φλας μπακ δυο μέρες γραμμένο πριν καθώς πάω στον Πειραιά να πάρω υλικό για την εφημερίδα ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ που αυτή την ώρα βρίσκεται στη διαδικασία της παραγωγής της...
Απόψε στο Σύνταγμα, όλοι μαζί, υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην απεργία. Δίπλα στους επιστρατευμένους συναδέλφους μας ως εν δυνάμει μελλοντικοί επιστρατευμένοι σε μια Δημοκρατία που κόβει και ράβει στα μέτρα της τα δικαιώματα μας... Από την εφημερίδα ΑΥΓΗ.
Εφευρετικός από πλευράς απόδοσης ο σημερινός πρώτος τίτλος των ΝΕΩΝ. Μπορεί να... ανεβάζει, δημοσιογραφικά, πολύ ψηλά ένα επουσιώδες ζήτημα, περιορίζοντας το στον τρόπο λειτουργίας των κομμάτων που στηρίζουν την τρικομματική κυβέρνηση, όμως οι γραφίστες της εφημερίδας κατάφεραν να δώσουν με μία εξαιρετική απόδοση το όλο ζήτημα.
Κάποτε το θέμα το αναδείκνυαν οι δημοσιογράφοι με την έρευνα και το ρεπορτάζ. Στις μέρες μας έχουν τη βοήθεια των ανθρώπων που έχουν σπουδάσει τη γραφιστική τέχνη.
Το να μπορείς να δώσεις οπτικά ένα θέμα με οικείες εικόνες στον αναγνώστη, τον βοηθά να κατανοήσει καλύτερα όλη τη δεδομένη κατάσταση... Ένα στοιχείο που επιστρατεύουν είναι η φαντασία... Όσο πιο απλό και παραστατικό, τόσο πιο καλό.
Ξαναδείτε το, παρακαλώ...
Να μείνουμε λίγο στην Κρήτη... Η εφημερίδα ΠΑΤΡΙΔΑ αναδεικνύει το τοπικό θέμα με τις πυρκαγιές σε όλο το νησί και σωστά πράττει, δημοσιογραφικά. Προσπαθεί να δώσει μια δική της ερμηνεία σ' αυτό το τόσο σοβαρό θέμα...
Ηε φημερίδα ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ αναδεικνύει ένα διαχρονικό θέμα, όπως είναι ο αλκοολισμός ως ασθένεια και τα προβλήματα που δημιουργεί σε όσους έχουν πέσει στην παγίδα του. Δύσκολες καταστάσεις...
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 01/06/2013
Πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τρίτη 28/5/2013 στα γραφεία της Συνομοσπονδίας, συνάντηση των προεδρείων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ με την ηγεσία του υπουργείου Δημοσίας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη μετά από αίτημα του αρμόδιου υπουργού Ν. Δένδια.
Στη συνάντηση τέθηκε από την πλευρά της κυβέρνησης το αίτημα περί προστασίας του ιστορικού κέντρου της Αθήνας από τις διαδηλώσεις μικρών ομάδων.
Η ΓΣΕΕ τοποθετούμενη, δήλωσε την κατηγορηματική αντίθεση της σε όποια σκέψη για περιορισμό των συνταγματικά κατοχυρωμένων ατομικών και συλλογικών δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων των πολιτών. Άλλωστε οι συγκεντρώσεις και οι διαμαρτυρίες των εργαζομένων δεν περιορίζονται με νόμους και αστυνομικά μέτρα αλλά μόνο με αλλαγή πολιτικής η οποία δημιουργεί τα προβλήματα.
Η ΓΣΕΕ αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για τις δικές της μαχητικές και ειρηνικές συγκεντρώσεις και πορείες στο βαθμό που η σύνθεση αυτών επιτρέπει κάτι τέτοιο. Και οι άλλοι εργαζόμενοι συνάδελφοι; Τι είναι τούτο πάλι; Ο καθένας θα κουβεντιάζει για τον εαυτό του; Ωραίες συλλογικότητες...
Σε κάθε περίπτωση η συνάντηση αυτή, σύμφωνα με παρατηρητές, πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο ενός ευρύτερου διαλόγου με φορείς και κοινωνικές ομάδες ώστε να βρεθεί καλύτερη και κοινά αποδεκτή λύση.
Οι εργαζόμενοι, τα σωματεία, οι ομοσπονδίες και η ΓΣΕΕ χρησιμοποιούν τις απεργίες και τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις ως “έσχατο μέσο”, διότι πλήττονται βάναυσα από την εφαρμογή των επαχθών όρων των μνημονίων που καταργούν ακόμα και τα πιο στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα.
Κανείς εργαζόμενος δεν θέλει να χάνει το μεροκάματο και το ένσημό του. Κανένα συνδικάτο δεν κλείνει το ιστορικό κέντρο της Αθήνας από “χόμπι”. Κανένα συνδικάτο δεν θέλει να δημιουργεί πρόβλημα στις μικρές επιχειρήσεις και στους συναδέλφους που εργάζονται σ’ αυτές.
Ο διάλογος αποτελεί βασικό συστατικό της δημοκρατίας και χαρακτηριστικό γνώρισμα των πολιτισμένων λαών. Όταν η πολιτεία τον χρησιμοποιεί προσχηματικά για να καλύψει τα υπαρκτά ζητήματα που η ίδια δημιουργεί ή εντείνει, τότε το αίτημα του υπουργού πρέπει να διαβιβαστεί προς την Κυβέρνηση, ώστε να δοθούν λύσεις στα πολύ σοβαρά και οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν η κοινωνία, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι, οι οποίοι δοκιμάζονται καθημερινά από την εφαρμογή της “λογιστικής συνθήκης”, μιας λάθους συνταγής που υποτιμά την ίδια την ζωή μας.
Το συνδικαλιστικό κίνημα και οι εργαζόμενοι διακατέχονται από αίσθημα ευθύνης και αυτογνωσία που την ξεπερνούν μόνο όταν κάποιοι εξαντλούν τις αντοχές, την υπομονή και τα όρια τους. Ως εκ τούτου, κάθε σκέψη ή προσπάθεια απαγόρευσης των απεργιακών κινητοποιήσεων, μας βρίσκει όλους κάθετα αντίθετους.
Άλλωστε, οι μαζικές διαδηλώσεις του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος διαθέτουν ισχυρή περιφρούρηση απομονώνοντας και παρεμποδίζοντας κάθε “στοιχείο” βανδαλισμού που επιδιώκει να “παρεισφρήσει” στις τάξεις του.
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.
Φωτογραφική η σημερινή ανάρτηση. Συνέβη χθες στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ καθώς η Δημοσιογραφική μου Ομάδα ετοίμαζε το ντοκιμαντέρ για τα τρία χρόνια οικονομικής κρίσης και τις παρενέργειες που αυτή έχει στους πολίτες που αναγκάζονται να βιώνουν ακραίες καταστάσεις. Εδώ η Έλενα αναφέρει τις προσωπικές της εμπειρίες από τη δύσκολη αγορά εργασίας.
Για το ίδιο θέμα μίλησε και ο Μιχάλης. Αξιοπρεπέστατος... Η συμμετοχή του στα Σεμινάρια Δημοσιογραφίας τον βοήθησε να περάσει μπροστά από τα μικρόφωνα και το φακό. Συνηθισμένος, ως επαγγελματίας, να είναι πίσω από αυτόν χρειάστηκε, προς τιμήν του, αρκετή προσπάθεια, την οποία όμως κατέβαλε αγόγγυστα... Αποκαλυπτικός.
Η Κατερίνα, χείμαρρος, άφησε τον εαυτό της να βγάλει προς τα έξω, όλα όσα την έπνιγαν... Χωρίς αναστολές κατέθεσε τη δικιά της θέση και άποψη σχετικά με το πώς βιώνει την κρίση σε προσωπικό επίπεδο. Σε πολλές περιπτώσεις μας άφησε άναυδους. Αλήθειες που αξίζει να τις δείτε στην προβολή του ντοκιμαντέρ, όταν με το καλό ολοκληρωθεί και προβληθεί στο πάρκο...
Όμορφα τα κατάφερε και η Νίκη. Ως αδιόριστη εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, φιλόλογος στην ειδικότητα, μίλησε για τον αγώνα της να προσφέρει στο κοινωνικό φροντιστήριο του Δήμου Αθηναίων και τις προσωπικές της εμπειρίες από το χώρο της δουλειάς, καθώς η κοινωνία γύρω της δέχεται μια επίθεση χωρίς προηγούμενο...
Δυνατή παρουσία και η Μαρία Φ. Κατέθεσε κι εκείνη τις προσωπικές τις εμπειρίες μιλώντας με απλό, καθαρό τρόπο για όλα. Το ίδιο καλή ήταν και η Μόρφω που δεν προλάβαμε να βγάλουμε φωτογραφία για να τη βάλουμε σ' αυτή την ανάρτηση. Αν την ανεβάσει ο Αλέξανδρος που έπαιρνε κι αυτός φωτογραφίες, εδώ είμαστε να την πάρουμε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!