Την Πέμπτη 10 Ιουλίου που έρχεται, θα έχουμε την Πανσέληνο του Ιουλίου, στο ουρανό μας

panselinos.likavitos1.050520

Την Πέμπτη 10 Ιουλίου θα έχουμε την Πανσέληνο του Ελαφιού, στον ουρανό μας. Η Πανσέληνος του Ελαφιού, όπως αποκαλείται παραδοσιακά η πανσέληνος του Ιουλίου, θα κορυφωθεί στις 10 Ιουλίου 2025, όπως αναφέρει το The Old Farmer’s Almanac.
panselinos1.lolos.301220

Εκείνη την ημέρα η Σελήνη βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τον Ήλιο στον ουρανό, φωτισμένη πλήρως καθώς βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά της Γης. Πρόκειται για ένα από τα πιο όμορφα φεγγάρια του χρόνου, όχι μόνο λόγω της φωτεινότητάς του, αλλά και λόγω της ιστορικής και φυσικής του σημασίας.  Πρόκειται για ένα από τα πιο όμορφα φεγγάρια του χρόνου, όχι μόνο λόγω της φωτεινότητάς του, αλλά και λόγω της ιστορικής και φυσικής του σημασίας.

panselinos2.lolos.301220

Η πανσέληνος Ιουλίου 2025 ή αλλιώς του «Κόκκινου Ελαφιού» ή «Buck Moon» αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά αστρονομικά φαινόμενα της χρονιάς, το οποίο κάθε χρόνο προσελκύει εκατοντάδες παρατηρητές που θέλουν να θαυμάσουν το καλοκαιρινό ολόγιομο φεγγάρι.

panselinos3.lolos.301220

Μετά την πανσέληνο της «Φράουλας», πρόκειται για τη δεύτερη πανσέληνο του καλοκαιριού και σύμφωνα με τις δοξασίες ο συμβολισμός του «Ελαφιού» προέρχεται από τους ιθαγενείς της Βόρειας Αμερικής, οι οποίοι πίστευαν ότι τον Ιούλιο τα κέρατα των ελαφιών άρχιζαν να μεγαλώνουν ξανά.

Καταρρίψαμε και τις 800.000 επισκέψεις από μοναδικές Ι.Ρ. Ευχαριστούμε!

Posted in Επικαιρότητα

akaliptos1.221114
Θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε το Site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ σαν αυτόν τον ακάλυπτο που είδα το περασμένο Σάββατο στην πλατεία Αττικής. Δεν το περίμενα, τόσο πράσινο ανάμεσα στο δάσος με τις πολυκατοικίες…

akaliptos2.221114
Κι όμως θα μπορούσες να τον απομονώσεις και να τον δεις, σαν ένα μικρό παράδεισο… Χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα από χέρια ανθρώπου, τα δέντρα μεγαλώνουν και το πράσινο έκανε καλά τη δουλειά του…

akaliptos3.221114
Κάπως έτσι κι ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ δίνει καθημερινά τη μάχη του, να κρατηθεί γόνιμος σε καιρούς δύσκολους… Σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά που το εκτιμάτε αυτό και το δείχνετε με την επισκεψιμότητα σας…

episkepsimotitaΘα το λέω κάθε φορά… Για μένα που φροντίζω με πολύ αγάπη αυτό το Site είναι μια κάποια ικανοποίηση, κάθε φορά που έρχονται 10.000 νέοι επισκέπτες από διαφορετικές Ι.Ρ. και προστίθενται στην παρέα μας… Έτσι, φτάσαμε και περάσαμε τις 800.000!...

Μπορείτε να το δείτε κι εσείς, αν ρίξετε μια ματιά στον μετρητή επισκεψιμότητας στη μπάρα δεξιά πάνω στο Site όπως το βλέπετε σε μια οθόνη σταθερού υπολογιστή ή τάμπλετ. Γιατί, θυμάστε πάντα, ότι στα κινητά smartphone τηλέφωνα, έχει άλλη εμφάνιση, ώστε να διαβάζεται καλύτερα από τους επισκέπτες, αναγνώστες μας.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι, όσο περνά ο καιρός, τόσο και γινόμαστε μια καλύτερη παρέα… Μιλάμε… Και μπορούμε να το κάνουμε αυτό με ευκολία, να αφήσουμε σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση κι εγώ με τη σειρά μου, να τα σχολιάσω αν κρίνω ότι χρειάζεται…

Έτσι γίνεται κουβέντα, ορατή στον καθένα, αφού είναι προγραμματισμένο από το σύστημα, τα δέκα τελευταία σχόλια να δημοσιεύονται και στην μπάρα δεξιά, το ένα κάτω από το άλλο κατά τη χρονολογική σειρά που γράφτηκαν…

Μ’ αρέσει ακόμα που πολλοί φίλοι παίρνουν φωτογραφίες μας και στέλνουν με e-mail σε φίλους τους που γνωρίζουν και που είχαν καιρό να δουν, καθώς κατοικούν σε ένα άλλο σημείο της Ελλάδας ή του κόσμου. Καλά κάνουν. Δεν υπάρχει καμιά ιδιοκτησία, από την ώρα που εκτίθενται στο διαδίκτυο. Και άλλωστε δεν υπήρξα, ούτε είμαι επαγγελματίας φωτογράφος για να υπερασπιστώ το έργο μου. Τις αναρτήσεις μου υποστηρίζουν, απλά, οι φωτογραφίες, δικές μου οι περισσότερες…

Μικραίνει έτσι ο κόσμος… Ναι, μέσα από αυτό το Site που είναι ορατό σε όλο τον πλανήτη και εύκολο στη χρήση του σε όσους μιλούν, γράφουν ή διαβάζουν ελληνικά. Πολλοί ξαναβρίσκονται, μιλάνε μεταξύ τους και προσθέτουν θετικά στην παρέα μας.

Αλλά κι εγώ προσπαθώ, καθημερινά, χωρίς αυτό να μου προσθέτει άγχος ή επιπλέον πίεση, να το κρατώ ενήμερο, στο πλαίσιο μιας αξιοπρεπούς ενημέρωσης, παρέχοντας πληροφορίες που δεν θα βρει κανείς εύκολα, αλλού…

Η ματιά προσέγγισης των γεγονότων είναι καθαρή και δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει… Το αντίθετο, απλές στιγμές της καθημερινότητας, γίνονται θέμα ως να ήταν είδηση με την οποία, δεν επρόκειτο να ασχοληθεί ποτέ κάποιο μέσο ενημέρωσης, έντυπο ή ηλεκτρονικό.

Ξεκαθαρισμένος από την αρχή ο στόχος και τον ακολουθούμε πιστά και με σταθερότητα απόλυτη… Αυτό είναι που κάνει τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ να ξεχωρίζει… Δεν θέλησε ποτέ να ακολουθήσει το συρμό… Χαράζει νέους, δικούς του δρόμους και χαίρεται ειλικρινά όταν διαπιστώνει πως διαθέτει σταθερούς αναγνώστες με υψηλό επίπεδο γνώσεων, απαιτητικό κριτήριο που ξεπερνά τον μέσο όρο.

Ασφαλώς, δεν πρόκειται για κάτι απλό και εύκολο… Αλλά το παλεύουμε καθημερινά… Βλέπουμε τον κόσμο με μια άλλη, πιο καθαρή ματιά… Αυτή είναι η συνταγή της επιτυχίας… Έτσι πορευτήκαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, έτσι και θα συνεχίσουμε.

Δεν πρόκειται να βάλουμε νερό στο κρασί μας, να παρεκκλίνουμε δεξιά ή αριστερά από το στόχο: Την ψύχραιμη ενημέρωση χωρίς εντυπωσιασμούς. Αναδεικνύοντας την αλήθεια ως το κυρίαρχο συστατικό που μας βοηθά να εξελίσσουμε την προσωπικότητα μας.

Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι συγκεκριμένος και η πυξίδα μας, ενεργή. Ευχαριστούμε και πάλι για την αποδοχή. Καταξιώνετε το έργο μας…

Υπέροχο δειλινό στο πέρασμα από το Πέραμα στην κοντινή πανέμορφη Σαλαμίνα…

Posted in Επικαιρότητα

salamina1.201114
Το έζησα την περασμένη Πέμπτη 20.11.2014, όταν πήγα στη Σαλαμίνα να παραδώσω την ύλη του «ΤΥΠΟΥ των συνταξιούχων ΟΣΕ» για το νέο τεύχος 402 που ετοιμάζουμε… Ήταν εκεί, ανάμεσα στις 5 το απόγευμα και λίγο μετά… Μια ώρα μοναδική… Τότε, που πέφτει η μέρα και αρχίζει να φεύγει να έρχεται απαλά το πέπλο του σκοταδιού…

salamina2.201114
Δε χόρταινα να απολαμβάνω αυτή την ώρα… Για μας, τους ανθρώπους της πόλης, είναι μια μοναδική εμπειρία που δεν την έχουμε και τόσο συχνά… Και τώρα, δες, ανάμεσα στον ουρανό και στη θάλασσα, την ώρα που το καραβάκι με πάει από το Πέραμα στα Παλούκια της Σαλαμίνας.

salamina3.201114
Το ίδιο και στην προβλήτα του λιμανιού… Έχω μόλις κατέβει, έχω δώσει το υλικό για την εφημερίδα στον σύζυγο της Πόπης κι έχω ανέβει ξανά στο καραβάκι για την επιστροφή… Ήσυχα, ήρεμα, χωρίς καμιά πίεση και βιασύνη από αυτά που κατατρέχουν τους ανθρώπους στην καθημερινότητα τους… Υπέροχες στιγμές…

salamina4.201114
Η θάλασσα είναι λάδι… Ούτε το παραμικρό κυματάκι δεν έχει… Αν δεν έκανε παγωνιά θα μου άρεσε να πέσω στα νερά για ένα μπάνιο. Αλλά δεν είμαι τόσο τολμηρός… Προτιμώ τις καλοκαιρινές θάλασσες. Το μάτι όμως αφήνεται ελεύθερο να απολαύσει αυτή τη μοναδική ομορφιά…

salamina5.201114
Η αντίστροφη μέτρηση για την επιστροφή έχει ήδη ξεκινήσει… Αν έχετε κάνει αυτό το πέρασμα, Πέραμα – Σαλαμίνα ή ανάποδα, ξέρετε πως δεν διαρκεί πολύ… Ένα τέταρτο είναι αρκετό. Και με το που φτάνει ένα καραβάκι στον προορισμό του, ένα άλλο ετοιμάζεται να φύγει και φορτώνει οχήματα και επιβάτες. Κάτι σαν τη ζωή… Μια κινητικότητα, μοναδική…

salamina6.201114
Ξαναβλέπω λίγο τον ορίζοντα στο βάθος… Ο ουρανός, η θάλασσα, τα βουνά και στο βάθος του ορίζοντα ένας ήλιος που δύει… Τι ομορφιά μοναδική! Κράτησα όσο πιο πολλές εικόνες μπορούσα... Πέρα από το κινητό, στο μυαλό μου, την καρδιά μου… Κάτι τέτοιες ώρες αισθάνομαι πολύ όμορφα. Το μόνο που νιώθω να μου λείπει, είναι ο άνθρωπος μου για τις μοιραστώ, αγκαλιά μαζί της…

salamina7.201114
Ήταν για μένα κάτι μοναδικό… Γι’ αυτό θέλησα να τις μοιραστώ μαζί σας κι από δω, από αυτή την ιστοσελίδα, όπου βρισκόμαστε καθημερινά τόσοι φίλοι… Μια όμορφη θάλασσα στα τέλη του Νοέμβρη κι ένα υπέροχο, μαγικό δειλινό από αυτά που δεν έχουμε τη δυνατότητα να ζούμε κάθε μέρα ή προσπερνάμε αδιάφορα, χωρίς να τα προσέχουμε. Κι είναι άδικο…

Ο γλυκός μας Πάρης σε ρόλο καλλιτέχνη, ζωγράφος με τους μαρκαδόρους, εργαλεία…

Posted in Επικαιρότητα

paris1.221114
Ο Πάρης είναι ο γλυκούλης της παρέας μας… Έχει τον τρόπο του, να τραβά το ενδιαφέρον όλων μας… Συμμετέχει παντού κι ότι κάνει, το κάνει με πάθος και διάθεση… Το καλοκαίρι τον είδαμε στην παραλία του Σχινιά στο Μαραθώνα να υπερασπίζεται το κάστρο του από άμμο, δίπλα στη θάλασσα, θυμάστε;

paris2.221114
Σήμερα θα τον δούμε να υποδύεται τον ζωγράφο… Καλλιτεχνική φλέβα, ο Πάρης, για την ώρα, αντί για πινέλο και καμβά χρησιμοποιεί τους μαρκαδόρους του και λευκές κόλλες χαρτί Α4 που χρησιμοποιούνται για τον εκτυπωτή… Αλλά, από κάπου πρέπει να αρχίσει… Δε βρίσκετε κι εσείς ότι στα πρώτα του βήματα είναι εντυπωσιακός;

paris3.221114
Οι γραμμές του είναι απλές, αφηρημένες ίσως, αλλά πάλι μπορεί να είναι και ζήτημα τεχνοτροπίας που εμείς ως αδαείς, αδυνατούμε να κατανοήσουμε… Ποιος μπορεί να μπει στο μυαλό του καλλιτέχνη και να αντιληφθεί, τι θέλει να πει, με τον τρόπο που εκφράζεται; Είναι, ομολογουμένως, ένα ζήτημα που ξεπερνά τις δυνατότητες μας…

paris4.221114
Όση ώρα, πάντως, ασχολήθηκε με το έργο του ήταν πολύ σοβαρά απορροφημένος σ’ αυτό… Το έβλεπες στον τρόπο που έκανε τις γραμμές του, που δοκίμαζε τα χρώματα του… Έπρεπε να δείτε και να ακούσετε τις αντιδράσεις του, όταν διαπίστωνε ότι του έλλειπε ένας μαρκαδόρος με το χρώμα που ήθελε… Τρομερός!

paris5.221114
Προσπάθησα να τον δω από διαφορετικές πλευρές, την ώρα της εργασίας του… Και με διευκόλυνε αφάνταστα… Ως γνήσιος καλλιτέχνης, αγνοούσε εντελώς την παρουσία μου. Τον είχε απορροφήσει τόσο η εργασία του, που δεν έδινε καθόλου σημασία στο… ψώνιο που περιφερόταν στο δωμάτιο, κάνοντας «κλικ» στη φωτογραφική του μηχανή…

paris6.221114
Τα παιδιά το ‘χουν αυτό το χάρισμα. Στον Πάρη όμως, περισσεύει… Είναι σε θέση να μας παρασύρει για λίγο, καθώς παρακολουθούμε και προσέχουμε το έργο του… Και πραγματικά αυτό συνέβη χθες, με τον Πάρη… Το ραντεβού μας ήταν απρογραμμάτιστο. Τον βρήκαμε να έχει απλωθεί κάτω και να δουλεύει με τα χρώματα του…

paris7.221114
Ύστερα, ήρθε μαζί με τους άνδρες στην κουζίνα κι εκεί, πάνω στο τραπέζι, μετέφερε το ατελιέ του… Για να σας βοηθήσω λίγο, ο Πάρης, όντας ένας μικρός ζωγράφος, μέχρι να αποφασίσει αν θα ακολουθήσει σοβαρά την τέχνη, αντιγράφει… Η έμπνευση του εδώ, είναι η εικόνα από το βιβλίο αριστερά στη φωτογραφία. Δε βρίσκετε ότι είναι ολόιδια;

Μια ξεχωριστή εμπειρία έργου στο περιβαλλοντικό πάρκο Τρίτση με τον φίλο μου, Μιχάλη…

Posted in Μαρτυρίες

parko.tritsi1.211114
Συνέβη χθες, μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα στο περιβαλλοντικό πάρκο Αντώνη Τρίτση που βρίσκεται στα όρια των δήμων Αγίων Αναργύρων, Ιλίου και Αχαρνών ή αλλιώς Μενιδίου… Όποιος έχει πάει και γνωρίζει το μέρος, θα συμφωνήσει μαζί μου, φαντάζομαι, πως είναι ένα υπέροχο μέρος για βόλτα και παρέα…

parko.tritsi2.211114
Οι άνθρωποι της μεγαλούπολης ψάχνουν συχνά αφορμές για μικρές αποδράσεις… Κι αν οι περιστάσεις τους το επιτρέπουν ακόμα και τις καθημερινές έρχονται εδώ, να ξεκουραστούν. Αυτό το μέρος έχει διαλέξει ο Μιχάλης Χατζηαργυρός, χρόνια τώρα και έρχεται δίνοντας μαρτυρία για τα πιστεύω του.

parko.tritsi3.211114
Αν και ο ίδιος έχει τους περιορισμούς του, δεν το βάζει κάτω… Παίρνει τη Γραφή του κι έρχεται εδώ για να μιλήσει στους ανθρώπους από αγάπη γι’ αυτούς, σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού… Κάθε άνθρωπος που έχει διάθεση και ανοιχτή καρδιά να ακούσει, ο Μιχάλης είναι χαρούμενος να του μιλήσει… Να του δείξει την αλήθεια μέσα από το Λόγο Του.

parko.tritsi4.211114
Και πολλές φορές, υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται να μάθουν, που σρέφουν το αυτί τους στην αλήθεια… Η συζήτηση μπορεί να κρατήσει ώρα… Κοντά τρία τέταρτα κράτησε ετούτη η συζήτηση με τον Βασίληώ… Είχα ενημερωθεί από τον Μιχάλη και πήγα να του κάνω παρέα, αλλά μπήκα γρήγορα στην κουβέντα τους. Είχε μεγάλο ενδιαφέρον…

parko.tritsi5.211114
Όπως και με τον Κώστα εδώ, που μιλά αφού πρώτα του έχει δώσει τη ΣΚΟΠΙΑ. Το ωραίο είναι ότι ο ίδιος τον φώναξε κοντά του… Τον γνωρίζουν πια, τόσα χρόνια που πάει στο πάρκο Τρίτση… Και από τους δύο ενδιαφερόμενους ζήτησα την άδεια για τη φωτογράφιση… Και μου την έδωσαν ευχαρίστως… Είναι άλλωστε τόσο ωραίος ο χώρος που κανείς δεν έχει αντίρρηση…

parko.tritsi6.211114
Έντεκα και μισή το πρωί, λίγο πριν το μεσημέρι χθες, Παρασκευή 21.11.2014… Και ο ήλιος είναι ιδιαίτερα φωτεινός, ζεστός. Τόσο που οι νέοι γονείς αυτού του παιδιού να πάρουν το μωρό τους και να το βγάλουν βόλτα… Απολαμβάνω τη στιγμή… Είναι πράγματι μοναδική για μένα. Άξιζε τον κόπο για ένα μικρό διάλειμμα από το γραφείο μου…

parko.tritsi7.211114
Μεσημεράκι πια, γύρω στις 2 πήγαμε στο καφέ του πάρκου που βρίσκεται δίπλα ακριβώς από τη λίμνη με τις πάπιες και πήραμε από μια ζεστή σοκολάτα. Μπορεί να είχε ήλιο, αλλά μόλις καθόσουν στη σκιά, ένιωθες την παγωνιά. Αδελφέ Μιχάλη, σ’ ευχαριστώ από καρδιάς για το μάθημα που μου έδωσες… Νιώθω αληθινά τι πάει να πει φίλος και μοίρασμα, μαζί σου… Δείτε κι ΕΔΩ μια πολύ όμορφη ανθρώπινη ιστορία.

Πιέζει η τρόικα; Φωτιά στα μπατζάκια της κυβέρνησης… Εμείς, πάλι, θα πληρώσουμε!

Posted in Δημοσιογραφικά

tanea191114

Το θέμα ξεκίνησε κάπως έτσι… Αυτός είναι ο τίτλος της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ της 19.11.2014. Ηρωική. δεν τη βρίσκεται την κυβερνητική στάση; Ούτε 24 ώρες δεν κράτησε η… επανάσταση.

tanea201114
Υποτίθεται τώρα ότι το θέμα ήταν σοβαρό… Ωστόσο τις επόμενες 24 ώρες, η ίδια εφημερίδα έβαλε αυτό το «χτύπημα» στη βάση του πρωτοσέλιδου της… Ωραία «υποστηρίζει» το χθεσινό θέμα της…

kathimerini201114
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ χθες 20.11.2014, αναδεικνύει το θέμα βάζοντας ψηλά την απάντηση της κυβέρνησης στο τελεσίγραφο της τρόικα. Δεν είχαμε καμιά αμφιβολία ότι αυτή η κυβέρνηση «ξέρει» να υπερασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα…

kontranews191114
Την ίδια στιγμή η KONTRA NEWS μιλά για θέατρο που έχουν στήσει κυβέρνηση και τρόικα… Αλλά αν είναι έτσι (καθόλου απίθανο…) κοροϊδεύουν τους πολίτες… Για να δείξουν ότι, τάχα μου, κάτι κάνουν…

avgi201114
Η ΑΥΓΗ χρησιμοποιεί μια ρήση του πρώην πρωθυπουργού, τεχνοκράτη κ. Παπαδήμου, γι’ αυτό και βάζει τον τίτλο της σε εισαγωγικά, αναφερόμενη σε συμβιβασμό. Οι επόμενες μέρες θα είναι σίγουρα πιο ξεκάθαρες ως προς αυτό…

penΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 22/11/2014

Όταν πιέζει η τρόικα, η κυβέρνηση, τρέχει… Το έχουμε δει τόσες φορές να συμβαίνει αυτό τα τελευταία πέντε χρόνια της λιτότητας και των Μνημονίων, ώστε δεν μας κάνει πια εντύπωση. Αν και θα έπρεπε, διότι δεν είναι ωραίο ως κράτος, να τα αφήνουμε όλα στη διακριτική ευχέρεια των τροικανών.

Δίνουμε έτσι την εντύπωση ενός κράτους – οπερέτα που δεν έχει το ελεύθερο να αποφασίζει για τα πιο απλά πράγματα… Ακόμα και όταν τελικά το κάνει, παρακολουθούμε μια ολόκληρη τραγελαφική διαδικασία, από την οποία είναι εμφανές ότι απουσιάζει, αν μη τι άλλο, η σοβαρότητα.

Τα λέγαμε και στο άρθρο μας της προηγούμενης εβδομάδας, από τούτη εδώ τη στήλη, σχετικά με τη ρύθμιση των έως 100 δόσεων σε όσους χρωστούν χρήματα στην Εφορία. Και δικαιωθήκαμε… Ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει «ανοίξει» ακόμα η εφαρμογή που θα επιτρέψει σε όσους θέλουν να προχωρήσουν σ’ αυτές τις εκ πρώτης όψεως, θετικές ρυθμίσεις…

«Διαστημικές» ταχύτητες ανακαλύπτει κανείς στον τρόπο που χειρίζονται την υλοποίηση των δικών τους αποφάσεων… Έτσι την εβδομάδα που μας πέρασε, είδαμε άλλον ένα πολιτικό εκβιασμό από μεριάς της τρόικας με τη μορφή τελεσιγράφου και μάλιστα 48ώρου… Και ο χρόνος φεύγει γρήγορα… Όταν διαβάζετε εσείς αυτό το κομμάτι θα έχει πραγματοποιηθεί η συνάντηση των συνεταίρων στη συγκυβέρνηση (Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ) κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλου, καθώς και η ενημέρωση του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό Οικονομικών κ. Χαδούβελη.

Ο τελευταίος μάλιστα, όντας επαγγελματίας τεχνοκράτης και όχι πολιτικός, δεν αγχώνεται όταν δέχεται τις ομαδικές επιθέσεις από φίλους του και ομοτράπεζους του στην κυβέρνηση ή όταν διαβάζει δημοσιεύματα φιλικών εφημερίδων που μετά τις τελευταίες εξελίξεις τον παρουσιάζουν ως… υπουργό άνευ χαρτοφυλακίου.

Δίνει την αίσθηση του «ο μισθός να πέφτει, η δουλειά να γίνεται και δε βαριέσαι», το δημόσιο φτύσιμο μπορείς να το εκλάβει και ως ψιχάλα φθινοπωρινή… Πραγματικά δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση… Κάπως έτσι, με την ίδια υπευθυνότητα καλούνται όλοι όσοι έχουν αναλάβει απέναντι στους τροϊκανούς δανειστές μας, πρώην εταίρους, να διεκπεραιώσουν τη… βρώμικη δουλειά.episimansis

Αυτές είναι οι ειδήσεις σε πρώτο επίπεδο… Αυτές αναπαράγουν με λεονταρισμούς τα φιλικά τους ΜΜΕ. Και την ίδια στιγμή, στην πραγματική ζωή, κάθε μέρα που περνάει, όλο και περισσότερες ανθρώπινες ψυχές, οδηγούνται στο θάνατο και την πλήρη απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, χωρίς ελπίδα για το αύριο και χωρίς πίστη, ότι αυτοί που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν να έρχονται, μπορούν να φέρουν μια άσπρη μέρα και λίγο φως στη ζωή τους.

Πάντως, για να επιστρέψουμε στο θέμα μας, οι «φίλοι μας» τροϊκανοί δανειστές, δεν κρατάνε πια κανένα πρόσχημα… Εκβιάζουν ανοιχτά, όσο κι αν προσπαθούν να τους ικανοποιήσουν οι υποτακτικοί τους, απειλούν ότι αν δεν κάνουν ακριβώς όλα όσα τους παραγγέλλουν, δεν πρόκειται να επιστρέψουν οι ελεγκτές και δεν θα καταβάλλουν τις αναμενόμενες δόσεις… Έτσι η ανάπτυξη που διακηρύττει τον τελευταίο καιρό η κυβέρνηση σε όλους τους τόνους πως έχει έρθει ήδη, αλλά εμείς δεν τη βλέπουμε, θα γίνει αντιληπτό ότι είναι προπαγανδιστικά φούμαρα…

Χονδροειδή ψέματα που πλέον δεν γίνονται αποδεκτά ούτε από τους ψηφοφόρους τους. Διότι, πώς να το κάνουμε κι εκείνοι ζουν και υφίσταται στο πετσί τους όλα τα «αγαθά» της ιδιότυπης «ανάπτυξης»… Είτε είναι οι ίδιοι άνεργοι ή κακοπληρωμένοι, είτε έχουν παιδιά στο σπίτι τους παρά τα πτυχία που διαθέτουν και την εκπαίδευση που έχουν λάβει, είναι στο ράφι των αζήτητων ή αν δουν λίγο φως, αυτό είναι ο μισθός του ανειδίκευτου εργάτη.

Το ότι θα έρχονταν κάποια στιγμή που θα τρυγούσαν τους καρπούς των «κόπων» τους, ίσως δεν τους είχε περάσει από το μυαλό… Ε, λοιπόν είναι μπροστά ακριβώς σε ένα τέτοιο γεγονός… Μακάρι να ήξεραν το σοφό: «Ότι παίρνει κανείς, θερίζει».

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο, Σάββατο 22.11.2014, στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
salamina
Πανοραμική φωτογραφία από το λιμάνι στα Παλούκια, στη Σαλαμίνα, που πήγα χθες το απόγευμα για δουλειά, τραβηγμένη πάνω από το καραβάκι μου… Ήταν υπέροχη η ώρα, δειλινό, γι’ αυτό και προσεχώς θα κάνω εδώ μια ανάρτηση με επιλεγμένες φωτογραφίες…

«Αρμενίζοντας δυτικά της Ελπίδας» - ποιητική συλλογή Θανάση Ρέππα, έκδοση «Φανάρι», 1997

Posted in Μαρτυρίες

armenizontas.ditika1
Διαβάζω τα βιβλία του Θανάση Ρέππα… Αυτή τη φορά, ποιήματα… Τη συλλογή που δημοσίευσε από τις εκδόσεις «Φανάρι» το 1997 με τίτλο «Αρμενίζοντας δυτικά της Ελπίδας»… Υπέροχη συντροφιά… Συμπυκνωμένος λόγος – θησαυρός, όπως εκείνος ξέρει να τον χειρίζεται με το δικό του, μοναδικό τρόπο…

armenizontas.ditika2
Πόσο έχουν σημαδέψει οι Πιλάτοι τη ζωή μας; Τους έχετε προσέξει εσείς να κυκλοφορούν, ανάμεσα σας; Και για τους αγώνες, τι να πεις… Δεν είναι λίγα όσα περνά η ανθρωπότητα και ο καθένας από μας, ξεχωριστά… Αχ, πώς στριμώχνονται τα όνειρα…

armenizontas.ditika3
Στοχασμοί και διαπιστώσεις, δυο ποιήματα ξεχωριστά… Σίγουρα λίγοι από μας έχουν την αίσθηση της οφθαλμαπάτης, όπως εκείνοι που βρίσκονται παγιδευμένοι στην έρημο… Αλλά μήπως η ζωή μας στον κόσμο δεν μοιάζει κάπως έτσι; Κι απ’ την άλλη, χωρίς να το θέλουμε, επειδή είναι η φύση μας έτσι, νομίζουμε ότι θα ζήσουμε για πάντα και κάνουμε μακροπρόθεσμα σχέδια…

armenizontas.ditika4
Το πέρασμά μας από τη Γη, λέει ο Θανάσης, περιγράφοντας το ταξίδι στη ζωή, γίνεται αθόρυβα. Κι έτσι ολοκληρώνεται… Και φυσικά καλόν είναι από καιρού εις καιρόν, να κάνουμε τους δικούς μας μικρούς ή μεγάλους απολογισμούς… Διότι ποτέ δεν ξέρεις πώς και πότε αυτό θα ολοκληρωθεί. Ευθύνη μας να ξέρουμε το όριο αυτό που μας περιμένει και να αναμένουμε από τον εαυτό μας τα καλύτερα…

armenizontas.ditika5
Ένα από τα σημεία που κρατάμε ακριβά φυλαγμένα στο ταξίδι μας είναι οι αναμνήσεις. Πολλές φορές νοσταλγικές… Μιλάνε για παλιές αγάπες και έχουμε μια τάση να θέλουμε την επανάληψη. Νομίζουμε πως είμαστε σε θέση να διορθώσουμε παλιά λάθη και να ξαναφτιάξουμε σωστά τα πράγματα. Άδικος κόπος, ο κόσμος προχωρεί μπροστά…

armenizontas.ditika6
Κάπως έτσι έρχεται η ωριμότητα… Σ’ αυτό βοηθούν οι αναμνήσεις, καθώς είμαστε σε θέση να μην επαναλαμβάνουμε λάθη που μας κόστισαν ακριβά… Και απ’ την άλλη είναι ο χρόνος που προσθέτει ευθύνες, άγχη… Και τότε νομίζουμε πως μας φταίνε τα ρολόγια… Εκείνα τα εργαλεία που επινοήσαμε εμείς για να μετράμε τον χρόνο και να τον κατανέμουμε πιο σωστά…

armenizontas.ditika7
Ερωτήματα που ταλανίζουν την ανθρωπότητα… Αλλά για μερικά, οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες… Σε άλλα, αν ψάξεις, υπάρχουν απαντήσεις… Και τότε φθάνεις να εκφράσεις την ευγνωμοσύνη σου, για όλα όσα ζεις, αναπνέεις, αναπολείς… Δεν είναι και λίγα… Κι έχουν δοθεί με πολύ αγάπη από τον Δημιουργό. Μια βόλτα μόνο στη φύση έξω, όλες τις εποχές του χρόνου, θα μας πείσει…

Ευτυχώς, δεν κατάλαβα τίποτα από τον προχθεσινό σεισμό που έγινε αισθητός στην Αθήνα

Posted in Επικαιρότητα

sismos1.171114
Έχω ζήσει σεισμούς στην Αθήνα… Σεισμούς καταστρεπτικούς… Το 1999, ας πούμε, τον ένιωσα πολλές φορές έντονα στη δουλειά ή στο σπίτι… Ξέρω τι σημαίνει φόβος από αυτό το φυσικό φαινόμενο, καθώς αισθάνεσαι απροστάτευτος… Όμως αυτή τη φορά, μάλλον πρέπει να θεωρήσω τυχερό τον εαυτό μου… Δεν κατάλαβα απολύτως τίποτα… Δείτε ΕΔΩ την ειδησεογραφία της ημέρας...

sismos2.171114
Και αυτό, το θεωρώ καλό… Διότι ο πανικός που δημιουργείται από τον φόβο είναι πολύ χειρότερος από τις ίδιες τις συνέπειες του σεισμού… Κι αυτός ο φόβος δεν αφορά μόνο τη στιγμή, τρυπώνει στο μυαλό μας και δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα… Μερικοί μάλιστα δεν θέλουν ούτε καν να μιλάνε γι’ αυτό… Κι ΕΔΩ οι... προβλέψεις.

sismos3.171114
Δεν έχω τέτοιο πρόβλημα, αν και ώρες - ώρες, χωρίς να θέλεις, ιδιαίτερα όταν δεις ανάλογες εικόνες στην τηλεόραση ή στις εφημερίδες ή ακούσεις κουβέντες στη δουλειά σου, τα αρνητικά συναισθήματα που προέρχονται από τον φόβο έρχονται και δημιουργούν μεγάλο πρόβλημα… Όντως, συμβαίνουν αυτά… Ουδείς το αμφισβητεί…

sismos4.171114
Θυμάμαι κάποτε, σε μια τέτοια περίπτωση που ακόμα και το φυσιολογικό «κούνημα» από το πέρασμα ενός τρένου για ένα σπίτι που ήταν κοντά και δίπλα στις σιδηρογραμμές, ήταν φόβος ότι γινόταν ένας μικρός σεισμός που δεν ήξερες πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί και τις συνέπειες του. Η φωτογραφία είναι από τους σεισμούς στο Αργοστόλι, σχετικά πρόσφατα...

sismos5.171114
Λένε πως είναι καλό να ξέρεις μερικά πράγματα από πριν ώστε να είσαι σε θέση να αντιμετωπίσεις μια τέτοια κατάσταση. Δείτε ΕΔΩ κάποιες οδηγίες που έδωσε ή μάλλον, που υπενθύμισε χθες ο σεισμολόγος , Άκης Τσελέντης… Καλό είναι να ξέρουμε. Επειδή η παιδεία από το σχολείο πάνω σε τέτοια ζητήματα είναι μάλλον πολύ φτωχή. Τότε, που καταστράφηκε το Αργοστόλι...

sismos6.171114
Όχι, δεν θέλω να κάνω τον δυνατό, γιατί δεν είμαι… Οτιδήποτε ξεπερνάει την ανθρώπινη φύση μας, μας αφήνει άφωνους… Δεν μου είναι ακόμα εύκολο, όπως και στον καθένα από σας να δεχτώ ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς, επειδή η Ελλάδα είναι μια σεισμογενής χώρα. Ευτυχώς τα ΜΜΕ είχαν μπροστά τους, άλλα, πολιτικά ζητήματα σε εξέλιξη κι έτσι δεν μας τρομοκράτησαν ιδιαίτερα…

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA