«Πιάσαμε» τις 730.000 επισκέψεις από διαφορετικές Ι.Ρ. Ευχαριστούμε από καρδιάς!
Το κάστρο του Πάρη δεν είχε πολύ ζωή… Ίσαμε δυο – τρεις ώρες του πήρε να το φτιάξει με τον πατέρα του πάνω στην άμμο και να το χαρεί, μέχρι κάποια άλλα πιτσιρίκια να του το καταστρέψουν…
Είχε όμως όλη τη γλύκα που έχουν τα παιδικά σχέδια και όνειρα… Ατέλειωτα και μεγάλα όπως είναι νομίζεις ότι ποτέ δεν θα τελειώσουν… Και το πρόσωπό του έλαμπε κάθε φορά που μιλούσε γι’ αυτό…
Μου το έδειχνε με καμάρι, όπως ακριβώς κάνουν όλα τα παιδιά, όταν δημιουργούν κάτι σημαντικό και πίστευε (είμαι σίγουρος…) όταν το έφτιαχνε ότι θα ζούσε για πάντα…
Ήταν πραγματικά περήφανος γι’ αυτό το κάστρο… Έζησα λίγο χθες το παραμύθι αγγίζοντας τη ζωή από μια άλλη πλευρά της… Κι είχε πάνω της τη μαγεία και την ομορφιά των παιδικών χρόνων…
Είναι εντυπωσιακή η σταθερή προσέλευση στο Site τον τελευταίο καιρό. Αν και Αύγουστος με σκληρές κλιματολογικές συνθήκες καύσωνα, εντούτοις καθημερινά φτάνουν ως εδώ κάπου 600 άνθρωποι από διαφορετικές Ι.Ρ. ή αλλιώς πιο απλά για τους αδαείς περί των ηλεκτρονικών υπολογιστών, διαφορετικά κομπιούτερ από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Όπου είναι σε θέση να διαβάσουν και να κατανοήσουν τα ελληνικά.
Γνωρίζουν ότι εδώ θα βρουν να διαβάσουν κάτι ξεχωριστό και πάντως δεν πρόκειται να δουν τα χιλιοειπωμένα, ξεπατικώματα από αναρτήσεις άλλων που μπορεί να έκαναν εντύπωση. Τα σχόλια και οι φωτογραφίες είναι πραγματικά ετοιμασμένα για εδώ, με εξαίρεση αναδημοσιεύσεις των άρθρων μου στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, όπου δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια τώρα, έχω τακτική συνεργασία με τη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Το γεγονός επίσης ότι ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ δεν είναι μονοθεματικός του δίνει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει οποιοδήποτε άρθρο προσωπικά εκτιμώ ότι στη συγκεκριμένη φάση έχει ενδιαφέρον και αξίζει να το μοιραστώ μαζί σας.
Το γεγονός επίσης ότι δεν έχει συνεργάτες (αν και τον τελευταίο καιρό κάτι συμβαίνει σ’ αυτόν τον τομέα…) το κάνει να είναι ευέλικτο στην επιλογή και επεξεργασία των θεμάτων.
Θέλω μέσα απ΄ αυτό το σημείωμα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου σε σας που με διαβάζετε. Με ελάχιστες εξαιρέσεις που παραμένουν κολλημένοι στον κόσμος τους (δικαίωμα τους βέβαια, αν και θα μπορούσαν να το κάνουν έξω από εδώ…) είσαστε μια υπέροχη παρέα που δεν θα ήθελα με τίποτα να αλλάξω…
Έχετε ανοχές και δέχεστε απόψεις που ενδεχομένως να συγκρούονται με τις απόψεις του κόσμου και δικές σας… Τα σχόλια σας που δημοσιεύονται ελεύθερα και χωρίς καμιά προέγκριση από τον διαχειριστή της σελίδας το αποδεικνύουν αυτό με τον καλύτερο τρόπο… Αντί να ασκείτε μια στείρα και αδιέξοδη κριτική, όπως είναι το πλέον σύνηθες, δίνεται συγχαρητήρια και ενθαρρύνετε τον γράφοντα να συνεχίσει την προσπάθεια του στο διαδίκτυο…
Παρ’ ότι έχω ακούσει τόσα γι’ αυτό, δεν το φοβήθηκα ποτέ το internet. Γι’ αυτό και όπως θα δείτε στην μπάρα δεξιά επάνω, έχω τα τηλέφωνα μου για επικοινωνία. Και μ’ αρέσει που όταν κρίνετε σωστό και φρόνιμο τα χρησιμοποιείτε. Καλά κάνετε. Η επαφή μας μ’ αυτόν τον τρόπο γίνεται πιο ζεστή και πιο ανθρώπινη…
Ωστόσο, ξέρω καλά πως οι ανθρώπινες σχέσεις δεν οικοδομούνται μέσα από μια ιστοσελίδα. Χρειάζεται πολύ δουλειά έξω, στην πραγματική ζωή και αποτελεί ευθύνη και υποχρέωση για τον καθένα από μας, προκειμένου να το κατακτήσει… Δεν είναι εύκολο… Αλλά αξίζει η προσπάθεια…
Έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου, τι είναι ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ για μένα κι έτσι μπορώ και ισορροπώ άνετα μαζί του… Θέλω να βοηθά, στο βαθμό που μπορεί και είναι σε θέση να τα καταφέρει, ώστε να φέρει πιο κοντά τους ανθρώπους, να ενώσει, να σμίξει και αν αναδείξει τα θετικά στοιχεία της ζωής, εκείνα για τα οποία αξίζει να δίνουμε μάχη εκεί έξω, στον κόσμο, με καθαρή την καρδιά και τη συνείδηση.
Και σ’ αυτή τη λογική το παλεύω κάθε μέρα… Αν το καταφέρνω ή όχι, είναι κάτι που κρίνεται καθημερινά… Αλλά το γεγονός ότι έχουν έρθει σ’ αυτά τα επτά γεμάτα χρόνια ύπαρξης και λειτουργίας του 730.000 αναγνώστες και μερικοί παρέμειναν σταθεροί, δείχνει ότι κινούμαι στη σωστή κατεύθυνση…
Δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο και κάθε καινούρια μέρα αναθεωρώ πράγματα και χαράσσω ρότα προς νέες κατευθύνσεις… Με βήματα, σταθερά. Και με τη γνώση πως τίποτα δεν χαρίζεται… Εμείς ανοίγουμε δρόμους πλουτίζοντας τον εαυτό μας και τους φίλους μας, συνταξιδιώτες σ’ αυτό το ωραίο ταξίδι με νέες εμπειρίες.
Έτσι κινηθήκαμε μέχρι τώρα… Κι έτσι θα συνεχίσουμε… Ύστερα από 3555 αναρτήσεις είναι λιγάκι δύσκολο να αλλάξουμε. Άσε που δεν θέλουμε κιόλας…
Σχόλια (0)