Ο Αγησίλαος και η Στασούλα, η αδελφή μου και ο σύζυγος της, φωτογραφημένοι στην αυλή του σπιτιού τους, κάτω από την κρεβατίνα που όπως βλέπουμε είναι φορτωμένη σταφύλια... Τους βλέπω όμορφα και τους χαίρομαι. Τους εύχομαι να είναι πάντα έτσι! Χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι, παρά τα προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζουμε.


Τις προηγούμενες μέρες σας έδωσα μια ανάρτηση από τις βουκαμβίλιες του πατρικού μου που, παρά το γεγονός ότι τις έκαψε ο πάγος από τον χιονιά του Γενάρη, εντούτοις ξαναπέταξαν νέα βλαστάρια. Δείτε ΕΔΩ το σχετικό δημοσίευμα. Και κοίτα τι όμορφες που είναι και οι γλάστρες στα παρτέρια.


Τι θέλουν τα φυτά, πέρα από το πότισμα για να είναι όμορφα, ζωηρά και ανθισμένα;. Αγάπη και φροντίδα. Ας είναι καλά η Στασούλα. Αν υπάρχει ακόμα ζωή σ' αυτό το σπίτι, αυτό οφείλετε στην αγάπη της, να τα διατηρήσει στη ζωή. Της χρωστάμε ευγνωμοσύνη για ότι κάνει και συνεχίζει να κάνει!


Δες την ορτανσία στην εσωτερική αυλή πώς θέριεψε! Σαν να βρήκε το χώρο της… Έτσι είναι αυτά. Αν βρουν το μέρος που τους αρέσει, αναπτύσσονται γρήγορα και εντυπωσιακά. Μας αρέσει αυτό γιατί είναι σα να συνεισφέραμε κι εμείς με την αγάπη μας κι ας είμαστε μακριά. Όλα βέβαια μπορούν να συμβούν.


Η εσωτερική αυλή, άδεια. Βλέπεις δεν τα καταφέραμε να πάμε φέτος καλοκαίρι. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά. και ποτέ δεν ξέρεις πώς θα έρθουν τα πράγματα ώστε να τα καταφέρουμε να πάμε πιο νωρίς απ' ότι υπολογίζαμε. Θα δείξουν τα πράγματα. Ο καιρός είναι μπροστά μας και κρύβει εκπλήξεις.


Αυτή τη φωτογραφία μάλλον ως εικαστική μπορείς να τη χαρακτηρίσεις. Είναι η πόρτα της κουζίνας δεξιά και το παράθυρο. Κλειστά. Λείπουμε εμείς και τους λείπει η ζωή. Οι άνθρωποι είναι που δίνουν ζωή στα άψυχα κτίρια. Από μόνα τους είναι ψυχρά. Ποιος δεν το ξέρει αυτό; Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος.

Το έβδομο κεφάλαιο του προφήτη Ωσηέ, είναι ένα κεφάλαιο γεμάτο από συγκρίσεις. Ο Ιεχωβά προβαίνει σε συγκρίσεις μεταξύ του λαού Ισραήλ και των διαφορετικών όψεων της καθημερινής του ζωής. Διάφορα ερωτήματα τίθενται στο κεφάλαιο αυτό. Με τι μοιάζει ο Ισραήλ; Με τι συγκρίνετε αυτή τη γενιά; Η απάντηση που μας δίνετε στο προφητικό βιβλίο του Ωσηέ μοιάζει φαινομενικά παράδοξη διότι περιλαμβάνει έναν αρτοποιό, μία πίτα, ένα περιστέρι και ένα τόξο. Αυτές οι συγκρίσεις μπορεί να φαίνονται εκ πρώτης όψεως όμορφες και αθώες· όμως, δεν είναι.

Στην πραγματικότητα, οι κρίσεις του Ιεχωβά μέσω του Ωσηέ είναι σκληρές γιατί φανερώνουν την γυμνή αλήθεια. Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε όλα όσα λέει ο Ιεχωβά για τον λαό Ισραήλ σε ένα και μόνο εδάφιο: «Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία. Τώρα οι ενέργειές τους τούς έχουν περικυκλώσει. Μπροστά στο πρόσωπό μου έχουν φτάσει» (Ωσηέ 7:2). Θυμηθείτε, σας παρακαλώ, ότι οι κρίσεις αυτές εξαγγέλλονται  σε μια περίοδο όπου ο λαός Ισραήλ εκδήλωνε απιστία και είχε μολυνθεί από τη λατρεία του Βάαλ, παραβαίνοντας τη διαθήκη του Ιεχωβά.

Στη γη της επαγγελίας, ο Ισραήλ είχε γίνει λαός γεωργικός, αλλά καθώς γινόταν αυτό, υιοθέτησε, όχι μόνο τον τρόπο ζωής των Χαναναίων, αλλά και τη θρησκεία τους, η οποία περιλάμβανε τη λατρεία του Βάαλ, ενός θεού που συμβόλιζε τις αναπαραγωγικές δυνάμεις της φύσης. Στην εποχή του Ωσηέ, ο Ισραήλ είχε απομακρυνθεί εντελώς από τη λατρεία του Ιεχωβά και είχε στραφεί σε αχαλίνωτες γεμάτες μεθύσια τελετουργίες που περιλάμβαναν ανήθικες σχέσεις με τις ιερόδουλες των ναών, απέδιδε την ευημερία του στον Βάαλ, ήταν ανόσιος και ανάξιος στον Ιεχωβά.

Έπρεπε με κάθε τρόπο ο λαός να διαπαιδαγωγηθεί. Για το λόγο αυτό ο Ιεχωβά έστειλε τον προφήτη Ωσηέ για να  προειδοποιήσει το λαό τι θα συνέβαινε αν δεν μετανοούσε. Μετά το θάνατο του Ιεροβοάμ του Β´, ο Ισραήλ πέρασε την πιο φρικτή περίοδο της ιστορίας του. Παντού βασίλευε ο τρόμος. Πολλοί από τους κυβερνώντες δολοφονούνταν μέχρι την ασσυριακή αιχμαλωσία. Στο διάστημα αυτό, δύο φατρίες πολεμούσαν η μία την άλλη· η μία ήθελε να συμμαχήσουν με την Αίγυπτο και η άλλη με την Ασσυρία. Αλήθεια, σκεφτείτε για λίγο ότι ούτε η μία ούτε η άλλη φατρία δεν εμπιστευόταν τον Ιεχωβά.

Τι μαθήματα μπορούμε να πάρουμε εμείς σήμερα από έναν αρτοποιό, μία πίτα, ένα περιστέρι και ένα τόξο; Αλήθεια, αδελφοί, έχουμε το θάρρος και την ειλικρίνεια να σταθούμε εμείς απέναντι σε αυτές τις κρίσεις του Ιεχωβά, και να στοχαστούμε βάζοντας το χέρι στην καρδιά, απευθύνοντας ο καθένας ξεχωριστά στον εαυτό του τα ερωτήματα αυτά; Εγώ, όχι ο αδελφός μου ή η αδελφή μου, με τι μοιάζω; Με έναν αρτοποιό; Με μία πίτα; Με ένα περιστέρι; ή με ένα τόξο; Μήπως, ο Ιεχωβά Θεός, τούτη την ώρα στέκεται ενώπιόν μας και παρατηρώντας τη ζωή μας μας απευθύνει τα ίδια ακριβώς ερωτήματα που έκανε μέσω του Ωσηέ στο λαό Ισραήλ; 

Εμείς αποδίδουμε λατρεία στον Ιεχωβά με τρόπο που Τον ευχαριστεί; Όλα όσα έχουμε στη ζωή μας πιστεύουμε ότι είναι δώρα από τον Ιεχωβά ή πιστεύουμε ότι τα έχουμε επειδή εμείς είμαστε άξιοι; Είμαστε όσιοι ή ανόσιοι; Άξιοι ή ανάξιοι της στοργικής Του καλοσύνης και του άπειρου ελέους Του; Διότι, σήμερα, ο Ιεχωβά Θεός, στέλνει για εμάς τον προφήτη Ωσηέ να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να ψάξουμε την καρδιά μας με ειλικρίνεια και να μετανοήσουμε για ότι τυχόν δεν είναι σύμφωνο με το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα μας. Σας παρακαλώ θερμά με προσευχή και προσοχή να στοχαστείτε όλα όσα ο Ιεχωβά έχει να πει στον καθένα από εμάς.        

Ένας αρτοποιός 

Το πρώτο πράγμα με το οποίο παρομοιάζει ο Ωσηέ τον Ισραήλ είναι με έναν αρτοποιό που κοιμάται

Ο φούρνος του Ωσηέ είναι φυσικά συμβολικός. Δηλαδή, ο προφήτης δανείζεται μια εικόνα για να καταστήσει σαφές ποιοι ήσαν οι άνθρωποι της εποχής του. Ο Ωσηέ δεν στρέφεται εναντίον όλων των αρτοποιών. Απλά το χρησιμοποιεί ως παράδειγμα. Ακούστε πώς ο Ωσηέ το θέτει αυτό:

«Διότι έφεραν την καρδιά τους κοντά όπως σε φούρνο· καίει μέσα τους. Όλη τη νύχτα ο αρτοποιός τους κοιμάται· το πρωί ο φούρνος καίει σαν να έχει φλόγες φωτιάς. Πυρώνουν όλοι τους σαν το φούρνο και καταβροχθίζουν τους κριτές τους. Οι βασιλιάδες τους έχουν όλοι πέσει· κανείς τους δεν φωνάζει προς εμένα». (Ωσηέ 7:6-7)

Είναι φανερό ότι ο Ωσηέ την εποχή εκείνη μιλάει για τις αμαρτίες του λαού Ισραήλ. Σήμερα, όμως, μιλάει για τη δική μας αμαρτία. Αναρωτηθείτε σας παρακαλώ θερμά τα εξής; Μήπως υπάρχει μίσος μέσα στην καρδιά μας; Μήπως υπάρχει κάποιος αδελφός μας, αδελφή μας, ή κάποιος άλλος άνθρωπος για τον οποίο αισθανόμαστε εχθρότητα;

Μήπως υπάρχει κάποιος αδελφός μας, αδελφή μας, ή κάποιος άλλος άνθρωπος με τον οποίο πρέπει να συμφιλιωθούμε; Μήπως στρεφόμαστε πολλές φορές ο ένας εναντίον του άλλου; Μήπως ανάβουμε φωτιά όχι για να ψήσουμε την πίτα μας αλλά για να καταβροχθίσουμε τους επισκόπους ή τους πρεσβυτέρους; Μήπως ανήκουμε κι εμείς σε εκείνους τους ανθρώπους, όπως στην εποχή του Ωσηέ που δεν φωνάζουμε στον Ιεχωβά αλλά ο καθένας από εμάς ανήκει σε μια φατρία;  

Μήπως ανήκουμε σε εκείνους, οι οποίοι, όπως τόσο όμορφα λέει το εδάφιο: «Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία. Τώρα οι ενέργειές τους τούς έχουν περικυκλώσει. Μπροστά στο πρόσωπό μου έχουν φτάσει» (Ωσηέ 7:2). Αδελφοί μου, σήμερα ο Ιεχωβά Θεός, στέλνει για εμάς τον προφήτη Ωσηέ να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να ψάξουμε την καρδιά μας με ειλικρίνεια και να μετανοήσουμε για ότι τυχόν δεν είναι σύμφωνο με το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα μας.

Σήμερα να διορθώσουμε τη ζωή μας και να αποκαταστήσουμε τη σχέση μας με τον Ιεχωβά, με τους αδελφούς μας, με τους φίλους μας, με τους συγγενείς μας, με την οικογένειά μας. Σήμερα που είναι καιρός ευπρόσδεκτος. Να θυμάστε ότι η καθυστερημένη ένδειξη αγάπης, η καθυστερημένη μετάνοια, η καθυστερημένη τακτοποίηση ζητημάτων μοιάζει με τα λουλούδια που πηγαίνει κάποιος στην κηδεία κάποιου που έχει πεθάνει. Τι να τα κάνει ο νεκρός τα λουλούδια αν όσο ζούσε κανένα καλό δεν είδε από εμάς; 

Ο μεγαλύτερος ποιητής της Σκωτίας, ο εθνικός ποιητής της Σκωτίας, ο Ροβέρτος Μπερνς κάποτε πέθανε. Την ημέρα της κηδείας του όλοι έσπευσαν να τον τιμήσουν. Του έφτιαξαν μάλιστα και ένα μεγαλοπρεπές μνημείο. Ένας από εκείνους που ήσαν παρόντες στην κηδεία του είπε το εξής: «όσο ζούσε δεν του έδωσαν ψωμί να φάει· τώρα, που πέθανε, τον ταΐζουν πέτρες». 

Μήπως αυτό συμβαίνει και στη δική μας τη ζωή; Το φούρνο της ζωής μας γιατί τον ανάβουμε, για να δώσουμε ψωμί στους ανθρώπους που υπάρχουν γύρω μας ή πυρώνουμε σαν τον φούρνο για να καταβροχθίσει ο ένας τον άλλον; Σε τούτες τις τελευταίες ημέρες αυτού του συστήματος πραγμάτων ας έχουμε σπλάχνα οικτιρμών, καρδιά ελέους, πνεύμα συγχωρητικό και ταπεινό και ας αγωνιζόμαστε να οικοδομήσουμε τη σχέση μας με τον Ιεχωβά και με τους αδελφούς μας· κι όχι να την γκρεμίσουμε.

Μία πίτα

Το δεύτερο πράγμα με το οποίο παρομοιάζει ο Ωσηέ τον Ισραήλ είναι με μια πίτα που δεν τη γύρισαν από την άλλη πλευρά

«Ο δε Εφραΐμ, αυτός αναμειγνύεται με τους λαούς. Ο Εφραΐμ έχει γίνει στρογγυλή πίτα που δεν τη γύρισαν από την άλλη πλευρά». (Ωσηέ 7:8)

Τι συμβαίνει σε μια πίτα αν δεν την γυρίσεις από την άλλη πλευρά; Από τη μία πλευρά είναι καμένη και από την άλλη ωμή. Ο Ισραήλ, με άλλα λόγια, μοιάζει σαν μια μισοψημένη πίτα. Σε τι χρησιμεύει μια μισοψημένη πίτα; Ποιος μπορεί να φάει μια μισοψημένη πίτα; Κανείς. Η πίτα αυτή είναι άχρηστη και πρέπει να πεταχτεί. Κρίμα ο κόπος που κατέβαλλε κάποιος να την ετοιμάσει και στο τέλος αναγκάζεται να την πετάξει. Τι σημαίνει αυτό; Ο ίδιος ο Ιεχωβά μέσω του του προφήτη Ωσηέ λέει για τον λαό Του: «Ο δε Εφραΐμ, αυτός αναμειγνύεται με τους λαούς».

Η ανάμειξη αυτή μπορεί να είναι κάτι καλό, μπορεί όμως, να είναι και κάτι κακό. Ο Ισραήλ καλείται από τον Ιεχωβά να είναι φως στα έθνη, να είναι μια βασιλεία φωτός μέσα στο σκοτάδι, να εκπροσωπήσει τον Ιεχωβά μέσα στον κόσμο. Από την άλλη πλευρά, όμως, Ισραήλ ταυτίστηκε με τα έθνη με τα οποία αναμείχθηκε.

Δεν τήρησε τους νόμους και τις εντολές που ο Ιεχωβά τους είχε προστάξει για να τους κρατήσει ξεχωριστούς και διαφορετικούς. Δεν έμειναν όσιοι στην αγνή λατρεία. Από τη μια πλευρά είναι ο κόσμος. Από την άλλη πλευρά είναι η Βασιλεία του Θεού. Νομίζω ότι δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ποια πλευρά της πίτας έμεινε άψητη και τι αυτό συμβολίζει. 

Ο Ισραήλ ήταν ψυχρός, χλιαρός, αδιάφορος, ανόσιος σε ότι αφορούσε τον Ιεχωβά και το ζήτημα της κυριαρχίας Του. Δεν έμειναν πιστοί στην αγνή και καθαρή λατρεία. Ουσία δεν υπήρχε· μόνο τύπος κι αυτός νοθευμένος. Ως προς τις συνήθειες των εθνών ήταν πολύ θερμός. Με μεγάλη ευκολία προσαρμόστηκε παραιτούμενος από τους νόμους και τις διατάξεις του Ιεχωβά που τον έκαναν ξεχωριστό και διαφορετικό από τον κόσμο. Είχε στραφεί σε αχαλίνωτες γεμάτες μεθύσια τελετουργίες που περιλάμβαναν ανήθικες σχέσεις με τις ιερόδουλες των ναών, απέδιδε την ευημερία του στον Βάαλ και γενικά είχε απομακρυνθεί από την αγνή λατρεία.

Μήπως ανήκουμε σε εκείνους, οι οποίοι, όπως τόσο όμορφα λέει το εδάφιο: «Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία. Τώρα οι ενέργειές τους τούς έχουν περικυκλώσει. Μπροστά στο πρόσωπό μου έχουν φτάσει» (Ωσηέ 7:2).

Αδελφοί μου, σήμερα ο Ιεχωβά Θεός, στέλνει για εμάς τον προφήτη Ωσηέ να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να ψάξουμε την καρδιά μας με ειλικρίνεια και να απαντήσουμε ο καθένας ξεχωριστά. Μήπως και εμείς είμαστε μισοψημένοι; Μήπως είμαστε ζεστοί από τη μια πλευρά - την κοσμική πλευρά - και από την άλλη πλευρά - την πλευρά του Ιεχωβά είμαστε ψυχροί ή ακόμα χειρότερα χλιαροί; Μήπως η ζωή μας όπως εκείνη η πίτα είναι από τη μια πλευρά ψημένη και από την άλλη ωμή;

Τόσοι πολλοί άνθρωποι από το λαό του Θεού, όπως ο Ισραήλ, υποκύπτουν στην αμαρτία. Τόσοι πολλοί Χριστιανοί έχουν καεί στη φωτιά των παθών τους. Τόσοι πολλοί στην εκκλησία σήμερα «αναμιγνύονται με τα έθνη» και δεν μοιάζουν με τους υπηρέτες του Ιεχωβά Θεού. Συμμορφώνονται με τον κόσμο. Έρχεται στη ζωή τους η μία παραχώρηση μετά την άλλη. Και, γίνονται σαν μια μισοψημένη πίτα που δεν τη γύρισαν από την άλλη πλευρά.

Αδελφοί μου, εάν αρνηθούμε να αναγνωρίσουμε την κατάστασή μας και να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας, αν δεν αποφασίσουμε να ζήσουμε όπως ο Ιεχωβά Θεός θέλει, τότε θα είμαστε κι εμείς μισοψημένοι και δεν θα είμαστε σε τίποτα χρήσιμοι· ούτε για τον εαυτό μας, ούτε για τους άλλους. Μην παίζετε, θερμά σας παρακαλώ, με μια φωτιά που στο τέλος θα σας κάψει και τελικά θα σας καταστρέψει. Διώξτε από τη ζωή σας οτιδήποτε έχει σχέση με το πνεύμα αυτού του κόσμου· όσο μικρό κι αν φαίνεται στα μάτια σας.

Θυμάστε τι λέει στην επιστολή του ο Ιάκωβος για τη γλώσσα; «Δείτε! Πόσο μικρή φωτιά χρειάζεται για να ανάψει ένας τόσο μεγάλος δασότοπος!» Όλες οι καταστροφικές πυρκαγιές ξεκίνησαν από μια σπίθα φωτιάς. Αξίζει τον κόπο σε όλη σας τη ζωή να αγωνιστείτε να φτιάξετε μια πίτα κι αυτή στο τέλος να μείνει από την μία πλευρά άψητη; Αξίζει τον κόπο να αφήσετε να υπάρχουν πράγματα στη ζωή σας που την καταστρέφουν λίγο λίγο καθημερινά και στο τέλος να χάσετε τη Βασιλεία του Θεού και την αιώνια ζωή; Αδελφοί μου, σήμερα ο Ιεχωβά Θεός, στέλνει για εμάς τον προφήτη Ωσηέ να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να ψάξουμε την καρδιά μας με ειλικρίνεια.  

Ένα περιστέρι 

Το τρίτο πράγμα με το οποίο παρομοιάζει ο Ωσηέ τον Ισραήλ είναι με ένα αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά

«Και ο Εφραΐμ είναι σαν αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά. Προς την Αίγυπτο φώναξαν· στην Ασσυρία πήγαν». Ωσηέ 7:11

Τα περιστέρια εύκολα μπορείς να τα παραπλανήσεις και να τα εξαπατήσεις. Πάρτε ένα μεγάλο κιβώτιο, στηρίξτε το ένα άκρο και βάλτε λίγο καλαμπόκι στο δεξί μέρος του κιβωτίου. Τα περιστέρια θα έρθουν για να φάνε το καλαμπόκι. Θα πάνε στο δεξί μέρος του κιβωτίου όπου εκεί βρίσκεται το καλαμπόκι. Τραβήξτε το κορδόνι με το οποίο έχετε δέσει την πόρτα του κιβωτίου από το σημείο που έχετε κρυφτεί, και η πόρτα του κιβωτίου θα κλείσει αμέσως και θα τα παγιδεύσει. Αφελή περιστέρια χωρίς καρδιά. Αυτή είναι η εικόνα που χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά μέσω του προφήτη Ωσηέ. 

Γιατί μοιάζει ο Ισραήλ σαν περιστέρι; Τι λέει ο Ωσηέ εδώ; Μας λέει στον ίδιο στίχο: «Και ο Εφραΐμ είναι σαν αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά. Προς την Αίγυπτο φώναξαν· στην Ασσυρία πήγαν». Ωσηέ 7:11

Την εποχή του Ωσηέ υπήρχαν δύο δυνάμεις, η Αίγυπτος στα νότια και η Ασσυρία στα βόρεια. Ο λαός Ισραήλ σκέφτηκε ότι το πιο λογικό πράγμα που έπρεπε να γίνει ήταν να παραμείνει φιλικός και με τις δύο, και για το λόγο αυτό πότε πήγαινε με τη μία πλευρά και πότε με την άλλη σαν ένα αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά.

Αλλά οποιαδήποτε πολιτική ή στρατιωτική κίνηση που δεν λαμβάνει υπόψη τον Ιεχωβά είναι ανόητη και καταδικασμένη σε αποτυχία. Η Αίγυπτος και η Ασσυρία γοήτευαν το λαό Ισραήλ - όπως το καλαμπόκι το περιστέρι - αλλά όλο αυτό ήταν μια παγίδα που θα τους οδηγούσε στην καταστροφή και το θάνατο. Ο αφελής Εφραΐμ που πίστευε στον άνθρωπο παρά στον Ιεχωβά Θεό. 

Ο Ιεχωβά είναι ζηλότυπος Θεός. Δεν μπορεί να ανεχθεί το γεγονός ότι ο λαός Του προσδοκά βοήθεια από τις μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις αντί να στραφεί για βοήθεια προς Αυτόν. Γνωρίζει ότι το αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά, ο λαός Του, θα θα μπλέξει σε άσχημες περιπέτειες. Μήπως ανήκουμε σε εκείνους, οι οποίοι, όπως τόσο όμορφα λέει το εδάφιο: «Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία. Τώρα οι ενέργειές τους τούς έχουν περικυκλώσει. Μπροστά στο πρόσωπό μου έχουν φτάσει» (Ωσηέ 7:2).

Αγαπάμε το αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά; Μήπως  ακροβατούμε ανάμεσα στον Ιεχωβά Θεό και στους ανθρώπους; Μήπως η εμπιστοσύνη μας είναι σε θνητούς, που ανθρώπους που δεν μπορούν να μας σώσουν; Η προσευχή μας στον Ιεχωβά Θεό είναι το πρώτο πράγμα ή το τελευταίο πράγμα που κάνουμε; Έχουμε εμπιστοσύνη στην ανθρώπινη ανοησία ή στη Θεϊκή σοφία; Όταν κάποια είδηση, από τις τόσες δυσάρεστες ειδήσεις που ακούμε καθημερινά μας ταράξει, που στρεφόμαστε για βοήθεια; Στηριζόμαστε στον Ιεχωβά και στις αιώνιες υποσχέσεις Του ή στη δική μας σύνεση; 

Πόσοι αλήθεια από εμάς, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, ανησυχούμε και αγωνιούμε καθώς  στο δρόμο μας συναντούμε προβλήματα με τα παιδιά μας, προβλήματα με την εργασία μας, προβλήματα στις σχέσεις μας, προβλήματα οικονομικά, προβλήματα υγείας; Ανησυχούμε και αγωνιούμε, ή τα αφήνουμε όλα στα κραταιά χέρια του Ιεχωβά Θεού; Μήπως ψάχνουμε βοήθεια πότε στην «Αίγυπτο» και πότε στην «Ασσυρία», στον κόσμο του Σατανά και των οργάνων του;

Αδελφοί μου, σήμερα ο Ιεχωβά Θεός, στέλνει για εμάς τον προφήτη Ωσηέ να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να ψάξουμε την καρδιά μας με ειλικρίνεια. Σκεφτείτε σας παρακαλώ με προσοχή και προσευχή πόσο εύκολο είναι, ειδικά στους έσχατους  στους οποίους ζούμε σήμερα να παγιδευτούμε κοιτάζοντας όπως το περιστέρι το καλαμπόκι χωρίς να μπορούμε να διακρίνουμε την παγίδα επειδή πότε είμαστε από τη μία πλευρά και πότε από την άλλη, ενώ θα έπρεπε να βρισκόμαστε συνεχώς στην πλευρά του Ιεχωβά ότι κι αν συμβεί;

Ο άνθρωπος που χωλαίνει μεταξύ δύο φρονημάτων είναι καταδικασμένος να καταστραφεί και δυστυχώς πολλές φορές να καταστρέψει κι άλλους. Ο Ιεχωβά, σήμερα, μας καλεί κάθε μας μέριμνα και κάθε μας ανησυχία να την εμπιστευτούμε σε Εκείνον και να πάρουμε σταθερή και αταλάντευτη θέση υπέρ της κυριαρχίας Του.

Σταματήστε να αφήνετε πράγματα αυτού του συστήματος να θέτουν σε κίνδυνο το πιστό υπόμνημα της ζωής σας. Ο Σατανάς γνωρίζει ότι έχει λίγο χρόνο και ζητάει με μανία να καταπιεί όποιον βρεθεί μπροστά του. Είναι εύκολο να σε παραπλανήσει ο διάβολος και να σε βγάλει από το δρόμο που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Λίγο καλαμπόκι κι ένα κλουβί του είναι αρκετό φτάνει να τους δώσεις τόπο, τόσο τόπο ώστε να σε βάλει στο χέρι και να σε καταστρέψει αιώνια, αν δεν προσέξεις.    

Ένα τόξο

Το τέταρτο πράγμα με το οποίο παρομοιάζει ο Ωσηέ τον Ισραήλ είναι με ένα χαλαρό τόξο

«Και επέστρεψαν, όχι σε κάτι υψηλότερο· είχαν γίνει σαν χαλαρό τόξο». Ωσηέ 7:16

Τι είναι ένα χαλαρό τόξο; Το σπίτι που μεγάλωσα βρίσκεται μέσα σε ένα δάσος. Από την ταράτσα του σπιτιού μου έβλεπα πολύ συχνά τα παιδιά της γειτονιάς να φτιάχνουν τα δικά τους τόξα και βέλη. Κόβανε ένα κομμάτι ξύλο από τον κορμό ενός δέντρου, χάραζαν μια εγκοπή και στα δύο άκρα και τοποθετούσαν μια πετονιά ή ένα κομμάτι σχοινί.

Πολλές φορές το ξύλο που είχαν επιλέξει ήταν πολύ λεπτό και το τόξο λύγιζε περισσότερο από ότι έπρεπε με αποτέλεσμα να σπάσει ή ήταν πολύ σκληρό και δεν λύγιζε όσο έπρεπε. Και στη μία περίπτωση και στην άλλη, όποιο και αν ήταν το πρόβλημα, το τόξο ήταν άχρηστο για να πετύχει κάποιος το στόχο. Ήταν παντελώς άχρηστο. 

Ο Ιεχωβά λέει ότι ο λαός Ισραήλ είχε γίνει «ένα χαλαρό τόξο». Τι σήμαινε αυτό; Ο Ισραήλ έπρεπε να είναι όπλο στα χέρια του Ιεχωβά Θεού. Έπρεπε να χρησιμοποιηθεί από τον Ιεχωβά στον ιερό πόλεμό Του ενάντια στην αμαρτία, το κακό και τον Σατανά. Έπρεπε να είναι με το μέρος του Ιεχωβά. Όμως, δυστυχώς, ήταν ένα χαλαρό τόξο. Τις περισσότερες φορές βοηθούσε τον εχθρό παρά τον Ιεχωβά. Πολλές φορές εγκατέλειψε ο λαός το πεδίο της μάχης. Άλλες φορές πήγαινε από τη μία πλευρά στην άλλη κατά τη διάρκεια της μάχης.

Ο Ιεχωβά λέει μέσω του προφήτη Ωσηέ: «Και εγώ έδωσα διαπαιδαγώγηση· ενίσχυσα τους βραχίονές τους, αλλά εναντίον μου εξακολούθησαν να σχεδιάζουν το κακό». Ωσηέ 7:15 Δεν είναι καλό να αποκαλείσαι «χαλαρό τόξο». Μήπως ανήκουμε σε εκείνους, οι οποίοι, όπως τόσο όμορφα λέει το εδάφιο: «Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία. Τώρα οι ενέργειές τους τούς έχουν περικυκλώσει. Μπροστά στο πρόσωπό μου έχουν φτάσει» (Ωσηέ 7:2).

Εμείς, άραγε αδελφοί μου, είμαστε σαν το χαλαρό τόξο και βοηθάμε περισσότερο τον εχθρό παρά τον Ιεχωβά ή είμαστε ένα χρήσιμο τόξο, όπλο στα χέρια του Ιεχωβά, ταγμένοι στο πλευρό Του πολεμώντας ενάντια στην αμαρτία, το κακό και τον Σατανά; Μήπως, ενώ μαίνεται η μάχη πότε βρισκόμαστε από τη μία πλευρά και πότε από την άλλη κι όχι στην πλευρά του Ιεχωβά ασάλευτοι; Μήπως φεύγουμε από το πεδίο της μάχης; Μήπως παραιτούμαστε όταν οι συνθήκες γίνονται δύσκολες;

Είναι βέβαιο ότι καλούμαστε να είμαστε στο στρατό του Ιεχωβά. Και πρέπει να είμαστε ένα όπλο στα χέρια του Ιεχωβά Θεού. Η εκκλησία καλείται σήμερα να είναι μια μαχόμενη εκκλησία. Είμαστε μέρος ενός πολέμου που δεν θα τελειώσει μέχρι να εξαφανιστεί κάθε εχθρός. Κι αυτό θα γίνει όταν έρθει η Βασιλεία του Θεού.  Μέχρι τότε, όμως, πρέπει να στεκόμαστε πάντοτε στην μεριά του Ιεχωβά, αταλάντευτοι, ασάλευτοι, θαρραλέοι, γενναίοι, με πίστη και ενθουσιασμό, χωρίς διάθεση συμβιβασμού ή υπαναχώρησης. Αυτή τη στάση της καρδιάς μας θα ευλογήσει ο Ιεχωβά Θεός. 

Ένας αρτοποιός, μία πίτα, ένα περιστέρι και ένα τόξο. Αυτός ήταν ο Ισραήλ. Αυτοί  μπορεί να είμαστε κι εμείς. Ο Ιεχωβά γνωρίζει πώς αποτυγχάνουμε και πως πολλές φορές πέφτουμε. Γνωρίζει τις αδυναμίες μας. Γνωρίζει τις ασθένειές μας. Γνωρίζει τις αμαρτίες μας. Ωστόσο, παρ’ όλα αυτά, θέλει να μας θεραπεύσει και να μας λυτρώσει. «Εγώ τους απολύτρωσα» εκείνοι όμως είπαν ψέματα εναντίον μου», λέει ο Ιεχωβά στο Ωσηέ 7:13. «Επιπλέον, Ιούδα, θερισμός έχει καθοριστεί για εσένα, όταν συγκεντρώσω ξανά τους αιχμάλωτους του λαού μου» Ωσηέ 6:11, 

Είναι φοβερό ο Ιεχωβά να θέλει να μας γιατρέψει κι εμείς να μην θέλουμε. Διαβάστε σας παρακαλώ θερμά τα τρομερά αυτά λόγια που ο Ιεχωβά μέσω του Ωσηέ απευθύνει σε εμάς σήμερα όπως το έκανε στο λαό Ισραήλ την εποχή εκείνη: «Τον καιρό που επρόκειτο να γιατρέψω τον Ισραήλ αποκαλύπτεται το σφάλμα του Εφραΐμ, καθώς και τα κακά πράγματα της Σαμάρειας· διότι επιδόθηκαν στο ψεύδος· και ένας κλέφτης μπαίνει μέσα· έξω μια ληστρική ομάδα κάνει εξόρμηση. Και δεν λένε στην καρδιά τους ότι θα θυμηθώ όλη τους την κακία» Ωσηέ 7:1-2.

Ο Ιεχωβά τον ίδιο Του το γιο θυσίασε ώστε να μην είμαστε όπως ήταν τότε ο Ισραήλ. Πώς ένιωσε ο Ιεχωβά στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ.; Πώς ένιωσε όταν προδόθηκε ο Ιησούς και κατόπιν συνελήφθη από έναν όχλο τη νύχτα; Όταν τον εγκατέλειψαν οι φίλοι του, και πέρασε από μια παράνομη δίκη; Όταν τον χλεύασαν, τον έφτυσαν και τον χτύπησαν με γροθιές; Όταν τον μαστίγωσαν, ξεσκίζοντας τις σάρκες στην πλάτη του; Όταν κάρφωσαν τα χέρια και τα πόδια του σε έναν ξύλινο πάσσαλο και τον άφησαν να κρέμεται εκεί ενώ οι άνθρωποι τον εξύβριζαν;

Πώς ένιωσε ο Πατέρας όταν ο αγαπητός του Γιος τον επικαλέστηκε στην επιθανάτια αγωνία του; Πώς ένιωσε ο Ιεχωβά όταν ο Ιησούς άφησε την τελευταία του πνοή, και, για πρώτη φορά από το ξεκίνημα όλης της δημιουργίας, ο αγαπητός Του Γιος δεν υπήρχε; Να θυμάστε, όμως, ότι ο πόνος του Ιεχωβά ήταν έντονος. Ο Ιεχωβά και ο Γιος του είχαν απολαύσει τη συναναστροφή ο ένας του άλλου επί αμέτρητα εκατομμύρια, ίσως και δισεκατομμύρια, χρόνια.

Ο Γιος έβρισκε χαρά καθώς εργαζόταν με τον Πατέρα ως ο αγαπητός «δεξιοτέχνης εργάτης» του και ως ο Εκπρόσωπός του, «ο Λόγος». Αυτό που υπέμεινε ο Ιεχωβά καθώς έβλεπε τον Γιο του να βασανίζεται, να χλευάζεται και κατόπιν να εκτελείται ως εγκληματίας ξεπερνάει κατά πολύ τα όσα μπορούμε να αντιληφθούμε. Η απελευθέρωσή μας είχε πολύ υψηλό κόστος για τον Ιεχωβά!

Ας σκύψουμε ο καθένας χωριστά τούτη την ώρα στην παρουσία του Ιεχωβά Θεού και ας Τον παρακαλέσουμε ένθερμα με προσευχή, με δάκρυα στα μάτια, ότι υπάρχει στη ζωή μας και δεν είναι σύμφωνο με το θέλημά Του να το πάρει όσο κι αν μας πονέσει και να γίνουμε, όχι όπως ο Ισραήλ που τον παρομοιάζει με έναν αρτοποιό που κοιμόταν, μία μισοψημένη πίτα, ένα αφελές περιστέρι χωρίς καρδιά κι ένα χαλαρό τόξο, να γίνουμε εύχρηστα σκεύη στα κραταιά Του χέρια στεκόμενοι πάντοτε στην δική Του τη μεριά ότι κι αν συμβεί μέχρι το τέλος της ζωής μας.

Είναι κάτι που το εύχομαι για όλους μας. Να έχετε μια ευλογημένη ημέρα στην παρουσία του στοργικού μας Πατέρα, του Ιεχωβά Θεού.     

Μια παράξενη ερώτηση, παράδοξη ερώτηση, που ο Ιώβ απευθύνει αναζητώντας απάντηση από τον Ιεχωβά Θεό. Στην πραγματικότητα, μια ερώτηση που στρέφεται εναντίον του Ιεχωβά Θεού. Ο Ιώβ αισθάνθηκε υπερβολικά ασήμαντος περιμένοντας ότι θα έπρεπε να έχει δικαιωθεί, και έλπιζε ότι δεν ήταν τόσο ατίθασος που θα έπρεπε να του επιβληθεί ένας τέτοιου είδους περιορισμός. Η αντίδρασή του, όμως, ήταν φυσική από έναν άνθρωπο ανεξάρτητα από το γεγονός ότι τον περιβάλλουν προβλήματα και δυσκολίες;

Έχει το δικαίωμα ο άνθρωπος, όσο κι αν οι συνθήκες της ζωής του είναι δύσκολες, για να μην πω τραγικές, να στρέφεται εναντίον του Ιεχωβά Θεού; Στις ερωτήσεις αυτές θα προσπαθήσουμε να λάβουμε απάντηση μέσα από το Λόγο του Θεού με απλότητα καρδιάς και πνεύμα ταπεινό. 

Θα ήθελα καθώς θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, να σταθείτε ο καθένας ξεχωριστά ενώπιον του Ιεχωβά, με προσευχή και προσοχή, αναλογιζόμενοι τις ιδιαίτερες περιστάσεις της ζωής σας, και θερμά σας παρακαλώ, να βάλετε, να τοποθετήσετε τον εαυτό σας, έστω για λίγο, στη θέση του Ιώβ· επειδή, αδελφοί μου, πρέπει να το παραδεχτούμε, ότι και εμείς οι ίδιοι, πολλές φορές, όπως ο Ιώβ, στρεφόμαστε εναντίον του Ιεχωβά, όταν οι περιστάσεις της ζωής μάς γεμίζουν με φόβο και αμφιβολία, ή όταν τα πράγματα δεν γίνονται όπως εμείς επιθυμούμε,  και αντί να εμπιστευτούμε τον Ιεχωβά ενθυμούμενοι ότι, όπως μέχρι σήμερα ήταν μαζί μας, θα εξακολουθεί μέχρι το τέλος να είναι μαζί μας, και να υποταχθούμε σε Αυτόν, αντί για αυτό, ας είμαστε ειλικρινείς, στρεφόμαστε εναντίον του Ιεχωβά λησμονώντας σαν τον Ιώβ ποιος είναι ο Ιεχωβά και τι είμαστε εμείς.

Πριν όμως λάβουμε την απάντηση μέσα από το Λόγο του Θεού θα ήθελα νοερά με τα φτερά της φαντασίας σας να βρεθείτε για λίγο σε μια θαλάσσια ακτή την ώρα που λαβαίνει χώρα το φαινόμενο της παλίρροιας. Η παλίρροια είναι ένα παράξενο φυσικό φαινόμενο, που συμβαίνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Τι συμβάλλει όμως στη δημιουργία του φαινομένου αυτού στη θάλασσα;

Πριν προχωρήσουμε, ας δούμε 2-3 βασικά πραγματάκια που θα πρέπει να γνωρίζουμε, με απλά λόγια.

Τι είναι η παλίρροια;

Η παλίρροια, είναι το φαινόμενο εκείνο, το οποίο είτε διεγείρει την άνοδο του νερού της θάλασσας, είτε την πτώση του.

Κατά την παλίρροια, έχουμε δύο βασικά αποτελέσματα:

1) την πλημμυρίδα

2) την άμπωτη

Τι είναι η πλημμυρίδα;

Η πλημμυρίδα είναι αποτέλεσμα της παλίρροιας, όπου το νερό «φουσκώνει», έχουμε δηλαδή άνοδο της στάθμης του νερού της θάλασσας.

Κατά το φαινόμενο της πλημμυρίδας, η στάθμη του νερού έχει ανέβει και η θάλασσα καλύπτει μεγαλύτερη επιφάνεια στεριάς, στο σημείο που παρατηρούμε το φαινόμενο αυτό.

Τι είναι η άμπωτη

Ένα ακόμα αποτέλεσμα της παλίρροιας είναι η άμπωτη, όπου το νερό «ξεφουσκώνει», έχουμε δηλαδή πτώση του νερού της θάλασσας.

Κατά το φαινόμενο της άμπωτης, η στάθμη του νερού πλέον έχει πέσει, και όπως είναι λογικό, η θάλασσα καλύπτει μικρότερη επιφάνεια στεριάς στο σημείο που παρακολουθούμε να συμβαίνει (γιατί σε κάποιο άλλο σημείο του πλανήτη, μπορεί να έχουμε πλημμυρίδα!)

Γιατί έχουμε παλίρροια; Ποιες είναι οι Αιτίες;

Η μόνη αιτία που είναι υπεύθυνη για την παλίρροια, είναι η συνεχόμενη μεταβολή των θέσεων του ήλιου και της σελήνης, βάσει ενός σημείου αναφοράς στην γη.

Πιο απλά; Δημιουργείται παλίρροια, επειδή αλλάζουν συνέχεια θέσεις η σελήνη και ο ήλιος, σε σχέση με ένα σημείο στη γη.

Ε, και τι έγινε; θα πει κάποιος. Ο ήλιος και η σελήνη, ας το πούμε έτσι απλά, «μαγνητίζουν» (με τη δύναμη της βαρύτητάς τους) την θάλασσα περισσότερο, όταν βρίσκονται κοντά της. Για την ακρίβεια, το μαγνητικό πεδίο π.χ. της σελήνης, «τραβάει» τη θάλασσα ανεπαίσθητα προς τη σελήνη, και έτσι έχουμε πλημμυρίδα.

Αν όμως η σελήνη, βρίσκεται μακριά από το σημείο μας, τότε δεν μαγνητίζει τόσο τη θάλασσα, άρα έχουμε άμπωτη.

Τώρα, αν ο ήλιος και η σελήνη βρίσκονται από την άλλη μεριά της γης τότε πάλι έχουμε πλημμυρίδα, εξαιτίας της δύναμης στρέψης της γης!

Τέλος να σημειώσουμε πως δεν συμβαίνει το φαινόμενο αυτό μόνο στο νερό της θάλασσας αλλά και σε λίμνες, ποτάμια, κ.λπ.

Σκέπτομαι την ώρα αυτή, αδελφοί μου, εκείνο το περιστατικό από τη ζωή του Ιησού και των μαθητών Του, όταν ξέσπασε μεγάλη και βίαιη ανεμοθύελλα, και τα κύματα έμπαιναν ορμητικά μέσα στο πλοιάριο, ώστε το πλοιάριο κόντευε να γεμίσει νερά και σας παρακαλώ να το μελετήσετε προσεκτικά.

Είναι γραμμένο στο ευαγγέλιο του Μάρκου όπου εκεί διαβάζουμε τα εξής: «Ξέσπασε, λοιπόν, μεγάλη και βίαιη ανεμοθύελλα, και τα κύματα έμπαιναν ορμητικά μέσα στο πλοιάριο, ώστε το πλοιάριο κόντευε να γεμίσει νερά. Αλλά εκείνος ήταν στην πρύμνη και κοιμόταν πάνω σε ένα μαξιλάρι. Τον ξύπνησαν, λοιπόν, και του είπαν: «Δάσκαλε, δεν σε νοιάζει που χανόμαστε;»

Τότε εκείνος σηκώθηκε και επέπληξε τον άνεμο και είπε στη θάλασσα: «Σώπα! Ησύχασε!» Και ο άνεμος κόπασε και επικράτησε μεγάλη ηρεμία. Τους είπε λοιπόν: «Γιατί δειλιάζετε; Ακόμη δεν έχετε πίστη;» Αλλά αυτοί ένιωσαν ασυνήθιστο φόβο, και έλεγαν ο ένας στον άλλον: «Ποιος είναι άραγε αυτός, που ακόμη και ο άνεμος και η θάλασσα τον υπακούν;» Μάρκος 4:37-41

Ας θυμηθούμε, όμως, μερικές ακόμα γραφικές παραπομπές.

Στο βιβλίο του Ιερεμία 31:35 διαβάζουμε: «Να τι είπε ο Ιεχωβά, Αυτός που έχει δώσει τον ήλιο για φως την ημέρα, τα νομοθετήματα της σελήνης και των άστρων για φως τη νύχτα, Αυτός που αναταράζει τη θάλασσα για να γίνονται τα κύματά της θορυβώδη, Αυτός του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά των στρατευμάτων».

Στο βιβλίο του Ιώβ 26:12 διαβάζουμε: «Με τη δύναμή του ανατάραξε τη θάλασσα Και με την κατανόησή του συνέτριψε τον ορμητή». Δηλαδή, με τη σύνεσή Του δαμάζει την υπερηφάνεια της θάλασσας.

Στο βιβλίο των Ψαλμών διαβάζουμε: «Έτσι λοιπόν, επέπληξε την Ερυθρά Θάλασσα και αυτή ξεράθηκε· Και τους έβαλε να πορευτούν μέσα από τα υδάτινα βάθη σαν μέσα από την έρημο·» Ψαλμός 106:9

Στο βιβλίο των Παροιμιών διαβάζουμε: «όταν όριζε για τη θάλασσα το θέσπισμά του, ώστε τα νερά να μην υπερβούν την προσταγή του, όταν θέσπιζε τα θεμέλια της γης». Παροιμίες 8:29

Στο βιβλίο του Εκκλησιαστή διαβάζουμε: «Όλοι οι χείμαρροι χύνονται στη θάλασσα, όμως η θάλασσα δεν γεμίζει. Στον τόπο όπου χύνονται οι χείμαρροι, εκεί επιστρέφουν για να εκχυθούν». Εκκλησιαστής 1:7

Σκεφτείτε για λίγο αδελφοί μου πως τα στοιχεία της δημιουργίας υποτάσσονται απόλυτα στους νόμους του Ιεχωβά Θεού. Δεν παρεκκλίνουν έστω και για λίγο από τα όρια που ο Ιεχωβά έχει θέσει χιλιάδες χρόνια τώρα και θυμηθείτε σας παρακαλώ το αρχικό μας ερώτημα: «Θάλασσα είμαι ή θαλάσσιο τέρας και μου έβαλες φύλακα;»

Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ είπε κάποτε το εξής: «Η θάλασσα έχει όρια, οι βαθιές ανθρώπινες, όμως, επιθυμίες δεν έχουν».

Είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος δεν είναι θάλασσα ούτε θαλάσσιο τέρας, όμως, στην πραγματικότητα είναι πιο άγριος, πιο ατίθασος, πιο απείθαρχος, πιο ανυπάκουος, πιο ανυπότακτος, περισσότερο επαναστάτης, περισσότερο εγωιστής, περισσότερο πεισματάρης, νομίζει ότι γνωρίζει πολλά, στηρίζεται πολλές φορές στη δική του σοφία, με θέλω και επιθυμίες σε σχέση με τη θάλασσα και τα πλάσματα που ζουν μέσα σε αυτήν. Το αποτέλεσμα της στάσης του αυτής· απλά, συντρίμμια. Η θάλασσα σέβεται τα όριά της, «και θυμάται και υπακούει», αν μπορούμε να το πούμε αυτό στα λόγια του Ιεχωβά όπως αναφέρονται στον Ψαλμό 89:9: «Εσύ κυβερνάς το φούσκωμα της θάλασσας· Όταν υψώνει τα κύματά της, εσύ τα ηρεμείς».

Όμως, ο άνθρωπος με αυτοπεποίθηση αψηφά τον ουρανό και καταπιέζει τη γη, και δεν υπάρχει κανένα τέλος σε αυτήν την επαναστατική οργή. Η θάλασσα, που υπακούει στη σελήνη και στον ήλιο, όμως ο άνθρωπος, ακόμα και ο πιο πιστός, αντιστέκεται στο θέλημα του Ιεχωβά Θεού και στους νόμους που Εκείνος έχει θεσπίσει για τη ζωή του, σε αντίθεση με τη δημιουργία που συμμορφώνεται με το θέλημα Του! Καλούμε τη θάλασσα άστατη και επικίνδυνη, όμως, πόσο αλήθεια σταθερή και αταλάντευτη είναι σε σχέση με εμάς!

Θα ήθελα να θυμηθούμε τα τόσα σοφά λόγια του βιβλίου των Παροιμιών: «Γιε μου, μην ξεχνάς το νόμο μου, και η καρδιά σου ας τηρεί τις εντολές μου, επειδή μακρότητα ημερών και χρόνια ζωής και ειρήνη θα προστεθούν σε εσένα. Η στοργική καλοσύνη και η αλήθεια ας μη σε εγκαταλείψουν. Δέσε τες γύρω από το λαιμό σου. Γράψε τες πάνω στην πλάκα της καρδιάς σου, και βρες έτσι εύνοια και καλή ενόραση ενώπιον Θεού και χωματένιου ανθρώπου.

Να εμπιστεύεσαι στον Ιεχωβά με όλη σου την καρδιά και να μη στηρίζεσαι στη δική σου κατανόηση. Σε όλες σου τις οδούς αυτόν να λαβαίνεις υπόψη, και αυτός θα κάνει ευθείς τους δρόμους σου. Μη γίνεσαι σοφός στα δικά σου μάτια. Να φοβάσαι τον Ιεχωβά και να απομακρύνεσαι από το κακό. Ας αποβεί αυτό γιατρειά για τον ομφαλό σου και αναζωογόνηση για τα κόκαλά σου». Παροιμίες 3:1-7 (σας παρακαλώ να διαβάσετε ολόκληρο το κεφάλαιο με προσευχή, προσοχή και στοχασμό). Όταν το κάνετε αυτό φτιάξτε έναν πίνακα σε μια κόλλα χαρτί χωρίζοντας τη σελίδα σε δύο στήλες.

Στη μία στήλη γράψτε τη λέξη δημιουργία και στην άλλη το δικό σας όνομα και βάλτε ως τίτλο το θεματικό εδάφιο αυτών των λίγων σκέψεων:

Θάλασσα είμαι ή θαλάσσιο τέρας και μου έβαλες φύλακα; Ιώβ 7:12

Αρχίστε να συμπληρώνετε στη μία στήλη πως η δημιουργία σε κάθε της έκφραση υποτάσσεται στον Ιεχωβά Θεό χιλιάδες χρόνια και στην διπλανή στήλη που θα έχετε γράψει το όνομά σας σημειώστε με ειλικρίνεια πόσο εσείς υποτάσσεστε στον Ιεχωβά και τους δίκαιους νόμους Του.

Όταν τελειώσετε την έρευνά σας κρατήστε αυτή την κόλλα χαρτιού και την επόμενη φορά που με οποιοδήποτε τρόπο, σαν τον Ιώβ, θα στραφείτε εναντίον του Ιεχωβά, έστω και ασυναίσθητα, ανοίξτε αυτό το χαρτί και θυμηθείτε πόσο τα στοιχεία της δημιουργίας υποτάσσονται στον Ιεχωβά, χωρίς γκρίνια, χωρίς γογγυσμό, χωρίς διαμαρτυρία, χωρίς να κατσουφιάζουν το πρόσωπο, χωρίς να σφίγγουν τα χείλη και να ζαρώνουν τα φρύδια, και σκεφτείτε απλά τις δικές αντιδράσεις όταν βρεθείτε αντιμέτωποι με οποιαδήποτε δυσκολία ή με οτιδήποτε είναι αντίθετο σύμφωνα με τις επιθυμίες σας.

Σκύψτε τότε το κεφάλι σας και ευχαριστείστε τον Ιεχωβά που τοποθέτησε στη ζωή σας φύλακα, την Αγία Γραφή, τον πιστό και φρόνιμο δούλο, τους επισκόπους, τους πρεσβυτέρους, τους διακόνους και με πνεύμα ταπεινό και καρδιά απλή ζητήστε Του να σας συγχωρέσει και να σας βοηθήσει, όπως η δημιουργία υποτάσσεται κατά πάντα, έτσι κι εσείς, να υποτάσσεστε κατά πάντα στο Άγιο Θέλημά Του για τη ζωή σας.

Είναι ο μόνος δρόμος που θα σας οδηγήσει με ασφάλεια στην αιώνια ζωή σε μια παραδεισένια γη με λιγότερο πόνο και λιγότερες δυσκολίες. Κι αυτό είναι κάτι που το εύχομαι για όλους μας. Να έχετε μια ευλογημένη ημέρα στην παρουσία του στοργικού μας Πατέρα, του Ιεχωβά Θεού!

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ. Όλη αυτή την οικολογική καταστροφή την χαρακτηρίζει έγκλημα… Και δεν είναι μακριά από την αλήθεια. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν σέβονται στο περιβάλλον.


Η εφημερίδα ΑΥΓΗ ζητά να αποδοθούν ευθύνες στους υπαίτιους. Δεν έχει άδικο. Μόνο που, αντί να βάζει όλες αυτές τις κραυγές στον τίτλο δεν τα λένε τηλεφωνικά στους φίλους υπουργούς να κάνουν κάτι;


Εντυπωσιακός ο τίτλος της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ, αλλά χωρίς βάθος και ουσία. Άκου Ριβιέρα ο Σαρωνικός! Είπαμε, αλλά η υπερβολή έχει και όρια. Κι αυτό δυστυχώς στις εφημερίδες οι υπεύθυνοι δεν το αντιλαμβάνονται


Δημοσιογραφική επιτυχία η δημοσιοποίηση του πιστοποιητικού αξιοπλοΐας από το αρμόδιο υπουργείο. Ένα ζήτημα σοβαρό που μπαίνει είναι πως εκδίδονται αυτές οι άδειες. Μήπως πρέπει να ελεγχθούν όσοι έχουν βάλει τις υπογραφές τους;


Η επόμενη μέρα όπως καταγράφεται από το πρωτοσέλιδο της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ. Και ξαφνικά γίναμε όλοι… οικολόγοι. Όχι από συνείδηση, δυστυχώς, αλλά από ανάγκη για την επικαιρότητα. Λάθος προσέγγιση.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 16/09/2017

Μόλυνση του περιβάλλοντος. Συνηθισμένα πράγματα. Αλλά αυτή τη φορά δεν είναι κάτι απλό. Ολόκληρος ο Σαρωνικός ζει τα χειρότερα του.  Μαύρες ακόμα και οι ακτές της Γλυφάδας και της Πειραϊκής.

Ως μείζονος σημασίας βαρύ περιστατικό, που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χαρακτήρισε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, τη ρύπανση που προκάλεσε σε παράκτιες περιοχές η βύθιση του αγκυροβολημένου μικρού δεξαμενόπλοιου «ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ» νοτιοδυτικά της Αταλάντης, γεμάτου με 2.570 τόνους καύσιμα.

Σύμφωνα με πληροφορίες περισσότερα από 60 άτομα ιδιωτικού συνεργείου  επιχειρούν εντατικά στην παραλία του Παρασκευά στην Καστέλλα και στη θαλάσσια περιοχή μπροστά από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Στη μάχη της αντιρρύπανσης μπήκε και το δεξαμενόπλοιο «Αktea osrv» της εταιρείας Τεχνικής Προστασίας Περιβάλλοντος, ένα σκάφος με τεράστιες δυνατότητες απάντλησης πετρελαιοειδών. Σύμφωνα με στελέχη των εταιρειών αντιρρύπανσης, τα περιστατικά αντιμετωπίζονται σε όλα τα σημεία της ρύπανσης σε ικανοποιητικά επίπεδα.

Στην περιοχή του ναυαγίου ενισχύονται τα σκάφη του Λιμενικού που επιχειρούν επί τόπου, ενώ στην Σαλαμίνα, κατόπιν συνεννόησης του υπουργείου Ναυτιλίας με την πλοιοκτήτρια εταιρία, έχουν σταλεί επιπλέον βυτιοφόρα οχήματα, για να βοηθήσουν στην απορρύπανση των ακτών.

Από την πλευρά της εταιρεία «ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» σε ανακοίνωση της εκφράζει την ειλικρινή λύπη της για την αδόκητη πρόκληση ναυαγίου του Δ/Ξ ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ και την εξ αυτού ακόλουθη μόλυνση του θαλάσσιου περιβάλλοντος και της παράκτιας περιοχής της Σαλαμίνας και δηλώνειτην αμέριστη συμπαράσταση της στους κατοίκους, τους επιχειρηματίες της περιοχής και τις τοπικές αρχές.

Από την πλευρά μας, δηλώνει, ότι «αμέσως μετά την βύθιση του πλοίου, που είναι τεράστιο πλήγμα για εμάς, το προσωπικό και τις οικογένειες μας, δόθηκαν εντολές στην ιδιωτική εταιρεία που ανέλαβε το έργο της απορρύπανσης , να πράξει ό,τι είναι ανθρωπίνως και τεχνικώς δυνατό, ώστε να καθαριστεί πλήρως η πληγείσα περιοχή. Έχουμε τις διαβεβαιώσεις ότι αυτό θα γίνει».

Η εταιρεία σημείωνε ότι «ήδη η διαρροή από το πλοίο έχει σταματήσει και συνεχίζονται οι προσπάθειες άντλησης του φορτίου, το οποίο θα μεταφορτωθεί σε άλλο πλοίο το οποίο ναύλωσε η εταιρεία μας για τον σκοπό αυτό, ώστε να διασφαλίσουμε ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα μελλοντικής διαρροής. Σε κάθε περίπτωση είμαστε και θα παραμείνουμε σε διαρκή επαφή με όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες προκειμένου να αποκατασταθεί πλήρως το περιβάλλον.»

Σχετικά με τα αίτια του ναυαγίου υποστήριξε ότι «παρόλο που αντιλαμβανόμαστε πλήρως την αγωνία όλων να μάθουν τι ακριβώς συνέβη, ενημερώνουμε ότι οι αυτοψίες των δυτών και οι πραγματογνωμοσύνες από τις αρμόδιες αρχές/ οργανισμούς είναι σε εξέλιξη και μόνο όταν ολοκληρωθούν, θα είμαστε σε θέση να τα γνωρίζουμε. Έως τότε, το μόνο για το οποίο ως πλοιοκτήτρια μπορούμε να διαβεβαιώσουμε είναι ότι το πλοίο ήταν αξιόπλοο, τα πιστοποιητικά του ήταν εν ισχύ και είχε υποβληθεί σε όλους τους ελέγχους, όπως η κείμενη νομοθεσία απαιτεί. Επομένως κάθε «υποψία» που εκφράζεται από οιονδήποτε σχετικά με υποτιθέμενη μη καταλληλότητα του πλοίου να εκτελεί το έργο για το οποίο προοριζόταν είναι ψευδής, συκοφαντική και η εταιρεία επιφυλάσσεται των δικαιωμάτων της.»

Σε ανακοίνωσή της η Πανελλήνια Ένωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού εκφράζει μια διαφορετική άποψη και κάνει λόγο για «κινητή οικολογική βόμβα» αναφερόμενη στο «ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ» χαρακτηρίζοντας το πλοίο «υπερήλικο, ανασφαλές και επικίνδυνο». Επιπλέον σημειώνει ότι υπήρξε τραγική καθυστέρηση και πρωτοφανής ανεπάρκεια των κρατικών αρχών στην αντιμετώπιση της θαλάσσιας οικολογικής καταστροφής στον Σαρωνικό»

Προφανώς η κατάσταση, είναι πολύ σοβαρή… Και πρόκειται για το Σαρωνικό που μόλις είχε συνέλθει από την επίσης περιβαλλοντική κακοποίηση του για πάρα πολλά χρόνια. Όμως κάποια στιγμή πρέπει να αποδοθούν ευθύνες σε εκείνους που δεν σέβονται το περιβάλλον. Λογικό δεν ακούγεται;

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 16/7/2017 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Παλιότερα πιο συχνά κάναμε περατζάδες "ηλεκτρονικές" από το χωριό Αναστασιά των Σερρών, το χωριό το φίλου μας Ηλία Θεολόγου που τον βλέπουμε εδώ να παίζει τη φλογέρα σε ένα υπέροχο αγροτικό τοπίο με φίλους να τον ακούν.


Ναι, η φιλοξενία είναι το καλό τους σημείο, του Ηλία και της γυναίκας του Κατερίνας... Τους αρέσει να είναι παρέα με φίλους, να μοιράζονται πράγματα και νιώθουν πολύ όμορφα σ' αυτή την κατάσταση. Κι εμείς έχουμε ανοιχτή πρόσκληση, αλλά βλέπεις η απόσταση από την Αθήνα είναι κάμποση...


Οι φωτογραφίες που παίρνει είναι μοναδικές. Τον βοηθάει βέβαια και το όμορφο φυσικό περιβάλλον, αλλά και η ζεστασιά των ανθρώπων που συνήθως βάζει μέσα στο κάδρο. Με πόση λαχτάρα θα θέλαμε να είμαστε σε ένα τέτοιο περιβάλλον, εμείς οι άνθρωποι της πόλης...


Ο Ηλίας έχει κάνει τη ζωή του ένα με τη φύση. Και εδώ που τα λέμε, καλά κάνει. Έχει περάσει πολλά στη ζωή του, εδώ και στη Γερμανία όπου έζησε αρκετά χρόνια και δημιούργησε μια περιουσία. Και φυσικά οι φίλοι του και φίλοι μας, ασχολούνται με αγροτικές δουλειές.


Σ' αυτό το τραπέζι που περιποιείται η Κατερίνα, ονειρευόμαστε να πιούμε κάποτε τον καφέ μας, παρέα με τον φίλο μου Ηλία και εκείνην. Αν το θέλει ο Ιεχωβά, μπορεί και να τα καταφέρουμε κάποια στιγμή. Μέχρι τότε, θα θαυμάζουμε τις ομορφιές που ετοιμάζει η Κατερίνα.


Εδώ η σύζυγος του Ηλία Κατερίνα με τη μαμά της. Κάπου έξω. Δεν ξέρουμε ακριβώς πού, αλλά τι σημασία έχει; Αυτό που μετρά είναι η αγάπη και η αυτάρκεια στην αγάπη που είναι φανερή στο πρόσωπα τους, όπως μπορούμε να διακρίνουμε στη φωτογραφία.


Η Αναστασιά είναι ορεινή. Καθόλου παράξενο, συχνά - πυκνά τώρα το φθινόπωρο ή λίγο αργότερα, το χειμώνα να συναντά κανείς τέτοια φυσικά φαινόμενα όμορφα. Ένα ουράνιο τόξο λίγο μετά τη βροχή, υπόσχεση και ελπίδα για τα καλύτερα που θα έρθουν.

Ο τίτλος και οι φωτογραφίες που κοσμούν το σημερινό δημοσίευμα δεν καταγράφουμε την πραγματικότητα. Οι μικρές αλεπούδες είναι συμβολικές… Το ζήτημα βέβαια είναι να αντιληφθούμε τη σοβαρότητα του προβλήματος.

«Πιάστε μας τις αλεπούδες, τις μικρές αλεπούδες που ρημάζουν τα αμπέλια, επειδή τα αμπέλια μας είναι ανθισμένα». Άσμα Ασμάτων 2:15

«Πιάστε μας τις αλεπούδες, τις μικρές αλεπούδες που ρημάζουν τα αμπέλια, επειδή τα αμπέλια μας είναι ανθισμένα». Καθώς προσευχόμουν και έκανα στοχασμούς σε αυτό το εδάφιο θυμήθηκα ένα σημείο από το προφητικό βιβλίο του Ιεζεκιήλ στο κεφάλαιο 13 και στα εδάφια 3-4 όπου εκεί αναφέρει: «Αυτό είπε ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά: «Αλίμονο στους ασύνετους προφήτες που βαδίζουν ακολουθώντας το δικό τους πνεύμα, ενώ δεν έχουν δει τίποτα! Σαν αλεπούδες στα ερημωμένα μέρη, έτσι έχουν γίνει οι προφήτες σου, Ισραήλ».

Γιατί, όμως, ο Ιεχωβά ταυτίζει τους ασύνετους προφήτες που βαδίζουν ακολουθώντας το δικό τους πνεύμα, ενώ δεν έχουν δει τίποτε, σαν αλεπούδες στα ερημωμένα μέρη; Ας σκεφτούμε για λίγο, σας παρακαλώ, κάποια χαρακτηριστικά από τις αλεπούδες για να κατανοήσουμε τι ακριβώς σημαίνει το εδάφιο αυτό.

Οι αλεπούδες είναι πανούργες, πονηρές, ύπουλες, επιτήδειες, μοχθηρές, κακόβουλες, επιβλαβείς, αδηφάγες, άπληστες, μανιώδεις, δόλιες, γεμάτες από ψευτιά, απάτη και προσποίηση και φυσικά μυρίζουν απαίσια. Δεν προξενεί λοιπόν εντύπωση το γεγονός ότι οι ασύνετοι προφήτες παρομοιάζονται με τις αλεπούδες στα ερημωμένα μέρη.

Στις μέρες μας όπου κι αν κοιτάξετε γύρω σας θα βρείτε παντού να υπάρχουν ψευδοδιδάσκαλοι και ψευδοπροφήτες, οι οποίοι προσπαθούν με λόγια που φαίνονται ότι είναι αληθινά και δίκαια και τα οποία λένε ότι τα στηρίζουν στην Αγία Γραφή, να παραπλανήσουν, να εξαπατήσουν, να καταστρέψουν, να σπείρουν αμφιβολία και αβεβαιότητα.

Λύκοι με ένδυμα προβάτου, άγγελοι φωτός που σαν τους Φαρισαίους της εποχής του Χριστού, και όχι μόνο, καταληστεύουν τα σπίτια των χηρών κάνοντας μεγάλες προσευχές, άνθρωποι που χρησιμοποιούν την ευσέβεια ως μέσον πλουτισμού αρνούμενοι, όμως, τη δύναμή της.

Αυτές όμως είναι οι μεγάλες αλεπούδες που εύκολα μπορούμε να τις διακρίνουμε, αν και όχι πάντοτε, διότι πρέπει να το παραδεχτούμε, ότι πολλές φορές μπαίνουμε στον πειρασμό, έχουμε την περιέργεια, και επειδή πιστεύουμε, πως ότι κι αν διαβάσουμε δεν πρόκειται να μας επηρεάσει γιατί έχουμε λίγα ή πολλά χρόνια στην αλήθεια, αφιερώνουμε χρόνο σε βιβλία, σε δημοσιεύματα ή σε ιστοσελίδες που μιλούν είτε για την οργάνωση του Ιεχωβά είτε για άλλα θέματα, με το πρόσχημα ότι θέλουμε να ενημερωθούμε και δεν καταλαβαίνουμε την φθοροποιά επίδραση που έχουν όλα αυτά στην πίστη μας την οποία διαβρώνουν χωρίς να μπορούμε να το καταλάβουμε.

Σκεφτείτε για λίγο σας παρακαλώ και δώστε ο καθένας στον εαυτό του απάντηση σε τούτο το ερώτημα: «Αν μπορούσαμε, αν είχαμε το δικαίωμα, να διαβάζουμε ότι εμείς επιθυμούμε με το πρόσχημα τάχα της ενημέρωσης, γιατί ο Ιεχωβά να θεσπίσει την ύπαρξη του πιστού και φρόνιμου δούλου που είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει την πνευματική τροφή στον κατάλληλο καιρό;

Και μη μου πείτε ότι παρά τις συχνές υπενθυμίσεις και παροτρύνσεις του πιστού και φρόνιμου δούλου δεν ενδίδουμε στον πειρασμό να ψάχνουμε νερό σε τόπους άνυδρους και τροφή σε τόπους έρημους;» Αδελφοί μου σας παρακαλώ θερμά τούτες τις τελευταίες ημέρες προσέξτε, προσέξτε, προσέξτε, τι διαβάζετε, που ψάχνετε, τι κοιτάζετε, διότι ο Διάβολος σαν ωρυόμενο Λιοντάρι ψάχνει απεγνωσμένα να βρει κάποιον να τον καταπιεί.

Θυμάμαι μια ιστορία από τους μύθους του Αισώπου που μιλάει τόσο παραστατικά για την αλεπού και το Λιοντάρι. Λέει, λοιπόν, ο μύθος ότι κάποτε ο Βασιλιάς της ζούγκλας, το Λιοντάρι, γέρασε και δεν μπορούσε πια να κυνηγήσει για να βρει την τροφή του. Φώναξε τότε την αλεπού και της είπε: «Θέλω να με βοηθήσεις να πιάσω και να φάω εκείνο το ελάφι».

Η αλεπού τότε το ρώτησε: «πως μπορώ να το καταφέρω αυτό;» Το Λιοντάρι της είπε: «είμαι σίγουρος πως εσύ θα βρεις τον τρόπο». Αφού, λοιπόν, σκέφτηκε η αλεπού, πλησίασε το ελάφι και του είπε: «με έστειλε ο βασιλιάς της ζούγκλας, το Λιοντάρι, το οποίο επειδή γέρασε αποφάσισε και διάλεξε να κάνει εσένα βασιλιά». Το ελάφι όταν το άκουσε αυτό, χωρίς να το πολυσκεφτεί, ακολούθησε την αλεπού στη σπηλιά όπου ήταν ξαπλωμένο το γέρικο Λιοντάρι.

Το Λιοντάρι αφού το ευχαρίστησε που αποδέχτηκε την πρόσκλησή του, το κάλεσε να πλησιάσει κοντά του για να του μιλήσει. Μόλις, όμως, το ελάφι πλησίασε κοντά, εκείνο άπλωσε τα νύχια για να το κατασπαράξει, όμως, την τελευταία στιγμή, το ελάφι ξέφυγε με λίγες μόνο αμυχές στο σώμα του και έτρεξε μακριά.

Το Λιοντάρι στενοχωρημένο και θυμωμένο ταυτόχρονα που δεν πέτυχε τον σκοπό του, κάλεσε και δεύτερη φορά την αλεπού για να της πει να προσπαθήσει πάλι να φέρει το ελάφι κοντά του. Η αλεπού του είπε πως δεν θα τα κατάφερνε τη φορά αυτή, όμως, το Λιοντάρι επέμεινε λέγοντάς της πως είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρει.

Πήγε, λοιπόν, πάλι η αλεπού να βρει το ελάφι, και όταν το συνάντησε του είπε: «Γιατί έτρεξες μακριά όταν το Λιοντάρι θέλησε να σου μιλήσει;» Εκείνο απάντησε: «φοβήθηκα ότι θα με κατασπαράξει και έφυγα». Τότε η πονηρή αλεπού του είπε: «Χαζούλη, δεν κατάλαβες ότι ήθελε το Λιοντάρι να σε τραβήξει κοντά του για να σου ψιθυρίσει στο αυτί όλα όσα σου χρειάζεται να γνωρίζεις για να γίνεις ο βασιλιάς της ζούγκλας;» Το αθώο και απρόσεκτο ελάφι, που δεν διδάχτηκε από το πάθημά του, πίστεψε τα λόγια της αλεπούς και πήγε πάλι στην σπηλιά που βρισκόταν το γέρικο Λιοντάρι. Τη συνέχεια δεν χρειάζεται να σας την πω· την έχετε ήδη καταλάβει.

Ο Διάβολος, ως Λιοντάρι που βρυχάται, μετέρχεται κάθε τρόπο να κάνει τα πόδια σας να ολισθήσουν και να σας βγάλει από την οδό που οδηγεί στην αιώνια ζωή με σκοπό να σας κατασπαράξει. Για το λόγο αυτό προσέξτε τι διαβάζετε, τι ακούτε, τι σκέπτεστε, τι κάνετε.

Ο Ιεχωβά μας έχεις χαρίσει μέσω του πιστού και φρόνιμου δούλου τόση τροφή και τόσο νερό ώστε δεν χρειάζεται με τις άσοφες και επιπόλαιες επιλογές μας να δηλητηριάζουμε την σκέψη μας και την καρδιά μας με ανυπολόγιστες πολλές φορές συνέπειες.

Υπάρχουν, όμως, και οι μικρές αλεπούδες, που ρημάζουν τα αμπέλια, επειδή τα αμπέλια μας είναι ανθισμένα. Οι μικρές αλεπούδες, που μοναδικό σκοπό έχουν να βλάψουν τη σχέση μας με τον Ιεχωβά και τους αδελφούς μας. Να ψυχράνουν την αγάπη μας, να βλάψουν τη διακονία μας, να σβήσουν σιγά - σιγά τη φλόγα που υπάρχει μέσα μας για τον Ιεχωβά, για την οργάνωσή Του, για τους αδελφούς μας, για το έργο κηρύγματος των καλών νέων της Βασιλείας.

Οι μικρές αλεπούδες που μας παγιδεύουν χωρίς να το καταλάβουμε. Ποιες είναι, όμως, αυτές οι μικρές αλεπούδες; Εγωισμός, υπερηφάνεια, ζήλια, δυσπιστία, κριτικό πνεύμα, αντιλογία, συμβιβασμός, ακατάλληλη ψυχαγωγία, μικρότητες και μικροπρέπειες, κάποια ρίζα πικρίας, έλλειψη συγχωρητικού πνεύματος, αμέλεια, αδιαφορία, προφάσεις και δικαιολογίες, για να αναφέρω μόνο μερικές, που στενεύουν τον δεσμό της αγάπης μας, για τον Ιεχωβά και τους αδελφούς, στενεύουν την αγάπη που είναι ο σύνδεσμος της τελειότητας.

Εχθροί, που πολλές φορές τους θεωρούμε ασήμαντους χωρίς ισχύ και αξία, που κάνουν, όμως, ακριβώς για τον λόγο αυτό μεγαλύτερη ζημιά από τις μεγάλες αλεπούδες και καταστρέφουν την αγνότητα της καρδιάς μας, την απλότητα της σκέψης μας, το ταπεινό και αυτοθυσιαστικό μας πνεύμα, και τελικά κινδυνεύουμε να ψυχράνουν την αγάπη μας.

Και πιστέψτε με, συνεχώς θα αυξάνονται  και θα πολλαπλασιάζονται οι μικρές αλεπούδες όσο πλησιάζει το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων.

Θυμάστε, τι λέει το εδάφιο αυτό; «Πιάστε μας τις αλεπούδες, τις μικρές αλεπούδες που ρημάζουν τα αμπέλια, επειδή τα αμπέλια μας είναι ανθισμένα». Είναι χρήσιμο να θυμόμαστε τη διατύπωση αυτού του εδαφίου: «πιάστε μας τις αλεπούδες».

Πολλές φορές, χρειάζεται ομαδικό πνεύμα και συνεργασία για να πιάσουμε τις μικρές αλεπούδες που ρημάζουν τα αμπέλια και κατατρώνε τον πνευματικό καρπό της ζωής μας ή της ζωής των αδελφών μας επειδή, τα αμπέλια αυτά είναι ανθισμένα.

Αν στη ζωή σας, ή στη ζωή των οικείων ή των αδελφών σας, υπάρχουν κάποιες από αυτές τις μικρές αλεπούδες, αν βλέπετε στη ζωή σας, στη ζωή των οικείων σας, ή στη ζωή των αδελφών σας σημάδια πνευματικής παρακμής, σήμερα, όχι αύριο, πιάστε αυτές τις μικρές αλεπούδες που ρημάζουν τα αμπέλια, και με τη βοήθεια του στοργικού μας πατέρα του Ιεχωβά Θεού, με τη βοήθεια και την οδηγία του πνεύματός Του του αγίου, με τη βοήθεια του πιστού και φρόνιμου δούλου, με τη βοήθεια των αδελφών μας των επισκόπων, των πρεσβυτέρων, των διακόνων, πιάστε αυτές τις μικρές αλεπούδες και πετάξτε τες έξω από τη ζωή σας, την οικογένειά σας, την εκκλησία σας.

Το μόνο που με βεβαιότητα θα συμβεί, αν δεν τις πετάξετε έγκαιρα, θα είναι πόνος καρδιάς και ζημιά, ίσως ανεπανόρθωτη, πνευματική. Τα αμπέλια σας είναι ανθισμένα, χρόνια και χρόνια αγωνίζεστε να μείνετε και να συνεχίσετε να βαδίζετε στον δρόμο που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Μην αφήσετε το διάβολο ή τον κακό σας εαυτό στις μέρες τούτες του τέλους που ζούμε, να ρημάξει τον πνευματικό καρπό της ζωής σας που με τόσο κόπο και τόσες θυσίες αποκτήσατε.

«Πιάστε μας τις αλεπούδες, τις μικρές αλεπούδες που ρημάζουν τα αμπέλια, επειδή τα αμπέλια μας είναι ανθισμένα». Να έχετε μια ευλογημένη ημέρα στην παρουσία του γλυκού και στοργικού μας Πατέρα, του Ιεχωβά Θεού.