Περάσαμε και τις 29.048+ μοναδικές επισκέψεις στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ...

29011

Μας αρέσει να περνάμε παραγωγικά τον ελεύθερο χρόνο μας, προθέτοντας κάτι όμορφο στη ζωή μας. Και χαιρόμαστε όταν τον βλέπουμε να έχει την αποδοχή σας. Να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται, καταγράφοντας την καθημερινότητα, από μια άλλη σκοπιά... Να, λοιπόν που περάσαμε και τις  29.048 επισκέψεις, από εντελώς διαφορετικές Ι.Ρ. Σας ευχαριστούμε.  Δείτε το πατώντας πάνω σ' αυτή τη φωτογραφία και θα σας πάει αυτόματα στο νέο site... Το εντυπωσιακό είναι ότι λειτουργεί άψογα, ενώ συνεχίζει παράλληλα, να είναι ζωντανό και το αρχείο. Το βλέπετε δώ, άλλωστε, μπροστά σας...

28.000
Το χτίζουμε καθημερινά με πολύ υπομονή και αγάπη... Δυο μήνες μετά το νέο ξεκίνημα μας, φτάσαμε τις 2.000 επισκέψεις. Και συνεχίζουμε. Δείτε το ΕΔΩ. Έτσι κλείσαμε αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας. Και υλοποιήσαμε τα σχέδια μας, να  μην "κατέβει" το site αυτό. Παραμένει όπως είπαμε ως ιστορία. Εδλώ θα βρείτε δημοσιεύματα σαν αυτό ΕΔΩ το δημοσίευμα που κάναμε τον Σεπτέμβρη του 2020, τότε που οι βροχές δοκίμασαν και το χωριό μου. Η μνήμη λειτουργεί άψογα και "δένουμε" το χθες με το σήμερα...

27.000

Χωρίς να το θέλω, δυσκόλεψα και δυσκολεύω πολλούς που δεν ξέρουν και δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει το όνομα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ. Αν και μέσα στον ιστότοπο το εξηγώ αναλυτικά, δεν είμαι βέβαιος ότι όλοι όσοι  διαβάζουν, το κάνουν αυτό προσεκτικά. Ας το αναφέρω άλλη μια φορά, ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ είναι το όνομα του ανθρώπου που γεννήθηκε στο Θραψανό! Δείτε ΕΔΩ μια ανάρτηση που κάναμε τον Μάιο του 2020, όταν το συνεργείο του ALPHA επισκέφτηκε κάποια από τα αγγειοπλαστεία του χωριού μου.

26007
Αυτό το site λοιπόν πέρασε στην ιστορία και λειτουργεί ήδη ένας νέος ιστότοπος, φρέσκος,όσο φρέσκο μπορεί να είναι το διαδίκτυο, με σύγχρονα χαρακτηριστικά που καταγράφουν τα πράγματα, από εδώ και πέρα, με το δικό του πρωτότυπο τρόπο. Με αληθινές ιστορίες που μιλάνε για το παρόν και δεν κάνουν διαγωνισμούς ειφυήας για να αποκτήσουν αναγνωσιμότητα. Δεν έχουμε διαφημίσεις και με επιλογή μας δεν λειτουργούμε εμπορικά, δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Δείτε ΕΔΩ άλλη μια ανάρτηση από την επίσκεψη του τηλεοπτικού σταθμού ALPHA στα ανθοκήπια του Θραψανού.

25.698.070225
Σιγά –σιγά, υπομονετικά, ανοίγουμε νέους δρόμους με τον ανανεωμένο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΙΩΤΗ. Και να που ξεπεράσαμε και τις 29.048 επισκέψεις  από διαφορετικές Ι.Ρ. Είμαστε χαρούμενοι, επειδή ξέρουμε πώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω, που περιμένoυν καθημερινά να δουν την ανάρτηση μας, σ’ αυτό τo site, ενώ έχουν και τη δυνατότητα να τη σχολιάσουν. Δείτε μας ΕΔΩ.

Περπατώντας στο Μοναστηράκι. Τουριστικός προορισμός μεν, εντυπωσιακός όμως, πάντα...

Posted in Επικαιρότητα

monastiraki1
Μας βοήθησε ο καιρός χθες κι έτσι πήγαμε μια βόλτα στο Μοναστηράκι, από όπου είναι και οι σημερινές φωτογραφίες που βλέπετε... Πάντα είναι όμορφα σ' αυτόν τον τόπο. Και δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι ζούμε τα τελευταία 24ωρα προ των εκλογών, πάντως δεν είχε τόσο πολύ κόσμο.

monastiraki2
Τα κορίτσια είχαν την ευκαιρία να χαζέψουν στα μαγαζιά (και όχι μόνο στα τουριστικά, ακολούθησε η Ερμού...) Κι εμείς μαζί τους. Μ' αρέσει κάθε φορά που κάνουμε αυτή τη διαδρομή. Όσο κι αν οι τόποι είναι τουριστικοί, πάντα έχει τα ξεχωριστά, δικά της πράγματα... Και αρέσει σε όλους μια τέτοια βόλτα.

monastiraki3
Μερικά πλάνα που τράβηξα ήταν πολύ διακριτικά, μακρινά. Ούτε που το ήξεραν ότι τους φωτογράφιζα... Φυσικά, όλες αυτές τις φωτογραφίες, τους τις έστειλα μετά. Στόχος και σκοπός μου ήταν, να δείξω μια χαλαρή βόλτα στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Μια αυθεντική βόλτα, χωρίς στημένα πλάνα...

monastiraki4
Μου αρέσει να παρακολουθώ τις γυναίκες, όταν θέλουν να ψωνίσουν. Όχι για πάρα πολύ, βέβαια... Μετά τις δύο πρώτες ώρες, μάλλον με βγάζουν νοκ άουτ. Και ο Κώστας, ως άνδρας, μάλλον το ίδιο αισθάνονταν. Έτσι όταν πήγαμε στην Ερμού, βρήκαμε ένα καλό καφέ στην Καπνικαρέα, περιμένοντας τες να τελειώσουν τα ψώνια.

monastiraki5
Το βλέπετε εδώ με πόση περίσκεψη ο Κώστας τις παρακολουθεί και τις προσέχει, καθώς ψωνίζουν ή ψάχνουν ανάμεσα στην πραμάτεια που εκτίθεται με το χαρακτηριστικό τρόπο που το κάνουν στο Μοναστηράκι. Κι εκείνες είναι αποροφημένες στο έργο τους. Όπως ακριβώς κάνουν, σχεδόν όλες οι γυναίκες.

monastiraki61
Ένα ακόμα πλάνο από το Μοναστηράκι... Στο δρόμο με τα πολλά μικρά μαγαζάκια που απευθύνονται κυρίως σε τουρίστες ή σε όσους επισκέπτονται πρώτη φορά την Ελλάδα και μετά την Ακρόπολη θέλουν να χαλαρώσουν, περπατώντας στην αγορά που βρίσκεται στη σκιά της... Όμορφη εμπειρία...

Πώς θα είναι η επόμενη μέρα των εκλογών; Θλίψη, χαμόγελα ή προβληματισμός; Εκτιμήσεις

Posted in Δημοσιογραφικά

neakriti220519
Εντάξει δεν μας έπιασε και κάτι διαβάζοντας αυτό το πρωτοσέλιδο της ΝΕΑΣ ΚΡΗΤΗΣ. Απλά εκείνοι αποφάσισαν να κάνουν πρώτο θέμα κάτι που όλοι όσοι συμμετέχουν σε τέτοιες διαδικασίες το θεωρούν περίπου δεδομένου. Αλλά είναι κάτι ωραίο; Και ευνοεί όσους δεν έχουν τα αναγκαία χρήματα;

efimeridesΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 24/05/2019

Ιδού λοιπόν που φτάσαμε στις εκλογές… Κάποια στιγμή, έτσι αργά που κινούνταν όλα, νομίσαμε ότι αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ… Και είναι η κατάλληλη ώρα για να ησυχάσουμε. Κουραστήκαμε από τις άναρθρες κραυγές των υποψηφίων. Όχι όλων φυσικά, διότι ανάμεσα τους, προφανώς υπήρξαν και κόσμιοι άνθρωποι.

Τους κατανοούμε ως ένα βαθμό, όλους αυτούς που επέλεξαν, πέρα από τους οργανωμένους κομματικούς σχηματισμούς, να δοκιμαστούν στην τοπική πολιτική κονίστρα. Καμιά φορά, τα κίνητρα είναι καλά, δεν αμφισβητούνται.

Θέλουν να προσφέρουν. Αλλά στην πορεία, θα διαπιστώσουν πως δεν είναι αρκετή η δική τους θέληση, για να προχωρήσουν στις ριζικές αλλαγές που χρειάζονται… Ίσως ακούσουν πως οι συνθήκες δεν είναι ακόμα ώριμες και απογοητευτούν. Ας είναι, όποιος ασχολείται με την πολιτική, οφείλει να τα γνωρίζει αυτά… Διαφορετικά θα πληγωθεί.

Και τώρα ψυχραιμία! Οι τελευταίες ώρες, πριν από το άνοιγμα τη κάλπης, χρειάζονται νηφαλιότητα. Μπορούμε να το κάνουμε; Ένα μικρό διάλειμμα θα είναι, ούτε ή άλλως, αφού από το βράδυ της Κυριακής, θα αρχίσουν να ξεδιπλώνονται στην κεντρική πολιτική σκηνή, τα νέα σενάρια.

Νικητές και ηττημένοι, θα βγάλουν στα κανάλια τους ειδικούς, να μας εξηγούν τα «γιατί» και τα «πως». Μήπως και δεν τα έχουμε ζήσει πολλές φορές ως τώρα, ως πολίτες; Στα χρόνια της κρίσης που προηγήθηκαν, τα ζήσαμε. Μόνο που, παρά τις ελπίδες των ανθρώπων, δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα. Και δεν άλλαξαν, διότι, παρά τους νέους «διαχειριστές», που αναλάμβαναν, οι πολιτικές ήταν ίδιες και απαράλλαχτες.

Μερικές φορές μάλιστα και πιο σκληρές. Το γεγονός ότι είχαν ένα άλλο πρόσωπο, μπροστά, δεν άλλαζε την ουσία… Ποιο είναι λοιπόν το καινούριο που έχουμε να αντιμετωπίσουμε από Δευτέρα; Θα έχουμε μια αμφισβητούμενη κυβέρνηση με ημερομηνία λήξεως ή θα ισχυροποιηθεί στην αλαζονεία της νίκης, με κίνδυνο να υποστούμε τις συνέπειες;

Ειλικρινά, στόχος μας δεν είναι, ούτε να σπείρουμε τον πανικό, ούτε και να πανηγυρίσουμε για κάτι, επειδή, όπως δηλώσαμε από το προηγούμενο άρθρο μας είναι συνειδητή η απόφαση μας να απέχουμε από κάθε μορφή πολιτικής έκφρασης, δεδομένου ότι πιστεύουμε ακράδαντα πως όσο καλές προσθέσεις κι αν έχουν κάποιοι πολιτικοί, δεν μπορούν – η ιστορία το έχει δείξει – να εφαρμόσουν τις ιδέες τους.episimansis.neo

Δεν είναι τώρα η ώρα, να το αναλύσουμε αυτό, αλλά δεν θα δυσκολευτούμε να το κάνουμε, αν προκληθούμε…. Η ζωή το έχει αποδείξει πολλές φορές ως τώρα και σε πολλές εκφάνσεις της. Για την ώρα, ας μείνουμε σε αυτό: Ότι ολοκληρώθηκε ένας προεκλογικός κύκλος. Που μπορεί για κάποιους στις τοπικές κοινωνίες να συνεχιστεί και την επόμενη Κυριακή, επειδή, ενδεχομένως δεν θα «πιάσουν» το 50% συν ένα που χρειάζονται για την εκλογή δημάρχου ή περιφερειάρχη από την πρώτη Κυριακή.

Σύσταση μας είναι η ψυχραιμία να παραταθεί και την επόμενη εβδομάδα… Στις μικρές κοινωνίες, εξάλλου, όλοι γνωρίζουν όλους και είναι τόσο μικρός ο τόπος που θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να μη συναντηθούν κάπου…

Και επειδή ένα από τα κίνητρα αυτών των υποψηφίων, υποτίθεται ότι είναι η αγάπη για τον τόπο τους, είναι μια καλή ευκαιρία να το δείξουν στην πράξη… Όσο διαφορετικές και αν θέλουν να τοποθετούν τις αφετηρίες ο τερματισμός είναι ο ίδιος και κοινός. Καλό είναι να το θυμούνται…

Αν τα καταφέρουν να λύσουν μερικά υπαρκτά προβλήματα, θα είναι σίγουρα μεγάλη επιτυχία κι εμείς τους το ευχόμαστε. Οι μικρές κοινωνίες όμως για να αναπτυχθούν σωστά, χρειάζονται συνεργασία και αλληλεγγύη… Ας προσπαθήσουν και θα δουν στην πράξη, πόσο καλά λειτουργούν αυτά.

Εμείς θα συνεχίσουμε να λειτουργούμε ως παρατηρητές, αξιοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο, κάθε στοιχείο που προσφέρεται. Και ως άνθρωποι που ασχολούμαστε με το σχολιασμό των κοινών, υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, όσο μας προσφέρεται αυτό ο χώρος, για να εκφράζουμε τις απόψεις μας και τη γνώμη μας. Αυτή είναι η πεμπτουσία της δημοσιογραφίας και δεν πρόκειται να απεμπολήσουμε αυτό το κατοχυρωμένο δικαίωμα μας.

  • Με βάση τους σχεδιασμούς της εβδομαδιαίας κρητικής εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΟΣ σήμερα θα είναι στα περίπτερα το φύλλο της. Όπως γράψαμε στο έκτακτο φύλλο της Τετάρτης έτσι γράψαμε και σ’ αυτό…

Φορτωμένες οι μουριές από ώριμα μούρα, στο ανοιχτό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα…

Posted in Επικαιρότητα

mura1.220519
Ωραία μέρα ήταν χθες… Είχε βέβαια τα σκαμπανεβάσματα της, πότε ήλιο, πότε συννεφιά, καμιά φορά έριχνε και μερικές σταγόνες βροχής, μη ξεχνιόμαστε και χαλαρώνουμε, εφησυχασμένοι ότι είμαστε στην άνοιξη. Έτσι αποφάσισα να πάω μια βόλτα στο ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Έψαχνα να δω αν οι μουριές είχαν τα μούρα τους ώριμα…

mura2.220519
Και τα βρήκα! Όντως, είναι η εποχή τους αυτή… Μπορείτε να το δείτε στις φωτογραφίες που έβγαλα στη βόλτα μου, αφού πρώτα έφαγα αρκετά. Τις μουριές αυτές τις γνωρίζω πολλά χρόνια τώρα. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Από το μακρινό 2012! Επτά χρόνια πίσω. Και πάντα τις τιμούσα, καθώς μου έφερναν μνήμες από τα όμορφα παιδικά μου χρόνια.

mura3.220519
Οι περισσότεροι νέοι δεν γνωρίζουν καν τι είναι τα μούρα ή μούρνα, όπως τα λέμε εμείς στο χωριό… Ίσως επειδή δεν τα πουλούν στη λαϊκή, αφού ο καρπός τους είναι πολύ ευαίσθητος και δεν αντέχει στην πίεση και τη μεταφορά. Και γενικότερα στην ταλαιπωρία… Αλλά η δική μου γενιά, μεγάλωσε με αυτά… Ξέραμε που ήταν, οι καλύτερες…

mura4.220519
Τις είχαμε «σταμπάρει» στο χωριό και φροντίζαμε να πάμε πρώτοι, πριν πάνε οι άλλοι να μαζέψουν τα μούρα... Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια φοβερή μουριά, στα κάτω Βονιανά. Με κόκκινα μεγάλα μούρα. Εννοείται ότι τα τρώγαμε επιτόπου, πάνω στη μουριά. Χθες με ρώτησε ένας κύριος που είχε βγάλει το σκύλο του βόλτα: «Μα, δεν πρέπει να τα πλύνεις;»

mura5.220519
«Να τα πλύνω από τι;» Τα μούρα είναι άγρια και δεν έχουν πάνω τους ούτε φάρμακα, ούτε τίποτα… «Ναι, αλλά έχουν σκόνη, χώμα από το πάρκο», μου είπε. Και λοιπόν; Η σκόνη είναι χώμα, αλλά αν δεν κάνω λάθος, σύμφωνα με τη Γραφή κι εμείς από χώμα δεν είμαστε πλασμένοι; Γέλασε, χωρίς να έχει καμιά διάθεση να διαφωνήσει…

mura6.220519
Κι εγώ συνέχισα να γεύομαι τους νόστιμους, γλυκείς καρπούς του δέντρου… Στο πάρκο μπορείς να δει, να πεις και να ακούσεις πολλά. Αλλά δεν κάθισα πολύ… Όχι γιατί δεν ήθελα, αλλά δεν έπρεπε να φάω πολλά. Αν και μου αρέσουν πάντα, ξέρω ότι δεν μου κάνουν καλό σε μεγάλες ποσότητες και το αποφεύγω.

Περνάνε οι μέρες, σαν αέρας... Να, αύριο το πρωί, θα είναι κοντά μας ο Κώστας και η Άννυ…

Posted in Τα δικά μου

triantafilia.vukamvilia1.180519
Με ανθισμένα λουλούδια από τον μικρό κήπο μου στο χωριό, θέλουμε να καλωσορίσουμε τα παιδιά της Σούλας που, αύριο τέτοια ώρα, θα είναι κοντά μας, σύμφωνα με το πρόγραμμά τους. Είναι η τριανταφυλλιά που φύτεψε η μητέρα μου και πίσω της η βουκαμβίλια που φυτέψαμε εμείς.

triantafilia.vukamvilia2.180519
Όντως ο καιρός φεύγει γρήγορα όταν αφήνεις τη σκέψη σου να ταξιδεύει και δεν επικεντρώνεις στο γεγονός που περιμένεις πώς και πώς. Κι εμείς κάναμε πολλά. Στη βεράντα του σπιτιού στην Αθήνα, στον κήπο κάτω, στην είσοδο. Κι ακόμα, ολοκλήρωσα τη φορολογική μου δήλωση για το 2018.

arodara3.1180519
Γι' αυτή την τριανταφυλλιά σας έχω πει πως άντεξε πολλά όταν έφτιαχνα το σπίτι στο χωριό. Επέζησε ανάμεσα σε ασβέστες και τσιμέντα, ένα περιβάλλον αφιλόξενο. Και μόλις την περιποιήθηκε η Σούλα και της έβαλε λίγο λίπασμα, αμέσως πήρε τ' απάνω της. Σήμερα έχει αυτή την ομορφιά!

triantafilia.vukamvilia3.180519
Για την βουκαμβίλια, θυμάστε πως την έκαψε ο χιονιά του 2017. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε πως ήταν κάποτε, όταν τις πήραμε και τις φυτέψαμε με χαρά... Τόση χαρά που, όπως μοιράζομαι όλα τα πράγματα θεώρησα καλό να κάνω ένα δημοσίευμα και να τονίσω αυτή την όμορφη πλευρά της ζωής. Το είχα τόσο ανάγκη.

triantafilia.vukamvilia4.180519
Κάθε φορά που βλέπω πως είναι τώρα, θυμάμαι πώς ξεκίνησε αυτό το πράγμα... Δείτε πως ήταν το σπίτι όταν τις φυτέψαμε, ΕΔΩ. Όπως θα δείτε στο δημοσίευμα, τους δώσαμε και ονόματα. Μπορεί για τους άλλους να μη λένε τίποτα, αλλά για μας που ξέραμε, έλεγαν και λένε, πολλά...

vukamvilia1.180519
Η νοσταλγία θα υπάρχει πάντα για το χωριό... Ίσως γιατί εκεί έζησα τα πιο όμορφα παιδικά μου χρόνια και οι μνήμες που έχω είναι οι καλύτερες... Έτσι συχνά στο παρελθόν από τούτο το Site, έγραφα για το σπίτι. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα, πριν ένα χρόνο τέτοια εποχή... Κι ΕΔΩ άλλο ένα...

Η ώρα της κάλπης... Για όσους εκτιμούν ότι η ψήφος έχει πραγματική αξία στις εκλογές

Posted in Δημοσιογραφικά

filladia1
Αυτός είναι ένας ήπιος τρόπος προώθησης των φυλλαδίων των υποψηφίων πολιτικών... Και ιδιαίτερα κόσμιος, αν κρίνω από αλλά, πιο επιβλαβή, που έχω δει και έχω ζήσει στον τόπο που ζω, την Αθήνα... Όλα τα έντυπα αφορούν υποψηφίους στις δημοτικές εκλογές και αφορούν στην προβολή νέων ανθρώπων...

filladia2
Το αυτοκίνητο που φαίνεται στην πάνω φωτογραφία και λεπτομέρεια του βλέπετε εδώ, έχει φωτογραφηθεί από εμένα, την περασμένη Κυριακή το πρωί στην οδό Κωνσταντινουπόλεως, στα Σεπόλια. Τυχαία, φυσικά. Εκεί βρέθηκα για άλλη δουλειά και μου έκανε εντύπωση, επειδή η συγκεκριμένη υποψήφιος είχε βάλει "στόχο", στη σειρά όλα τα σταθμευμένα Ι.Χ.

filladia
Φυσικά υπάρχουν και τα χειρότερα που ίσως ακολουθούν μια προεκλογική συγκέντρωση, πριν ο Δήμος σπεύσει να τα μαζέψει... Τέτοιες εικόνες που δεν προσφέρουν και το καλύτερο θέαμα από πλευράς αισθητικής, θα έχετε δει και στον τόπο που μένετε. Είμαι βέβαιος γι' αυτό...

efimeridesΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 22/05/2019

Πάνε χρόνια τώρα που έχω επιλέξει να παρακολουθώ, αν και δημοσιογραφικά, από απόσταση, όσα συμβαίνουν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Και ο ίδιος δεν συμμετέχω σε τίποτα από αυτά, επειδή, η ίδια η ζωή μου έδειξε, πως δεν αξίζει να τα εμπιστεύομαι. Είναι πολύ έξω από τις δικές μου προσδοκίες για ένα καλύτερο κόσμο που όλοι ονειρευόμαστε.

Ωστόσο, ακριβώς, αυτή η αποστασιοποίηση, μου έδωσε τη δυνατότητα να δω πιο αντικειμενικά τα πράγματα και μάλιστα πιο καθαρά… Έτσι, έχω, νομίζω, το δικαίωμα να εκφράσω τον προβληματισμό μου για τις εκλογές της Κυριακής. Και δεν αναφέρομαι στις Ευρωεκλογές, διότι αυτές, έτσι κι αλλιώς, έχουν κοινή κάλπη σε όλη τη χώρα και αν και δεν έχουμε ακούσει τίποτα για το τι Ευρώπη θέλουμε ή αν μας αρέσει μια Ευρώπη στο ρόλο του τοκογλύφου δανειστή και εκμεταλλευτή στα χρόνια των μνημονίων.

Για πολλούς, η σημερινή Ευρώπη έχει καταγραφεί στο θυμικό ως ότι χειρότερο έχουμε ζήσει. Να σας θυμίσω κάτι, που όλοι συνειδητά «ξέχασαν» αυτές τις εκλογές: Το δημοψήφισμα με το τεράστιο ποσοστό όσων συμμετείχαν, για να φύγουμε από το ευρώ και την Ε.Ε.

Βεβαίως δεν θα ξεχάσω ποτέ και τους φανατικούς του «Μένουμε Ευρώπη», αλλά και εκείνους που έβγαιναν και διατυμπάνιζαν δημόσια τις απόψεις τους γι’ αυτό το θέμα. Θα ήθελα, πραγματικά να ακούσω πώς τοποθετούνται όλοι αυτοί, μπροστά στη… σιωπή γύρω από τα ευρωπαϊκά θέματα.

Τα μέχρι σήμερα προεκλογικά σποτ των κομμάτων, μόνο σ’ αυτό δεν αναφέρονται. Η κουβέντα γίνεται για την κουτσουρεμένη 13η σύνταξη, έτσι όπως αυτή δόθηκε και στο χρόνο που δόθηκε, αλλά και σε γενικότερα ζητήματα πολιτικής ουσίας, όπως είναι τα εργασιακά.

Προσπερνώ λοιπόν τις αδιάφορες Ευρωεκλογές για τον μέσο Έλληνα ψηφοφόρο, για να σταθώ λίγο στις άλλες δύο κάλπες που αφορούν την Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση. Χιλιάδες άνθρωποι, υποψήφιοι στις τοπικές κοινωνίες, διαγκωνίζονται να… συνεισφέρουν για το καλό του τόπου που ζουν.episimansis.neo

Μια γρήγορη ματιά στην εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας ή στα κοινωνικά δίκτυα, θα σας φέρει μπροστά στα δημοσιεύματα ή τις καταχωρήσεις υποψηφίων. Είτε με την κάρτα τους, είτε με πολυτελή 4χρωμα φυλλάδια, επιχειρούν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους και να προσελκύσουν τις ψήφους όσων κινούνται στον ίδιο ή σε συγγενή ιδεολογικό – πολιτικό χώρο.

Πραγματικά με έχει προβληματίσει: Δεν αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι προβλήματα σαν κι εμάς; Δεν είδαν να μειώνονται στα χρόνια της κρίσης τα εισοδήματα τους; Δεν είχαν εμπλοκή ως δανειολήπτες με τις τράπεζες; Δεν έμειναν άνεργοι; Από πού βρίσκουν και σκορπάνε, όλο αυτό το χαρτομάνι;

Και τι προσδοκούν, αλήθεια, με την εκλογή τους, πέρα από την όποια κοινωνική καταξίωση τους; Ότι θα… επιζήσουν αξιοπρεπώς από ένα μισθό ή μια αποζημίωση για τη συμμετοχή τους στα τοπικά ή περιφερειακά όργανα διοίκησης;

Ειλικρινά το λέω, επειδή ανάμεσα στους υποψηφίους, έχω διακρίνει και παρουσίες σοβαρών και υπεύθυνων ανθρώπων. Φαντάζομαι, πριν πάρουν την απόφαση τους να… εκτεθούν, τέτοια ζητήματα θα τα κουβέντιασαν με τις οικογένειες τους.

Φυσικά ασφαλώς αποτελεί δικαίωμα στον καθένα να επιλέξει να κινηθεί ο ίδιος ή πως εκτιμά ότι μπορεί να προσφέρει στον τόπο του,. Εγώ έναν μικρό προβληματισμό εξέφρασα στη στήλη μου και σε αυτόν θέλω να μείνω. Αλλά επειδή μάλλον έχει ενδιαφέρον ίσως συνεχίσω και στο επόμενο, που και εκείνο θα είναι προεκλογικό, το τελευταίο πριν οι ψηφοφόροι φτάσουν στις κάλπες.

Το θεωρώ υποχρέωση μου, αφού η δημοσιογραφία έχει την ανάγκη να ανασκαλεύει ακόμα και αυτή την πλευρά της ζωής που δεν θα λέγαμε ότι είναι και η πιο φωτεινή. Ωστόσο υπάρχει και δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους. Έτσι δεν είναι; Νομίζω, πως έτσι είναι…

  • Έκτακτο προεκλογικό φύλλο για το ΡΕΘΕΜΝΟΣ. Κι εμείς, ως συνεργάτες, συμμετέχουμε βάζοντας το δικό μας πετραδάκι στους προβληματισμούς που αναπτύσσονται…

Ο Ηλίας, η Κατερίνα, τα κεράσια και τα κορόμηλα, από την Αναστασιά των Σερρών...

Posted in Επικαιρότητα

ilias.katerina
Για τον Ηλία Θεολόγου, τον φίλο μου, ξέρετε. Σας έχω μιλήσει τόσες φορές και έχω γράψει άλλες τόσες στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ... Στη φωτογραφία είναι με τη σύζυγο του Κατερίνα, μπροστά στο Λευκό Πύργο. Θεσσαλονίκη μεριά, σε μια Συνέλευση της περιοχής τους...

karomilia1.anastasia
Κι εδώ είναι η Κατερίνα, μπροστά σε μια κερασιά στη αυλή του σπιτιού τους. Ο Ηλίας με πήρε τηλέφωνο χθες, στεναχωρημένος, επειδή όπως δείχνει και η φωτογραφία, το πολύ κρύο έκαψε του καρπούς κι έτσι φέτος δεν θα βγάλει κεράσια. Το ίδιο έγινε και πέρσι με τις βροχές. Κι εμένα μου είχε υποσχεθεί να μου στείλει!

karomilia2.anastasia
Παρ' όλα αυτά, με διαβεβαίωσε ότι θα βρει κεράσια από τα πιο πεδινά μέρη και θα μου στείλει και μου έδωσε φωτογραφίες από την κορομηλιά της αυλής του που είναι φορτωμένη φέτος, όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς... Τι είναι αυτό το πράγμα βρε παιδί μου... Παντού καρποί που ακόμα δεν έχουν ωριμάσει.

karomilia3.anastasia
Λίγα λοιπόν τα κεράσια, πολύ λίγα... Η φωτογραφία είναι αψευδής μάρτυρας... Τον ευχαριστώ πολύ για την ευαισθησία του, αλλά δεν χρειάζονταν να μπει στον κόπο. Τι; Είναι δυνατόν να μην πιστέψω τον φίλο μου; Ηλία μου, ξέρεις πόσο μου αρέσει που βλέπω την αληθινή ζωή μέσα από τα μάτια σου και χωριό σου...

karomilia4.anastasia
Κάθε φορά που ανεβάζεις φωτογραφίες μας υπενθυμίζεις, με έναν ιδιαίτερα απλό τρόπο, πως εκεί έξω (από το διαδίκτυο) είναι ότι πιο όμορφο υπάρχει. Τα ζώα σου, τα προβατάκια σου, οι κατσικούλες σου, τα πτηνά σου... Εύχομαι να έχετε υγεία και δύναμη με την Κατερίνα, για να τα φροντίζετε... Σας χρειάζονται.

karomilia5.anastasia
Και ναι, είναι θλίψη να βλέπεις τις κερασιές άδειες από καρπό, την εποχή που θα έπρεπε να γέρνουν τα κλαδιά τους από το βάρος. Και να συμβαίνει αυτό, που; Εκεί που βγαίνουν τα καλύτερα κεράσια, στην Αναστασιά των Σερρών... Υπομονή, φίλε Ηλία. Του χρόνου ίσως είναι καλύτερα τα πράγματα...

Στην τελική ευθεία, πλησιάζουμε την ημέρα που θα φτάσουν στην Ελλάδα τα παιδιά της Σούλας

Posted in Επικαιρότητα

luludia.luis1
Δεν μετράμε μόνο εμείς μέρες… Το κάνουν και τα παιδιά της Σούλας, από το Βανκούβερ του Καναδά. Καθώς προχωρούν οι μέρες και πλησιάζουμε στην Πέμπτη 23/5, η ανυπομονησία «χτυπά» κόκκινο. Το ξέρουμε αυτό, από την Άννυ που παρακολουθεί όσα γράφουμε εδώ και συντονίζει τα πράγματα για το ταξίδι τους.

luludia.luis2
Να λοιπόν, άλλος ένας σοβαρός λόγος για να χαλαρώσουμε λίγο… Επειδή, είτε το θέλουμε, είτε όχι, ο καιρός περνάει με τον ίδιο ακριβώς ρυθμό… Σε εμάς, φαίνεται, επειδή μας ενδιαφέρει πολύ, σαν να «τσουλάει» με πολύ αργούς ρυθμούς… Και πώς θα την πετύχουμε αυτή τη χαλάρωση που χρειαζόμαστε; Μα με λουλούδια από την Άνδρο.

luludia.luis3
Οι φίλοι μας εκεί, μας αγαπάνε και μας προσέχουν. Και μας προετοιμάζουν λίγο πριν πάμε ώστε η καρδιά μας να λαχταρά ακόμα περισσότερο να πάμε στα Αποίκια, να δούμε τον Λούη και τη Δήμητρα, την Χαρίκλεια στη Χώρα, την Εριφύλη στο χωριό Αλαδινού, την Ευαγγελία στην περιοχή που μένει με τον Μανώλη…

luludia.luis4
Και η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει ωραιότερο τρόπος από αυτόν… Μέσα σε αυτή τη φυσική ομορφιά, που τώρα, παρά τα σκαμπανεβάσματα του καιρού, έχει να μας δείξει τόσο υπέροχα πράγματα… Και λουλούδια ξεχωριστά από τον κήπο τους… Αν και η άνοιξη είναι παντού όμορφη, εδώ στην Άνδρο, οι επιλογές έχουν γίνει από τα χέρια των ανθρώπων που μας αγαπούν και λαχταρούν να μας σφίξουν στην αγκαλιά τους, όπως κι εμείς, άλλωστε.

luludia.luis5
Και, ειλικρινά, ευτυχώς που υπάρχουν και αυτά τα ωραία για να μην αποσπούν την προσοχή από την επίπεδη και μονότονη προεκλογική επικαιρότητα, που άλλο δεν δείχνει, από τις ανούσιες κοκορομαχίες των δύο πολιτικών κομμάτων που διεκδικούν το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα των εκλογών. Ναι, εδώ τουλάχιστον, όλο και κάτι εντελώς διαφορετικό, θα δεις.

luludia.luis6
Το μάτι και η ψυχή ξεκουράζεται… Και το έχουμε τόσο ανάγκη, όσοι έχουμε καταφέρει να βγούμε, με ψυχραιμία, αλώβητοι, από αυτή τη δύνη. Βαρεθήκαμε, κουραστήκαμε να ακούμε τις ίδιες και τις ίδιες κορώνες και να βλέπουμε τις ίδιες πληρωμένες καταχωρήσεις στα κοινωνικά δίκτυα. Αρκετά! Λίγο οξυγόνο, το χρειαζόμαστε, μακριά και έξω από αυτά.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA