Δεν μετράμε μόνο εμείς μέρες… Το κάνουν και τα παιδιά της Σούλας, από το Βανκούβερ του Καναδά. Καθώς προχωρούν οι μέρες και πλησιάζουμε στην Πέμπτη 23/5, η ανυπομονησία «χτυπά» κόκκινο. Το ξέρουμε αυτό, από την Άννυ που παρακολουθεί όσα γράφουμε εδώ και συντονίζει τα πράγματα για το ταξίδι τους.


Να λοιπόν, άλλος ένας σοβαρός λόγος για να χαλαρώσουμε λίγο… Επειδή, είτε το θέλουμε, είτε όχι, ο καιρός περνάει με τον ίδιο ακριβώς ρυθμό… Σε εμάς, φαίνεται, επειδή μας ενδιαφέρει πολύ, σαν να «τσουλάει» με πολύ αργούς ρυθμούς… Και πώς θα την πετύχουμε αυτή τη χαλάρωση που χρειαζόμαστε; Μα με λουλούδια από την Άνδρο.


Οι φίλοι μας εκεί, μας αγαπάνε και μας προσέχουν. Και μας προετοιμάζουν λίγο πριν πάμε ώστε η καρδιά μας να λαχταρά ακόμα περισσότερο να πάμε στα Αποίκια, να δούμε τον Λούη και τη Δήμητρα, την Χαρίκλεια στη Χώρα, την Εριφύλη στο χωριό Αλαδινού, την Ευαγγελία στην περιοχή που μένει με τον Μανώλη…


Και η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει ωραιότερο τρόπος από αυτόν… Μέσα σε αυτή τη φυσική ομορφιά, που τώρα, παρά τα σκαμπανεβάσματα του καιρού, έχει να μας δείξει τόσο υπέροχα πράγματα… Και λουλούδια ξεχωριστά από τον κήπο τους… Αν και η άνοιξη είναι παντού όμορφη, εδώ στην Άνδρο, οι επιλογές έχουν γίνει από τα χέρια των ανθρώπων που μας αγαπούν και λαχταρούν να μας σφίξουν στην αγκαλιά τους, όπως κι εμείς, άλλωστε.


Και, ειλικρινά, ευτυχώς που υπάρχουν και αυτά τα ωραία για να μην αποσπούν την προσοχή από την επίπεδη και μονότονη προεκλογική επικαιρότητα, που άλλο δεν δείχνει, από τις ανούσιες κοκορομαχίες των δύο πολιτικών κομμάτων που διεκδικούν το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα των εκλογών. Ναι, εδώ τουλάχιστον, όλο και κάτι εντελώς διαφορετικό, θα δεις.


Το μάτι και η ψυχή ξεκουράζεται… Και το έχουμε τόσο ανάγκη, όσοι έχουμε καταφέρει να βγούμε, με ψυχραιμία, αλώβητοι, από αυτή τη δύνη. Βαρεθήκαμε, κουραστήκαμε να ακούμε τις ίδιες και τις ίδιες κορώνες και να βλέπουμε τις ίδιες πληρωμένες καταχωρήσεις στα κοινωνικά δίκτυα. Αρκετά! Λίγο οξυγόνο, το χρειαζόμαστε, μακριά και έξω από αυτά.