Εκατομμύρια άνθρωποι, παγκόσμια, παρά το μεγάλο πρόβλημα με την οικονομία που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, γκρινιάζουν γιατί με τα μέτρα που έχουν πάρει οι κυβερνήσεις, τις αυξήσεις και τον πληθωρισμό που εξανεμίζουν μισθούς και συντάξεις, δεν θα μπορέσουν να γιορτάσουν όπως έχουν "μάθει" και τους πρέπει τα φετινά Χριστούγεννα. Βλέπεις, τα ήθη και τα έθιμα θέλουν να γιορτάζονται με κάθε μεγαλοπρέπεια και με τεράστιες οικονομικές θυσίες. Επιμένουν όλα αυτά να είναι στο μυαλό τους και να τους ταλαιπωρούν...
Το είπε και το έκανε ο φίλος μας ο Ηλίας, τα έστειλε τα κεράσια που υποσχέθηκε…
Την αρχή το είπαμε σαν αστείο ανμάεσα στις κουβέντες μας… Αλλά ο φίλος μου Ηλίας Θεολόγου από την Αναστασιά των Σερρών το έκανε πράξη. Την περασμένη Δευτέρα, αργά το βράδυ με πήρε στο τηλέφωνο: «Το πρωί στις 5 έρχονται τα κεράσια! Να πας στο ΚΤΕΛ Κηφισού να τα παραλάβεις…»
Πήγα το πρωί της Τρίτης, όχι φυσικά στις 5, αλλά στις 7:30. Δεν είναι και πολύ μακριά από το σπίτι που μένουμε, το ΚΤΕΛ Κηφισού. Και βρήκα σχετικά εύκολα την αποθήκη του ΚΤΕΛ Σερρών… Οι διαδικασίες τυπικές για να το παραλάβω… Θα ήταν γύρω στα 10 κιλά το δέμα…
Δεν δυσκολεύτηκα να το φέρω σπίτι με τη μηχανή… Αλλά δεν κρατήθηκα. Πριν να φύγω για τη δουλειά, άνοιξα το δέμα και το… φωτογράφησα. Και φυσικά απόλαυσα τους πρώτους καρπούς, αν και ήμουν ακόμα νηστικός, μόνο με λίγο καφέ. Τα κεράσια ήταν πολύ φρέσκα, τα είχε κόψει ο Ηλίας μόλις την προηγουμένη.
Συσκευασμένα όμορφα και δεν είχαν ταλαιπωρηθεί καθόλου από τα χιλιόμετρα… Διότι δεν ήταν και λίγα… 560 τόσο χιλιόμετρα είναι μακριά οι Σέρρες… Ταξίδεψαν επτά ώρες με το πούλμαν της γραμμής, μέχρι να φτάσουν στην Αθήνα, αλλά ακόμα υπάρχουν λίγα και είναι μια χαρά, γιατί δώσαμε σε αρκετούς φίλους μας… Δέκα κιλά κεράσια δεν τα τρως και από τη μια στιγμή στην άλλη…
Μόλις πήγα στη δουλειά, έπεσα με τα μούτρα στις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις. Βρήκα όμως χρόνο να πάρω τηλέφωνο τον Ηλία και να τον ευχαριστήσω προσωπικά... Η αλήθεια είναι ότι με συγκίνησε με την ενέργεια του αυτή. Ήξερα ότι ήταν δοτικός, από τις κουβέντες που κατά καιρούς κάναμε, αλλά τώρα το έβλεπα στην πράξη.
Είχα ήδη ανεβάσει τις φωτογραφίες με τα κεράσια στα κοινωνικά δίκτυα… Και όπως ήταν φυσικό, άρεσαν. Ξεχείλισαν από θετικά σχόλια. Αλλά κι εγώ, έκανα ότι μπορούσα για να τα προβάλω θετικά, όπως τους άξιζε… Στην κουβέντα μας ζήτησα από τον Ηλία να μου στείλει μια δικιά του φωτογραφία μέσα στις κερασιές με τον καρπό τους.
Το έκανε αμέσως… Το βλέπετε ψηλά στην πρώτη φωτογραφία... Και μου έστειλε και μια φωτογραφία της πεθεράς του, της Ακουλίνας, με φόντο τις ανθισμένες κερασιές πολύ πριν δέσουν αυτόν τον πανέμορφο καρπό τους. Και φυσικά μου έστειλε και άλλες φωτογραφίες του ίδιου και του χωριού του, της Αναστασιάς… Όμορφες εικόνες, βουκολικές, εντελώς ξεχωριστές για μας που ζούμε στην πόλη. Αλλά γι’ αυτά θα κάνουμε άλλο δημοσίευμα σε λίγο.
Σχόλια (0)