Ένας από τους λαχνούς που πήραμε στη Γιορτή του Καπρικού...

Ο Έλληνας το ΄χει αυτό το προνόμιο. Ψάχνει και δημιουργεί στιγμές ευχάριστες για τον εαυτό του με γλέντι και καλή συντροφιά για την παρέα του. Έτσι ακριβώς γίνεται κι εδώ, στο Γαλατά, ένα μικρό χωριουδάκι που κατοικούν 30 με 40 ψυχές όλες κι όλες.

Τόπος συνάντησης η αυλή του παλιού δημοτικού σχολείου που αν και κλειστό, ελλείψει παιδιών, το χρησιμοποιεί ο πολιτιστικός σύλλογος ως κουζίνα για τα φαγητά του, σε όσους έκαναν την τιμή να πάνε στη γιορτή του Καπρικού. Και δεν είναι λίγοι. Στις 10.30 που πήγαμε εμείς οι 1.100 περίπου καρέκλες που είχαν βάλει στα τραπέζια, είχαν καλυφθεί γύρω στο 90%.

Έπαιζε ακόμα απαλή μουσική, κρητική βέβαια εννοείται, ενώ λίγο αργότερα, κατά τις 11 ξεκίνησαν οι οργανοπαίκτες, αφού πρώτα ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Γαλατά που ήταν και ο διοργανωτής έκανε ένα μικρό χαιρετισμό υπενθυμίζοντας πως η φετινή είναι η 13η χρονιά που κάνουν αυτή τη γιορτή.

Το παιδιά του Πολιτιστικού φορούν πράσινες ομοιόμορφες κοντομάνικες φανέλες με τυπωμένα λευκά γράμματα στην πλάτη τους που αναφέρουν το όνομα του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού τους. Κορίτσια κι αγόρια τις ίδιες φανέλες, έτσι ήξερες που έπρεπε να απευθυνθείς όταν χρειαζόσουν κάτι.

Μας καλωσορίζουν, βρίσκουν τραπέζι να καθίσουμε μαζί με άλλους, παίρνουν παραγγελία για φαγητό και ποτά. Καπρικό βέβαια. Χοιρινό αρσενικό, του επιβήτορα, ψημένο σε ξυλόφουρνο, να συνοδεύεται με πατάτες φούρνου, σαλάτα χωριάτικη με... γλιστρίδα και κρασί χύμα ή μπύρες ΜΥΘΟΣ σε τσίγκινο κουτάκι.

Οι τιμές ανθρώπινες για γλέντι. Και οι μουσικοί απίθανοι. Δεν είναι τέρμα τα ηχεία, μπορείς δηλαδή να κουβεντιάσεις χωρίς να ξεκουφαίνεσαι. Και τα τραγούδια τους προσεγμένα, χορευτικά όταν χρειάζεται να σηκωθούν οι παρέες και με ξεχωριστό στοίχο όπου έκριναν πως ήταν αναγκαίο για να διατηρήσουν το κέφι και να ξεκουραστούν λίγο με μαντινάδες.

Μια ώρα μετά δεν πέφτει καρφίτσα. Ούτε και υπάρχουν ελεύθερες καρέκλες στα τραπέζια. Μα, πού βρίσκονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δεν επηρεάζονται από την κρίση; Είναι από τα γύρω χωριά και είναι της γνώμης πως η φτώχεια θέλει καλοπέραση.

Καλά κάνουν. Είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής. Αισιόδοξη γροθιά σε όσα μίζερα μας ετοιμάζουν.

Σε λίγο θα περάσουν από τα τραπέζια κορίτσια που φωτογραφίζουν, όπως στα κέντρα για να πουλήσουν μετά τις φωτογραφίες καθώς και νεαρά άτομα που πωλούν λαχνούς για τη λαχειοφόρο αγορά τους. Δύο ευρώ έχει ο λαχνός. Πήραμε πέντε και ευτυχώς δεν κερδίσαμε τίποτα. Γλάστρες πήλινες ήταν τα περισσότερα δώρα τους κι εμείς στο Θραψανό έχουμε την πηγή στις πήλινες γλάστρες.

Κατά τις δύο νύσταξε ο Λάμπρος, για φαντάσου, νύσταξε πριν από μένα και φύγαμε. Κρατήσαμε ακριβά φυλαγμένη στην καρδιά μας την ομορφιά της νύχτας. Ο τόπος, οι άνθρωποι, όλα συνωμοτούσαν για να περάσουμε καλά, μοναδικά.

Όμορφη Κρήτη, ψάχνεις αφορμή για γλέντι...