Το πέτρινο γεφύρι στην Περβόλα, δίπλα από το εργαστήρι κεραμικών του του Μουτσάκη. Δεν φαίνεται από τον κεντρικό δρόμο. Πρέπει να κατέβεις χαμηλά στο ποτάμι που τρέχει ακόμα νερό και να προσπαθήσεις να το δεις ανάμεσα στις πυκνές πρασινάδες. Τα βάτα και οι καλαμιές έχουν “στριμώξει” τα πράγματα και είναι αδύνατον να κατέβω στην κοίτη του και να φωτογραφήσω το πέτρινο τόξο...

Το ίδιο γεφύρι φωτογραφημένο από μια άλλη πλευρά. Είναι μεσημέρι και ο ήλιος πέφτει κατακόρυφα. Κι όμως αυτό το γεφύρι ένωνε κάποτε το χωριό με το Ηράκλειο. Τότε που δεν υπήρχε ακόμα άσφαλτος στο χωριό και η κίνηση έπρεπε να γίνει πάνω από αυτό το γεφύρι. Μου το επεσήμανε ο Αγησίλαος, ο γαμπρός μου σε μια κουβέντα που κάναμε χθες το βράδυ. Και έσπευσα να το δω από κοντά...

Καταγράφω τα γεγονότα στο “Σημειωματάριο” στη δεξιά μπάρα του Site. Απλά με τον τρόπο που τα ζω και τα βιώνω στο χωριό μου ήδη περισσότερο από δύο εβδομάδες κάτω από τον ουρανό του. Κι η σκέψη μου ακόμα πως μπορώ χαλαρά να ασχοληθώ με όλα και με τίποτα με κάνει να νοιώθω καλά.

Ίσως γι' αυτό ο ύπνος το βράδυ (και καμιά φορά και το μεσημέρι...) είναι ξεκούραστος κι ίσως γι' αυτό, καθετί που ζω κι αναπνέω εδώ μ' αρέσει και το “τραβώ” ώς τα άκρα. Σαν να' ναι η πρώτη φορά... Και γεννήθηκα και μεγάλωσα εδώ κι έχω βιώσει πράγματα που με έχουν σημαδέψει.

Πές τε με τοπικιστή, αισθάνομαι όμορφα εδώ. Γι' αυτό και “κρατάω” ακριβά φυλαγμένες τις σημειώσεις μου, γραμμένες κάτω από τον ίσκιο δέντρων, τα μεσημέρια με τη συνοδεία τζιτζικιών που τρελαίνουν με τα τραγούδια τους όταν η θερμοκρασία χτυπούσε “κόκκινο” και ξεπερνούσε του 35 βαθμούς Κελσίου...

Δεν προλαβαίνεις να παρακολουθείς τον καιρό που φεύγει... Δεν έχει και καμιά σημαντική αξία άλλωστε. Σημασία έχουν όλα όσα ζω εδώ, στο χωριό μου Θραψανό, στις φετινές καλοκαιρινές διακοπές μου, δυο εβδομάδες τώρα γεμάτες...

Οι μέρες κυλούν όμορφα. Κάθε καινούρια μέρα έχει κάτι να προσφέρει το μοναδικό. Παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου, καταγράφω τις δράσεις που πέφτουν στην αντίληψή μου, ζω όχι με το άγχος να προλάβω, αλλά με τη χαρά να απολαύσω όσο γίνεται περισσότερο αυτή την ομορφιά.

Και τι περιέχει αυτό; Δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί επακριβώς. Μικρές στιγμές, που καθεμιά έχει τα δικά της “μυστικά”. Απλά, ήσυχα, ήρεμα, χωρίς την αναθεματισμένη πίεση της δουλειάς...

Δυο εβδομάδες τώρα στο χωριό μου είναι σα να βρίσκομαι κάπου στην Παράδεισο. Δεν ξέρω πολλά πράγματα γι αυτήν, αλλά υποθέτω πως έτσι όμορφα θα είναι... Υπερβολικός στους χαρακτηρισμούς; Καμία αντίρρηση.

Θέλω όμως, μέσα από αυτό το Site να σας δώσω να δείτε μέσα από τα μάτια μου... Και όχι να σας πείσω, οπωσδήποτε. Εξάλλου προσωπικές απόψεις εκφράζω. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να συμφωνήσει...

Αν έχω πετύχει κάτι εδώ, αυτό είναι η ελευθερία στην έκφραση και το δικαίωμα στη διαφορετικότητα... Και αυτό θα το διαφυλάξω...