Όμορφες εικόνες εποχής... Δείτε τα ζουμπούλια ή μανουσάκια, όπως τα λένε στην Κρήτη

manusakia3.310122
Μερικά από τα λουλούδια αυτής της εποχής που μας αρέσουν πολύ, είναι τα μανουσάκια... Για αυτά έχουμε γράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, πολλές φορές. Δείτε μια από αυτές, ΕΔΩ. Αρέσουν και στη Στασούλα μας και όποτε έχει χρόνο και μπορεί, ξέρει πού θα πάει για να τα βρει... Η φωτογραφία αυτή είναι της φίλης μας Frideriki Fotinou.



manusakia1.1310122
Τα μανουσάκια πάντα μας άρεσαν και μας αρέσουν. Το "κλικ" γι' αυτό το δημοσίευμα το πήραμε από μια ανάρτηση της Spyridoyla Geraniotaki στην ομάδα "ΜΕΤΕΩΚΡΗΤΕΣ". Για να ευχηθεί «Καλή βδομάδα στην ομάδα μας με υγεία, ομορφιές και αρώματα». Έτσι είναι. Στο διαδίκτυο υπάρχει αλληλεπίδραση...

manusakia2.310122
Δεν λέει σε ποια περιοχή της Κρήτης τα βρήκε, κάτι που κάνουν οι περισσότεροι στο διαδίκτυο. Έχουν την αίσθηση ότι  αφού ξ΄λερουν εκείνοι, "όλοι ξέρουν". Αλλά δεν ξέρουν. Και μερικοί, όπως εμείς, θα θέλαμε να ξέρουμε, επειδή ως παιδιά, τα ψάχναμε κάποτε... Και γνωρίζαμε πού θα τα βρούμε....

manusakia2018.1
Τις πρώτες τρεις φωτογραφίες τις πήραμε από το διαδίκτυο. Αλλά αυτή και η επόμενη είναι από παλιότερες δημοσιεύσεις εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ, άλλο ένα δημοσιεύουμα που κάναμε για τα μανουσάκια. Είναι από την Άνδρο και η φίλη μας, Δήμητρα, είναι που τα μαζεύει. Αρέσουν και σε εκείνη...

manusakia2018.4

Αχ αυτά τα μανουσάκια! Τελικά τα βρήκε και φέτος η Στασούλα. Αψήφησε τη βροχή και την κακοκαιρία και πήγε εκεί, που ξέρει πως βγαίνουν. Και γέμισε το ανθοδοχείο της. Και γέμισε ο τόπος ευωδιές…

manusakia.stasulas
Έτσι για να αλλάξει λίγο η διάθεση μας καθώς συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία ύστερα από την εισβολή της Ρωσίας πριν τρία χρόνια και εδώ μας ταλανίζει η ακρίβεια και ο πληθωρισμός που ροκανίζουν το εισόδημα μας... Ναι, ζούμε σε πολύ δύσκολες εποχές. Αλλά το να είμαστε ψύχραιμοι, θα μας βοηθήσει να βλέπουμε πιο καθαρά τα πράγματα... Κάτι που το έχουμε πολύ ανάγκη... 

The News

Καταδικασμένος σε ισόβια από τη γέννηση του – Ένας νοτιοκορεάτης αντιρρησίας συνείδησης

south-korea.adelfos
Ο Σονγκ Ιν-Χο, 25 ετών, περιμένει την απόφαση ενός δικαστηρίου σχετικά με την απόφασή του να αρνηθεί τη στρατιωτική θητεία στη Νότια Κορέα, και θα φυλακιστεί μόλις ο ισχυρισμός του απορριφθεί. Στο πλαίσιο της  Παγκόσμιας Ημέρας Αντιρρησιών Συνείδησης, στις 15 Μαΐου, λέει στην Αμνηστία πώς οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις διαμόρφωσαν τη ζωή του.

Κι εδώ δείτε ένα βίντεο που θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε καλύτερα το θέμα. Δυστυχώς δεν έχει ελληνικούς υπότιτλους. Ζητήστε βοήθεια από εκείνους που γνωρίζουν αγγλικά. Το πήραμε από της ιστοσελίδα της «Διεθνούς Αμνηστίας».

subscribeΜεγαλώνοντας ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, η συνείδησή μου διαμορφώθηκε από τη Βίβλο. Διδασκόμαστε να αγαπάμε ακόμα και τους εχθρούς μας και ότι δεν θα πρέπει να ανταποδίδουμε με βία στη βία. Γι’ αυτό έγινα αντιρρησίας συνείδησης στη στρατιωτική θητεία. Πρωτόδικα κρίθηκα ένοχος και αν απορριφθεί η έφεσή μου, θα φυλακιστώ για 18 μήνες. Αλλά δεν τελειώνει εκεί η ιστορία μου, ούτε καν αρχίζει.

Χαρακτηρισμένος ως εγκληματίας από τη γέννηση του

Στη Νότια Κορέα, εκείνοι που αρνούμαστε για λόγους συνείδησης τη στρατιωτική θητεία, στιγματιζόμαστε, σχεδόν σαν να μας έχουν σημαδέψει από τη γέννησή μας. Είναι σαν ο κόσμος να γνωρίζει ότι ένα παιδί προορίζεται να βρεθεί στη φυλακή, οπότε αποφασίζουν να τους συμπεριφερθούν ως μελλοντικούς εγκληματίες.

Η μητέρα μου είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά, αλλά ο πατέρας μου αρχικά ήταν πολύ αντίθετος στη θρησκεία μου. Ήξερε πως ο αγαπημένος του γιος τελικά θα πήγαινε στη φυλακή εξαιτίας της άρνησης της στρατιωτικής θητείας, και κανένας πατέρας δεν το θέλει αυτό. Ως εκ τούτου, πάντα έβαζα τα δυνατά μου για να είμαι ένας καλός, προκομμένος γιος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο πατέρας μου σταδιακά να αλλάξει γνώμη. Ήταν ο πρώτος που υποστήριξε την έφεσή μου.

Όταν ήμουν μαθητής στο δημοτικό, μου ζήτησαν στο μάθημα να γράψω για τις μελλοντικές φιλοδοξίες μου, αλλά το άφησα κενό γιατί ήξερα ότι δεν ήταν εφικτές. Καθώς προοριζόμουν να πάω στη φυλακή έτσι κι αλλιώς, τι νόημα είχε να ονειρεύομαι; Παρόλα αυτά, δεν μπορούσα να το πω στη μητέρα μου γιατί θα ράγιζε η καρδιά της.

Θυμάμαι μια τραυματική εμπειρία όταν κάποιες συμμαθήτριές μου με πλησίασαν και ρώτησαν: “Είσαι μάρτυρας του Ιεχωβά; Η μητέρα μου είπε ότι θα πας φυλακή”. Πολλά χρόνια αργότερα συνειδητοποίησα ότι αυτή η εμπειρία ήταν απλά ο πρόλογος του πώς θα εκτυλισσόταν η ζωή μου.

Ξεχωρίζοντας στο σχολείο

Στην αρχή κάθε σχολικής περιόδου, δάσκαλοι και γονείς με ρωτούσαν την ίδια ερώτηση: “Θα πας πράγματι φυλακή; Είσαι σίγουρος πως θες να είσαι Μάρτυρας του Ιεχωβά;” Η απάντησή μου ήταν η ίδια. Δεν είναι θέμα συμβιβασμού, γιατί πρόκειται για την πίστη, κάτι για το οποίο θα έδινα και τη ζωή μου. Είναι ένα φορτίο που θα πρέπει να σηκώσω μέχρι τέλους.

Φίλοι μου με ρωτούσαν: “Ξέρεις πόσα αρνητικά κουτσομπολιά κυκλοφορούν για σένα;” Τέτοιες στιγμές είναι πολύ πικρές, και αυτές οι οδυνηρές αναμνήσεις είναι πάρα πολλές.

Οι διακρίσεις στο κολλέγιο ήταν ιδιαίτερα σκληρές. Οι φίλοι μου μια φορά με κορόιδεψαν: “Σονγκ Ιν-Χο, δεν μπορείς να βρίσεις, δεν μπορείς να παλέψεις, δεν περνιέσαι για άντρας και δεν είσαι καλός σε τίποτα”. Με περιγελούσαν πολύ και ειλικρινά ήταν πολύ δυσάρεστο. Ένιωθα θυμωμένος. Πέρασα πολύ καιρό να σκέφτομαι: “Αυτό είναι το σωστό που πρέπει να κάνω; Ή δεν ταιριάζει στους άντρες;”

Από τότε που γεννήθηκα, ένιωσα ότι είμαι σε ένα τρένο που ορμά προς έναν αναπόφευκτο σταθμό που λέγεται φυλακή και αισθανόμουν εντελώς αβοήθητος, χωρίς να μπορώ να ξεφύγω.

Μετά την αποφοίτηση, ήθελα να βρω μια καλή δουλειά, αλλά δεν μπορούσα. Ως αντιρρησίας συνείδησης, το να βρω μια δουλειά σε μια αξιοσέβαστη εταιρία ήταν σχεδόν αδύνατο εξαιτίας των διακρίσεων και της προκατάληψης. Σήμερα βοηθώ τους γονείς μου στην εταιρία καθαρισμών τους.

Ζητώντας μόνο εναλλακτικές

Για να προετοιμαστώ για τη δίκη μου, πήγαινα στο δικαστήριο την ίδια μέρα κάθε εβδομάδα και είδα κλέφτες, διαρρήκτες, απατεώνες και βιαστές – εγκληματίες όλων των ειδών, όλους να κάνουν έφεση υποστηρίζοντας ότι οι ποινές τους ήταν παράλογες. Ένιωσα πως αν κάποιος θα έπρεπε να κάνει έφεση, αυτός είμαι εγώ.

Τότε το αποφάσισα. Εάν μου δινόταν η ευκαιρία, ότι κι αν κόστιζε, θα έκανα ό,τι μπορούσα για να δηλώσω ότι είμαι αθώος, ακόμα κι αν σήμαινε κάποια φυλάκιση.

Είμαι πρόθυμος και έτοιμος να αφοσιωθώ σε οποιαδήποτε μορφή εναλλακτικής υπηρεσίας για την πατρίδα μου, όσο δύσκολη κι αν είναι. Η συνειδησιακή μου αντίρρηση στη στρατιωτική θητεία δεν έχει καμία σχέση με αποφυγή να υπηρετήσω.

Είμαι ευγνώμων πολίτης, και είναι ευχή μου να μου επιτραπεί να συνεισφέρω στο έθνος με κάποιον άλλο τρόπο αντί της στρατιωτικής θητείας. Όποια και αν είναι η εναλλακτική, είμαι πρόθυμος να την κάνω εφόσον δεν θα είναι ενάντια στη συνείδησή μου.

Αυτό είναι όλο που ζητάμε, στην πραγματικότητα.

Στη Νότια Κορέα, η πλειονότητα των αντιρρησιών συνείδησης είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η χώρα φυλακίζει περισσότερους ανθρώπους για τη συνειδησιακή τους αντίρρηση στη στρατιωτική θητεία, απ’ ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος μαζί – με τουλάχιστον 600 άντρες, ηλικίας κυρίως μεταξύ 20 και 24 ετών, να βρίσκονται σήμερα στη φυλακή. Διαβάστε [στα αγγλικά] το δελτίο τύπου και την έκθεση “Καταδικασμένοι σε ισόβια”.

Στηρίξτε ανθρώπους σαν τον Σονγκ Ιν-Χο: καλέστε τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας να αναγνωρίσει το δικαίωμα να αντιτίθεται κανείς για λόγους συνείδησης στη στρατιωτική θητεία. Υπογράψτε την έκκληση.

  • Αναδημοσίευση από το amnesty.org – 25 Μαΐου 2015

Άλλοι δέκα χιλιάδες αναγνώστες προστέθηκαν στην παρέα μας. Ευχαριστούμε!

kalavrita1
Έργο σταντ στα Καλάβρυτα… Αδελφοί σε δράση. Οι φωτογραφίες έφτασαν σε μένα μέσω του viber. Η νέα, δωρεάν μορφή επικοινωνίας για τα τηλέφωνα αρκεί να έχει κανείς, σύνδεση στο internet.

kalavrita2
Στον ίσκιο της πλατείας... Η νέα μορφή έργου που βοηθάει τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον Θεό. Χαίρομαι όταν μεταξύ μας ενθαρρυνόμαστε, ανταλλάσοντας τέτοιες φωτογραφίες…

kalavrita3
Όπως βλέπετε, κάποιος έχει ήδη πλησιάσει και θέλει να ενημερωθεί… Τι όμορφο που είναι, να είσαι σε θέση να δώσεις ζωοσωτήριες πληροφορίες για τον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή…

roloi.para.penteΜ’ αρέσει κάθε φορά που γράφω για 10.000 νέους αναγνώστες που έρχονται από διαφορετικές Ι.Ρ., μοναδικές να προστεθούν στην παρέα μας… Κάπως έτσι αυξανόμαστε… Και ιδού, ξεπεράσαμε τις 920.000 και βάζουμε πλώρη για τις 930.000!...

Χτίζουμε με σταθερά βήματα αυτό το web site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Διανθίζοντας το με πολλά και ενδιαφέροντα, καθημερινά θέματα… Από απλές προσωπικές μας καταστάσεις, μέχρι το μοίρασμα με εμπειρίες ξεχωριστές που μπορούν να μας δώσουν ενθάρρυνση να συνεχίσουμε να δίνουμε την καθημερινή μάχη για τη ζωή με αξιοπρέπεια…

Δεν πρόκειται για επιστημονική μέθοδο… Απλά είναι τα πράγματα. Όπως και καθετί που κάνουμε στη ζωή μας. Επειδή εκτιμούμε ότι τα ωραία «κρύβονται» μέσα στις απλές καθημερινές στιγμές. Και είναι τόσο εύκολα και προσεγγίσιμα στον καθένα, που δεν χρειάζεται να έχεις σπουδάσει... κοινωνικές επιστήμες για να διακρίνεις αυτή την προσέγγιση, απλά το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να αφήσεις την καρδιά σου να χαλαρώσει και να απολαύσεις κάθε ξεχωριστή στιγμή που είναι σε θέση να δώσει κάτι…

Σε μια εποχή που η στόχευση και ειδίκευση αποτελεί το ζητούμενο για καθένα καθώς πρέπει web site, εμείς εδώ επιχειρούμε με αξιοσημείωτη σταθερότητα, αυτό που κάναμε από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του, περισσότερα από εννιά χρόνια τώρα… Ένα πασπαρτού που είναι σε θέση να μιλά για τα πάντα, χωρίς να χάνει το ενδιαφέρον του.

Κι αυτό το πετυχαίνει επειδή κάνει ξεκάθαρο σε κάθε ευκαιρία, πόσο σέβεται  τον αναγνώστη του, θεωρώντας ότι αυτό έχει ένα υψηλό IQ που το καθιστά ικανό να μοιραστεί αξιόλογα πράγματα.

Το παιχνίδι είναι κάπως έτσι: Ο λόγος, μοιράζεται με την εικόνα… Και άλλοτε παίρνει το προβάδισμα, για να δημιουργήσει λεκτικές εικόνες και να διεγείρει τη φαντασία των αναγνωστών… Άλλοτε πάλι μένει συνειδητά πίσω και αφήνει τις αληθινές φωτογραφίες να «μιλήσουν». Μιλάνε οι φωτογραφίες; Ίσως αναρωτηθεί κάποιος… Και βέβαια μιλάνε, καμιά φορά κραυγάζουν κιόλας…

Συχνά δίνω το λόγο στα δικά σας e-mail και στις επισημάνσεις που κάνετε, καθώς γυρνάτε το διαδίκτυο με τη ειδησεογραφία που σας κάνει εντύπωση… Αν προσέξετε σε προσωπικό επίπεδο, συχνά έχουμε όλοι παρόμοιες απορίες, ενστάσεις, αλλά και εκτιμήσεις…

Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ δεν έχει λόγους να κρύψει την ευαισθησία του σε θέματα που έχουν να κάνουν με τους ανθρώπους και με όσα αυτοί βιώνουν στο σύντομο πέρασμα τους από τη γη, ως πάροικοι… Και συνεχίζει να νιώθει μέρος μιας όμορφης παρέας, που είναι σε θέση να δημιουργεί, κάνοντας το καλύτερο που μπορεί, ώστε να δικαιολογεί την παρουσία του.

Έτσι αισθάνεται την ανάγκη να πει για άλλη μια φορά ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για την εκτίμηση στη δουλειά που κάνουμε εδώ… Μια δουλειά αυθεντική, καθαρή, που δεν κρύβει τίποτα πίσω της, πέρα από την αγάπη της για τον άνθρωπο…

Μια όμορφη βραδιά στο σπίτι του Βασίλη και της Κούλας Δεδότση, στο Γέρακα

dedotsis2
Η βραδιά ήταν πολύ όμορφη. Και λίγο πριν πάρουμε το δρόμο για την επιστροφή ο Βασίλης ζήτησε να φωτογραφηθούν μαζί με τη σύζυγό του Κούλα με τον παππού Διονύση…

dedotsis1
Έβγαλα άλλες δύο από το φόβο μη κάτι συμβεί και ιδού οι ίδιοι από μια διαφορετική πλευρά στο τόσο φιλόξενο σπίτι τους… Ήταν για μας μια αναζωογονητική βραδιά…
dedotsis3
Την περασμένη Πέμπτη το βράδυ είχαμε ορίσει το ραντεβού στο σπίτι του Βασίλη Δεδότση στο Γέρακα. Το ήθελα κι εγώ πολύ και η σύζυγος του Κούλα, ετοίμασε πολύ όμορφα, ξεχωριστά φαγητά για την παρέα μας…

Η βραδιά κύλησε τόσο όμορφα που ξαφνικά είδαμε ότι είχε κιόλας πάει 11… Ούτε ο παππούς Διονύσης δεν διαμαρτυρήθηκε ότι κουράστηκε, ούτε κανείς από μας… Ο Βασίλης έχει το χάρισμα να σε παρασέρνει καθώς μιλάει… Ανάμεσα στα άλλα αναφέρθηκε και στο πρόσφατο ταξίδι του με την Κούλα στην Αυστραλία:

Έπειτα από μια «μακρά» περίοδο απουσίας μας στην Αυστραλία, (μόλις 36 ημερών), για τη Διεθνή Συνέλευση στη Μελβούρνη, στις 17-19 Οκτωβρίου, επιστρέψαμε και πάλι στα πατρώα εδάφη και στην ενεργό υπηρεσία!

Χωρίς αμφιβολία ήταν για εμάς μοναδική εμπειρία, πραγματικά εμπειρία ζωής, καθώς είδαμε και ακούσαμε πολλά. Όμως, πάνω από όλα, ήταν πολύ συγκινητικό να βρίσκεσαι επί τρεις ημέρες σε ένα υπέροχο στάδιο, με 70.000 και πλέον αδελφούς σου από 60 χώρες και εθνικότητες!

Ήταν επίσης κάτι το πρωτόγνωρο για εμάς, να βλέπεις αυτές τις χιλιάδες των αδελφών μας, να καταφτάνουν στο κέντρο της Μελβούρνης όπου βρισκόταν το στάδιο, με τρένα και λεωφορεία, τα οποία είχαν αναρτήσει σε περίοπτη θέση πανό, με τα λόγια:

«Διεθνής Συνέλευση Μαρτύρων του Ιεχωβά. Σας καλωσορίζουμε στην πόλη μας, να μας ξανάρθετε!».

Είχα την ευκαιρία, να συναντήσω αρκετούς παλαίμαχους αδελφούς και πολύ αγαπητούς συναγωνιστές, να εκφωνήσω επίσης ομιλίες σε όλες τις ελληνικές εκκλησίες, στη Μελβούρνη και στο Σύδνεϋ.

Επιπρόσθετα, είχα το προνόμιο να δώσω μια μικρή συνέντευξη σε δύο αγγλόφωνες εκκλησίες, σχετικά με τα νέα μας από την Ελλάδα, και να συμμετάσχω στο ζωοσωτήριο έργο κηρύγματος σε Κινεζικό τομέα, συνεργαζόμενος με Κινέζους αδελφούς!

Έτσι επιστρέψαμε και πάλι στην Ελλάδα στις 19 Νοεμβρίου, και στις γνωστές και τόσο προσφιλείς δραστηριότητες, να αναζητούμε τους «αξίους», σε μια κοινωνία ετοιμοθάνατη, μεταφέροντας ελπίδα και παρηγοριά μέσω της Αγίας Γραφής, σε ανθρώπους που βογκούν και στενάζουν σε ένα τόσο πονηρό κόσμο!

Ομολογουμένως, αποτελεί τραγική ειρωνεία αλλά και φοβερή υποκρισία, από μέρους πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών, να προβαίνουν σε βαρύγδουπες δηλώσεις, για «τον σεβασμό και την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», όταν τα μάτια μας και τα αυτιά μας συγκλονίζονται με τα όσα διαδραματίζονται σε πολλά σημεία του πλανήτη, όπου ο θρησκευτικός φανατισμός, η πολιτική αδιαλλαξία, τα φυλετικά μίση και πάθη κυριαρχούν, με αποκορύφωμα την ανελέητη σφαγή αμάχων και ιδιαίτερα μικρών παιδιών!

Χωρίς αμφιβολία, η θρησκευτική και πολιτική αντιπαλότητα, έχουν αιματοκυλίσει και συνεχίζουν να αιματοκυλούν τον πλανήτη μας, με αποτέλεσμα, το ανθρώπινο αίμα να ρέει αδιάκοπα!

Ως θρησκευτικός αντιρρησίας συνείδησης, Χριστιανός Μάρτυρας του Ιεχωβά, και έχοντας «πληρώσει» με βαρύτατο τίμημα (εννιάχρονη φυλάκιση), τη συνειδητή μου άρνηση σε κάθε είδους βία και σε οιονδήποτε πόλεμο, θλίβομαι βαθιά και συγκλονίζομαι, για το αθώο αίμα που χύνεται σε πολλές περιοχές της γης, και μάλιστα με τις ευλογίες θρησκευτικών και πολιτικών ηγετών!

Παράλληλα, η απογοήτευση που εισπράττουμε καθημερινά, λόγω της ασυνέπειας, της αναλγησίας και της υποκρισίας αυτών που εμπιστεύτηκαν και εμπιστεύονται οι άνθρωποι, δημιουργούν σε όλους τους ειλικρινά σκεπτόμενους ανθρώπους αισθήματα πικρίας, θλίψης και δυστυχώς ακόμη και ψυχικής διαταραχής!

Καθώς μελετώ στοχαστικά την Αγία Γραφή και την συσχετίζω με τα όσα διαδραματίζονται στις ημέρες μας, διάβασα μια πολύ ενδιαφέρουσα προφητική αναγραφή στο βιβλίο του Ησαϊα, (κεφάλαιο 50 και εδάφιο 11), η οποία σκιαγραφεί καταπληκτικά την εποχή μας καθώς και τους πολιτικούς, οι οποίοι θέλουν να εμφανίζονται μάλιστα και ως εθνοσωτήρες!

«Όλοι εσείς που ανάβετε φωτιά, κάνοντας τις σπίθες να λαμπυρίζουν, περπατήστε στο φως της φωτιάς σας και ανάμεσα στις σπίθες που προκαλέσατε.»

Σύμφωνα με τα προφητικά λόγια αυτού του εδαφίου, οι ανθρώπινοι ηγέτες, πολιτικοί και θρησκευτικοί, έρχονται και παρέρχονται. Μάλιστα ένα  χαρισματικό άτομο, ίσως αιχμαλωτίσει για λίγο τη φαντασία των ανθρώπων, υποσχόμενο προεκλογικά, «λαγούς με πετραχήλια»!

Εντούτοις, αντί να ανάψει μια «δυνατή φωτιά», όπως αναμένουν οι οπαδοί και υποστηρικτές του, ίσως καταφέρει να προκαλέσει μόνο λίγες «σπίθες», οι οποίες δίνουν λίγο μόνο φως  (και σε αρκετές περιπτώσεις ούτε και αυτό το λιγοστό φως), ή λίγη θερμότητα, αλλά σύντομα σβήνουν!

Έτσι, δεν είναι άξιο απορίας το γεγονός, ότι δύο λέξεις διαδέχονται επί σειρά ετών η μία την άλλη στα στόματα των ανθρώπων, οι οποίοι δυστυχώς ενθουσιάζονται από τα μεγαλόσχημα λόγια και υποσχέσεις των πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών. Αυτές οι λέξεις είναι: Αλλαγή - Απαλλαγή!

Πραγματικά, πόσο αληθινά αποδεικνύονται τα λόγια της Αγίας Γραφής, όπως αναφέρονται στο βιβλίο Ψαλμοί 146:3-6:

«Μη θέτετε την εμπιστοσύνη σας  ούτε σε γιο χωματένιου ανθρώπου, από τον οποίο δεν υπάρχει σωτηρία!»

Καθώς οι πρόσφατες εξελίξεις, τοπικές και διεθνείς, πιστοποιούν πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι η ανθρώπινη διακυβέρνηση έχει αποτύχει παταγωδώς, η Αγία Γραφή μας διαβεβαιώνει, ότι ο Θεός δεν θα επιτρέψει στους ανθρώπους, να θέσουν σε κίνδυνο την ύπαρξη της ανθρώπινης οικογένειας. Αντίθετα, υπόσχεται πως σύντομα, «ο πονηρός δεν θα υπάρχει πια και θα παρατηρήσεις τον τόπο του και εκείνος δεν θα υπάρχει.» (Ψαλμός 37:10)

Είναι πολύ παρήγορο σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, να μπορείς να ανταλλάσσεις σκέψεις και απόψεις με ανθρώπους που σκέφτονται καθαρά, ανυπόκριτα και αμερόληπτα!

Με αφορμή τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας και τα όσα λέγονται γύρω από αυτά…

skitso.kratos.eklisia

Ενδιαφέρον προφητικό σκίτσο για το μέλλον της σχέσης Εκκλησίας - Κράτους... Διότι κάποια στιγμή έτσι θα γίνει, δεν χωρεί αμφιβλία...avgi130515
Έτσι παρουσίασε χθες η ΑΥΓΗ το θέμα στο πρωτοσέλιδο της και ενδεχομένως να μην αναφέρονταν καν, αν ο διευθυντής της  και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης δεν είχε εμπλακεί σε έναν τηλεοπτικό καυγά…

espesso130515
Η ESPRESSO, σκανδαλοθηρική καθημερινή εφημερίδα προβάλει σε ζωνάρι της πρώτης της σελίδας την άποψη του βουλευτή Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ και… γιατρού κ. Μιχελογιαννάκη. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου…

ethnos130515
Ένα άλλο θέμα που προέκυψε είναι ότι ήθελαν να περιφέρουν τα λείψανα στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας». Να δώσουν φρούδες ελπίδες στους καρκινοπαθείς. Ευτυχώς αντέδρασαν οι γιατροί του νοσοκομείου…

kontranews130515
Από μια εντελώς διαφορετική άποψη που μόνο ο Γιώργος Κουρής, εκδότης κάποτε της ΑΥΡΙΑΝΗΣ και σήμερα της KONTRA ΝEWS προσεγγίζει το θέμα… Για όλα φταίνε οι πολιτικοί…

skitso.kir140515

Δείτε κι αυτό το καταπληκτικό σκίτσο του ΚΥΡ... Αν μη τι άλλο έχει χιούμορ ο άνθρωπος... Και το χρειαζόμαστε, όσο τίποτα άλλο στις μέρες μας...
ethnos120515
Η είδηση παρουσιάστηκε κάπως έτσι: Ο πρώτος και μάλιστα οξύς καβγάς ξέσπασε ανάμεσα σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της Εκκλησίας, με αφορμή την υποδοχή του ιερού λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας με τιμές αρχηγού κράτους και τη μεταφορά του, για μία ημέρα, στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας», ώστε να μπορέσουν να το προσκυνήσουν ασθενείς.

«Θα υποταχθούμε στη λογική ότι θα θεραπεύσουν τα φημολογούμενα λείψανα τους καρκινοπαθείς; Αυτό είναι μορφή ειδωλολατρίας», είπε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης, κάνοντας λόγο για «εμπόριο λειψάνων». Μάλιστα, εξαπέλυσε «πυρά» εναντίον του προέδρου των ΑΝΕΛ και κυβερνητικού εταίρου, Πάνου Καμμένου για την απόφασή του να αποδοθούν τιμές αρχηγού κράτους στην τελετή υποδοχής του ιερού λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας. «Τη Μεγάλη Παρασκευή ήρθε το Άγιο Φως με τιμές πάλι αρχηγού κράτους, δηλαδή δύο αρχηγοί κρατών επισκέφτηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ την Ελλάδα και είναι το Άγιο Φως και τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας», είπε δηκτικά και πρόσθεσε: «Τον αδικεί αυτή η συμπεριφορά. Μεθαύριο μπορεί να έχουμε και το τζαμί στη Βουλή... Να δω τι θα ψηφίσει ο κ. Καμμένος».el.tipos120515

Οι δηλώσεις του κ. Φίλη προκάλεσαν την έντονη αντίδραση του διευθυντή Τύπου της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Χάρη Κονιδάρη, ο οποίος τόνισε: «Εμπόριο λειψάνων κάνει ο ίδιος ο κ. Φίλης. Εμπορεύεται τα λείψανα ενός δήθεν αριστερού αντικληρικαλισμού, ο οποίος και παραπέμπει σε περιόδους μεσαίωνα, αφού επιδιώκει να περιορίσει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία της θρησκείας». Κάλεσε δε, τον κ. Φίλη να διδαχθεί από τη στάση του πρωθυπουργού «ο οποίος σέβεται απόλυτα το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων και αποφεύγει να πέφτει στην παγίδα παρωχημένων ''προοδευτικών'' λαϊκισμών».

Αυτά. Και στο μεταξύ οι εφημερίδες και τα ΜΜΕ βρήκαν ευκαιρία για να δώσουν ατέλειωτες ώρες «ενημέρωσης» ως να ήταν αυτά τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων.

Και ας δούμε πως έχουν τα πράγματα με βάση της Γραφή… Για να έχουμε μια πιο καθαρή εικόνα των όσων συμβαίνουν γύρω μας…

Θεοί που “Δεν Μπορούν να Σώσουν”

Εξετάστε, για παράδειγμα, τη χρήση εικόνων ή συμβόλων στη λατρεία. Για όσους θέτουν την εμπιστοσύνη τους σε αυτά ή προσεύχονται μέσω αυτών, τα είδωλα φαίνονται να είναι σωτήρια αντικείμενα, κατέχοντας υπερανθρώπινες δυνάμεις οι οποίες μπορούν να ανταμείψουν τους ανθρώπους ή να τους γλιτώσουν από τον κίνδυνο. Μπορούν, όμως, να σώσουν πραγματικά; Σχετικά με τέτοια αντικείμενα, ο ψαλμωδός έψαλε: «Τα είδωλα των εθνών είναι ασήμι και χρυσάφι, έργο χεριών χωματένιου ανθρώπου. Στόμα έχουν, αλλά δεν μπορούν να μιλήσουν· μάτια έχουν, αλλά δεν μπορούν να δουν· αφτιά έχουν, αλλά δεν μπορούν να δώσουν ακρόαση. Επίσης, δεν υπάρχει πνεύμα στο στόμα τους». Πραγματικά, είναι θεοί που “δεν μπορούν να σώσουν”.—Ψαλμός 135:15-17· Ησαΐας 45:20.

Ομολογουμένως, αυτοί που φτιάχνουν είδωλα ίσως αποδίδουν ζωή και δύναμη στο έργο των χεριών τους. Επίσης, όσοι λατρεύουν είδωλα θέτουν την εμπιστοσύνη τους σε αυτά. «Σηκώνουν [το είδωλο] πάνω στον ώμο», είπε ο προφήτης Ησαΐας, «το βαστάζουν και το αποθέτουν στη θέση του για να σταθεί», και πρόσθεσε: «Από το μέρος όπου στέκεται δεν απομακρύνεται. Κραυγάζει κάποιος προς αυτό, αλλά εκείνο δεν απαντάει· δεν μπορεί να σώσει κάποιον από τη στενοχώρια του». (Ησαΐας 46:7) Η αλήθεια είναι ότι ένα είδωλο παραμένει άψυχο άσχετα από το πόσο ένθερμη είναι η πίστη εκείνων που θέτουν την εμπιστοσύνη τους σε αυτό. Τέτοιου είδους γλυπτές εικόνες και χυτά αγάλματα είναι “άχρηστοι θεοί”.—Αββακούμ 2:18.

Η ειδωλοποίηση, η λατρεία ή ο υπερβολικός θαυμασμός προσωπικοτήτων του κόσμου της ψυχαγωγίας, αστέρων του αθλητισμού, πολιτικών συστημάτων και μερικών θρησκευτικών ηγετών είναι επίσης κάτι το συνηθισμένο σήμερα. Επιπλέον, τα χρήματα είναι θεός για πολλούς. Σε κάθε περίπτωση, προσδίδονται σε αυτά τα είδωλα ανύπαρκτες ιδιότητες. Δεν παρέχουν—ούτε και μπορούν να παράσχουν—όλα όσα ελπίζουν εκείνοι που πιστεύουν σε αυτά. Λόγου χάρη, τα πλούτη μπορεί να φαίνεται ότι προσφέρουν τη λύση σε πολλά προβλήματα, αλλά η δύναμη του πλούτου είναι απατηλή. (Μάρκος 4:19) Κάποιος ερευνητής ρώτησε: «Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε το γεγονός ότι κάτι το οποίο επιθυμούν διακαώς τόσο πολλοί άνθρωποι, και το οποίο θεωρείται κατά κάποιον τρόπο πανάκεια, όταν το αποκτήσουν επιφέρει πάνω τους διάφορα αποτελέσματα που ποικίλλουν από απογοητευτικά ως τραυματικά;» Ναι, η επιδίωξη πλούτου ίσως απαιτήσει από κάποιον άνθρωπο να θυσιάσει κάτι που έχει πραγματική αξία, όπως είναι η καλή υγεία, η ικανοποιητική οικογενειακή ζωή, οι στενές φιλίες ή η πολύτιμη σχέση με τον Δημιουργό. Ο θεός του δεν αποδεικνύεται τίποτα περισσότερο από ένα “είδωλο αναλήθειας”!—Ιωνάς 2:8.

  • Περιοδικό ΣΚΟΠΙΑ 2002 15/1 σ.3-4

Ποιο νομίζετε ότι είναι το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα μας; Ιδού μια απάντηση…

matheno1
Τέτοιες φωτογραφίες σαν αυτές που δημοσιεύουμε σήμερα διακινούνται στο διαδίκτυο καθημερινά. Ιστορίες οπτικοποιημένες που βοηθούν όλους να κατανοήσουν μερικά πράγματα.

matheno2
Άλλη μια τέτοια ενθαρρυντική φωτογραφία η οποία αποτυπώνει ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλοί συνάνθρωποι μας, είτε πρόκειται για άνδρες, είτε για γυναίκες. Η ελπίδα είναι πάντα εδώ.

matheno3
Όσο γι’ αυτή την αλήθεια, τι να πεις; Πολλοί άνθρωποι νομίζουν και προσπαθούν μάταια να διορθώσουν τις αδικίες, αλλά δεν είναι εύκολο κάτι τέτοιο το ένα πρόβλημα φέρνει κάποιο άλλο και παέι λέγοντας…

matheno4
Αυτό το χάπι βοηθάει πραγματικά τον καθένα από μας να δούμε με πιο καθαρά μάτια προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της καθημερινότητας… Ας μην το ξεχνάμε ποτέ. Για μας είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο.

matheno5
Και, δείτε τώρα πως μπορείς να μας αποξενώσει καμιά φορά η τεχνολογία, αν δεν τη χρησιμοποιούμε σωστά και με μέτρο… Αν ρίξετε μια ματιά στους νέους ανθρώπους και στην ανάρτηση τους από τα κινητά τηλέφωνα θα καταλάβετε τι εννοώ.

matheno6
Έφτασε σε μένα με το e-mailόπως τόσα πράγματα καθημερινά: Κάποτε με ρώτησε η μητέρα μου, ποιο κατά τη γνώμη μου ήταν το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα μας.

Στην αρχή νόμισα ότι βρήκα εύκολα την απάντηση και έτρεξα στη μητέρα μου όλο χαρά. Είχα ανακαλύψει τη μαγεία και την ομορφιά των ήχων και της είπα "νομίζω πως είναι τα αυτιά, με τα οποία ακούμε". Εκείνη με διόρθωσε: "Όχι", μου είπε, "υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που δεν ακούνε, γιατί είναι κουφοί, γύρω μας".

Συνέχισα να σκέφτομαι την ερώτηση, μεγαλώνοντας. Όταν συνειδητοποίησα πόσο φοβερό δώρο είναι η όραση και τι μεγάλες δυνατότητες έχει, έτρεξα στη μητέρα μου μάλλον σίγουρος αυτή τη φορά, και της είπα, "μάλλον είναι τα μάτια μας που βλέπουμε, το σημαντικότερο μέρος στο σώμα μας". 

Με κοίταξε με αγάπη η μητέρα μου, χάρηκε που ασχολούμαι με το ερώτημά της και κάνω και μεγάλη πρόοδο, αλλά και πάλι με διόρθωσε: "Όχι, δεν είναι τα μάτια. Χιλιάδες άνθρωποι στον κόσμο μας είναι τυφλοί. Προσπάθησε ακόμα".

Προσπάθησα κι άλλες φορές και η μητέρα μου έβλεπε ότι ωριμάζω και προοδεύω, αλλά όσες φορές κι αν επανήλθαμε στο θέμα αυτό, δεν κατάφερα να βρω τη σωστή απάντηση.

Πέρυσι πέθανε ο παππούς μου.

Όλοι μας πονέσαμε και κλάψαμε.

Ακόμα και ο πατέρας μου έκλαψε, και το λέω αυτό γιατί άλλη μια φορά μόνο τον είχα δει να κλαίει στη ζωή μου. 

Ξαφνικά ακούω τη μητέρα μου: "Ξέρεις ποιο είναι το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα μας;" με ρώτησε τότε η μητέρα μου κι εγώ παραξενεύτηκα, γιατί πάντα νόμιζα ότι ήταν ένα αστείο ανάμεσά μας και τίποτα παραπάνω. Με είδε που παραξενεύτηκα και με πήρε κοντά της.

"Αυτό που θα σου πω αγόρι μου είναι πολύ σημαντικό", μου είπε, "και θέλω να το κρατήσεις μέσα στην ψυχή σου. Λοιπόν το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα σου είναι ο ώμος σου. Και δεν είναι γιατί κρατάει το χέρι σου στη θέση του και μπορεί να κινείται, αλλά γιατί μπορεί να κρατήσει το κεφάλι ενός πονεμένου αγαπημένου σου την ώρα που κλαίει. Όλοι μας θα χρειαστούμε έναν ώμο να γείρουμε και να ακουμπήσουμε την ώρα της θλίψης και του πόνου, αγόρι μου. Σου εύχομαι να έχεις πάντα στη ζωή σου έναν τέτοιο ώμο, γεμάτο παρηγοριά για κείνους που θα κλάψουν και θα 'χουν ανάγκη τον ώμο της αγάπης σου για να γείρουν. Όταν θα το έχεις καταλάβει αυτό που σου λέω και θα συμφωνείς, τότε θα είναι σημάδι ότι έχεις μεγαλώσει αρκετά και ότι ζεις σωστά τη ζωή σου".

Οι άνθρωποι θα ξεχάσουν αυτά που έλεγες...

Οι άνθρωποι θα ξεχάσουν αυτά που έκανες...

Αλλά ποτέ δε θα ξεχάσουν πώς τους έκανες να αισθάνονται.

Ας είσαι μια ευλογία για τους άλλους.

Ας είναι έτοιμος κάθε στιγμή ο ώμος σου να στηρίξει, να κρατήσει, να παρηγορήσει τα δάκρυα με αγάπη, με την αγάπη του Ιεχωβά!

  • Και μια προειδοποίηση για επερχόμενους σεισμούς. Διαβάστε ΕΔΩ.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA