Στις 4 Απριλίου 2025, κλείσαμε δέκα (10) χρόνια παντρεμένοι, με την σύντροφο της ζωής μου, Σούλα Αργυροπούλου. Και μπήκαμε στον 11ο!
Το δικό μας δημοψήφισμα… Εμείς στήνουμε τη δική μας κάλπη, αλλιώτικη, διαχρονική…
Η Δήμητρα Τρανταφυλλάκη – Μπόνη με κέφι και διάθεση για ζωή, προσθέτει με χιούμορ τη δική της πινελιά στο δημοψήφισμα που είναι μπροστά μας, αύριο. Υιοθετούμε ανεπιφύλακτα το περιεχόμενο του ποιήματος της…
Κι αν για τους πολίτες έχει τα διλήμματά του κάτι τέτοιο, για μας είναι πολύ πιο ξεκαθαρισμένο. Δεν εμπιστευόμαστε τα πολιτικά συστήματα. Διαχρονικά έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι σε θέση να δώσουν βιώσιμες λύσεις…
Εμείς, μακριά και έξω από αυτά θα συνεχίσουμε να δίνουμε τη μάχη μας, λέγοντας εκείνες τις αλήθειες που μπορούν να βοηθήσουν πραγματικά τους ανθρώπους και να δώσουν οριστική λύση στα προβλήματα…
Λίγη σάτιρα κακό δεν κάνει! Η Δήμητρα Τριανταφυλλάκη – Μπόνη έστειλε στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ το παρακάτω ποίημα και την ευχαριστούμε γι’ αυτό. Και έτσι κάνουμε τη δική μας προσέγγιση στο αυριανό δημοψήφισμα…
Γράφει, η Δήμητρα:
Να που βρισκόμαστε λοιπόν -στον έσχατο καιρό
σωρός πια τα προβλήματα -σκιάζουν το μυαλό.
Οι άνθρωποι τρελαθήκαν -φταιν οι πολιτικοί
που χρόνια τώρα κόβουνε -και πλέκουν το σχοινί .
Τώρα πλέον τεντώθηκε -στον κόσμο άλλη όψη
έγινε γόρδιος δεσμός -και ποιος θα τονε κόψει;
Μα στην Ευρώπη έγινε -αφόρητος βραχνάς
λιτότητα αθλιότητα -και κάποιοι λένε μπας,
να γίνει δημοψήφισμα η με το ΝΑΙ ή ΟΧΙ
να κρατηθεί στα πόδια της η γηραιά Ευρώπη .
Εγώ σαν παρατηρητής -μου έρχεται να κλάψω
για την κατάντια του λαού -πώς να την περιγράψω.
Οι άνθρωποι ελπίζουνε -σε άρχοντες ανθρώπων
λες θα σωθούν από αυτούς -επί παντίων τρόπων.
Τον δημιουργό του σύμπαντος -διόλου δεν λογαριάζουν
γιατί δεν θέλουν την Γραφή -καθόλου να διαβάζουν
Έτσι σαν έρημα πουλιά -στους βράχους στις σπηλιές
ψάχνουν να βρουν ανάπαυση- οι άδειες τους καρδιές .
Είναι πολύ για λυπημό -να βλέπεις τον λαό
σαν πρόβατα επί σφαγή -πηγαίνουν στον γκρεμό .
Εγώ δεν τους ακόλουθο -γνωρίζω την οδό
που φέρνει ανάσα λυτρωμό -σε κάθε ταπεινό.
Είναι ο δρόμος του Θεού –σ’ αυτόν θα προχωρώ
είναι ο δρόμος της ζωής -σ αυτόν μόνο μπορώ.
Μια Πόλη με Πραγματικά Θεμέλια
Επί αιώνες οι άνθρωποι χτίζουν πόλεις από τις οποίες κυβερνούν τους συνανθρώπους τους. Αλλά το τραγικό μάθημα που διδάσκει η ιστορία είναι ότι «του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού» με ορθό τρόπο.—Ιερεμίας 10:23· Εκκλησιαστής 8:9.
Είναι προφανές ότι οι πόλεις αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Αγωνίζονται να επιβιώσουν, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα πολιτικά συστήματα που αντιπροσωπεύουν. Τα ασταθή θεμέλια της ανθρώπινης διακυβέρνησης καταρρέουν. Όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο με «την πόλη που έχει πραγματικά θεμέλια, της οποίας οικοδόμος και κατασκευαστής είναι ο Θεός».—Εβραίους 11:10.
Η Αγία Γραφή αποκαλεί αυτή την πόλη ουράνια Ιερουσαλήμ. (Εβραίους 12:22) Αυτό είναι πολύ κατάλληλο, εφόσον η Ιερουσαλήμ ήταν η επίγεια πρωτεύουσα του αρχαίου Ισραήλ, του τυπικού έθνους του Θεού. Αλλά η ουράνια Ιερουσαλήμ, ως πρωτεύουσα της παγκόσμιας οργάνωσης του Θεού, έχει πραγματικό θεμέλιο, επειδή ο Οικοδόμος της είναι ο ίδιος ο αιώνιος Θεός. Το εδάφιο Ψαλμός 46:5 λέει προφητικά: «Ο Θεός είναι εν τω μέσω αυτής· δεν θέλει σαλευθή [κλονιστεί, ΜΝΚ]».
Η ανθρώπινη διακυβέρνηση κλονίζεται φτάνοντας στο τέλος της. Σε αναγνώριση αυτού του γεγονότος, εκατομμύρια άτομα «από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες» πρόθυμα και σοφά υποτάσσονται στη θεϊκή διακυβέρνηση.—Ψαλμός 47:8· Αποκάλυψη 7:9, 10.
Θυμηθείτε, η Νέα Ιερουσαλήμ είναι υψηλότερη από το ορεινό Κατμαντού επειδή βρίσκεται στον ίδιο τον ουρανό. Και ο ‘ποταμός νερού ζωής, καθαρός σαν κρύσταλλο’, ο οποίος ρέει διαμέσου της Νέας Ιερουσαλήμ είναι πιο αγνός και πιο αποτελεσματικός από τον ποταμό Ποτόμακ στην Ουάσινγκτον ή τον ποταμό Μόσκοβα που ρέει δίπλα στο Κρεμλίνο. (Αποκάλυψη 22:1, 2) Αντί να δημιουργεί αισθήματα κενού και μοναξιάς, η Νέα Ιερουσαλήμ είναι το μέσο του Θεού για να ‘χορτάσει την επιθυμία παντός ζώντος’.—Ψαλμός 145:16.
Πόσο θαυμάσιο είναι να γνωρίζουμε ότι, παρά τα σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν στις πόλεις του κόσμου οι οποίες αγωνίζονται, δεν έχει χαθεί κάθε ελπίδα—χάρη στην «πόλη που έχει πραγματικά θεμέλια»!.
- ΞΥΠΝΑ 1994 22/3 σελ. 26
«Ο Αιώνας των Αντιμαχόμενων Ιδεολογιών»
Η πείρα του εικοστού αιώνα δείχνει ότι η τέχνη της κυβέρνησης έχει υποστεί σοβαρές δοκιμασίες. Όπως έγραψε ο Καθηγητής Μπερνς στο βιβλίο του Ιδέες σε Διαμάχη: «Κατά πάσα πιθανότητα, οι ιστορικοί του μέλλοντος θα κοιτούν πίσω στον εικοστό αιώνα σαν έναν από τους πιο κρίσιμους αιώνες στην ιστορία του ανθρώπινου γένους. Αναμφίβολα θα επινοήσουν ακριβείς χαρακτηρισμούς γι’ αυτόν, αποκαλώντας τον ίσως τον Αιώνα της Παγκόσμιας Διαμάχης, τον Αιώνα της Επανάστασης και της Αντεπανάστασης, τον Αιώνα των Αντιμαχόμενων Ιδεολογιών, ή, περισσότερο απλά, τον Αιώνα της Αγωνίας».
Αλλά θα πρέπει να παραδεχτεί κανείς ότι κανένα σύστημα δεν έχει παραγάγει μια κυβέρνηση η οποία να ικανοποιεί κάθε πολίτη. Είναι αυτή η διαπίστωση από μόνη της αρκετή για να πει κανείς ότι τα πολιτικά συστήματα έχουν αποτύχει; Διόλου. Πολλοί άνθρωποι έχουν τόσο ιδιοτελή ή στενά κίνητρα, ώστε μονάχα η δική τους ιδιαίτερη φιλοσοφία θα μπορούσε να τους ικανοποιήσει. Και η φιλοσοφία αυτή θα μπορούσε να δυσαρεστεί την πλειονότητα των ανθρώπων. Έτσι πώς μπορούμε αληθινά να δοκιμάσουμε για να δούμε αν κάποια μορφή διακυβέρνησης ή πολιτικής φιλοσοφίας είναι η αληθινή και πλήρης απάντηση στις ανάγκες του ανθρώπου;
Ο Ιησούς Χριστός υπέδειξε τον κανόνα τον οποίο μπορούμε επίσης να εφαρμόσουμε στην πολιτική: ‘Κάθε καλό δέντρο παράγει καλό καρπό, αλλά κάθε σάπιο δέντρο παράγει άχρηστο καρπό. Αληθινά, λοιπόν, από τους καρπούς τους θα αναγνωρίσετε τους ανθρώπους αυτούς’. (Ματθαίος 7:17-20) Ας εφαρμόσουμε τον κανόνα αυτό στα πολιτικά συστήματα του 20ού μας αιώνα, έχοντας υπόψη να διακρίνουμε την πιο ωφέλιμη μορφή διακυβέρνησης για όλους τους
- ΞΥΠΝΑ 1985 8/9 σελ. 3
