Ψάχνοντας στις πηγές μας να βρούμε περισσότερα πράγματα για την Αγία Γραφή. Ιστορικά κυρίως, που δεν είναι εύκολο να αμφισβητηθούν… Τα φιλοξενούμε εδώ, στο πλαίσιο μια μεγάλης έρευνας στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ και έχει να κάνει με το πώς έφτασε η Αγία Γραφή μέχρι τις μέρες μας…

Από πότε και έπειτα εμφανίζεται το θεϊκό όνομα, Ιεχωβά ή Γιαχβέ, σε εξωβιβλικές πηγές; Κάποιοι λόγιοι απαντούν με βεβαιότητα: Ήδη από το 14ο αιώνα Π.Κ.Χ. Γιατί το λένε αυτό;

Γύρω στο 1370 Π.Κ.Χ., οι Αιγύπτιοι είχαν κατακτήσει πολλές χώρες. Ο Αιγύπτιος ηγεμόνας της εποχής, ο Φαραώ Αμενχοτέπ (Αμένωφις) Γ΄, οικοδόμησε έναν μεγαλοπρεπή ναό στην πόλη Σόλεμπ της Νουβίας, του σημερινού Σουδάν. Όταν οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν αυτόν το ναό, βρήκαν μια επιγραφή στην αιγυπτιακή ιερογλυφική η οποία φαίνεται ότι απεικονίζει το εβραϊκό Τετραγράμματο—ΓΧΒΧ, δηλαδή Ιεχωβά. Αυτό το λάξευμα είναι κατά 500 χρόνια αρχαιότερο από τη φημισμένη Μωαβιτική Λίθο—στην οποία πίστευαν προηγουμένως ότι υπάρχει η αρχαιότερη αναφορά στο όνομα του Θεού. Γιατί φαίνεται να είναι λαξευμένο το όνομα του Θεού της Γραφής σε αιγυπτιακό ναό;

«Η Χώρα των Σάσου του Γιάχου»

Ο Φαραώ Αμενχοτέπ Γ΄ αφιέρωσε το ναό που οικοδόμησε στον θεό Άμμωνα-Ρα. Ο ναός είχε μήκος περίπου 120 μέτρα και βρισκόταν στη δυτική όχθη του ποταμού Νείλου. Τα ιερογλυφικά που κοσμούν τις βάσεις των κιόνων μιας αίθουσας αναφέρουν τα ονόματα περιοχών τις οποίες ο Αμενχοτέπ ισχυριζόταν ότι είχε καθυποτάξει. Κάθε περιοχή αντιπροσωπεύεται από έναν αιχμάλωτο που έχει τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα και φέρει ασπίδα πάνω στην οποία είναι χαραγμένο το όνομα της χώρας ή του λαού του. Ανάμεσα σε αυτά τα ιερογλυφικά μπορεί κανείς να διακρίνει τις χώρες αρκετών λαών που αποκαλούνταν Σάσου ή Σόσου. Ποιοι ήταν οι Σάσου;

Σάσου ήταν το κοινό όνομα με το οποίο αποκαλούσαν οι Αιγύπτιοι τους Βεδουίνους—περιφρονημένες φυλές που ζούσαν πέρα από τα ανατολικά σύνορα της Αιγύπτου. Οι χώρες των Σάσου κάλυπταν τη νότια Παλαιστίνη, τη νότια Υπεριορδανία και το Σινά. Σύμφωνα με μερικούς ερευνητές, οι χώρες που περιγράφεται ότι ανήκαν στους Σάσου εκτείνονταν προς τα βόρεια ως τον Λίβανο και τη Συρία. Ο κατάλογος με τις κατακτημένες χώρες που εμφανίζεται στη Σόλεμπ περιλαμβάνει και μία η οποία έχει διαβαστεί είτε «Ο Γιαχβέ στη χώρα των Σόσου» είτε «Η χώρα των Σάσου του Γιάχου» είτε «Χώρα των Σάσου-γχβ». Ο αιγυπτιολόγος Ζαν Λεκλάν λέει ότι το όνομα που εμφανίζεται χαραγμένο στην ασπίδα της Σόλεμπ «αντιστοιχεί στο “τετραγράμματο” του θεού της Αγίας Γραφής, το ΓΧΒΧ».

Οι περισσότεροι λόγιοι πιστεύουν ότι το όνομα Γιάχου ή Γιαχβέ σε αυτήν και σε παρόμοιες φράσεις πρέπει να παραπέμπει σε κάποια τοποθεσία ή περιφέρεια. Ο λόγιος Σμουέλ Αχιτούβ λέει ότι η επιγραφή προσδιορίζει «την περιοχή στην οποία περιπλανούνταν η φυλετική ομάδα των λάτρεων του Γιάχου, του Θεού του Ισραήλ». Αν το συμπέρασμά του είναι σωστό, το τοπωνύμιο αυτό είναι ένα από τα αρκετά αρχαία σημιτικά παραδείγματα που προσδιορίζουν τόσο μια τοποθεσία όσο και το θεό της. Ένα άλλο παράδειγμα είναι το όνομα Ασσούρ, το οποίο προσδιορίζει και τη χώρα της Ασσυρίας και την υπέρτατη θεότητά της.

Αναφορικά με την επιγραφή στο ναό της Νουβίας, ο Βιβλικός λόγιος και αρχαιολόγος Ρολάν ντε Βο λέει: «Σε μια περιοχή με την οποία οι προπάτορες του Ισραήλ είχαν τόσο πολλές διασυνδέσεις, υπήρχε, ήδη από τα μέσα της δεύτερης χιλιετίας π.Χ., ένα γεωγραφικό ή εθνικό όνομα πολύ παρόμοιο, αν όχι ταυτόσημο, με το όνομα του Θεού του Ισραήλ».

Όνομα που Εξακολουθεί να Τιμάται

Η Σόλεμπ δεν είναι το μόνο μέρος στη Νουβία όπου εμφανίζεται το όνομα Γιαχβέ με αιγυπτιακά ιερογλυφικά. Προφανώς, αντίγραφα του καταλόγου της Σόλεμπ υπάρχουν επίσης σε ναούς του Ραμσή Β΄ στη δυτική Αμάρα και στην Άκσα. Στον κατάλογο της Αμάρα, τα ιερογλυφικά που αποδίδονται «Ο Γιαχβέ στη χώρα των Σόσου» μοιάζουν με τα ιερογλυφικά που δηλώνουν άλλες περιοχές των Σόσου, οι οποίες πιστεύεται ότι είναι το Σηείρ και η Λάβαν. Η Γραφή συσχετίζει αυτές τις περιοχές με τη νότια Παλαιστίνη, τον Εδώμ και το Σινά. (Γένεση 36:8· Δευτερονόμιο 1:1) Ήταν περιοχές όπου κατοικούσαν άνθρωποι οι οποίοι ήξεραν και λάτρευαν τον Ιεχωβά, τόσο πριν όσο και μετά την παραμονή του Ισραήλ στην Αίγυπτο.—Γένεση 36:17, 18· Αριθμοί 13:26.

Ανόμοια με τα ονόματα άλλων θεών που εμφανίζονται σε αρχαίες επιγραφές, το όνομα του Θεού της Γραφής, του Ιεχωβά, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και να τιμάται σε ευρεία κλίμακα. Για παράδειγμα, σε 230 και πλέον χώρες, περισσότεροι από εφτά εκατομμύρια Μάρτυρες του Ιεχωβά αφιερώνουν τη ζωή τους στο να βοηθούν άλλους, όχι μόνο να μάθουν αυτό το όνομα, αλλά και να πλησιάσουν τον Θεό που φέρει το μοναδικό όνομα Ιεχωβά.—Ψαλμός 83:18· Ιακώβου 4:8.

Υποσημείωση

Μερικοί λόγιοι αμφισβητούν το αν αυτά τα ιερογλυφικά υποδηλώνουν ότι οι Σάσου «ήταν ακόλουθοι του θεού Γιαχβέ». Πιστεύουν ότι το κατά τα άλλα άγνωστο όνομα αυτής της χώρας μπορεί να παρουσιάζει μόνο συμπτωματική, αν και παράδοξη, ομοιότητα με το όνομα του Θεού του Ισραήλ.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 1 Μαΐου 2010

Η φωτογραφία είναι πραγματική και δεν έχει υποστεί καμία παρέμβαση… Στην λαϊκή του Ηρακλείου φίλοι μας συνάντησαν ένα θαυμάσιο παράδειγμα προς μίμηση, τον υπερβολικά αδελφό μας (95) ετών, Νικό Κυρικάκη στο πόστο του να μετέχει στην δημόσια μαρτυρία, μόνος του. Αυτό γίνεται κάθε Πέμπτη και Σάββατο παρ’ όλα τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει (Βλέπε κάτω το δεκανίκι του).


Στους φίλους μας έκανε εντύπωση που οι περαστικοί τον προσφωνούσαν με το όνομα του και τον χαιρετούσαν εγκάρδια. Τους είπε ακόμη ότι, τουλάχιστον 25 άτομα θα περάσουν να τον φιλήσουν, να πάρουν τα τρέχοντα τεύχη όχι μόνο ελληνόφωνες αλλά και ξενόγλωσσοι. Είναι, στα προχωρημένα του χρόνια σκαπανέας, καθώς και ή πίστη του σύντροφος.


Ο Νίκος Κυρικάκης είναι στην εκκλησία Ηράκλειο Νοτία και συμβαίνει να τον γνωρίζουμε από κοντά… Δεν θεωρήσαμε λοιπόν ούτε στιγμή, ότι όσα μας μετάφεραν οι φίλοι μας έχουν κάποια δόση υπερβολής… Ο Νίκος παρά το προχωρημένο της ηλικίας του είναι πάντα παρών στις συναθροίσεις της εκκλησίας του. Έτσι τον φωτογραφίσαμε το φετινό καλοκαίρι που ήμασταν στο χωριό…


Με τον παππού Διονύση έχουν μια όμορφη σχέση που χρονολογείται χρόνια τώρα… Από τότε που εκείνος έμενε στην Κρήτη. Μέσα στην εκκλησία τους έλεγαν "ο Όλυμπος κι ο Κίσσαβος", λόγω του προχωρημένου της ηλικίας τους. Όμως ο Νίκος δεν το βάζει κάτω… Συμμετέχει ενεργά στις συναθροίσεις, ζητά το λόγο και απαντάει στις ερωτήσεις των πρεσβυτέρων με προσωπικές εμπειρίες…


Και μια και είμαστε στην Κρήτη ας πάμε στις Μοίρες να δούμε αδελφούς μας εκεί, σε έργο δημόσια μαρτυρίας με σταντ. Οι Μοίρες είναι σε ένα κομβικό σημείο της Νότιας Κρήτης στο νομό Ηρακλείου και αυτή την περίοδο έχουν πάρα πολύ κόσμο λόγω του ότι κοντά στην πόλη βρίσκονται υπέροχες παραλίες, ενώ τα Μάταλλα δεν είναι πολύ μακριά… Τι όμορφο να βλέπεις παντού το έργο του Ιεχωβά σε εξέλιξη…

Για τη Μαρία τη μητέρα του Ιησού έχουν φροντίσει, αυτοί που τους ενδιαφέρει να πλάθουν μύθους και να τους εκμεταλλεύονται. Τον Ιωσήφ όμως, τον σύζυγό της, οι Θρησκείες δεν αναφέρουν τίποτα. Προφανώς δεν ήταν και για τόση εκμετάλλευση...


Ο Ιωσήφ, όπως μπορούμε να δούμε μέσα από την Αγία Γραφή, ενήργησε πάντα με αποφασιστικότητα και ανιδιοτέλεια για να προστατέψει το παιδί του ως θετός γονιός. Όσες φορές χρειάστηκε να το προστατεύσει, ήταν πάντα εκεί, παρών.


Και τι να πεις για το ρόλο του θετού πατέρα; Ο Ιωσήφ εκπαίδευσε το γιο του ως ξυλουργό. Και μπορούμε να φανταστούμε τον Ιησού πριν ακόμα βαφτιστεί και αρχίσει την επίγεια διακονία του, να εργάζεται μέσα στην επιχείρηση του Ιωσήφ.


Ο πιο σημαντικό ρόλος όμως που έπαιξε, ήταν διαπαιδαγώγηση του μικρού Ιησού... Ο Ιωσήφ πήγαινε τακτικά την οικογένειά του για λατρεία στο ναό της Ιερουσαλήμ, όπως άλλωστε έκαναν οι Ισραηλίτες εκείνη την εποχή...

Ο Ιωσήφ ανέβασε άλλο ένα φορτίο στη ράχη του γαϊδουριού. Φανταστείτε τον να κοιτάζει ολόγυρά του τη Βηθλεέμ, όπου είχε απλωθεί πια το σκοτάδι, και να χτυπάει χαϊδευτικά το πλευρό του δυνατού υποζυγίου. Σίγουρα σκεφτόταν το μακρύ ταξίδι ως την Αίγυπτο. Η μικρή του οικογένεια θα έπρεπε να ζήσει εκεί ανάμεσα σε έναν ξένο λαό, με ξένη γλώσσα και ξένα έθιμα. Πώς θα προσαρμόζονταν σε μια τόσο ριζική αλλαγή;

Δεν ήταν εύκολο για τον Ιωσήφ να πει τα άσχημα νέα στην αγαπημένη του γυναίκα, τη Μαρία, αλλά έσφιξε τα δόντια και της τα είπε. Ένας άγγελος του είχε μεταδώσει σε όνειρο το εξής άγγελμα από τον Θεό: Ο Βασιλιάς Ηρώδης ήθελε το μικρό γιο τους νεκρό! Έπρεπε να φύγουν αμέσως. (Διαβάστε Ματθαίος 2:13, 14) Η Μαρία αναστατώθηκε πολύ. Πώς ήταν δυνατόν να θέλει κάποιος να σκοτώσει το αθώο, άκακο παιδί της; Δεν το χωρούσε ο νους τους. Αλλά επειδή εμπιστεύονταν στον Ιεχωβά, ετοιμάστηκαν να φύγουν.

Ενώ η Βηθλεέμ κοιμόταν, ανυποψίαστη για τα όσα συνέβαιναν, ο Ιωσήφ, η Μαρία και ο Ιησούς έφυγαν αθόρυβα μέσα στο σκοτάδι. Καθώς ο Ιωσήφ κατευθυνόταν νότια, και ο ήλιος άρχισε να ανατέλλει, ίσως αναρωτιόταν τι τους περίμενε. Πώς θα μπορούσε ένας ασήμαντος ξυλουργός να προστατέψει την οικογένειά του από τόσο ισχυρές δυνάμεις; Θα ήταν πάντα σε θέση να προμηθεύει για τους δικούς του; Θα κατάφερνε να εγκαρτερήσει στο δύσκολο διορισμό που του είχε αναθέσει ο Ιεχωβά Θεός, δηλαδή να φροντίσει και να αναθρέψει αυτό το ξεχωριστό παιδί; Ο Ιωσήφ είχε μπροστά του τεράστιες δυσκολίες. Καθώς θα εξετάζουμε πώς αντιμετώπισε με επιτυχία την καθεμιά, θα διαπιστώσουμε γιατί η πίστη του είναι άξια μίμησης από τους πατέρες σήμερα—αλλά και από όλους μας.

Ο Ιωσήφ Προστάτευε την Οικογένειά Του

Έναν και πλέον χρόνο νωρίτερα, ενόσω ο Ιωσήφ βρισκόταν  στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Ναζαρέτ, διαπίστωσε ότι η ζωή του άλλαξε οριστικά μετά τον αρραβώνα του με την κόρη του Ηλί. Ο Ιωσήφ θεωρούσε τη Μαρία αγνή και πιστή κοπέλα. Αλλά μετά έμαθε ότι ήταν έγκυος! Σκόπευε, λοιπόν, να τη διαζευχθεί κρυφά ώστε να την προστατέψει από το σκάνδαλο. * Ωστόσο, ένας άγγελος του εξήγησε σε όνειρο ότι η Μαρία ήταν έγκυος μέσω του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά. Ο άγγελος πρόσθεσε ότι ο γιος που θα γεννιόταν “θα έσωζε το λαό του από τις αμαρτίες τους”. Επίσης, καθησύχασε τον Ιωσήφ, λέγοντάς του: «Μη φοβηθείς να πάρεις στο σπίτι τη Μαρία τη σύζυγό σου». —Ματθ. 1:18-21.

Ο Ιωσήφ, όντας δίκαιος και υπάκουος, ενήργησε ακριβώς έτσι. Επωμίστηκε τον πιο βαρυσήμαντο διορισμό: να αναθρέψει και να φροντίσει έναν γιο που δεν ήταν δικός του, αλλά τον οποίο ο Θεός θεωρούσε εξαιρετικά σπουδαίο. Αργότερα, υπακούοντας σε ένα αυτοκρατορικό διάταγμα, πήγε με την έγκυο γυναίκα του στη Βηθλεέμ για να απογραφούν. Εκεί γεννήθηκε το παιδί.

Ο Ιωσήφ δεν οδήγησε την οικογένεια πίσω στη Ναζαρέτ, αλλά έμειναν στη Βηθλεέμ, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Ιερουσαλήμ. Παρά τη φτώχεια τους, ο Ιωσήφ προστάτευε με κάθε τρόπο τη Μαρία και τον Ιησού ώστε να μην τους λείψει τίποτα και να μην πάθουν κανένα κακό. Λίγο αργότερα, εγκαταστάθηκαν σε ένα λιτό σπίτι. Κατόπιν, όταν ο Ιησούς δεν ήταν πια βρέφος αλλά παιδάκι—ίσως πάνω από ενός έτους—η ζωή τους πήρε και πάλι αναπάντεχη τροπή.

Κατέφθασαν αστρολόγοι από την Ανατολή, πιθανόν από τη μακρινή Βαβυλώνα. Είχαν ακολουθήσει ένα «άστρο» ως το σπίτι του Ιωσήφ και της Μαρίας, αναζητώντας κάποιο παιδί που θα γινόταν βασιλιάς των Ιουδαίων. Οι άνθρωποι αυτοί εκδήλωσαν ιδιαίτερο σεβασμό.

Έστω και εν αγνοία τους, οι αστρολόγοι είχαν βάλει τον μικρό Ιησού σε μεγάλο κίνδυνο. Το «άστρο» που είχαν δει δεν τους οδήγησε πρώτα στη Βηθλεέμ, αλλά στην Ιερουσαλήμ. * Εκεί είπαν στον πονηρό Βασιλιά Ηρώδη ότι αναζητούσαν κάποιο παιδί που θα γινόταν βασιλιάς των Ιουδαίων. Αυτά τα νέα πυροδότησαν τη ζήλια και το μένος του.

Ευτυχώς, όμως, στην υπόθεση εμπλέκονταν μεγαλύτερες δυνάμεις από τον Ηρώδη ή τον Σατανά. Γιατί το λέμε αυτό; Σκεφτείτε πως, όταν οι επισκέπτες έφτασαν στο σπίτι του Ιησού και τον είδαν με τη μητέρα του, πρόσφεραν δώρα χωρίς αντάλλαγμα. Πόσο πρέπει να παραξένεψε τον Ιωσήφ και τη Μαρία το ότι βρέθηκαν ξαφνικά να έχουν  «χρυσάφι και λιβάνι και σμύρνα»—πολύτιμα αγαθά! Οι αστρολόγοι σκόπευαν να επιστρέψουν στον Βασιλιά Ηρώδη και να του πουν πού ακριβώς είχαν βρει το παιδί. Παρενέβη, όμως, ο Ιεχωβά. Μέσω ενός ονείρου, τους έδωσε την οδηγία να γυρίσουν στον τόπο τους από άλλον δρόμο.—Διαβάστε Ματθαίος 2:1-12.

Λίγο μετά την αναχώρηση των αστρολόγων, ο Ιωσήφ έλαβε από έναν άγγελο του Ιεχωβά την προειδοποίηση: «Σήκω, πάρε το παιδάκι και τη μητέρα του και φύγε στην Αίγυπτο, και μείνε εκεί μέχρι να σου πω· διότι ο Ηρώδης πρόκειται να ψάξει για το παιδάκι με σκοπό να το θανατώσει». (Ματθ. 2:13) Έτσι λοιπόν, όπως επισημάναμε στην αρχή, ο Ιωσήφ υπάκουσε χωρίς καθυστέρηση. Έθεσε την ασφάλεια του παιδιού του πάνω από καθετί άλλο και πήγε την οικογένειά του στην Αίγυπτο. Επειδή οι ειδωλολάτρες αστρολόγοι είχαν φέρει εκείνα τα ακριβά δώρα, ο Ιωσήφ διέθετε πλέον τα μέσα για τη διαμονή της οικογένειας εκεί.

Μεταγενέστεροι απόκρυφοι μύθοι και θρύλοι εξιδανίκευσαν το ταξίδι προς την Αίγυπτο, λέγοντας ότι δήθεν ο μικρός Ιησούς συντόμευσε θαυματουργικά τη διαδρομή, εξουδετέρωσε ληστές, έκανε δε ακόμη και χουρμαδιές να λυγίσουν μπροστά στη μητέρα του για να της προσφέρουν τον καρπό τους. Η Αγία Γραφή δείχνει καθαρά ότι ο Ιησούς έκανε το πρώτο θαύμα του, την «αρχή των σημείων του», μόνο αφότου βαφτίστηκε.—Ιωάν. 2:1-11. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για μια μακρά, κοπιαστική πορεία προς το άγνωστο.

Οι γονείς μαθαίνουν πολλά από τον Ιωσήφ. Αυτός άφησε πρόθυμα τη δουλειά του και θυσίασε την προσωπική του άνεση για να προστατέψει την οικογένειά του από τον κίνδυνο. Σαφώς, τη θεωρούσε ιερή παρακαταθήκη από τον Ιεχωβά. Σήμερα, οι γονείς ανατρέφουν τα παιδιά τους σε έναν επικίνδυνο κόσμο, γεμάτο δυνάμεις που θα μπορούσαν να βάλουν σε κίνδυνο, να διαφθείρουν ή ακόμη και να καταστρέψουν τα νεαρά άτομα. Είναι αξιοθαύμαστο το ότι μητέρες και πατέρες ενεργούν με αποφασιστικότητα, όπως ο Ιωσήφ, πασχίζοντας να προστατέψουν τα παιδιά τους από τέτοιες επιρροές!

Ο Ιωσήφ Προμήθευε για την Οικογένειά Του

Όπως φαίνεται, η οικογένεια δεν έμεινε πολύ στην Αίγυπτο, διότι σύντομα ο άγγελος πληροφόρησε τον Ιωσήφ ότι ο Ηρώδης είχε πεθάνει. Εκείνος πήγε την οικογένειά του πίσω στην πατρίδα τους. Σύμφωνα με μια αρχαία προφητεία, ο Ιεχωβά θα καλούσε τον Γιο του  «από την Αίγυπτο». (Ματθ. 2:15) Ο Ιωσήφ συνέβαλε στην εκπλήρωσή της, αλλά πού θα πήγαινε τώρα την οικογένειά του;

Ο Ιωσήφ ήταν προσεκτικός. Με το δίκιο του, φοβόταν το διάδοχο του Ηρώδη, τον Αρχέλαο, ο οποίος ήταν και αυτός μοχθηρός και είχε δολοφονικές διαθέσεις. Υπό θεϊκή καθοδήγηση, ο Ιωσήφ πήγε την οικογένειά του στο βορρά, μακριά από την Ιερουσαλήμ και όλες τις ραδιουργίες της, επιστρέφοντας στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Εκεί ο Ιωσήφ με τη Μαρία ανέθρεψαν τα παιδιά τους.—Διαβάστε Ματθαίος 2:19-23.

Η ζωή τους ήταν απλή—όχι όμως και εύκολη. Η Γραφή λέει ότι ο Ιωσήφ ήταν ξυλουργός, πράγμα που σημαίνει ότι έκανε ποικίλες εργασίες—έκοβε ξύλα, τα μετέφερε και τα επεξεργαζόταν για να κατασκευαστούν σπίτια, πλοιάρια, γεφύρια, κάρα, τροχοί, ζυγοί, καθώς και κάθε είδους γεωργικά σύνεργα. (Ματθ. 13:55) Επρόκειτο για σκληρή χειρωνακτική εργασία. Ο ξυλουργός των Βιβλικών χρόνων δούλευε συνήθως μπροστά από το φτωχικό του ή σε παρακείμενο εργαστήριο.

Ο Ιωσήφ διέθετε πολλά και διάφορα εργαλεία, μερικά από τα οποία ίσως τα είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του. Μπορεί να χρησιμοποιούσε γωνιά, στάθμη, κιμωλία, τσεκούρι, πριόνι, σκεπάρνι, σφυρί, ξυλόσφυρο, σκαρπέλα, τρυπάνι το οποίο λειτουργούσε με την παλινδρομική κίνηση ενός τόξου, διάφορες κόλλες, ίσως δε και μερικά καρφιά, αν και ήταν ακριβά.

Φανταστείτε τον μικρό Ιησού να παρατηρεί το θετό του πατέρα επί το έργον. Με μάτια ορθάνοιχτα, καρφωμένα στην κάθε κίνηση του Ιωσήφ, ασφαλώς θαύμαζε τη δύναμη της φαρδιάς του πλάτης και των στιβαρών του μπράτσων, την επιδεξιότητα των χεριών του, τη σπιρτάδα των ματιών του. Ίσως ο Ιωσήφ άρχισε να μαθαίνει στο αγοράκι του πώς να κάνει απλά πράγματα, λόγου χάρη να λιαίνει τραχιά σημεία του ξύλου με αποξηραμένο δέρμα ψαριού. Πιθανόν να έδειξε στον Ιησού πώς διέφεραν τα είδη ξύλου, όπως η συκομουριά, η βελανιδιά ή η ελιά.

Ο Ιησούς έμαθε ακόμη ότι εκείνα τα γερά χέρια που έκοβαν δέντρα,  πελεκούσαν δοκάρια και ένωναν κομμάτια ξύλου ήταν τα ίδια τρυφερά χέρια που χάιδευαν και παρηγορούσαν αυτόν, τη μητέρα του και τα αδέλφια του. Ναι, η οικογένεια του Ιωσήφ και της Μαρίας μεγάλωνε, ώσπου τελικά απέκτησαν τουλάχιστον έξι παιδιά εκτός από τον Ιησού. (Ματθ. 13:55, 56) Ο Ιωσήφ μοχθούσε ολοένα και περισσότερο για να φροντίσει και να θρέψει τόσα στόματα.

Ωστόσο, ο Ιωσήφ κατανοούσε ότι προείχε η πνευματική φροντίδα της οικογένειάς του. Γι’ αυτό, αφιέρωνε χρόνο για να διδάσκει τα παιδιά του σχετικά με τον Ιεχωβά Θεό και τους νόμους Του. Ο ίδιος και η Μαρία τα πήγαιναν τακτικά στην τοπική συναγωγή, όπου γινόταν δημόσια ανάγνωση και ερμηνεία του Νόμου. Φεύγοντας, ο Ιησούς μπορεί να είχε ένα σωρό ερωτήσεις, και ίσως ο Ιωσήφ αγωνιζόταν να ικανοποιήσει την πνευματική πείνα του παιδιού. Επίσης, πήγαινε την οικογένειά του στην Ιερουσαλήμ για τις θρησκευτικές γιορτές. Κάθε χρόνο, το Πάσχα, ο Ιωσήφ μπορεί να χρειαζόταν δύο εβδομάδες προκειμένου να καλύψει τα 120 περίπου χιλιόμετρα, να τηρήσει τη γιορτή και κατόπιν να γυρίσει πίσω.

Σήμερα, οι Χριστιανοί οικογενειάρχες ενεργούν με παρόμοιο τρόπο. Αναλώνονται για τα παιδιά τους, βάζοντας την πνευματική εκπαίδευση πάνω από κάθε άλλο μέλημα, όπως οι υλικές ανέσεις. Κάνουν το παν για να έχουν οικογενειακή λατρεία στο σπίτι και να πηγαίνουν τα παιδιά τους σε μεγάλες και μικρές Χριστιανικές συνάξεις. Όπως ο Ιωσήφ, ξέρουν ότι αυτή είναι η καλύτερη επένδυση για τα παιδιά τους.

«Με Πολλή Αγωνία»

Όταν ο Ιησούς ήταν 12 χρονών, ο Ιωσήφ πήγε ως συνήθως την οικογένεια στην Ιερουσαλήμ. Ήταν Πάσχα, εορταστική περίοδος, και πολυμελείς οικογένειες διέσχιζαν σε μεγάλα καραβάνια την ανθισμένη ανοιξιάτικη ύπαιθρο. Καθώς πλησίαζαν τα πιο γυμνά εδάφη κοντά στην υπερυψωμένη Ιερουσαλήμ, πολλοί θα τραγουδούσαν τους ψαλμούς των αναβάσεων τους οποίους ήξεραν καλά. (Ψαλμ. 120-134) Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου πιθανότατα είχαν κατακλύσει την πόλη. Μετά, οι οικογένειες και τα καραβάνια τους πήραν το δρόμο του γυρισμού. Ο Ιωσήφ και η Μαρία, ενδεχομένως απασχολημένοι με πολλά πράγματα, υπέθεσαν ότι ο Ιησούς συνταξίδευε με άλλους, πιθανόν με κάποιους συγγενείς. Μόνο όταν είχαν διανύσει απόσταση μιας ολόκληρης μέρας από την Ιερουσαλήμ αντιλήφθηκαν με τρόμο ότι ο Ιησούς έλειπε!—Λουκ. 2:41-44.

Πανικόβλητοι, γύρισαν στην Ιερουσαλήμ ακολουθώντας την ίδια διαδρομή. Φανταστείτε πόσο έρημη και παράξενη τους φαινόταν τώρα η πόλη, καθώς τριγύριζαν στους δρόμους φωνάζοντας το όνομα του γιου τους. Πού μπορεί να ήταν το παιδί; Μήπως την τρίτη μέρα της αναζήτησής τους άρχισε ο Ιωσήφ να αναρωτιέται αν είχε αποτύχει οικτρά να φροντίσει αυτή την ιερή παρακαταθήκη από τον Ιεχωβά; Τελικά, πήγαν στο ναό. Εκεί, συνέχισαν να ψάχνουν ώσπου έφτασαν σε μια αίθουσα όπου ήταν συγκεντρωμένοι πολλοί μορφωμένοι άνθρωποι, ειδήμονες στο Νόμο—με τον μικρό Ιησού καθισμένο ανάμεσά τους! Φανταστείτε την ανακούφιση του Ιωσήφ και της Μαρίας!—Λουκ. 2:45, 46.

Ο Ιησούς άκουγε τους μορφωμένους ανθρώπους και τους έκανε ερωτήσεις, δείχνοντας μεγάλο ενδιαφέρον. Εκείνοι είχαν μείνει κατάπληκτοι με την κατανόηση και τις απαντήσεις του. Ωστόσο, η Μαρία και ο Ιωσήφ ένιωσαν έκπληξη. Στη Βιβλική αφήγηση, ο Ιωσήφ δεν λέει τίποτα. Αλλά τα λόγια της Μαρίας περιγράφουν παραστατικά τα αισθήματα και των δύο: «Παιδί μου, γιατί μας φέρθηκες έτσι; Ο πατέρας σου και εγώ σε αναζητούμε με πολλή αγωνία».—Λουκ. 2:47, 48.

Έτσι λοιπόν, με λίγες χαρακτηριστικές πινελιές, ο Λόγος του Θεού σκιαγραφεί ρεαλιστικά το γονικό ρόλο. Ο ρόλος αυτός μπορεί να προκαλεί άγχος—ακόμη και όταν το παιδί είναι τέλειο! Το να είναι κάποιος γονέας στο σημερινό επικίνδυνο κόσμο ίσως συνεπάγεται  απερίγραπτα «μεγάλη αγωνία», αλλά οι πατέρες και οι μητέρες μπορούν να παρηγορούνται με τη σκέψη ότι η Γραφή αναγνωρίζει την πρόκληση που αντιμετωπίζουν.

Ο Ιησούς είχε παραμείνει στο μοναδικό μέρος στη γη όπου ένιωθε πιο κοντά στον ουράνιο Πατέρα του, τον Ιεχωβά, από οπουδήποτε αλλού, ρουφώντας σαν σφουγγάρι ό,τι μπορούσε να μάθει. Απάντησε στους γονείς του με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Γιατί χρειάστηκε να με αναζητήσετε; Δεν ξέρατε ότι πρέπει να είμαι στον οίκο του Πατέρα μου;»—Λουκ. 2:49.

Ασφαλώς, ο Ιωσήφ σκέφτηκε πολλές φορές αυτά τα λόγια. Ίσως και να καμάρωνε. Στο κάτω κάτω, εκείνος είχε διδάξει με επιμέλεια το θετό του γιο να αισθάνεται έτσι για τον Ιεχωβά Θεό. Ήδη από παιδί, ο Ιησούς είχε θερμά αισθήματα για τη λέξη «πατέρας», τα οποία οφείλονταν ως επί το πλείστον στα χρόνια που πέρασε με τον Ιωσήφ.

Αν είστε πατέρας, καταλαβαίνετε άραγε τι μεγάλο προνόμιο έχετε να δείξετε στα παιδιά σας πώς είναι ένας στοργικός, προστατευτικός πατέρας; Παρόμοια, αν στην οικογένεια υπάρχουν παιδιά από προηγούμενο γάμο ή υιοθετημένα, να θυμάστε το παράδειγμα του Ιωσήφ και να φέρεστε στο καθένα ως ξεχωριστή και πολύτιμη προσωπικότητα. Να τα βοηθάτε να πλησιάσουν περισσότερο τον ουράνιο Πατέρα τους, τον Ιεχωβά Θεό. —Διαβάστε Εφεσίους 6:4.

Ο Ιωσήφ Εγκαρτέρησε Πιστά

Η Γραφή αποκαλύπτει μόνο λίγα ακόμη στοιχεία για τη ζωή του Ιωσήφ, αλλά αξίζει να τα εξετάσουμε προσεκτικά. Διαβάζουμε ότι ο Ιησούς «υποτασσόταν σε αυτούς»—στους γονείς του. Πληροφορούμαστε επίσης ότι «ο Ιησούς συνέχισε να προοδεύει σε σοφία και σε σωματική ανάπτυξη  και σε εύνοια από Θεό και ανθρώπους». (Διαβάστε Λουκάς 2:51, 52) Τι φανερώνουν αυτά τα λόγια για τον Ιωσήφ; Αρκετά πράγματα. Συμπεραίνουμε ότι συνέχισε να ηγείται του σπιτικού του, επειδή ο τέλειος γιος του σεβόταν την εξουσία του πατέρα του και υποτασσόταν σε αυτήν.

Επίσης, μαθαίνουμε ότι ο Ιησούς συνέχισε να αναπτύσσεται σε σοφία. Όσον αφορά αυτόν τον τομέα, ο Ιωσήφ ασφαλώς έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πρόοδο του γιου του. Εκείνη την εποχή, οι Ιουδαίοι είχαν ένα παλιό γνωμικό, το οποίο βρίσκουμε και διαβάζουμε μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με αυτό, μόνο όσοι έχουν άνεση χρόνου μπορούν να γίνουν αληθινά σοφοί, ενώ οι χειρώνακτες, όπως οι ξυλουργοί, οι γεωργοί και οι σιδηρουργοί, «δεν θα αποφανθούν σχετικά με τη δικαιοσύνη και το δίκαιο και δεν θα βρεθούν μεταξύ εκείνων που λένε σοφά διδάγματα». Αργότερα, ο Ιησούς κατέδειξε ότι αυτό το γνωμικό δεν ευσταθεί. Ως παιδί, αναμφίβολα θα είχε ακούσει αμέτρητες φορές το θετό του πατέρα, μολονότι ήταν ταπεινός ξυλουργός, να τον διδάσκει αποτελεσματικά σχετικά με «τη δικαιοσύνη και το δίκαιο» του Ιεχωβά.

Η επίδραση του Ιωσήφ στον Ιησού φαίνεται και από τη φυσική του ανάπτυξη. Από καλά φροντισμένο παιδί, ο Ιησούς αναπτύχθηκε και έγινε δυνατός και υγιής άντρας. Επίσης, ο Ιωσήφ εκπαίδευσε το γιο του να είναι επιδέξιος στην εργασία του. Ο Ιησούς δεν ήταν γνωστός μόνο ως ο γιος του ξυλουργού, αλλά και ως «ο ξυλουργός». (Μάρκ. 6:3) Άρα, η εκπαίδευση του Ιωσήφ έπιασε τόπο. Ενεργώντας σοφά, οι οικογενειάρχες μιμούνται τον Ιωσήφ, φροντίζοντας τα παιδιά τους από πρακτική άποψη και παρέχοντάς τους εφόδια για να μπορούν να αυτοσυντηρούνται.

Όταν φτάνουμε στο σημείο όπου ο Ιησούς βαφτίζεται σε ηλικία περίπου 30 ετών, ο Ιωσήφ είναι πλέον απών από τη Βιβλική αφήγηση. Τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η Μαρία ήταν χήρα όταν ο Ιησούς άρχισε τη διακονία του. (Βλέπε το πλαίσιο  «Πότε Πέθανε ο Ιωσήφ;») Ωστόσο, ο Ιωσήφ άφησε ανεξίτηλο σημάδι —υπήρξε ένας υποδειγματικός πατέρας που προστάτευε την οικογένειά του, προμήθευε για αυτήν και εγκαρτέρησε πιστά ως το τέλος. Κάθε πατέρας, κάθε οικογενειάρχης ή κάθε άλλος Χριστιανός θα κάνει καλά να μιμείται την πίστη του Ιωσήφ.

Πότε Πέθανε ο Ιωσήφ;

Ξέρουμε ότι ο Ιωσήφ ζούσε όταν ο Ιησούς ήταν 12 χρονών. Σε εκείνη την ηλικία, πολλοί νεαροί Ιουδαίοι άρχιζαν να μαθαίνουν την τέχνη του πατέρα τους, ενώ στα 15 γίνονταν βοηθοί. Προφανώς, ο Ιωσήφ πρόλαβε να διδάξει στον Ιησού την ξυλουργική. Άραγε ζούσε ακόμη όταν ο Ιησούς άρχισε τη διακονία του γύρω στα 30; Πολύ αμφίβολο. Αναφέρεται ότι τότε ζούσε η μητέρα του Ιησού, οι αδελφοί και οι αδελφές του, αλλά όχι ο Ιωσήφ. Μάλιστα, ο Ιησούς αποκλήθηκε κάποτε «γιος της Μαρίας», όχι γιος του Ιωσήφ. (Μάρκ. 6:3) Η Μαρία περιγράφεται να ενεργεί και να αποφασίζει μόνη της, χωρίς να συμβουλεύεται κάποιον σύζυγο. (Ιωάν. 2:1-5) Αυτό θα ήταν ασυνήθιστο στους Βιβλικούς χρόνους εκτός αν είχε χηρέψει. Τέλος, καθώς ο Ιησούς πέθαινε, εμπιστεύτηκε τη φροντίδα της μητέρας του στον απόστολο Ιωάννη. (Ιωάν. 19:26, 27) Κάτι τέτοιο θα ήταν περιττό αν ο Ιωσήφ ζούσε ακόμη. Πιθανότατα, λοιπόν, πέθανε όταν ο Ιησούς ήταν σχετικά μικρός. Ως ο μεγαλύτερος γιος, ο Ιησούς αναμφίβολα ανέλαβε το ξυλουργείο και φρόντιζε την οικογένεια μέχρι το βάφτισμά του.

• Αναδημοσίευση από το Βιβλίο "Να μιμείστε την πίστη τους". Έκδοση των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Είδαμε προχθές μερικά πράγματα για τη Μαρία τη μητέρα του Ιησού Χριστού. Ας τα θυμηθούμε πατώντας ΕΔΩ. Και το κάνουμε αυτό γιατί τις μέρες που θα ακολουθήσουν θα δούμε και θα ακούσουμε πολλές υπερβολές γι’ αυτήν την πιστή γυναίκα.


Σήμερα θα δούμε και θα διαβάσουμε κι άλλα σημαντικά και σπουδαία… Γιατί, πέρα από τις υπερβολές που αρέσουν στους ανθρώπους, ακόμα κι όταν πρόκειται για μύθους και θρύλους, υπάρχει και η αλήθεια… Εδώ, το ταξίδι προς τη Βηθλεέμ δεν ήταν εύκολο…


Η Μαρία ήταν σαν κι εμάς… Δεν περιφανεύονταν και δεν είχε δυνατή δική της γνώμη, συνήθως αλάθητη. Αντιθέτως, από την πρώτη στιγμή που έφερε στον κόσμο τον γιο του Θεού, άκουγε προσεκτικά τους ποιμένες και φύλαγε τα λόγια τους στην καρδιά της…

Η Μαρία προσπάθησε να βολευτεί καλύτερα στη ράχη του μικρού υποζυγίου όπου καθόταν επί ώρες. Μπροστά της περπατούσε με σταθερό βήμα ο Ιωσήφ, οδηγώντας τους προς τη μακρινή Βηθλεέμ. Η Μαρία ένιωσε ξανά το βρέφος να σκιρτάει μέσα της.

Η εγκυμοσύνη της είχε προχωρήσει πολύ. Η Γραφή λέει παραστατικά ότι ήταν «ετοιμόγεννη». (Λουκ. 2:5) Καθώς το αντρόγυνο περνούσε δίπλα από τα χωράφια, ίσως κάποιοι γεωργοί που όργωναν ή έσπερναν τους κοίταζαν και αναρωτιούνταν γιατί ταξίδευε μια γυναίκα σε τέτοια κατάσταση. Τι είχε οδηγήσει τη Μαρία τόσο μακριά από το σπίτι της στη Ναζαρέτ;

Όλα άρχισαν πριν από μήνες, όταν αυτή η νεαρή Ιουδαία έλαβε έναν διορισμό μοναδικό σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Το παιδί που επρόκειτο να γεννήσει θα γινόταν ο Μεσσίας, ο Γιος του Θεού! (Λουκ. 1:35) Καθώς πλησίαζε η γέννα, προέκυψε η ανάγκη για αυτό το ταξίδι. Στη διάρκειά του, η Μαρία αντιμετώπισε δυσκολίες που δοκίμασαν την πίστη της. Ας δούμε πώς παρέμεινε πνευματικά ισχυρή.

Το Ταξίδι προς τη Βηθλεέμ

 Ο Ιωσήφ και η Μαρία δεν ήταν οι μόνοι που μετακινούνταν. Ο Καίσαρας Αύγουστος είχε διατάξει πρόσφατα να γίνει απογραφή στη χώρα, και σύμφωνα με το διάταγμα όλοι έπρεπε να ταξιδέψουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους. Τι έκανε ο Ιωσήφ; Η αφήγηση λέει: «Φυσικά, ανέβηκε και ο Ιωσήφ από τη Γαλιλαία, από την πόλη Ναζαρέτ, στην Ιουδαία, στην πόλη του Δαβίδ, η οποία ονομάζεται Βηθλεέμ, επειδή ήταν μέλος του οίκου και της οικογένειας του Δαβίδ».—Λουκ. 2:1-4.

Δεν ήταν σύμπτωση το ότι ο Καίσαρας εξέδωσε τότε το διάταγμά του. Μια προφητεία περίπου εφτά αιώνες νωρίτερα είχε προείπει ότι ο Μεσσίας θα γεννιόταν στη Βηθλεέμ. Μόλις 11 χιλιόμετρα  από τη Ναζαρέτ υπήρχε μια πόλη με το όνομα Βηθλεέμ. Εντούτοις, η προφητεία ανέφερε συγκεκριμένα ότι ο Μεσσίας θα έβγαινε από τη «Βηθλεέμ Εφραθά». (Διαβάστε Μιχαίας 5:2) Για να φτάσει ο ταξιδιώτης σε αυτό το χωριουδάκι από τη Ναζαρέτ, έπρεπε να καλύψει περίπου 130 χιλιόμετρα ορεινού δρόμου μέσω της Σαμάρειας. Σε αυτή τη Βηθλεέμ κλήθηκε να πάει ο Ιωσήφ, εφόσον αποτελούσε την πατρογονική εστία της οικογένειας του Βασιλιά Δαβίδ, στην οποία ανήκε τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του.

Θα υποστήριζε η Μαρία τον Ιωσήφ στην απόφαση που πήρε σύμφωνα με το διάταγμα; Το ταξίδι θα ήταν κοπιαστικό για εκείνη. Ήταν πιθανότατα αρχές φθινοπώρου, και υπήρχε πάντα το ενδεχόμενο να ψιχαλίζει καθώς η περίοδος της ξηρασίας έφτανε στο τέλος της. Επιπλέον, η φράση “ανέβηκε από τη Γαλιλαία” είναι εύστοχη, διότι η Βηθλεέμ ήταν χτισμένη σε υψόμετρο 750 και πλέον μέτρων—μια μεγάλη ανάβαση που θα αποτελούσε το εξαντλητικό τέλος ενός πολυήμερου ταξιδιού. Ίσως απαιτήθηκε περισσότερος χρόνος από ό,τι συνήθως, διότι η Μαρία στην κατάστασή της μπορεί να χρειαζόταν πολλές στάσεις. Τέτοιες ώρες μια νεαρή γυναίκα θα ήθελε να είναι στον τόπο της, όπου η οικογένεια και οι φίλοι της θα ήταν έτοιμοι να τη βοηθήσουν μόλις την  έπιαναν οι πόνοι. Αναμφίβολα, χρειαζόταν θάρρος για να κάνει η Μαρία αυτό το ταξίδι.

Ωστόσο, ο Λουκάς γράφει ότι ο Ιωσήφ πήγε «να απογραφεί μαζί με τη Μαρία». Αναφέρει επίσης ότι η Μαρία, «σύμφωνα με τον αρραβώνα τους, . . . είχε δοθεί [στον Ιωσήφ] σε γάμο». (Λουκ. 2:4, 5) Το ότι ήταν σύζυγος του Ιωσήφ επηρέασε καθοριστικά τις αποφάσεις της. Θεωρούσε τον άντρα της πνευματική της κεφαλή και αποδεχόταν το θεόδοτο ρόλο που είχε να είναι βοηθός του υποστηρίζοντάς τον στις αποφάσεις του. * Έτσι λοιπόν, αντιμετώπισε αυτή την ενδεχόμενη δοκιμασία της πίστης της εκδηλώνοντας υπακοή.

Τι άλλο μπορεί να υποκίνησε τη Μαρία να υπακούσει; Γνώριζε άραγε την προφητεία που έλεγε ότι ο Μεσσίας θα γεννιόταν στη Βηθλεέμ; Η Γραφή δεν αναφέρει. Δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε, διότι προφανώς το γεγονός ήταν ευρέως γνωστό μεταξύ των θρησκευτικών ηγετών, ακόμη δε και του λαού γενικά. (Ματθ. 2:1-7· Ιωάν. 7:40-42) Ασφαλώς, η Μαρία γνώριζε καλά τις Γραφές. (Λουκ.  1:46-55) Ούτως ή άλλως, έθεσε εξαιρετικό παράδειγμα αποφασίζοντας να ταξιδέψει είτε για να υπακούσει στο σύζυγό της, στο κοσμικό διάταγμα ή στην προφητεία του Ιεχωβά είτε λόγω ενός συνδυασμού παραγόντων. Ο Ιεχωβά εκτιμάει πολύ το ταπεινό, υπάκουο πνεύμα τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες. Στην εποχή μας, στην οποία η υποταγή είναι συνήθως μια από τις πιο καταφρονημένες αρετές, η Μαρία αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για τους πιστούς ανθρώπους παντού.

Η Γέννηση του Χριστού

Η Μαρία πρέπει να έβγαλε έναν αναστεναγμό ανακούφισης όταν αντίκρισε τη Βηθλεέμ. Καθώς εκείνη και ο Ιωσήφ ανέβαιναν τις λοφοπλαγιές, περνώντας δίπλα από ελαιώνες—η ελιά ήταν από τους τελευταίους καρπούς της ετήσιας συγκομιδής—μπορεί κάλλιστα να σκέφτονταν την ιστορία αυτού του μικρού χωριού. Ήταν πολύ ασήμαντο για να συγκαταλεχθεί στις πόλεις του Ιούδα, όπως είχε πει ο προφήτης Μιχαίας, αλλά εκεί είχαν γεννηθεί χίλια και πλέον χρόνια νωρίτερα ο Βοόζ, η Ναομί και αργότερα ο Δαβίδ.

Η Μαρία και ο Ιωσήφ διαπίστωσαν ότι στο χωριό επικρατούσε συνωστισμός. Κάποιοι είχαν φτάσει πριν από αυτούς για να απογραφούν, και έτσι δεν υπήρχε χώρος στο κατάλυμα. * Το μόνο που τους έμενε ήταν να διανυκτερεύσουν σε έναν στάβλο. Φανταζόμαστε πόσο θα ανησυχούσε ο Ιωσήφ βλέποντας τη σύζυγό του να υποφέρει από διαπεραστικούς, πρωτόγνωρους για εκείνη πόνους, οι οποίοι στη συνέχεια δυνάμωσαν. Από όλα τα μέρη, εδώ έτυχε να την πιάσουν οι πόνοι της γέννας.

Οι γυναίκες παντού καταλαβαίνουν πώς ένιωθε η Μαρία. Περίπου 4.000 χρόνια πρωτύτερα, ο Ιεχωβά είχε προείπει ότι όλες οι γυναίκες θα γεννούσαν παιδιά με πόνο εξαιτίας της κληρονομημένης αμαρτίας. (Γέν. 3:16) Τίποτα δεν δείχνει ότι η Μαρία αποτέλεσε εξαίρεση. Η αφήγηση του Λουκά καλύπτει με πέπλο διακριτικότητας τη σκηνή, λέγοντας απλώς: «Γέννησε το γιο της τον πρωτότοκο». (Λουκ. 2:7) Ναι, ο “πρωτότοκός” της είχε γεννηθεί—το πρώτο από τα πολλά παιδιά της Μαρίας, τουλάχιστον εφτά στο σύνολο. (Μάρκ. 6:3) Αυτός, όμως, θα ξεχώριζε. Δεν ήταν μόνο δικός της πρωτότοκος, αλλά και του Ιεχωβά, ο «πρωτότοκος όλης της δημιουργίας», ο μονογενής Γιος του Θεού!—Κολ. 1:15.

Σε αυτό το σημείο, η αφήγηση προσθέτει μια πασίγνωστη λεπτομέρεια: «Τον τύλιξε με σπάργανα και τον έβαλε σε μια φάτνη». (Λουκ. 2:7) Σε όλο τον κόσμο, θεατρικά έργα, απεικονίσεις και αναπαραστάσεις της γέννησης εξιδανικεύουν αυτό το γεγονός. Δείτε, όμως, τα πράγματα ως έχουν. Η φάτνη είναι μια ταΐστρα, ένα σκεύος από όπου τρώνε τα ζώα. Όπως θυμάστε, η οικογένεια κατέλυσε σε κάποιον στάβλο, ένα μέρος που ούτε τότε ούτε τώρα θεωρείται ευάερο και καθαρό. Μιλώντας ρεαλιστικά, ποιοι γονείς θα διάλεγαν έναν τέτοιον χώρο για τη γέννηση του παιδιού τους αν υπήρχαν άλλες επιλογές; Οι περισσότεροι θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Πόσο μάλλον θα ήθελαν η Μαρία και ο Ιωσήφ να προσφέρουν ό,τι καλύτερο στον Γιο του Θεού!

Ωστόσο, δεν άφησαν τους περιορισμούς τους να τους δημιουργήσουν πικρία. Απλώς έκαναν το καλύτερο με ό,τι είχαν στη διάθεσή τους. Προσέξτε, λόγου χάρη, ότι η ίδια η Μαρία φρόντισε το βρέφος, τυλίγοντάς το απαλά με σπάργανα και κατόπιν βάζοντάς το με προσοχή στη φάτνη για να κοιμηθεί, έτσι ώστε να είναι ζεστό και ασφαλές. Παρ’ όλη την ανησυχία για τις τρέχουσες περιστάσεις της, η Μαρία παρείχε το καλύτερο που μπορούσε. Τόσο η ίδια όσο και ο Ιωσήφ γνώριζαν, επίσης, ότι η πνευματική φροντίδα αυτού του παιδιού ήταν ό,τι πιο σημαντικό είχαν να του προσφέρουν. (Διαβάστε Δευτερονόμιο 6:6-8) Σήμερα, οι συνετοί γονείς θέτουν παρόμοιες προτεραιότητες καθώς ανατρέφουν τα παιδιά τους σε έναν κόσμο που βρίσκεται σε πνευματική ένδεια.

Μια Ενθαρρυντική Επίσκεψη

Μια ξαφνική αναταραχή διέκοψε το ήσυχο σκηνικό. Κάποιοι ποιμένες μπήκαν τρέχοντας στο στάβλο, ανυπομονώντας να δουν την οικογένεια και ιδιαίτερα το παιδί. Ξεχείλιζαν από ενθουσιασμό και τα πρόσωπά τους ακτινοβολούσαν από χαρά. Είχαν φύγει βιαστικά από τις λοφοπλαγιές όπου έμεναν με τα ποίμνιά τους. * Διηγήθηκαν στους απορημένους γονείς την εκπληκτική εμπειρία που είχαν μόλις πριν από λίγο. Στη λοφοπλαγιά, κατά τη διάρκεια της νυχτερινής φυλακής, ένας άγγελος εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά τους. Η δόξα του Ιεχωβά έλαμψε ολόγυρα, και ο άγγελος τους είπε  ότι ο Χριστός, δηλαδή ο Μεσσίας, είχε μόλις γεννηθεί στη Βηθλεέμ. Θα έβρισκαν το παιδί σε μια φάτνη, τυλιγμένο με σπάργανα. Τότε συνέβη κάτι ακόμη πιο εντυπωσιακό—εμφανίστηκε ένα κραταιό στράτευμα αγγέλων, οι οποίοι αινούσαν τον Θεό!—Λουκ. 2:8-14.

Δεν απορούμε που εκείνοι οι ταπεινοί άνθρωποι έσπευσαν στη Βηθλεέμ! Συνεπαρμένοι από τη θέα του νεογέννητου βρέφους που βρισκόταν εκεί, όπως ακριβώς τους είχε πει ο άγγελος, δεν κράτησαν αυτά τα καλά νέα για τον εαυτό τους. «Γνωστοποίησαν τα λόγια . . . Και όλοι όσοι άκουσαν θαύμασαν για αυτά που τους είπαν οι ποιμένες». (Λουκ. 2:17, 18) Οι θρησκευτικοί ηγέτες των ημερών προφανώς καταφρονούσαν τους ποιμένες. Αλλά είναι σαφές ότι ο Ιεχωβά εκτιμούσε εκείνους τους ταπεινούς, πιστούς ανθρώπους. Πώς, όμως, επηρέασε αυτή η επίσκεψη τη Μαρία;

Η Μαρία ήταν ασφαλώς εξαντλημένη από την ταλαιπωρία της γέννας, αλλά άκουγε με προσοχή καθετί που λεγόταν. Έκανε όμως και κάτι ακόμη: «Διατηρούσε όλα αυτά τα λόγια, βγάζοντας συμπεράσματα μέσα στην καρδιά της». (Λουκ. 2:19) Ήταν πραγματικά σκεπτόμενο άτομο. Γνώριζε ότι το αγγελικό μήνυμα ήταν ζωτικό. Ο Θεός της, ο Ιεχωβά, ήθελε να γνωρίζει και να κατανοεί η Μαρία την ταυτότητα και τη σπουδαιότητα του γιου της. Εκείνη λοιπόν δεν άκουγε μόνο, αλλά φύλαγε τα λόγια στην καρδιά της ώστε να τα στοχάζεται ξανά και ξανά τους μήνες και τα χρόνια που θα έρχονταν. Να ένας σημαντικός παράγοντας για την πίστη που εκδήλωνε η Μαρία σε όλη της τη ζωή.—Διαβάστε Εβραίους 11:1.

Θα ακολουθήσετε εσείς το παράδειγμα της Μαρίας; Ο Ιεχωβά έχει γεμίσει τις σελίδες του Λόγου του με ζωτικές πνευματικές αλήθειες. Εντούτοις, αυτές δεν μας ωφελούν και πολύ αν δεν τους δίνουμε προσοχή. Για να γίνει αυτό, πρέπει να διαβάζουμε τη Γραφή τακτικά—όχι απλώς ως λογοτεχνικό έργο αλλά ως το Λόγο του Θεού. (2 Τιμ. 3:16) Κατόπιν, όπως η Μαρία, χρειάζεται να φυλάμε τα πνευματικά λόγια στην καρδιά μας, βγάζοντας συμπεράσματα. Αν στοχαζόμαστε όσα διαβάζουμε στη Γραφή και συλλογιζόμαστε πώς θα εφαρμόζουμε τις συμβουλές του Ιεχωβά πληρέστερα, θα τρέφουμε την πίστη μας με ό,τι χρειάζεται για να αναπτυχθεί.

Και Άλλα Λόγια για να τα Φυλάξει

Όταν το μωρό έγινε οχτώ ημερών, η Μαρία και ο Ιωσήφ φρόντισαν να περιτμηθεί όπως όριζε ο Μωσαϊκός Νόμος και του έδωσαν το όνομα Ιησούς, σύμφωνα με την οδηγία που είχαν λάβει. (Λουκ. 1:31) Κατόπιν, την 40ή ημέρα, τον πήγαν από τη Βηθλεέμ στο ναό της Ιερουσαλήμ, περίπου 10 χιλιόμετρα μακριά, και έκαναν τις προσφορές καθαρισμού που προέβλεπε ο Νόμος για τους φτωχότερους—δύο τρυγόνια ή δύο περιστέρια. Ακόμη και αν ντρέπονταν επειδή δεν μπόρεσαν να προσφέρουν ένα κριάρι και ένα τρυγόνι όπως άλλοι γονείς, παραμέρισαν τέτοια αισθήματα. Πάντως, ενθαρρύνθηκαν πολύ ενόσω βρίσκονταν εκεί.—Λουκ. 2:21-24.

Ένας ηλικιωμένος ονόματι Συμεών τούς πλησίασε και μετέδωσε στη Μαρία και άλλα λόγια για να τα φυλάξει σαν θησαυρό στην καρδιά της. Του είχε δοθεί η υπόσχεση ότι προτού πεθάνει θα έβλεπε τον Μεσσία, και το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά τού έδειξε ότι ο μικρός Ιησούς ήταν ο προειπωμένος Σωτήρας. Ο Συμεών προειδοποίησε επίσης τη Μαρία σχετικά με τον πόνο που θα έπρεπε να υπομείνει κάποια μέρα. Της είπε ότι θα ένιωθε σαν να τη διαπερνούσε μακρύ σπαθί. (Λουκ. 2:25-35) Ακόμη και αυτά τα δυσοίωνα λόγια ίσως βοήθησαν  τη Μαρία να υπομείνει όταν ήρθε εκείνη η δύσκολη περίοδος ύστερα από τρεις και πλέον δεκαετίες. Μετά τον Συμεών, μια προφήτισσα ονόματι Άννα είδε τον μικρό Ιησού και άρχισε να μιλάει σχετικά με αυτόν σε όλους όσους έτρεφαν την ελπίδα για την απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ.—Διαβάστε Λουκάς 2:36-38.

Η απόφαση του Ιωσήφ και της Μαρίας να φέρουν το μωρό τους στο ναό του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ ήταν πολύ σωστή. Έδωσαν έτσι στο γιο τους το ξεκίνημα για μια ολόκληρη ζωή πιστής παρουσίας στο ναό του Ιεχωβά. Εκεί, πρόσφεραν από τον εαυτό τους ανάλογα με τις δυνατότητές τους και άκουσαν λόγια διδασκαλίας και ενθάρρυνσης. Χωρίς αμφιβολία, η Μαρία έφυγε από το ναό εκείνη τη μέρα με ισχυρότερη πίστη και με καρδιά γεμάτη πνευματικά λόγια τα οποία θα στοχαζόταν και θα μετέδιδε σε άλλους.

Είναι ωραίο να βλέπουμε σήμερα γονείς να ακολουθούν αυτό το παράδειγμα. Στις τάξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά, οι γονείς φέρνουν με πιστότητα τα παιδιά τους στις Χριστιανικές συναθροίσεις. Τέτοιοι γονείς δίνουν ό,τι μπορούν, προσφέροντας λόγια ενθάρρυνσης στους ομοπίστους τους. Και φεύγουν πιο δυνατοί, πιο χαρούμενοι, καθώς και γεμάτοι καλά πράγματα τα οποία μεταδίδουν σε άλλους. Πόσο χαιρόμαστε όταν συναθροιζόμαστε μαζί τους! Τότε θα διαπιστώνουμε ότι η πίστη μας θα ενισχύεται, όπως η πίστη της Μαρίας.

• Αναδημοσίευση από το Βιβλίο "Να μιμείστε την πίστη τους". Έκδοση των Μαρτύρων του Ιεχωβά.