Δώσε μου έστω έναν χρόνο γαλήνης και ευτυχίας

Αφήγηση από τον Άλεν Μπρότζιο

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1971, ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΓΑΛΛΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΜΠΛΕΓΜΕΝΟΣ ΣΕ ΒΙΑΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ, ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Η οικογένειά μου ζούσε στο Τελανκόρ, ένα χωριό στη βορειοανατολική Γαλλία. Ο πατέρας μου ήταν Γάλλος και η μητέρα μου είναι Ιταλίδα. Όταν ήμουν 8 χρονών, μετακομίσαμε σε μια φτωχή εργατική συνοικία στα προάστια της Ρώμης. Εκεί, η ζωή στο σπίτι έγινε δύσκολη. Οι γονείς μου καβγάδιζαν άγρια εξαιτίας των οικονομικών τους προβλημάτων.

Στα 15 μου, η μητέρα μου με παρότρυνε να βγαίνω από το σπίτι για να κάνω φίλους. Έτσι λοιπόν, άρχισα να λείπω από το σπίτι ολοένα και περισσότερο. Σύντομα έμπλεξα με κακές παρέες. Μια μέρα, με πλησίασε ένας άντρας ο οποίος φαινόταν φιλικός. Μου πρόσφερε ναρκωτικά και εγώ τα πήρα επειδή ήθελα να δείχνω μεγάλος. Γρήγορα παρασύρθηκα στον υπόκοσμο των ναρκωτικών και της ανηθικότητας. Πολλές φορές κακοποιήθηκα σεξουαλικά. Κατέληξα να θεωρώ τη ζωή ασήμαντη. Δεν με ένοιαζε αν θα ζούσα ή αν θα πέθαινα. Ένιωθα απελπιστικά μόνος. Σε ηλικία 16 χρονών, αποπειράθηκα να αυτοκτονήσω πίνοντας ένα μπουκάλι ουίσκι και πηδώντας σε μια λίμνη. Ήμουν σε κώμα τρεις μέρες.

Άρχισα να εκτιμάω τη ζωή, αλλά επίσης έγινα βίαιος και ύπουλος. Προσφερόμουν να κάνω σεξ με διάφορα άτομα, πηγαίναμε στο σπίτι τους όπου τους έδινα ναρκωτικά και μετά έκλεβα ό,τι πολύτιμο είχαν. Μεγάλες εγκληματικές οργανώσεις με χρησιμοποιούσαν για να διακινώ ναρκωτικά σε όλη την Ιταλία. Συχνά είχα προβλήματα με την αστυνομία. Η ζωή μου έμοιαζε μάταιη και εκτός ελέγχου. Ωστόσο, πίστευα ότι μάλλον είχα κάποιον λόγο ύπαρξης. Προσευχόμουν στον Θεό ζητώντας του να μου δώσει έστω έναν χρόνο γαλήνης και ευτυχίας.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Όταν έγινα 24 χρονών, αποφάσισα να μετακομίσω στην Αγγλία. Επειδή συνεργαζόμουν με εμπόρους ναρκωτικών, η ζωή μου κινδύνευε. Πριν φύγω, επισκέφτηκα τη μητέρα μου και αιφνιδιάστηκα βλέποντας έναν άντρα ονόματι Ανουντσιάτο Λουγκαρά να της μιλάει για τη Γραφή. Ξέροντας το εγκληματικό του παρελθόν, φοβήθηκα και τον ρώτησα γιατί ήταν εκεί. Αυτός μου είπε για τις μεγάλες αλλαγές που είχε κάνει στη ζωή του ώστε να γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά, και με έβαλε να υποσχεθώ ότι θα έβρισκα τους Μάρτυρες όταν θα έφτανα στην Αγγλία. Συμφώνησα, αλλά όταν έφτασα εκεί, ξανάρχισα γρήγορα να ζω όπως πριν.

Μια μέρα, συνάντησα έναν Μάρτυρα ο οποίος πρόσφερε τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! σε κάποιον πολυσύχναστο δρόμο του Λονδίνου. Επειδή θυμήθηκα την υπόσχεση που είχα δώσει στον Ανουντσιάτο, ρώτησα τον Μάρτυρα αν θα μπορούσα να κάνω Γραφική μελέτη.

Όσα μάθαινα από τη Γραφή με εντυπωσίαζαν βαθιά. Για παράδειγμα, συγκινήθηκα από το εδάφιο 1 Ιωάννη 1:9, το οποίο λέει για τον Θεό: «Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, εκείνος είναι πιστός και δίκαιος ώστε να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και να μας καθαρίσει». Αυτό το εδάφιο είχε βαθιά επίδραση πάνω μου γιατί ένιωθα πολύ ακάθαρτος εξαιτίας του τρόπου ζωής μου. Άρχισα αμέσως να παρακολουθώ συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Οι Μάρτυρες με υποδέχτηκαν θερμά. Όταν είδα πόσο στενές φιλίες έχουν—κάτι που ανέκαθεν λαχταρούσα—θέλησα να γίνω μέλος της εκκλησίας τους που έμοιαζε με οικογένεια.

Παρότι δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα να σταματήσω τα ναρκωτικά και να εγκαταλείψω τον ανήθικο τρόπο ζωής μου, αυτό που με δυσκόλεψε πολύ περισσότερο ήταν το να βελτιώσω την προσωπικότητά μου. Διέκρινα ότι χρειαζόταν να συμπεριφέρομαι στους άλλους με σεβασμό και στοχαστικότητα. Στην πραγματικότητα, ακόμα παλεύω με κάποια άσχημα χαρακτηριστικά. Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, όμως, έχω κάνει πρόοδο. Έξι μήνες αφότου άρχισα να μελετάω τη Γραφή, βαφτίστηκα ως Μάρτυρας του Ιεχωβά. Αυτό έγινε το 1997.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Μετά το βάφτισμά μου, παντρεύτηκα μια κοπέλα, την Μπάρμπαρα, η οποία είχε επίσης γίνει πρόσφατα Μάρτυρας του Ιεχωβά. Όταν ένας παλιός μου φίλος είδε πόσο πολύ είχα αλλάξει, άρχισε να μελετάει τη Γραφή. Με τον καιρό, τόσο αυτός όσο και η αδελφή του έγιναν Μάρτυρες. Κατόπιν, η αδελφή της γιαγιάς μου, η οποία ήταν πάνω από 80 χρονών, άρχισε και αυτή να μελετάει τη Γραφή και βαφτίστηκε πριν πεθάνει.

Τώρα υπηρετώ ως πρεσβύτερος σε μια τοπική εκκλησία. Η σύζυγός μου και εγώ είμαστε ολοχρόνιοι διάκονοι και διδάσκουμε τη Γραφή σε ιταλόφωνους στο Λονδίνο. Κατά καιρούς, υποφέρω από κατάθλιψη εξαιτίας του παλιού τρόπου ζωής μου, αλλά η Μπάρμπαρα με υποστηρίζει πάρα πολύ. Επιτέλους, έχω τη σταθερή οικογενειακή ζωή που πάντα αποζητούσα και τον στοργικό Πατέρα που πάντα επιθυμούσα. Ζήτησα από τον Θεό έναν χρόνο γαλήνης και ευτυχίας, αλλά εκείνος μου έχει δώσει πολύ περισσότερα!

• Από τη ΣΚΟΠΙΑ τ.1 2016

Δεν Πήγαινα Πουθενά Χωρίς το Όπλο Μου

Αφήγηση από τον Ανουντσιάτο Λουγκαρά

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1958, ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΙΤΑΛΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΒΙΑΙΟ ΜΕΛΟΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα προάστια της Ρώμης, σε μια φτωχή εργατική συνοικία. Η ζωή ήταν δύσκολη. Δεν γνώρισα ποτέ την πραγματική μου μητέρα και δεν τα πήγαινα καλά με τον πατέρα μου. Μεγάλωσα μαθαίνοντας πώς να επιβιώνω στο δρόμο.

Στα δέκα μου, είχα αρχίσει ήδη τις κλοπές. Στα 12, το έσκασα πρώτη φορά από το σπίτι. Κάποιες φορές, ο πατέρας μου αναγκάστηκε να έρθει να με πάρει από την αστυνομική διεύθυνση. Καβγάδιζα συνεχώς —ήμουν βίαιος και θυμωμένος με όλο τον κόσμο. Στα 14, έφυγα οριστικά από το σπίτι. Άρχισα τα ναρκωτικά και ζούσα στο δρόμο. Επειδή δεν είχα πού να κοιμηθώ, παραβίαζα κάποιο αυτοκίνητο και έμενα εκεί μέχρι τα ξημερώματα. Μετά έψαχνα κάποιο συντριβάνι για να πλυθώ.

Έγινα μαέστρος στις κλοπές —από το να αρπάζω τσάντες μέχρι να κάνω διαρρήξεις σε διαμερίσματα και επαύλεις τη νύχτα. Απέκτησα κακή φήμη και λίγο αργότερα μια διαβόητη συμμορία με ήθελε για μέλος της, κάτι που μου έδωσε την «ευκαιρία» να αναβαθμιστώ σε ληστή τραπεζών. Επειδή ήμουν επιθετικός, κέρδισα γρήγορα το σεβασμό της υπόλοιπης συμμορίας. Δεν πήγαινα πουθενά χωρίς το όπλο μου—μάλιστα όταν κοιμόμουν το είχα κάτω από το μαξιλάρι μου. Η βία, τα ναρκωτικά, οι κλοπές, η χυδαία γλώσσα και η ανηθικότητα έγιναν ο τρόπος ζωής μου. Ήμουν συνεχώς καταζητούμενος. Με συνέλαβαν πολλές φορές, και επί χρόνια μπαινόβγαινα στη φυλακή.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Μια φορά που βγήκα από τη φυλακή, αποφάσισα να επισκεφτώ κάποια θεία μου. Χωρίς να το ξέρω, εκείνη και δύο ξαδέλφια μου είχαν γίνει Μάρτυρες του Ιεχωβά. Με προσκάλεσαν σε μια συνάθροιση των Μαρτύρων. Από περιέργεια, αποφάσισα να πάω. Όταν φτάσαμε στην Αίθουσα Βασιλείας, επέμενα να καθίσω κοντά στην πόρτα ώστε να παρακολουθώ ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει. Εννοείται πως είχα μαζί το όπλο μου.

Αυτή η συνάθροιση άλλαξε τη ζωή μου. Νόμιζα ότι βρίσκομαι σε άλλον πλανήτη. Με υποδέχτηκαν άνθρωποι με θερμά, φιλικά και χαμογελαστά πρόσωπα. Είναι ακόμη ζωντανό στο μυαλό μου το καλοσυνάτο, ειλικρινές βλέμμα των Μαρτύρων. Φυσικά, αυτό δεν είχε καμία σχέση με τον κόσμο στον οποίο ζούσα!

Ξεκίνησα να μελετώ τη Γραφή με τους Μάρτυρες. Όσο περισσότερα μάθαινα τόσο πιο ξεκάθαρο γινόταν ότι έπρεπε να αλλάξω εντελώς τρόπο ζωής. Πήρα στα σοβαρά τα λόγια του εδαφίου Παροιμίες 13:20: «Αυτός που περπατάει με σοφούς θα γίνει σοφός, αλλά αυτός που έχει δοσοληψίες με τους άφρονες θα έχει κακή κατάληξη». Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να ξεκόψω από τη συμμορία. Δεν ήταν εύκολο, αλλά με τη βοήθεια του Ιεχωβά τα κατάφερα.

Επίσης, ευπρεπίστηκα από σωματική άποψη. Με σκληρή προσπάθεια, έκοψα το κάπνισμα και τα ναρκωτικά. Κουρεύτηκα, έβγαλα τα σκουλαρίκια και έπαψα να βρίζω. Πρώτη φορά στη ζωή μου είχα τον έλεγχο των πράξεών μου.

Επειδή δεν μου άρεσε ποτέ το διάβασμα και η μελέτη, δυσκολευόμουν πολύ να συγκεντρωθώ και να αφοσιωθώ στη Γραφική μου μελέτη. Ωστόσο, καθώς προσπαθούσα, ανέπτυξα αγάπη για τον Ιεχωβά, και κάτι άλλαξε μέσα μου —η συνείδησή μου άρχισε να με ενοχλεί. Συχνά, με κυρίευαν αρνητικά αισθήματα και αμφέβαλλα αν ο Ιεχωβά θα με συγχωρούσε ποτέ για όλο το κακό που είχα κάνει. Τέτοιες στιγμές με παρηγορούσε πολύ η αφήγηση σχετικά με το πώς συγχώρησε ο Ιεχωβά τον Βασιλιά Δαβίδ όταν διέπραξε σοβαρές αμαρτίες.—2 Σαμουήλ 11:1–12:13.

Επίσης, δυσκολευόμουν να μεταδίδω την πίστη μου σε άλλους στη διακονία από πόρτα σε πόρτα. (Ματθαίος 28:19, 20) Έτρεμα μήπως συναντήσω κάποιον τον οποίο είχα βλάψει ή αδικήσει στο παρελθόν! Σιγά - σιγά, όμως, υπερνίκησα αυτόν το φόβο. Άρχισα να βρίσκω αληθινή ικανοποίηση βοηθώντας άλλους να μάθουν για τον υπέροχο ουράνιο Πατέρα μας, ο οποίος συγχωρεί άφθονα.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Το ότι έμαθα για τον Ιεχωβά μού έσωσε τη ζωή! Οι περισσότεροι παλιοί μου σύντροφοι είναι είτε νεκροί είτε στη φυλακή. Εγώ, όμως, έχω αληθινά ικανοποιητική ζωή και ελπίδα για το μέλλον. Έμαθα να είμαι ταπεινός και υπάκουος και να ελέγχω τον εκρηκτικό μου χαρακτήρα. Ως αποτέλεσμα, έχω καλύτερες σχέσεις με τους γύρω μου. Έχω έναν ευτυχισμένο γάμο με την όμορφη σύζυγό μου, την Κάρμεν. Χαιρόμαστε πάρα πολύ να βοηθάμε μαζί άλλους να μάθουν για τη Γραφή.

Α, και η εργασία μου πλέον είναι έντιμη. Μερικές φορές σχετίζεται ακόμη με τράπεζες, αλλά αντί να τις ληστεύω, τώρα τις καθαρίζω!

• Από τη ΣΚΟΠΙΑ 1 Ιουλίου 2014