Αυτός είναι ο Τζέφρι Τζάκσον, μέλος του Κυβερνώντος Σώματος. Γεννημένος στην Αυστραλία, μας άρεσε πολύ η ομιλία του και είπαμε να τη μοιραστούμε μαζί σας…

Υπηρεσιακή Ομιλία που εκφώνησε

ο αδελφός Geoffrey Jackson

Όταν σκέφτεστε για τον Ιώβ, τι έχετε στο μυαλό σας; Σίγουρα σκεφτόμαστε κάποιον πιστό άντρα που πέρασε πάρα πολλά προβλήματα. Ένα από τα ενθαρρυντικά πράγματα για τον Ιώβ όμως, ήταν ότι δεν ήταν τέλειος. Για αυτό είπε μερικά πράγματα που δεν ήταν σωστά. Παρ’ όλα αυτά όμως ο Ιεχωβά τον θεώρησε τηρητή ακεραιότητας.

Αυτό είναι ενθαρρυντικό για εμάς επειδή κανένας από εμάς δεν είναι τέλειος, επίσης. Είναι καλό να σκεφτούμε όμως σε ποιο σημείο άρχισε να κάνει κάτι λάθος ο Ιώβ. Πάμε στο Βιβλίο του Ιώβ, στο 1ο κεφάλαιο. Σίγουρα θυμάστε την ιστορία πως ο Ιώβ έχασε όλα τα αποκτήματά του και τα παιδιά του.

Θα λέγαμε ότι τα «έχασε» ο Ιώβ; Άρχισε να κάνει κάτι λάθος; Ας προσέξουμε τι αναφέρεται στο εδάφιο 22. Λέει ότι δεν έκανε τίποτα λάθος. Ήταν πολύ πιστός, είχε χάσει όλα τα αποκτήματά του, τα παιδιά του και παρέμεινε πιστός στον Ιεχωβά. Τι συνέβη μετά; Πέρασε μια φοβερή αρρώστια στο σώμα του. Ήθελε να ξύνεται, μύριζε άσχημα, και η γυναίκα του, του είπε καταράσου τον Θεό.

Μήπως τότε τα «έχασε» ο Ιώβ και άρχισε να λέει λάθος πράγματα; Κοιτάξτε το εδάφιο 10, στο 2ο κεφάλαιο, το τελευταίο μέρος, λέει ότι ακόμα δεν είχε κάνει κάτι λάθος – δεν αμάρτησε με τα χείλη του. Όμως ο Ιώβ έκανε κάποιο λάθος. Ας διαβάσουμε για αυτό το λάθος στο κεφάλαιο 32, εδάφιο 2. (Ιώβ 32:2) «Άναψε, όμως, ο θυμός του Ελιού, του γιου του Βαραχήλ του Βουζίτη, από την οικογένεια του Ραμ. Εναντίον του Ιώβ άναψε ο θυμός του, επειδή ανακήρυξε την ψυχή του δίκαιη αντί για τον Θεό».

Ας διαβάσουμε και το εδάφιο 5, από το κεφάλαιο 34: «Διότι ο Ιώβ είπε: «Σίγουρα έχω δίκιο, αλλά ο Θεός απομάκρυνε την κρίση από εμένα». Έτσι λοιπόν, ο Ιώβ είπε κάποια πράγματα που δεν ήταν σωστά. Τι τον έκανε, όμως, να αμαρτήσει; Δεν είναι ότι έχασε τα παιδιά του, δεν είναι ότι έχασε όλα τα αποκτήματά του, ούτε η αρρώστια του. Η ΣΚΟΠΙΑ έχει γράψει ότι αυτό το λάθος έγινε όταν εκείνοι οι τρείς φίλοι του άρχισαν να αμφισβητούν τα κίνητρά του.

Όταν άρχισαν να τον κατηγορούν με ψέματα. Τότε ο Ιώβ ξαφνικά άρχισε να ανησυχεί για την εικόνα του, για την υπόληψή του. Ήθελε να αποδείξει ότι είχαν λάθος. Και στην προσπάθειά του να το κάνει, αυτό έγινε πιο σημαντικό ακόμα και από το να υπηρετεί τον Ιεχωβά πιστά.

Αυτό είναι που θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε: «Να ανησυχούμε υπερβολικά για την υπόληψή μας». Πολλές φορές πιστεύουμε ότι μόνο οι Γιαπωνέζοι ανησυχούν για αυτό. Στον πολιτισμό τους, στο παρελθόν τουλάχιστον, αν κάποιον τον ντρόπιαζες, χάλαγες την υπόληψή του, τότε τι έκανε; «Χαρακίρι».

Στον Ειρηνικό επίσης οι άνθρωποι ανησυχούν πολύ για την υπόληψή τους. Αν ντροπιάσεις κάποιον εκεί ή του χαλάσεις την υπόληψή του, οι άνθρωποι δεν αυτοκτονούν εκεί. Σκοτώνουν εσένα. Υπάρχει διαφορά. Βλέπετε η ΣΚΟΠΙΑ έχει γράψει ότι όλοι οι πολιτισμοί στη γη έχουν πρόβλημα με αυτό. Δεν λέει όλοι οι πολιτισμοί εκτός από τους Έλληνες.

Όλοι μας λοιπόν μπορεί να έχουμε πρόβλημα αν ανησυχούμε υπερβολικά για την υπόληψή μας. Στην Γραφή υπάρχουν πολλές αφηγήσεις για άτομα που τους ενδιέφερε η υπόληψή τους.

Στους Κριτές, κεφάλαιο 30, αναφέρεται, αν θυμάστε, για τον Αβιμέλεχ. Ήταν στον πόλεμο εκεί πολύ κοντά στο τείχος και μια γυναίκα πήρε μια πέτρα και την έφερε πάνω από το τείχος την έριξε και τον σκότωσε. Ακριβώς πριν πεθάνει θυμάστε τι είπε; Είπε σε κάποιον: “Σκότωσέ με γρήγορα, σκότωσέ με!” Γιατί αλλιώς θα πεθάνω και θα λένε: “Γυναίκα τον σκότωσε”. Πόσο ανόητος μπορεί να είναι κάποιος; “Πεθαίνω, πεθαίνω, φτιάξε μου την γραβάτα λίγο”. Βλέπετε όταν θα πεθάνει δεν έχει σημασία τι λένε οι άλλοι για αυτόν. Όμως, τον ενδιέφερε τόσο πολύ η υπόληψή του.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο Ιωνάς. Κήρυξε στους Νινευίτες λέγοντας τελικά: “Θα πεθάνετε σύντομα”, αλλά όταν μετά μετάνιωσαν, πώς ένιωσε ο Ιωνάς. Εκνευρίστηκε πολύ. Γιατί; Είπε στον Ιεχωβά “το ήξερα ότι θα τους συγχωρέσεις”. Με άλλα λόγια, ανέφερε στον Ιεχωβά: “Σε παρακαλώ σκότωσέ τους όλους αυτούς για να νιώσω εγώ καλύτερα. Και θα λένε οι άνθρωποι, ο Ιωνάς ήταν προφήτης, το προφήτευσε αυτό και σκοτώθηκαν, πέθαναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Αλλά τώρα τι λένε; Ο Ιωνάς προφήτευσε αυτό, αλλά τελικά δεν πέθαναν”.

Γιατί αυτό είναι πολύ επικίνδυνο θέμα; Γιατί όλοι μας ενδιαφερόμαστε για την εμφάνισή μας. Ενδιαφερόμαστε για την υπόληψή μας ενώπιον των άλλων. Πριν έρθουμε στην συνάθροιση κοιτάζουμε τον καθρέφτη, θέλουμε να είμαστε ωραίοι, δεν είναι κακό αυτό. Μερικές φορές όμως αυτή η ιδιότητα μέσα μας μπορεί να γίνει τόσο δυνατή που να καταστήσει τη λατρεία μας προς τον Ιεχωβά ελαττωματική. Και αυτό μπορεί να είναι μεγάλη δοκιμή.

Με άλλα λόγια, πρέπει να σκεφτούμε ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μας; Είναι η δική μας υπόληψη ή η υπόληψη του Ιεχωβά; Δυστυχώς οι μερικοί αδελφοί μας φτάνουν σε αυτό το σημείο μερικές φορές. Τους γίνεται έμμονη ιδέα η δική τους υπόληψη που ξεχνάνε την υπόληψη του Ιεχωβά.

Δεν είναι αυτό απόδειξη υπερηφάνειας; Τι λέει το εδάφιο Παροιμίες 16:18; Πρώτα υπερηφάνεια και μετά συντριβή. Ο Ιησούς ήταν ένα εξαιρετικό παράδειγμα κάποιου που ήταν πρόθυμος να ντροπιαστεί αλλά και να συνεχίσει να υπηρετεί τον Ιεχωβά. Ας διαβάσουμε στους Εβραίους το κεφάλαιο 12, και το εδάφιο 2. Στο εδάφιο Εβραίους 12:2 προς το τέλος λέει: «Καθώς προσηλώνουμε το βλέμμα μας στον Πρώτιστο Παράγοντα και Τελειοποιητή της πίστης μας, τον Ιησού. Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθίσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού».

Η έκφραση είναι «καταφρονώντας την ντροπή». Με άλλα λόγια δεν τον ένοιαζε να ντροπιαστεί. Για αυτόν, το πιο σπουδαίο πράγμα ήταν να κάνει το θέλημα του Ιεχωβά. Αλλά πώς μπορούμε να πούμε ότι ξέρουμε ότι έτσι ένιωθε ο Ιησούς;

Θυμάστε το τελευταίο βράδυ προτού πεθάνει; Προσευχήθηκε τόσο ένθερμα στον Ιεχωβά. Σε παρακαλώ να αφαιρεθεί αυτό το ποτήρι από μπροστά μου, είπε. Τι ήταν αυτό το ποτήρι; Πολλοί λεγόμενοι Χριστιανοί λένε ότι αυτός ήταν ο θάνατός του. Αλλά ο Ιησούς άραγε προσευχόταν να μην πεθάνει; Όχι, αυτό είναι λάθος.

Η Γραφή λέει καθαρά ότι ο Ιησούς ήξερε ότι θα πεθάνει, ήταν πρόθυμος να πεθάνει, ήθελε να πεθάνει για να αποδείξει τον Σατανά ψεύτη. Και αυτός ήταν ένας τρόπος για να βρεθεί και πάλι με τον πατέρα του στον ουρανό. Ποιο είναι το ποτήρι, λοιπόν; Δεν ήταν ο θάνατός του, αλλά αντιπροσώπευε τον τρόπο με τον οποίο θα πέθαινε. Βλέπετε ο Ιησούς κατάλαβε εκείνη την στιγμή ότι δεν θα τον σκότωναν απλώς, αλλά θα τον έφερναν στο ανώτατο δικαστήριο του τόπου και θα τον κατηγορούσαν για βλασφημία και στη δίκη τελικά θα έλεγαν ότι είναι ένοχος βλασφημίας. Και πρόσθεσαν και άλλες κατηγορίες, ότι στασίασε με τους Ρωμαίους κτλ. Αυτό ήταν πάρα πολύ δύσκολο για τον Ιησού. Γιατί; Ίσως θα πρέπει να το φανταστούμε εμείς οι ίδιοι.

Ας σκεφτούμε ένα παράδειγμα. Αύριο ίσως ξυπνήσετε και διαβάσετε την εφημερίδα. Και λέει, 7 μέλη του Κυβερνώντος Σώματος του Ιεχωβά έχουν μπει στη φυλακή. Και γράφει στην συνέχεια από κάτω ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να καταργήσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και την ΣΚΟΠΙΑ. Θα λυπόσασταν. Ελπίζω! Θα νιώθατε ντροπή, όμως; Όχι βέβαια. Θα νιώθατε δυνατοί μέσα σας. Αυτό είπε ο Ιησούς, θα γίνει. Άρχισε ο διωγμός. Είμαστε έτοιμοι. Αν θέλουν να έρθουν για μένα θα πάω και εγώ στη φυλακή. Θα νιώθατε δυνατοί μέσα σας, καθόλου ντροπή.

Να σκεφτούμε την ίδια ιστορία, όμως, με διαφορετικό τρόπο. Ίσως η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να μην μπορεί να βάλει το Κυβερνών Σώμα στην φυλακή. Δεν μπορείς να πας στο γραφείο κάποιου και να πεις: «Εσύ, εσύ, και εσύ, στη φυλακή!» Όχι, δεν γίνεται σε αυτή τη χώρα, τουλάχιστον.

Ας φανταστούμε, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση αποφασίζει να κατηγορήσει ψευδώς το Κυβερνών Σώμα. Και μας κατηγορεί ότι έχουμε καταχραστεί εκατομμύρια δολάρια. Βέβαια, δεν είναι αλήθεια αυτό, αλλά μας πάνε στο δικαστήριο, το δικαστήριο εξετάζει τα στοιχεία, υπάρχουν ψευδομάρτυρες, και οι αποστάτες θα πουν “όντως είδα τον Τζέφρυ που είχε χρησιμοποιήσει 10 εκατομμύρια δολάρια εκεί”.

Τώρα βρίσκουν ένοχο το Κυβερνών Σώμα και το πάνε στη φυλακή. Νιώθετε λύπη; Ναι. Νιώθετε ντροπή όμως; Ίσως λίγο. Ξέρετε ότι δεν είναι σωστό αυτό που λένε. Αλλά υπήρχε κανείς που να μη δει την εφημερίδα και να πει: «Αλλά τι να πούμε για αυτούς τους ανθρώπους τους δικούς σας; Αυτοί έκλεψαν εκατομμύρια εκεί στη φυλακή». Ξέρουμε ότι θα ήσασταν δυνατοί, ότι θα λέγατε ότι δεν με νοιάζει αυτή η ντροπή, εγώ πιστεύω στην αλήθεια. Αλλά είδατε;

Αυτό αντιμετώπισε και ο Ιησούς; Δεν τον σκότωσαν απλώς. Τον πήγαν στο δικαστήριο πρώτα, τον βρήκαν ένοχο βλασφημίας και αυτό ήταν πολύ δύσκολο διότι τον ντρόπιαζε. Ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ήθελε. Για αυτό, λοιπόν, προσευχήθηκε στον Ιεχωβά φυσικά: “Σε παρακαλώ πάρε αυτό το ποτήρι από μπροστά μου. Είμαι πρόθυμος να πεθάνω, αλλά είναι πολύ δύσκολο για εμένα να πεθάνω ως ένοχος βλασφημίας επειδή σε αγαπάω και αγαπάω το όνομά σου”.

Αλλά κατόπιν τι είπε ο Ιησούς; “Ας γίνει όμως το δικό σου θέλημα, όχι το δικό μου”. Και το θέλημα του Ιεχωβά ήταν να πεθάνει με αυτόν τον τρόπο ο Ιησούς. Και αφού πέθανε ο Ιησούς οι άνθρωποι μπορεί να έλεγαν στους μαθητές του ότι αυτός ο άνθρωπος τον πήγαν στα δικαστήρια, τον βρήκαν ένοχο, του άξιζε να πεθάνει. Για αυτό στην επιστολή προς Εβραίους ο Παύλος αναφέρει ότι ο Ιησούς «καταφρόνησε την ντροπή».

Βλέπουμε ένα μάθημα τώρα εδώ για μας. Μερικές φορές μπορεί να είμαστε πολύ δυνατοί στην αλήθεια. Και ίσως να μας επαινούν οι άνθρωποι. Σας ευχαριστούμε πολύ για την πίστη που έχετε. Είσαι στην εκκλησία 20 χρόνια, είσαι πολύ καλός. Αδελφή, είσαι πολύ καλό παράδειγμα, σκεφτόμαστε ότι δίνεις πολύ καλή μαρτυρία. Αισθανόμαστε ωραία. Μπορώ να συνεχίσω έτσι.

Τι συμβαίνει, όμως, αν ξαφνικά κάποιος αρχίσει να αμφισβητεί τα κίνητρά μας; Ή μπορεί για παράδειγμα να ήσασταν πρεσβύτερος στο παρελθόν και τα παιδιά σας να έκαναν κάποιο λάθος και τώρα να έχετε διαγραφεί από πρεσβύτερος. Ίσως κάνατε κάποιο λάθος και αποκοπήκατε, και τώρα θέλετε να επιστρέψετε. Ίσως να ήσασταν διακονικός υπηρέτης στο παρελθόν. Σίγουρα, μπορούμε να σκεφτούμε διάφορα σενάρια. Ίσως μια αδελφή στην εκκλησία και οι άλλες αδελφές να λένε: “Α! νομίζει ότι τα ξέρει όλα επειδή είναι γυναίκα πρεσβυτέρου”. Είναι σαν την γυναίκα του αφεντικού, αυτή κάνει κουμάντο.

Όταν το ακούτε αυτό, τι συμβαίνει; Μπορεί να ανησυχούμε για την φήμη μας τώρα. Μπορεί να θυμώσουμε. Και μπορεί να μοιάσουμε με τον Ιώβ και να αμαρτήσουμε. Για αυτό πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι έχουμε κατάλληλη άποψη για την υπόληψή μας.

Ας σκεφτούμε, όμως, ότι τον Ιεχωβά δεν τον νοιάζει η θέση μας στην εκκλησία. Αν κάποιος είναι πρεσβύτερος ή δεν είναι πρεσβύτερος, δεν τον κάνει αυτό περισσότερο πολύτιμο ή λιγότερο πολύτιμο. Αν κάποιος δεν υπηρετεί ως πρεσβύτερος, ο Ιεχωβά εξακολουθεί να τον αγαπάει αν παραμένει πιστός.

Και ίσως αισθανόμαστε ντροπή επειδή προηγουμένως ήμασταν πάνω στο βήμα ενώ τώρα καθόμαστε κάτω ήσυχα, μαζεμένοι. Αν αγαπάμε τον Ιεχωβά, αυτό μας δίνει τη δύναμη να μη μας νοιάζει η υπόληψή μας. Και μας βοηθάει να έχουμε ισορροπημένη άποψη για τα πράγματα. Μας βοηθάει να μην εκνευριζόμαστε με άλλους στην εκκλησία αν λένε άσχημα πράγματα για εμάς.

Για παράδειγμα μπορούμε να σκεφτούμε τον Ιωσήφ. Τον Ιωσήφ τον κατηγόρησαν ψευδώς ότι προσπάθησε να βιάσει τη γυναίκα του Πετεφρή. Τον έριξαν στη φυλακή. Μετά από χρόνια τι συνέβη; Σε μια μέρα έγινε πρωθυπουργός. Τι ήταν το πρώτο πράγμα που έκανε σαν πρωθυπουργός; Μήπως είπε: «Φέρτε μου τη γυναίκα του Πετεφρή εδώ. Θα ξανανοίξουμε την υπόθεση. Πρέπει να αποδειχτώ εγώ ότι έχω δίκιο. Ήμουν αθώος». Δεν είπε τίποτα για αυτό. Απλώς κοίταξε μπροστά στο μέλλον και συνέχισε να εργάζεται. Αλλά μερικές φορές μπορεί να στενοχωριόμαστε με πράγματα που ίσως μας κάνουν να φαινόμαστε κακοί.

Θα σας αναφέρω ένα πραγματικό παράδειγμα. Δύο αδελφοί στην Αφρική. Ήταν και οι δύο πρεσβύτεροι. Έκαναν το ίδιο λάθος και οι δύο. Ο ένας αδελφός δέχτηκε ταπεινά τη ντροπή. Και συνέχισε να κάνει το θέλημα του Ιεχωβά. Μέσα σε λίγα χρόνια υπηρετούσε και πάλι ως πρεσβύτερος.

Ο άλλος αδελφός, όμως, αγχώθηκε πάρα πολύ και ήθελε να αποδείξει ότι είχε δίκιο. Και συνέχισε να παραπονιέται. «Θα αποδείξω την αθωότητά μου. Δεν θα έπρεπε να με είχαν διαγράψει». Έκανε παράπονα στον επίσκοπο περιοχής. Και έκαναν έρευνα. Έκανε παράπονα στο γραφείο τμήματος. Έκαναν και αυτοί έρευνα. Έγραψε στο Κυβερνών Σώμα. Και έστειλε άτομα από εδώ να κάνουν έρευνα για εκεί. Και συνεχίζει να παραπονιέται μέχρι σήμερα.

Όμως δεν υπηρετεί ως πρεσβύτερος. Αν απλώς ησύχαζε και δεν μιλούσε, τότε θα μπορούσε να είχε διοριστεί πάλι ως πρεσβύτερος εδώ και 20 χρόνια. Βλέπουμε, λοιπόν, το σημείο; Αν ανησυχούμε υπερβολικά για να αποδείξουμε ότι έχουμε δίκιο, τότε αυτό μπορεί να βλάψει τη σχέση μας με τον Ιεχωβά.

Αν το θυμόμαστε αυτό, μας βοηθάει να έχουμε σωστή άποψη για τον εαυτό μας. Όλοι μας θέλουμε να φαινόμαστε καλοί. Όχι κακοί. Αλλά ποτέ να μην αφήσουμε αυτή την επιθυμία να γίνει πιο σημαντική από ό,τι η αγάπη σας για τον Ιεχωβά. Δεν ξέρουμε τι θα συμβεί στο μέλλον. Δεν ξέρουμε τι πειρασμούς, τι δοκιμασίες και τι διωγμούς μπορεί να αντιμετωπίσουμε.

Ό,τι και αν συμβεί δεν πρέπει να αφήσουμε ποτέ την υπερηφάνεια μας ή το ενδιαφέρον για την υπόληψή μας να εξασθενήσει την πίστη μας. Να είμαστε σαν τον Ιησού που καταφρόνησε τη ντροπή. Πάντα να μας ενδιαφέρει το όνομα του Ιεχωβά και η δική του υπόληψη. Τότε να είστε σίγουροι ότι ο Ιεχωβά θα σας ευλογήσει και, σαν τον Ιωσήφ, ίσως κάποια μέρα τελικά να δικαιωθείτε. Αλλά μέχρι τότε, ας μην πέσουμε ποτέ στην παγίδα να ανησυχούμε υπερβολικά για τη δική μας υπόληψη.