Για μας η βασική σχολική εκπαίδευση είναι πολύ σημαντική. Ανοίγει το δρόμο προκειμένου να πάρουμε τις βάσεις, ώστε να υπηρετούμε καλύτερα τον Ιεχωβά. Αυτός το γνωρίζει αυτό και είναι ο Μεγάλος Εκπαιδευτής μας τώρα και στην αιωνιότητα…

Η γνώση είναι πάρα πολύ σημαντική για όλους μας, έτσι δεν είναι; Βρήκα λοιπόν πολύ όμορφη τη σημερινή δημόσια ομιλία στην εκκλησία μας με τίτλο «Να χρησιμοποιείτε την εκπαίδευση για να υμνείτε τον Ιεχωβά». Και ήταν πολύ ωραίο που ομιλητής ήταν ο αδελφός Χρυσανθόπουλος Κώστας, καθηγητής ο ίδιος σε ένα Λύκειο, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δηλαδή, όπως έχει ρυθμιστεί στη χώρα μας και τη γνωρίζουμε.

Εμείς λοιπόν ξέρουμε πόσο σημαντική είναι η εκπαίδευση γι’ αυτό και προσπαθούμε να μην απουσιάζουμε χωρίς σοβαρό λόγο από τις συναθροίσεις μας. Ο Ιεχωβά, ο Μεγάλος Εκπαιδευτής είναι ο δάσκαλο μας και μας θέλει μορφωμένους. Για τον κόσμο βέβαια εκπαίδευση σημαίνουν απλά οι γνώσεις που λαβαίνουν από το σχολείο.

Αλλά το εδάφιο 2 Τιμόθεο 3:15 αναφέρει ότι η εκπαίδευση του γινόταν από την κοιλιά της μάνας του ή ταν αυτή που βοήθησε τον Τιμόθεο… Αλλά πώς μπορεί να εκπαιδευτεί ένα παιδί που ακόμα δεν έχει γεννηθεί; Στη ΣΚΟΠΙΑ 201325/8, και στο άρθρο «Γονείς—Εκπαιδεύστε τα Παιδιά σας από τη Βρεφική τους Ηλικία» διαβάζουμε σχετικά με αυτό:

Πόσο νωρίς πρέπει να αρχίζει η εκπαίδευση του παιδιού; Η μητέρα του Τιμόθεου η Ευνίκη και η γιαγιά του η Λωίδα τον εκπαίδευσαν «από τη βρεφική ηλικία» στα «άγια συγγράμματα». (2 Τιμ. 1:5· 3:15) Ναι, η εκπαίδευση του Τιμόθεου στις Γραφές άρχισε από την πρώιμη παιδική του ηλικία.

Είναι σοφό να προσεύχονται οι Χριστιανοί γονείς για κατεύθυνση και να κάνουν σχέδια εκ των προτέρων ώστε να αρχίσουν την εκπαίδευση του παιδιού τους «από τη βρεφική ηλικία». «Τα σχέδια του επιμελή οδηγούν αναμφίβολα σε όφελος», δηλώνει το εδάφιο Παροιμίες 21:5. Πριν από τη γέννηση του μωρού τους, οι γονείς ασφαλώς προετοιμάζονται προσεκτικά. Μπορεί μάλιστα να κάνουν κάποιον κατάλογο με τα πράγματα που θα χρειαστεί το μωρό. Εξίσου σημαντικό είναι να κάνουν σχέδια και για πνευματικές δραστηριότητες. Στόχος τους πρέπει να είναι να ξεκινήσουν αυτή την εκπαίδευση από τα πρώτα στάδια της ζωής του μωρού.

Το βιβλίο «Η Σημασία της Πρώιμης Παιδικής Ηλικίας» (Early Childhood Counts) δηλώνει: «Οι πρώτοι μήνες μετά τη γέννηση είναι κρίσιμοι για την ωρίμανση του εγκεφάλου. Σε αυτό το διάστημα οι συνάψεις — οι συνδέσεις που επιτρέπουν τη διαδικασία της μάθησης — εικοσαπλασιάζονται». Πόσο σοφό είναι να εκμεταλλεύονται οι γονείς αυτή τη σύντομη περίοδο στη διανοητική ανάπτυξη του παιδιού τους ώστε να αρχίσουν να εμφυτεύουν πνευματικές έννοιες και αξίες στη διάνοιά του!

Μια μητέρα που είναι τακτική σκαπάνισσα είπε για την κορούλα της: «Την παίρνω μαζί μου στη διακονία από τότε που ήταν μόλις ενός μηνός. Αν και δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέβαινε, πιστεύω ότι η επαφή με τη διακονία από τόσο νωρίς την ωφέλησε. Στα δύο της χρόνια, πρόσφερε φυλλάδια με θάρρος στην υπηρεσία αγρού».

Στη ΣΚΟΠΙΑ 16 Μαρτίου 2016 τ. 3 διαβάζουμε:

«Σε ξέρω από τότε που γεννήθηκες», είπε ένας Χριστιανός πρεσβύτερος στον 12χρονο Κρίστοφερ, «και χαίρομαι που ακούω ότι θέλεις να βαφτιστείς. Θα ήθελα να σε ρωτήσω: “Γιατί σκέφτεσαι να κάνεις αυτό το βήμα;”» Η ερώτηση εκείνου του πρεσβυτέρου ήταν βάσιμη. Φυσικά, όλοι μας χαιρόμαστε πολύ όταν βλέπουμε ότι κάθε χρόνο χιλιάδες νεαροί βαφτίζονται σε όλο τον κόσμο. (Εκκλ. 12:1) Ταυτόχρονα, όμως, οι Χριστιανοί γονείς και οι πρεσβύτεροι στην εκκλησία θέλουν να διασφαλίσουν ότι η απόφαση που παίρνουν αυτά τα νεαρά άτομα δεν είναι μόνο οικειοθελής αλλά έχει και γερές βάσεις.

Εμείς θέλουμε να παραμείνουν τα εφηβικής ηλικίας παιδιά μας πνευματικά υγιή. Και ο Θεός θέλει να τα ανατρέφουμε «με τη διαπαιδαγώγηση και τη νουθεσία του Ιεχωβά». (Εφεσ. 6:4) Έτσι λοιπόν, χρησιμοποιούμε τη θεόδοτη θέση ευθύνης μας ώστε να καθιερώσουμε και να διατηρήσουμε ένα πνευματικό πρόγραμμα.

Ας δώσουμε ένα παράδειγμα: Επιμένετε να λάβουν τα παιδιά σας σχολική εκπαίδευση επειδή είναι σημαντικό να μορφωθούν και ελπίζετε να τους ενσταλάξετε αγάπη για τη μάθηση. Παρόμοια, οι στοργικοί γονείς επιμένουν να ωφελούνται τα παιδιά τους από «τη νουθεσία του Ιεχωβά» στις συναθροίσεις και μέσω άλλων πνευματικών προγραμμάτων. Επειδή η θεϊκή εκπαίδευση είναι ζωτική, προσπαθείτε να ενσταλάξετε στα παιδιά σας αγάπη για τα πνευματικά πράγματα και εκτίμηση για τη σοφία. (Παρ. 24:14) Όπως ο Ιησούς βοηθούσε τους μαθητές του, έτσι και εσείς επιδιώκετε να βοηθάτε τα παιδιά σας να πετύχουν στη διακονία κάνοντάς τα να αγαπήσουν τη διδασκαλία του Λόγου του Θεού και βοηθώντας τα να τηρούν ένα καλό πρόγραμμα στην υπηρεσία αγρού.

Αλλά το σχολείο μπορεί να είναι, όπως για τα περισσότερα παιδιά, σκέτος εφιάλτης… Ένα παιδί διηγείται στη ΣΚΟΠΙΑ του 2009. 15/6:

Το σχολείο έγινε ο εφιάλτης μου. Κάθε μέρα, το μάθημα άρχιζε με μια προσευχή για τον Χίτλερ, το χαιρετισμό «Χάιλ Χίτλερ» και τον εθνικό ύμνο τον οποίο έψελναν με το δεξί χέρι προτεταμένο. Οι γονείς μου, αντί να μου πουν απλώς να μην αποδίδω το χαιρετισμό στον Χίτλερ, με βοήθησαν να εκπαιδεύσω τη συνείδησή μου. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα μόνη μου να μην αποδίδω το ναζιστικό χαιρετισμό. Οι δάσκαλοι με χαστούκιζαν και με απειλούσαν ότι θα με αποβάλουν από το σχολείο. Κάποτε, όταν ήμουν εφτά ετών, με έβαλαν να σταθώ ενώπιον και των 12 δασκάλων του σχολείου. Εκείνοι προσπάθησαν να με αναγκάσουν να αποδώσω το χιτλερικό χαιρετισμό. Εγώ, όμως, έμεινα σταθερή με τη βοήθεια του Ιεχωβά.

Ένα άρθρο στο ΞΥΠΝΑ του 1988, 8/9 έλεγε ότι οι γονείς πρέπει να κάνουν την αυτοεξέταση τους θέτοντας στον εαυτό τους τα παρακάτω ερωτήματα:

1. Δείχνω αληθινό ενδιαφέρον για το πώς πάνε τα παιδιά μου στο σχολείο;

2. Γνωρίζω τους δασκάλους τους;

3. Ξέρουν οι δάσκαλοι ότι εκτιμάω τις προσπάθειές τους;

4. Είμαι σίγουρος ότι τα παιδιά μου παίρνουν στα σοβαρά τα μαθήματά τους;

5. Φροντίζω να κάνουν έγκαιρα και κατάλληλα τη σχολική εργασία που έχουν για το σπίτι;

6. Έχω εγώ θετική άποψη σχετικά με τη γνώση και τη μάθηση;

7. Με βλέπουν τα παιδιά μου να μελετάω;

Ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά όλη αυτή τη γνώση από τη σχολική εκπαίδευση, μπορεί να την χρησιμοποιήσει για την καλύτερη υπηρεσία στο Ιεχωβά Θεό.

Και τι θα πούμε για την ανώτατη ή ανώτερη εκπαίδευση; Στη ΣΚΟΠΙΑ 2004, 1/5 και στο άρθρο «Νεαροί, Οικοδομείτε για το Μέλλον» διαβάζουμε:

Υπάρχει και μια δεύτερη επιλογή που έχετε μπροστά σας. Θα έρθει η ώρα που θα πρέπει να αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε όταν τελειώσετε το σχολείο. Αν ζείτε σε μια χώρα όπου υπάρχουν λίγες επαγγελματικές ευκαιρίες, ίσως νιώθετε την πίεση να αδράξετε την καλύτερη ευκαιρία που θα σας παρουσιαστεί. Αν ζείτε σε μια εύπορη χώρα, ίσως υπάρχουν πολλές επιλογές, και ορισμένες από αυτές ίσως είναι πολύ δελεαστικές. Οι καθηγητές σας ή οι γονείς σας, υποκινούμενοι από τα καλύτερα κίνητρα, μπορεί να σας παροτρύνουν να επιδιώξετε μια σταδιοδρομία που προσφέρει οικονομική εξασφάλιση, ίσως και πλούτο. Ωστόσο, η εκπαίδευση που θα απαιτηθεί για αυτή τη σταδιοδρομία ίσως περιορίζει πολύ το χρόνο που μπορείτε να διαθέσετε στην υπηρεσία του Ιεχωβά.

Θυμηθείτε να συμβουλευτείτε την Αγία Γραφή πριν πάρετε μια απόφαση. Η Αγία Γραφή μάς παροτρύνει να εργαζόμαστε για τα προς το ζην, δείχνοντας ότι είμαστε υπεύθυνοι να συντηρούμε τον εαυτό μας. (2 Θεσσαλονικείς 3:10-12) Εντούτοις, περιλαμβάνονται και άλλα πράγματα. Σας παροτρύνουμε να διαβάσετε τα παρακάτω εδάφια και να σκεφτείτε πώς μπορούν να βοηθήσουν ένα νεαρό άτομο να είναι ισορροπημένο στο θέμα της επιλογής σταδιοδρομίας: Παροιμίες 30:8, 9,· Εκκλησιαστής 7:11, 12· Ματθαίος 6:33· 1 Κορινθίους 7:31· 1 Τιμόθεο 6: 9, 10. Έχοντας διαβάσει αυτά τα εδάφια, βλέπετε ποια είναι η άποψη του Ιεχωβά για το συγκεκριμένο θέμα;

Η κοσμική απασχόληση δεν θα πρέπει ποτέ να γίνει τόσο σημαντική ώστε να επισκιάζει την υπηρεσία μας προς τον Ιεχωβά. Αν με τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση μπορείτε να αποκτήσετε τα προσόντα για ικανοποιητική εργασία, αυτό είναι καλό. Αν χρειάζεστε επιπρόσθετη εκπαίδευση μετά τη δευτεροβάθμια, αυτό θα πρέπει να το συζητήσετε με τους γονείς σας. Ας μην αποσπαστεί όμως ποτέ η προσοχή σας από «τα πιο σπουδαία πράγματα», τα πνευματικά. (Φιλιππησίους 1: 9, 10)

Μην κάνετε το λάθος που έκανε ο Βαρούχ, ο γραμματέας του Ιερεμία. Εκείνος έχασε την εκτίμησή του για το προνόμιο υπηρεσίας που είχε και “ζητούσε μεγάλα πράγματα για τον εαυτό του”. (Ιερεμίας 45:5) Προς στιγμήν ξέχασε ότι κανένα “μεγάλο πράγμα” σε αυτόν τον κόσμο δεν θα τον έφερνε πιο κοντά στον Ιεχωβά ούτε θα τον βοηθούσε να επιζήσει από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Κάτι παρόμοιο ισχύει και για εμάς σήμερα.

Ας αναρωτηθούμε: Μήπως, καμιά φορά, η μόρφωση για το παιδί μας είναι προσωπική ώθηση, επειδή ίσως θέλουμε να κάνει ότι δεν καταφέραμε να κάνουμε εμείς;

Στο εδάφιο Εκκλησιαστής 3:11 μαθαίνουμε ότι ο Ιεχωβά μας έδωσε ένα πανεπιστήμιο (σε όλους τους ανθρώπους) Δεν θα μάθουμε ποτέ τα πάντα για τη ζωή, ότι μόρφωση κι αν διαθέτουμε. Και αυτό είναι πολύ σπουδαίο για μας.

Πρώτα όμως πρέπει να συνεχίσουμε την εκπαίδευση στην αίθουσα της Βασιλείας. Γι’ αυτό και το επίπεδο εκπαίδευση του λαού του Ιεχωβά είναι πολύ υψηλό. Και πώς να μην είναι; Εκπαιδευόμαστε, όπως λέει το εδάφιο Ψαλμός 19: 7 και μετά, επειδή έχουμε στο βήμα τον Μεγαλύτερο Εκπαιδευτή, τον ίδιο τον Ιεχωβά.

Η εκπαίδευση είναι για μας πολύ σημαντική, αναμφίβολα. Και είναι βέβαιο ότι σ’ αυτό μας βοηθά η σχολική εκπαίδευση. Ας δούμε με προσοχή την ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση, υπό το πρίσμα της επαγγελματική επιβίωσης. Κάνοντας το αυτό θα προετοιμαστούμε σωστά για το νέο σύστημα πραγμάτων, όπου θα συνεχίσουμε να μαθαίνουμε

Εμείς λοιπόν θεωρούμε τους εαυτούς μας πολύ τυχερούς που θα συνεχίσουμε να μαθαίνουμε στην αιωνιότητα. Διότι όπως είπαμε και πριν, η γνώση δεν σταματάει ποτέ. Και ίσως γι’ αυτό είναι τόσο όμορφη…