Χθες λύπη για το θάνατο του Ιησού, σήμερα χαρά για την Ανάσταση. Την πιστεύουν όμως; Όχι, δυστυχώς, όλα αποτελούν έθιμα, σουβλυστό αρνί αν ο καιρός το επιτρέπει και μαγειρίτσα... Η γιορτή του Πάσχα, με τη μορφή που έχει σήμερα, δεν βασίζεται στην Αγία Γραφή. Επιπλέον, πολλά από τα έθιμά της προέρχονται από αρχαίες ειδωλολατρικές γιορτές της γονιμότητας. Και σήμερα Κυριακή, τσίκνα από τα σουβλιστα αρνιά, τσούγκρισμα με βαμμένα κόκκινα αυγά και στημένες οικογενειακές στιγμές... 
Μια όμορφη παρότρυνση για όλους μας: Να ωφελείστε από την Καθοδηγία του Ιεχωβά σήμερα
Μια σοφή επιλογή στην Πολωνία
«Ημουν 15 χρονών όταν βαφτίστηκα, και έξι μήνες αργότερα άρχισα το βοηθητικό σκαπανικό. Ύστερα από έναν χρόνο, έκανα αίτηση για τακτικό σκαπανικό. Όταν τελείωσα το λύκειο, ζήτησα να υπηρετήσω εκεί όπου η ανάγκη για κήρυκες της Βασιλείας ήταν μεγαλύτερη.
Ήθελα να φύγω μακριά από τη γενέτειρά μου και από τη γιαγιά μου με την οποία ζούσα αλλά δεν ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Πόσο στενοχωρήθηκα όταν ο επίσκοπος περιοχής μού είπε ότι ο τομέας μου θα ήταν ακριβώς εκεί, στην πόλη όπου είχα γεννηθεί!
Προσπάθησα να μην του δείξω πώς αισθανόμουν. Με το κεφάλι κατεβασμένο, έφυγα για να σκεφτώ όσα μου είχε πει. Είπα στη συνεργάτιδά μου στο έργο: “Νομίζω ότι συμπεριφέρομαι σαν τον Ιωνά. Αλλά ο Ιωνάς τελικά πήγε στη Νινευή. Επομένως, θα υπηρετήσω και εγώ εκεί που διορίστηκα”.
»Υπηρετώ ως σκαπάνισσα στην πόλη μου εδώ και τέσσερα χρόνια, και μπορώ να διακρίνω πόσο σοφό ήταν να ακολουθήσω την κατεύθυνση που μου δόθηκε. Το κύριο πρόβλημα ήταν η αρνητική μου στάση. Τώρα έχω μεγάλη χαρά. Μέσα σε έναν μήνα, κατάφερα να διεξάγω 24 Γραφικές μελέτες.
Χάρη στον Ιεχωβά, ξεκίνησα μάλιστα μελέτη με την άλλοτε εναντιούμενη γιαγιά μου».
Μια αίσια έκβαση στα Φίτζι
Μια κυρία που έκανε Γραφική μελέτη στα Φίτζι έπρεπε να διαλέξει αν θα παρακολουθούσε μια Χριστιανική συνέλευση ή αν θα συνόδευε τον σύζυγό της στο πάρτι γενεθλίων κάποιου συγγενή.
Εκείνος συμφώνησε να παρακολουθήσει η σύζυγός του τη συνέλευση. Αυτή του είπε ότι αργότερα θα ερχόταν και η ίδια στην παρέα. Ωστόσο, όταν επέστρεψε στο σπίτι από τη συνέλευση, ένιωσε ότι στην περίπτωσή της θα ήταν καλύτερα να μην μπει καν σε μια κατάσταση που θα μπορούσε να είναι επικίνδυνη από πνευματική άποψη, οπότε δεν πήγε.
Εν τω μεταξύ, όταν ο σύζυγος είπε στους συγγενείς του ότι θα ερχόταν και η γυναίκα του μετά τη «συνάθροιση των Μαρτύρων» εφόσον της το είχε ζητήσει, εκείνοι απάντησαν: «Δεν θα έρθει. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν γιορτάζουν γενέθλια!» *
Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ο σύζυγός της ήταν πολύ περήφανος που η γυναίκα του είχε διακρατήσει στάση σε αρμονία με τα πιστεύω της και τη συνείδησή της. Η πιστή της πορεία τής έδωσε αργότερα την ευκαιρία να δώσει μαρτυρία τόσο στον ίδιο όσο και σε άλλους. Το αποτέλεσμα; Ο σύζυγος δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη και άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις μαζί με τη γυναίκα του.
Γιατί Δεν Γιορτάζουν Γενέθλια οι Μάρτυρες του Ιεχωβά;
Εμείς, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, δεν γιορτάζουμε γενέθλια επειδή πιστεύουμε ότι τέτοιου είδους εορτασμοί δυσαρεστούν τον Θεό. Παρ’ όλο που η Αγία Γραφή δεν περιέχει κάποια ξεκάθαρη εντολή που να απαγορεύει τον εορτασμό γενεθλίων, μας βοηθάει να εξάγουμε συμπεράσματα γύρω από τα κύρια χαρακτηριστικά τέτοιων εορτασμών και να κατανοήσουμε την άποψη του Θεού για αυτούς. Εξετάστε τέσσερα από αυτά, καθώς και τις σχετικές αρχές της Αγίας Γραφής.
Οι εορτασμοί γενεθλίων έχουν ειδωλολατρικές ρίζες. Σύμφωνα με το «Στερεότυπο Λεξικό Λαογραφίας, Μυθολογίας και Θρύλων, των Φανκ και Γουάγκναλς» (Funk & Wagnalls Standard Dictionary of Folklore, Mythology, and Legend), αυτοί οι εορτασμοί πηγάζουν από τη δοξασία ότι στα γενέθλια ενός ατόμου «κακά πνεύματα και δυνάμεις έχουν την ευκαιρία να επιτεθούν στον εορτάζοντα» και ότι «η παρουσία φίλων και οι καλές ευχές τους συμβάλλουν στην προστασία του».
Το βιβλίο «Το Βάθος της Γνώσης για τα Γενέθλια» (The Lore of Birthdays) λέει ότι στους αρχαίους καιρούς, τα αρχεία γενεθλίων ήταν «απαραίτητα για τη δημιουργία ωροσκοπίου» με βάση «τη μυστικιστική επιστήμη της αστρολογίας». Το βιβλίο προσθέτει ότι «τα κεριά των γενεθλίων, σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, έχουν το ειδικό μαγικό χάρισμα να εκπληρώνουν ευχές».
Η Αγία Γραφή ωστόσο καταδικάζει τη χρήση μαγείας, μαντείας, πνευματισμού και “παρόμοιων πραγμάτων”. (Γαλάτες 5:19-21· Δευτερονόμιο 18:14) Μάλιστα ένας από τους λόγους που ο Θεός καταδίκασε την αρχαία πόλη της Βαβυλώνας ήταν ότι οι κάτοικοί της ασχολούνταν με την αστρολογία, η οποία είναι μια μορφή μαντείας. (Ησαΐας 47:11-15) Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν μας απασχολούν υπερβολικά οι ρίζες κάθε εθίμου. Όταν όμως οι Γραφές δίνουν σαφείς ενδείξεις για κάτι δεν τις αγνοούμε.
Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν γιόρταζαν γενέθλια. Η «Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Βιβλίου» (The World Book Encyclopedia) αναφέρει ότι οι πρώτοι Χριστιανοί «θεωρούσαν τον εορτασμό της γέννησης οποιουδήποτε ατόμου ειδωλολατρικό έθιμο». Η Αγία Γραφή δείχνει ότι οι απόστολοι και όσοι διδάχτηκαν απευθείας από τον Ιησού καθιέρωσαν ένα πρότυπο που πρέπει να ακολουθούν όλοι οι Χριστιανοί.—2 Θεσσαλονικείς 3:6.
Ο μόνος εορτασμός που πρέπει να τηρούν οι Χριστιανοί δεν αφορά μια γέννηση, αλλά έναν θάνατο—τον θάνατο του Ιησού. (Λουκάς 22:17-20) Αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, επειδή η Γραφή λέει ότι “η ημέρα του θανάτου είναι καλύτερη από την ημέρα της γέννησης”. (Εκκλησιαστής 7:1) Στο τέλος της ζωής του στη γη, ο Ιησούς είχε κάνει καλό όνομα ενώπιον του Θεού, καθιστώντας την ημέρα του θανάτου του πιο σημαντική από την ημέρα της γέννησής του. —Εβραίους 1:4.
Δεν υπάρχει καμία αναφορά στην Αγία Γραφή για κάποιον υπηρέτη του Θεού που γιόρτασε γενέθλια. Δεν πρόκειται απλώς για παράλειψη, εφόσον η Γραφή αναφέρει δύο εορτασμούς γενεθλίων ατόμων που δεν υπηρετούσαν τον Θεό. Ωστόσο, και οι δύο αυτές περιπτώσεις παρουσιάζονται με αρνητικό τρόπο. —Γένεση 40:20-22· Μάρκος 6:21-29.
Μήπως τα παιδιά των Μαρτύρων νιώθουν ότι στερούνται κάτι επειδή δεν γιορτάζουν γενέθλια;
Όπως όλοι οι καλοί γονείς, οι Μάρτυρες εκφράζουν την αγάπη τους στα παιδιά τους όλο τον χρόνο με διάφορους τρόπους, λόγου χάρη κάνοντάς τους δώρα και φροντίζοντας να απολαμβάνουν ευχάριστες παρέες. Προσπαθούν να ακολουθούν το τέλειο παράδειγμα του Θεού, ο οποίος δίνει συνεχώς καλά πράγματα στα παιδιά του. (Ματθαίος 7:11)
Τα παιδιά των Μαρτύρων δεν νιώθουν ότι στερούνται κάτι, όπως δείχνουν και τα παρακάτω σχόλια:
«Είναι πιο ευχάριστο να παίρνεις ένα δώρο όταν δεν το περιμένεις».—Τάμι, 12 χρονών.
«Αν και δεν παίρνω δώρα γενεθλίων, οι γονείς μου μού αγοράζουν δώρα σε άλλες περιπτώσεις. Μου αρέσει έτσι επειδή μου κάνουν εκπλήξεις».—Γκρέγκορι, 11 χρονών.
«Πιστεύετε ότι δέκα λεπτά, μερικά κομμάτια κέικ και ένα τραγούδι είναι πάρτι; Να έρθετε στο σπίτι μου να δείτε τι σημαίνει πραγματικό πάρτι!»—Έρικ, 6 χρονών.
Πώς μπορεί μια Χριστιανή σύζυγος να εξισορροπεί την οσιότητα προς τον Θεό με την υποταγή στο μη ομόπιστο σύζυγό της αν εκείνος συμμετέχει σε θρησκευτικούς εορτασμούς;
Αυτό θα απαιτήσει σοφία και διακριτικότητα από μέρους της. Εκείνη, όμως, κάνει το σωστό καθώς αγωνίζεται να εξισορροπεί τις δύο υποχρεώσεις της. Ο Ιησούς έδωσε συμβουλή σχετικά με μια ανάλογη κατάσταση: «Αποδώστε, λοιπόν, αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα, αλλά αυτά που είναι του Θεού στον Θεό». (Ματθαίος 22:21)
Είναι αλήθεια ότι αναφερόταν στις υποχρεώσεις προς τις κυβερνήσεις, στις οποίες, όπως ειπώθηκε αργότερα, πρέπει να υποτάσσονται οι Χριστιανοί. (Ρωμαίους 13:1) Εντούτοις, η συμβουλή του βρίσκει ένα παράλληλο σε ό,τι αφορά το να εξισορροπεί μια σύζυγος τις υποχρεώσεις της προς τον Θεό με τη Γραφική της υποταγή στο σύζυγό της, ακόμη και αν εκείνος δεν είναι ομόπιστος.
Κανένα άτομο που είναι εξοικειωμένο με τη Γραφή δεν θα αρνούνταν ότι αυτή τονίζει πως η πρώτιστη υποχρέωση του Χριστιανού είναι προς τον Παντοδύναμο Θεό, το να είναι όσιος σε αυτόν πάντοτε. (Πράξεις 5:29) Ωστόσο, σε πολλές καταστάσεις, ο αληθινός λάτρης μπορεί να ανταποκριθεί στα αιτήματα ή στις απαιτήσεις ενός μη ομόπιστου που έχει εξουσία χωρίς να συμμετέχει σε παραβίαση των εξυψωμένων νόμων του Θεού.
Βρίσκουμε ένα διδακτικό παράδειγμα στην περίπτωση των τριών Εβραίων, όπως αναφέρεται στο 3ο κεφάλαιο του βιβλίου του Δανιήλ. Ο ανώτερός τους στην κυβέρνηση, ο Ναβουχοδονόσορ, διέταξε να παρουσιαστούν εκείνοι καθώς και άλλοι στην πεδιάδα Δουρά. Αντιλαμβανόμενοι ότι ήταν προγραμματισμένη μια πράξη ψεύτικης λατρείας, οι τρεις Εβραίοι πιθανώς θα προτιμούσαν να αποφύγουν να βρεθούν εκεί. Ο Δανιήλ ίσως μπόρεσε να απουσιάσει, αλλά αυτοί οι τρεις δεν τα κατάφεραν. Έτσι λοιπόν, συμμορφώθηκαν μέχρι του σημείου να εμφανιστούν εκεί, αλλά δεν ήταν διατεθειμένοι να συμμετάσχουν σε καμιά εσφαλμένη πράξη—και όντως δεν το έκαναν αυτό.—Δανιήλ 3:1-18.
Παρόμοια, στις γιορτές, ένας μη ομόπιστος σύζυγος μπορεί να ζητήσει ή να απαιτήσει να κάνει η Χριστιανή σύζυγός του κάτι που εκείνη θα ήθελε να αποφύγει. Εξετάστε μερικά παραδείγματα: Της λέει να μαγειρέψει κάποιο συγκεκριμένο φαγητό την ημέρα κατά την οποία ο ίδιος και άλλοι θα τηρήσουν μια γιορτή.
Ή απαιτεί να επισκεφτεί η οικογένεια (περιλαμβανομένης και της συζύγου) τους συγγενείς του εκείνη την ημέρα για να φάνε μαζί τους ή απλώς για κοινωνική επίσκεψη. Ή, ακόμη και πριν από τη γιορτή, ίσως πει ότι, καθώς η σύζυγός του είναι έξω για ψώνια, πρέπει να του αγοράσει μερικά πράγματα —τρόφιμα που σχετίζονται αποκλειστικά με τη γιορτή, είδη που θα χρησιμοποιηθούν ως δώρα ή χαρτί περιτυλίγματος και κάρτες για αυτά τα δώρα.
Και πάλι, η Χριστιανή σύζυγος οφείλει να είναι αποφασισμένη να μη συμμετάσχει σε πράξεις της ψεύτικης θρησκείας, αλλά τι θα λεχθεί για τέτοια αιτήματα; Εκείνος είναι η κεφαλή της οικογένειας, και ο Λόγος του Θεού λέει: «Εσείς, γυναίκες, να υποτάσσεστε στους συζύγους σας, όπως αρμόζει σε σχέση με τον Κύριο». (Κολοσσαείς 3:18) Σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί άραγε να δείξει συζυγική υποταγή ενώ παραμένει όσια στον Θεό; Πρέπει να αποφασίσει πώς θα εξισορροπήσει την υπακοή στο σύζυγό της με την υπερέχουσα υπακοή στον Ιεχωβά.
Σε άλλες χρονικές περιόδους, ο σύζυγός της μπορεί να της ζητήσει να μαγειρέψει κάποιο συγκεκριμένο φαγητό, είτε επειδή είναι το αγαπημένο του είτε επειδή έχει συνηθίσει να τρώει αυτό το γεύμα κάποια συγκεκριμένη εποχή. Εκείνη θα θέλει να δείξει αγάπη για αυτόν αναγνωρίζοντας παράλληλα την ηγεσία του. Θα μπορούσε άραγε να κάνει κάτι τέτοιο ακόμη και αν εκείνος το ζητούσε αυτό με αφορμή κάποια γιορτή;
Μερικές Χριστιανές σύζυγοι ίσως θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό με καθαρή συνείδηση, απλώς θεωρώντας το συνηθισμένη περίπτωση παρασκευής του καθημερινού γεύματος. Ασφαλώς, καμία όσια Χριστιανή δεν θα προσέδιδε εορταστική σημασία σε κάτι τέτοιο, ακόμη και αν ο σύζυγός της το έκανε αυτό. Παρόμοια, εκείνος μπορεί να της ζητήσει να τον συνοδεύει όταν επισκέπτεται τους συγγενείς του σε διάφορες περιπτώσεις κάθε μήνα ή κάθε χρόνο. Θα μπορούσε εκείνη να το κάνει αυτό ακόμη και αν επρόκειτο για κάποια ημέρα γιορτής; Ή θα ήταν άραγε κανονικά διατεθειμένη να ψωνίζει τα πράγματα που της ζητάει, χωρίς να ασχολείται με το τι σκοπεύει να κάνει αυτός με τα είδη που του αγοράζει ενώ κάνει τα ψώνια της;
Βεβαίως, μια Χριστιανή σύζυγος πρέπει να σκέφτεται και τους άλλους—το πώς επηρεάζονται αυτοί. (Φιλιππησίους 2:4) Θα πρέπει να μη δίνει την εντύπωση ότι έχει σχέση με τη γιορτή, ακριβώς όπως οι τρεις Εβραίοι μπορεί πιθανώς να είχαν προτιμήσει να μην τους δουν οι άλλοι να ταξιδεύουν προς την πεδιάδα Δουρά.
Ίσως λοιπόν να προσπαθήσει με διακριτικότητα να συζητήσει λογικά με το σύζυγό της για να δουν αν, από στοχαστικότητα για τα αισθήματά της, θα μπορούσε ο ίδιος να κάνει μερικά πράγματα που συνδέονται με τις γιορτές ώστε να ανταποκριθεί στις ανάγκες μιας συζύγου που τον αγαπάει και τον σέβεται.
Εκείνος ίσως διακρίνει πόσο σοφό είναι να μην οδηγήσει και τους δυο τους σε μια κατάσταση που θα μπορούσε να τους φέρει σε αμηχανία αν η σύζυγος θα ήταν αναγκασμένη να αρνηθεί να συμμετάσχει σε πράξεις της ψεύτικης θρησκείας. Ναι, το να κάνουν εκ των προτέρων μια ήρεμη συζήτηση μπορεί να οδηγήσει σε κάποια ειρηνική λύση.—Παροιμίες 22:3.
Σε τελική ανάλυση, η πιστή Χριστιανή πρέπει να σταθμίζει τα γεγονότα και κατόπιν να αποφασίζει τι θα κάνει. Η υπακοή στον Θεό πρέπει να έρχεται πρώτη, όπως συνέβαινε και με τους τρεις Εβραίους. (1 Κορινθίους 10:31) Αλλά με αυτό υπόψη, το κάθε άτομο που είναι Χριστιανός πρέπει να αποφασίζει ποια πράγματα τα οποία δεν συνεπάγονται συμβιβασμό μπορούν να γίνονται όταν το ζητάει κάποιος που έχει εξουσία στην οικογένεια ή ανάμεσα στους ανθρώπους της περιοχής.
Πού βρισκόταν ο Δανιήλ όταν δοκιμάστηκαν οι τρεις Εβραίοι μπροστά στην τεράστια εικόνα που είχε στήσει ο Ναβουχοδονόσορ στην πεδιάδα Δουρά;
Η Αγία Γραφή δεν λέει, και επομένως κανένας δεν μπορεί σήμερα να εξακριβώσει πού ήταν ο Δανιήλ στη διάρκεια εκείνης της δοκιμασίας.
Μερικοί έχουν ισχυριστεί ότι ο Δανιήλ είχε υψηλότερο αξίωμα ή απολάμβανε μεγαλύτερη εύνοια από μέρους του Ναβουχοδονόσορα σε σύγκριση με τον Σεδράχ, τον Μισάχ και τον Αβδενεγώ, καθώς και ότι ως εκ τούτου δεν ήταν υποχρεωμένος να πάει στην πεδιάδα Δουρά. Το εδάφιο Δανιήλ 2:49 όντως αφήνει να εννοηθεί ότι για κάποιο διάστημα εκείνος κατείχε θέση υψηλότερη από των τριών συντρόφων του. Δεν μπορούμε όμως να αποδείξουμε ότι αυτό τον απάλλασσε από το να παρουσιαστεί μαζί με τους άλλους στη συγκέντρωση μπροστά στην εικόνα.
Προσπαθώντας να εξηγήσουν την απουσία του Δανιήλ, άλλοι έχουν πει ότι ίσως να βρισκόταν κάπου μακριά σε επίσημη αποστολή ή να ήταν άρρωστος και να μην μπορούσε να παρευρεθεί. Εντούτοις, η Γραφή δεν το λέει αυτό. Όπως και αν είχαν τα πράγματα, η πορεία του Δανιήλ δεν πρέπει να ήταν επιλήψιμη, διότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο οι ζηλόφθονοι Βαβυλώνιοι αξιωματούχοι αναμφίβολα θα το χρησιμοποιούσαν για να τον κατηγορήσουν. (Δανιήλ 3:8) Τόσο πριν, όσο και μετά το περιστατικό αυτό, ο Δανιήλ αποδείχτηκε τηρητής ακεραιότητας, όσιος στον Θεό άσχετα με το ποια πρόκληση αντιμετώπιζε. (Δανιήλ 1:8· 5:17· 6:4, 10, 11) Συνεπώς, μολονότι η Γραφή δεν λέει γιατί δεν παρευρέθηκε ο Δανιήλ στην πεδιάδα Δουρά, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ήταν ασυμβίβαστα πιστός στον Ιεχωβά Θεό.—Ιεζεκιήλ 14:14· Εβραίους 11:33.
- Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ μελέτης του Σεπτεμβρίου 2016
Σχόλια (0)